– A gdy brała Habit zakonu Dominika ś. widziała obecną Krolową niebieską/ ktora bytnością swoią zdobiła y Akt ś. y intencyą potwierdzała. OkolNiebo 82.

– Crucifix ádoruiąc y cáłuiąc/ utulić się od płáczu [Małgorzata] nie mogłá. OkolNiebo 28.

– Błogosłowiona Agnieszká Druga z Senny, opisána w Kronice Doktorá Zakonnego Antoniego Senesá Lusitáná. pod Rokiem, 1390. OkolNiebo 6.

– Wdzięcznie to Pánienká przyimowáłá/ á nádto niechciáła záżywáć iedno potraw słábych/ y postom służących/ nic się nie álteruiąc matki swey y powinnych surowością. OkolNiebo 38.

– Z tey tedy Angele/ abo raczey Ziemskiego Anyoła wziąwszy przykład do pogardy świata [...] dostąpimy łaski od Boga. OkolNiebo 45.

– Daniela błogosławiona [...] w postach y umartwieniach Anyelską twarz brała [...] posilenie dusze odnosiła. OkolNiebo 11.

– Gdy álbowiem przez wielkie cnoty/ y Zakonne postępki/ chorow Anyelskich sstawáłá się [Małgorzata] ludzkim ludzkim rozsądkiem godną/ śmierć wywárłá sidłá swe ná nię/ vczyniełá rozdział dusze od ciáłá; iednák ciáło iey ś. Pánieńskie/ zostáło dotąd niesprochniáłe/ áni skażytelne/ á duszá ś. między Anyołámi wysokiemi wesołe Alleluia intonowáłá y záczęłá. OkolNiebo 12.

– I oddáłá Bogu duchá swoiego/ a twárz iey sstáłá się śliczna iakoby Anyelska/ á wonność z ciáłá wynikáłá. OkolNiebo 18.

– A z głowy nieiaki dym się pokazował od gorącey attencyey [Margarety] na modlitwie. OkolNiebo 63.

– Oddawáłá modlitwy/ prosząc áby od niey Pan Bog odiął tę piękność/ boiąc się żeby komu okázyą do grzechow y zgorszenia nie byłá. OkolNiebo 41.

– Wodkami ścierali rany/ a widząc iż barwy nie traciły/ rękawice na ręce iey [Łucji] dali/ ktore kłotkami pozamykali y zapieczętowali. OkolNiebo 74.

– Ták wysokiemi cudámi tá Pánienká obdárzona byłá/ iż ná Generalnych Kápitułách/ áby się stáráno o Beatificátią iey zlecono było / w Hiszpániey/ w Wálisolećie/ y w Rzymie. OkolNiebo 12-13.

– W dwudźiestym y piątym roku/ dawáłá świádectwo [Elżbieta] o życiu świątobliwym Ciotki swoiey Máłgorzáty/ do formowánia processu Beátyfikácyey. OkolNiebo 39.

– To co ma świát/ co ma ludzki skarb/ wszytkie te korony/ berłá Krolewskie/ tytuły y honory/ są márność. OkolNiebo 9.

– Ukazał się iey [błogosławionej siostrze Osannie Katarańskiej] raz Szátan w postáci Spowiedniká iey […] Drugiego czásu/ pokazáłá się iey táż bestya w postáci białeygłowy z dzieciątkiem mowiąc: Niepodoba się Synowi memu/ że ták się zábiiasz ná zdrowiu postámi. OkolNiebo 94.

– Umieráiąc mowiłá [błogosławiona siostra dominikanka Luchina z Soncynu] te słowá: Teraz iuż idę w drogę wszelkiemu człekowi zgotowaną/ z wielką moią beśpiecznością. OkolNiebo 99.

– Biádász mnie przeklętey Benedykcie/ czemum się kiedy ná świát národziłá/ biádá mnie/ biádá nędznicy y corce przeklęctwá/ biádá rodzicom/ ktorzy mnie zrodzili á nieuczyli; biádá y tym ktorzy mnie zwodzili/ gdzie teraz ia nieszczęsna się obrocę/ gdzie poydę. OkolNiebo 85.

– Jeżeli záś imię to iey w Polskim ięzyku/ rozumieć będziemy Wámiá/ iest naczynie omycia/ ochędożenia y białości. OkolNiebo 9.

– Rownáłá [Joanna] do száty białey białość sumnienia/ do zasłony vellum/ otworzystość Sędziego/ do czarności płaszcza marność świátá/ y sprosną w piekle zápłátę. OkolNiebo 66.

– Jednego czásu sądząc się bydź wielką grzesznicą/ przez trzy dni y nocy płákáłá/ y wpádła na bolenie sercá. OkolNiebo 62.

– OkolNiebo przedm..

– OkolNiebo przedm..

– [Siostra Cecylia] wielu cudow Boskich oczywistym świádkiem/ przez modlitwę Swiętego Dominiká vczynionych byłá [...]. OkolNiebo 4.

– A gdy brała Habit zakonu Dominika ś. widziała obecną Krolową niebieską/ ktora bytnością swoią zdobiła y Akt ś. y intencyą potwierdzała. OkolNiebo 82.

– Powinnego też swego ktory iuż drogę rospusty do bram piekielnych przychodził/ ták zmiękczyłá serce/ iż zostawszy zakonnikiemDominika Swiętego/... OkolNiebo 35.

– Obaczywszy iednego młodzieńcá/ poczęłá [Margareta] go rádá widzieć [...] ále Bog iednák sercá bronił w czystości. OkolNiebo 61.

