– Na indigenatus, frymarki, donacyje i abalijenacyje dóbr królewskich żadni w Koronie pozwalać nie mają. [1600] AktaPozn I/1 224.

– Osobliwie tego się domówić ichm. pp. posłowie mają [...] żeby dobra ziemskie ślacheckie abalienowaniem ich do duchowieństwa odłączone nie były. AktaPozn I/1 486.

– Bogu i R. P. respondować o to będą musieli [...] Którzy abaliowania i zatrudnienia prowincyjej R. P. powodem i radą byli. AktaPozn I/1 364-365.

– Podpisać ono [pismo] i pieczęć do niego przycisnąć zleciliśmy, a żeby do wiadomości ludzki tym prędzej przyszło do akt grodzkich wszystkich województw za poruczeniem i staraniem naszym rozesłano, aktykowano i publikowano być ma. AktaPozn I/1 342.

– [...] naprzód posły do J. K. M., p. n. m., wysłaliśmy, żądając, aby J. K. M. temu zabiegać raczeł, jakobyśmy dawszy już tak wiele poborów, na niczyję szarpaninę nie przychodzieli, a jeśliby J. K. M. rozumiał, żeby w zapłacie długów żołnierskich pobory przeszłe wydołać nie mogły, tedy aby J. K. M. sejm, na którym by tylko o tym samym zniesieniu tego ciężaru R. P. i o tym, kto jest przyczyną nastąpienia rycerstwa skonfederowanego na nas, traktowano było, złożyć i pena na tych, którzy są autores takowych mieszanin, egzekucyją swą wzięła, a na sejmiki ten sejm poprzedzające aby nam autentice dokładne a prawdziwe rachunki tak długów a ekspens, jako i akcept częścią już oddanych, częścią oczekiwanych, odesłać rozkazać raczył. AktaPozn I/1 424.

– Niewdzięcznie to pismo [list od arcybiskupa] było przyjęte i acz aklamacyj obraźliwych nie było, po cichu jednak niekontentencyję wielką w rozmowach swych powiadali [uczestnicy zjazdu]. AktaPozn I/1 351.

– Podpisać ono [pismo] i pieczęć do niego przycisnąć zleciliśmy, a żeby do wiadomości ludzki tym prędzej przyszło do akt grodzkich wszystkich województw za poruczeniem i staraniem naszym rozesłano, aktykowano i publikowano być ma. AktaPozn I/1 342.

– To nasze stanowienie zlecieliśmy jm. p. marszałkowi naszemu imieniem naszym do ksiąg grodzkich poznańskich do aktykowania podać. AktaPozn I/1 240.

– Czemu by śrzodka nie naleźć, aby to bez dawnych i niepotrzebnych na sejmie alterkacyj umówić się mogło. AktaPozn I/1 404-405.

– A że angaryja nasza domowa na sejmie przeszłym o cle nie tylko uspokojona nie jest, ale ustawicznymi skargami i kupiectwy celników tym większą moc bierze [...] te człowieka egzacerbują. AktaPozn I/1 230.

– Autoritas koła poselskigo jakie szturmy, jakie na dyminucyją jej anszlaki na tym przeszłym sejmie odnosieła. AktaPozn I/1 286.

– Ta choroba [niezgoda domowa] nas prawie na połej ususzyła, zubożeła, że ani hapteki, ani doktora na nie naleźć nie możemy. AktaPozn I/1 389.

– Konstytucyje i uniwersały pisali arcy kanclerzewi nieprzysięgli. AktaPozn I/1 458.

– O czym arcy stany na blisko przyszłym sejmie namowę potrzebną będą mieć chcieli. AktaPozn I/1 458.

– Naznaczamy urodzonych p. Andrzeja Grudzińskiego i p. Macieja Wałdowskiego, aby [w] nas wszystkich imieniu 2.000 grzywien u p. żupnika bydgoskiego w żupie bydgoski pieniędzy p. żupnika ruskiego aresztowali. AktaPozn I/1 231.

– Aby nawet nic się bez spólnego stanów konsensu nie zawierało, nie chciał asensem swym na tę, którą pozwalali królewicowi jm., przysięgę elekcyjej ich potwierdzić. AktaPozn I/1 400.

– Bogu i R. P. respondować o to będą musieli, którzy od istum motum dali przyczynę, mianowicie [...] którzy aukcyjej, która znaczna miała być, do kwarty i lustracyi porządnej foritier oponowali. AktaPozn I/1 365.

