– Cięszkości swoiey Serce niezatai Lubo do czasu obwinie milczeniem W tym affektuie, w czym się przyzwyczai Niechay to będzie z biedą z utrapieniem. ChrośJóz1745 M3.

– Gdzie się obrocę, Bog mię dzwignie wszędy Pomniąc ná moiey niewinnosci wzory Lepiey w tym złote usłuży alarmo Bo ia affektow tych [Putyfary] niechcę y darmo. ChrośJóz1745 D8v.

– Ieszczem szalona po kilkakroć listy Mysliła pisać, do niego [Józefa] miłosne, chcąc w nich wyrazić affekt oczywisty [...] Do osławienia Amoratek zartki Dowod, posyłac baby, pisac kartki. ChrośJóz1745 F7v.

– Karmił ich tam annoną y chleby, Prowidujący naymnieysze stworzenie, Kazdy się sycił według swey potrzeby, Chociaż gdzie indziey głod był i ścisnienie. ChrośJóz1745 S6v.

– Mądry człek Krolem nad swym appetytem. ChrośJóz1745 N5.

– Pan z tego kubka widziałem kosztował. A my daleko od niego się baczem. ChrośJóz1745 N8v.

– Spiegowiescie wy y badacze Kraiu [Józef do braci]. ChrośJóz1745 L2v.

– W Izraelu On Wąz na drodze czołgiem utaiony. Y tułaiąca zmija po badelu. ChrośJóz1745 V3.

– Z daleka go [Józefa] witaiąc tyrani Onosz nam ten bay co nowego powie. ChrośJóz1745 B2.

– Tym się bawełną ściele wszędzie droga A owi żadney niemaią estymy. ChrośJóz1745 A2v.

– Zwykłać to grzechu przywara y wada Zrobiwszy co zle, w bawełnę obwiia. ChrośJóz1745 B6v.

– Porwą ią [żonę Putyfara] tedy, trą, trzezwią, ruszaią, Kobiety w lament, w krzyk, w płacz w zgiełki, beki, Ci suknie owi, piersi rozpinaią. Aby ią wiatrek, mogł obwinąc lekki, Po wodki iednych, co w skok posyłaią, By ich co prędzey, nániesli z apteki. ChrośJóz1745 F4-F4v.

– Tu płakać wszyscy poczeli; aż na to, Jozef im powie y przed tym y ninie. Mścić się naymnieyszey chroniłem przyczyny. Y dziś daruię wszystkim z serca winy. Gdy się to dzieie u Jozefa w domu, Dwor Faraonow z zgiełku z beku z ryku Y z tak bliskiego przy pałacach gromu O Jozwowych się braci dowie szyku. ChrośJóz1745 P3.

– Znowu iak przedtym zboz im nasypano, W wory pieniądze włozywszy kazdego Zosobna kubek moy srebrny schowano W ten czas do miechu Beniaminego. ChrośJóz1745 S.

– W ubostwie moim y pierwszey chudobie Fortunnieyszy bym był niz ná tym dworze [...] Nie zaglądał by nikt do mey komory A tu co u mnie w worku zaraz weidzą [wiedzą] Bielmem by moie szaty y ubiory Nie były w oczach; iak tu dworskich biedzą O żadne pewnie, niedbał bym honory. ChrośJóz1745 G4v-G5.

– Zemściey się mężu małżeńskiey sromoty Hetmańskiey oraz, twey y mey zniewagi, A nie każ żywić dłużey tey niecnoty, Zá bespieczeństwo, y takie odwagi, Do teyli przyszedł ieden chłystek do tey Smiałości nosząc nie dawno biesagi Ze się o Wielką, ważył Hetmanową Nie zbubisz li go: ia przypłącę głową. ChrośJóz1745 F5v.

– Między morskiemi, AEneasza błędy Zatopi Iuno, gdy się nieużali. ChrośJóz1745 E3v.

– Więc w Hebron poszedł prosto ku sychemu Błąkaiącego człek potkał na roli A o Braci się swych pytaiącemu Gdzie należało radźił iść powoli. ChrośJóz1745 B2.

