– Bédłká/ Fungorum genus album edule, v. Grzyb 1. Kn19.
– [Amintas] Już umrzeć będąc gotowym, Wyrył na dębie surowym: Kwoli okrutnej Phillidzie, Amintas już z świata idzie, Aż się nimfy użaliły I w bedłkę go obróciły. NaborWierWir I334.
– Było wielo po śmierci Kazimierza cnego Zamieszania około Królestwa Polskiego, Bo właśnie jako w bedłkach naszy przebierali. Na tego i owego wzajem wotowali. ObodzPanBar I323.
– Grzybow rodzay z deszczem spada do rośnienia/ y zniszczenia ma czasu siedm dni/ drugie betłki mniey/ ktore się prędzey psuią/ te gorsze do záżywánia/ ktorych wszytkich z odwagą zdrowia człowiek záżywa [...] HercBan42.
– Iż Wieśniacy robotni wszelkie bedłki [...] bez szkody w zdrowiu iedzą nie dziw/ gdyż z dzieciństwá w nie żołądek zápráwuią. HercBan43.
– Náźrze się drugá krup surowych, grzybow, bedłek, korzenia, gliny, wapna, fruktow niewczesnych smázonek, y innych rzeczy swoiey náturze szkodliwych, zá czym niezdrowie, zła cerá, zolądek niestrawny, vroki, osypánie, czary, czárownice. WisCzar102.
– Bedłkámi Jádowitymi strutym iest lekárstwem [piołun]/ piiąc go z octem á z ciepłą wodą. [Dios] dla womitow. SyrZiel341.
jelenia bedłka:
»grzyb podziemny, wielkości orzecha włoskiego, Elaphomyces granulatus«
– tales sunt qui a nostris Prochowki/ iélenie bedłki/ wężowki/ muchomory/ etc. dicuntur. Kn216.
– W stárym korzeniu więtsze/ w młodym mniejsze/ miękkości gębczástej/ álbo Jeleniej bedłki/ środek máiąc miedzy twárdym á miękkim [...]. SyrZiel177.
– JElenia Bedłká/ ábo Gębká/ nie iest ziele ále Bdłá/ pełná wilgotności mleczney tákże się trzesie iáko Gálretá[!] iáka. SyrZiel911.
– BEdł y Grzybów/ iedne przychodzą do stołowego vżywánia/ drugie nie: które przy żelezie rdzáwym/ ábo przy rudách rosną/ ná gnoiách/ przy iámách iádowitych bestiy/ przy drzewách iadowitych/ iáko są Prochowki/ Muchorówki/ Jelenia bedłká/ Wężówki y innych wiele: których gdyby kto pożywał/ nagle vmrzeć musi. SyrZiel1393.
bedłka wężowia:
– Bedłek wężowich co nięmi muchy truią nawarzyc z wodą y te wode stawiac miodęm osłodzywszy po gmachu sczurki zdychaią od tego. GrodzMisc161a.
»dziekuję, odmawiając czegoś mi zbytecznego; rezygnuję z wątpliwej przysługi; dziekuję, odmawiając czegoś mi zbytecznego; rezygnuję z wątpliwej przysługi«
~Dziękuię vbogi z bedłek, káżdy z tych Ich Mościow sposobny zá pierwszą znáiomością kazać mnie wbić ná pal, álbo záwiesić ná stálistym haku. AndPiekBoh77.
~ Kiedy powiedałęm im [posłom moskiewskim] ... że mię iuz był wziął Moskal w okayiey z Dołkornskiem [Dołgorukim] to mowili że byś był miał wstolicy wszelakie poszanowanie y na iego [stryja Paskowego] Imię y Zasługi Narodowi Naszemu wdzięcznie [wdzięczne] pewnie wyszedł bys był bez okupu. Alem ia rzekł dziękuię z bedłek. PasPam165.
Przysłowia, sentencje, skrzydlate słowa
~Dziękuiéć vbogi z bédłék/ ma domá dość rydzow. Kazał ci podziękować. KnAd225.
2.
»grzyb pasożytujący na drzewie, huba«
– Drzewo iest ná kształt morwy, frukt wydáie ná ksztłt podobny figom, ale nie z-szypulki, wisi, lecz do sámego drzewa przypięty ni bedłki... MłodzKazIV, 557.
