Pobieranie

Informacja o "ciasteczkach" i przetwarzaniu danych osobowych

Ta strona przetwarza Twoje dane osobowe takie jak adres IP i używa ciasteczek do przechowywania danych na Twoim urządzeniu.

Z jednej strony ciasteczka używane są w celu zapewnienia poprawnego funkcjonowania serwisu (np. zapamiętywania filtrów wyszukiwania zaawansowanego czy ustawień wybranych w tym okienku). Jeśli nie wyrażasz na nie zgody, opuść tę stronę, gdyż bez nich nie jest ona w stanie poprawnie działać.

Drugim celem jest gromadzenia statystyk odwiedzin oraz analiza zachowania użytkowników w serwisie. Masz wybór, czy zezwolić na wykorzystywanie Twoich danych osobowych w tym celu, czy nie. W celu dokonania wyboru kliknij w odpowiedni przycisk poniżej.

Szczegółowe informacje znajdziesz w Polityce Prywatności.

Wyrażam zgodę na "ciasteczka":
Tylko niezbędne do działania serwisu
Wszystkie (także służące gromadzeniu statystyk odwiedzin)

PL EN
ELEKTRONICZNY SŁOWNIK JĘZYKA POLSKIEGO XVII I XVIII WIEKU
znajdź hasła
wyszukiwanie zaawansowane
A
B
C
Ć
D
E
F
G
H
I
J
K
L
Ł
M
N
O
Ó
P
R
S
Ś
T
U
V
W
X
Y
Z
Ź
Ż
Walenty Odymalski
OdymWŻałKoniec 1659 wydanie wtórne
Żałośna postać Korony Polskiej
link do źródła

