– Achab Pan niezbożny/ nad ludem Izraelskim panuiąc zarzucał Eliaszowi prorokowi to/ co teraz P. Pleban Jezuitom. SzemGrat 53.

– Na Seymikach y Seymach bywa/ gdy kto chce czego dopiąć/ stara się mieć iako naywięcey adherentow swych. SzemGrat 58.

– Nie wszyscy ludzie do iednych Kościołow/ abo Zakonow maią affekt. SzemGrat 350.

– Każdy rzeczy wiadomy a bez affektu na nie patrzący/ osądzi że nie mnieyszy/ ale większy pożytek inni/ aniżeli Jezuici/ że szkoł swych maią. SzemGrat 12.

– Akademie katolickie władzą stolice Apostolskiey vmocnione [...] Papieżowie poważaią. SzemGrat 110.

– Skoro Jezuici/ zParyzu y zniektorych mieysc we Francyiey/ od Haeretikow wygnani byli/ tak tesz zaraz znacznie studentow w Paryskiey Akademiey vbyło. SzemGrat 353.

– Krakowska Akademia iest Akademią Koronną/ a cosz ma do niey Papież. SzemGrat 5.

– Mowił Krol Jagiełło o studentach/ ktorzyby do Akademiey ktorą fundował przyieżdżali/ ale nie o inszych. SzemGrat 74.

– Czerpali mowi ztey studnie nauk y Jezuici/ choć teraz ostro na Akademią y matkę swą następuią/ nie pomniąc co zniey wzięli. SzemGrat 135.

– Nasladuią wtym Jezuici nie przodkow Akademiey Krakowskiey/ ale przodkow Akademiey Paryskiey. SzemGrat 132.

– Akademie katolickie władzą stolice Apostolskiey vmocnione [...] tak sobie Papieżowie poważaią/ że Professorow y studentow Akademickich synami nazywaią. SzemGrat 110.

– Bo táką vmowę y zgodę vczynili dla większego pokoiu y zachowania zobopolney miłośći przed lat czterdźiestą kilką zdawnemi Pány Akádemiki; (o ktorey się nizey powie wresponsię nátrzeći diskurs P. Plebanow) że wszyscy studenći v Iezuitow się vczący/ mieli się wpisywáć sposobęm wszytkich innych wkśięgi Akádemickie/ y P Rektorowi Akádemickiemu posłuszeństwo przysięgáć/ y w sądách Ciuilium causarum podlegać onęmuż; á Iezuitom wrzeczách do náuk/ y do kárnośći szkolney/ y dobrych obyczáiow przynależących. SzemGrat 75.

– Honorow Akádemickich to iest tytułow Doktorskich y innych rozdawáć swym studentom nie mysleli; áby wtym w większey Reputácyey Akádemia zostawałá. SzemGrat 347-348.

– [...] stáráią się o to/ áby młodz Akádemicką wszkołách ich/ przez Congregacye/ ábo bráctwá Przebłogosłáwioney Matki Bożey fundámentá - pobożności y dobrych obyczáiow wziąwszy/ srzodkámi temisz/ wteyże pobożności/ y skromności/ y obyczáiách dobrych/ pomnożenie bráłá/ a wolności ktorą ma w Akádemiey/ ná dobre/ á nie ná złe vżywáła. SzemGrat 324.

– Iezuici innymi zakonniki, y Akademiki, także y księżą swiecką gardzą. SzemGrat 15.

– Tám zrozkazánia I. K. M. pilno ludzie znáczni/ to wszytko co X. Iánidło állegowáł vważáli y rozstrząsáli; á potym iednostáynie wszyscy osądzili/ że tám tego nie było co się X. Iánidłowi zdáło. SzemGrat 71.

– Pokazuie [autor Dialogu] coś onym [Jezuitom] podobnego ale tak, iako Medycy Anatomią na prosięciu. SzemGrat A2v.

– Apostolskie zgromádzenie miáło międzi sobą udasza/ zgromádzenie Dyákonow od Apostołow obránych Mikołáiá/ Arius naybrzydszy Heretik był kápłanem/ á Eutiches Archimándrytą to iest Opátem Constántynopolitáńskim/ Pelágius Angielczik mnichem/ Paulus Samosatenus, Photinus, Macedonius, Nestorius, Petrus Gnaseus Biskupámi/ Nouácyán y Nouatus, a czásow nászych Carolostadius Vczeń Lutrow/ Kápłany/ iáko y Arius; Berengari9 Arcybiskupem Andegáweńskim á Truchses Koleńskim zá czásow nászych. SzemGrat 26.

– Iesliże ztey odpowiedzi P. Pleban/ y że swemi adherenty w tey clausuli niekontent/ niechayże sobie przeczyta Apologią S. Bernarda ad Gulielmum Abbatem. SzemGrat 20.

– Y gdyby swą wolą ktory [zakonnik] wyszedł/ takiemże własnie iest Apostatą/ y wtychże klątwach/ iako i inni wszyscy innych zakonow Apostatowie. SzemGrat 36.

– A zbáwienie zásie ze swego tylo obiecowáć zakonu/ wiedząc że wszytkie insze od Duchá S. przez stolice Apostolską są potwierdzone/ (ktora im swiádectwo dáła/ że záchowuiąc swe Reguły/ nie tylo zbáwięnie/ ále y doskonáłość wielka dostąpiona wnich bydź może) [...]. SzemGrat 24.

– Apostolskie zgromadzenie miało między sobą Judasza. SzemGrat 26.

