– Azaś na rogach ważne ognie płoną Chebdy palący y gorne Gałbany Gdzie Tamaryszek; ztamtąd zmiie wioną Ani im dzięgiel Indyiski strzymany. Z Panakami je Centurzye żoną I z Modrzewami ciężkie Abrotany I przypalone rogi Jeleniowe Ze woysko całą noc wyziewa zdrowe. LucChrośPhar 317.

– Od złota dachy; balki y podwoie Przyozdabiały Kunszt machiny wszytki Zewnątrz błyszczały niezmarmuru sciany Swiecił Achatek przeż [!] się nie wpaiany. LucChrośPhar 331.

– Kędy kolumny Alcydowe stały Nic o zachodnim nie rzkąc Oceanie. LucChrośPhar 77.

– [...] znowu tey ustawie przeczyc poniekąd Pompejusz począł; allegując; niechby według zwyczaju Antecessorow przyszedszy do Senatu, o ten urząd prosił [Cezar]. LucChrośPhar 6 nlb..

– Tyle ambicyi noc iey [Kleopatrze] dała ona Wktorą się Wodze Rzymscy z nią sparzaią. LucChrośPhar 329.

– Barwisci z piaskiem y nierozni cale Ammodytowie [żyją w Libii], z krzywemi Cerasty, I co Skor zwiosną zbywaią Scytale skoro z pod lodow ukażą się chwasty. LucChrośPhar 310.

– Pompeiusz wzaiemnie swoich animuie do bitwy. LucChrośPhar 218 marg..

– Wulteius [...] Animuie się na odważne czyny. LucChrośPhar 119.

– Caezara ogłodzonego wytrzymywać, dłuższą woyny zwłoką wycienczać y do większey w annonie penuriey przywiesc. LucChrośPhar 3 nlb..

– Znowu tey ustawie przeczyc poniekąd Pompejusz począł allegując; niechby według zwyczaju Antecessorow przyszedszy do Senatu o ten urząd prosił. LucChrośPhar 2 nlb..

– Jakie Bogowie wasze ukaranie Czas to niedługi odkryc niezawstyda W ktorey się wszytkie z aspectow tak wielu Zgodzą proroctwa o Nieprzyiacielu. LucChrośPhar 29.

– Tak im ufaią; że gdy brzemię zroni Niewiasta Synem, alboli dziewczyną Jesli kto inszy Oycem niebył rodu Doswiadczaią się przeż aspidy płodu. LucChrośPhar 317.

– Już ledwie znosny ogień woysko piecze Gdy samę depcą plagę niemieszkaną Już rzadka rzeka, rzadki strumien ciecze Asz w piaskach hoyny strumiczek zastaną Lecz zgraia wężow tak się po nim wlecze Ze wody nieznać przed ćmą niesłychaną Po brzegach martwe aspidy się wiły Suche Dipsady w zrzodle się pławiły. LucChrośPhar 306.

– Wydra Pharyiskie aspidy tak dusi Naprzod je cieniem ogona wywabia, Tosz gdy iey na grzbiet skoczą; cierpieć musi, Asz potym wszytkie pyskiem pozadłabia Prozno się Zmiia, ziadu pieni, ksztusi Nie szkodzi Wydrze, skrzek y ślina żabia. LucChrośPhar 130.

– Nie tak człowieka w momencie zamroczy Trucizna; ktorą kray Sabaeyski władnie Gdy ją wnapoiu jakimkolwiek zmoczy Jako Aspida; co zabiia szpikiem Zadnego mordu nieczyniący wnikiem. LucChrośPhar 313.

– Ledwie co przestał, asz linę żaglową Przerwawszy wicher; na maszt płachty rzuci Rospadł się czołnik pod szybą masztową, Wszystka się zatym nawałnosc wyrzuci Od morza, co je Athlantyckiem [morzem] zową Naypierwszy Korus zgębą się ocuci, Ktory zpoczątku, wtey zeglugi porze Do zawieruchy juz był poddął morze. LucChrośPhar 159.

– Słusznie uczynisz; bo przeż skryte knieie Woinę domową nieszczęsni wleczemy Tusząc gdzie morze Athlantyckie leie Ze się tam smiele jak znowu oprzemy. LucChrośPhar 315.

– Sniegi od Austrow topnieią. LucChrośPhar 312.

– Tedy naypierwey kommunik się pławi A potym pieszy łacniey przeydzie w tropy Sam Caesar na brzeg się przeprawi w Auzońskim kraiu rozbić każe szopy [...]. LucChrośPhar 11.

