»człowiek nieszczerze chwalący kogoś, zazwyczaj w celu przypodobania się chwalonemu«
– Na Pochlebniki. Co też teraz zá intra[t]ę Pochlebnicy máią/ Jeśli im brogi pszenice iako przedtym dáią. Y iabym się iął pochlebstwá/ ieśli ták popłáca/ Nálazbym tákiego Páná/ co ná to utráca. NowSow32 nlb.
– Takac zawsze zapłata pochlebnikow czeka Choc się im długo krupi: choc się im odwleka. PotWoj151.
– [Pan] z dworem trzyma, to pochlibnik, y wolność przedał, ktory hoyny, to szálony, ktory krzywdy sobie nie da robić, to tyrán, opressor, ktory náwet ze szláchtą trzyma, to przecie nie dobry, mowiąc: Oh to nie darmo się akkomoduie. JabłSkrup22.
– Pochlebnika bowiem słowa wiedwab uwinione, barziey są szkodliwe, anizeli nay ostrzeysza mowa weredycznego katona. MikSil229.
– COMPLAISANCE [...] Podchlebnik stara się strasznie we wszystkim przymilić y przypodobać, z wielką pilnością uważa wszelkie poruszenie tego komu nadskakuie, każde iego słowko chwali, y powtarza. DanKolaDykI, 332.
– WIELBŁĄD, gdy nań iuki kłaść maią, uniża się y przyklęka, z napisem: Ut accipiat. Ták łákomi y podchlebnicy kłaniaią się dla swego profitu. ChmielAteny I1183.
