– [Marganor] Wszystkich niefortun życzy naszemu stanowi [...]. ArKochOrlCz III138.
– Przi tak żałosnei niefortunie moiei, postradaniu niemal wszistkich rzeczy przi sobie wdrodze maiących, osobliwe sczęscie było, zem prziiachawszy beł wgospodzie, a skoro ieno blisnoł ogien [...] zaraz wszistkich rzeczy odzałowawszy ratowałem małzonke [...]. VorLetSkarb64.
– [...] wielka to accedit widziemy niefortuná, gdy w ogniách práwie ieszcze nieugászonych zostáiąc, y od obcych niebespieczeństw niewolni będąc, w ciężkie y szkodliwe pownętrzne wpadamy diffidencye. LubJMan105.
– O iakosz często Człowiek wswoiey radzie błądzi Iakosz często swe szczęscie niefortuną sądzi [...]. PotWoj127.
– Gdym już tedy wnurzona w takie niefortuny, na cóż mię namawiają na wesołe struny? HugLacPrag123.
– [...] co záś po odchodzie Twym z nami będzie, w nászym Indiyskim Národzie, Y ktora niefortuná w tym ná nas przypádnie? DamKuligKról274.
– Pompeyska jazda ku swey niefortunie Obiema skrzydły, w pola się wysunie. LucChrośPhar224.
– [O samobójstwie Katona] on rozszedszy z swym się propozytem, Związane ręce niefortunie podał [...]. ChrośKon248.
– Więcej utrapiony człowiek na niefortunę moję nie mam co wyrazić do diariusza mego. SarPam286.
– Czemu się srożysz, niefortuno moja, Nade mną i w sercu prawie u podwoja Żółć mi zakładasz, aż strapiona muszę Znędzoną bolem karmić żalem duszę. ZbierDrużWir I152-153.
– Y ty ktoszkolwiek iesteś, coś bezbożnym żelazem synowską przeciwko Matce uzbroił rękę [...] Staniesz się sam niefortuny swoiey architektem. DanOstSwadaV, 4.