– W postronnych woynach zawszesmy z Rzymiany Spolny szyk mieli, y powszechne siły Jezeli kto w tym nie informowany Auzonskie będą kroniki mowiły. LucChrośPhar 78.

– Bodayby byli nie znali Rzymianie Wszczętych Azylow dla Sępow Dwunastu/ Odkąd Romulus zaczął panowanie Maiąc w tym gaiu zboycow kilkunastu. LucChrośPhar 222.

– Rzymianie Upadną; boiąc do gory porwania. LucChrośPhar 299.

– Nie masz tarana; co wyrzuca progi Nie tłucze bramy ballista dwurogi LucChrośPhar 346.

– Lod jeżeli gdzie bałwanami stoi Gęsta go z gory kropla wszcząt rozpleszcze. LucChrośPhar 101.

– Las był z dawnego wieku nie tykany I dla gałęzi gęstych nie przeyrzysty [...] Snadz Bogow srogich ofiarą nieczysty Ołtarze gęste z pokładą szeroką Miał; [...] W nim [...] obfita woda z czarnych zrzodeł pryska Smutne gdzie niegdzie Bogow bałwaniska Nakształt pniow stoią bez zadney obrzędy. LucChrośPhar 82.

– Asz ci [Rzymianie] zdaleka okręty obaczą Nie bez wątpienia; czy Nieprzyjacioły Czy niedobitkow uwozą zrospaczą Tak ich z mniemaniem przeymie strach na poły Ze; jakiekolwiek banderki się znaczą Wierzą; isz płynie Zwyciężca wesoły. LucChrośPhar 280.

– Wtym dwa okręty, skoczą z Graeckiey floty I Rzymski jeden; [...] Długo Mars niewie; komu podniesc szale. Tagus chciał zerwac banderkę u Graeka Asz go dwie dzidy w puł przebiią cale. LucChrośPhar 88-89.

– Są y Bardowie, ktorzy dzielne czyny Na wiek potomny Kawalerow sławią. LucChrośPhar 21.

– Grot swoy utopił Murrus w bazyliszku. LucChrośPhar 314.

– Naszey zas prosby, ten cel osobliwy Zwiń grozne Orły; zwiń chorągwie wpolu Sam wnidz do Miasta bez tey komitywy Ciebie maiący; uydziem strachu, bolu, Wtych murach niech kąt będzie tak szczęsliwy Ze oba według danego parolu Tu, zwolą Boską bezbronno przyięci Zawrzecie ligę, ponowicie chęci. LucChrośPhar 79.

– Wiek strawiwszy w woysku do siwizny Gdziesz obrocicie w bezkrewnej starosci. LucChrośPhar 17.

– Beżźenna siostra [Pallas], bratu [Perseuszowi] już lotnemu Ze iey miał głowę [Meduzy] przyniesć, pomoc dała. LucChrośPhar 308.

– Na Zięcia, ani Corkę niepomniący Bękartow do iey przyczynia Siestrzenstwa. LucChrośPhar 329.

– On sam [Bóg] Erynny dobrze biczem chłosta Wam nie doyrzany; bo nad nim mieszkacie Zadne mu prawo; zadna moc nie sprosta. LucChrośPhar 199.

– We drzwiach niewidac kwiecia, ani ziela Ni dwoch bind w progu; choć pod czas wesela. LucChrośPhar 46.

– Postrzegszy Caezar w ludziach tey bojazni Sam; dąb wyniosły pocznie siec bindasem. LucChrośPhar 83.

– Wetrzech, weczterech, w piąciu mieyscach bite Jako je zowią; Rzymskie qwadiremy. Przeciwko Graekom w czoło wydobyte I postawione miesiącem widziemy, Mnieysze w poysrzodku biremy zazyte Duzszemi, oba rogi uzbrojemy. LucChrośPhar 87.

– Sam gdzie obroci [Cezar], podobien Bollonie [!] Lub gdy Mars krwawy swe Bistony smaga Tarcz Palladyiską maiąc na ramionie. Tak y on szyki łamie y przemaga. LucChrośPhar 227.

– Dawno złe rady Photynusa bodą Ze nie nie opłonie po pierwszym zaboiu. Tedy zuchwalsze zbrodnie go podwiodą Gdy Pompeiusza ubiwszy w podwoiu Na wszystko się złe beżpamiętnie [!] uda W czym go przeraża Umbra bladochuda. Niewinne Many, y furye msciwe Zacinaią go, na nowe niecnoty. LucChrośPhar 340.