– Lecz większa ta ieszcze/ że stolicá Apostolská ná to Akademie w Chrześciáństwie postánowiłá/ áby były iák propugnacula, zámki/ y twierdze náuki Kátolickiey/ ktoreyby młodzi wespoł znáukámi świećkimi náuczyli. SzemGrat 110.

– Żadna Akademia nie może bydź fundowana [...] ktora nie iest od stolice Apostolskiey approbowana. SzemGrat 125.

– Arius naybrzydszy Heretyk był kapłanem/ a Eutiches Archimandrytą to iest Opatem Constantynopolitańskim. SzemGrat 26.

– Arcybiskup Karnkowski Stanisław/ żadnego dobrodzieystwa stanowi szlacheckiemu nie vczynił. SzemGrat 7.

– Chwała Bogu miły Plebanie/ że wzdy Hiszpanowi drogę toruiących Jezuitow czynicie choć; to arcyfalsz a nie Antychrystowi/ iako niekiedy Dominikanow/ y Franciszkanow czynili Mistrzowie Paryscy/ paszkwilusami one smaruiąc wszędy po świecie. SzemGrat 46.

– Zły Logik P. Pleban/ zapomniał Dyalektyki; bawiąc sie nowinami Sam Micanus inaczey argumentować vczy. SzemGrat 29.

– Artykuł wiary iest/ że łaska pańska sama/ nie iakaszkolwiek y nie ta ktora wszytkim do dostąpienia zbawienia dana bywa/ zakonnikami ludzie czyni. SzemGrat 9.

– Przydaie P. Pleban że Jezuici wielkie intraty maią; Na to się odpowiada; nierachowaliście ich intrat miły Panie Arythmetyku; maią intraty/ prawda/ ale takie zktorymi długow pewnie siła. SzemGrat 134.

– Jesli tak Pan Astrolog wrożyć będzie/ słusznie abyśmy ie[m]v wierzyli. SzemGrat 57.

– Myszy w jednej austeryey niemal wszytek [groch] zjadły. O co było diabła kłopotu z austeryarzem. SzemGrat 308.

– Co wszystko báczeniu Wmciow poruczywszy/ życzę wmciom przy dobrym zdrowiu wszelkich pociech od Páná Bogá. SzemGrat 123-124.

– Więc nad to lat iemu siedmdziesiąt y pięć przypisuie á przecię go wprowadza nie zbaczenięm szedziwości iego godnym, ále z słábym dziecińskim rozsądkięm. SzemGrat 9 nlb..

– Samby [Micanus, jezuicki filozof] był [...] ten sobie árgument rozwiązał/ iakosz y rozwięzuje/ sam się w tym nie bacząc, bo [...] sam że w tym swym pismie ná wierszu osmym/ tegoż X. Skárgi ostátek słow/ z teyże karty wyżey pomienioney/ przynosi. SzemGrat 29.

– Dáleko ieszcze większe są báiki owe co powiáda/ ze Jezuici cukrámi/ y obietnicámi málowánia po śmierci z płomieńmi około głowy/ do siebie młodŸ ciągną. SzemGrat 10.

– Dziwuię się wąm iednák bárdzo/ zeście od Heretikow/ y od złych kátolikow/ tych wyżey pomienionych baiek y potwárzy iáko Oręża iakiego nápożyczyli. SzemGrat 49.

– Doktorskich/ Mistrzowskich/ Bákáłarskich tytułow [...] [jezuici] nie vzywáią. SzemGrat 1.

– Ofiárowáli się [jezuici] y ná to że studenty swe swieckie wszystkie/ ktorzyby się promouowáć [!] ná Bakálarstwo/ Mistrzostwo/ ábo Doctorstwa w Philosofiey [...] chcieli/ ná promocyie do Akádemiey odsyłáć mieli. SzemGrat 346.

– Akádemia Krákowska z kąd proszę bierze ná Bákáłárze/ mistrze/ Doktory/ y Profesory/ áaza nie ze swych dyscypułow? SzemGrat 11.

– Syná własnego J.M.P. Stárostę Lanckoronskiego teráźnieyszego Koronnego Mieczniká/ y Synowca Stárostę Szadkowskiego Mikołáiá/ ktory potym Bernardynem vmárł/ chętnie ofiárował [p. Zebrzydowski]. SzemGrat 326.

– Oboie księgi Historyey Societatis Iesv wyzey pomienionych Autorow/ w ktorych wszytkiemu swiatu wiadomo czynią chęci pokazane sobie/ od dawnieyszych zakonow rozmaitych/ a zwłaszczá od Kártuziánskiego/ y Reformatorow, Benedyktynow Klasztoru Montis Serrati po wszystkim swiecie sławnego. SzemGrat 63.

– Trzęci árgument Plebáński ná przeciw szkołom Iezuickim w Krákowie iest/ że się mu sposob náuczánia ludzi młodych/ ktory Iezuici we swych szkołách záchowywáią/ niepodoba/ bo Grámatykę porozdzieláli/ reguł trudnych bez potrzeby w niey náczynili; długo onąż młodź zábawiaią. SzemGrat 24-25.

– Każdy rzeczy wiadomy a bez affektu na nie patrzący/ osądzi że nie mnieyszy/ ale większy pożytek inni/ aniżeli Jezuici/ że szkoł swych maią. SzemGrat 12.

– Tą Retoryką Mathemátycką nárabia P. Pleban/ chwaląc dawnych/ teraznieiszego gani/ á do bigosu/ ktory nie raz wspomina/ sobie ze sławy Jezuickiey násiekáney zgotowánego/ dla lepszego smáku/ sławy dobrey Práłátá tego/ nákrązáć wtenże vsiłuie. SzemGrat 118.

