mit.
»należący do Admeta, charakterystyczny dla niego«
– [...] przypomináć sobie przykłády Alcesty y Penelopy, ktore nigdyby takiey sławy niedostapiły, gdyby z mężami swemi żyły, którzy żadnych przygod y nieszczęścia nie uználi: ále Admetowe y Ulisessowe niesczęście, ktore ná sobie ponosili, onym teraz wieczną miedzy ludzmi pámiątkę uczyniło. PetrSEk18.
– Więc Amphrys, kędy z bóstwa Apollo wyzuty Pasł Admetowe stada, na mieyscu pokuty [...]. PotWoj1v.
– Chwalę żarliwość/ y umysł ten w tobie/ Pociecho piękna Oycowskiego łoná/ Iednák y z drugiey strony myślę sobie/ Nie tenli cię to/ co zábił Pitoná/ Goni Apollo w Pásterza osobie Stárowiecznego Syn Hyperioná/ Iákożem świeżo zásłyszał w tym czásie ze tu gdzieś owce Admetowe pásie. TwarSDaf114.
