– Ach mnie nędzney czemum się ia urodziła/ abo urodziwszy się zaraz nie umarła? SpInZąbMłot 25.

– Trzeci są ludzie/ ktorych Aniołowie Boży w obronie swey [...] maią. SpInZąbMłot 1.

– Lucifer rowney iest mocy z Angiołami dobremi. SpInZąbMłot 60 marg..

– A ten poczet wybranych dwoiako się dzieli [...] tak iest od dobrych Aniołow czystością obdarzony. SpInZąbMłot 11.

– Abowiem iż szátáni są rozmáici/ iedni z naynisszego choru Anielskiego/ ktorzy máłe męki (oprocz vtráty roskoszy niebieskich/ do ktorych ná wieki wieczne nie przyidą) iáko zá máłe grzechy cierpią/ ci żadnego obrázić nie mogą zwłasczá szkodliwie/ ále tylko osobliwie żárty/ ábo figle stroią/ z ktorych niektorzy są latáwcámi/ ábo latáwicámi/ trapiący ludzie w nocy/ ábo ich grzechem cielesnym máżący. SpInZąbMłot 58.

– Trzeci záś poczet ludzi czárom niepodlegáiącym/ iest nayosobliwszy/ to iest/ pilną strażą Anielską obwárowány/ wewnątrz y zwierzchu: wewnątrz przez wlanie łáski/ zewnątrz przez mocy niebieskich/ to iest: duchow niebiosá obrácáiących obronę. SpInZąbMłot 11.

– Powieda [Nider] ábowiem/ iż od nabożnych osob y pánien doświádczenie to ma/ że przeżegnawszy Krzyżem Świętym krowę y Pacierz zmowiwszy z Pozdrowieniem Anielskim trzydzieści kroć/ ábo blisko tego/ vstáie spráwá szátańska/ iesli ieno iest z czárow. SpInZąbMłot 273.

– Ponieważ świádczą Historye iż latáwcy zmowieniem Pacierzá/ ábo kropieniem wody święconey/ ábo też mowieniem Anielskiego pozdrowienia odganiáni od ludzi bywáli. SpInZąbMłot 202-203.

– O zwierzchowney záś straży/ ktora od Boga przez Duchy niebiosá obrácáiące pochodzi/ iest pospolta náuka/ [...] iż wszystkie okręgi niebieskie obrácáią się mocą Anielską [...]. SpInZąbMłot 13.

– Byłyby to [wzywania szatana] nie tylko zabobony/ y rzeczy nieprzystoyne/ ale y Apostasia/ abo oderwanie od wiary. SpInZąbMłot 250.

– [Święty Grzegorz] powiada [...] o iednym arciczarowniku ktory [...] w klasztorze mniszek/ urodziwszą iedną mniszkę tak uczarował/ ze w gorączkę wpadła/ y utrapienie wielkie cierpiała. SpInZąbMłot 333-334.

– Były dwie bábie ná gościńcu/ ktore goście do gospody przyimowáły [...] czárow iednakich záżywáły. SpInZąbMłot 408.

– Ná spowiedzi [...] zeznáłá [panna]/ iż [...] bábá niektora z miástá/ przyszłá ią náwiedzáć/ y między inszemi słowy nie uczciwemi/ [...] to rzekła/ iż [...] chciała ią doprowádzić na mieysce/ gdzie mieszkáią młodzieńcy obywátelo[wie] miástá one[go] nieznaiomi. SpInZąbMłot 28.

– Czásu połogu nád zwyczaj inszych białych głow rodzących/ nie dopusczała do siebie [żona] wniść żadney białey głowy/ oprocz corki własney/ ktora iey iákoby bábiłá. SpInZąbMłot 145.

– Dla bábienia przy połogu [...] wezwána byłá [kobieta]/ gdzie odpráwiwszy posługę do domu się wrácałá. SpInZąbMłot 144.

– Gdy tedy miásto popráwy/ gorsza iescze żonę swoię baczył/ umyslił názáiutrz przegrozki swoie do skutku przywieśdź. SpInZąbMłot 362.

– Słychać było krzyk y potykanie woysk/ z ktorych żołnierze iezdni w rozmaitych barwach często się pokazowali/ iedni w czerni/ drudzy w czerwieni. SpInZąbMłot 293.

– Apostołowie [...] ieszcze nie byli doskonali w wierze/ gdy abowiem Pan był na gorze z drugimi trzema/ a uczniowie inszi między ludźmi sie bawili oziębłość iakaś wiary ich nadwątliła była. SpInZąbMłot 260.

– Nie bawiąc się tedy Hrabia / iechał do domu. SpInZąbMłot 35.

– Był [..] málarz ieden [...] troiáką chorobą złożony. Bárwę ábowiem ná sobie miał podobnieyszą umárłemu/ niż żywemu/ głuchy był z wielkiey części/ y bárzo bełkotliwy. SpInZąbMłot 294.

– Niektore Xiążę/ chcąc doświádczyć pewności te[g]o w strzelániu/ stawił mu syna swego máłego na cel/ y postáwiwszy grosz ná bierecie/ kazał mu [czarownikowi Puncterowi] go z łuku ugodzić/ ták żeby biereta nie ruszył. SpInZąbMłot 168.

– Iáko też y onego żołnierzá bezbożnego czternáście lat, Pozdrowienie Pánny Máriey/ od zábawienia szátáńskiego ochraniáło. SpInZąbMłot 8.

– O tákowych bezbożnych y przeklętych ludzi niezliczoney wielkości w tey sławney koronie, iż nikomu nie iest táyno, rzecz iest pewna. SpInZąbMłot 170.

– Nápisano to y ma być opowiedano dla ohydzenia y zbrzydzenia się tym odstępstwem/ á żeby urząd ku pomście ták bezbożney zbrodni/ to iest: odstąpienia wiáry/ bárziey zápalił. SpInZąbMłot 153.

– Gdy szátan upátrzy/ bądź to z biegu przyrodzenia/ bądź też z dopuszczenia Bożego że plagá iákaś ná ziemię przypaść ma [...] czyni to, że te bezbożne białegłowy zá náuką iego wierzą/ iż ony to wszytko spráwuią. SpInZąbMłot 434.

– Nikt więcey w kościele Bożym nie szkodzi/ iáko ten ktory bezbożnie żyiąc/ má ná sobie tytuł duchownego. SpInZąbMłot 357.

– To wszakże w podziwieniu bydź musi, że urzędy ktorym takowe zbrodnie karać, y onym zabiegać należy, na tę bezbożność prawie przez szpary patrzą. SpInZąbMłot Przedmowa.

– To wszytko wspomnieliśmy dla ohydzenia tey bezbożności: żeby ci ktorzy krzywd ludzkich srodze bronią/ dáleko pilniey i srożey krzywdy Bogá [...] y obelżenia wiáry Kátholickiey/ bez wszelkiego względu ná rzeczy doczesne bronili. SpInZąbMłot 141.

– Białegłowy [...] porzucone od miłośnikow/ [...] do [...] pomocy szátáńskiey [...] udáią się/ żeby się zemściły/ uczárowawszy onego młodzieńcá/ ábo żonę iego/ dla ktorey czuią się być porzucone/ álbo też żeby się wszelkimi plugástwy y bezbożnością mázáły. SpInZąbMłot 32.

– Trzy są sposoby przednieysze/ ktoremi szátáni ludzi niewinnych/ y nieostrożnych podchodzą/ z ktorych ustáwicznie bezbożność y odstępstwo czárownicze mnoży się. SpInZąbMłot 20.

– Bog tymi bezecnymi ludźmi, y wszytkie prawa brzydzą się. SpInZąbMłot Przedmowa.

– Káznodzieiá [..] rzecze: O białagłowo/ wielka iest wiárá twoiá/ ktora ták bezecnym słowom moc dáłá/ y tobie wzrok przywrociłá! SpInZąbMłot 174.

– Ociec záś nárzekáiąc mowił: Biadá mnie/ co się stáło corce moiey? [...] Jam ciebie chciał niebieskiemu oblubieńcowi poślubić/ y rozumiáłem bydź przez cię zbáwiony/ á tyś szaloną miłością się rozżarzyłá. SpInZąbMłot 25.

– Płácz u białeygłowy iest kłamstwo. Dwoiákie łzy w oczách białogłowskich się znáyduią/ iedne prawdziwey boleści/ á drugie oszukánia. SpInZąbMłot 358.

– Niemász gorszey głowy nád głowę wężową y gniewu nád gniew białogłowski. Lepsza rzecz iest mieszkáć ze lwem y smokiem/ ániżeli z złą białągłową. SpInZąbMłot 358.

