ESJP XVII i XVIII wieku

Notowanie w słownikach

Notowany w słownikach:
SStp, SXVI, Kn, T, L (XVI-XVII), SWil, SW

Nienotowany w słownikach:
SJP

Formy gramatyczne

bezok.

bluć

cz. ter.

im. wsp.

blując

Znaczenia

1. »zwracać przez usta zawartość żołądka, wymiotować«

– Bluię/ vide Womitowáć. Kn 36.
– Ożrálcy/ Pijánicy/ opijáją (ożyráją) się/ [...] taczáją się/ [...] blują. KomDobrOrb 287-289.
– Pierwszy piiak iest mądry [...] Nálazł się też dwánásty, (ni bárełá) bluie, Ostátni iák furyat, ludzi nápástuie. CompMed 85.

2. »wyrzucać z ust np. flegmę, ślinę albo krew«

Rekcja: co, czym

– Węże [...] Ropą bluiąc/ srogimi błyskáły ięzyki. OvOtwWPrzem 163.
– [Euryt] winem/ y mozgiem/ y krwie káwálcámi Bluiąc/ pospolu wszystkim/ ráną/ y ustámi: Leżał. OvOtwWPrzem 481.

Przenośnie

Użycia metajęzykowe

- Verba in uię definentia [...] mutant uię in owałem; e. g. pilnowałem [...] à verbo pilnuię. Verba tamen bluię, czuię, pluię, szczuię, truię, żuię formant praeteritum in ułem: e. g. plułem. WojnaInst 83-84