– On [gospodarz] porzuciwszy Páná z błahym by iákim sługą iego/ począł mile rozmáwiáć. BanHist73.
– Kapłan [...] W mieyscu stał, szepcząc one, nikczemne Pacierze Kiedy go [...] Mile witał PanBełzki; ale w odpowiedzi Długiey y uprzykrzoney on stary bzdys bredzi Natkawszy w nię fabułek Machometaswego. PotWoj157.
– Iako mile krola witali [...] będą o tym obszernie pisać Historyie. PasPam264.
– Bracia się weselą [...] miło przebywszy złe chwile, iakby naserce plastr przywinął miodu, ZaOycem iadą y do Antipodu. PotSyl112-113.
– Król [...] ofiaruie Szwedowi przyiazń swoię Co Król Szwedzki mile acceptował o wzaiemności upewnił. OtwEDzieje19-20.
2.
»przyjemnie, rozkosznie«
– Wdzięczność drogich balsamów [...] po wspaniałych pokojach mile się rozchodzi. Pełno ambry i inszych rozkosznych wonności. ArKochOrlCz III54.
– [Mówi Apollo] O Gdzieżby białe złożyłá swe skronie [Dafnis]/ Gdzie ták ná ręku moich się ukłádłá/ Iákobym mile piástuiąc ná łonie/ z oczu iey sobie budował zwierciádłá. TwarSDaf53.
– Nazywa się ta skłonność/ Fomes podnieta y iákáś żagiew/ ktora to tudziesz się zápala do tego co sobie wdzięczno y miło lubieżność poczuie. BujnDroga65.
– S. Páweł mowi: Iáko dostáteczne są cierpienia Chrystusowe w nas, ták też przez Chrystusá dostáteczne iest pocieszenie násze. Zkąd S. Márek y Márcellin w mękách srogich mowili: Nigdyśmy ták mile nie bánkietowáli. TylkStrom17.
– ALe się rozmiłowáłá Michol/ corká Saulowá/ Dawidá: co gdy powiedziano Saulowi/ miło mu to było. BG1Sm18, 20.
– Miło mi/ vide Lubię/ Podoba mi się et pro Przyiemno mi/ sume ex Przyiemny. Kn412.
– W Catalog Studencki wpisałem się, co mi to wtenczas tak bardzo miło było y wdzięczno. GollPam17.
– Miło mi było słysząc to y iuz spodziewałęm się dobrey Expedycyiey. PasPam149a.
– Takiemu kalece ktory się na łoszku swoią mocą przewrocić niemoze a miło mu słuchac kiedy mu prawią o krolowaniu. PasPam188.
– Ale mi było tak miło Iako bymię ostrym grzebłęm po gołej skorze drapał. PasPam251v.
– Miło Polakom wspomniec swego Czarnieckiego Chodkiewiczow, Mieleckich, nuz y koreckiego, Żołkiewskich, Wisniowskich więc z tymi wszystkiemi Nalezy Lanckoronskiem Paragon na ziemi. PasPam274.
– Wjeżdżaj, cny Lipski, domu zacnego korono! Onić to bracia, którzy afektem jednakiem Lat dwadzieścia pod twoim zostawali znakiem, [...] Miło im na rotmistrza patrzyć i na wodza. Jako kiedy daleka znuży kogo chodza, Odwag, zdrowia i kosztów znaczne czyniąc cugi, za zasługami chodzić powinny wysługi. PotSielKuk I119.
