tur. čavuš 'urzędnik posyłany z rozporządzeniem, goniec; oficer niższego stopnia'
Znaczenia
»turecki sługa dworski lub miejski; goniec, poseł«
– Widziałem czausza jednego, który miał syna w szaraju cesarskim. SaadiOtwSGul24.
– Czausz/ [...] Nunc Tsausii aulici vel cubicularij Turcae esse dicuntur. ex quo numero nuntij vel Legati minores, aut veredarij deliguntur. vide. Goniéc. Kn97.
– Przed nim CárscyCáusze/ y Márszalcy przedni/ Z tych ieden laską srebrną: trzcinianą pośledni Czynią rum po gwardyách. TwarSLeg45.
– Záczym y my z pod Kotar iáko się poruszem/ Kulikowski z Tambolu powroci z Causzem. TwarSLeg57.
– Czaus także Wezyrow rękę wprzod cáłuie/ Potym mu szczęśliwego przyiazdu winszuie Páná swego imieniem. TwarSLeg58.
– Wielki przed nim Sekretarz Klawą grozi złotą/ Więc Goniec Podchocimski/ więc y z Kándyotą Platemberg: y z obu stron dáni zá przystawy Czausze/ z lewey Achmet/ á Mustáfá z prawey. TwarSLeg67.
– Potym Czausza przypuszczono ktory tylko listy oddał. OpalKListy426.