»dumny, hardy, pyszny, wyniosły; o koniu: dziki, narowisty«
– Trzcina do dębu rzecze temi słowy: "Mógłbyś się teraz sromać onej chłubnej mowy, Gdyż już leżysz bez dusze, a mnie zaś ukłony Dodały przeciw wiatrom wszelakiej obrony". Tak i człek skłonny rychlej ujdzie razu złego, A hardość zaś częstokroć poraża butnego. VerdBłażSet29.
– Ku końcowi ma taż Ewangielia ś.: I wtenczas będą się wzajem płakać wszystkie pokolenia ziemi. Coś niemal na ten kształt działo się z onym butnym kątem w górach szląskich około Smitbergu, zaczem nie jedno tameczni opryszkowie wzajem się płakali, ale niemal i wszystek Szląsk [...] lamenty stroił. DembPrzew120.
– Tys się w pyche bezeczną podnosił rad czesto A on za to odnosi uplecioną gęsto korone na głowie swey cierniową okrutną Chcąc zetrzec koroną tą twoię pychę butną. KodKon91.
– Chwita się buta y konskie[go] humoru y Wedzidło grube [...] pianą moczi. Plato mądry z butne[go] konia pretko Niegdy skoczeł. HerbOr414.
– Naszy zas garsc, swych widząc wzastępie tak srogiem Samem się tylko cieszą miłosiernymBogiem Ktory wsłabosci, moc swą pokazuie zwykle Ze y tu butnych Pogan w ich dumie uwikle. PotWoj117.
