ESJP XVII i XVIII wieku

Notowanie w słownikach

Notowany w słownikach:
L (bez cyt.), SWil, SW, SJP

Nienotowany w słownikach:
SStp, SXVI, Kn, T

Najwcześniejsze poświadczenie: 1665-1683

Formy gramatyczne

bezok.

adresować

cz. ter.

lp			1. os.		adresuję
lm			3. os.		adresują

cz. prze.

im. wsp.

adresując

Etymologia

fr. adresser

Znaczenia

1. »kierować pisząc adres na liście, piśmie, przesyłce«

Rekcja: co; do kogo

– Do kogo ja listy moje mam adresować, żeby dochodziły rąk Wci serca mego. SobJListy 191.
– Niesekretna płeć mniey ostroznie wydała się listami, ktore adresowała do pierwszego Konsyliarza Króla Szwedzkiego Pipera. OtwEDzieje 91.
– Odesłałem gotowemi Tynfow 37. Złotych y groszy 4. ktore pndze odressowano naręce P[ana] Poczmaystra zeby oddał Zelmanowi. SapADiar 72.

2. »posyłać, wysyłać; przeznaczać«

Rekcja: kogo, co; komu // do kogo

– Nieuk, ale majętny szlachcic z pod Lublina, Radzi się mnie, mający jedynego syna, Gdzieby go adresować. PotFraszBrück I 301.
– Z obligacy Im Pa Starosty Bobruyskiego adresowałem Umyslnego do Rygi do Im X Łyskowskiego. SapADiar 260.
– Uniżono Wm Panu adresuię veneracyą. MikSil 206v.

Podhasła

Formy gramatyczne

odmiana złożona

lm

B.

nmos

adresowane

Najwcześniejsze poświadczenie:

1665-1683

Znaczenia

»skierowany do określonego odbiorcy«

– Przy tym pakiecie oddano mi też konfitury od mojej jedynej panny, adresowane par Sincére du dernier octobre. SobJListy 235.