– Dominik ś [...] Wziął przy modlitwie obiáwienie/ áby ná czás zániechawszy swego Klasztoru budynku Pánienski zbudował. OkolNiebo 2.

– Gdy iednego wieczorá bydełko swe [Osanna] do domu záganiáłá/ obaczy w polu zielonym ná brzegu Dzieciątko bárzo śliczne. OkolNiebo 91.

– Poznáłá ich fałsz y zdrádę Osánná/ y wypędziłá ich zCelle. OkolNiebo 95.

– W Przezacney Wenecyey/ náydowáłá się Márya imieniem: ktora gdy sobie obráłá życie ná świecie bogomyslne/ y nabożeństwem świątobliwe/ obráłá też sposob życia nayczelnieyszy. OkolNiebo 17.

– Benewenutá [...] Wielekroć prześládował ią szátan [...] świeszcząc/ łáiąc/ przezywáiąc/ á podczás biiąc áż krwią charkáła. OkolNiebo 51.

– Więcey mię Emblema iedno (Orłá w niebo pátrzącego, ktory się rossą z niebá chłodzi y odżywia) do uwagi pobudziło. OkolNiebo Przedm.

– Dobrze mowił choć nie Chrześciáński człowiek Cycero: Ten ktory się káżdey godziny obawia śmierci y spodziewa/ niemoże nigdy bespiecznie sobie wygadzáć/ ále wszytko duszy hołduie/ y vmieráć dobrze pomyslawa. OkolNiebo 40.

– Gdy álbowiem przez wielkie cnoty/ y Zakonne postępki/ chorow Anyelskich sstawáłá się [Małgorzata] ludzkim ludzkim rozsądkiem godną/ śmierć wywárłá sidłá swe ná nię/ vczyniełá rozdział dusze od ciáłá; iednák ciáło iey ś. Pánieńskie/ zostáło dotąd niesprochniáłe/ áni skażytelne/ á duszá ś. między Anyołámi wysokiemi wesołe Alleluia intonowáłá y záczęłá. OkolNiebo 12.

– Ták wysokiemi cudámi tá Pánienká obdárzona byłá/ iż ná Generalnych Kápitułách/ áby się stáráno o Beatificátią iey zlecono było [...]. OkolNiebo 13.

– Cudá ták częste y wielkie Bog zá żywotá y po śmierci iey [Heleny] dał w ręce iey y przyczynie świętey/ iż przenieść w lat siedemnaście ciáło iey błogosłáwione náznáczono. OkolNiebo 23.

– [Siostra Cecylia] wielu cudow Boskich oczywistym świádkiem/ przez modlitwę Swiętego Dominiká vczynionych byłá [...]. OkolNiebo 4.

– Nie iest tedy rzecz dziwna/ iż Bog [...] ták wysokie spráwy y cudá podał pod ręce wolę y modlitwę nabożnych Pánienek. OkolNiebo 11.

– Gdy tedy Dánielá błogosłáwioná [...] zá żywotá y po śmierci cudámi słynęłá; teraz niech się do Páná w Troycy Świętey iedynego zá námi przyczyni [...]. OkolNiebo 11.

– Wspomináią Historykowie/ iż Bog wsławić raczył tę Pánnę Błogosłáwioną/ nie tylko przedziwnemi cudámi/ y też niezwyczáynemi y niesłychánemi. OkolNiebo 12.

– [...] gdy Zakon Dominiká Świętego wziął początki rozkrzewienia z łáski Boskiey/ wiele ludzi oboiey płci/ pod chorągiew pokuty ś. y żołnierstwá Duchownego pośpieszyło/ ktorzy w tey doskonáłości náydowali się/ iż Bog wysokie y oraz pokorne cnoty ich przedziwnemi cudámi wsławić raczył. OkolNiebo 19.

– Ták wielce słynącą cudámi Pánnę/ y B. Ambrożego Reliquie/ gdy Miásto y Kościoł Dominiká ś. ogniem spłynął/ y oboie Ciáłá/ Błogosłáwionych pogorzáły [...]. OkolNiebo 37.

– od czártow OkolNiebo 36.

– [...] podczás zapách wonnych oleykow czuć było gdy się modliłá [Małgorzata] w záchwyceniu. OkolNiebo 28.

– W trzewiki ponábiiáłá ćwieczkow/ áby ią dolegáły/ y obrácáłá to iákoby po rożach chodźiłá. OkolNiebo 26.

– Náleźli w skrzyneczce iey dwie włośiennice/ dobrze záżywáne/ łáncuch żelázny/ pás ieżowy/ rożne dyscypliny/ nátykáne drugie ieżowemi ośćiámi/ y obuwie ćwieczkámi nábite. OkolNiebo 30.

– Cudá ták częste y wielkie Bog zá żywotá y po śmierci iey [Heleny] dał w ręce iey y przyczynie świętey/ iż przenieść w lat siedemnaście ciáło iey błogosłáwione náznáczono. OkolNiebo 23.

– Niech Bogu będzie dzięká ná wieki/ że mię z łáski swey chowa nienáruszoną ná zdrowiu/ lubom bárdziey niegodná łáski iego S. nád inne ludzie. OkolNiebo 27.

– A ieżeli Siostry zásłużyć mogły zdrowie Pryoryssy/ dáleko więcey modlitwą swoią mogą vprosić v Bogá potrzebki Zakonne/ y pożywienie swoie: gdy ich myśl więcey w Bogu á niżeli w rzeczách doczesnych vtopiona będzie: bo łátwiey o suchą grzaneczkę nabożney Pánnie (ktora się iey obrocić może w cukier słodki) niżeli o plastr z niebá chorey. OkolNiebo 58.