– Płeć męską do każdego złego uczynku iedná chciwość ciągnie. Białogłowską płeć do wszystkich złości iedná chciwość prowádzi. SpInZąbMłot 358.

– Jáko ábowiem przez białość/ y świetność Bat/ według błogosłáwionego Grzegorzá cnot czystość: bądzmniey/ bądz więcey grzechow smrodliwość według pismá świętego/ zwykłá bywáć rozumiána. SpInZąbMłot 288.

– Aniołowie biczuiący. SpInZąbMłot 290 marg.

– Pamiętam zem bestye bił/ ale nie niewiasty. SpInZąbMłot 104.

– O sposobie ktorym grady [...] pobudzać, także piorunmi i błyskawicami bić na ludzie, y na bydło zwykły [czarownice]. SpInZąbMłot 155.

– Co abowiem może bydź sroższego, y obiążliwszego, iáko gdy te niezbożne białegłowy zdrowia ludzi y bydłá rozmáicie pozbawiáią? [...] á nákoniec iáwnie z szátány przymierze wziąwszy z nimi bespiecznie obcuią, biesiáduią, y (co áz brzydko wspomnieć) z nimi społkowánie cielesne odpráwuią? SpInZąbMłot przedm..

– Ná koniec Biskupi/ Prałáci/ y inszi pásterze/ gdy tákowym zbrodniom według swoiey możności nie sprzeciwiáią się/ áni zábiegáią tákowemu karániu/ podlegáią iakoby ich sámi przechowywali y bronili. SpInZąbMłot 176.

– Czytamy o Xiążęciu iednym/ ktory z Rzymiány chcąc bitwę zwieśdź/ bogato swoich/ ábo raczey szátánow y wieszczkow rádził się/ y pytał o zwycięstwie. SpInZąbMłot 425.

– Pierwszego [konia] ábowiem białym/ drugiego rydzym/ trzeciego czarnym/ á czwartego bladym być opisuie [św. Jan]. SpInZąbMłot 288.

– Iest ábowiem tákich niezliczona rzecz/ ktorzy temu fałszywemu mniemániu wiárę dáiąc/ od prawdziwey wiáry odpadáią/ w błędzie pogańskim wiąznąć. SpInZąbMłot 413.

– Kwitną ná ten czas winnice/ gdy umysły wiernych Bożych dobre uczynki przedsiębiorą/ ále owocow nie rodzą: iesli od tego co przedsięwzięli błędámi iákimi bywáią odwodzeni. SpInZąbMłot 381.

– Y nie ináczey iáko pomnażaniem religiey wielu ludzi umysły z błędow heretyckich oczyściasz. SpInZąbMłot Przedmowa.

– Azaż Job nie był spráwiedliwy y boiący się Bogá? SpInZąbMłot 436.

– [Niektórzy umarli] są ábowiem mękami swemi ták utrapieni/ że więcey boleią z nędze swoiey/ á niżeliby się żywym mieli myslić pokázowáć. SpInZąbMłot 298.

– Tegoż czásu kmieć nieiákiey wsi Wisentalu/ gdy bárzo ciężkimi boleściámi y morzeniem przez czáry był złożony. SpInZąbMłot 7.

– Burmistrz [...] przy obeczności rádziec y pisárzá łáziebniczkę kazał dáć ná probę/ y choć pewnie miáłá przy sobie czáry/ ktore milczenie spráwuią/ [...] o niewinności swoiey powiedáłá. SpInZąbMłot 161.

– Boskim náśládowcą SpInZąbMłot 97.

– Boskiemu SpInZąbMłot 356.

– Támże po skończeniu przenásládowánia/ gdy Iudás Máchábeus w potrzebie był/ pokazáli się nieprzyiaciołom iego z niebá/ mężowie konni/ z złotymi wodzámi/ ozdobnie Zydom hetmániąc/ z ktorych dwáy Machábeuszá w pośrzodku siebie máiąc brońmi okrytego strzegli. SpInZąbMłot 291.

– Pánná błogosłáwiona [Matka Boska] nabozney swey broni [kobiety mocno w Nią wierzącej] od szátana. SpInZąbMłot 32 marg.

– Nákoniec Apuleius nigdy przed sedziámi Chrześciáńskimi o czáry spráwy niemiał, iedno przed pogáńskimi. O ktore gdy był oskárżony, iesli czuł że námienione náuki były przystoyne y pobożne, nie tylko się miał do nich przyznáć, ále też ich miał vczyć. Ráczey práwom przygánę dáiąc, ktore tákowych náuk broniły, y one potępiáły, miásto vszánowánia y vczczenia. SpInZąbMłot Przedmowa 8 nlb..

– Do przełożenia záś skárgi ná nie [na czarnoksiężników], káżdy ma bydź przypusczány, nie ináczey iáko w występku obrázy Cesarskiego Máiestatu. Obrażáią ábowiem Maiestat Bogá naywyższego, w czym nikogo bronić niema żadne dostoieństwo, y w znácznym podeyrzeniu, ma bydź ná probę dány. SpInZąbMłot Przedmowa 7 nlb..

– Niedopuszcza [straż anielska] niewinnych o mnieysze grzechy sławić [...] dáleko więcey/ y potężniey człowieká niewinnego w osławieniu o ták szkárádny występek [o czary] będzie broniłá. SpInZąbMłot 130.

– Zygmunt. Czy miał iákiego prokurátorá chłop ten do bronienia spráwy swoiey? Ulryk. [...] widziałem/ że uważnie był y rozsądnie odprawowány [sąd] y pámiętam że obiedwie stronie/ miáły swoie rzeczniki uczone y wymowne. SpInZąbMłot 412.

– Szatani bywaią stracani/ gdy się sprawiedliwość karaniem występku tak brzydkiego odprawuie. SpInZąbMłot 2.

– Constancius záś Cesarz [mówi]. Wiele tákowych iest, ktorzy zá czárámi się udawszy, burze ná powietrzu czynią. SpInZąbMłot Przedmowa.

– Są lekarstwa przystoyne/ y według náuki kościelney przeciw grádom/ y burzom powietrza. SpInZąbMłot 280.

– Iáko grády/ ták y pioruny z błyskáwicámi spráwić iest im [Agnieszce łaziebniczce i Annie z Mindelhein] rzecz łátwa/ tákże ná morzu burzą wzbudzić. SpInZąbMłot 164.

– Cyrce goście przyimuiąc dałá im trunki czárámi przypráwione/ ktorych iáko skoro skosztowáli/ w bydlętá rozmáité przemienili się/ ieden w wilká/ drugi w osłá/ á insi we lwá. SpInZąbMłot 403.

– Zyciem bydlęcy ten iest [człowiek]/ ktory żywot swoy rospuścił/ ták/ że go rozum w gránicách przyrodzonych zátrzymác nie może. SpInZąbMłot 376.

– Spráwą y mocą szátáńską ludzie mogą byudz obroceni w wilki y bydło/ y nosić mogą wszelkie ciężary/ ktorą robotę odpráwiwszy/ záś ku sobie przychodzą/ á nie miewáią w sobie zmysłu bydlęce[g]o/ ále rozum ludzki cáły w nich y nienaruszony trwa. SpInZąbMłot 407.

– O tym powiedáią/ że niektore Xiążę/ chcąc doświádczyć pewności te[g]o w strzelániu/ stáwił mu syná swego máłego ná cel/ y postáwiwszy grosz ná bierecie/ kazał mu go z łuku vgodzić/ ták żeby bieretá nie ruszył. SpInZąbMłot 168.

– Czásu bowiem iednego [Szymon czarownik] rzekł Neronowi/ żebyś wiedział możny Cesárzu iżem iest Synem Bożym/ każ mię ściąć/ á ia trzeciego dniá zmartwychwstánę. SpInZąbMłot 406.

– Constancius záś Cesarz [mówi]. Wiele tákowych iest, ktorzy zá czárámi się udawszy, burze ná powietrzu czynią. SpInZąbMłot Przedmowa.

– Przeciw tey regule/ są cháráktery nieznáiome/ y słowá/ ábo imioná podeyrzáne/ tákże obrazki czárnoxięskie/ y im podobne/ ktorych wszytkich záżywáć nie godzi się iáko zabobonnych. SpInZąbMłot 279-280.

– Druga [czarownica] imieniem Wálipurgis/ w zádziáływániu milczenia przez czáry bárzo doświádczona/ ktora insze białegłowy uczyłá/ iáko tákowe milczenie uwárzywszy w piecu chłopiątko pierworodne spráwowáć miáły. SpInZąbMłot 48.

– Ná skończeniu spráwy chmureczká czárna wzdłuż ná człowieká/ ku gorze od czárownice się wynosiłá. SpInZąbMłot 76.