– [...] iest wnim [bractwie] bárzo wiele osob znácznych/ stanu wszelákiego/ y Legatow Papieskich kilka/ y niemal wszyscy teraznieiszy Jch MM. Xięża Biskupi/ á náwet y sam Krol J[eg]o M. z Krolową Jey M. y zpierworodnym Synęm Krolewicem Je[g]o M. Władysławem. SzemGrat 326.

– [...] pomocnikow dla lepszego ćwiczenia młodzi/ náuczycielow/ bądź swieckich bądź zakonnych/ onym przydáwáć ták wolno iest/ iáko káżdemu Biskupowi wszkołách Dyecyzyey swey sobie podległych. SzemGrat 119.

– [...] do [urzędu biskupiego] przynależy sądzić o práwdzie/ pism tákowych/ y one władzą swą Biskupią potępiáć/ ieśliby złe były/ y ich zákázywáć [...]. SzemGrat 22.

– Lecz Stolicá Apostolska/ wdostoięnstwie się swym y władzy sobie od sámego Bogá daney poczuwáiąc/ y o ták wielkie znieważenie władzy vrzędu Biskupiego zdeymuiąc/ rozumu Plebanow y Mistrzow onych Páryskich/ iáko sie nizey wresponsie ná drugi discurs powie/ náuczyłá/ y koniec wszystkiemu vczyniłá. SzemGrat 4.

– Luter y inni po nim rożni iego pomocnicy/ ktosz nie wie że zakonnikámi zacnych w Kościele Katholickim zakonow bywszy/ że sług Bozych sługámi szátáńskiemi stali się? ktorych imion vmyslnie milczę/ á cosz ztąd zá zmázá drugim tákichze godności/ urzędow y powołániá osobom? á iáko ci y tym podobni łotrowie/ sławie dobrey ták wielkich á zácnych stanow [stanu] Biskupiego/ y Kápłáńskiego/ áni ták wielkim y świątobliwym Zakonom/ w ktorych przedtym żyli szkodzić nie mogą złymi swymi spráwami [...]. SzemGrat 26-27.

– Papież [...] widząc iáki pożytek z wielości Akademiy/ y z rozmaitości szkoł/ zwiádomością stolice Apostolskiey/ y Biskupiego vrzędu stworzonych/ záwdy w Kościele Bożym bywał/ y iest. SzemGrat 70.

– O miły P. Plebanie/ wielkasz topracá stárego Gregoryánká náuczać/ ále cosz zwámi czynić/ przecięć ábym was zbłędu wywiodł iákom począł do końcá ćwiczyć muszę. SzemGrat 38.

– O Lutrze/ gdy rozsiewáć począł swe błędy/ nápisąno tesz ksiąszkę iednę/ ktorey tytuł był Luterski płaszcz żebráczy. SzemGrat 49.

– Ták tesz miał P. ten miły Plebán vczynić/ nie ná Iezuity ogołem krzyknąć/ iákoby źle Pány Akádemiki/ ábo kogo innego w spomináli/ ále ieśli ktorych słyszał w tym wykraczáiących/ zaraz błądzącym powiedzieć/ Fratres ista non sunt opera P. Ignatij, sed patris Diaboli, tákby ich był słusznie záwstydził. SzemGrat 23.

– Im dáley wlas tym więcey drew/ im dáley P. Pleban o rzeczách Iezuickich chce mowić/ y sędzią sie ich czynić/ tym więcey błądzi. SzemGrat 9.

– Wiedzciesz to ná potym miły P. Plebanie á nieumieiętnością wászą páráfianom swym y patientom błądzić wtákich rzeczách okázyey nie dáycie. SzemGrat 10.

– Á onych pászkwilantow y nádymaczow/ Pan Bog iusto suo iudicio pokarał. SzemGrat 130.

– Mászkarę osoby Plebáńskiey ná się wziąwszy, wyprowádził [przeciwnik jezuitów] ná Diálog Plebana z Ziemiáninęm swym páráfianem rozmawiáiącego, o Iesuitách; rozmáicie ich máluiącego, brámuiącego, zábáwy ich nieprzystoynie wyszpocáiącego, á postępki zle wykłádáiącego. SzemGrat Av.

– Mászkarę osoby Plebáńskiey ná się wziąwszy, wyprowádził [przeciwnik jezuitów] ná Diálog Plebana z Ziemiáninęm swym páráfianem rozmawiáiącego, o Iesuitách; rozmáicie ich máluiącego, brámuiącego, zábáwy ich nieprzystoynie wyszpocáiącego, á postępki zle wykłádáiącego. SzemGrat Av.

– O Moskwę iák sie stáráli Iezuici áby onę z Kościołem kátolickim złączyć/ y iáko iusz byli kwoli národowi onemu/ y brody/ y włosy pozápuszczáli. SzemGrat 33.

– W Cezárauguście w Hiszpániey/ Petrum Augustinum Episcopum Oscanum, broniącego Iezuitow y priuilegia onym od stolice Apostolskiey nádánych/ Maleuoli málowáli wiego Insule/ y vbierze Biskupim między Iezuitámi/ ktorych wespoł znim Diabli do piekłá ciągnęli gwałtem wielkim. SzemGrat 129-130.

– Akádemia Páryska [...] do trzech się osobliwie argumentow vdáłá/ ktoremi się iáko trzema mury ábo wáły/ przeciw mocy teyże stolicy [Apostolskiej] obtoczyć y bronić chciáłá. SzemGrat 81.