– [Siostra Dominika] włosiennicę y łáncuch kolący ná się włożyłá/ áby miałá zewsząd vpomnienie do pokuty y żalu zá grzechy swoie [...]. OkolNiebo 198.

– [...] Bog do siebie ciągnie człowieká [...] gwałtem iáko ś. Páwłá inszego záś stráchem/ iáko na morzu y ná woynách bywa niektorych miłością y dobrodzieystwy do siebie náwraca. OkolNiebo 79.

– Iednego czásu krew się iey [Łucji] gwałtownie rzuciłá/ áż iáko umárłá zostáłá. OkolNiebo 74.

– A gdy brała Habit zakonu Dominika ś. widziała obecną Krolową niebieską/ ktora bytnością swoią zdobiła y Akt ś. y intencyą potwierdzała. OkolNiebo 82.

– Lecz nieustáiąc/ ále coraz postępuiąc w Zakonności Pánienká/ pod iedwabná szátą zakonne cilicium ábo włosiennicę nosiłá/ á dyscypliná czułość nabożenstwo w sobie żarzyłá. Nie mogłá w sobie długo zátáić affektu wziętego ku Bogu/ ale gdy dzień ś. Máryey Mágdáleny przydzedł/ iákoby dla przechadzki wedle vmowy z Pánnámi Zakonnemi/ poszłá z wielą Pánien y Páń do zbudowánego nowo klasztoru Pánieńskiego ná Ranczánie: [...] ná dormitarz/ gdzie iuż cztery Zakonne Pánny mieszkáły/ prosiłá o habit s. ktory dáły iey Pánny. OkolNiebo 2-3.

– A gdy brała Habit zakonu Dominika ś. widziała obecną Krolową niebieską/ ktora bytnością swoią zdobiła y Akt ś. y intencyą potwierdzała. OkolNiebo 82.

– Káthárzyna Błogosłáwioná druga Seneńska názwána/ iż byłá następcą w życiu pierwszey Kátharzyny ś. Seneńskiey/ w tymże Hábicie ś. zakonnym Pokutnym. OkolNiebo 7.

– Gdy miáłá lat 21 wzięłáa Hábit S. z rąk Dominiká S. ktory odmienił iey imię ktorym błá zwana (to iest) Kátárzyná/ na imię siostry Osánny. OkolNiebo 93.

– Wziąwszy Hábit ś. [Małgorzata] ná káżdy dzień Godzinki Naświętszey Pánny' y Krzyżá ś. y Psałterz cáły odpráwowáłá. OkolNiebo 13.

– [...] Naświętsza Pánná [...] náuczyłá [Katarzynę] iż ma ráczey ná doskonálsze spráwy pátrzyć/ á niżeli ie niewiedzieć iákimi skrupułámi interumpowáć y przerywáć. OkolNiebo 82.

– OkolNiebo przedm..

– Przeto mowił Anzelm ś. Coś tákiego vczynił naysłodszy Iezu/ iż cię ták srogo sądzono: co tákiego/ iż cię ták okrutnie wiązano/ bito/ kátowano/ koronowano/ ná krzyżu przybiiano: moie to grzechy/ moie sprosności spráwiły/ moie myśli plugáwe w zbudziły [!]/ niewdzięczność/ ospáłość/ kłamstwá/ zápomnienie przysięgi/ y niezakonność w to cię włożyły. OkolNiebo 69.

– A gdy iey [Margarecie] mowiono/ dzieciną będąc ták srogie dyscypliny czynisz? Odpowiedáłá: Iestem gotowá iuż y nasroższe kátowánia znosić dla Páná Iezusá. OkolNiebo 61.

– Benewenutá [...] Chroniłá się conwersacyey/ dla tegoż záwsze się zámykáłá w komorce swoiey. OkolNiebo 51.

– Gdy się przed nią [Margaretą] lámentował ieden Kápłan/ że nie gotował się ná Kazánie/ á kazano kázáć/ widziáłá rękę nád głową iego w iásności/ ktora mu błogosłáwiłá: y odpráwił kazánie/ gdzie wielu pobudził do płáczu. OkolNiebo 64.

– Kámień z gory vrwawszy się wielki/ leciał nád iey [siostry Osanny] Celle/ ále gdy do Bogá záwołáłá/ widziáne były dwie ręce/ ktore kámień zátrzymáły/ y położyły wedle Celle. OkolNiebo 95.

– Drugą Siostrę w Wenecyey/ ná wrzod w pierśiách/ lekárki te z Assyżá/ S. Klará y S. Agnieszká (do ktorych się vdawáłá) máśćią námázawszy vzdrowiły. OkolNiebo 103.

– [Przeor] odszedł vpomniawszy/ áby w miłośći Siostr nie lekce sobie ważyłá/ ktore iey vsługowáć y zá nię się modlić chćiáły. OkolNiebo 57.

– Gdy tedy wyprowádzono onych Bráciey Dominiká ś. ná plác ogniem otoczony; wyprowádzili też znimi y Siostrę Mágdálenę/ ktorych lekkim ogniem dla dłuższey męki pieczono/ palono/ y powoli w proch obrócono [...]. OkolNiebo 78.

– Do lat ośmnastu żyłá ná świećie/ á nic lekkośći po sobie nie pokázáłá/ iedno státek/ vwagę/ y wielką ostrożność. OkolNiebo 75.