– Bardziey sie iednak zlęknie gdy iak zblanku ze skał Pindowych ciało zrzuca swoie. LucChrośPhar 30.

– Zyw jeden [Telon, który stracił brata bliźniaka Gyareusa]; y juz Rodzice go znaią Bez naymnieyszego w Osobach błądzenia. LucChrośPhar 89.

– Caezar, gdy widzi, że się ow nie boży Lecz smierci zyczy przypadkowi swemu A darowanego zycia się obawia. LucChrośPhar 53.

– Jakie Bogowie wasze ukaranie Czas to niedługi odkryc niezawstyda W ktorey się wszytkie z aspectow tak wielu Zgodzą proroctwa o Nieprzyiacielu. LucChrośPhar 29.

– Tak wiele Auster dokazuiąc, broi Ze gdyby zapasc miał w podziemne knieie A skała jaka stałaby uporem Wiecznymby zawiał kray tameczny szorem. LucChrośPhar 299.

– Nieraz [wiatr] uczyni z piasku obłok spory Wzwysz poddymaiąc ziemię przez swe bryki. LucChrośPhar 298.

– Z skał Ryphaeyskich buczny Don powstaie Europie dzieląc y Azyey niwy. LucChrośPhar 76.

– Do machin zatym palic nie bez knota Pompeianin kazdy się zawinął Ci w baszty biią bykami; ci palą Inni zaś wieze y okopy walą [obrona Dyrrachium przez Pompejusza przed Cezarem]. LucChrośPhar 176.

– bayka pamiętna wiekowi wiesci y sławę maiąc bystrolotną to swiatu za rzecz podała istotną LucChrośPhar 306.

– Niechay Parthowie w swych odwodach grubi Z Babylonow się chełpią cegielniczych. LucChrośPhar 172.

– Upstrzone Cenchry w prost po ziemi szyią. LucChrośPhar 310.

– Woyny bespieczen [Amyklas]; bo sie tu nie lęże. Boy go domowy nie tknie w chałupinie. LucChrośPhar 156.

– Boy go [Amyklasa] nie tknie w chałupinie O jak szczęsliwi w zyciu, chudzi Męże? O dary boskie dotąd niepoięte Omiłe chatki; ò chudoby Swięte. LucChrośPhar 156.

– On sam [Bóg] Erynny dobrze biczem chłosta Wam nie doyrzany; bo nad nim mieszkacie Zadne mu prawo; zadna moc nie sprosta. LucChrośPhar 199.

– Piorun nie biie; ani gałąź chłosci Z samych drzew straszne obrazy y dzieła. LucChrośPhar 82.

– Chcąc ulżyć głodem pragnień niesłychanych Wilgotną ziemię w rękach nawet cisną Gąb nadstawuiąc, jesli krople prysną. Pokażeli się garsc brzydkiego kału Zapomnią wszyscy obozu y straży chłypać biegą aże do nawału. LucChrośPhar 112.

– Innych Wodzow rozruch taki ztrwozył Caezar nąń nawet z cholery nie złozył. LucChrośPhar 147.

– Ze Pharsalia Pompeiego zgniecie Nie on ale my wszyscy tego chcemy Od ktorych, w Rzymskim naymownieyszy Swiecie Gdy się dosytem Wodza naszczypiemy Cicero wielkim stawa Oratorem [...]. LucChrośPhar 206.

– Gdy Pompey zginął; boy domowy zbrodnią Gdy zył; ku niemu wiarą był dowodnią [...]. LucChrośPhar 289.

– [...] Okrom Brutusa niemaią nikogo On y Dziewosłąb, on y druzba młody [...]. LucChrośPhar 47.

– Dipsady srogie w pragnieniu w upale I Amphisbaena z niemi dwoygłowiasty I Pływacz wodny, y Strzelcowie I co dwie nogi Pareada z drzewa miewa [...]. LucChrośPhar 310.

– [...] ostatnie ziewa tylko dychy [...]. LucChrośPhar 269.

– [...] Suche Dipsady w zrzodle się pławiły [...]. LucChrośPhar 306.

– Azaś na rogach ważne ognie płoną Chebdy palący y gorne Gałbany Gdzie Tamaryszek; ztamtąd zmiie wioną Ani im dzięgiel Indyiski strzymany. Z Panakami je Centurzye żoną I z Modrzewami ciężkie Abrotany I przypalone rogi Jeleniowe Ze woysko całą noc wyziewa zdrowe. LucChrośPhar 317.