– Pewne osoby [...] pod pretextem bronięnia Zacney Akádemiey Krákowskiey, przeciwko ich Collegium przy Kościele ś. Piotra [...] piorá swe rozpuszczáiąc, stáráiąć sie sposoby rozmáitymi Oyce te do ludzi w ohydę podáć. SzemGrat A.

– Studenci co w Bursách y ná szkołach mieszkáią [...] á zasz zpowinności w Kollegium PP. Akádemikow/ lekcyiey słucháć nie będą? SzemGrat 352.

– Ubodzy wszpitalách/ a studenci w Bursách/ intraty swe máią/ iednák przecię ci szczupło/ ieśli sobie osobno/ nie nágotuią/ á oni w vbostwie y nędzy żyią. bo sobie nie mogą bráć zdochodow szpitalnych/ áni Bursáckich/ ieno co onym rządcy mieysc onych/ dozorcy/ prowizorowie dádzą. SzemGrat 38.

– [Akademia Paryska] Do trzech się osobliwie árgumentow udáłá/ ktoremi się iáko trzema mury przeciw mocy teyże stolicy [Apostolskiej] obtoczyć y bronić chciáłá. Pierwszy był/ że Papież przxymusić nikogo nie może/ áby poniewolnie miał drugiego/ do swego towárzystwá/ ábo zwiąsku iákiego/ przyiąć [...] Burzy záraz y obala ten pierwszy mur/ tenże Doktor S. mowiąc/ że towárzystwá y zwiąski są dwoiákie; iedne prywatne/ ábo poiedynkowe/ ktore káżdy według vpodobánia swego czynić może [...] Drugie zaś są towárzystwa y zwiąski publiczne [...] te przymuszone bydź mogą. SzemGrat 81-82.

– Bo oni iednym sposobem wszędy idą/ reguły się swey trzymáiąc: y iednáką wszędy cená ich nauki zawzdy; tak we Włoszech/ we Franciey iáko y w Polszcze. SzemGrat 6.

– Bo miasto dowodow do Controuersyey z strony szkoł nálezących, vdał się à re admores, ná Censure, sądzenie, y pociosywánie spraw, y postępowIesuickich. SzemGrat A2v.

– Zálecánia tymże dyscypułom że szkoły wyieżdżaiącym częste spowiedzi/ y chodzenie do Congregácyey. SzemGrat 15.

– Postępuie dáley ieszcze tenże/ y miásto defensorá Akádemiey/ sędzią się rzeczy Iezuickich/ mocą ktore ynie ma vczyniwszy/ powiádá/ że Iezuici nie wszyscy są Iezuitámi práwdziwymi/ chociáż po Iezuicku chodzą. SzemGrat 35.

– Tákie wroszki są báyki/ iednák ná vkontentowánie P. Plebaná/ ábysię stáruszkowi (iákim się on zmysla) cholerá nazbyt nie wzruszyłá/ á gorączki wielkiey mu nie przyniosła/ pozwolmy mu tą rázą/ to co on práńdykuie [!] z Poznańskim tym málárzem. SzemGrat 51-52.

– Honorow Akádemickich to iest tytułow Doktorskich y innych rozdawáć swym studentom nie mysleli; áby wtym w większey Reputácyey Akádemia zostawałá. SzemGrat 347-348.

– Do tego slubu czwartego nie wszyscy przypuszczani bywáią/ gdysz on potrzebuie ludzi/ ták w náuce iáko w zakonnym żywocie długo ćwiczonych [...]. SzemGrat 36.

– Postępuie dáley ieszcze tenże/ y miásto defensorá Akádemiey/ sędzią się rzeczy Jezuickich/ mocą ktorey nie ma uczyniwszy/ powiádá/ że Jezuići nie wszyscy są Jezuitámi prawdziwymi/ choćiaż po Jezuicku chodzą: ále dopiero się tákimi staią/ kiedy czwarty slub ścia do Pogan Papieżowi czynią: przed ktorym slubem wolno im wyniść z zákonu/ gdy się im podoba. SzemGrat 35.

– [...] ná to wszyscy czwartego Slubu Professowie [...] przysięgaią Bogu y zakonowi, tegosz dnia záraz po uczynieniu Slubu czwartego, tymi własnymi słowy. SzemGrat 41.

– Aleć te[g]o iednák Scribaniusowi stárszy iego niepochwalili/ y odmienić dedicátorią one/ w ktorey to byłoz roskázali [...]. SzemGrat 48.

– diabły SzemGrat 45.

– [...] czwartego slubu Professowie (oni co (...) domámi profesow rządzą y rządzić mogą) przysięgáią Bogu i zakonowi. SzemGrat 41.

– Chwała Bogu miły Plebanie/ że wzdy Hiszpanowi drogę toruiących Jezuitow czynicie choć; to arcyfalsz a nie Antychrystowi/ iako niekiedy Dominikanow/ y Franciszkanow czynili Mistrzowie Paryscy/ paszkwilusami one smaruiąc wszędy po świecie. SzemGrat 46.

– Tosz mowi Pius V. Dominikan. SzemGrat 37.

– A tosz Jezuitom nie trzebá było zárzucáć tego/ że swoiey powinności nie dosyć czynią/ w opowiádániu wiáry świętey pogáństwu/ y w obronieniu oney gdzie trzebá [...]. SzemGrat 34.

– Nie nowináć to/ że się od pászkwilántow przy máłych y lichych Jezuitách/ ludźiom wielkim y zacnym duchownym ábo świeckim dostánie. SzemGrat 129.