– Obchodzą nas wprawdzie żałosne przymówki i autoryzacyje nam w tym poselstwie zadane i zażyte. AktaPozn I/1 364.

– Z stratą majętności do prawa bywają pociągani i trudnieni; czego nie baczy się insza przyczyna, tylko exorbitanciae compositi. AktaPozn I/1 261.

– Nie pomijać nabywania majętności ziemskiej, skąd się baczy i pokazuje ujma praw koronnych. AktaPozn I/1 262.

– O co, gdy się w po tem liście ekspostulowało, z tą deklaracyją list cesarza tureckiego nastąpieł, że posyła beglerbega uromielskiego z wojskiem na karanie i zniesienie Kozaków, chcąc ich szukać, gdziebysiękolwiek naleźli. AktaPozn I/1 449.

– My jednak takiem wizerunkiem przed oczy wm. naszych m. panów i braciej sprawy i postępki swoje pokładać chcemy, jakoby skromność i dostatek, obeście przystojne benewolencyją nam i łaskę wm. naszych m. panów i braciey jednało. AktaPozn I/1 432-433.

– Zawzięło się niemniej szkodliwe bezpieczeństwo, pod którem ludzie prawa i zwierzchność pominąwszy, za przyczynami krzywd prywatnych wojska na się zbierając bitwy walne zwodzić poczynają. AktaPozn I/1 274.

– Lecz przezwisk rzetelnych Nie znajdziesz zdradzicielow i od własnej żony Cale tu bezimienny, kto tak jest zdradzony. AktaPozn I/1 8.

– Jako też rokoszowy zjazd [...] stanął, co sprawił i do czego przyszło, wiedzieć wm. bezpochybnie i uważać raczycie. AktaPozn I/1 335.

– Uniwersały poborowe wydrukowano i z nich egzekucyją starostom przeciw tym, którzy by go wydawać nie chcieli, czynić rozskazano, którym sposobem snadnie by na nas, naród wolny, każdoroczną biernią wciągnąć i nas wiecznemi trybutarzmi [!] uczynić możono. AktaPozn I/1 376.

– Pobór ciężki na nas, cięszy nieprzyjaciel, braciej naszej i nam by była cięsza ekspedycyja, bo by drugi sobie za pobór ledwo boty kupieł i sieła ich, żeby nie kupieli. AktaPozn I/1 254.

– My strapieni obywatele województwa krakowskiego et ex liberatibus fortunisque nostris exuti, żałośliwie i płaczliwie się uskarżamy przed wmci naszemi pany i braciej s , że od tego czasu, jako jedno J. K. M. głową swą do Wiślice ruszyć się raczył z Krakowa, ustawicznym trapieniem majętności i osoby nasze uciążone są, bo nie tylko, iż znędzeni od ukrainnego żołnierza na nas z Ukrainy zwiedzionego ze wszystkich majętności naszych zostawamy, tak że ledwie ludziom od głodu w ukrainach naszych umierać nie przychodzi, ale i mordy braciej naszych, w powrozach wodzenia, zacnych ślachciców więzienia, panien i córek gwałcenia i inszych nieznośnych ciężarów cierpiemy, co nie tylko u nas, ale i w sendomirskim, w lubelskim, belskim, podlaskim województwach dzieje się, toż i w W. Ks. Litewskim tęż opresyją cierpią bracia naszy. AktaPozn I/1 323.

– Dopieroż burzyli niektórzy przemowami swymi i zapalali drugich egzagieracyjami. AktaPozn I/1 350.

– W czym przyznać muszę, że mi wiernie i życzliwie pomagali i pomagają przez wszytek ten czas jm. ks. biskup poznański, niemniej i ks. sufragan jako ten, który z kożdej miary jest chętliw do posług J. K. M. i zachowanie wielgie między ludźmi tutecznymi ma. AktaPozn I/1 218.

– Tego sie obawiając przeszłego lata J. K. M., a mając dostateczną wiadomosć, że zaraz na wiosnę, ktorąż sami baszowie i w obwołaniach, i edyktach swych polską nazywali, po zadunajskich miastach i zamkach publikowano, że wszytkiem hołdownikom tureckim granicom naszym przyległym gotować się kazano [...]. AktaPozn I/1 450.

– [...] deliberatoryje wyszły, że sejm pewny i prętki [...]. AktaPozn I/1 350.

