1.
mit.
nazwa geograficzna
»rzeka oddzielająca Hades od świata żywych«
– Nie zlęknę się nie, w Acheroncie szumu, I poydę smiele do onego Prumu. PotPer16.
– Woda wolna każdemu, czy to Ceber [!] drugi? Strasznego Acherantu, ogania trzy strugi? PotPocz138.
2.
»piekło, szatan (także w lm)«
– Tyran [...] wszakże ku iednemu umierzywszy celu/ W Acheruntach nowego szpieguie fortelu. TwarSLeg63.
– Nie trudno Sołtyk u Moskwy przehardy Uprasza ciała, że mu je [ciała poległych pod Smoleńskiem] wydadzą: Samby Acheron dał użyć się twardy. TwarSRytTur12.
– Założone to miasto [Matka Boska] na pokory gruncie, Którego trudno ruszyć, pyszny Acheroncie. KochOgrTur156.
– Dźwiękiem trąb wywrócone Jerychonta mury, Lecz i przed tą trąbą [o Matce Bożej] drży Acheront ponury. KochOgrTur166.
– Tych co głupie szli za ciała ządzą, Do Acherontu ciemnego osądzą. PotSyl91.
