– Niedawny czas [...] było nalezytego gospodarza dziewiąci, teraz nas mizernych y głod cierpiących charłakow tylko piąci. SupGniezUlI, 765.
– Żal się Boże tak ogromnej fatygi WMćPaństwa, którą, widzę, nadgradza ciągnienie do proporcyi imprez podjazdowych od miasteczka do miasteczka, ode wsi do wsi, od dworu do dworu, z ostatnią zgubą mizernych charłaków szlacheckich. MałpaCzłow281.
– Barziey w ten czás, kiedy z sobą trzaskiem y furyą vestigia swoich rządow imprimit, źle czynić, commune iest z náylichszemi harłákámi, dobrze czynić, z samym tylko Bogiem commune. DanOstSwadaII, 4.
– To stuka, co damy Tak wielkiemu Panu, kiedy nic godnego dla niego nie mamy - Chyba jak charłacy, Ze mu z nasej pracy Co darujemy. RozPasOkoń307.
– Wojsko teraz niepłatne! To racya gładka, Niegodnaż zmiłowania ojczyzna, bo matka, Nielekce zatrudniona od Moskwy, Kozaków, Od Sasów, od kałmuckich, wstyd wspomnieć, charłaków. Wojsko teraz niepłatne - przez piętnaście roków Kiedyście ani piersi, ni odważnych boków Nie stawiali za Polskę, a biorąc zapłatę Niemylną na półroczną skarżycie się stratę. ZarzLudzRzecz179-180.