– Lustracyja też w Koronie przez naznaczenie lustratorów bonis lustrandis przyległych aby skutek swój brała, życzymy, wszakże z tą kondycyją, aby dyminucyja kwartej z niej nie pochodziła, ale raczej aukcyja. AktaPozn I/1 465.

– Zaczym zubożenia i dezolaty miast wszystkich koronnych [...] obawiamy się. AktaPozn I/1 230.

– [...] arcybiskup na danie dezyderowanej asekuracyjej wezdrygnąć się raczył [...]. AktaPozn I/1 346.

– Na indigenatus, frymarki, donacyje i abalijenacyje dóbr królewskich żadni w Koronie pozwalać nie mają. [1600] AktaPozn I/1 224.

– [...] przez drugą sześć niedziel dosądzywać ich raczył. AktaPozn I/1 277.

– [...] wszyscy zgodnie na tym tam zjeździe do tego żalu consilia swoje dorygowali, żeby pisanie swe z pewnemi prośbami do wm. swego m. pana posłali. AktaPozn I/1 321.

– Zaczym i ten zamek twardy, któremu najwięcej mistrzowie kiedyś ufali, przyszedł w ręce i wszytka ta część ziemie inflanckiej, która była w dzierżaniu R. P. AktaPozn I/1 246.

– Obmawiać się tedy tego będą, aby się pactis conventis dosyć stało i żeby to, co się obowiązkowi K. J. M. i artykułom Henryka króla i jenszem statutom a konstytucyjom, więc i artykułom wiślickiem przeciwnego być pokazało, zaraz nie napisaniem tylko nowych jakich o tymże konstytucyj, które bez egzekucyjej mało są pożyteczne, ale skutecznem w swą klubę wprawieniem tego, co egzorbitowało, z animadwersyją na te, co do egzorbitancyj powodem i przyczyną byli, naprawiono było. AktaPozn I/1 459.

– To nasze stanowienie zlecieliśmy jm. p. marszałkowi naszemu imieniem naszym do ksiąg grodzkich poznańskich do aktykowania podać. AktaPozn I/1 240.

– Podpisać ono [pismo] i pieczęć do niego przycisnąć zleciliśmy, a żeby do wiadomości ludzki tym prędzej przyszło do akt grodzkich wszystkich województw za poruczeniem i staraniem naszym rozesłano, aktykowano i publikowano być ma. AktaPozn I/1 342.

– Nie wątpi J. K. M., że w tym wszytkim dozna jako afektu uprzymego i szczerego, tak i baczenia wielkiego wm. przeciw sobie w takim gwałcie swym [...]. AktaPozn I/1 216.

– Że się znowu na bunty jakieś, jako ichm. dochodzi, na opresyje, gwałty domów ich, majętności najazdy zanosi, a pogoda tych rzeczy na wiosnę następuje, uniżenie J. K. M., p. n. m., prosić, aby J. k. m> niebezpieczeństwa krajom naszym i wszystkiej Koronie baczył [...]. AktaPozn I/1 386.

– Miasta tez R. P. w województwach naszych będące, gdzieby które, mimo konsens nasz wszech zgodny, pobór i czopowe ważyli się wydawać, tedy je także za gwałtowniki prawa pospolitego poczytawać i wszelkiem sposobem za podaniem okazyi ganić byśmy im to musieli. AktaPozn I/1 377.

– Mamy też tę nadzieję o drugich ichmciach paniech braciej naszej województw przerzeczonych, których tu na ten czas nie masz, iż choć nikomu poniewolnie hanc legem imponere nie chcemy, jednak z dobrowolny chęciej swoi i miełości ku ojczyźnie nas w tej mierze nie zechcą poostać, ale chętnie do tegoż się jako najprętszego składania ratunku tego przychylą w tak ciężkim razie ojczyzny, marny mamony nie żałując. AktaPozn I/1 340.

– [...] skrypty insultujące rokoszowi i poszydzające z postępku jego, a niektóre z bluźnierstwem złączone, między ludzie puszczono [...]. AktaPozn I/1 336.

– [...] udaliśmy się do kontynuacyjej interumpowanego rokoszu [...]. AktaPozn I/1 367.

– Kweres uczynić, kto fałszywe pieniądze kował i na gardle go karać. AktaPozn I/1 308.

– To nasze stanowienie zlecieliśmy jm. p. marszałkowi naszemu imieniem naszym do ksiąg grodzkich poznańskich do aktykowania podać. AktaPozn I/1 240.

