1.
»cienka, lśniąca tkanina wyrabiana w starożytności i średniowieczu z wydzieliny pewnych gruczołów niektórych małży morskich; także delikatna tkanina lniana, bawełniana lub wełniana, znana i ceniona w dawnej Polsce i w innych krajach«
– Bisior Krolewski z ozdobą zrzuciwszy [Jagiełło] Zelaznymi się blachy męznie uzbroiwszy Dosiądzie [...] Konia. DrobOpow108.
– Ten zwyczay u siebie Miał Leszczek ze w wszelakiey Sprawie y potrzebie Na krolewskie bisiory kodrowe łachmany wkładał na maiestacie gdy siedział ubrany. DrobOpow131.
– Zasłona kościelna ktora wisiáłá przed Arką testámentu z purpury y szkárłatu dwá rázy moczonego/ z bisioru kręconego/ y hiácinthu byłá robiona. BirkNiedz450-451.
Przenośnie
Ludzie złośliwi nie chcieli przyiść ná gody/ nie chcieli się przybráć w bisior świątobliwości.StarKazII, 482
W grodzie kwiaty sąsy miały, chcąc wiedziec Ktore się głową nazywały. Swe do Thronu przekłada bisiory Roza purpurę tudziesz pierwsze wiosny cory.MikSil2v nlb
2.
»lśniący, dęty koralik«
– Stroiła się w drogi Vbior złoty, W perły, W Bisiory, y Swietne Kleynoty [Lidora]. OblJasGór114v.
– Rzadka rzecz zawsze jest w wielkim walorze Rzadki Dyament y perła w bisiorze. MikSil317.
– Gdy słońce záiáśnieie widzi (oko ludzkie) co złoto, co błoto [...] co ziarno, co plewa; co kanak, bisior[et]c. BystrzInfElemCosm I 3.