– Lepkie wilgotności y niepogody mrowkom przeszkodą bywáią do chodzenia y prace. SpInZąbMłot 326.

– Potáiemnie podczás w osobie wężowey zá [siostrą] młodszą się po domu przechadzaiącą szátán chodził: podczas około uszu iey wołał/ podczas kołátánie/ y wrzask. Strászny czynił. SpInZąbMłot 302.

– Zeby mężowie nie chodzili w szátách białogłowskich/ áni białegłowy w szátách męskich. SpInZąbMłot 285.

– Iákoż tedy szátan mogł Iobowi szkodzić/ [...] A wiemy to/ iż Iob był mąż święty/y w woli Bożey iáko pismo świádczy záwsze chodzący. SpInZąbMłot 398.

– Abowiem iż szátáni są rozmáici/ iedni z naynisszego choru Anielskiego/ ktorzy máłe męki (oprocz vtráty roskoszy niebieskich/ do ktorych ná wieki wieczne nie przyidą) iáko zá máłe grzechy cierpią/ ci żadnego obrázić nie mogą zwłasczá szkodliwie/ ále tylko osobliwie żárty/ ábo figle stroią/ z ktorych niektorzy są latáwcámi/ ábo latáwicámi/ trapiący ludzie w nocy/ ábo ich grzechem cielesnym máżący. SpInZąbMłot 58.

– Czego áczkolwiek P. Bog częstokroć dla doświádczenia/ y karánia wiernych swoich dopuszcza/ przeciwnym wszákże sposobem ná vmocnienie wiernych y chwałę swoię cudá znácznieysze spráwuie. SpInZąbMłot 168.

– Inquisitor Rumański w iednym roku czterdzieści czarownic y iednę skazał na ogień. SpInZąbMłot 38.

– Aczkolwiek tedy zá stárániem straży do przesłuchánia v sędziego żadny sposobem przyśdź nie mogł: iednák zá namową inszych rádziec/ dał mu wolne ucho. SpInZąbMłot 103.

– SpInZąbMłot 75.

– SpInZąbMłot 8.

– Podobną rzecz wsponima Grzegorz ś. w Dyálogách swoich: o iedney mnisce/ ktora száłatę iádłá/ w porzd iey nie przeżegnawszy/ wybáwił ią potym od szátáná błogosłáwiony Ekwicyus. SpInZąbMłot 114.

– [...] Circe/ ktora towárzysze Ulissesowe w bestye byłá obrociłá: tákże towárzystwo Diomedessowe w ptástwo obrocone/ ktorzy czás długi około kościołá Diomedessowego latáli. SpInZąbMłot 99.

– [...] rodzice z boiáźni częstokroć odgániáli/ ná koniec zá dokuczániem iey/ mąż rozgniewány/ zámknąwszy drzwi/ onę kotkę [...] osczepem ukłoł [...]. SpInZąbMłot 102.

– [...] mnich ten świeckim będąc/ był czárnoxiężnikiem znácznym. Miał ábowiem Xięgi szátáńskie o czárnoxięstwie/ y według nich dosyć rospustnie y opłákánie żywot swoy czás długi prowádził. SpInZąbMłot 317.

– Przeto choćże Xiążętá y rádá ich/ ktorzy tákowych chorá ią/ y bronią/ po vpomnieniu od swoich duchownych winom podpadáią/ ná tákowych opisánym insze wszákże woysko ponieważ bez rády/ y pomocy ich to sie dźieie/ y owszem dla obrony R. P. zdrowie swoie położyć są gotowi/ choć podobno z spraw czárownikow vćiechę iáką máia/ wszákże exkommunikácyey ábo wyłáczeniu od kośćiołá niepodlegáią/ powinni iednák są teo sie spowiedáć/ y przyrzec/ że sie tákowym odstępstwem brzydźić/ y według możnośći swey/ przeciwić mu sie beda. SpInZąbMłot 170.

– W piśmie starym czytamy. że czárownicy Pharaonowi wszytkie niemal plagi na Egipt przed oczyma Pharaonowymi przywodzili, ktore Moyzesz mocą Bożą sprawował. SpInZąbMłot Przedmowa.

– [...] teraz jest kápłanem/ w Biskupstwie fryzyginskim [...]. SpInZąbMłot 57.

– [...] glozá mowi: Rodzay ten Bátáństwá/ to iest: tá cielesnych roskoszy odmienność/ do ktorych duch on przylgnął/ niebywa zwyciężona/ ieno áżby duch modlitwą był utwierdzony/ y ciáło postem umartwione. SpInZąbMłot 259.

– Był [..] málarz ieden [...] troiáką chorobą złożony. Bárwę ábowiem ná sobie miał podobnieyszą umárłemu/ niż żywemu/ głuchy był z wielkiey części/ y bárzo bełkotliwy. SpInZąbMłot 294.

– Święty Grzegorz] powiada [...] o iednym arciczarowniku ktory [...] w klasztorze mniszek/ urodziwszą iedną mniszkę tak uczarował/ ze w gorączkę wpadła/ y utrapienie wielkie cierpiała. SpInZąbMłot 333-334.

– Były dwie bábie ná gościńcu/ ktore goście do gospody przyimowáły [...] czárow iednakich záżywáły. SpInZąbMłot 408.

– Ná skończeniu spráwy chmureczká czárna wzdłuż ná człowieká/ ku gorze od czárownice się wynosiłá. SpInZąbMłot 76.

– Bárzo często też pástuchowie ná polu widáli/ iż niektore bydlętá trzy/ ábo cztery skoki ku gorze uczyniwszy/ záraz ná ziemię padszy zdychały/ á to wszytko zá powodem szátáńskim/ á spráwą czárownic. SpInZąbMłot 155.

– Są lekarstwa przystoyne/ y według náuki kościelney przeciw grádom/ y burzom powietrza. SpInZąbMłot 280.

– Mrowki przy drzewách mrowiská swe máiące/ drzewom szkodzą/ korzenie ábowiem grzyząc y wilgotnosć obracáiąć/ korzeń schnie/ zátym y drzewo y gałęzie. SpInZąbMłot 375.

– Przeto iesli grzech iest opuścić ią [żonę]/ trzymáć záś przy sobie ledwie nie męká/ y musi to bydz/ żeby opuściwszy ie ludzie/ cudzołoztwem się mázáli/ ábo ie przy sobie trzymáiąc/ vstawiczny fasoł mieli. SpInZąbMłot 358.

– Ato czynią szátáni dla trzech przyczyn. Pierwsza/ żeby czárownicy nie tylko odstępstwem od wiáry świętey: ále też y świętokradźtwem álbo gwałceniem świątobliwych czásow. Páná Boga ciężey obráżáli/ á zátym ná duszách swych/ cięższe potępienie odnosili. SpInZąbMłot 73.

– Dni święte szátan nawięcey gwałcić usiłuie. SpInZąbMłot 73.

– Skoro ábowiem wyspowiedał się [...] gdy świecę w ręku zápaloną niosł. Szátáná do siebie przystępuiącego poczuł/ ktory mu onę świecę gwałtownie z ręku wytrącił/ y iego sémego srodze obrázić usiłował. SpInZąbMłot 318.

– Insze záś choroby ktorymi czárownice ciáłá ludzkie zárażáią/ to iest: slepotą/ gwałtownymi chorobámi/ morzeniem bezmiernym/ kto dostátecznie wyliczyć może? SpInZąbMłot 133.

– [...] Nieiáki Skáwius/ ten iáwnie śmiał się z tego chełpić/ iż kiedykolwiek chciał/ mogł się w oczách wszytkich nieprzyiacioł swoich w mysz przemienić/ y uiść rąk gwałtownych/ tych ktorzyby mu o gárło stali. SpInZąbMłot 318.

– Y nie ináczey iáko pomnażaniem religiey wielu ludzi umysły z błędow heretyckich oczyściasz. SpInZąbMłot Przedmowa.

– [...] ná pozwy urzędu duchownego niechcąc stánąć [...] [czarownica] rąk Inquisitorskich uszłá/ ále postrzału klątwy bynamniey [...]. SpInZąbMłot 352.

– [...] ná ciele od głowy aż do stopy nie było mieyscá igłą pchnąć/ gdzieby iątrzystey krosty nie było/ w ktorych boleściách krzycząc/ á śmierci ieno pragnąc/ do czwartegom dniá trwáłá. SpInZąbMłot 135.

– Ták Szymon czárownik zmamił oczy Neronowe y kátowskie/ ktory ścináiąc báráná/ rozumiał że ściął Szymoná/ co wszytko działo się przez omamienie oczu szátáńską spráwą. SpInZąbMłot 439.