– Na daniny, frymarki, lenna, indigenatus (oprócz Kaspra Horwata) nie mają pozwalać ichm. pp. posłowie, mając jednak respekt na jm. p. Łaszcza, który z zacnymi przodkami swemi jest dobrze królom polskim, panom naszym, i Koronie zasłużony, czego znaczny dowód w śmierci brata jmci. AktaPozn I/1 262.

– Za jm. panem kaliskim także przyczynić się mają, aby protestacyja względem opactwa lędzkiego przeciwko niemu uczyniona zniesiona albo odmieniona była, która się tknie honoru jego. AktaPozn I/1 467.

– Wyderki, na których sumy Ungaricalium florenorum są zapisane, aby dziedzic czerwone złote nie wedle tego, jako teraz idą, ale jako pod on czas, gdy wyderek zapisowano, szły, monetą zapłaciwszy liberować mógł, obwarować. AktaPozn I/1 464.

– A ponieważ od ichm. pp. duchownych niezwyczajna egzakcyja, którą małdratami zowią, na stan ślachecki wyciągana bywa, obwarować to, aby z tej miary nikt turbowan nie był. AktaPozn I/1 418.

– Że się tedy o reputacyją swoję czuję, pewienem tego, że żaden baczny za złe mi mieć nie będzie, bo pozwala mi tego ius naturae, które nie tylko mnie człowieka, ale i biedną muchę tak natura stworzyła, że kiedy jej człowiek gwałt jaki czyni i ta od siebie kąsze, i ta od siebie grzebie, i ta się wydziera. AktaPozn I/1 468.

– [...] piechota niesporo była zbierana, a niesporzej jeszcze szła tak, że aż na wyściu prawie lata przychodzieła do obozu. AktaPozn I/1 246.

– [...] pod zasłoną wprawienia w rezę rządu domowego, uczyniwszy, co się z kim zda i strach wszystkim dopiero w oczy puściwszy, extremae servitutis iugum na karki nasze snadniej było włożyć. AktaPozn I/1 338.

– Wielki by i tej rozbieżały rozpuście strach w oczy poszedł, kiedyby się obyczaj nalazł, jakoby sądy spraw kryminalnych sporzej odprawować się mogły [...]. AktaPozn I/1 405.

– Inkwizytory naznaczeł, którzy by w to wejrzeli, aby przysady pagamentu nad dawne prawa nie beła [!]. AktaPozn I/1 486.

– Pod jakąś nieszczęsną wymyślnych wolności chorągiew ludzie zwoływają, [jakoby] jednym prawie zapędem i panowania nasze znieść, i ojczyznę z gruntu wywrócić chcieli. AktaPozn I/1 355.

– Lecz gdzieby nad nadzieję naszę, pp. posłowie naszy do piąci niedziel instancyjami swymi nie mogli nic sprawić, mają w tej mierze z inszymi pp. posły porozumiawszy się dawnych i zwykłych z prawem i z pokojem z godnych sposobów szukać i jakoby prawa i wolności nasze odłogiem nie leżały, ochraniając w tym in primis całości i egzekucyi i praw, a potym dignitatem J. K. M. AktaPozn I/1 276.

– Zabiegając my tedy temu, aby stan rycerski pod taki czas w swobodach swych i majętnościach nie był uciśniony, a to rycerstwo mogło być co prędzy ratunkiem pieniężnym posielone, radzi byśmy widzieli i żądamy uprz. i wiern. waszych, abyście nie mieszkając poddanym dóbr naszych i R. P. w dzierżawach swoich po piąci zł z włóki kładać nakazali i taką kolektę in tam praegnan te Reipublicae necessitate zebrawszy, do w. Stanisława Warszyckiego podskarbiego koronnego odsylali, albo tam, gdzieby on któremu naznaczył pułkowi. AktaPozn I/1 408.

– Pragnienie nieugaszone uspokojenia ojczyzny stąd się znacznie w nas ukazać może, iż harując przez lat pięć, a drudzy sześć w ziemi nieprzyjacielskiej, i tak wiele szkód i strat podjąwszy, nie chcieliśmy ojczyzny na więtsze wyciągać ciężary, kontentując się za one lat kilka ośmią ćwierci, co nie tylko żołdem okrzcić albo jako nagrodą za straty, ale to na uiszczenie kredytorom obróciwszy, przydzie ostatnią szkapą czeladzi, którzy tam z nami równe ponosili trudy i prace, zasługi ich nagradzać. AktaPozn I/1 430.