– Więc w Hebron poszedł prosto ku sychemu Błąkaiącego człek potkał na roli A o Braci się swych pytaiącemu Gdzie należało radźił iść powoli. ChrośJóz1745 B2.

– Zaczym y Jozef będąc w tym kompucie Inaczey nie mogł wyść na dobre byty, Więc poniewinney wywiedźion pokucie, Jako się rzekło z kordygardy skryty, Zrzuci okowy, przyzuie papucie, Stroy świeżo na się oblecze uszyty, Zmyie się, brodę zgoli włos ostrzyże Do krola wchodzi y całuie bryze. ChrośJóz1745 K.

– Niechayżeć będą dzięki zá te kary, Ktoremi násze nieprawości tykasz, Wiemy że niemasz w miłosierdziu miary, A bardziey głaszczesz, ániżeli brykasz. ChrośJóz1745 C4.

– Dziękuię że mnie raczysz tu dotykac Co wdobrym bycie, mogł bym Panie brykac. ChrośJóz1745 G.

– [Mówi Jakub do Boga] Ty morza w iednę zebrawszy głębinę Ogrodziłeś ie brzegiem budowniczem, Ze lub ie Austry wzburzaią lub noty, Pokiś roskazał wybiegaią poty. ChrośJóz1745 P7v.

– Mowili w tenczas [Bracia] po chebraysku z soba Nie rozumieiąc o moim ięzyku Gdym ich buzował. ChrośJóz1745 R7v.

– Pokazał to dwor krola Faraona Pewnym ná swoich domowych przypadkiem, Gdy dwoch Eunuchow, iak dwie żaby złona, Znáć za szczodrzeyszym, szafunkiem ydatkiem, Z urzędu strącił, ieden cedził grona A drugi chleba, udawał dostatkiem, Zkąd iako mowiem, dziś więzyku naszem, Ten się stołowym, a ow zwał Podczasze[m]. ChrośJóz1745 G3v-G4.

– Wszystko ná iedney złey fortuny cefie zawisło z tobą moy drogi Jozefie. ChrośJóz1745 C3.

– Srebro się w kamień, złoto w cegłę leie Nieuchybiaią Intraty dochody. ChrośJóz1745 E5.

– Jdź Oyca pogrześć w Chanaanskie strony, Jakoś od niego iest poprzysięzony. ChrośJóz1745 W2.

– Jakosz odmienne relacye twoie Od tey charamzy y moiey druzyny. ChrośJóz1745 S4.

– Ten gdzieś zaginął w samym prawie nowiu Kiedy do naszych trzod chłopięciem chodził. ChrośJóz1745 O2.

– Zemściey się mężu małżeńskiey sromoty Hetmańskiey oraz, twey y mey zniewagi, A nie każ żywić dłużey tey niecnoty, Zá bespieczeństwo, y takie odwagi, Do teyli przyszedł ieden chłystek do tey Smiałości nosząc nie dawno biesagi Ze się o Wielką, ważył Hetmanową, Nie zgubisz li go: ia przypłacę głową. ChrośJóz1745 F5v.

– Smutnego cieszył Podczaszy w tey mierzę [!], Wszak to sny były nie proroctwa żadne Ty złoż cięszkości na czasy cholerzę [!]. Rzadko sny kiedy bywaią wykładne, Choć niewiem iakie mawia kto Pacierze. To go nie minie. Co raz wielowładne, Postanowiły na Niebie wyroki. Ztąd y ty niedbay na sny, na proroki. ChrośJóz1745 H7.

– Jeden przynamniey Swoy maiąc do ludzi Dla pokazania się ná politykę Tak tym się nosił iak, pacholcy chudzi Nie stroiąc się w płaszcz, ani w dalmatykę. ChrośJóz1745 G5.

– Był Bog na Niebie, y widział te dziwy Gdy stał przed niemi chłopiec obnażony A tu iako wilk każdy drapiezliwy Ziego zginienia chciał bydz nasycony. ChrośJóz1745 B3.

