– Ach, moi mili sąsiedzi, będąc wam zawsze zycliwym i scyrym psyjacielem, upominam was i psestzegam, nie dopuscajcie synackom po swej wolej chodzić, zwłasca na dziwy do cudzej ziemie, boć i tu u nas cudaków dosyć, jakich indzie ani widać. PerMaćGrzesz 324.

– PerMaćGrzesz 321.

– Potym dał mi pić dyngusu pełen przetak, ledwiem go na pięć razów wypił; ej, tom ci sie był obzgał niepomału, zem miał bzuch jak nawiętsy wantuch, a głowęch miał jak pudło. PerMaćGrzesz 309.

– Więc sie połozyli obozem za rzeką, a ci byli za wodą; tamci byli w płachtach, a ci w łoktusach, tamci do nich nie chcieli, a ci do nich nie śmieli. PerMaćGrzesz 318.

– Pomyśliłem był dalej iść jesce, za jęcmienny świat, ale mi o klusięta i o cielęta sło, bo mi wsytko marsęta na myśli były. PerMaćGrzesz 318.

– [...] Śliśmy śmiele do tej brony, barzo mocnej, z komorowych goleni; zwód był z twarogowego kołaca, krata z psepiorcych sieci, kłodka pętna z łycaka, a wrotny z samego twarogu, mąż siwy i wielki na piądź od ziemie, a broda na łokieć. PerMaćGrzesz 313.

– Tam korzyść odnieśli niemałą, bo tam było starych kopyt niemało, scecin sewskich na kilka tysięcy, prawie psednich, a co starych podesew z ćwieckami, gnepów, pocięglów i insych rzecy barzo wiele, skąd się barzo pachołcy zbogacili. PerMaćGrzesz 319.

– A od tej groble, juz jedno z ćwierć mile ku zamkowi, pocął sie most psez pagórki z sarej pajęcyny na kobylicach mglistych, po kktorym śliśmy śmiele do samej brony [...] zwód [most zwodzony] był z twarogowego kołaca, krata z psepiorcych sieci, kłodka pętna z łycaka, a wrotny z samego twarogu... PerMaćGrzesz 313.

– ...trafił mi sie towazys barzo gzecny, urodziwy pachołek, znać sługałły [służały], bo miał i sablicę, piękny jak wciornascy dyabli... PerMaćGrzesz 312.