– Co wszystko gruntowniej zawierając, a pomienionych ichmci do tak potrzebny sprawy pochapiając [...] zezwolenie to nasze rękoma własnemi podpisane do akt grodzkich poznańskich wprowadzamy. AktaPozn I/1 423.

– Zraża najśmielsze serce od przeciwnego zawzięcia surowość prawa, wzbudza i pochopia najtępsze ku potciwym sprawom przystojna odpłata. AktaPozn I/1 412.

– Nie milczą członki ciał pochromione, świaczą nasze bliznami skropione. AktaPozn I/1 429.

– A iżeście też wm. członkami równo z nami R. P. jednej matki synowie, baczyliśmy to rzecz być potrzebną in tam urgenti et praegnanti Reipublice necessitate ginącej, te dalsze zamysły i poczucie nasze do wyswobodzenia jej wm. do wiadomości przywieść, pilnie prosząc, abyście wm. ad 12 Februarii tam do Koła na sejmik przybyć raczyli, a z nami równo ojczyźnie miłej konferować i znosić się. AktaPozn I/1 326.

– Inaczym tego przejąć nie mógł, jedno iż wszytkich animusze do tego skłonne, aby to wzięło taki efekt podla zdania W. K. M., o co ja i dali wszelakiego usiełowania nie zaniecham. AktaPozn I/1 237.

– Urzędy też miejskie w mieściech K.J.M. i R.P. województw naszych przestrzegamy, aby wiedząc o tej protestacyi naszy a pomniąc, że i K.J.M bez sejmowej zgodnejk uchwały podatków żadnych na nie stanowić nie może, nie dawali się w podleganiu takowym uchwałom, jeśliżby do nich per fors[s] przychodzieło, zaciągać i pospolitego człowieka do wydawania ich aby nie przymuszali. AktaPozn I/1 283.

– [...] jeźli to, co na posłudze tamtej przez lat kielka trwając, narodu grubego napiwszy się barbariem, per fas atque nefas żyjąc, ni nacz nie dbać i żądło swe w ojczyznę puścić mieliśmy na zhańbienie, jeźli nawet to, że świerzbem i rozpustą podłechtani, z chciwości na własnościach ślacheckich padszy, te do gruntu wygaszać, siebie bogacić i naruszone dostatki swoje wspierać myślilibyśmy, jeźli na koniec to niewiadomym rzeczy wydawano, że w dochodzeniu zasług przez konfederacyją żaden na swobody, żaden na bracią, żaden na poćciwość i sumnienie wzgląd być nie miał [...] AktaPozn I/1 432.

– Wakancyje in genere wszytkie, które baczemy być przyczyną wielką rozrywania sejmów, i urzędy koronne obojga narodów aby K. J. M. wedle prawa nadalej w tydzień w sejm rozdać raczył. Urzędy tyż, a osobliwie podskarbski, aby przy prawach i prerogatywach ich zachować raczył. AktaPozn I/1 276.

– Toż nas przywodzi do tego, że podsłyszawszy, jako z obywatelów niektórzy kraju naszego jm. panu krakowskiemu do złożenia konwokacyi pochopem byli i w tym zamyśle gruntowali, że część Wielgi Polski większa na tęż wyglądają, chętnie deklarujemy się i listownie żądamy jmci, aby nic niezwyczajnego nie biorąc przed się, ani co by pristinum Reipublicae statum nicować miało... AktaPozn I/1 382.

– Wm. nasz mciwy pan i przyjaciel zrozumiawszy, do tego, co by z uspokojeniem ojczyzny i zatrzymaniem sławy, z pogładzeniem ku J,K,M, serc i animuszow ludzkich z powinnności swej wieść nie zaniechasz. AktaPozn I/1 344.

– Świadczą to tak ustne, jako i [w] pismo podane pod Wiślicą deklaracyje i responsa nasze [...], abyśmy sejm na spólnych urazów braterskim, jako synowie jednej R.P., sposobem poleczenie złożyli. AktaPozn I/1 354.

– W tych jednak żądościach i życzliwościach naszych przeciw ojczyźnie, różności, które w śrzodkach samych tylko stawają, najdowały się, do czego, gdyby afekty zniesione zostawały, szczerość przodków naszych cała, miłość prawdziwa nastąpiła i rzeczy wykraczające w klubę wprawione i urazy łacnie by poleczone być mogły, a zatym i ojczyzna zwykłą osobę nieprzyjaciołom straszną i sama w sobie niejako szczęśliwą odnosiłaby. AktaPozn I/1 331.

