»pisemny rozkaz, szczególnie wyrok śmierci, podpisany przez sułtana«
– Po śmierci Achmetowey o coś oskárżony [Gracjanus]/ Od zawisnych Emułow do przeiásney Brony: Czym zaraz z Buiurdunem spadszy Działáłyie/ Przyniosą mu siekierę ná vcięcie szyie. TwarSLeg14.
– Buiurduny, w Turczech są Ceduły śmier ci, z podpisem Cesárskim: ktorą komu oddádzą Dziáłałye, to iest siepácze: powinien tą submisse przyiąć, iako wyrok Boży. TwarSLeg14 marg..
– Buiurdun mu [Koreckiemu] śmierci oddádzą [działałyje]. TwarSLeg35 marg..
– Ale wy przecie gorą? Y ieśli wam dłuży Z Pány Ottomáńskimi igraszka popłuży? Ze dawnieysze przyczyny ze dwuletnią onę Z Wołoskim Grácyanem praktykę wspomionę? Wászym on naprzod duchem nápuszon oszálał/ Y tyle krwie szláchetney Muzułmánskiey przelał: Porzezał Dziáłáłye/ zdrápał Buiurduny/ Zdrádzieckim iednák dziłom [!] nie dáł Bog fortuny. TwarSLeg94.
– W tymże zamku i naszy dotąd więźniowie siedzą - gdzie ich kinie Fortuna, jeszcze nic nie wiedzą: raz ich cieszy nadzieja, że prędko wynidą, raz, że po nich siepacze z bujurduny idą. TwarSLegK183.
– Chciałem ja przecię zwlec jeszcze który dzień i zmieszkać dla weryfikacyjej i melijoracyjej pakt, ale 4 iunii przysłał do mnie wezyr z ostrym bujurdunem czterech czausów w te słowa: "Pośle polski, jeśli chcesz posłem wyjechać tak uczciwie, jakoś przyjachał, jedźże dziś o zachodzie Słońca, albo jutro o wschodzie; jest to wola nie tylko wezyra wielkiego, ale i cesarza samego". MiasWLeg95-96.
– Z drogi od Dunaja bieżał czausz jeden do Jass z bujurdanem od wezyra, żeby mię Lupuł hospodar inaczyj przyjął i wyjachał przeciwko mnie nagradzając pierwszy error. MiasWLeg99.
– [...] Amurat [...] Daie buiurdunBaszy aby naDywanie Sprawę czynił o sobie a iesli niestanie Mieczem go konac grozi [...]. DrobOpow187-188.