– Chwała Bogu miły Plebanie/ że wzdy Hiszpanowi drogę toruiących Jezuitow czynicie choć; to arcyfalsz a nie Antychrystowi/ iako niekiedy Dominikanow/ y Franciszkanow czynili Mistrzowie Paryscy/ paszkwilusami one smaruiąc wszędy po świecie. SzemGrat 46.

– [...] káznodziey ták wiele/ słuchaczom swym dármo nie każą/ bo ná wszytko fundácye máią. SzemGrat 7.

– Iezuici innymi zakonniki, y Akademiki, także y księżą swiecką gardzą. SzemGrat 15.

– Tákie wroszki są báyki/ iednák ná vkontentowánie P. Plebaná/ ábysię stáruszkowi (iákim się on zmysla) cholerá nazbyt nie wzruszyłá/ á gorączki wielkiey mu nie przyniosła/ pozwolmy mu tą rázą/ to co on práńdykuie [!] z Poznańskim tym málárzem. SzemGrat 51-52.

– Tymże sposobem wiekow bliszszych zakonnicy S. Bázylego/ S. Benediktá/ y S. Dominiká/ młodzi Grámmátyki i innych náuk świeckich náuczáli/ czyniąc sobie przystęp do ćwiczenia ich w pobożności Chrześciáńskiey. SzemGrat 32.

– ROZDZIAŁ CZWARTY. Trzęci árgument Plebáński ná przeciw szkołom Iezuickim w Krákowie iest/ że się mu sposob náuczánia ludzi młodych/ ktory Iezuici we swych szkołách záchowywáią/ niepodoba/ bo Grámatykę porozdzieláli/ reguł trudnych bez potrzeby w niey náczynili; długo onąż młodź zábawiaią. SzemGrat 24-25.

– W Cezárauguście w Hiszpániey/ Petrum Augustinum Episcopum Oscanum, broniącego Iezuitow/ y priuilegia onym od stolice Apostolskiey nádánych/ Maleuoli málowáli wiego Infule/ y vbierze Biskupim między Iezuitámi/ ktorych wespoł znim Diabli do piekłá ciągnęli gwałtem wielkim [...]. SzemGrat 129-130.

– A toć to iest własne ad idem wołáć/ gromády bráciey pobudzáć ná Iezuity/ áby wszyscy vna voce krzyknęli Crucifige, Crucifige, ná skárgę iedney sámey strony/ drugiey nie przesłuchawszy; y żeby dzieło ich potępili/ y onych osądzili/ gwałtownikámi stárożytnych praw y wolności oyczystych/ nie pytáiąc ich/ iesliście winni/ ábo niewinni; prawdá to czyli nie/ co wam zarzucaią. SzemGrat 79.

– Lecz wprowádził go S. Ignácy Duchem świętym wzbudzony w zakon ten/ dla większey przysługi swych v p. Bogá/ á dla gwałtownieyszey potrzeby Kościoła Bożego/ gotuiąc námięstnikom Chrystusowym do posług duchownych sługi tákie/ iákich czásow tych widział bydź Kościołowi Kátolickiemu naypotrzebnieyszych. SzemGrat 36.

– O Moskwę iák sie stáráli Iezuici áby onę z Kościołem kátolickim złączyć/ y iáko iusz byli kwoli národowi onemu/ y brody/ y włosy pozápuszczáli [...] dádzą o tym świádectwo ci/ co w Moskwie byli [...]. SzemGrat 33.

– Arius naybrzydszy Heretyk był kapłanem/ a Eutiches Archimandrytą to iest Opatem Constantynopolitańskim. SzemGrat 26.

– Dziwuię się wąm iednák bárdzo/ zeście od Heretikow/ y od złych kátolikow/ tych wyżey pomienionych baiek y potwárzy iáko Oręża iakiego nápożyczyli. SzemGrat 49.

– (Duch święty ...zakon... wzbudzieł) áby oni nie tyle miedzy pogány y Heretyki/ ale tesz y miedzy Kátolikámi/ własnym swym y zakonu swego sposobem dawnych czasow nie nowym/ ále nászych przez S. Jgnácego/ zá osobliwym natuchnieniem Duchá Bożego odnowionym; (... złość grzechów wykorzeniáli). Pęknorzec, Gratis 30. SzemGrat 30.

– Nie nowináć to/ że się od pászkwilántow przy máłych y lichych Jezuitách/ ludźiom wielkim y zacnym duchownym ábo świeckim dostánie. SzemGrat 129.

– Iezuici innymi zakonniki, y Akademiki, także y księżą swiecką gardzą. SzemGrat 15.

– Wypuszczaią Jezuici od siebie niektorych dla wielkich y rożnych przyczyn/ wolnymi ie czynią od slubow zakonnych/ mocą stolice Apostolskiey [...]. SzemGrat 44.

– Postępuie dáley ieszcze tenże/ y miásto defensorá Akádemiey/ sędzią się rzeczy Jezuickich/ mocą ktorey nie ma uczyniwszy/ powiádá/ że Jezuići nie wszyscy są Jezuitámi prawdziwymi/ choćiaż po Jezuicku chodzą: ále dopiero się tákimi staią/ kiedy czwarty slub ścia do Pogan Papieżowi czynią: przed ktorym slubem wolno im wyniść z zákonu/ gdy się im podoba. SzemGrat 35.

– Achab Pan niezbożny/ nad ludem Izraelskim panuiąc zarzucał Eliaszowi prorokowi to/ co teraz P. Pleban Jezuitom. SzemGrat 53.

