– Wszyscy/ ktorzy umyślnie cię affektowali Wziąć w Małżeństwo/ sami się z sobą zabiiali. TwarSPas 20.

– Smukownieysze czoło Nád Alábástr głádzony. TwarSPas 6.

– Páłác [...] Był szczero z Alábástru czarno vkłádány w száchownicę Mármuręm. TwarSPas 3.

– Iáko piękna byłá [panna]/ Iáko szyiá/ iáko pierś ná wierzch się dobyłá; Coż dálsze Alábástry? TwarSPas 98.

– Westchnie głęboko: włosy drogie moie Ná ktorychem trawiłá wszytkie czásy swoie Monstrách prożnych/ y coráz inákszym tráfieniu z Cudzoziemskich álámod. TwarSPas 115.

– Wnidzie z nim [Paskwalina z Apollinem] do Pokoiu [...] dziwnie kosztownego Zkąd Mirrhy ią zálecą/ y niewymownego Odoru Aloesy. TwarSPas 66-67.

– Dáley są pokoie [...] ktorędy po Altębásowych Wcielonych Tápczánách/ przescie do łożnice. TwarSPas 5.

– A tu na tej sali Ktora wszytka z Amorow/ y szczerych się pali Kupidowych pobudek/ Bogini więc miewa/ Kiedy się Amazyow znacznieyszych spodziewa/ Festy swe y publiki. TwarSPas 4-5.

– W Abrozyey [!] pływać szczero będziesz/ y dobrych wiecznie dni zażywać. TwarSPas 113.

– [Kupido] nad świtániem Kothurn złoty y lekkie Pretextowe suknie/ zdiawszy z siebie/ skrzydełká Anyelskie wysmuknie [...] y Szybko bárzo poleci. TwarSPas 92.

– Sucháru w táysterkę/ y máłą od prágnienia weźmie [Paskwalina] angisterkę Wody słodkiey/ koszturek w rękę/ y pacierze. TwarSPas 48.

– Czworo do niey [świątyni] śpiżanych wrot się otwierało. [...] Bliżey brukowana Area Mozaikiem. TwarSPas 110.

– [Kupido:] Onoż Bohatyr dopiero tak wzięty [Apollo]/ Xiążę Niebieskich biegow y natury/ Onoż iuż w łykach y brzmi u mnie pęty/ Co Arktyckimi porozmierzał sznury/ Okrąg Olympu trudny/ niepoięty. TwarSPas 38.

– Ona [Paskwalina] się monstruie/ y przed wszytkim zgarnionym miastem prezentuie z iego [Kupidyna] armatą, przez się zwoiowaną. TwarSPas 121.

– Wszytkie te tu stworzenia/ swoim procz rządzone Przyrodzonym rozumem: nie raz zakrwawione Ostrząc zeby/ y grzbiety armuiąc straszliwe Na się wzaiem [dopomogą mi]. TwarSPas 107.

– O Zápamiętałe Dziecię (rzecze) twoie to spráwiło zuchwáłe Bespieczenstwo y vpor: żeś mię nie słucháiąc/ Ani tey podeyzrzáney łąki omiiáiąc/ Wdał mię w ten żal y kłopot: Zá co będziesz/ y ty Stał v Bogow: Ktorego Awern niepożyty Bał się mocy dopiero/ y mury piekielne Strzałom vstępowáły: Zá co niesmiertelne Imię moie: y do tąd ofiáry palone/ Kiedys tę broń vtrácić/ ktorą zaszerzone/ Pánstwo násze sięgáło Oceánow obu/ Ia zadney w tym nie widzę rády/ y sposobu/ Oproczby nad zdrayczyną pomścić się tą iáko/ Bowiem łuku takiego stworzyć iuż niiáko/ Ani strzał zahártowáć/ kiedy w ziemi gniie Dawno Cydon. TwarSPas 99.

– Iáko w kágáńcu Wodzona Niedzwiedzicá ludzkimeś się stáłá Pośmiewiskiem y bayką. TwarSPas 42.

– Niektora się zdobi Piękną skorą po wierzchu/ áni cery robi z lipkich sobie bálsámow/ y świecących mydeł. TwarSPas 16-17.

