ESJP XVII i XVIII wieku

Informacja o "ciasteczkach" i przetwarzaniu danych osobowych

Ta strona przetwarza Twoje dane osobowe takie jak adres IP i używa ciasteczek do przechowywania danych na Twoim urządzeniu.

Z jednej strony ciasteczka używane są w celu zapewnienia poprawnego funkcjonowania serwisu (np. zapamiętywania filtrów wyszukiwania zaawansowanego czy ustawień wybranych w tym okienku). Jeśli nie wyrażasz na nie zgody, opuść tę stronę, gdyż bez nich nie jest ona w stanie poprawnie działać.

Drugim celem jest gromadzenia statystyk odwiedzin oraz analiza zachowania użytkowników w serwisie. Masz wybór, czy zezwolić na wykorzystywanie Twoich danych osobowych w tym celu, czy nie. W celu dokonania wyboru kliknij w odpowiedni przycisk poniżej.

Szczegółowe informacje znajdziesz w Polityce Prywatności.

Wyrażam zgodę na "ciasteczka":
Tylko niezbędne do działania serwisu
Wszystkie (także służące gromadzeniu statystyk odwiedzin)

Notowanie w słownikach

Notowany w słownikach:
SXVI (rumieniuchny), L (rumieniuchny, rumianiuchny; XVII-XVIII), SWil (rumieniuchny, rumianiuchny), SW (rumieniuchny, rumianiuchny), SJP (rumieniuchny)

Nienotowany w słownikach:
SStp, Kn, T

Formy gramatyczne

lp	M.	m	rumieniuchny
		ż	rumieniuchna
	D.	ż	rumieniuchnej
	W.	m	rumieniuchny
lm	M.	nmos	rumieniuchne
	D.		rumieniuchnych

Znaczenia

ekspr. »mający barwę czerwoną, czerwonawą lub różową lub odcień takiej barwy«

– Kochanek mój bieluchny i rumieniuchny, wybrany z tysiąców [...]. GrochWirydarz 26.
– Pełnaś mądrości, pełnaś łaski i wdzięczności. Jak przyjemne Twe są sprawy, jak świątobliwe zabawy, jako złote obyczaje, wypowiedzieć słów nie staje. Nadto do Synaczka Twego kto by nie szedł, tak wdzięcznego? Ano oczki jak gwiazdeczki, złotu podobne włoseczki, jagódki zaś okrągluchne i usteczka rumieniuchne. GrochWirydarz 52.
– V nas w Polscze/ tákże w Rusi/ y ná Podolu/ znáyduią się ziarnká okrągłe/ ná tym zielu rumieniuchne/ smáku kwáśnego/ podczás ciemno rumienne/ zwłasczá gdy przeyźrzeią/ zapáchu mocnego. SyrZiel 84.
– WIdzą podobno y vpatrzyli iákąś źwierzynkę/ y dlatego parą záchodzą/ dla tego záskákuią/ aby postronek z łáńcuchem ná szyię zárzucili: ták bowiem w pewnym kráiu łowią dzikiego źwierzá. Ale w Dźiecinie nie widzieć nic dzikiego. miluchne Dziećię/ mile ná mátkę/ oczki obráca/ mile vsteczek nad rubin rumieniuchnych/ do miluchnego mátki nádstáwia pocáłowánia; á gdyby można przed powiciem/ rączkiby swoie do twarzy Pánny nád świátło słoneczne ozdobnieyszey przyłożyło. HinPlęsy 68.
– Czemuż wżdy Anyoł pląsze wesoło z tym zárękawiem? czemu namilsze Dźiecię swey rumieniuchney twarzy nádstawia? HinPlęsy 87-88.
– [...] kiedy ia pátrzę ná duszę moię/ widzę że iáko skoro despekt się máły pokaże/ oná od stráchu abo od gniewu blednieie/ á twoie iák purpurą przyodziane iágody rumieniuchne/ rádość serdeczną wydáią/ ktorą masz do wszelkich nieczci y zelżenia. HinPlęsy 132.
– Witay gębusiu robaczku maluczki/ witay wszytkiego świátá pożądánie/ wszytek rumieniuchny. HinPlęsy 442.
– Hej! strojnoż tam panny chodzą, szumno w dom z domu wychodzą, Od złota, pereł, kamieni. Zaledwie wzroku nie mieni. Oko piękne, brew czarniuchna, A płci białej, rumieniuchna; Matka za nią, dziewczę sprawne Książki niesie, w złoto wprawne. JarzGośc 16.

Więcej cytatów w Korpusie Barokowym

Odsyłacze

Patrz: RUMIANY, RUMIENIUŚKI.

Informacja o "ciasteczkach" i przetwarzaniu danych osobowych

RUMIENIUCHNY