– Chwała Bogu miły Plebanie/ że wzdy Hiszpanowi drogę toruiących Jezuitow czynicie choć; to arcyfalsz a nie Antychrystowi/ iako niekiedy Dominikanow/ y Franciszkanow czynili Mistrzowie Paryscy/ paszkwilusami one smaruiąc wszędy po świecie. SzemGrat 46.

– ROZDZIAŁ CZWARTY. Trzęci árgument Plebáński ná przeciw szkołom Iezuickim w Krákowie iest/ że się mu sposob náuczánia ludzi młodych/ ktory Iezuici we swych szkołách záchowywáią/ niepodoba/ bo Grámatykę porozdzieláli/ reguł trudnych bez potrzeby w niey náczynili; długo onąż młodź zábawiaią. SzemGrat 24-25.

– Postępuie dáley ieszcze tenże/ y miásto defensorá Akádemiey/ sędzią się rzeczy Jezuickich/ mocą ktorey nie ma uczyniwszy/ powiádá/ że Jezuići nie wszyscy są Jezuitámi prawdziwymi/ choćiaż po Jezuicku chodzą: ále dopiero się tákimi staią/ kiedy czwarty slub ścia do Pogan Papieżowi czynią: przed ktorym slubem wolno im wyniść z zákonu/ gdy się im podoba. SzemGrat 35.

– Postępuie dáley ieszcze tenże/ y miásto defensorá Akádemiey/ sędzią się rzeczy Iezuickich/ mocą ktore ynie ma vczyniwszy/ powiádá/ że Iezuici nie wszyscy są Iezuitámi práwdziwymi/ chociáż po Iezuicku chodzą. SzemGrat 35.

– Tą Retoryką Mathemátycką nárabia P. Pleban/ chwaląc dawnych/ teraznieiszego gani/ á do bigosu/ ktory nie raz wspomina/ sobie ze sławy Jezuickiey násiekáney zgotowánego/ dla lepszego smáku/ sławy dobrey Práłátá tego/ nákrązáć wtenże vsiłuie. SzemGrat 118.

– Im dáley wlas tym więcey drew/ im dáley P. Pleban o rzeczách Iezuickich chce mowić/ y sędzią sie ich czynić/ tym więcey błądzi. SzemGrat 9.

– Akademie katolickie władzą stolice Apostolskiey vmocnione [...] Papieżowie poważaią. SzemGrat 110.

– Dziwuię się wąm iednák bárdzo/ zeście od Heretikow/ y od złych kátolikow/ tych wyżey pomienionych baiek y potwárzy iáko Oręża iakiego nápożyczyli. SzemGrat 49.

– Iezuići wszystkich Krolow po ty szánuią y ważą/ poki im pożytecżni są: vmárłych lekce sobie kłádą/ że im ninacż przydáć sie nie mogą! SzemGrat 50.

– Ma kto controuersią o lás/ ábo gránice że swym sąsiádem/ y miásto tego coby miał dowodzić práwá swego/ zárzuci mu żeś kosterá/ ábo piiánicá; á cosz to do rzeczy? SzemGrat 16.

– Krakowska Akademia iest Akademią Koronną/ a cosz ma do niey Papież. SzemGrat 5.

– [...] iest wnim [bractwie] bárzo wiele osob znácznych/ stanu wszelákiego/ y Legatow Papieskich kilka/ y niemal wszyscy teraznieiszy Jch MM. Xięża Biskupi/ á náwet y sam Krol J[eg]o M. z Krolową Jey M. y zpierworodnym Synęm Krolewicem Je[g]o M. Władysławem. SzemGrat 326.

– Chćiał P. Pleban ohydzić Iezuity wprzod stanom szlácheckim/ przez máiętnośći źiemskich mięnie/ chciał ohydźić dáiącym swe syny do szkoł ich/ przez drogość náuki/ teraz chce ie powádźić z zakonámi y kśiężą swięcką. SzemGrat 16.

– Spráwy [...] szkoł [...] nie máią mieyscá [...] áni przed [...] grodem/ áni ziemstwęm [...] ále ábo przed Legatem Papieskim/ ábo w Rzymie przed sámym trybunałem teyże stolice Apostolskiey/ piszą o tym ták Theologowie/ iáko y Juristowie. SzemGrat 80.

– Iezuići wszystkich Krolow po ty szánuią y ważą/ poki im pożytecżni są: vmárłych lekce sobie kłádą/ że im ninacż przydáć sie nie mogą! SzemGrat 50.

– W grodzie Krákowskim/ gdy Akádemik ieden/ od studentow Akádemickich obecnych tám mowieł/ z lekkim y nieprzystoynym wspominániem studentow Iezuickich/ y zniewagą sámychże Iezuitow/ że się mu támże ozwáno z tymże/ áby iego inconsideracyą y niebáczność wmowie pokazano/ y tu niewiem co zdrogi? SzemGrat 142.

– Mieliby się záprawdę słusznie o defekt tęn, ták lekiego poważenia vrzędu swego, zdiąć księza Plebani, y stáráć áby tęn Autor ábo maszkárnik [...] był iáko przystoi skarány. SzemGrat A2.

– O Lutrze/ gdy rozsiewáć począł swe błędy/ nápisąno tesz ksiąszkę iednę/ ktorey tytuł był Luterski płaszcz żebráczy. SzemGrat 49.

– A co miłośniczek przydał/ do tego swego Argumentu ábo dowodu pierwszego clausulę onę. SzemGrat 3.

