1.
»drobne owoce lub kwiaty wyrastające z szypułek na jednej, bezlistnej gałązce«
– Miły moj/ jest mi jako grono Cyprowe ná winnicách/ w Engáddi. BGPnp1, 14.
– Przyszli potym áż do rzeki Eschol/ y urznęli tám gáłąź z gronem jednym jágod winnych/ y nieśli ją ná drążku/ dwá tákże gránatowe jábłká y figi. BGLb13, 24.
– Bo przed zbierániem winá gdy się puści pąkowie/ á kwiát wyda grono cierpkie jeszcze rostące/ tedy oberżnie látorostki nozámi/ á gáłęzie odejmie y obetnie. BGIz18, 5.
– Iákoby kto po wonnym Eliziyskim sádzie/ w Kreteńskim w Iesieni chodząc winográdzie: Od wdzięcznych gron zátrzymał chciwy wzrok y rękę/ Ieden tylko Tantalus/ táką cierpi mękę: Trudność między tak wielą mieszaiąc się zbrodni Złym nie być? y tak silu nie zgorzeć pochodni? TwarSLeg73.
– Ták też y w winnicach nie kazał zbieráć tych gron/ ktore się między liściem zákryły ábo po ziemi leżáły. StarKazII, 219.
– Winnice lepiey się dostawáią, gdy chłodny, y zimny Sierpien, ná Agrest niektore zrywác, áby inne groná tym prędzey dochodziły, liście tákże zrywáć według wzwyż opisania o Winnicy. HaurEk111.
– Będzie się zdała ona przyrodzona błękitność, ktora się więc na doyzrzałych gronach i sliwach z rana osobliwie pokazuie. SekrWyj55.
– Szczepienie tego wina przyszło z Alwerniy [...] Wino z tych gron robione nazywa się: Czarne wino, alwern albo alwernak. DanKolaDykI, 157.
Przeplata on bóg ten wieniec wojenny to gronem szczęścia, to bitwy odmienn[éj], a kto nie zwątpił w przeciwnym poszwanku, ten w drugim obwiódł skroń oliwą szranku.MiasKZbiór240
A ty Wielki Monarcho, takich gron Jagody Które smieią, twey ziemie, zaraszczać Ogrody Ostrem scisniesz bułatem, y Swego się Soku W czarnem Gaur nasyci Avernovem mroku.PotWoj99
2.
»grupa osób, gromada«
– Iutro [...] kommendant nasz zobfitszym nizeli iest wysłany Gronem kłaniac będzie W MM Panu y Chorągiew nieprzyiacielską rzuci pod nogi. PasPam91v.
– Grono. [...] 2) Krone; auserlesene Versammlung. [...] un cercle ou assemblée des plus illustres personnes. [...] grono Panow wielkich; piękne grono Polakow; zacne krwi Polskiey rycerskie grono; liczne szlacheckiey młodzieży grono. T III422.
– Ty [Diano] niewinnego Pánien gornych groná/ Iesteś Azylem w szturmie niebeśpiecznym/ Ty psom rozszárpáć dáłáś Akteoná/ ze ná Cię okiem poyźrzeć śmiał wszetecznym/ W tobie y moiá iedyna obroná/ ze mię pokażesz wizerunkiem wiecznym/ Latom potomnym. TwarSDaf119.