– Iż J. K. M., p. n. m., i według recesów przeszłych sejmów, i gorących tak naszych wielgopolskich, jako też jenszych a województw koronnych afektacyj, ale więcej z mciwej łaskiej swej i ojcowskiej przeciwko poddanem łaskawościej i politowania ubliżenia praw naszych, do tego samego, aby się vulnera i egzorbitancyje R. P. uleczyły. AktaPozn I/1 459.

– O sposobie tedy jakim gruntownym a pewnym pomówić, bądź wyprawą wojenną z pomiaru, bo ta barziej panów niż nas chudych dotycze, bądź zastąpieniem i założeniem poboru za poddanych i aukcyją jaką poszukać. AktaPozn I/1 254.

– Ale kiedy też pomyśliwamy, skądby takie o nas w animuszach wm. naszych m. panów i braciej poszło rozumienie, zaczym wznawiali się nowe z uporem zamysły, dziwnie słyszane sprawy i zawody tłumaczyć sobie musim. AktaPozn I/1 432.

– Te wiadomości i coraz świeże ich ponowy wymogły to na J.K.M. AktaPozn I/1 403.

– Mamy też tę nadzieję o drugich ichmciach paniech braciej naszej województw przerzeczonych, których tu na ten czas nie masz, iż choć nikomu poniewolnie hanc legem imponere nie chcemy, jednak z dobrowolny chęciej swoi i miełości ku ojczyźnie nas w tej mierze nie zechcą poostać, ale chętnie do tegoż się jako najprętszego składania ratunku tego przychylą w tak ciężkim razie ojczyzny, marny mamony nie żałując. AktaPozn I/1 340.

– Prosic K.J.M., aby sep poralnym nazwany, nowo na ten klasztor z ujmą żywności panien ślacheckich włożony, żeby konstytucyją sejmową był zniesiony. AktaPozn I/1 488.

– ...dochodzą nas wiadomości, iż już niektórzy panowie, co w przeszłym zaciągu K. J. M. pomagali, porozpraszali i sobie te pobory in vim nagrody i na przypowiedziane znowu roti sobie ku opresyjej stanu szlacheckiego. AktaPozn I/1 376.

– Za przyjazdem tam swym dosyć cudnie w rzeczach swych poszańcowanie miał J. K. .M.: Kalmar zamek wziął zaraz, przyszedł potym i Sztokoln s, stoliczne miejsce, w moc i w władzę J. K. M., przyszły insze zamki przednie portowe. AktaPozn I/1 215.

– Skargi i porzewniania o zniszczenie a splądrowanie, a nawet i umyślne znoszenia majętności ślacheckich zachodzić nie będa. AktaPozn I/1 367.

– Ludzie Karolusowi, który szli do Narwie, przepuszczeni są i dobrowolnie, i chętnie i potrzebami ich opatrowano i dobrowolnie, i chętnie się im stawiono [...]. AktaPozn I/1 217.

– Nie w mocy jest tego ,albo owego wojnę sobie złożyć; jako nieprzyjaciel zagra, tak postępować przychodzi, bo by więc i najbarziej potulać się kto chciał, pokoju sobie nie uczyni; to w zysku, że składając upuści sobie sieła i serca nieprzyjacielowi doda. AktaPozn I/1 247.

– Lecz o tym niechaj będzie dosyć, co czas sam odkryć i powstydzić może. AktaPozn I/1 401.

– Wielki by i tej rozbieżały rozpuście strach w oczy poszedł, kiedyby się obyczaj nalazł, jakoby sądy spraw kryminalnych sporzej odprawować się mogły [...]. AktaPozn I/1 405.

– Niemniejsza mądrość jako nieprzyjacioły znosić, przyjacioły czynić i zatrzymywać sobie, a nade wszystko summa iustitia tribuere unicuique, quod suum est i przyznać to, czemu przeczyć trudno, rzecz przystojna. AktaPozn I/1 405.

– [...] pod zasłoną wprawienia w rezę rządu domowego, uczyniwszy, co się z kim zda i strach wszystkim dopiero w oczy puściwszy, extremae servitutis iugum na karki nasze snadniej było włożyć. AktaPozn I/1 338.

– Niemniejsza mądrość jako nieprzyjacioły znosić, przyjacioły czynić i zatrzymywać sobie, a nade wszystko summa iustitia tribuere unicuique, quod suum est i przyznać to, czemu przeczyć trudno, rzecz przystojna. AktaPozn I/1 405.

