– Ponieważ zaś z tychże inkwizycyi pokazało się oczywiście, że wszystka okazyja i początek zabójstwa jest z Tanki, Waśka Śpiewaka żony do której w zły sposób zbiegły Petro Barniak chodził i tam się z nieboszczykiem Ciekleniakiem najpierwej pobili, zaczym że ta [kobieta] przeciwko przysiędze małżeńskiej i boskiemu przykazaniu czyniła, prawo ją być winną uznaje i nakazuje, aby za te swoje niecnotliwe akcyje i postępki sześćdziesiąt plag przy prawie wzięła. KsKlim 366.

– Jacek z Bielanki położył areszt na Stolarczyne pieniądze. Który areszt prawo przyjęło. KsKlim 257.

– Piotr Hołodzik [...] te trzy beczki soli z aresztu wypuścił temu Pieczyle. KsKlim 274.

– Jeżak Feczko z Krzyżówki stanąwszy przed prawo nasze [...] żałował się o puścizne po siestrze swoi na imie Anny, która była za Warchołem Balem na Unowicy. KsKlim 82.

– Ferenc Lewczak, Iwan Bania [...] [poświadczają akt kupna]. KsKlim 329.

– Młodszemu Ferencowi dostała się z tego działu krowa jedna i jałowica jedna, byków czworo przezimcząt [chowanych przez zimę] i klacz barnasta. KsKlim 138.

– Przed tymże sądem wielkim zagajonym sołtysim obecnie stanąwszy pracowity Seńko Baron ze wsi Unowice dobrowolnie zeznał, iż on dobra pozostałe po nieboszczyku [...] do siebie bierze [...] to jest ćwierć rolej i złotych dwanaście. KsKlim 93.

– Także stronu Kulika Piotra, który był uderzon od Suchana i ten basarunek [otrzymał], ma być na pokoju jako Suchan, tak i ten Kulik. KsKlim 111.

– Na skargę i affektacyją Jacka z Bednarki przeciwko Iwana Kowejki z Lesczyn, o dług pewny sprawiedliwości żądającego, takowy dekret: Że Jacko przedtym przestał był na rękojmie, Iwanie Grembale z Jaśkowej, który mu iśca stawił i do więzienia dał; który póty w więzieniu będzie, aże się usprawiedliwi przerzeczonemu Jackowi z Bednarki. KsKlim 151.

– Zaczym sąd tuteczny uważywszy, że pomieniony Negrylak już przedtym bydło i pieniądze brał od Kunkowskiego, to tylko przykazuje, aby Jacko sołtys kunkowski jeszcze dał Negrylakowi cielę jedno w roku, a to, da Pan Bóg, na bez rok. KsKlim 349.

– [...] Michał Czopek z pasierbem swym na imie Piotrem, to jest przezwiskiem Bdych, wyznali przed prawem, że sie pojednali strony bitki, co był obranił[!] Michał i (z) synem swym Ihnatem tego to Piotra wyżej namienionego pasierba swego. KsKlim 41.

– Młodszemu Ferencowi dostała się z tego działu krowa jedna i jałowica jedna, byków czworo przezimcząt [chowanych przez zimę] i klacz barnasta. KsKlim 138.

– Ta zaś Barniaka córka za swoję swywolą aby dała dworowi grzywien pięć, prawu jednę i do cerkwi kunkowskiej półtora funta wosku. KsKlim 367.

– Co się działo przy ludziach prawnych we wsi Leszczynach: Jan Klimkowski krajnik, Franciszek Rychwalski wójt, Iwan Łabowski sołtys, Dmitr Kunkowski sołtys, Matiasz przysiężny, Paweł sołtys leszczyński. KsKlim 383.

– Przysiągł na ławnikostwo Ilko Barniak. KsKlim 354.

– Przy tym nakazuje dekret, aby już tego pola, to jest łazów w hajniku leszczyńskim, żaden tak z Leszczyn, jako i Unowice nie ważył sie kopać ani siać [...]. KsKlim 336.

– Waśko Śpiewak, który wybiegłszy na gwałt, co miał bronić, a on jeszcze bicia dopomagał, za te swoje kwapczywość i nieumitygowanie przepada winy na dwór grzywien dwie, pobitemu także grzywnę jedne i prawu jedne. KsKlim 1, 373.

– Do tego zapisuje jem budynku, to jest stajnie przy boisku po niżniej stronie i boiska przy tejże stajni połowę, izby czarny, to jest piekarni, na pół i góre nad tą piekarnią, i komorę przy piekarni. KsKlim 382.

– W budynku izba jedna, komora jedna, stajnia jedna na niżnej stronie, pole na wyżnej stronie z ogrodami, polami i ze wszystkiemi przynależytościami temuż Jurkowi Dolińskiemu w wieczne dziedzictwo puszcza, nic a nic sobie ani dzieciom swoim nie zostawując. KsKlim 337.

– Doniesiono przed prawo nasze Jacka Łabowskiego, który, gdy go oskarżył przed panem dziedzicznym przysiężny stary z Bielanki, Kołodziej, o szkody poczynione sobie, on ze złości, że tylko od pana swego był połajany, na drodze z Gorlic powracającego przysiężnego zbił i pokrwawił. KsKlim 369.

– Ja, Lazar Pawełko, oddałem Hanusi Hańczowski prowizyją od złotych 50 za rok 1674 i na rok 1675 złotych 10; które Jurko nosił do Hańczowy, kiedy była konia popowego pobrała. KsKlim I, 342.

– Przed prawem tutecznym obecnie stanąwszy Ferens Hadzima uskarżał się na Wasila Hołoda o pobicie żony swojej; którą Hołodowa żona w piersi ciężko uderzyła i na czasie będącą ledwo do poronienia nie przyprowadziła. KsKlim 363.