– Ták tedy mowi miłośniczek. SzemGrat 51.

– [...] stáráią się o to/ áby młodz Akádemicką wszkołách ich/ przez Congregacye/ ábo bráctwá Przebłogosłáwioney Matki Bożey fundámentá - pobożności y dobrych obyczáiow wziąwszy/ srzodkámi temisz/ wteyże pobożności/ y skromności/ y obyczáiách dobrych/ pomnożenie bráłá/ a wolności ktorą ma w Akádemiey/ ná dobre/ á nie ná złe vżywáła. SzemGrat 324.

– Á onych pászkwilantow y nádymaczow/ Pan Bog iusto suo iudicio pokarał. SzemGrat 130.

– Trzęci árgument Plebański ná przeciw szkołom Jezuickim w Krákowie iest/ że się mu sposob náuczánia ludzi młodych/ ktory Jezuici we swych szkołách záchowywáią/ niepodoba [...]. SzemGrat 24-25.

– Ubodzy wszpitalách/ a studenci w Bursách/ intraty swe máią/ iednák przecię ci szczupło/ ieśli sobie osobno/ nie nágotuią/ á oni w vbostwie y nędzy żyią. bo sobie nie mogą bráć zdochodow szpitalnych/ áni Bursáckich/ ieno co onym rządcy mieysc onych/ dozorcy/ prowizorowie dádzą. SzemGrat 38.

– A to niechay dosyć będzie/ ná pierwszy wász dyskurs/ ktoryście Gratysem názwáli [...]. SzemGrat 64.

– Iesliże ztey odpowiedzi P. Pleban/ y że swemi adherenty w tey clausuli niekontent/ niechayże sobie przeczyta Apologią S. Bernarda ad Gulielmum Abbatem. SzemGrat 20.

– Fratres ista non sunt opera P. Dominici, sed patris Diaboli. mowił niegdy niedoskonáłym niektorym zakonnikom/ Antonin święty/ lecz zakonowi świętemu nieprzypisował niedoskonałości/ boby to byłá bárdzo niesłuszna [...]. SzemGrat 23.

– Przez zgodę bowiem/ ábo vnią/ odcięłyby się tákiemu niesłusznemu vdáwániu [obmawianiu jezuitów]/ wszelákie okázyie [...]. SzemGrat 327.

– Patrzáymysz komu tu wierzyć/ ieśli Papieżom swiádectwo wszytkie[m]u świátu otym dáiącym/ czyli P. Plebanowi rzeczy tych niewiadomemu/ y onych nie rozumieiącemu. SzemGrat 37.

– Zápisał/ Bog mu zápłáć/ dobrze vczynił/ wolno mu to było rozdárowáć między páchołki/ wolno przegráć. SzemGrat 133.

– Nie czytał znáć P. Pleban casus conscientiae de causis belli iusti; nie z Pany/ co te węzły sumnienia mieć mogą/ ále z prostaki parafiány swoiemi; y z choremi pacientami się báwiąc; przetosz znieumieiętności swey ták niebácznie o tych rzeczách mowi/ iáko począł zpoczątku. SzemGrat 49.

– Spráwy [...] szkoł [...] nie máią mieyscá [...] áni przed [...] grodem/ áni ziemstwęm [...] ále ábo przed Legatem Papieskim/ ábo w Rzymie przed sámym trybunałem teyże stolice Apostolskiey/ piszą o tym ták Theologowie/ iáko y Juristowie. SzemGrat 80.

– My áni ná Seymiku/ áni ná Seymie dánin Pápieskich posądzáć nie możemy. SzemGrat 127.

– Patrzáymysz komu tu wierzyć/ ieśli Papieżom swiádectwo wszytkie[m]u świátu otym dáiącym/ czyli P. Plebanowi rzeczy tych niewiadomemu/ y onych nie rozumieiącemu. SzemGrat 37.

– Skárga wyraźnie mowi że choć Jezuici Papieżom slubuią/ iść kędy im każe/ by y ná kray świátá/ iednák tesz záraz drugą część teyże Reguły przydáie/ że sie zakon ten z powinności swey szkołámi báwi. SzemGrat 29.

– Tosz się y o Papieżách mowić ma/ ktorych władza duchowna wtym/ ná wszystek się świát rosciąga. SzemGrat 110-111.

– Lecz dziwowáć się musim przestąć téy wypráwie, y rozdániu person, bo tákięmu Plebánowi tákiego Páráfiana dáć było potrzebá. SzemGrat A2.

– Mászkarę osoby Plebáńskiey ná się wziąwszy, Plebana z Ziemiáninęm swym páráfianem rozmawiáiącego, o Iesuitách. SzemGrat Av.

– Nie z Pany/ co te węzły sumnienia mieć mogą/ ále z prostaki parafiány swoiemi; y z choremi pacientami się báwiąc; przetosz znieumieiętności swey ták niebácznie o tych rzeczách mowi/ iáko począł zpoczątku. SzemGrat 49.

– Ktorzy [akademicy paryscy]/ gdy Zákony S. Dominiká y Fránciszká/ y inne/ ktore Mondicantos zowiemy nástáły/ bronili im y kazáć y słucháć spowiedzi páráfianow swoich. SzemGrat 3.

– Wiedzciesz to ná potym miły P. Plebanie á nieumięiętnością wászą páráfianom swym y patientom błądzić wtákich rzeczách okázyey nie dáycie. SzemGrat 10.