– A iż nie tylko ta generalna waśń między J.K.M., p.n., a wielką częścią poddanych tych suspicyjej zostawa, ale i między prywatnemi pany domów wielkich i moznych, która tak żałosne w ojczyźnie naszej i mało kiedy słychane zacięgi wprowadzała, pewnie że i w tym trzeba wm. m. m. panom i wszystkiej P. R. do tego się przyczynić, jakoby autoritate totius Reipublice media takie były podane, które by strony powinne były przyjąć [...]. AktaPozn I/1 390.

– W czym dla snadniejszy in omnes casus porady, oprócz ichmciów pp. senatorów naszych wielgopolskich, z którymi się jm., ile przyleglejszymi, znosić ma, przydaliśmy do jm. ex equestri ordine osoby niży opisane, mianowicie: jm. p. Zygmunta Grudzińskiego marszałka koła województwa kaliskiego, jm. p. Ludwika Wejhera podkomorzego chełmińskiego, starostę słuchowskiego, no wodworskiego i ekonoma malborskiego, jm. p. Jana Lubstowskiego chorążego województwa kaliskiego, jm. p. Sędziwoja Ostroroga, jm. p. Wacława Leszczyńskiego [...]. AktaPozn I/1 425.

– Wielki by i tej rozbieżały rozpuście strach w oczy poszedł, kiedyby się obyczaj nalazł, jakoby sądy spraw kryminalnych sporzej odprawować się mogły [...]. AktaPozn I/1 405.

– [...] pod zasłoną wprawienia w rezę rządu domowego, uczyniwszy, co się z kim zda i strach wszystkim dopiero w oczy puściwszy, extremae servitutis iugum na karki nasze snadniej było włożyć. AktaPozn I/1 338.

– [...] co nas udano, jakobyśmy gwałtem na majętności ślacheckie następować i one pustoszyć mieli [...] jawnie się pokazało, że szkody, co by za jeden grosz stała, nikomu się nie uczyniło. Nie strachy pewnie żadne, ani oglądania się na jakie przeciwne nam zamysły, ale samo uważenie powinności i miłości braterskiej et studium sanctae iustitiae od wszytkich krzywd i szkód, a osobliwie w majątnościach ślacheckich, czynienia nas hamuje i zawciąga [...]. AktaPozn I/1 366.

– Choćby mi łańcuchami barki skrępowano, choćby ręce i nogi kajdany skowano, przecię by Cię ujęły mocno palce moje, ściślej, niż gdy krępują winny list powoje. AktaPozn I/1 223.

– Aza by nie większe podejrzanie mogło być tej chciwości, syna w potężne państwo u granic królestwa swego śrobować? AktaPozn I/1 401.

– Autoritas koła poselskigo jakie szturmy, jakie na dyminucyją jej anszlaki na tym przeszłym sejmie odnosieła. AktaPozn I/1 286.

– abyś w. ks. m. gwoli gruntownej naprawie skazy R. P. niczego nie litować, ale uprzymie do niej wedle możności swej nam dopomalgać raczył, nie zostawując miejsca u siebie tym, którzy zajrzeć podobno sławy nieśmiertelny w. ks. m. i po przeszłych daremnich o środkowaniu zamysłach i po tylu ludyfikacyjach, jeszcze snadź od rezolwowania się i jawnego a wspaniałego przy spólnej publiczny kauzie stawienia w. ks. m. odrazić usiłują. AktaPozn I/1 345.

– [...]przez deklaracyje swe niewinność swą jawnie pokazać będzie raczył [król], puszczając się we wszystkim na rozsądek i śrzodkowanie senatu swego, przychylając się w tej mierze do dawnych zwyczajów tej R. P. AktaPozn I/1 303.

– [...] aby retenta kwarciane podług uchwały dawniejszcgo w przeszłym roku sejmu bez wszelakiego uchylania zupełnie oddano [...]. AktaPozn I/1 436.