http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=8615&from=DLF
Odnotowano 27 cytatów z tego źródła
– Szlacheckie domy w mieście zrabowano, Mieszczanom za się aby odliczyli Złotych sześćkroć sto tysięcy kazano, Którzy w podarku kiedy przynosili Trzydzieści tysiąc, ażeby wzgląd miano Na szczupłość fortun, przez radę prosili, Alfred Witemberg podał ich w więzienie, Aż się tej dani stało wypłacenie. OdymWŻałKoniec 350.
patrz:
– [Niemoc] do boleśnego Ciało przybiwszy łoża, przymusiła Obóz opuścić a do ojczystego Zamku powrócić z marsowego pola [...]. OdymWŻałKoniec 352.
patrz: BOLESNY, BOLESNY, BOLEŚNY
– Takich pobożnych cnot, i chwalebnych w koronie polskiej zasług, pełen był świętej pamięci jaśnie oświecony i wielmożny rodziciel twój kochany, Jego Mość Pan Alexander na Koniecpolu Koniecpolski, wojewoda sendomierski, państwa rzymskiego xiążę, pereasławski, korsuński, kaniowski, doliński etc. starosta. OdymWŻałKoniec 316.
patrz: DOLIŃSKI
– [Niemoc] do boleśnego Ciało przybiwszy łoża, przymusiła Obóz opuścić a do ojczystego Zamku powrócić z marsowego pola [...]. OdymWŻałKoniec 352.
patrz: ŁOŻA, ŁOŻE
– Nuż gdy się potém hultajstwo mierzione, W nocy na brzuchach pod wał przyczołgało, A chcąc wpaść w obóz ogniem zapalone Na wozy smolne maźnice ciskało, Od biesa pewnie w tych sztukach ćwiczone, Z niepociechą się ztamtąd powracało: Bo cny kawaler z swoim ludem mężnie, Odpierał ten gwałt strzelbą i orężnie. OdymWŻałKoniec 343.
patrz: MAŹNICA
– On tą pochwałą ojcowską wzbudzony, Na wszelkie tylko czekał okazyje, Nie inaczej jak ogień rozżarzony, Rychłoli swe Mars proporce rozwije; Więc prędko potém gdy z moskiewskiej strony Szły z plonem hordy z murawskich ich zbije Szlaków na Merle, by niezapadali W granice polskie jako zamyślali. OdymWŻałKoniec 340.
patrz: MORAWSKI, MORAWSKI, MURAWSKI
– Sześćdziesiąt tysiąc z narodu różnego, Turków, Tatarów, Wołoszy, Multanów, Miał nieprzyjaciel wojska zebranego, Wielki zaś hetman z pocztów ruskich panów Nie więcej nad ośm tysięcy, a swego Nad trzy tysiące zwłaszcza kwarcyanów I coś Niżowców, śmiele jednak stanie, W najwyższym panu swe kładąc ufanie. OdymWŻałKoniec 333.
patrz: NIŻOWIEC
– Tam które górą nosić się zuczyły Gdyś snopem w polu pogaństwo pokładał, Machometańskie dumy się niżyły, A gdzieś swą ręką bohatyrską władał Tam się xiężyce otomańskie ćmiły, I sam car wiele z swej hardości składał: Takież twe męstwo znali Tatarowie, Znała i Moskwa, pomna i Szwedowie. OdymWŻałKoniec 336.
patrz: NIŻYĆ
– O której [Niobe] ta wieść: gdy dziatki pobite Od Apollina i srogiej Latony Ujzrzała smutna, łzy lejąc obfite Z serdecznych krynic prze nieuśmierzony Lament stanęła kamieniem, zkąd wryte W górze sypilskiej nędznej matki onej, Jako bujny bluszcz, który wstaje z skały, Członki do twardej opoki przystały. OdymWŻałKoniec 318.
patrz: PRZYSTAĆ
– A ponieważ się wiecznym losom zdało, Że się ztąd wyniósł w górne wysokości Duch świątobliwy, które pozostało W najprzystojniejszej k'temu uczciwości, Niech w grobie złożą opłakane ciało, Smutną zewłokę jego śmiertelności [...]. OdymWŻałKoniec 356.
patrz: PRZYSTOJNY
– Prędko w warunkach stała się odmiana Około miasta poddania zmówionych Przez walecznego na Czarńcy Stefana, Wojewodę ziem ruskich stanowionych, A kijowskiego wtedy kasztelana, Słowem i pismem szwedzkiém umocnionych, Gdzie co rzekomo wszystkim świątobliwie Ślubował stanom, to złamał zdradliwie. OdymWŻałKoniec 350.
patrz: RZEKOMO, RZKOMO, WRZEKOMO, WRZKOMO
– Wyprawa potém walna nastąpiła Pod Beresteczko powiatów koronnych, W której się znacznie hardość ukróciła Nie tylko onych zdrajców wiarołomnych, Ale też legło bissurmańskich siła Hordynców, do zwad i najazdów skłonnych: Tam przyszło uciec z chanem Chmielnickiemu, I klęskę ponieść wojsku ich spólnemu. OdymWŻałKoniec 322.
patrz: SPÓLNY
– Znowu pod Trzcianą, gdy potrzeba była Z samym Gustawem, co prędzej sprawiwszy Wojsko, a z samej, która się stawiła, Jazdy obiedwie skrzydła uczyniwszy, W sam prawie ogień, gdzie największa siła, Natarł odważnie i wiele nabiwszy Szwedów, armaty jak się gwałtem dobrał, Działa z rynsztunkiem wojennym mu pobrał. OdymWŻałKoniec 332.
patrz: SPRAWIĆ