– Są lekarstwa przystoyne/ y według náuki kościelney przeciw grádom/ y burzom powietrza. SpInZąbMłot 280.

– [Circe] towárzysze Vlissesowe w bestye byłá obrociłá: tákże towárzystwo Diomedesowe w ptástwo obrocone/ ktorzy czás długi około kościołá Diomedesowego latáli. SpInZąbMłot 99.

– Niewspominam latania iego [Szymona czarownika], gdy za modlitwą Piotra S. z powietrza vpadł. SpInZąbMłot 5 nlb.

– [...] latáwcy tákże y latáwice nie dla żądze roskoszy cielesney/ niekiedy z ludźmi sie łączą oboiey płci/ ále z złośći wrodzoney żeby ie ták ohydzoną brzydkością zmázáli. SpInZąbMłot 372.

– Abowiem iż szátáni są rozmáici/ iedni z naynisszego choru Anielskiego/ ktorzy máłe męki (oprocz vtráty roskoszy niebieskich/ do ktorych ná wieki wieczne nie przyidą) iáko zá máłe grzechy cierpią/ ci żadnego obrázić nie mogą zwłasczá szkodliwie/ ále tylko osobliwie żárty/ ábo figle stroią/ z ktorych niektorzy są latáwcámi/ ábo latáwicámi/ trapiący ludzie w nocy/ ábo ich grzechem cielesnym máżący. SpInZąbMłot 58.

– Iáko twierdzą o nieiákiey Meluzynie latáwicy/ ktora z iednym Grosem obcowáłá/ y wiele mu synow porodziłá. Z ktorych káżdy miał co w członkách cudownego/ bo ieden miał trzy oká/ drugi kły wieprzowe iáko powiedáią. SpInZąbMłot 416.

– Latáwicę ieden zá żonę wziął. SpInZąbMłot 418.

– [...] o bytności latáwcow/ y latáwic/ żaden watpić nie może/ ktory iedno historye czyta/ ponieważ ták Kánony/ iáko Doktorowie święci/ od wielu set lat/ siłá o nich ná potomne czásy podáli/ y zostáwili. SpInZąbMłot 68.

– [...] szátan bądź to iáko latáwiec/ bądź iáko latáwicá/ dzieci żadnym sposobem rodzić nie może. Ale dzieci tákowe są własne obłudy: ábo gdzie indziey vkrádzione y podrzucone. SpInZąbMłot 453.

– [...] człowiek ieden máiąc przenágábánie od latáwice/ skoro sie zubełnie wyspowiedał/ był dostátecznie wybáwiony. SpInZąbMłot 203.

– [...] podczás rozumieią białegłowy/ iákoby miáły płodem zástąpić z latáwcem y odymáią się im bárzo żywoty. A gdy rozumieią że czás porodzenia przyszedł/ trácą onę rubość tylko wypusczeniem z siebie wielkich wiátrow. SpInZąbMłot 374.

– Abowiem iż szátáni są rozmáici/ iedni z naynisszego choru Anielskiego/ ktorzy máłe męki (oprocz vtráty roskoszy niebieskich/ do ktorych ná wieki wieczne nie przyidą) iáko zá máłe grzechy cierpią/ ci żadnego obrázić nie mogą zwłasczá szkodliwie/ ále tylko osobliwie żárty/ ábo figle stroią/ z ktorych niektorzy są latáwcámi/ ábo latáwicámi/ trapiący ludzie w nocy/ ábo ich grzechem cielesnym máżący. SpInZąbMłot 58.

– Ponieważ świádczą Historye iż latáwcy zmowieniem Pacierzá/ ábo kropieniem wody święconey/ ábo też mowieniem Anielskiego pozdrowienia odganiáni od ludzi bywáli. SpInZąbMłot 202-203.

– PRzystąpmy zaś do wypisánia lekarstw vrodzáiom ziemskim służących/ ktore podczás przez robáctwo/ száráńcą/ wielkiemi hufámi po powietrzu zdálekich kráin lecącą/ ták/ że ziemię okrywa/ z gruntownym zepsowániem wszystkich vrodzáiow/ traw/ winnic/ bywáią wynisczone/ y spásione. SpInZąbMłot 281.

– Białagłowá iesteś/ y nápominánia moie lekce sobie ważysz/ á rycerzem/ przez karánie srogie nád tobą/ bydź niechcę/ y żebyś od karánia rąk moich leżeć miáłá/ nie prágnę. SpInZąbMłot 362.

– Tákże przykazał/ żeby naczynia wszytkie nákrywáne były/ á ktoreby wieká niemiáło/ żeby nieczystym było poczytáne. Tákże w Lewityku 19. Nie będźiećie strzydz wkoło włosow/ áni będźiecie golić brody/ czynili to ábowiem pogánie ku vczciwośći báłwánom. SpInZąbMłot 284.

– Wźiąwszy ią tedy zewlokł z szat/ áż do koszule/ á wźiąwszy iey ręce y nogi/ obszył w niedźwiedźią skorę/ ná rámioná wźiąwszy/ łáiącą y przeklináiącą zániosł ná mrowisko ogrodá swego [...]. SpInZąbMłot 362-363.

– Ták ludzkie ćiáło/ choć iest od grzechu vczynkowego wolne/ wszákże od rozney płći dotknione/ bárzo łátwiuśieńko náturę oboię cżłowieczą máże. SpInZąbMłot 368.

– Nákoniec námieniona łáźiebniczká spalona/ powiedziáłá/ że tákim sposobem od pewney báby byłá zwiedzioná [...]. SpInZąbMłot 28-29.

– Przyzwałem ia mágisterká/ to iest szátáná ktory mi odpowiedział/ iż żadney rzeczy z tych dwu vczynić nie mogł. Ma mowi: wiárę dobrą/ y z pilnośćią sie znákiem krzyżá znáczy. SpInZąbMłot 322.

– Część Wtora Ciekáwemu potworá ábo fántásmá głowę vćięłá Chorobá málárzowá od potwory. SpInZąbMłot 297.

– Gdźie przypátrzyć sie możem/ iż ten Mędrelá od drobniuchnych y máluśienkich rzeczy záczyna/ to iest/ żeby czásu podnoszenia ćiáłá Páná Chrystusowego ná źiemię plwáły/ ábo oczy mrużyły/ ábo iákie słowá niepotrzebne mowiły: iáko iednę znamy iescze żywą/ od ludźi świetckich obronioną. SpInZąbMłot 21.

– A iesli czárnoźięskim Xięgom wiárę dáć mamy/ nápisáli doświádcżenie y sekret ieden mamiący: białeygłowy/ iákoby ony rozumiáły częśćiey się miewáć społęczność cielesną z nimi/ á niżeli w prawdźie miewáły. SpInZąbMłot 374.

– Iesli sposobem opisánym szátáni ludźi mamiąc/ w ciáłách/ y głowách ich przebywáią. SpInZąbMłot 107.

– Prágnę tedy wiedźiec naprzod/ wielą sposobow y iáko cżárownicy/ ludźie zabobonni/ y im podobni tey iáżdźie podlegáią/ y od szátáná bywáią mamieni/ o ktorych trzymam/ że są grzechow rozmáitych/ y złośćią swą nád węgle czernieyszy/ według onego w Threnách 4. sczerniáłá nád węgle twarz ich/ y nie są poznáni ná vlicách. SpInZąbMłot 288.

– Co vczyniwszy/ zá vżywániem lekarstw/ ná zdrowiu poczęło mu sie popráwowáć/ y oná mánia zlekká odstapiłá/ ktorą żeby miał y nápotym przed wszytkiemi práwie táił/ áż sie przedemną wyznał/ vsłyszawszy że tá chorobá iest przyrodzona. SpInZąbMłot 386.

– Rádźiłem ilem mogł z pismá świętego onemu mániakowi/ żeby prawdźiwie zá grzechy swoie żáłuiąc miał mocną nádźieię od puscżenia grzechow/ álem nic nie spráwił. SpInZąbMłot 387.

– Wászey Xiążecey Mci Páná mego Mciweo naniższy służebnik Stánisław Zambkowic Sekr: X. Ieo Mci Páná Krákowskiego. SpInZąbMłot 16.

– Gdźie przypátrzyć sie możem/ iż ten Mędrelá od drobniuchnych y máluśienkich rzeczy záczyna/ to iest/ żeby czásu podnoszenia ćiáłá Páná Chrystusowego ná źiemię plwáły/ ábo oczy mrużyły/ ábo iákie słowá niepotrzebne mowiły. SpInZąbMłot 21.

