– Ktoż tedy śmierć párką názywáć będzie? kto ią malã będzie bierzmował? WojszOr360.
– Łaskie, Chodkiewiczowny i Ostrożanki [...] Mówią o nich tytuły, i to i te z niemi Umierają drugi raz, tu z Opalińskiemi (A tym Parka nie szkodzi nigdy zazdrościwa I pod żaglem zupełnym łódź ich zawsze pływa). TwarSRytTur120.
– Nadgrobek kusiowi. Kuś umarł, kpy w sieroctwie. A cóż będą czynić I któregoż o tę śmierć z bogów będą winić? Parki nielutościwe, okrutne boginie, Czy nie wiecie, że z kusiem oraz i świat ginie? MorszAUtwKuk313.
– Twym sługą jest i chce być, i aż poty będzie, Poki mu dni skwapliwa parka nie doprzędzie. TrembWierszeWir II241.
– Płacz na to rzewnie, że złośliwa Parka, Niedociekłego nie patrząc zegarka, Tę nitkę, którą dłużej snować miała, Prędko urwała! MorszZWybór240-241.
– A na wczas smierci, tám gdzie Kupressámi Łoze mu Parki Vsłały rękami. OblJasGór47.
– Mała latorośl ledwie ze pnia wypuszczona Zaraz od ukwapliwej parki odczośniona. MorszZWierszeWir I477.
Przenośnie
O, nie piekielna, lecz miłości Parko, Dni moich pani i zdrowia szafarko.MorszAUtwKuk245