– Tęż i teraz na sobie powinność mając, pod tak trudne i zamieszane czasy, które prawie caelitus mało nie po wszystkim świecie Pan Bóg dopuścił mało nie na wszystkie narody tak w chrześcijaństwie, jako i w pogaństwie, pewnie gryźć by mię i sumnienie musiało, gdybym pod taki czas ulec chciał, a nie być między wm. m. m. panami i bracią, powinność moję i urzędu mego z wolej Bożej a łaski J. K. M. uiszczać, ale same lata i złe zdrowie moje, czego wm. m. panowie żeście świadomi, acz zawsze, ale osobliwie pod taki czas, a to mi odjęły propositum moje i gotowość, niż prawie w tę tam drogę jm. ks. arcybiskupowi m. m. panu służyć, któremum się był obiecał na ten przedni urząd w Koronie, jako wielkiemu i zasłużonemu w R. P. człowiekowi, ten honor uczynić i na tę stolicę wprowadzić. AktaPozn I/1 388.

– Zabiegając umniejszaniu nadgród ludzi zasłużonych, opatrzyć to konstytucyjami, aby dobra R. P. oprócz tych, które są w prawie specyfikowane, na ekonomije obracane nie były, także i te, na których zmarłej Królowej J. M. oprawa zapisana była, żeby były wolne, ochraniając, aby się stąd abalienatio bonorum regalium abo R. P. nie pokazowało. AktaPozn I/1 278.

– Wakancyje wszystkie aby na początku sejmu K. J. M. rozdać raczył. Wedle prawa urzędy koronne obojga narodów cale zachowane, także i urzędy dworskie nie umniejszane i nie zatrudniane aby były, przy prawach, prerogatywach urzędy zostawując. AktaPozn I/1 264.

– Wyrozumieliśmy z wielu miar, że ci ludzie, którzy się panowaniem W. K. M. nie kontentują, do nas się przenieść umyśleli i żołnierz inflancki przysłał nam uniwersał nieprawie braterski, w którym oznajmuje, że gdzie w krótkim czasie, w tych dniach już przyszły zapłaty żołdu swego nie weźmie, tu przybyć i u nas go dochodzić chce. AktaPozn I/1 383.

– [...] list cesarza tureckiego nastąpieł, że posyła beglerbega uromielskiego z wojskiem na karanie i zniesienie Kozaków, chcąc ich szukać, gdziebysiękolwiek naleźli [...]. AktaPozn I/1 449.

– Nie mni tyż w lepszym poszanowaniu i ućciwości stan senatu koronnego, także urzenników koronnych, co panu są przydani do straży i do rady obmyślawania dobra pospolitego. AktaPozn I/1 456.

– Oto też płochy Tatarzyn dotąd usiadszy na regimencie przodków swych, zwyczajnego przyjaźni oznajmienia nie czynieł dobrego sąsiedztwa. Co wiedzieć, nie jedenli tych wszystkich trzech animusz, nie jednali konspiracyja? Owym poszczwali a sami na smyczy stoją, dla pewnego obłowu patrzając wymorzonego. Szkodać sonie złe tuszyć, ale bezpieczniej się ostrożnemu warować niźli bezpiecznemu tracić. AktaPozn I/1 403.

– A mało na tym, że się to tak działo, jeszcze ku większy żałości, stąd jakoby z wielkiego jakiego zwycięstwa tryumfy strojono, skrypty insultujące rokoszowi i poszydzające z postępku jego, a niektóre z bluźnierstwem złączone, między ludzie puszczono, a serce więtsze wziąwszy i cum monstris consiliorum, które dotąd ku zniesieniu izby poselski, ku umniejszeniu lidzby senatu, ku zatłumieniu równości kondycyi szlachecki, ku wprowadzeniu komorny rady, ku wciągnieniu ustawicznego poborowania, a zatym ku ostatecznemu nas zniewoleniu in tenebris allebantur, bezpiecznie in apricum wyszło i nie tylko rokoszowe artykuły za abominationem, ale i wiślickie, o których niedoskonałości i w pewnych punktach niebezpieczności teraz milczemy, za fabulam jakąś poczytano. AktaPozn I/1 336-337.

– Kogóż by bowiem nie przeraziło, a ku żalu nie poruszyło, to tak częścią gwałtowne, częścią nieszczere obeście z wm. naszym panem, któryś na niejakiej strażej od R.P. ustanowiony będąc, na ten czas osobę jej z drugiemi ichm. pp. deputaty rokoszowemi na sobie nosieł. AktaPozn I/1 343.

– My strapieni obywatele województwa krakowskiego et ex liberatibus fortunisque nostris exuti, żałośliwie i płaczliwie się uskarżamy [...], że od tego czasu, jako jedno J.K.M. głową swą do Wiślice ruszyć się raczył z Krakowa, ustawicznym trapieniem majętności i osoby nasze uciążone są. AktaPozn I/1 323.