– Świerzb, wozgrzywość, żaba, mucha, krzczyca, wilk, strupy. Te różne parchu przezwiska przypadają [...] ze krwie zapalonej ostrej, zepsowanej od żółci jadowitej a słonej. DorHipTur223.
– Wprzód gdy taki parch na koniu postrzeżesz, tedy one miejsca rozpalonem żelazem z nienagła pozży, a przyłóż chleba rzanego z solą, [...] potem wziąwszy on chleb, posyp grynszpanem gęsto. DorHipTur225.
– [marg.]: Párchom. Párchy tákże ná głowie goi [hyzop]/ warząc á przemywáiąc. SyrZiel465.
– Pleszowátość głowy/ ktora z párchow pospolicie bywa/ włosy trawiących y wyiádáiących [...] czyni włosámi porosłą [ziele]. SyrZiel587.
– Párchy/ sok z korzenia tego ziela/ leczy/ wymywáiąc ie nim. SyrZiel65.
– A jakąkolwiek tłustość warzysz, trzeba w kocieł włożyć soli, żeby żołądki psów nie zagniwały, zkąd choroby wszelakie i parch. OstrorMyślTur15.
– O parchu psim [...] niźli się pies smarować pocznioe, trzeba mu wewnątrz putredinem odjąć i wywieść, albo wypalić. OstrorMyślTur20.
– Wenus [...] przepuściła to ná nie [kobiety], że párchem kozim zytnie śmierdziáły. OvOtwWPrzem523.
– Nie tylko kołtony moczą [żydzi], ále też y sami się w piwách, w gorzałkách kąpią, y one párchámi zárażáią. CompMed393.
– O Parchach. PArchow álbo Swierzbu iest kilká rodzáiow. CompMed487.
– Zmieszay [maść] y smáruy párchy, czyli świerzb. CompMed488.
– Służy [lapis] ná spędzenie krost wszelkich z twarzy y z ciáłá, iáko są osutki, plámy, párchy rożnego rodzáiu, służy ná Gárdłá, zapálenia tumory. VadeMed137.
– Służy [balsam siarczany] ná párchy po ciele y głowie. VadeMed33.
2.
ekspr.
»pogardliwie o drobnym szlachcicu, mieszczaninie a. Żydzie«
– Ach, sromoto urodzenia, Krwi przemierzła odrodka: Z dorwiszowego przypłodzenia, A nie z swego znać przodka. Któż cię sprośnym parcha torem Do tandyty sprowadził? MałpaCzłow194.
