– W tym kośćiele miedzy inemi reliquiámi znáyduie sie subtelna ręká Pánieńska iescze cáła z ćiáłem/ y z skorą uwiędłą/ trádycia iest iákoby miałá bydź tá ręká własna S. Káthárzyny oney błogosłáwioney á przedźiwney męczennice Páńskiey. PrzewKoś 38.

– Támże iest Kośćioł ś. Zophiey. Przed tym fárá ś. Micháłá/ teraz ś. Stánisłáwá zakonnikom ś. Páwłá pierwszego pustelniká zá stárániem Ianá Długoszá Kánoniká Krakowskiego ktory dla nich klasztor zmurował/ poruczony/ á bywáło ich tám dwánaśćie dla odpráwowánia służby Bożey przy ták wielkich schadzkách ludźi/ ktore ná káżdy piątek z nabożeństwá y dla odpustow wielkich czynić zwykli ná ták mieyscu świętym. PrzewKoś 59.

– Zá ołtarzem w trunnie w śrebro opráwney/ ktorą sześć Anyołow tákże opráwnych śrebrem trzyma/ iest ćiáło świętego Stánisłáwá. PrzewKoś 17.

– SLusznie od tego Kośćiołá początek wźiąć sie ma ktory miedzy wszytkiemi Kośćioły Korony Polskiey y Państw do niey należących przodek po Gnieznieńskim zdawná otrzymał/ będąc ná wyniosłey gorze Wawel y celnym zamku stołecznego y głownego miástá postáwiony/ kosztownie zbudowány/ hoynie nádány/ y wielu Swiętych/ y Pátronow Polskich reliquiámi ubogácony. PrzewKoś 6.

– A nietylko náznáczone ołtarze w Kościele Zamkowym z wielką pokorą á serdeczną skruchą obchodzą/ ale sie náyduie tákich wiele/ ktorzy przyczyniáiąc sobie pokuty/ y ćiáłá utrudzenia/ ledwie nie wszystkie Kośćioły tuteczne z tymże nabożeństwem náwiedzáią. PrzewKoś 3.