– [...] W co poszła roczna Konsulow ustawa Chociasz Fastami miesiące znaczyli [...]. LucChrośPhar 222.

– Juz nie wie Caezar iako się obroci zewsząd nąń ciężko; zewsząd gas na zdrowie. LucChrośPhar 346.

– Przecięsz on czyni prożny gas na zdrowie, Niemysląc nawet zdradą go powinąć. LucChrośPhar 340.

– Lod jeżeli gdzie bałwanami stoi Gęsta go z gory kropla wszcząt rozpleszcze. LucChrośPhar 101.

– Nie raz y Orzeł ziadszy scierwu szmaty Spuszczał na woysko obiedzione gnaty. LucChrośPhar 238.

– Mogłem beze krwie Caezara zwojować I wziąć go więzniem; y Rzym usposkoic Co za szalenstwo, slepo następować A boy domowy bez ran, chcieć ukoic? Ląd go nie moze z morzem posiłkować Nieyzrzałe zboża na chleb musi gnoic Tak woyskum jego do ust przygnał zgoła Ze smierci z bitwy; rospaczaiąc, woła. LucChrośPhar 208.

– Spieszącey smierci kazdy sobie zbliza Wre zgiełkiem oboz; gniew się ziadu miota Msta niejednego na zgoń budzi chyza Sam się z Oyczyzną zbawić chce zywota. Ze Pompeiusz sławie swey ubliza Ze wnim ugasła dzielnosć y ochota Ze się po prostu swego Teszcia boi Ze władzą swiata w głowie sobie roi. Tyle Narodow chce mieć pod swą klawą, W pokoiu pewnie; grzanka go ta minie Lecz y Krolowie maią to niesławą Ze w cudzey goszcząc daleko krainie Z boiu nie mogą wolni być odprawą Ani wrocić się ku swey wzad dziedzinie. LucChrośPhar 205-206.

– W fortunie szyki mieszac tych nie grzeczy Co wkrotce bedą pokarmem robakom Ani ktorzy są brancami danymi Miedzy znakami być tryumfalnymi. LucChrośPhar 115.

– Juz głębia w gorach; jest z polami w rowni, Szukaiąc złota gwarek Assyriski W ziemię dla Miner, nie kopie się głowni, Naymnieysze jednak nie sączą strumiszki. LucChrośPhar 112.

– [Thyrren] Krzyknie na swoich; hey ò towarzysze Tak mię postawcie; jak do szturmu kuszę Abym mogł strzelac Massylskie hołysze. LucChrośPhar 94.

– Azaś na rogach ważne ognie płoną Chebdy palący y gorne Gałbany Gdzie Tamaryszek; ztamtąd zmiie wioną Ani im dzięgiel Indyiski strzymany. Z Panakami je Centurzye żoną I z Modrzewami ciężkie Abrotany I przypalone rogi Jeleniowe Ze woysko całą noc wyziewa zdrowe. LucChrośPhar 317.

– [...] Gdy głowa z karku odleci widomie Achilles chce bydz iey sam Iednoniosem [...]. LucChrośPhar 269.

– [...] Marsa krwią zyiących juszą [...]. LucChrośPhar 21.

– [...] zboycy [...] Znowu się w mordy juszą popędliwie [...]. LucChrośPhar 37.

– Nieznać, że człowiek; jednym stał bałwanem nad zwyczay ludzki, miąższy, duży, gruby Pnie się zaraza jadem niesłychanem On sam podobien do pnia, lub kadłuby Pancerz go nitem nie wstrzyma spinanem [...]. LucChrośPhar 313.

– Rzekł y na swoiey siedząc rogozinie Palącego się lontu wnet dosięże Kaganczyk potym rozswieci w kominie Woyny bespieczen; bo się tu nie lęże. LucChrośPhar 156.

– Szanc Pompeiemu z początku tak ciężki Jak Scylla srzedniey Sycyliyskiey stronie; Lub jak się trwozy Kaledoniec męski Gdy w Rutupiey brzegi morze chłonie. LucChrośPhar 173.

– Usypia [Pompejusz] potym w słodkiey niepamięci Zmysłom folguiąc nieco utrudzonem Asz go potrwoży razem y zasmęci Juliey postac w odpoczynku onem. Widzi ją; jako zmogiły się kręci maiąc pochodnią z ogniem zapalonem Zpol Elyzyiskich gdzie pobozne dusze w Stygowem, (prawi) wtrącona katusze. LucChrośPhar 65.