– Siostrá Zakonna Apollonia w wielkim łupánu kości w rámieniu/ zá iey przyczyną vzdrowiona się doznáłá. OkolNiebo 5.

– Wźięłá znowu inną máceratią ábo vmartwienie ćiałá/ bo ostre cilicium z końskich y świnich włosow ná kształt śieći sobie zrobiłá/ y w nim chodźiłá od czásu professyey swoiey/ pod ktorym żelázny łáncuch nośiłá. OkolNiebo 26.

– Zywot Lucyey Siostry Zakonney Dominiká S. opisány od O. Doktorá Antoniego Seneńskiego, z dawnych Mánuałow ábo pisánych Kśiąg wypisány. OkolNiebo 43.

– W lat dwánaśćie od Kśiążęćiá Brunswiceńskiego/ y Márchioná Brandeburskiego/ w Stan Małżeński proszoná byłá/ ále oná godnieyszemu Oblubieńcowi zdawná poslubiona/ áni słyszeć o tym chćiáłá. OkolNiebo 55.

– Dźiećiątko martwo urodzone ożywiłá. OkolNiebo 36.

– Záraz w rozmyślánie wszedszy mowiłá: O iák ćiężka y okrutna meká/ iáki bol wielki y nieznośny Zbáwićielu moy znośiłeś: y wstawszy z modlitwy zdrową zostáłá od choroby. OkolNiebo 95.

– Gdy modlitwy oddawáłá [Helena] Bogu częstokroć ią widziáno iż na powietrze byłá podniésiona od ziemie | melodyą wkrąg niey niebieską słyszano [...]. OkolNiebo 22.

– [...] nie daleko od Kościołá Zakonnego [Sybilina] mieszkániczko sobie obráłá/ [...]. OkolNiebo 45.

– A z głowy nieiaki dym się pokazował od gorącey attencyey [Margarety] na modlitwie. OkolNiebo 63.

– A ieżeli Siostry zásłużyć mogły zdrowie Pryoryssy/ dáleko więcey modlitwą swoią mogą vprosić v Bogá potrzebki Zakonne/ y pożywienie swoie: gdy ich myśl więcey w Bogu á niżeli w rzeczách doczesnych vtopiona będzie: bo łátwiey o suchą grzaneczkę nabożney Pánnie (ktora się iey obrocić może w cukier słodki) niżeli o plastr z niebá chorey. OkolNiebo 58.

– Zwołał Doktorow mąż/ rádę czyni iákoby zleczyć [żonę chorą na trąd]. Odpowiedzieli iż to nie iest rzecz można ludzkim rozumem. OkolNiebo 42.

– Náleźli w skrzyneczce iey [Małgorzaty] dwie włosiennice/ dobrze záżywáne/ łáncuch żelázny/ pás ieżowy/ rożne dyscypliny/ nátykáne drugie ieżowemi ościámi/ y obuwie ćwieczkámi nabite. OkolNiebo 30.

– [...] Siostrá Márya [...] będąc w ustáwiczney zabáwie nabożeństwá swoiego/ y Służbie Bożey wzięłá nátchnienie to od Bogá/ áby Klasztor Pánieński záłożyłá. OkolNiebo 60.

– A że nic nie możemy dobrego czynić/ iedno z iego dáru świętego/ áby nam dáć raczył nátchnienie/ sposob, rádę/ y sercá. OkolNiebo 77.

– A iż choroby zá láty przychodziły/ prosiłá [przeorysza]/ áby ią z Urzędu uwolniono/ iáko nie możną iuż usługować Siostrom. OkolNiebo 56.

– Jáko tę pachniącą Anyołom SS. y Bogu Rożą do siebie Bog pościągnął y do Zakonu Dominiká S. wprowádził y między oblubienice swe poczytác raczył. OkolNiebo 80.

– A gdy się sstał głos w Kośćiele wielki/ Dominik S. ktory w oneyże Mszey ś. przez trzy godźiny był w záchwyceniu/ przystąpił do Benedykty; wźiął ią za rękę/ y przywiodł do pierwszego zdrowia. OkolNiebo 89.

– Jáko tę pachniącą Anyołom SS. y Bogu Rożą do siebie Bog pościągnął y do Zakonu Dominiká S. wprowádził y między oblubienice swe poczytác raczył. OkolNiebo 80.

– Tak to nie miło było przeklętemu szatanowi/ że iey[Kolumbie] częstokroć przerywał Pacioreczki/ y rozrzucał. OkolNiebo 46.

– Dobrze náuczał Augustyn S. Pánienki, Págorki sercá twoiego/ rożnym násieniem posieway. OkolNiebo 48.

– Gdy dzień ś. Máryey Mágdáleny przyszedł/ iákoby dla przechadzki wedle umowy z Pánnámi Zakonnemi poszła z wielą Pánien y Pań do zbudowánego nowo Klasztoru Pánieńskiego. OkolNiebo 2.

– Co tám zá uciechy były z obopolney Pánienki/ z niewinnieyszym dzieciątkiem Pánem Jezusem; co zá rádości wnętrzne Pánieneczki/ co zá łáski Jezusowe iey dáne/ Anyoł ś. może tylko o tym wiedzieć/ ále nie człek. OkolNiebo 73.

– Mieszkáłą tym czasem Błogosławiona Pánienká Dyánná przy rodzicach swoich. OkolNiebo 2.

– Obywátele dziwowáli się bárzo/ że ták máłá Pánienká Dzieciątko niosłá: á boiąc się áby go nie upuściłá szli z dáleká zá nią. OkolNiebo 73.