– Burmistrz [...] przy obeczności rádziec y pisárzá łáziebniczkę kazał dáć ná probę/ y choć pewnie miáłá przy sobie czáry/ ktore milczenie spráwuią/ [...] o niewinności swoiey powiedáłá. SpInZąbMłot 161.

– Druga [czarownica] imieniem Wálipurgis/ w zádziáływániu milczenia przez czáry bárzo doświádczona/ ktora insze białegłowy uczyłá/ iáko tákowe milczenie uwárzywszy w piecu chłopiątko pierworodne spráwowáć miáły. SpInZąbMłot 48.

– Święty Grzegorz] powiada [...] o iednym arciczarowniku ktory [...] w klasztorze mniszek/ urodziwszą iedną mniszkę tak uczarował/ ze w gorączkę wpadła/ y utrapienie wielkie cierpiała. SpInZąbMłot 333-334.

– Nic inszego ábowiem nád wámi nie mówiłám / ieno modlitwę Páńską ábo Pacierz / y Kredo/ ábo skłądek wyznania wiáry chrześciáńskiey/ á záraz uzdrowieni iesteście. SpInZąbMłot 241.

– Iáko grády/ ták y pioruny z błyskáwicámi spráwić iest im [Agnieszce łaziebniczce i Annie z Mindelhein] rzecz łátwa/ tákże ná morzu burzą wzbudzić. SpInZąbMłot 164.

– Czásu bowiem iednego [Szymon czarownik] rzekł Neronowi/ żebyś wiedział możny Cesárzu iżem iest Synem Bożym/ każ mię ściąć/ á ia trzeciego dniá zmartwychwstánę. SpInZąbMłot 406.

– Powieda [Nider] ábowiem/ iż od nabożnych osob y pánien doświádczenie to ma/ że przeżegnawszy Krzyżem Świętym krowę y Pacierz zmowiwszy z Pozdrowieniem Anielskim trzydzieści kroć/ ábo blisko tego/ vstáie spráwá szátańska/ iesli ieno iest z czárow. SpInZąbMłot 273.

– Wszákże w mocy wolney woley ludzkiey iest. tákowe spráwy y nátchnienia. ábo przypuszczáć/ ábo wzywáiąc rátunku Boskiego odrzucáć. SpInZąbMłot 13.

– Są lekarstwa przystoyne/ y według náuki kościelney przeciw grádom/ y burzom powietrza. SpInZąbMłot 280.

– [...] podczás rozumieią białegłowy/ iákoby miáły płodem zástąpić z latáwcem y odymáią się im bárzo żywoty. A gdy rozumieią że czás porodzenia przyszedł/ trácą onę rubość tylko wypusczeniem z siebie wielkich wiátrow. Co mrowce iáyca w trunku zádáne niepodobnie zwykły spráwowáć w żywocie ludzkim [...]. SpInZąbMłot 374.

– [...] iż wąż pierwszym był naczyniem szátáńskim/ y ku przekląctwu iego/ stáła się nieprzyiaźń między nim/ á niewiastą/ przeto nieprzyiaźni tákie przezeń spráwować czárownice się stáráią/ kłádąc skorę ábo głowę wężową pod prog domu/ ábo komory. SpInZąbMłot 222.

– Zołnierz ten [...] w rzeczách y spráwách rycerskich/ dzielnieyszy był/ dla ktorey swoiey dzielności y śmiáłości/ częstokroć z samsiády w nieprzyiáźni żył [...]. SpInZąbMłot 295.

– Ten [mieszczanin] v sądu mieyskiego práwo iákieś máiąc/ cyrograf pokazał niewiádomy będąc/ iáko się wielom zdáło o z fałszowániu iego/ ktore się niektorym bydz widziáło przez wyskrobánie/ gdy Cyrograf był obrocony ku Słońcu. SpInZąbMłot 385.

– Szátan tedy/ iesli do odstąpienia wiáry y nabożeństwá Chrześćiáńskiego/ tákże też szerokiey niewiásty/ (poniewasz ták błogosłáwioną Pánnę Máryą názywáią) y do znieważenia Sákrámentow/ obaczy nowiciatkę/ ábo vczniá nowego chętnego/ podáie rękę/ wzáiem też nowy vczeń/ ábo nowiciatká rękę dawszy/ to wszytko záchowáć obiecuie. SpInZąbMłot 39.

– Inszy záś są ták okrutni y zápálczywi/ że máło máiąc ná utrapieniu srogim tych ludzi/ ktorych ciáłá posiadáią/ ná obmiiáiące z dáleká napadaią/ y okrucieństwo wszelkie nád nimi czynią. SpInZąbMłot 59.

– Nic inszego ábowiem nád wámi nie mówiłám / ieno modlitwę Páńską ábo Pacierz / y Kredo/ ábo skłądek wyznania wiáry chrześciáńskiey/ á záraz uzdrowieni iesteście. SpInZąbMłot 241.

– W Norwegiey iest wiele tákich szátánow szyderzow/ y frántow/ ktorych tám pospolity[m] ięzykiem zową Págáni/ á po Niemiecku Trolen. SpInZąbMłot 59.

– Nic inszego ábowiem nád wámi nie mówiłám / ieno modlitwę Páńską ábo Pacierz / y Kredo/ ábo skłądek wyznania wiáry chrześciáńskiey/ á záraz uzdrowieni iesteście. SpInZąbMłot 241.

– Poimána [czarownica] y po przygnániu/ że to dla tego uczyniłá/ iż ná wesele záproszona nie byłá/ tákże też/ że się wielą inszych czárow paráłá/ spalona była. SpInZąbMłot 62.

– Toż własnie temuż stádłu wedwie lecie potym przydáło sie: przy corce niedawno národzoney. Tę ábowiem/ gdy dwa wielcy kotowie ieden morągowáty á drugi biały z czarnymi płátami/ podczás z pánia rodzicow iey/ wnocynápádli/ obudziłá rodzicow wielkiem płáczem. SpInZąbMłot 100.

– Płeć męską do każdego złego uczynku iedná chciwość ciągnie. Białogłowską płeć do wszystkich złości iedná chciwość prowádzi. SpInZąbMłot 358.

– Czytamy ábowiem w historyey ie[g]o/ iż gdy się w grobie iákimsi krył [Antoni]/ wielka liczbá szátánow/ ták go okrutnie pobiłá/ że sługá iego ze wsi przyszedszy/ iákoby vmárłego ná sobie do gospody zániosł/ co vsłyszawszy samsiedzi seszli sie/ y iáko iuż vmárłego opłákowáli. SpInZąbMłot 437.

– Przydáłá [nawrócona czarownica] y to/ że ią ciotká iey okrutnie pobiłá/ dla tego iż gárniec iákiś skrycie schowány odkry wszy wielu dziatek głowy w nim ználáżłá. SpInZąbMłot 41.

– Strwożony tedy/ y iáko powiedał/ w tákim stráchu nigdy nie bywáł y przeżegnawszy się/ á rąbánia drew zániechawszy/ one koty záiuszone/ to do twarzy/ to do nog się iego miotáiące/ drwy rąbánemi po głowie po nogách/ y po grzbiecie pobiwszy strudnością od siebie odegnał. SpInZąbMłot 103.

– Porwawszy się tedy z łożá/ skoro ieno parę kotow uyrzeli [rodzice]/ żeby ie poymawszy pobili/ áczkolwiek mąż iednego z nich że lázną łopátą (iáko rozumiał) bárzo dobrze vderzył/ drugiego też ledwie byli nie oskoczyli/ iednák obádwá okná doskoczywszy/ spuścili się/ áni ich więcey było nocy oney widáć. SpInZąbMłot 100.

– Rodzą częstokroć nie mocą z ciáłá onego pochodzącą: ále męskiego nasienia/ bądź w spráwie cielesney/ miásto białey płci się podrzuciwszy/ bądź w zmázániu nocnym nábytego/ zażywáiąc. SpInZąbMłot 68.

– Taki y przyięciem chętnym tey Xiązki ludzi od náuk szátániskich do ktorych osobliwie w tych kráiách wiele ich pochopnych iest, odwodzić będziesz nie bez sławy y odpłaty od Páná Bogá pewney. SpInZąbMłot Przedmowa.

– Czárownik był ná probie pytány: Jesliby on tego poczárowánia winien był [...] Przyznał się do swego złego uczynku. SpInZąbMłot 311.

– Stąd sie pokázuie/ że szátan może podmiátáć dźieci nie krzczone Toż rozumiem o dźiećiách onych/ ktore ludźie rozumieli bydź spłodzone z żołnierzá Koleńskie[g]o/ iákom przedt[ym] w historyey szerzey o tym powiedźiał Zygmunt. SpInZąbMłot 449.

