– Nie umiem traktować peanów, Galli cantum nieświadom leśny mój Aryjon, Ptactwa tylko samego cieszy mię Amfijon [mówi Satyr]. SatStesBar II 725.

– [Satyr mówi do szlachty:] Wśrubujecie ruinę, bo oni [chłopi] nie mniejszą Wezmą swoję zapłatę i ćwierci borgowe Jaka u was jest praxis, wezmą chleby owe, Które Bóg z asygnatów słusznie liczyć będzie, Widząc gorzkość ubogich, upad tychże wszędzie. SatStesBar II 732.

– Tak duchowne, jak inne: Boga się nie boją, [...] Chleby biorą z niszczonych Bellonami włości. SatStesBar II 732.

– Trzeci mówi: "Za mnie pan podatki te daje, Bo mi dawno w stodole chleba już nie staje." Rzecze drugi: "I u nas toż sięsats właśnie dzieje, A pan deptat nic nie dba i z tego się śmieje [...]." SatStesBar II 733.

– Znaczny z tego pożytek będzie i gotowość Wojska chętną uznacie i dyskretną skromność. SatStesBar II 731.

– Gdziekolwiek rzucę oko, z płaczem utyskują. Do schyłku nachylone ubóstwa szwankują. Chleby wielkie by się wam kamieńmi nie zstały: Kamień z chleba w oliwie dla dzieciny małej Kto chce widzieć, tam znajdzie. O, jak wiele teraz Dzieci małych i starych znajduje się oraz Łakniących chleba, a ten jako krew wyssali Deputaci wojskowi; a chociaż raz dali. SatStesBar II 732.

– Droższa u nich ojczyzna, cnota z wolnościami, Nie traci ich jenijusz glancu chciwościami. SatStesBar II 725.

– Hetmańska też powaga ludnym pocztem zwykła Sejmy wasze zagęszczać; do tego przywykła Zgraja posłów, wojskowych jemu kredensować, Swoją kawalikatą godnie usługować. Potrzebują pozornej wszyscy co splendecy, Strojnej kawalikaty, ogromnej grandecy. SatStesBar II 729.

– Płaćcie, płaćcie, co wojsku należy, oddajcie,A podskarbich rachunku na czczo wysłuchajcie, Bez bankietów, inwitów deputatów onych, U których snadne latus ekspensów skarbowych. SatStesBar II 731.

– Nagrobek królowi Michałowi [...] Senat niedbalstwem, Warszawa więzieniem, Wiedeń pedantem, obóz uprzykrzeniem [...]. SatStesBar II 780.

– Tak kuligiem stały się targowiny nocne, Rady wasze uchronne, promocyje mocne. SatStesBar II 728.

– Zachorował a nagle, ledwo ujachawszy Mil kilka, gdzie żywota koniec swój widziawszy. SatStesBar II 734.

– Prosiłam go rzewliwym moim narzekaniem, Aby mi ją powrócił, do nóg upadaniem. SatStesBar II 734.

– Żyłby żołnierz wedle swych artykułów prawnych, Nie tak, jako widzimy, w opresyjach jawnych, W przywłaszczonej własności, w upierzonej dumie; Zbytkiem, jak chce, sam bierze w przedsięwziętym szumie. SatStesBar II 731.