– Książęciá Ráciborskiego Corká/ záraz od wzięcia rozumu/ Pánieńską czystość ciáłá y dusze poslubiłá Bogu. OkolNiebo 55.

– Proszona w Małżeństwo/ zezwolić chciáłá [Małgorzata] lubo pozwolenie było Papiezkie/ áby zá Krolá Czeskiego poszłá. OkolNiebo 27.

– Rzecze Naświętsza Pánná: Syn moy iutro odda się tobie wszytkiego/ y mnie z sobą/ y to co ma známi niebieski Páradysz. OkolNiebo 64.

– W záchwyceniu do niebá widywáłá często [Margareta] świętą Máryą Mágdálenę u nog Páná Chrystusowych/ ábo ná progu Párádyzu niebieskiego/ ábo między Anyołámi rozmáwiáiącą z Pánem Chrystusem. OkolNiebo 64.

– Powinnego też swego ktory iuż drogę rospusty do bram piekielnych przychodził/ ták zmiękczyłá serce/ iż zostawszy zakonnikiemDominika Swiętego/... OkolNiebo 35.

– Iednego też czásu pokazał się iey [Benewenucie] szátan pod czás Kápituły w osobie Zakonniká/ y powiedział iey/ iż ná tey Kápitule srodze się zturbowáli Brácia; bo iedni się pobili/ drudzy poránili: y twoy Spowiednik poszedł z Klasztoru/ z iedną białą głową kędyś powędrował/ co iest z wielkim ich pogorszeniem. OkolNiebo 51-52.

– Gdy oddał Duchá Bogu Krol Ociec iey [Elżbiety]/ támże w Kościele Pánieńskim pochowány był. OkolNiebo 39.

– Pochowána w Kápitularzu przed Krucyfixem w tymże Klasztorze/ z pámiątką świątobliwości opisáney ná nagrobku. OkolNiebo 40.

– Nie iest tedy rzecz dziwna/ iż Bog [...] ták wysokie spráwy y cudá podał pod ręce wolę y modlitwę nabożnych Pánienek. OkolNiebo 11.

– Co gdy vsłyszáłá służebnicá/ powiedźiáłá mátce iey/ że tám ma kogoś zsobą/ y rozmawia się z kimśi tá wászá Swięćicá/ y podáłá ią w podeyźrzenie do Mátki/ á że w ten czás kiedy szłá opowiedźieć oná wypuśćiłá od śiebie. OkolNiebo 33.

– Káthárzyna Błogosłáwioná druga Seneńska názwána/ iż byłá następcą w życiu pierwszey Kátharzyny ś. Seneńskiey/ w tymże Hábicie ś. zakonnym Pokutnym. OkolNiebo 7.

– O duszo moiá/ ktorą Bog wyobráżeniem swym nápiątnował/ y ozdobił podobieństwem ku sobie/ poślubił przez wiárę/ ochędożył w Duchu/ odkupił krwią ś. z Anyołámi swemi policzył/ náznáczył do błogosłáwieństwá/ vczynił dźiedźiczką dobroći/ opátrzył rozumem: czemu się masz báwić ćiáłem/ nád ktore sprosnieyszego plugástwá nic być nie może. OkolNiebo 45.

– Dobrze mowił [...] Cycero: Ten ktory się káżdey godziny obawia śmierci [...]/ nie może nigdy bespiecznie sobie wygadzáć/ ále wszytko duszy hołduie/ y umieráć dobrze pomyslawa. OkolNiebo 40.

– (...) codzień [Margareta] bol czułá (...) iednák w Niedzielę ś. po przyięciu Ciáłá Páńskiego żadnego bolu nie czułá/ áż w Poniedziáłek. OkolNiebo 65.

– Nigdy nie iádłá tylko raz ná dzień/ á ná sámym chlebie y wodzie/ Poniedziáłek/ Srzodę, Piątek/ y Sobotę odpráwowáłá. OkolNiebo 35.

– Zołnierz ieden/ dla swoiey miłośnice nagle umrze dzisia. Drugi w Angliey dla gniewu sámego będzie ścięty. A tu we Florencyey trzech dla grzechu zbytku y ciáłá popola ogniem. OkolNiebo 88.

– Pá[nná] iey [Małgorzaty] posłána w nocy vpádłá w studnią/ názáiutrz zá iey modlitwą ználeźli ią potłuczoną y práwie vmárłą: nárzekáły ná nię Siostry/ iż to zá iey przyczyną sstáło się/ á oná prosiłá zá nią Páná Bogá/ y dał iey żywot y zdrowie oraz. OkolNiebo 31.

– Tákiey widzenie wiele innych świętych ludzi widziáło/ y głosy słyszeli ná powietrzu. OkolNiebo 30.

– Odpowiedáłá [Jolanta] od powołánia mgo z niebá nigdy nie odstąpię. OkolNiebo 38.

– Lecz nieustáiąc/ ále coraz postępuiąc w Zakonności Pánienká/ pod iedwabná szátą zakonne cilicium ábo włosiennicę nosiłá/ á dyscypliná czułość nabożenstwo w sobie żarzyłá. Nie mogłá w sobie długo zátáić affektu wziętego ku Bogu/ ale gdy dzień ś. Máryey Mágdáleny przydzedł/ iákoby dla przechadzki wedle vmowy z Pánnámi Zakonnemi/ poszłá z wielą Pánien y Páń do zbudowánego nowo klasztoru Pánieńskiego ná Ranczánie: [...] ná dormitarz/ gdzie iuż cztery Zakonne Pánny mieszkáły/ prosiłá o habit s. ktory dáły iey Pánny. OkolNiebo 2-3.