– Bywa [...] straszne ná ludzi od Páná Bogá przepusczenie/ gdy niewiástom podczas dzieci ich własne giną/ á cudze od szátánow bywáią podmiatáne. SpInZąbMłot 282.

– Był nádto málarz ieden [...] troiáką chorobą złożony. Bárwę ábowiem ná sobie miał podobnieyszą umárłemu/ niż żywemu/ głuchy był z wielkiey części/ y bárzo bełkotliwy. SpInZąbMłot 294.

– Na co niż odpowiedź da/ potrzeba wiedzieć. Naprzód/ że szatan nie może nic uczynić bez podpuszczenia Boskiego. SpInZąbMłot 128.

– Iest ábowiem tákich niezliczona rzecz/ ktorzy temu fałszywemu mniemániu wiárę dáiąc/ od prawdziwey wiáry odpadáią/ w błędzie pogańskim wiąznąć. SpInZąbMłot 413.

– Przetoż y Páweł ś, mowi. Dány mi iest bodźiec ćiáłá miego/ szátan ktory ię policżkuie/ gdźie glożá wykłáda/ iż w pokusách cielesney żądze ćierpiał ten bodźiec. SpInZąbMłot 215.

– Doktor S. obaczywszy ią/ skoczył do ogniá/ y porwawszy głownią poráiącą/ onę wszetecznicę z więźienia wygnał/ y padszy ná modlitwę dla dáru czystośći zásnął/ gdźie dwáy Aniołowie pokazáli mu sie... SpInZąbMłot 17.

– ...iest historyi nie máło/ gdy mátki dziatki swoie nie opátrznie y porywcze/ ábo ráczey z száleństwá/ záraz po porodzeniu szátánom oddawáły/ iáko z wielką trudnością w dálszym wieku z mocy szátánskiey/ w ktorey zá dopuszczeniem Bożym trwáli/ wybáwieni byli. SpInZąbMłot 147.

– Co się tknie ciáłá/ może szátan człowieká osobą swą posieść/ iáko się pokazuie u opętánych/ ále się to więcey ściąga do karánia á niżeli do przewinienia. SpInZąbMłot 377.

– 329 Mnich z cżárnoxiężniká y kuglarzá/ 310 Mnimáne pośiędzenie od szát: 383 Mniszkę/ iż iádłá száłatę nieprzeżegnawszy szátan pośiadł/ 114 Moc słowá Benedicite/ 203 Mocy niebieskie ktore są... SpInZąbMłot 467.

– Tákowe ábowiem dzieci záwsze są nędzne/ płaczliwe/ y choćby pięć mátek ábo mámek/ záledwieby mu spotrzebę pokármu dodáły/ nigdy wszákże tákowe nie tyią/ ále bárzo cięszkie są SpInZąbMłot 56.

– Są lekarstwa przystoyne/ y według náuki kościelney przeciw grádom/ y burzom powietrza. SpInZąbMłot 280.

– Constancius záś Cesarz [mówi]. Wiele tákowych iest, ktorzy zá czárámi się udawszy, burze ná powietrzu czynią. SpInZąbMłot Przedmowa.

– Iesli (mowi) luski y włosow w ránie niebędźie miáłá/ insze wszytkie rzeczy będę mogłá powybieráć. SpInZąbMłot 188.

– Ponieważ świádczą Historye iż latáwcy zmowieniem Pacierzá/ ábo kropieniem wody święconey/ ábo też mowieniem Anielskiego pozdrowienia odganiáni od ludzi bywáli. SpInZąbMłot 202-203.

– Powieda [Nider] ábowiem/ iż od nabożnych osob y pánien doświádczenie to ma/ że przeżegnawszy Krzyżem Świętym krowę y Pacierz zmowiwszy z Pozdrowieniem Anielskim trzydzieści kroć/ ábo blisko tego/ vstáie spráwá szátańska/ iesli ieno iest z czárow. SpInZąbMłot 273.

– [Czarownica] ná pozwy urzędu duchownego niechcąc stánąć/ byłá w obronie Grábie onego/ tákże poimána bydź nie mogłá/ który nákoniec potáiemnie z Kolná wysłáć ią musiał/ y tym sposobem rąk Inquisitorskich vszłá/ ále postrzału klątwy bynamniey […]. SpInZąbMłot 352.

– Ale gdy Bog wszechmocny złości iego spráwiedliwością swą grąnice postánowić vmyslił/ nieprzyiaciele iego wyszpiegowáli go ostrożnie/ gdy pod oknem w izbie iedney siedział/ ná ktorym mieyscu siedzącego/ y nic zdrádliwego nie spodziewáiącego sie/ przez okno mieczmi y włoczniámi niespodziewánie iest przekłoty/ y tám dla swych zbrodni nędznie żywotá dokończył. SpInZąbMłot 318-319.

– Są tácy oboiey płci, ktorzy náuką czárnoxięską, o zdrowiu ludzi niewinnych przymyślawáią, umysły białychgłow ku nieucciwości y wszeteczeństwu nákłaniáią... SpInZąbMłot Przedmowa.

– Y przydáie sie to im/ iáko źiárnu onemu/ ktore przy drodze pádło/ á przyleciawszy ptacy ziedli ie. SpInZąbMłot 299.

– Iáwny y záwołány sposob bywa/ gdy czárownice dniá pewnego do kupy sie gromádzą/ y szátáná w postáci ludzkiey widzą/ ktory gdy ich do dotrzymánia sobie wiáry/ obiecuiąc sczęśliwe ná świecie powodzenie/ y długi żywot/ vpomina: one czáronice [!] zálecáią mu nowiciatkę/ to iest/ nowo przystáiącą/ prosząc/ żeby ią w opiekę swą przyiął. SpInZąbMłot 39.

– Stądże Augustyn ś. mowi: Iż szátáni bywáią przywabiáni stworzeniem/ ktore nie oni sámi/ ále P. Bog stworzył/ vciesznymi sobie y rozmáitymi niepokármámi iáko żwierzętá/ ále znákámi/ iáko duchowie/ przez rozmáite kámienia/ źiołá/ drewná/ wiersze/ ceremonie. SpInZąbMłot 268.

– Dáiąc mu tedy list rzekł: Idź á tey godźiny w nocy stań ná grobie pogáńskim/ y tám wołay szátánow/ list ten ku porze miotáiąc/ przybędą co ciebie záraz. Ktory poszedszy/ czártow przywoływáł/ list wzgorę rzucáiąc. SpInZąbMłot 23.

– ...Siluani y Sauni ktorych pospolicie latáwcámi zowiemy/ psotliwie y brzzydko z wielą białych głow się obchodzili/ y cielesną sprosność odpráwowáli. SpInZąbMłot 365.

– Przeto przeciw hárdości iego [Assura] mowi Pan. Izali sie będzie chlubiłá piłká/ nád tego ktory nią trze/ ábo sie będzie wynosić siekierá/ przeciw temu/ ktory nią rąbie? SpInZąbMłot 432.

– Iákom żyw nigdy żadney białeygłowy nie bił/ áżem dniá tego y godziny ktorąście wspomnieli drwá rąbał/ świádectwo stawię gdyż mię y czeladź vrzędowa rąbiącego drwá zástáłá. SpInZąbMłot 104.

– Strwożony [robotnik] tedy/ y iáko powiedał/ w tákim stráchu nigdy nie bywáł y przeżegnawszy sie/ á rąbánia drew zániechawszy/ one koty záiuszone/ to do twarzy/ to do nog sie iego miotáiące/ drwy rąbánemi po głowie po nogách/ y po grzbiecie pobiwszy strudnością od siebie odegnał. SpInZąbMłot 103.

– Iákom żyw nigdy żadney białeygłowy nie bił/ áżem dniá tego y godziny ktorąście wspomnieli drwá rąbał/ świádectwo stawię gdyż mię y czeladź vrzędowa rąbiącego drwá zástáłá. SpInZąbMłot 104.

– Jesli rzeczy przyrodzonych záżywamy do spráwienia skutku iákiego do ktorego spráwienia rozumiemy/ iż máią moc przyrodzoną/ tedy to iest rzecz wolna. SpInZąbMłot 267.

– Czego áczkolwiek P. Bog częstokroć dla doświádczenia/ y karánia wiernych swoich dopuszcza/ przeciwnym wszákże sposobem ná vmocnienie wiernych y chwałę swoię cudá znácznieysze spráwuie. SpInZąbMłot 168.

– [Czarownica] ná pozwy urzędu duchownego niechcąc stánąć/ byłá w obronie Grábie onego/ tákże poimána bydź nie mogłá/ który nákoniec potáiemnie z Kolná wysłáć ią musiał/ y tym sposobem rąk Inquisitorskich vszłá/ ále postrzału klątwy bynamniey […]. SpInZąbMłot 352.