– Tak z Minturnenskiey puszczony katuszy Morzem się nędznik, zatłukł w kray niechętny Ztamtąd się w puste Panstwo zawieruszy Gdzie przezen zbity Iugurtha maiętny. LucChrośPhar 5.

– Kędy kolumny Alcydowe stały Nic o zachodnim nie rzkąc Oceanie. LucChrośPhar 77.

– Jakosz dość prętko zswego się zawoiu Rozwiło słonce; y ruszywszy bytu Z domu Laedeyskich dzieci, ku Rakowi Thessalskie strzały topiło strzelcowi. LucChrośPhar 122.

– Beżźenna siostra [Pallas], bratu [Perseuszowi] już lotnemu Ze iey miał głowę [Meduzy] przyniesć, pomoc dała. LucChrośPhar 308.

– Co sliskich biadow Authorem I wynalazcą stroiu lutennego rzeczony [...]. LucChrośPhar 308.

– Ztąd skarby; ktor w zaboy ludzi pedzą Ztąd on smok Pytho; pokazał się swiatu Co łupiez iego Delphy dotąd wędzą Ozdobne cieniem laurowego kwiatu Tu dzieciom wzrostu Bogowie nieszczędzą Aloeusowym; ze rowien brat bratu Gdy z Peliona; obłokow siągali Ossę nań kładąc; bieg im tamowali. LucChrośPhar 187.

– Ledwie co przestał, asz linę żaglową Przerwawszy wicher; na maszt płachty rzuci Rospadł się czołnik pod szybą masztową, Wszystka się zatym nawałnosc wyrzuci Od morza, co je Athlantyckiem [morzem] zową Naypierwszy Korus zgębą się ocuci, Ktory zpoczątku, wtey zeglugi porze Do zawieruchy juz był poddął morze. LucChrośPhar 159.

– Słusznie uczynisz; bo przeż skryte knieie Woinę domową nieszczęsni wleczemy Tusząc gdzie morze Athlantyckie leie Ze się tam smiele jak znowu oprzemy. LucChrośPhar 315.

– [...] znowu tey ustawie przeczyc poniekąd Pompejusz począł; allegując; niechby według zwyczaju Antecessorow przyszedszy do Senatu, o ten urząd prosił [Cezar]. LucChrośPhar 6 nlb.

– Pompeyska jazda ku swey niefortunie Obiema skrzydły, w pola się wysunie. LucChrośPhar 224.

– [Sextus] Niedbał na wrogi proroctwem wsławione, Mieysce pomogło do chęci szalonych, I kray Thessalski; gdzie czary sposobne Z rzeczy niemoznych; uczynią podobne. LucChrośPhar 187.

– Brzydzą Narody w Thebach ligę onę Ze Syn niewiadom Matkę wziął za Zonę. LucChrośPhar 257.

– Prozerpino [...] Powiem jakić stoł w piekle bywa miły Jak z mężem płodzisz niewstydy [...]. LucChrośPhar 198.

– Nigdy on [Cezar] tego pewnie nie doczeka Abym miał zywot w srogim brac niewstydzie Za poddanie się [...]. LucChrośPhar 108.

– Szerzy się ogień po okrętach wszędzie Ci narzucaią smolnego obaru Ow czerpa wodę, ze płomieni zbędzie [...]. LucChrośPhar 93.

– [...] gdy juz wszelka moc ustała Cięzarem szkodząc w ostatnim obierze [...]. LucChrośPhar 80.

– Swiatła nie pytay, y ogniow na sieni Niemasz słoniowych do łoznice stopni, Kołdra się złotym szyciem nierumieni Wieniec niedaie wieżyczkom pochopni, Przez prog nieskacze tego, z kim się zeni Oblubienica; ani co rostropni Na znak poddanstwa, kryc kazali twarzę [!] Taftą; przy oney niemasz tego parze. LucChrośPhar 46.

– [...] Ztąd Monych, ktory skały obłamywał I Rhaecus, co las na Oecie wyrywał [...]. LucChrośPhar 186.

– Paludament z siebie zrzuciwszy w ktory jakby w samego Caezara wszytkie Nieprzyjacielskie strzały y pociski ugadzały [...] uszedł. LucChrośPhar IV.

– Mieycie się zatym do pałasza. LucChrośPhar 218.

– A zas na rogach wazne ognie płon chebdy palący y gorne Gałbany gdzie Tamaryszek [...] Z Panakami je Centurzyc żoną I z Modrzewami cięzkie Abrotany. LucChrośPhar 317.