– Tegoż Roku przenosiły Ciáłá tych Pánien y Siostr do Oratorium Klasztornego/ ná mieysce przystoynieysze (skárbnicę ráczey) niżeli grob Kápłáni/ zapách wonny vweselił znowu Persony y Kościoł. OkolNiebo 5-6.

– Y vmiráłá vśmiecháiąc się/ ták iż po śmierci zdáły się vstá iey iáko wesołe y radosne. OkolNiebo 65.

– Czego więcey potrzebá było/ tylko áby między Pánnámi wiodłá chor wesoły/ między Anyołámi świętemi kánzon rádosny: [...]. OkolNiebo 8.

– Cudá ták częste y wielkie Bog zá żywotá y po śmierci iey [Heleny] dał w ręce iey y przyczynie świętey/ iż przenieść w lat siedemnaście ciáło iey błogosłáwione náznáczono. OkolNiebo 23.

– Nie iest tedy rzecz dziwna/ iż Bog [...] ták wysokie spráwy y cudá podał pod ręce wolę y modlitwę nabożnych Pánienek. OkolNiebo 11.

– Wziąwszy Hábit ś. [Małgorzata] ná káżdy dzień Godzinki Naświętszey Pánny' y Krzyżá ś. y Psałterz cáły odpráwowáłá. OkolNiebo 13.

– Gdy miáłá lat 21 wzięłáa Hábit S. z rąk Dominiká S. ktory odmienił iey imię ktorym błá zwana (to iest) Kátárzyná/ na imię siostry Osánny. OkolNiebo 93.

– OkolNiebo przedm..

– OkolNiebo przedm..

– Zwołał Doktorow mąż/ rádę czyni iákoby zleczyć [żonę chorą na trąd]. Odpowiedzieli iż to nie iest rzecz można ludzkim rozumem. OkolNiebo 42.

– Woláłáby byłá [panna Diana] áby ią zkátowáną y zránioną tám w Klasztorze nákoniec zostáwili/ á niżeli w dom wprowádzili. OkolNiebo 3.

– Ták wielce słynącą cudámi Pánnę/ y B. Ambrożego Reliquie/ gdy Miásto y Kościoł Dominiká ś. ogniem spłynął/ y oboie Ciáłá/ Błogosłáwionych pogorzáły [...]. OkolNiebo 37.

– Gdy tedy Dánielá błogosłáwioná [...] zá żywotá y po śmierci cudámi słynęłá; teraz niech się do Páná w Troycy Świętey iedynego zá námi przyczyni [...]. OkolNiebo 11.

– Oddáłá Duchá Swoiego niebu/ Roku 1600 siodmego dniá Styczniá. OkolNiebo 82.

– Nie dbáłá choć záwsze w włosiennicy y w podłey sukni zakonney chodziłá y mowiła Siostrom: Niech y robáctwo drze cielsko moie. OkolNiebo 26.

– Tak to nie miło było przeklętemu szatanowi/ że iey[Kolumbie] częstokroć przerywał Pacioreczki/ y rozrzucał. OkolNiebo 46.

– Roku 1278. Iárykoná Hrábię Sląskiego Corká z Xięstwá Opolskiego/ dwákroć vmieráłá/ po obá rázy do B. Sálomei oddána/ wroćiłá się do żywotá. OkolNiebo 106.

– Zasłoná ná głowie biała/ vpomina do wszelkiey oddánia vczciwiści Anyołom y Kápłánom ná káżdym mieyscu/ ścięgáczká álbo śmiertelnik ná czele y ná vszách/ vpomina iż oczy y vszy Pániennnńskie/ maią bydź wolne od prożności świátá. OkolNiebo 34.

– ANgelá we Włoszech zrodzona w Miásteczku S. Seweryanowi oddanemu/ y iego imięniem názwánemu: Tá pogárdziwszy delicye świátá/ y owszem poglądáiąc ná śliczność niebá/ sprosnośćią świát osądźiwszy/ wźięłá żyćie Zakonne pod práwem ś. Dominiká/ y według imięniá swego Anyelski żywot prowádźiłá. OkolNiebo 44.

– Zasłoná ná głowie biała/ vpomina do wszelkiey oddánia vczćiwośći Anyołom y Kápłánom ná káżdym mieyscu/ śćięgáczká álbo śmiertelnik ná czele y ná vszách/ vpomina iż oczy y vszy Pánieńskie/ máią bydź wolne od prożnosći świátá. OkolNiebo 34.

– Gdy sobie rozmysláłá iednego czásu Národzenie Páná Iezusowe/ záchwycona w Duchu widźiáłá Naświętszą Pánnę/ á oná Syná swego ná łonie piástuie/ słyszáłá głosy Anyelskie śpiewáiące. OkolNiebo 41.

– Loże iey [Franciszki] deská ábo ziemiá/ poduszká klocek/ od klękánia rány się w kolánách czyniły y robaki/ posty vstáwiczne: chorych náwiedzáiąc/ cudownie ich leczyłá. Cáłowániem trędowátego vzdrowiłá. Vmárłá w dzień Swiąteczny/ Roku 1356. OkolNiebo 116.

– Idąc do Kościołá/ podkáłá onego młodzieńcá/ zá weyźrzeniem vczułá w sobie świeckość/ y wszedszy w kościoł pádłá krzyżem mowiąc: O Iezu moy/ iużemći serce moie oddáłá y zostáłám służebnicą/ czynię tobie teraz y oddawam slub czystośći moiey/ bądźże rátunkiem moim. OkolNiebo 62.