– O tym powiedáią/ że niektore Xiążę/ chcąc doświádczyć pewności te[g]o w strzelániu/ stáwił mu syná swego máłego ná cel/ y postáwiwszy grosz ná bierecie/ kazał mu go z łuku vgodzić/ ták żeby bieretá nie ruszył. SpInZąbMłot 168.

– Trzeci záś poczet ludzi czárom niepodlegáiącym/ iest nayosobliwszy/ to iest/ pilną strażą Anielską obwárowány/ wewnątrz y zwierzchu: wewnątrz przez wlanie łáski/ zewnątrz przez mocy niebieskich/ to iest: duchow niebiosá obrácáiących obronę. SpInZąbMłot 11.

– W námienionym ábowiem klasztorze wszytkie zakonniczki były przeciwne onemu reformowániu/ ábo popráwie obyczáiow klasztornych/ czego im wiele świeckich dopomogáło. Gdy tedy klasztor on według zakonu sporządzony był/ y płeć tá skrzętna pod posłuszeństwo głowy swe skłoniłá: przyszedł do klasztoru szátan ieden/ ktory naprzod kołátániem nocnym niezwyczáynym/ niktore z zakonniczek strászył. SpInZąbMłot 304.

– W Niedzielę Sotularia dziecinne trzewiki smalcem młodego wieprzá smáruią/ y ták gdy do kościołá wchodzą czárownice z kościołá ták długo nie będą mogły wyniśdź/ áż szpiegierze oni/ ábo sámi wynidą/ ábo im wyniśdź wyráźnie pozwolą. SpInZąbMłot 197.

– Roskazał tedy Nero kátowi/ żeby go śćiął/ ktory gdy rozumiał że Symoná śćinał/ kozłá śćiął. SpInZąbMłot 406.

– Názáiutrz on ścięty był náleziony/ y głowá w padole gdzie woyská widziáne były/ sládu záś áni ludzkiego/ áni końskiego żadnego nie ználeziono/ tylko ná mieyscách błotnych slad ptászy pokazał sie. SpInZąbMłot 294.

– Wiele ich iest ábowiem szyderzow/ ábo frántow/ ktorych pospolstwo pogány zowie: ci ná wielu pewnych mieyscách drogi osiadszy/ nie obrażáią ludźi przeieżdżáiących/ áni im ná zdrowiu szkodzą/ tylko przestáiąc ná szyderstwie y ná śmianiu [...]. SpInZąbMłot 307.

– [...] przed Pánem Bogiem oświádczam y rozgrzeszam/ prosząc was ták wielekroć/ żeby sie żaden z was do wiesczkow/ y czárownikow nie vdawał/ áni ich o iákąkolwiek rzecz/ spráwę/ y chorobę pytał/ ktoryby ábowiem popełnił ten grzech/ niech wie/ że záraz nánim łáska krztu ginie/ y nátychmiast pogáninem/ y świętokradzcą stáie sie [...]. SpInZąbMłot 265.

– [...] podczás połogu zátáił sie w domu/ gdzie wypátrzył porządek świętokradziectwá/ y ofiáry szátáńskiey [...]. SpInZąbMłot 145.

– Aczkolwiek tedy zá stárániem straży do przesłuchánia v sędziego żadny sposobem przyśdź nie mogł: iednák zá namową inszych rádziec/ dał mu wolne ucho. SpInZąbMłot 103.

– IAkoby záś bydło vczarowáne leczone bydź miáło/ tákże burze powietrza rozganiáne/ tu mowić będziemy wprzod powiedziawszy o niektorych lekárstwách niepozwolonych/ ktorych wiele ludzi záżywáć zwykło. SpInZąbMłot 269-270.

– Szátan tám iest/ gdzie sie iego spráwá pokázuie: rzecz podobna/ że przy vczárowánym człowieku záwsze iest/ gdy go trapi. SpInZąbMłot 251.

– Látwo tedy wyrozumiec/ iż dáleko trudniey vczárowáni ná ciele/ choć nie są opętáni od szátáná zwierzchownie/ ále we wnętrznie/ względem ran dusze swey/ dla wielu przeszkod bywáią porátowáni/ y do zdrowia przychodzą. SpInZąbMłot 263-264.

– [...] vczárowánemu wszytkie rzeczy ku pokármowi/ y napoiowi iego należace Exorcizowáć/ y błogosłáwić wielce potrzebá. SpInZąbMłot 252-253.

– Podobne są im y owe niewiásty/ ktore dla záchowánia mleká/ żeby go im czárownice czárámi swemi nie odeymowáły/ wszytko mleko/ ktore w Sobotę vdoią/ żá iáłmużnę vbostwu rozdáią. SpInZąbMłot 272.

– Bárzo ich ábowiem wiele było ślepych/ chromych/ wyschłych/ y rozmáitymi chorobámi vdręczonych/ ktorzy według práwá zeználi/ że te wszytkie choroby od cżárownic máią/ iedni ná czás krotki/ á drudzy áż do śmierći. SpInZąbMłot 138.

– O tym powiedáią/ że niektore Xiążę/ chcąc doświádczyć pewności te[g]o [czarownika] w strzelániu/ stáwił mu syná swego máłego ná cel/ y postáwiwszy grosz ná bierecie/ kazał mu go z łuku vgodzić/ ták żeby bieretá nie ruszył. SpInZąbMłot 167-168.

– A iesliżeby y exorcismy w vkracániu mocy szátáńskiy żadney pomocy nie vczynili/ tedy pewnie tákowe vtrapienie od szátáná iest karániem zá grzechy dosyćczyniącym/ iesliby było (iákoż tego potrzebá) kromnie znoszone/ iáko y insze podobne przypadki/ ktore nam ták dokuczáią/ że sie do Páná Bogá vćiekác muśiemy. SpInZąbMłot 206.

– On tedy ołow rospusczony/ iákosmy o iedney czárownicy wyżey wspomnieli/ ná łysce żelázney nád nogą trzymał/ y ná miseczkę pełną wody lał/ áże nátychmiast rozmáite sie rzeczy vkształtowáły/ iákby tám nápuśćił ciernia/ włosow/ kośći/ y inszych rzeczy podobnych. SpInZąbMłot 193.

– Po tym pośiędźieniu żadnego niepokoiá w domu niesłycháć było/ ieno w Sobotę Wielkonocną/ y w nocy vroczyste świetá vposledzáiące/ młodsza srogie vtrapienie od szátáná miewáłá. SpInZąbMłot 303.

– Przyznáć muśimy/ Iż zá dopuscżeniem Bożym szátáni mogą zámieszánie powietrza vczynić/ wiátry pobudźić/ y vrządźić to/ żeby ogień z niebá z stąpił/ Aczkolwiek ábowiem cielesne rzeczy nie są posłuszne. SpInZąbMłot 320.

– Zygmunt. Pytánie to / ma w sobie iescze co inszego/ to iest. Iesliże te niewásty kiedykolwiek sie schodzą/ społecznie piią/ rozmawiáią/ y ćielesnie obcuią? Konrad. Iż sie to dźieie ludźie pospolićie twierdzą/ y czárownice sie do tego znáią nie tylko dobrowolnie/ ále y vrzędnie do tego przywiedzione. SpInZąbMłot 412.

– [...] dla tego Bog wszechmocny to przepuscza/ żeby białegłowy bały sie męską płeć ku pożądliwośći swey zápaláć tymi rzeczámi/ ktorych szátan do vśidlenia teyże płći záżywa. SpInZąbMłot 372.

– Moc záś ktora iest w iądrách/ iest iákoby tey przednieyszey vsługuiąca/ y nieták ważna. SpInZąbMłot 450.

– Tákże nieważy to: Iesli dla grzechu dána iest moc iáka szátánowi nád człowiekiem/ żeby zá odpusczeniem grzechu miáłá oná moc vstáć: zostawa ábowiem podczás karánie [!] choć występek bywa odpusczony. SpInZąbMłot 338.

– Białegłowy záś ten frásunek miewáią/ dla vtrácenia czystości/ y siroctwá/ będąc ábowiem porzucone od miłośnikow/ z ktoremi w nádzieie małżeństwá obiecánego/ wstyd vtraciły [...] do rátunku y pomocy szátáńskiey/ iákożkolwiek vdáią się [...]. SpInZąbMłot 32.

– Nieledá mąsz ś., Biskup Fortunat/ ktorzy mnie pielgrzymá z gospody wyrzućił/ y niemam gdźie nocowáć. Ieden tedy miesczánin z żoną swoią y synem śiedząc/ wezwał pielgrzymá do swego domu y pytáiąc przjczyny wypędzenia/ cieszył sie z vwłaczánia mężowi święteu/ ktore słyszał od oneo fałszywego pielgrzymá. SpInZąbMłot 115.