– Przestrzegam/ żebyś się nigdziey nic nie bawił/ Ani kędy wstępował/ ale cobyś sprawił/ z tym powracał co prędzey. TwarSPas 92.

– A ták nie Pásquáliná, ále go [Kupidyna] zwycięży Każda snádnie bez broni. Do czego naciężey Przyść w roskoszy/ á ile bespiecznikom owym/ Y coraz Meluzynom inákszym Dworowym/ Ktorym tá przed inszymi bárzo droga sliska. TwarSPas 124.

– Ták o białość z sobą Roże spor z Liliámi/ ták swą ozdobą Rożne wiodą Tulipy. TwarSPas 4.

– To tylko żeś nie długo trwáłá W tym swym błędzie/ y záraz w sumnienie się tknąwszy/ serdecznieś żałowáłá. TwarSPas 111.

– Iáko błądząc Omelśniony Ielonek zá nie swoią łánią Tákem szukał po lesie/ tákem chodził zá nią. TwarSPas 69.

– Y tu/ y owdzie rzucáiąc Oczy błędne po stronách/ zkądli się co ruszy/ Lubo chrośnie iászczurká/ lubo list ukruszy/ Od wiatru kołysány/ wszytko się iey [Paskwalinie] roi. TwarSPas 56.

– W niewymownie cudney Kościoł ten [świątynia Junony] stał rowninie; widoki swe śliczne Posyłáiąc ná strony świátá okoliczne/ Sámá zwierzchu Máchiná przeźroczystą miáłá Nákształt Rzymskiey kopułę/ ktorą przyimowáłá Swiátłá wszytkie słoneczne. Z Alábástru czoło/ Y szczyty wywiedzione. A tysiąc około Mosiężnych Obeliskow ścian iey podpieráło/ Czworo do niey śpiżánych wrot się otwieráło. Po [...] podwoiách rytych/ Z miedzi Korynthyáckiey wiele známienitych Máiąc figur/ y táblic Bliżey brukowána Areá Mozáikiem. TwarSPas 110.

– W niewymownie cudney Kościoł ten [świątynia Junony] stał rowninie; widoki swe śliczne Posyłáiąc ná strony świátá okoliczne/ Sámá zwierzchu Máchiná przeźroczystą miáłá Nákształt Rzymskiey kopułę/ ktorą przyimowáłá Swiátłá wszytkie słoneczne. Z Alábástru czoło/ Y szczyty wywiedzione. A tysiąc około Mosiężnych Obeliskow ścian iey podpieráło/ Czworo do niey śpiżánych wrot się otwieráło. Po [...] podwoiách rytych/ Z miedzi Korynthyáckiey wiele známienitych Máiąc figur/ y táblic Bliżey brukowana Areá Mozáikiem. TwarSPas 110.

– Iowiszowi sámemu brykáć więc niiáko Przed nią [Junoną] bywa/ będąc mu nie tylko Boginią/ y Małżonką nawyższą. TwarSPas 117.

– Wielo tu dorodnych Bukow/ dębow/ iesionow [...] Pachniące Oliwy/ Cedry/ Bobki. TwarSPas 118.

– Steczká ciásna byłá/ Ktora ich w lás co dáley głębszy prowádziłá [...] Otożeś minęłá te wszytkie Zabiegi Cyklopowe/ i cháchmeci [!] brzydkie [mówi starzec do Paskwaliny]. TwarSPas 56.

– Iest iuż do Androniey przed tym uráżona [Wenus]/ Matki twoiey/ że nád nię Minerwę uczciłá/ Czego tedy surowe nád nią się pomściła Kiedy tobą y brátem Polizmánem twoim Społbrzemienną chodziłá. TwarSPas 14.

– Hey czegoby ponocy ták piękna Niewiastá Bez świátłá/ y żadnego chodziła konwoiu. TwarSPas 37.

– Pałać [...] Był szczero z Alabastru czarno układany w szachownicę Marmuręm. TwarSPas 3.