– A wielkie szczęście mieli rodzice iedni, gdy obaczyli iż ná nowozrodzonego synaczká vściech, śliczny słowik przyleciawszy wesoło y pięknie záśpiewał. [...] Iednak zá trafunek to ráczey á niżeli zá dar z niebá (zwłaszczá iż to między ludźmi Pogáńskiemu) máiąc: więcey mię Emblema iedno (Orłá w niebo pátrzącego, ktory się rossą z niebá chłodzi y odżywia) do uwagi pobudziło [...]. OkolNiebo 1 nlb.

– Wkrotce vmárł syn/ á oná rozdáłá dobrá miedzy vbogie/ y sstáłá się z Pánem Iezusem vbożuchną. OkolNiebo 116.

– W Klasztorze Wálencáńskim/ ktory dla położenia mieyscá wesołego názwano Bellemontáńskim/ byłá Siostrá Márya Auxtruis/ ktora dla vchronienia grzechow/ y dla zebránia wielu cnot świętych/ vprośiłá sobie v Bogá/ żeby ią záwsze trzymáć raczył w chorobie/ żadnych wymysłow niechćiáłá/ y práwie dni one żyćia w pośćie trawiłá. OkolNiebo 58.

– Drugi raz widźiáłá Naświętszą Pánnę/ á oná tákże ná Salue Regina trzymáłá mieysce Przeorowskie/ á káżdego pokropienego vchyleniem głowy pozdrawiáłá: OkolNiebo 53.

– Ciebie Pánno y Siostro Zakonna/ iusz teraz słusznie Máryą zowiemy: bo sstáłáś się nieiáko vczęstniczką chwały Naświętszey Pánny y Mátki Syná Bożego/ przeto się dźiś modl zá námi do Boga [...]. OkolNiebo 17.

– Oćiec niechćiał iey dáć iedno zá Portugálskiego Krolá Dyonizego. W iedenastu lat zaprowádzona do Portugáliey/ ále oná czyniąc wolą rodźicow/ nietráćiłá ná sercu czystośći oblubieńcowi/ zdobiąc Ołtarze/ y vkradáiąc się z márnośći świeckiey. OkolNiebo 114.

– A że ieden chćiáł nieco ćiáłá iey błogosłáwionego nożem vkroić/ obaczył iż zá vkroieniem krew świeża wypłynęłá. OkolNiebo 23.

– A że ieden chćiáł nieco ćiáłá iey błogosłáwionego nożem vkroić/ obaczył iż zá vkroieniem krew świeża wypłynęłá. OkolNiebo 23.

– [Bł. Margareta] Dni tydniowe ták sobie podźieliłá: w Poniedźiáłek rozmyśláłá iáko Páná Iezusá imano w Ogroycu: we Wtorek/ iáko do Piłátá przeprowádzono; we Srzodę/ iáko biczowány/ koronowány/ sądzony: we Czwartek/ iáko prowádzon ná Kálwáryą: w Piątek Vkrzyżowánie y śmierć rozbieráłá: W Sobotę/ wyszćie z odchłáni Oycow śś. W Niedźielę Zmartwychwstánie chwalebne rospámiętywáłá/ pozdrawiáiąc iego święte rány y członki. OkolNiebo 76.

– [...] y poczęłá w żalu sercá swego/ że ták okrutnie y sromotnie Bog cierpiał/ mowić: Rádábym z wielką chęćią vćierpiałá ztobą/ y vlżeła bolu tego naymilszy Pánie: y od onego czásu więcey kocháć się w Bogu poczęłá/ y mieć gorątszą miłość ku Bogu/ y rospłynioną. OkolNiebo 92.

– A iż często prágnienie miewáłá/ vmartwiáłá się w nim/ álbo też octu z iáką gorzkośćią záżywáłá. OkolNiebo 93.

– A żeby mogłá [Panienka Pina] mieć pewny sposob vpomnienia do służby Boskiey/ oddáłá się w opiekę iednemu Spowiednikowi Dominiká Swiętego/ y w rękach iego slub vczyniwszy/ przyięłá od Przełożonego y Hábit Zakonny; ktorym nietylko byłá vpominána do służby Boskiey/ ále też oderwáną od świátá zostawszy/ w szátę czystośći Anyelskiey duszę swą obłoczyłá. OkolNiebo 16.

– TA Pánienką będąc záraz z młodu/ zákocháłá się w nabożeństwie y czystośći sumnienia/ ták iż wszystkie iey mysli y zabáwy/ nic innego nie były tylko Bogá Conscientia. Ale gdy przyszłá do dálszych lat/ ták iey nieprzyiaćiel dusze zásmákował świát/ tańce/ żárty/ pieśni/ vpstrzenia, iż przewyższyłá wszytkie przeszłe zamysły/ y pogrążyłá w świećie. OkolNiebo 98.

– Zakonnik ieden/ że nie chciał żyć wedle ustaw Zakonnych/ Szyię złamie. A drugi/ że nikczemnie y nieuważnie odpráwował/ powietrzem umrze/ y ták ci wszyscy dziś będą potępieni. OkolNiebo 88.

– Prośił zá nię Dominik S. áż wkrotce Bog wiele Szátáństwá dopuśćił áby ią trapili/ y było to wielom ćielesnym ludźiom ná vstrászenie/ y ku dobremu żyćiu vpomnienie. OkolNiebo 84.

