1.
»mówiący niewyraźnie, niezrozumiale, zacinający się przy mówieniu«
– Był [..] málarz ieden [...] troiáką chorobą złożony. Bárwę ábowiem ná sobie miał podobnieyszą umárłemu/ niż żywemu/ głuchy był z wielkiey części/ y bárzo bełkotliwy. SpInZąbMłot294.
2.
»wypowiedziany lub zaśpiewany niewyraźnie, niezrozumiale«
– A cóż o samej straszliwej tajemnicy Boskiej powiedzieć się może? Introib [!] jako w cepy z ministrantem się nie zgodzi albo jak przez próg przestąpienie będzie, prędki, bełkotliwy i nieuważny. List Pawła w (ucinkach) ani do zrozumienia, ani do pojęcia, Ewanjeliją per tres dziwny akcent zakończy. MałpaCzłow228.
3.
»wydający odgłos właściwy gotującemu się płynowi, bulgoczący«
– Wre ukrop bełkotliwy/ a sapliwe piany/ Obłok dymu czarnego burzy ná przemiány. TwarSLeg18.
– Prowadzi na salę [Dziurdzi ks. Zbaraskiego]: "Acz i ja swoich - prawi - afektów nie chwalę, które do bełkotliwego podobne ukropu, do bystrszych nam dodają czasem słów pochopu". TwarSLegK127.
– Mars im sam pojźrzy z twarzy. Jako rozpuszczony kruszec, i miedzi cierpliwej Wre ukrop bełkotliwy: Tak pałają, tak Trytonom Dnieprowym głębokim Ponurym grożą wzrokiem [o wojsku]. TwarSRytTur9.
4.
»o sforze psów: dużo szczekająca, hałaśliwa«
– A jakoż to szlachcicowi przystojnie ma służyć, co kondysowi i samej bełkotliwej złai dało przyrodzenie. MałpaCzłow187.
