1.
»podlegający kanclerzowi urząd, w którym sporządzano i przechowywano dokumenty państwowe, prawne, itp.«
– Ieszcze w Szkołach Rawskich byłęm a on tez do kancellaryiey chodził. PasPam78v.
– Y krola uięto zanos kiedy pozwolił z kancellaryiey Uniwersały na Seymiki przed Seymowe do woiewodzt[w] proponendo novam Electionem Stante vita. PasPam188v.
2.
»zajmowanie się sprawami urzędu, urzędowanie«
– Wszeci to bardziey pachnie kancellaryia nizeli Woyna. PasPam114.
Związki nieprzyporządkowane do znaczeń
Ustabilizowane połączenia wyrazowe
kancelaryja apostolska:
– Tu przypátrz się wiazdowi Chrystusowemu z tryumphem do Ieruzalem, ná oślicy y ná oślęciu obadwá narody znáczące zydowski y Pogáński, z ktorych pierwszy narod cięszkie zakonu prawo nosił, iáko w Káncelláryey Apostolskiey czytamy: [...]. KorRoz86.