– W niewymownie cudney Kościoł ten [świątynia Junony] stał rowninie; widoki swe śliczne Posyłáiąc ná strony świátá okoliczne/ Sámá zwierzchu Máchiná przeźroczystą miáłá Nákształt Rzymskiey kopułę/ ktorą przyimowáłá Swiátłá wszytkie słoneczne. Z Alábástru czoło/ Y szczyty wywiedzione. A tysiąc około Mosiężnych Obeliskow ścian iey podpieráło/ Czworo do niey śpiżánych wrot się otwieráło. Po [...] podwoiách rytych/ Z miedzi Korynthyáckiey wiele známienitych Máiąc figur/ y táblic Bliżey brukowána Areá Mozáikiem. TwarSPas 110.

– A tu nocleg w tey szopie/ y dąbrowe siáno zá pościołkę mieć będziesz [...]. TwarSPas 62.

– [...] trupem zárázem polęże, y áni drgnie nogámi [...]. TwarSPas 61.

– Miáłá w tym to Páłácu roboty misterney pokoy ieden podobny do Gdáńskiey Láterny/ Abo Faru iákiego/ ná rynek wydány [...]. TwarSPas 10.

– Smukownieysze czoło Nád Alábástr głádzony. TwarSPas 6.

– Wszytkie te tu stworzenia/ swoim procz rządzone Przyrodzonym rozumem: nie raz zakrwawione Ostrząc zeby/ y grzbiety armuiąc straszliwe Na się wzaiem [dopomogą mi]. TwarSPas 107.

– [...] iákoby zdumiáła skłoniwszy się ku niey/ Tyżeś to Pásquáliná w tey wzgárdzoney guni? TwarSPas 111.

– [...] nie mogąc słowy/ y proźbámi miękkimi/ czym więc białeygłowy Natwárdszey kto użyie/ áni dostáć kształtem Zadnym inszym/ iużem chciał przymusić ią gwałtem/ y w cieśni gdzie záskoczyć [...]. TwarSPas 70.

– Uźrzy bieżąc k sobie Hodyńca niewidaney y rzadkiey wielkości. TwarSPas 81.

– Toż trzymáiąc zá rękę do iedney ią iámy Poprowádzi vkrytey w oney swey cháłupce/ Gdzie przy lámpce bryżdzącey w vbogiey skorupce Sliczną Nimfę zástánie. TwarSPas 50.

– Ani ná woz wsiędzie Tryumfálny słoniowy/ drogie wioząc plony/ Zaden nigdy zwyciężcá bez iego korony/ Nawet mądrych nie insze zá trudy podięte/ Vpominki potkáią procz z niego vcięte Rozgi y Láureole. TwarSPas 71.

– Sámá w teletowy szubce lekkiey po izbie pochadzálá sobie/ W swoiey tey zániedbáney szerząc się ozdobie/ Y wdziękach przyrodzonych [...]. TwarSPas 10.

– Służbá drzwi strzegłá hebanowa Gdzie z nalewką międnicá stałá szmárágowa Z lichtarzámi tákimisz. TwarSPas 66.

– Ná dziwnie ztąd roskoszną spuscisz się dolinę/ Gdzie iák snadno łákocią vśpić więc dziecinę/ Co nic nieustrászyły otworżone gęby Lwow strászliwych. TwarSPas 90.

– [O zabitym smoku] A psi żadni y krucy/ ták sprosną się stráwą Brzydząc dotąd/ niedotkli ścierwu namniey iego Procz sam łupiesz od słońcá uwędzony z niego [...]. TwarSPas 68.

– Gdzie się zábawiamy Polną tą to Muzyką wonieiąc tych ślicznych Fiołek y Meieronow/ a z ich farb roźlicznych/ Ile kiedy roskoszy Wiosná swe otwiera/ Kto w te bárwy/ y glánce świetno ie przybierał Tworce ich upátruiąc. TwarSPas 61.

– Pałać [...] Był szczero z Alabastru czarno układany w szachownicę Marmuręm. TwarSPas 3.