– Par z mrozem mieszcząc ludziom mieysce daie. LucChrośPhar 102.

– Co się go boisz; Pompey rownał jemu Nie to; lubosmy nie Parantelaci. LucChrośPhar 342.

– Wprzod ich ostanowi Parkanem w kniei [łowczy - jelenie]. LucChrośPhar 118.

– Parthowie sami ani Caezarowi Ani posiłkow dali Pompeiemu [...] zycie odiąwszy Krassemu. LucChrośPhar 76.

– Bo gdy jego [Cezara] Partyzanci Antoniusz y Dolabella [...] obozem się położyli [...] Pompejego Posłowie [...] gromadnymi ich okrętami otoczyli. LucChrośPhar II.

– Tak y on szyki łamie y przemaga Wszytko w tumulcie, w zgiełku, w trzasku tonie Ięk łoskot srogi, y okrutna plaga. Z blach ustalonych grzmią odcięte płaty Tłuką się miecze, szable, y bułaty. LucChrośPhar 227.

– Takie prawota wynurzała zale, Lecz starcy ciezey na swe skarzą lata Ze na domowe chowały ich fale Znich zatym ieden pomniąc Rzymskie fata Nie wmnieyszym wten czas bylismy opale Kiedy Teutonow, y Lybią płata Maryusz; w Rzymie tryumfuie potem Przed Syllą zycia gdzies obroni błotem. LucChrośPhar 34.

– Iak wszelką siłą zgromionego swiata Na spolny nierząd, Rzym sam siebie płata. LucChrośPhar 1.

– Prozerpino [...] Powiem jakić stoł w piekle bywa miły Jak z mężem płodzisz niewstydy [...]. LucChrośPhar 198.

– Nie zawadzi tu wspomnieć Phoceusza Z Massyliyskiego pływacza okretu. LucChrośPhar 93.

– Daymy, że szablą dobili się władze Gdy nasze karki jarzmem osiodłali Scylla duż w sile; Maryusz w odwadze I Cinna krwawey poburzyciel fali I dom Caezara; ktory w swey powadze Rząd świata trzyma; wszyscy ci sypali Dokupując się władzy Rzymskiey złotem A on sam jeden przedał ją zaś potem. LucChrośPhar 134.

– Do siebie, gdy go wstyd poburzy z serdecznym zalem kilka słow wynurzy. LucChrośPhar 54.

– Lud zawiesc kazał Caezar w gory lekki I podkrzeszac go [las pogański] dobrze Siekierami. LucChrośPhar 83.

– ...[pada] Cyprys, co go matrona nie podła szuka na swego Męza pogrzebiny. LucChrośPhar 83.

– Dak konsulow niezna y Sanuata z ktorych roskazu Miasteczka połacił Gdy zakasawszy nad kolana togi Radłem go dzielą. LucChrośPhar 221.

– Rzekłbyś: ze kazdy Pompeiowym Teszciem. LucChrośPhar 217.

– Wprzod z nim uchodzic wspoł mi byłoc srogo Tu jak porzutka upływasz [odpływasz] niebogo. LucChrośPhar 168.

– Kazdy już wiatrow by naygorszych zyczy By gruszną wodę poddęły w posmyczy. LucChrośPhar 153.

– Nie obłowisz się ztąd zbojecka czato Jeszcze Narodow tak wiele się czwała Zbiwszy ich; tam się zdobyway bogato. Z nich łupem szafuy, nie z tego fundusza Bo cię tak pilna potrzeb nieprzymusza. LucChrośPhar 71.

– [...] jesli potrzeb kaze; lub uciski Odwazę ręcę y ostatnie siły [...]. LucChrośPhar 157.

– Podniescie znaki y rząd zawołany Fortunę zwłaszcza maiąc na powodzie. LucChrośPhar 137.

– ...wywabia wszytkie [aspidy] pyskiem pozadłabia... LucChrośPhar 130.

– ...cienie ich pozaszlubia... LucChrośPhar 223.

– Ktorych dosc Auster pozawiewał siła... LucChrośPhar 299.

– Żeby zaś miał pozazdrościć WMPanu tego tysiąca czerw, zł, które do bogatego wracały się skarbu i WMPanu dostały się, ujma to jest rectitudinisrzetelności JMPana marszałka przeciwna dobrym jego myślom, ile kiedy in subsequentiw następstwie bez tych kondycji dola udział naznaczona nie minęła. LucChrośPhar 1.