– Stamtąd wyży potoka granica idzie na Chomówke. KsKlim 354.

– Ta zaś Barniaka córka za swoję swywolą aby dała dworowi grzywien pięć, prawu jednę i do cerkwi kunkowskiej półtora funta wosku. KsKlim 367.

– Iwan Bobak będąc jeszcze z młodości kaliką na nogę, mniemając, że mu żony ani miejsca nie potrzeba, i część ojczyzny swojej własny, która na niego padała, przedał ojczymowi swemu Tymkowi Lewczakowi, który do ich matki przystał, za summę złotych piętnaście w roku Pańskim 1675. KsKlim 378-379.

– Dnia 11 marca 1716 stała się zgoda i pomiarkowanie między ojcem i synem Hubiakami z jednej a Kuźmą Dudiczem zięciem z drugiej strony, w ten sposób: Że ci, ociec Danko Hubik i Jędrzej syn jego, puścili szóstą część roli i wyżny budynek cały Kuźmie Dudziczowi, który przystał do córki tego Danka Hubiaka, a siostry Jędrzeja. KsKlim 367-368.

– Ze jednak żadnego dokumentu oczywistego pomieniony Jaśko Klimkowski nie miał i świadka żadnego, nakazało prawo, żeby taż Fenna Iwanowa żona przysięgła samowtór, jako w niwczym Jaśkowi Klimkowskiemu nie zaszkodziła i jako żadnych gusłów i czarów nie umie, a to zaraz przed urzędem tutecznym. KsKlim 1 344.

– Między pracowitym Fedorem Szostakiem z jednej a utściwym Grzegorzem Łabowskim z drugiej strony stanął takowy, dekret: Ponieważ sądowi swemu dowiedziono jest, iż Jan Sokolicz, dnia 15 maja roku 1720 przedając szesnastą część sołtystwa swego dziedziczną Fedorowi Szostakowi i jego potomkom za summę trzydzieści tynfów, od wszytkich długów przerzeczonego Fedora Szostaka zastępować obligował sie, dług zaś teraźniejszy Grzegorza Łabowskiego, to jest summą czterdzieści i cztery tynfy na teraźniejszym terminie pokazaną i wyrachowaną, Fedorowi Szostakowi z przedaże części zapłacić zakazał i to sobie przy przedaży warował, iż Fedor Szostak nie całą pomienioną summę, lecz tylko dwadzieścia i pięć tynfów przyznaje, przeto sąd teraźniejszy nakazuje, aby utściwy Grzegorz Łabowski na rzetelność całej summy 44 tynfów przysiągł na tę rotę: iż summa 44 tynfy cała rzetelnie jest przez Jana Sokolicza zaciągniona i do zapłacenia assekurowana, i niczym mi nie jest od niego nagrodzona, i rzetelnie mi od Fedora Szostaka z przekazania kupnej szesnastej części do zapłacenia przychodzi. Którą przysięgę iż Grzegorz Łabowski wykonał, przeto sąd teraźniejszy nakazuje, aby Fedor Szostak dosyć czyniąc kupnu swemu summę czterdzieści cztery tynfy do rąk utściwego Grzegorza Łabowskiego nieodwłocznie zapłacił, a to pod grzywnami. KsKlim 375.

– Zaczym prawo widząc taką niesłuszność przykazało, aby Breniacy ugodnym sposobem za te razy dali Zydakowi złotych 4; i przeprosić go przy sądzie zaraz mają. KsKlim 1, 343.

– Stanąwszy przed prawem Hryc, Cymbałów syn z Kunkowej, uskarżał a się na Iwana Dzwonczyka sołtysa kunkowskiego, iż mu pożyczanych piniędzy piącidziesiąt tynfów nie oddaje ani od nich według umówienia siać owsa cztyrech gbełów nie pozwolił. KsKlim 1, 355.

– Zaczym za taki nieućciwy występek i popełniony sprośny grzech przykazuje sąd, aby Stefan Herbut, który syna bez wszelkiej kary za Bieszczad wypuścił, wydawszy mu do tego bydło jego, teraz dał winy pańskiej grzywien dziesięć, a prawu dwie grzywny, do cerkwi wosku funtów sześć do unowickiej. KsKlim 1, 332.

– Na co dla życzliwości i przedania życzliwego zdaje jemu te rolą pod rózgą zieloną życzliwie a nieodmiennie, wypisując sie przy ludziach wiarygodnych i zdając tę rolą we wsi Unowicy... KsKlim 331.

– Zaczym prawni ludzie tychże stron wysłuchawszy, winnymi ich być obie strony uznają i nakazują: Naprzód Jurkowi Kowalowi, aby za to zepsowanie zboża dał na cyrkiew kunkowską za jarczuge szelągami złotych 3, za proso złoty 1 groszy 15 i plag aby wziął dwadzieścia. KsKlim I, 380.

– Zaczym uznawszy prawo nakazało, aby tenże sołtys Dzwonczyk pozwolił temuż Hrycowi na wiosnę w tym roku przyszłym 1708 siać w swoim polu owsa cztyry gbeły, piniądze zaś, te pięćdziesiąt tynfów, powinien mu będzie oddać bez wszelkiej dalszej zwłoki na święto Matki Boskiej Wniebowzięcia 15 VIII w tymże roku 1708. 1170. KsKlim I, 356.

– Przyszedszy do ksiąg urzędu teraźniejszego wójtowskiego podczas sądów prawa rugowego Ilko Herbut, zdrowy na ciele i na umyśle, dobrowolnie zeznał... KsKlim 362.