– Śmiałli przyść do tey prezumpcyi pychy Nie maiąc przed tym koszule na grzbiecie Chołota ieden, gnoiek, szuia lichy Y dopiąc gwałtem żądzy w gabinecie. ChrośJóz1745 F6.

– [...] Zeście gruchnęli, skoro usłyszał tu Zaraz go smiałość odpadła y w biady [...]. ChrośJóz1745 F4v.

– Kray nam pomaga ieden, drugi szkodźi, Często się nada przesadzona płonka Truciznę owoc pod złym niebem rodzi A pod łaskawym będzie z niego grzonka [...]. ChrośJóz1745 K8.

– [...] Bom ia więzień twoy, twego iedzca chleba. ChrośJóz1745 D7v.

– Cokolwiek tedy działo się w więzieniu Do Jozwowego należało sądu [...]. ChrośJóz1745 G2.

– Katownią zycie, y męka na świecie Iesli Niewinność swey nie ma obrony [...]. ChrośJóz1745 A2.

– Już ci tu więźniu możem za to ręczyć, Ze się niewrocisz do katuszy więcey Tusz go na widok wyważą co prętcey. ChrośJóz1745 I8.

– Abraamowi nie wprzod błogosławi, Stworzyciel aż się z gniazda swego ruszy, Odeydźie domu: pokrewność zostawi. Dopiero mu Bog o szczęściu potuszy, Faraonowi niewprzod snu wyiawi Iozef aż siedząc w Egyptskiey katuszy, Y Manassessa nie ma z Efraimem, Jesli w Egypcie nie będźie Pielgrzymem. ChrośJóz1745 K8v.

– Szczekała: pyszny, rozrzutny y chardy ztąd mię wziąść kazał Krol do kordygardy. ChrośJóz1745 G6.

– Porwą ią [żonę Putyfara] tedy, trą, trzezwią, ruszaią, Kobiety w lament, w krzyk, w płacz w zgiełki, beki, Ci suknie owi, piersi rozpinaią. Aby ią wiatrek, mogł obwinąc lekki [...]. ChrośJóz1745 F4-F4v.

– Zbiegłem tu prawie do Egyptu lotnie Skoro co tylko o tobie słyszałem [...]. ChrośJóz1745 Q3v.

– Z tey wiezy gdzie ia wyprowadzon inny Już odniosł karę: za swoie matastwa. ChrośJóz1745 I4v.

– Cięszkości swoiey Serce niezatai Lubo do czasu obwinie milczeniem W tym affektuie, w czym się przyzwyczai, Niechay to będzie z biedą z utrapieniem. ChrośJóz1745 M3.

– Zemściey się mężu małżeńskiey sromoty Hetmańskiey oraz, twey y mey zniewagi, A nie każ żywić dłużey tey niecnoty, Zá bespieczeństwo, y takie odwagi, Do teyli przyszedł ieden chłystek do tey Smiałości nosząc nie dawno biesagi Ze się o Wielką, ważył Hetmanową Nie zgubisz li go: ia przypłacę głową. ChrośJóz1745 F5v.

– Zwykłać to grzechu przywara y wada Zrobiwszy co zle, w bawełnę obwiia. ChrośJóz1745 B6v.

– Jeden przynamniey Swoy maiąc do ludzi Dla pokazania się ná politykę Tak tym się nosił iak, pacholcy chudzi Nie stroiąc się w płaszcz, ani w dalmatykę. ChrośJóz1745 G5.

– Ledwo niecnoty opowiedział Braci Aby ich za nie skarał Rodzicowi Aż poufałość, aż Braterstwo traci Aż go rownaią zaraz padalcowi. ChrośJóz1745 A8.

– Ociec twoy niźli umarł ieszcze to co, Przez nas własciwym zalecił ięzykiem, Prosciego niech się wami nie sromoci, Y mey nie będzie prozby przeciwnikiem Niechay po zesciu moim się nie kłóci Y zbrodzień Bratnich niema pamiętnikiem. ChrośJóz1745 W4v.