– Samych Nielianow za swiadki przynuzą... LucChrośPhar 46.

– Nie tak smakuie wolnosc przysiodłana... LucChrośPhar 45.

– ...innych miecz moy przysiodływa... LucChrośPhar 251.

– ...bo się wiatr przysporza... LucChrośPhar 153.

– Do nowych się strzał Mieszkancy udali Rzucaiąc na tych; co przyszancowani... LucChrośPhar 85.

– ...oszczep go doleci przyszpiluie... LucChrośPhar 89.

– A jak załosną była z Męza straty Tak się do dzieci z Katonem przyszyie. LucChrośPhar 47.

– Niechce zyć; y sam tyle razow dawa Ile wzaiemnie tamci dac mu zdużą Z postrzałow w piersiach las się drugi stawa A kiedy mu juz y nogi nie służą W nieprzyiaciołach samych rozeznawa Kogoby przytłukł swą ostatnią nużą Rowien balenom; ktore się w okręty Włamawszy; sobą ponurzą ję [1] w męty. LucChrośPhar 179.

– Lecz gdy wnie [tarcze] tłucze Graeczyn do upadu Ze się rozrywac poczęły u dołu, Zadna nie mogła wytrzymac zakładu Kazdego kamien przytłukł jako wołu. LucChrośPhar 85.

– Snadzli się Aegypt srozy y nad cieniem? Tak lichym grobem przytłumiaiąc Many? O jak szczęsliwszy Krassus swym zginieniem Choć nie grzebiony, y nie pochowany Nędznieyszym gore Pompeiusz płomieniem Przez dekret Bogow wgniewie ferowany. Takli mię dręczyc podoba się Niebu Bym niesprawiała Małzonkom pogrzebu? LucChrośPhar 281.

– Oto was proszę; niebądźcie pospieszni Bić tych; ktorych Mars po zatyłku chlusnie Zbieg, niechay żyie; kto się oprze, tego Tnicie, rąbaycie, bez względu zadnego. LucChrośPhar 217.

– I uciekaiąc swych zmięszaią znowu Więc juz nie bitwa; lecz się zaboy wszczyna Tu z karkow jucha wali się jak zrowu Ztamtąd zaś tylko; miecz rąba y scina Ten szyk niezdoła tyle zniesc obłowu Ile ztamtego pod szable się zgina O bodayby się tą krwią dosyć stało Co ią Poganstwo w tym placu rozlało. LucChrośPhar 225.

– Sidonski rąbek piersi kryiąc zdobi AEgypską igłą jedwab posciągany Ciało na widok jak przeż [!] sieć sposobi Ukazuiący pierś w kształt pomagrany. LucChrośPhar 332.

– Wzgłodzonym kącie, wojenne Romaki Nizli zKorcyry nadciągną obroki Chciwsze traw nowych, nad zwykłe przysmaki Zdychaia, maiąc wycienczone boki. LucChrośPhar 174.

– Aty Caezarze przy ranach oblicznych Ieszcze dopełniasz zbrodni poswoiemu Rąbiąc y Rzymian; wspoł y pogranicznych I zsamey tocząc wnętrznosci Oyczyzny Choć Pompeiowe osiągasz puscizny. CXXIV. Ktorego, gdy ztąd Romak daley niesie Wszędzie płacz ludzki, y łzy płyną za niem Kazdy złorzeczy Bogom w onym czesie Na ich zawziętosć kwiląc narzekaniem. LucChrośPhar 234.

– Nie mieli rumu do morderstwa kaci Dopiero trudno oń ginącym było, Iuz nie scinali, ale kłoli; á ci Gdzie się na zboycow, padali, trafiło Zkąd scisk y tumult; gdy to, co, ie straci Na kark oprawcy ciało się waliło Aby gdy innym nie mogło odmiarem Samym przynaymniey msciło się cięzarem. LucChrośPhar 39.

– [Cezar] Wali y głazy w przerwę Mineralne Budynki Graeckie, y murowe rumy Wstaie wał; co go ani byki stalne Ani szturmowe nie poruszą tłumy. LucChrośPhar 172.

– Swiatła nie pytay, y ogniow na sieni Niemasz słoniowych do łoznice stopni, Kołdra się złotym szyciem nierumieni Wieniec niedaie wieżyczkom pochopni, Przez prog nieskacze tego, z kim się zeni Oblubienica; ani co rostropni Na znak poddanstwa, kryc kazali twarzę [!] Taftą; przy oney niemasz tego parze. LucChrośPhar 46.