– Przeto Biskup ieden od Turkow iáko powiedáią z stolice wygnány/ vżáłowawszy sie go/ prze wszytek post wielki ná chlebie á wodźie przestáiąc/ ná vstáwicżnych modlitwách trwáiąc/ y Exorcismy ná káżdy dźień nád nim odpráwuiąc/ iego z láski Bożey od tego szátáná wybáwił/ y do domu názad z rádośćią odesłał. SpInZąbMłot 119.

– Białagłowá iesteś/ y nápominánia moie lekce sobie ważysz/ á rycerzem/ przez karánie srogie nád tobą/ bydź niechcę/ y żebyś od karánia rąk moich leżeć miáłá/ nie prágnę. SpInZąbMłot 362.

– Białagłowá iesteś/ y nápominánia moie lekce sobie ważysz/ á rycerzem/ przez karánie srogie nád tobą/ bydź niechcę/ y żebyś od karánia rąk moich leżeć miáłá/ nie prágnę. SpInZąbMłot 362.

– Tákże Awicenę/ y Galená w Xięgách ich lekárskich/ iż z nákáżenia/ y wątłośći mozgu/ y rozáitey melánkoliey/ chorobá/ ktorą zową mánią ábo szalenstwem/ bywa przyrodzonym biegiem bez spráwy szátáńskiey/ w ktorey wiele rzeczy cżłowiek widźi ktore sáme w sobie nic nie są/ ieno tylko w wyobráżeniu y fántázyey. SpInZąbMłot 289.

– [...] co ábowiem zá dziw/ gdy iáko lekarz z zepsowánia y nádwątlenia vmiárkowánia ciáłá ludzkiego/ przed czásem dobre ábo złe zdrowie vpátruie: ták i szátan z postánowienia powietrza sobie wiádome/ á przed námi zákryte opowieda niepogody. SpInZąbMłot 423.

– Bárzo często też pástuchowie ná polu widáli/ iż niektore bydlętá trzy/ ábo cztery skoki ku gorze uczyniwszy/ záraz ná ziemię padszy zdychały/ á to wszytko zá powodem szátáńskim/ á spráwą czárownic. SpInZąbMłot 155.

– Wielusmy widáli stárych chromych/ y skurczonych/ ktorzy powiedáli/ że się im to od czárownic przydáło. SpInZąbMłot 397.

– [Żołnierz] posłał páchołká przed sobą/ ktory by się ná kráiu lásu przypatrzył/ iesliby w polu zasadzki iákiey nie było/ á noc była widoczna od Miesiąca [...]. SpInZąbMłot 296.

– Iákoż tedy szátan mogł Iobowi szkodzić/ [...] A wiemy to/ iż Iob był mąż święty/y w woli Bożey iáko pismo świádczy záwsze chodzący. SpInZąbMłot 398.

– Aczkolwiek tedy zá stárániem straży do przesłuchánia v sędziego żadny sposobem przyśdź nie mogł: iednák zá namową inszych rádziec/ dał mu wolne ucho. SpInZąbMłot 103.

– Jesli rzeczy przyrodzonych záżywamy do spráwienia skutku iákiego do ktorego spráwienia rozumiemy/ iż máią moc przyrodzoną/ tedy to iest rzecz wolna. SpInZąbMłot 267.

– [Aniołowie] otrzebili go [Heraklidesa]/ trzymáiąc ieden z nich ręce/ drugi nogi/ á trzeci brzytwą wstyd iego zdał się wyrznąć: Nie żeby ták od prawdy było/ ále że mu się ták widziáło [...]. SpInZąbMłot 16.

– [...] szátáni/ ábo latáwcy/ nie tylko z białymigłowámi/ z ich sprosności spłodzonymi/ ábo im od bab przy porodzeniu ofiárowánymi/ zwykli obcowáć/ ále też wszelkim usiłowániem o wstyd uczciwszych y świątobliwszych pánienek/ przez zwodnice czárownice stáráią się. SpInZąbMłot 77.

– Białegłowy záś ten frásunek miewáią/ dla vtrácenia czystości/ y siroctwá/ będąc ábowiem porzucone od miłośnikow/ z ktoremi w nádzieie małżeństwá obiecánego/ wstyd vtraciły [...] do rátunku y pomocy szátáńskiey/ iákożkolwiek vdáią się [...]. SpInZąbMłot 32.

– Gdy tedy w tey rzeczy od Páná Bogá lekárstwá w vstáwicznych modlitwách prosił [opat Ekwicjusz]/ nocy iedney od Anyołá Páńskiego trzebionym się być widział/ w ktorym widzeniu czuł/ iż mu Anyoł wszytkę moc z członku wstydliwego wyrznął/ y ták od onego czásu był wolnym od pokusy/ iákoby płci wciele nie miał. SpInZąbMłot 15.

– Niektore ábowiem skrzętnieysze zakonniczki/ ktorych pobożność y wpráwienie w rezę obyczáiow klasztornych nie mogłá popráwić/ tá potworá ták przestrászyłá/ że spowiedź czyniły Sákrámentálną żywotá swego wszytkiego: száty z siebie dawne złożyły/ á nowe według zwyczáiu zakonnego wzdziały/ y zgołá inszy nowy ná się żywot przyoblekły. SpInZąbMłot 305.

– To wszytko wspomnieliśmy dla ohydzenia tey bezbożności: żeby ci ktorzy krzywd ludzkich srodze bronią/ dáleko pilniey i srożey krzywdy Bogá [...] y obelżenia wiáry Kátholickiey/ bez wszelkiego względu ná rzeczy doczesne bronili. SpInZąbMłot 141.

– Tákowe ábowiem dzieci záwsze są nędzne/ płaczliwe/ y choćby pięć mátek ábo mámek/ záledwieby mu spotrzebę pokármu dodáły/ nigdy wszákże tákowe nie tyią/ ále bárzo cięszkie są SpInZąbMłot 56.

– A miał siostrę zakonniczkę bárzo nabożną/ ktorey iáko rozumiem modlitwą brát ten z pászczęki szátáńskiey iest wyrwány. SpInZąbMłot 317.

– Niektore ábowiem skrzętnieysze zakonniczki/ ktorych pobożność y wpráwienie w rezę obyczáiow klasztornych nie mogłá popráwić/ tá potworá ták przestrászyłá/ że spowiedź czyniły Sákrámentálną żywotá swego wszytkiego: száty z siebie dawne złożyły/ á nowe według zwyczáiu zakonnego wzdziały/ y zgołá inszy nowy ná się żywot przyoblekły. SpInZąbMłot 305.

– W námienionym ábowiem klasztorze wszytkie zakonniczki były przeciwne onemu reformowániu/ ábo popráwie obyczáiow klasztornych/ czego im wiele świeckich dopomogáło. Gdy tedy klasztor on według zakonu sporządzony był/ y płeć tá skrzętna pod posłuszeństwo głowy swe skłoniłá: przyszedł do klasztoru szátan ieden/ ktory naprzod kołátániem nocnym niezwyczáynym/ niktore z zakonniczek strászył. SpInZąbMłot 304.

– Tegoż czásu kmieć nieiákiey wsi Wisentalu/ gdy bárzo ciężkimi boleściámi y morzeniem przez czáry był złożony. SpInZąbMłot 7.

– Czytamy o Xiążęciu iednym/ ktory z Rzymiány chcąc bitwę zwieśdź/ bogato swoich/ ábo raczey szátánow y wieszczkow rádził się/ y pytał o zwycięstwie. SpInZąbMłot 425.

– Stądźe Doktorowie z Isidorá częstokroć przywodzą/ iż troiáką bystrością náuki władną szátáni. Subtelnością nátury/ wiádomością czásow/ y obiáwieniem duchow niebieskich. Trzecia iest/ dla żártości biegu/ przetoż wiádomosć o rzeczách z wschodu słońcá/ dziwną prędkością może przybydź ná zachod. SpInZąbMłot 49.

– Zołnierz ten [...] w rzeczách y spráwách rycerskich/ dzielnieyszy był/ dla ktorey swoiey dzielności y śmiáłości/ częstokroć z samsiády w nieprzyiáźni żył [...]. SpInZąbMłot 295.

– To gdy szátan weźmie/ cżyni dosyć żądániu nászemu/ powietrze porusza/ wszákże nie záwsze ná mieyscá od nas náznáczone/ ále według dopusczenia Bogá żywiącego grádámi y piorunámi szkodzi. SpInZąbMłot 325.