– Zaczym y Jozef w tym kompucie, Inaczey nie mogł wyść na dobre byty, Więc poniewinney wywiedźion pokucie, Jako się rzekło z kordygardy skryty Zrzuci okowy, przyzuie papucie. ChrośJóz1745 K.

– Na ten czas Brata co w więzieniu siedzi Ztąd odbierzecie do swey Parantele. ChrośJóz1745 L6v.

– Tak Orzeł wziąwszy, w szponę y pozory Zołwia: pod samo Niebo się z nim garnie Asz upatrzywszy grzbiet opoki ktory Rozbije onię ze więcey nie parnie. ChrośJóz1745 G2v-G3.

– Pomiarkowawszy ludzkie pochowanie Piątą część kazał w snop związawszy goły Wszystkich zboz chować w Egypskie Stodoły. ChrośJóz1745 K5.

– Uwiądłem iako podpłotna pokrzywa Gdy iey dopiecze, zima przeraźliwa. ChrośJóz1745 I3.

– [...] Potłukłem iego Bałwany [...] Wykradła mi ie kształtem Zona moia; A prawowierna służebnica twoia. ChrośJóz1745 I3v.

– [...] Izmaelici zapłacą go tuszę A my krwie bratniey nie bierzmy na Duszę Własnie im w romel trafił swoią radą. ChrośJóz1745 B5v.

– [...] Starzec na taki rumor niewesoły W proch by się rozsuł y grube popioły. ChrośJóz1745 O3v.

– [...] Owo płaszcz iego macie, nie dla kształtu Uchodząc: nie mogł uniść tey oslady Zwaszych rumorow, ten go płaszcz obwinił Bo bybył ze mną, co chciał to uczynił. ChrośJóz1745 F4v-F5.

– Smutnego cieszył Podczaszy w tey mierzę [!], Wszak to sny były nie proroctwa żadne Ty złoż cięszkości na czasy cholerzę [!]. Rzadko sny kiedy bywaią wykładne, Choć niewiem iakie mawia kto Pacierze. To go nie minie. Co raz wielowładne, Postanowiły na Niebie wyroki. Ztąd y ty niedbay na sny, na proroki. ChrośJóz1745 H7.

– [...] iest to utwierdzenie W tobie o Krolu mdłey mysli człowieczy Y tego; coś przez pierwsze uyzrzał snienie. ChrośJóz1745 K3.

– [...] Izmaelici zapłacą go tuszę A my krwie bratniey nie bierzmy na Duszę Własnie im w romel trafił swoią radą. ChrośJóz1745 B5v.

– Aby zas na was nie trzaskały gromy Za uwięzione kwoty w pierwszym czasie Dla pewnieyszego rzeczy swych warunku Y te y tamte niescie w podarunku [...]. ChrośJóz1745 M6v.

– Ten nieomylney iest pociechy syty Kto wszystkie w Bogu nadźieie pokłada Niechay na niego wywrą się kocyty, Y sam Acheron niechay się nań skrada Z nog mu opadną y stalowe nity, Y w głos napaściom wszystkim wypowiada, Zespod zasłoną Boskich iego skrzydeł, Tych przeciwności undzie y straszydeł. ChrośJóz1745 P7.

– Niźli go [Józefa] iednak do studni wrzucili [bracia] Co kto miał w sercu w brew mu wymowili. ChrośJóz1745 B3.

– Aby ią wiatrek , mogł obwinąc lekki, Po wodki iednych, co w skok posyłaią, By ich co prędzey, nániesli z apteki. ChrośJóz1745 F4-F4v.

– [...] czego ięzyk niewyrznie dokładnie Lamenty, płacze, wymowią to snadnie. ChrośJóz1745 B8v.

– Iuż był zupełnie wysiedział dwie lecie, W pętach bez żadney wolności nadźieie.. ChrośJóz1745 I5.