– [Sextus] Niedbał na wrogi proroctwem wsławione, Mieysce pomogło do chęci szalonych, I kray Thessalski; gdzie czary sposobne Z rzeczy niemoznych; uczynią podobne. LucChrośPhar 187.

– O zawziętosci w człeku nié słychana! Gdy go fortuna z Kamillami rowna I z Metallami; ktorych wielkosc znana Jemu sromota widzi się byc głowna [...]. LucChrośPhar 55.

– Komusz uyrzawszy Oyca, Stryia, brata, W przeciwnym woysku; nie zcierpnieie ręka Kto się niezmiękczy [...] LucChrośPhar 79.

– Boy go domowy nie tknie w chałupinie. LucChrośPhar 156.

– O nim [rzece Erydanie] naypierwsze u Poëtow basnie Ze ma dostoyne po brzegach topole Ktore z ciał ludzkich zakwitnęły własnie. On sam słoneczny zgasic ogien zdole Skoro Phaëton lecem koni trzasnie I pozapala z krainami role. LucChrośPhar 48.

– Nie tak człowieka [...] zamroczy Trucizna [...] Jako Aspida; co zabiia szpikiem. LucChrośPhar 313.

– Coz prawa rzekną wokolicznym swiecie Od niego jak chciał zazyte; lub tknięte Co głod? ktorym się Rzym niemal wymiecie? Patrząć ná jego udatki przeklęte. LucChrośPhar 16.

– Zwycięzcy swiata; rzeczy mych Piastuńi Macie czas bitwy tylekroć ządany Nie słowa; lecz miecz, niech nas ufortuńi Wszytek jest Caezar w ręce wasze dany. LucChrośPhar 214.

– Vtrąca członki, y ułomkiem tłucze Nań wszytkie tłumy biią y cięzary Weń ugadzaią, piechoty hayducze Przecię mu zaden nie dobiera miary I nikt nie zdoła, w odwadze y sztuce, Widzi fortuna nowe sobie pary Gdy całe woysko ziednym się potyka Grzmi tarcz od razow; Scaewy Pułkownika. LucChrośPhar 178.

– Tkwi las grotowy po członkach Rycerza On widząc, ze juz dłuzey nie pozyie Wszytkie na swoich wyrzucone strzały Bierze wsię; zeby w nich nieugadzały. LucChrośPhar 90.

– Ztąd Magnetowie Zrzebcow Uiezdzacze... Postaci w sobie maiąc oboiętne Tu ich Nephela brała w powijacze Złączywszy mysli z Ixionem chętne. LucChrośPhar 186.

– Niechże się tylko szcżeki przegłodzone Im [zwierzętom] upłyskaią krwawą jaką tuczą, Wnet ich do pierwszey ziadłosc wzgurzy chući Ze się na palcat Rządcy, druga rzući. LucChrośPhar 109.

– Wstyd mię juz y tak; ze gdy woyna w progu Ja słodkie z tobą sny w łoznicy trawię [...]. LucChrośPhar 165.

– A chceszli; żeby Pompey był dręczony Wytni las z Oety; y Pindu na poły Na stos jedyny; żeby mogł płomienie I woysk swych z morza obaczyć spalenie. LucChrośPhar 237.

– Nie rusząli was ku Panu przysięgi Tedy przynaymniey, z hańby bierzcie cnotę Nieprzyjaciel nas ma za niedołęgi Widzący słabosc w nas y nieochotę Mysmy naylizssi na jego potęgi Słusznasz wam taką ponosic sromotę Aby przez wasze on się wyrznął straze. LucChrośPhar 177.

– Kazał na odwrot trąbic swoim, gdy się wyrznąc nie mogł z obsidiey. LucChrośPhar 180 marg.

– [...] przez zastępy okrętow, w nocy się ztamtąd wyrznął [..]. LucChrośPhar .

– Tak z Minturnenskiey puszczony katuszy Morzem się nędznik, zatłukł w kray niechętny Ztamtąd się w puste Panstwo zawieruszy Gdzie przezen zbity Iugurtha maiętny. LucChrośPhar 35.

– Innych Wodzow rozruch taki ztrwozył Caezar nąń nawet z cholery nie złozył. LucChrośPhar 147.

– Przywdzieli na się załobnicze kiery. LucChrośPhar 45.

– Drudzy tak żołte na głowie czupryny Ze Caezar, gdzie Rhen pieni swoie męty Niewidział rowney w warkoczach żołciny. LucChrośPhar 331.