~ Naprzod tedy Kon młody ieszcze nie osiadány/ gdy munsztuk włoży nan ieśli onego munsztuku boiąc nazad ustąpi/ pochutnywaiąc sobą/ możesz go ná każdą obrocić/ otargnąwszy go/ abo przy koniu abo w wozie PienHip8.
– Na on czas, kiedy olbrzym Filistyn zuchwały,czci Bogu najwyższemu ujmując i chwały,a bogiem swym i siłą hardo pochutnywał, na pojedynek Saula króla wywoływał:
„Abo – pry – jeśli się król ze mną czynić boi, niech kogo na swe miejsce pośle sam we zbroi”. RożAPam5.
~ Woła Soliman [do Alekto, która go zachęca do walki]/ pochutnywa sobie/ Ty co mi grzeiesz oziębione żyły: Nie człowiekiemeś. TasKochGoff225.
– Ząda i bárdzo teskni duszá mojá/ do sieni PAńskich: serce moje y ciáło moje pochutniwa sobie do Bogá żywego. BGPs84,3.
~ Co dopiero stał na nogach rześko, Co rano mężnie pochutnywał sobie, słońce nie zaszło, a on leży w grobie. MorszAUtwKuk146.
~ Ostatnia praca do Ra[s]zkowa wzywa, kędy poganin wyniosłemi duchy, ufając liczbie, sobie pochutnywa. PotMuzaKarp33.
~ Zajuszyli się kaci, jako psi od pyska, Nie dbają, chociaż na nich krew niewinnna pryska [...] Pochutnywają Żydzi i jeśli jest jeszcze Kawałek ciała, co się jego krwią nie spleszcze, Pokazując palcami, wściekłe oczy pasą, Serce cieszą bezbożne, kiedy jako prasą Słodszy nad cukry [...] Wycisną likwor z ciała Pańskiego jagody. PotZacKuk I577.
– Pochutniwam. Pochutniwać sobą. jauchzen, frohlocken. se recier, s'écrier de joie; jetter un cris de joïe. § pochutniwa przecię sobą nędzniczek.T III1420.