– A coż ludzie więcey: Ktorzy w tym áppetycie máło od zwierzęcey Są nátury/ y głupi/ y mądrzy pospołu/ Y co gdzieś tám z Bogámi v złotego stołu Zásiadáli przed láty/ y ktorzy korony Złote nosząc/ żywot swoy wieść nienagániony/ Powinni dla poddanych/ y co w Sybillinych Kápłánámi Kościołách/ y co w Minerwinych Vczą Akádemiách. TwarSPas 108.

– Y choć ią to dáłá Mátká do nas ná dálsze pánienskie ćwiczenie. Tedy prożno. Bowiem iuż miękkie przyrodzenie Utwierdzone zwyczáiem y przeszłą niekárą Gorę wzięło. TwarSPas 83.

– W niewymownie cudney Kościoł ten [świątynia Junony] stał rowninie; widoki swe śliczne Posyłáiąc ná strony świátá okoliczne/ Sámá zwierzchu Máchiná przeźroczystą miáłá Nákształt Rzymskiey kopułę/ ktorą przyimowáłá Swiátłá wszytkie słoneczne. TwarSPas 110.

– [...] społęm z tymi tám Nimfámi Kąpiąc się oblektuie [...]. TwarSPas 93.

– Sucháru w táysterkę/ y máłą od prágnienia weźmie ángisterkę Wody słodkiey/ koszturek w rękę/ y pacierze. TwarSPas 48.

– A po stronách/ po ściánách krwáwe w niey korale/ y Rubiny páłáły. TwarSPas 116.

– Co káżdey wrodzona Niewieście ze nic táić nie może y iedná przed drugą Coś máiąc z świegotliwą spolnego pápugą/ [...] oná to wyzionie. TwarSPas 30-31.

– Podź ná stronę sobie Márna (rzecze) obłudo, nie teraz w tey dobie Param się Ia miłością/ kiedy w tym obrocie y troiákim opływam czołá mego pocie [...] Zápłonie się Kupido. TwarSPas 93.

– Sámá w tektowy szubce lekkiey po izbie pochadzáłá sobie/ W swoiey tey zániedbaney szerząc się ozdobie/ I wdziękach przyrodzonych. TwarSPas 10.

– [...] żem goniąc ią z gory/ A szwánkuiąc szkodliwie dobrze sobie skory y kárku nádwerężył. Odkąd dziś pochyło widzisz chodzę. TwarSPas 106.

– Nos w miárę pociągniony/ iágody rożáne Dzielił śliczną Ideą. TwarSPas 6.

– A toś chęć w tym moię znáczną dosyć uznáłá/ żeś tu y wytchnęłá/ y potrzebney náuki nieco poczerpnęłá/ Odemnie z okázyey. Iáko żyć ostrożniey Masz ná po tym. TwarSPas 89.

– Więc z owych manelli Y trzesidł/ y kánakow/ y w łokiec wiązánych Wstąg fráncuskich/ y peruk rożno pokudłánych Rozbierze się/ á ostrą włoży włosiennicę/ Płaszcz sukienny/ y grubą ná twarz báwełnicę/ Tkankę prostą ná głowę/ sucháru w táysterkę/ Y máłą od prágnienia weźmie ángisterkę Wody słodkiey/ koszturek w rękę/ y pacierze/ W ktorym ták zgotowánym náprętce vbierze Stellę/ y vkocháne Miásto pożegnáłá... TwarSPas 48.

– Bárzo wy Białegłowy zrázu zákochacie/ Ze w tym y dyskrecyey/ y miáry nie macie/ A wnet iáko południ trzciną wiátr záchwieie/ Prętko wam to z pámięci krotkiey wyszumieie/ Iáko Mężom przystoi bydź státecznieyszymi... TwarSPas 27.

– Szyiá z żádnym śniegiem Tátárskim nie rownalá/ ktora swym szeregiem Droga sznurá perłowa w koło opasáłá/ Aż gdzie dáley náturá wstydem wárowáłá/ Pierś zupełna y biała/ na wierzch się dobywa/ Kształtem dwu pomágranat/ ktorey część pokrywa Subtelna báwełnicá/ á część do w puł nágiey Wydawa się ná wymiot. TwarSPas 6.

