1.
prawn.
»wymierzać komu karę pozbawienia praw skutkującą wygnaniem; wymierzać komu karę wygnania z jakiego obszaru«
Rekcja:
kogo co
– Bánnizowáć kogo/ Foro nobilitatis excludere. A iudiciis publicis decreto arcere. Iure agendi, experiendi potestate aliquem publicitùs priuare.Kn14.
– Siedm ich [Kozaków] czołnow nad wolą Starszyny/ Poszło do Diźurdzistánskiey [!] dálekiey krainy: Aż ku Perskim gránicom Tych Hetman społecznie/ Z wolą wszytkiey Korony bánnizował wiecznie. TwarSLeg31.
– Nigdym go nie poczytał zá Złodziejá; haben sie ihn denn in die Acht erkláret?/ á zá go z ziemie Wywołáli (Bánizowáli). ErnHand34.
– Banizuię kogo bannir; proscire, meltre [! mettre] au ban. T III22.
Przenośnie
Y ten niech bánnizuie poboczne ámory, Kto chce mieć z dziatek własnych w domu swym podpory.GorzWol88
2.
»wycofywać z obiegu, z użycia«
Rekcja:
co
– Talery zaś, vulgo kopowe, które szły po zł I gr 24, pirwej banizował i wywołać kazał [Daniłowicz, podskarbi]. JemPam70.
