– Kosterom zaś wolno kraść/ zdrádzáć w káżdey mierze/ Kto gra kárty naylepiey/ tám żołd większy bierze. A Gáchom w ich swey woli y nágo rey wodzić/ Zálecáć się/ spáć gdzie chcieć/ po Adámsku chodzić. JurkPos B2v.
– Wolę ja kárty gráć/ álbo wárcaby [...]. To przysłucha kostyrom/ nie dziátkom uczciwym. (Das gehört den Spitz buben/ nicht ehrichen kindern).VolcDial56v.
– Nieprzystoi szláchcie kostek/ kart gráć: tańcow Włoskich/ piłek/ balonow się chwytać: gdyż kárt y kostki kostyrom/ kártownikom/ y ludziom nikczemnym y prożnym przystoią: galardy skákać/ piłki, bálony gráć/ ácz piękna rzecz iest młodemu/ wszakże na to mieysce potrzebnieysza y przystoynieysza/ kopią do pierścieniá gonić/ ná koniu ieździć/ y co się wyższey námieniło. PetrSEt300.
– Więc w woźnicy y w páchołku swym to ganisz/ że kosterá/ że piiánicá/ że wszetecznik/ y powiádasz mu że to sromotá: Czemuż w sobie tego sam nie gánisz y zá sromotę nie poczytasz? StarPopr38.
– Ma kto controuersią o lás/ ábo gránice że swym sąsiádem/ y miásto tego coby miał dowodzić práwá swego/ zárzuci mu żeś kosterá/ ábo piiánicá; á cosz to do rzeczy? SzemGrat16.
– Gracz/ vide Gáydá. Kosterá. Piszczék. Muzyk. Kn207.
– Pozwaląm Mosci Panie Zes woiewodzic alez oraz piianica Kostera y wszetecznik y srogie ladaco Nie tak po Woiewodzku zyią. OpalKSat71.
– Grá kart y kostek z dawná nágániona, Aza Wmść niewiesz że Chilon Spártánczyk, wyprawiony do Corynthian, dla záwárcia pokoiu, przyiażni, y wieczney ligi, zástawszy Mágistrat zábawiáiący się kostkami, nie tylko Poselstwá nie odpráwił, ále y nie przywitawszy, názad powrocił, niechcąc sławy Spártánskiey, szpecić przyiáźnią Korinthian kostyrow ták wielkich. AndPiekBoh43.
– Siodma Kondytia. Aby złoczyncá co drugiego powoływa/ niemiał inszych przywar/ oproc tey o ktorą osądzony. Bo mączci nie przyimuią zbrodnika swiádectwá/ zwłasczá ieszli się iuż przedtym zbrodniámi swemi osławii; ábo ieśli osobá podła kosterá/ piiánicá/ małocnotcki. WisCzar83.
– Nie piianicy bowiem nie kosterze, Vfał: lecz temu, ktory aż do siwy, skroni: z dziecinstwa Panubył zyczliwy. PotSyl34.
– [...] pospolicie mowim o kosterze: że záwsze gra/ o ospálcu że záwsze drzemie/ o piánicy że záwsze w karczmie etc. nie żeby ci wszytek zgoła czas ná grach/ ná poduszce/ ná piátyce trwali/ ále że się ták tego lichá ięli żeby záwsze ileby rzecz można/ u kart/ u łożka/ u kufla nálezieni byli. BujnDroga203.
– Stawił i tę y do razu przegrał iuz go tedy brano na galery, gdy iuz zle koło niego było to do Swiętych to do ludzi się udawał aby go wspomogliale nizkąd kostera pomocy nie miał. HistŚwież152.
– [...] miał ten zwyczay ze z kazdey wygraney zawsze cokolwiek na ubogich rozdał, natrafił raz na większego ieszcze kostere niz sam ktory dał się mu pier[w]ey ograwac bo go chciał wyrozumiec iakiemi sztukami narabiał [...]. HistŚwież152.
– Twój przodek [...] mężnym sercem w okazyjach stawał. A ty [...] z okazyi na pierwszy głos trąby bez serca, bez czoła uciekasz, substancyi zacnie z przodków nabytej lada jako i niepoczciwie zażywasz, burdelu, podwiki i wszelkiego nierządu pilnujesz, pijaku, kostyro, niecnoto, niewstydzie i obmierzły kiernozie [...]. MałpaCzłow176.
– Pożegnał mię ImPan Hercyk y [...] wespoł z Wachmistrzem Nowotnym Odiechał, Starego zaś [...] kazałem alienować, ponieważ był kostyra wielki. SapADiar133.
– Ubroń Boże, ábyś był podobien do owego kostery, ktory wyszedł wszystko przegráwszy z tego domu ubogim, do ktorego wszedł był bogátym. DanOstSwadaV, 9.
– W młodszym wieku z Janem Konarskim Dworzáninem gráiąc w kostki, policzek odniosł, á za to nie mścił się verè Justus, kosterze nie Xiążęciu ten afront uczyniony, powiadaiąc. ChmielAteny II342.
– Leży w Mantui w Włoszech, może bydź Patronem swiatowych, kosterow, aby się nawrocili. ChmielAteny III162.
– Tu w Kátedrze Ieſt Obráz Náyświętszey Panny cudowny od Kostery pchnięty, ze wzywaiąc iey przegrał. Krwią się zbroczył y przemowił: Wkrotce odbierzesz chłostę w Brunduzie, iakoż tám obwieszony. ChmielAteny IV219.
– Wszyscy [Wandalowie] byli woienni, myśliwi, pracowici, kosterzy. ChmielAteny IV254.