– Aż y woz porzuciłá/ y gdzieś tám w porębie/ Swoie z niego wyprzągszy złocone gołębie/ Y płaszcz długi/ y włosy maczáne oliwą Dawszy wiátrom/ kwoli mu stáłá się myśliwą... TwarSPas 85.

– Odzwierna uchyli kosztowney Portyery. TwarSPas 39.

– ...zoczy Posełkę ták nadobną/ mile kniey poskoczy/ y przyiąwszy z ochotą/ coby niosła pyta? TwarSPas 26.

– Ganki záś ich w około bluszczem posnowáne. TwarSPas 5.

– Wprawdzie tá pobożna Drogá mi iest wiádoma/ ktorąc y pokażę/ Ale tám iść (odpowie) sam się niepoważę/ Leśną bywszy potworą/ áni/ choć podobnym/ Iednym z wámi człowiekiem. TwarSPas 109.

– Y co go przedtym zálewáli Generálnym potopem: co ruinowáli Miástá cáłe/ y ziemie zápáścią strászliwą/ Y bestyi pożerániem: teraz siárkę żywą Spuścić mieli y ogień/ ktoryby zárázę Te wyczyścił. TwarSPas 112.

– Prokrys knebli/ y Páni ognistego wozá Czarnaby Prozerpiná dodałá powrozá/ A subtelnym Cánáce sztyletem przekłota/ Y Thyzbe/ y Pirrhehe/ y Mirrhá rosprota Drábiny przystáwiły. TwarSPas 122-123.

– Ná kształt gwiázdy/ ktora więc kiedy się przymierzchnie z subtelnego pod wieczor obłoku wypierzchnie [do spr.]. TwarSPas 23.

– Oná ná tym dość máiąc/ że go położyłá/ Nád drżącym się tułowiem dáley niestrożyłá; Procz głowę mu odetnie/ ktorą między drugie Słonce się náprzykrzyło/ y żołądkom chciwym Smák się ostrzył; co często tráfia się myśliwym/ Ze przymrą w tey ochocie/ y nie swego czásu/ Omyleni zasłoną/ do dom powrácáią/ Náwet młodych małżonek gdzieś zápomináią/ Dysząc sámi pod niebem. TwarSPas 84.

– Toż przysuszek Ielenich/ y ochotney soli Dáwszy ná stoł/ częstuią. TwarSPas 62.

– Ale nie ták Stelline były w tym rzetelne Słowá záraz/ żeby czym weny iey subtelne Y wnętrzności pałáły/ mogły tych płomieni W niey przytáić/ y owszem záwziętych nie mieni Kolorow y postáci. TwarSPas 34.

– ...Oczy słodko błyskáły/ raz z niebieskiey głowy Ná wierzch sie dobywáiąc/ raz mruząc obłoki Do wpuł nieprzywieráne. TwarSPas 94.

– [...] rumor o niey w Mieście Gąb tysiąc swych rozwiąże/ rożno to odeście ztą[d?] iey interpretuiąc. Czemu ták ukryta Poszłá nieopowiednie? TwarSPas 90.

– Prokrys knebli/ y Páni ognistego wozá Czarnaby Prozerpiná dodałá powrozá/ A subtelnym Cánáce sztyletem przekłota/ Y Thyzbe/ y Pirrhehe/ y Mirrhá rosprota Drábiny przystáwiły. TwarSPas 122-123.

– Iest iuż do Androniey przed tym uráżona [Wenus]/ Matki twoiey/ że nád nię Minerwę uczciłá/ Czego tedy surowe nád nią się pomściła Kiedy tobą y brátem Polizmánem twoim Społbrzemienną chodziłá. TwarSPas 14.

– Nikt tu ścian nie podpiera/ nikt pochlebnych piesni Przy lutni przyśpiewywa. Oprocz czásem leśni Sátyrowie zagędzą/ a ptaszętą drobne Koło okien świerkocą. TwarSPas 41.

– Vpátrzył to Kupido z naywyższego wierzchu/ Y kiedy Oliwero ku sámemu zmierzchu Zwyczáynie dniá onego lutnią w ręku wziąwszy/ Do swey szedł Korneliey/ ow w tym przyklęknowszy Strzeli świszczkiem do niego [...]. TwarSPas 24.