– Vmárł iey [sc. królowej] Krol Roku 1325. á oná wszedszy ná pokoy ozdobę głowy vstrzygłá/ y wźięłá ná się hábit ś. Fránćiszká/ y ták piechotą prowádźiłá ćiáło krolá dwie mili do Odywelás Pánienskiego Klasztoru. OkolNiebo 114.

– [Matka s. Negry] Wnidzie do więzienia/ naydzie że [jej córka] iáko ztrętwiáła y umárłá leży/ y nie może się od żálu utulić mátká. OkolNiebo 33-34.

– W Kośćiele Zakonnym gdy Salue Regina śpiewano/ miáłá wielkie swoie vweselenie ná sercu. OkolNiebo 51.

– Przed śmierćią pokazał się iey Pan Iezus/ powiedáiąc iey o dniu śmierći; z czego vweselona/ przyiąwszy Naświętszy Sákráment Ciáłá y Krwie Páńskiey/ w ręce oddáłá Bogu duchá swego. OkolNiebo 113.

– [Przeor] odszedł vpomniawszy/ áby w miłośći Siostr nie lekce sobie ważyłá/ ktore iey vsługowáć y zá nię się modlić chćiáły. OkolNiebo 57.

– [Przeor] odszedł vpomniawszy/ áby w miłośći Siostr nie lekce sobie ważyłá/ ktore iey vsługowáć y zá nię się modlić chćiáły. OkolNiebo 57.

– Częstokroć też ná uweselenie Duchá swoiego widywáłá [siostra Osanna] Páná Jezusá/ iákoby teraz národzonego/ y w onym żłobie leżącego. OkolNiebo 95.

– Widziałby był człowiek ná ten czás/ że Anyoł tylko większą ma rádość ná twarz Bozką pátrząc/ z iáką tá Pánná radością wracáłá się do Klasztoru swego [...]. OkolNiebo 39.

– A gdy brała Habit zakonu Dominika ś. widziała obecną Krolową niebieską/ ktora bytnością swoią zdobiła y Akt ś. y intencyą potwierdzała. OkolNiebo 82.

– Po siedmi leciech przeniesiona byłá [siostra Osanna] do Kościołá S. Páwłá y zámkniona iż ieszcze wolną będąc miáła to obiáwienie iż przy tym Kościele miáłá żywotá dokończyć. OkolNiebo 93.

– Vpátruy/ iż wiele ludzi potępiono zá ieden grzech; á ty wolno máiąc ich wiele zostáłáś. OkolNiebo 88.

– [...] gdy Zakon Dominiká Świętego wziął początki rozkrzewienia z łáski Boskiey/ wiele ludzi oboiey płci/ pod chorągiew pokuty ś. y żołnierstwá Duchownego pośpieszyło/ ktorzy w tey doskonáłości náydowali się/ iż Bog wysokie y oraz pokorne cnoty ich przedziwnemi cudámi wsławić raczył. OkolNiebo 19.

– Wspomináią Historykowie/ iż Bog wsławić raczył tę Pánnę Błogosłáwioną/ nie tylko przedziwnemi cudámi/ y też niezwyczáynemi y niesłychánemi. OkolNiebo 12.

– Gdy miáłá lat 21 wzięłáa Hábit S. z rąk Dominiká S. ktory odmienił iey imię ktorym błá zwana (to iest) Kátárzyná/ na imię siostry Osánny. OkolNiebo 93.

– Wziąwszy Hábit ś. [Małgorzata] ná káżdy dzień Godzinki Naświętszey Pánny' y Krzyżá ś. y Psałterz cáły odpráwowáłá. OkolNiebo 13.

– A gdy brała Habit zakonu Dominika ś. widziała obecną Krolową niebieską/ ktora bytnością swoią zdobiła y Akt ś. y intencyą potwierdzała. OkolNiebo 82.

– A gdy brała Habit zakonu Dominika ś. widziała obecną Krolową niebieską/ ktora bytnością swoią zdobiła y Akt ś. y intencyą potwierdzała. OkolNiebo 82.

– Zakonnik ieden/ że nie chciał żyć wedle ustaw Zakonnych/ Szyię złamie. A drugi/ że nikczemnie y nieuważnie odpráwował/ powietrzem umrze/ y ták ci wszyscy dziś będą potępieni. OkolNiebo 88.

– Nie dbáłá choć záwsze w włosiennicy y w podłey sukni zakonney chodziłá y mowiła Siostrom: Niech y robáctwo drze cielsko moie. OkolNiebo 26.

– Zakonnik ieden/ że nie chciał żyć wedle ustaw Zakonnych/ Szyię złamie. A drugi/ że nikczemnie y nieuważnie odpráwował/ powietrzem umrze/ y ták ci wszyscy dziś będą potępieni. OkolNiebo 88.

– Z tey tedy Angele/ abo raczey Ziemskiego Anyoła wziąwszy przykład do pogardy świata [...] dostąpimy łaski od Boga. OkolNiebo 45.

– [Matka s. Negry] Wnidzie do więzienia/ naydzie że [jej córka] iáko ztrętwiáła y umárłá leży/ y nie może się od żálu utulić mátká. OkolNiebo 33-34.

– [Siostra Dominika] włosiennicę y łáncuch kolący ná się włożyłá/ áby miałá zewsząd vpomnienie do pokuty y żalu zá grzechy swoie [...]. OkolNiebo 198.

– [...] poczęłá [Osanna] w żalu sercá swego/ że tá okrutnie y sromotnie Bog cierpiał/ mowić: Rádábym z wielką chęcią ucierpiáłá z tobą/ y ulżeła bolu tego naymilszy Panie [...]. OkolNiebo 92.

– OkolNiebo przedm..