– Szlacheckie domy w mieście zrabowano, Mieszczanom za się aby odliczyli Złotych sześćkroć sto tysięcy kazano, Którzy w podarku kiedy przynosili Trzydzieści tysiąc, ażeby wzgląd miano Na szczupłość fortun, przez radę prosili, Alfred Witemberg podał ich w więzienie, Aż się tej dani stało wypłacenie. OdymWŻałKoniec 350.
patrz: SZEŚĆKROĆ
– W tém kto podobno jego dostojności Chciałby uwłóczyć i naruszać sławy OdymWŻałKoniec 348.
patrz: UWŁÓCZYĆ
– Zabrałać onych dzielnych waleczników Śmierć Tyszkiewiczów, Potockich, Rajeckich, Sprawnych rotmistrzów, mężnych pułkowników, Konrackich, Rożnów, Ligęzów, Czarnieckich, Inszych bez liczby, którzy twych zmienników, Gdy swą odwagą skromili zdradzieckich, I za twą całość gdy się zastawiali, W różnych potrzebach żywota stradali. OdymWŻałKoniec 325.
patrz: WALECZNIK
– Niemogę jednak zamilczeć zacnością Dzieł Stanisława znacznych wsławionego, Wielkiego radą, męstwem, pobożnością Męża, starostę niegdy wieluńskiego; Ten obyczajów piękną układnością I przez umysłu wdzięczny kandor swego, Przez ludzkość k'temu, miłość jednał sobie U wszystkich stanów, ku wiecznej ozdobie. OdymWŻałKoniec 328.
patrz: WIELUŃSKI
– Dalszym zapędom niemoc przeszkodziła, Krew i wilgości ciała struchlałego Nieznacznie susząc, a ta znakiem była Snadź bliskiej śmierci: więc do boleśnego Ciało przybiwszy łoża, przymusiła Obóz opuścić a do ojczystego Zamku powrócić z marsowego pola: Do swego tedy przybył Koniecpola. OdymWŻałKoniec 352.
patrz: WILGOĆ, WILGOĆ, WILGOŚĆ, WILKOŚĆ
– Więc cudzoziemskich najpierwej sprobuje Sposobów, obóz skrytemi poniki I dużym wkoło okopem waruje, Aby pogaństwo myliło swe szyki, Gdy się zwyczajnym pochopem wparuje W te samołówki i gotowe wniki: Jakoż się stało, że nad swe mniemanie, Wziął nieprzyjaciel z nich dobre witanie. OdymWŻałKoniec 333.
patrz: WITANIE
– Rząd wojska polny swej ręce zlecony W słusznem ćwiczeniu i karności chował, Sam za wizerunk inszym wystawiony, Przykładem w męstwie żołnierstwu przodkował, W to ugadzając pilnie z każdej strony, By się pod władzą jego nieznajdował, Któryby chleby pospólstwo ciężkiemi, Bądź daninami niszczył niezwykłemi. OdymWŻałKoniec 331.
patrz: WIZERUNEK, WIZERUNK, WIZERUNK, WYZERUNK
– Jaśnie oświeconemu i wielmożnemu Panu, Jego Mości Panu Stanisławowi na Koniecpolu Koniecpolskiemu, wojewodzicowi sendomierskiemu, państwa rzymskiego xiążęciu, staroście dolińskiemu, swemu wielce miłościwemu panu i dobrodziejowi; autor przy błogosławieństwie boskiem zdrowia dobrego i wszelkiej szczęśliwości uprzejmie winszuje. OdymWŻałKoniec 316.
patrz: WOJEWODZIC
– Dzieli się ná 6. Powiátow: Krákowski, Szczerzycki, Proszowicki, Xięski, Lelowski, Sądecki, Czechowski, y Biecki. Liczy Kasztelanow większych 2. Krákowskiego y Woynickiego. Mnieyszych 3. Sądeckiego, Bieckiego, y Oświecimskiego. OdymWŻałKoniec 336.
patrz: WOJNICKI
– Znowu pod Trzcianą, gdy potrzeba była Z samym Gustawem, co prędzej sprawiwszy Wojsko, a z samej, która się stawiła, Jazdy obiedwie skrzydła uczyniwszy, W sam prawie ogień, gdzie największa siła, Natarł odważnie i wiele nabiwszy Szwedów, armaty jak się gwałtem dobrał, Działa z rynsztunkiem wojennym mu pobrał. OdymWŻałKoniec 332.
patrz: WOJSKO
– Co cierpieli głodu Obrońcy naszy, jako ich trapiła Nędza niebieska, co przykrego smrodu Znosić musieli, jak trudności siła Przy stracie koni; pierwejby ze wschodu W kraj hesperyiski, bystre zapędziła Swoje woźniki żona Thytonowa, Niż to wymówić mogła czyja głowa. OdymWŻałKoniec 322.
patrz: WOŹNIK
– Sromotnie wtenczas pogaństwo pierzchało, Którego dziesięć tysięcy liczono, Wiele go trupem po polach padało, Wielu i w wodę wpartych natopiono, Języków dosyć i więźniów niemało, Dwu przednich zwłaszcza do króla wiedziono, Ostatek nocnym cieniem zasłoniony, Od krwawej śmierci został uchroniony. OdymWŻałKoniec 345.
patrz: WPARTY
– Ztarszy się z wojski nieprzyjacielskiemi, I szerokie w nich otworzywszy wrota Szańc odebrali i zdrajców nabili, I w staw wpędzonych wielu natopili. OdymWŻałKoniec 343.
patrz: WPĘDZONY
– Pomni Hamersztyn w Prusiech, gdy oblegszy Ścisło Czczów, pasy Szwedom wprzód zastąpił, A potém z Streuftem i Tejflem postrzegszy Ośm tysiąc Niemców, tam prędko podstąpił, Których wrychle dniem i nocą dobiegszy Tak zmieszał: że z nich żaden niepostapił Ku broni; wszyscy zaraz się poddali, I swe chorągwie na ziemię rzucali. OdymWŻałKoniec 332.
patrz: WRYCHLE