– To tylko żeś nie długo trwáłá W tym swym błędzie/ y záraz w sumnienie się tknąwszy/ serdecznieś żałowáłá. TwarSPas 111.

– Ták o białość z sobą Roże spor z Liliámi/ ták swą ozdobą Rożne wiodą Tulipy. TwarSPas 4.

– [...] gdy się otwieráią Ná roskoszne ogrody/ y Rożáńce Włoskie/ Ktore sámá náturá/ y fawory Boskie Ták rożno vbárwieły/ że śmiertelne wdzięki/ Ani dziełá naywyższe ludzkiey żadney ręki Nic przed niemi nie máło: TwarSPas 4.

– Owi zátym stádá Pozgániáwszy do kupy/ opátruią swoie/ Y żony ich obfite przynioższy vdoie/ W ochędożne naczynia spuszczą ie powoli: Toż przysuszek Ielenich/ y ochotniey soli Dawszy ná stoł/ częstuią. TwarSPas 62.

– Zkąd żebym iey czyste Pánieństwo opłákáłá/ zábiegłám w te knieie/ Aż mie vlitowáne do swego Nápee Towárzystwá przyięły/ y z nimi społeczny Zywot wiodę. TwarSPas 54.

– Zmieni prętko tę cerę/ y ktorą to przędzie Dumę sobie/ spuści z niey/ y wnet tánszą będzie/ Czyn tylko ty co prędzey moie roskazánie/ W czym kiedy mi od ciebie pomysli się sstánie/ Słodko cię pocáłuię/ y rożami skronie Vmaiwszy/ ná nágim vspię swoim łonie. TwarSPas 23.

– Więc że pozno było/ Záraz im zá gotowym stołem się zdárzyło Vsieść z sobą. Gdzie rożne potráwy y soki Przyniesione zástáną. Nie ktore głęboki Zbytek rodzi: álem im iákie puszcza dary/ Y zdroy zimny vsłodzić swoie mogł Nektáry. TwarSPas 74.

– To tylko żeś nie długo trwáłá W tym swym błędzie/ y záraz w sumnienie się tknąwszy/ serdecznieś żałowáłá. TwarSPas 111.

– Bom iest rybitw ubogi [...] czásem w tey wodzie Sumá na nástrogę Lubo karpiá wántonem/ y łososia mrzeżą Ostrożnego poimam. TwarSPas 51.

– Westchnie głęboko: włosy drogie moie Ná ktorychem trawiłá wszytkie czásy swoie Monstrách prożnych/ y coráz inákszym tráfieniu z Cudzoziemskich álámod. TwarSPas 115.

– Co Mirrhę napierwey potkáło Mátkę iego/ że co się z Oycá záwiązáło/ Dla tego obrocona w drzewo iest Mirrhowe/ Iednak kiedy pod skorą niewinniątko zdrowe/ Drgáło ieszcze/ Nimfy ie wyprowszy nożámi/ Swiát mu dáły oglądáć [...]. TwarSPas 85.

– Iákoż wzáiem y oná/ gdyby z przyrodzenia Tey śliskości w náturze nie było niewieści/ Ze się iáko złotowierzb/ według przypowieści/ Przyimie wszędy/ y zá nic/ to co iey do ręki/ Ale owszem nápiera tego się przez dzięki/ Czego dopiąć nie może/ poty go kocháłá/ Poki w tym Oliwerá zboku nie záyźrzáłá. TwarSPas 24.

– Paskwalinie za sobą kazawszy iść zaraz/ Spół z Nimfami drugiemi; aż trafiły na raz/ Gdy Jeleń urodziwy nad strumieniem owym/ Brzegiem się delektując jego liliowym/ Po nim sobie żerował; zaczym się Diana Porwie szybko do łuku/ i gdzie bywa rana Najszkodliwszą/ w lewą go słabizną umierzy/ Z którego on postrzału ciężko się uderzy/ Zajęczawszy żałośnie. TwarSPas 79.