ESJP XVII i XVIII wieku

Informacja o "ciasteczkach" i przetwarzaniu danych osobowych

Ta strona przetwarza Twoje dane osobowe takie jak adres IP i używa ciasteczek do przechowywania danych na Twoim urządzeniu.

Z jednej strony ciasteczka używane są w celu zapewnienia poprawnego funkcjonowania serwisu (np. zapamiętywania filtrów wyszukiwania zaawansowanego czy ustawień wybranych w tym okienku). Jeśli nie wyrażasz na nie zgody, opuść tę stronę, gdyż bez nich nie jest ona w stanie poprawnie działać.

Drugim celem jest gromadzenia statystyk odwiedzin oraz analiza zachowania użytkowników w serwisie. Masz wybór, czy zezwolić na wykorzystywanie Twoich danych osobowych w tym celu, czy nie. W celu dokonania wyboru kliknij w odpowiedni przycisk poniżej.

Szczegółowe informacje znajdziesz w Polityce Prywatności.

Wyrażam zgodę na "ciasteczka":
Tylko niezbędne do działania serwisu
Wszystkie (także służące gromadzeniu statystyk odwiedzin)

Onufry Kopczyński

KopczUkład 1785 oryginał

Układ grammatyki dla szkół narodowych z dzieła iuż skończonego wyciągniony

http://pbc.up.krakow.pl/dlibra/doccontent?id=1496, https://books.google.pl/books?id=8G5VAAAAcAAJ&pg=PA1&hl=pl&source=gbs_selected_pages&cad=2#v=onepage&q&f=false

Odnotowano 14 cytatów z tego źródła

– Podzieliliśmy Przypádkowaniá czyli Deklinacye Polskié na forémné i nieforémné: mówimy w széściu paragrafach o sześciu Formach, wyszczególniaiąc w każdéy Formie, któré Imiona do niéy należą, i iak każdy z osobna Przypádek maią. KopczUkład 107.

patrz:

– Jak toż przyrodzoné prawo zachowywali daleko lepiéy Przodkowie nasi: iak, kiedy, i od kogo przeięli Abecadło; z dzieiów narodowych dowodzę, mianuiąc któré Głoski Łacińskié przyięli, a któré porzucili: tudziéż, iak, przykładém pobratynów swoich Czechów, wprowadzili do pisma swégo Przygłoski czyli Akcénty albo Znamiona, poniewáż w głosach oyczystych iednychże różné Przygłosy, czyli odmiénné nieco brzmiénié czuli. KopczUkład 137.

patrz: ABECADŁO, ABECADŁO, ABĘCADŁO, ABIECADŁO, OBIECADŁO

– Sposoby ustanowiéniá w kraiu statecznieyszégo i do natury stósownieyszégo zwyczaiu podaię dwa: piérwszy, xiążki dobrze drukowané, a náybardziéy Słownik narodowy, w którym wszystkié wyrazy dobrze pisané w porządku abecadłowym łatwo się znależć i obáczyć dadzą, przynáymniéy w swoiém Zrzódle czyli Temacie. KopczUkład 117.

patrz: ABECADŁOWY, ABECADŁOWY, OBIECADŁOWY

– Stosuiąc daléy dlá Nauczycielów naukę tę do praktyki, iak maią uczyć dzieci znaczéniá szczególnych wyrazów; pokazuię im źrzódło téy nauki w Słownikach czyli Dykcyonarzach narodowych. KopczUkład 144.

patrz: DYKCJONARZ

– Prawidła Stopniowaniá Imión Łacińskich, tak forémnych iako nieforémnych, wyciągaią się z przykładów uszykowanych podług różnégo ich zakończéniá. KopczUkład 107.

patrz: FOREMNY

– Wyszczególniá się zwyczáy Polski Stopniowaniá Przymiotników, tak forémnych, iak nieforémnych, tak przez trzy zwyczayné Stopnie, iak przez inszé sposoby: a stąd wyciągaią się krótkié Prawidłá Stopniowaniá. KopczUkład 105.

patrz: FOREMNY

– Pisma uczéńszych w Polsce wieków, są iawném świadectwém dáwaniá Znamión Pisarskich (Notae Orthographicae) tam, gdzie odmiana iaká w Wymáwianiu zachodziła: a na wprowadzénié práwdziwégo i harmonicznégo Polszczyzny wymáwianiá w cały Naród, nié masz innégo sposobu, nad iednostayné pism kréskowanié, iakié było u dáwnych Polaków. KopczUkład 41.

patrz: HARMONICZNY

– Prawidła Stopniowaniá Imión Łacińskich, tak forémnych iako nieforémnych, wyciągaią się z przykładów uszykowanych podług różnégo ich zakończéniá. KopczUkład 107.

patrz: NIEFOREMNY

– Język, który podobno nad wszystkié inszé, náybliżéy przystępuie do natury mowy ludzkiéy, maluiącéy iaśnie i zwięźle a krótko wszystkié wyobrażéniá myśli, i maiący w sobie náywiększą regularność; za nieforémny i grubiiański poczytuiémy. KopczUkład 22.

patrz: NIEFOREMNY

– Wyliczám lepszé Słowniki Łacińskié, i Polskié choć niezupełné ieszcze i niedokładné: o nowym, który się má robić, doskonałym Słowniku Polskim czynię wzmiankę, i ostrzegám Nauczycielów, iak maią dzieci ze Słownikami obeznać, żeby ié nauczyć znaczéniá wyrazów, tak włáściwie iak przenośnie wziętych. KopczUkład 144.

patrz: SŁOWNIK

– Język każdy skłádá się ze szczególnych słów, czyli wyrazów. Zbiorém tych wyrazów są Słowniki czyli Dykcyonarze: my Polácy nié mámy ieszcze zupełnégo i doskonałégo Słownika. Słownik Narodowy, iest zasadą Narodowéy Grammatyki. Kto nié má przed oczyma wszystkich wyrazów szczególnych; iak może odkrywać Prawidła ięzykowé, niewątpliwé i nieomylné? Między Słownikiém a Grammatyką, ta iest práwdziwá różnica, że w Słowniku są wszystkié wyrazy szczególné, a przy każdym z osobna wyrazie, są szczególné iego włásności. KopczUkład 28.

patrz: SŁOWNIK

– Wytykám także tráfiaiący się często Słownikarzóm błąd przeciwko przyrodzonému porządkowi, że nie kładą na piérwszém mieyscu znaczéniá włáściwégo: którégo błędu nowy Słownik Narodowy strzédz się będzie. KopczUkład 146.

patrz: SŁOWNIKARZ

– Dobrá Grammatyka, iest światłém i pomocą do zrobiéniá doskonałégo Słownika. Maiąc robić Grammatykę Polską, musiáłém wprzód czynić zbiór Słownikowy, i rozłożyć go na kilka tysięcy Táblic, szykuiąc słowa wszystkié, nie porządkiém piérwszych liter, ale porządkiém zakończéniá [...]. KopczUkład 29.

patrz: SŁOWNIKOWY