– A że ná tych mieyscách/ gdzie wychowánia słuszne[g]o zakonnicy nie máią/ y dla te[g]o w máłey liczbie mieszkáią záchowáć vstawy zakonne ták iáko przystoi/ iest rzecz trudna/ strzegą się Jezuici pártykularzow/ ile bydź może; áby do náwątlenia záchowánia swych reguł/ y kárności zakonney fortek w zakonie swym nie otwierzali; słysząc zwłaszcza nie raz od innych dawnieyszych zakonow/ że pártikularze tákie/ máło pociechę zakonom/ y pożytek bliźnym/ á nie raz frásunki rozmaite przynoszą. SzemGrat 9.

– Skoro Jezuici/ zParyzu y zniektorych mieysc we Francyiey/ od Haeretikow wygnani byli/ tak tesz zaraz znacznie studentow w Paryskiey Akademiey vbyło. SzemGrat 353.

– Nasladuią wtym Jezuici nie przodkow Akademiey Krakowskiey/ ale przodkow Akademiey Paryskiey. SzemGrat 132.

– Chwała Bogu miły Plebanie/ że wzdy Hiszpanowi drogę toruiących Jezuitow czynicie choć; to arcyfalsz a nie Antychrystowi/ iako niekiedy Dominikanow/ y Franciszkanow czynili Mistrzowie Paryscy/ paszkwilusami one smaruiąc wszędy po świecie. SzemGrat 46.

– Kto to rośśiał ia nie-wiem áni się o to pytam: rzecz sámá wyswiadcza że ten co P. Plebanowi powiedział/ słyszał to od pászkwilántá ikiégoś iemusz podobnego; ktory quid pro quo wReceptách swych pisał/ chcąc truć ludzkie dusze/ szsławieniem nieprawdźiwym Jezuitow. SzemGrat 137.

– Á onych pászkwilantow y nádymaczow/ Pan Bog iusto suo iudiciopokarał. SzemGrat 130.

– Nie nowináć to/ że się od pászkwilántow przy máłych y lichych Jezuitách/ ludźiom wielkim y zacnym duchownym ábo świeckim dostánie. SzemGrat 129.

– Juszći niewiem iesliby byłá chćiáłá ábo nie chćiáła o tym Encomiaśćie S. Jgnácego wiedźieć/ to wiem żeby byłá pęwnię o tym pászkwilánćie P. Plebanie wiedźiáłá. SzemGrat 131.

– A to iusz P. Plebanie ani po Akademicku/ ani po Plebańsku. SzemGrat 78.

– Ta oboia ich [jezuitów] iest powinność y do pogan iść po Apostolsku/ y po bakalarsku dzieci uczyć. SzemGrat 34.

– Tá oboiá ich [jezuitów] iest powinność y do pogan iść po Apostolsku/ y po bákálársku dzieci vczyć. SzemGrat 34.

– Postępuie dáley ieszcze tenże/ y miásto defensorá Akádemiey/ sędzią się rzeczy Jezuickich/ mocą ktorey nie ma uczyniwszy/ powiádá/ że Jezuići nie wszyscy są Jezuitámi prawdziwymi/ choćiaż po Jezuicku chodzą: ále dopiero się tákimi staią/ kiedy czwarty slub ścia do Pogan Papieżowi czynią: przed ktorym slubem wolno im wyniść z zákonu/ gdy się im podoba. SzemGrat 35.

– Przetosz iáko Pan báczny/ swoią się ṕiędzią mierzy/ y mędrszym nád Papieżábydź niechce/ áni ordynácye iego/ mocą ktorey nie ma/ pociosywáć. SzemGrat 119.

– Vdał się á re admores, ná Censure, sądzenie, y pociosywánie spraw, y postępowIesuickich. SzemGrat A2v.

– [...] kto chce drugiego do ludzi zle vdáć, potrzebá áby cos podobnego ku prawdzie nąn powiádał, iesli chce áby iemu wierzono bo inaczey nic nie sprawi. SzemGrat A2v.

– Tym árgumentem/ Dyabeł wiełą bárdzo dobrych rzeczy/ ktore zá vnią PP. Akádemikow z Jezuitámi bydź mogą/ przeszkádza/ bo się zda tá rzecz do prawdy bárzo podobna. SzemGrat 345.

– O Tátáry kuśili sie Iezuići áby do ich náwrocenia przystep iaki ieć mogli/ y ná to X. Fránćiszká Zgodę kápłaná zakonu swego/ do tego sposobnego y osobliwą żárliwośćią pozyskania dusz Tátárskich od Páńá Bogá obdárzonego/ miedzy tymiż Tátáry/ iáko poimańcá będącego/ vmyslnie nie wykupowáli/ iemu iednák potrzeb dodáiąc/ áby przynamniey tym sposobem/ gdy inszemi nie mogli/ przystęp sobie byli vczynili/ ieśli nie do sámych Tátár/ tedy do rátowánia ostátká onych Chrześćiáń... SzemGrat 33.

– Náco żądániem stanow Koronnych ná przeszlym Seymie wárzawskim 1626. od J.K.M. commisia ná vspokoienie y pokumánie miedzy sobą/ y ziednoczenie tych dwuch stron/ dana ná co J.M. X.Szyszkowski. SzemGrat 322.

– Pius Quintus per Bullam ktora się poczyna Dum indefessae zakon Societatis [...] poleczył. SzemGrat 42.

– Przetosz choć Krol poprzysięga się [et] in quantum stolicá Apostolská ta Jagiełłowi pozwoliłá/ dla tego przed wszelkimi inszemi ártykułámi/ przysięga fidelitate[m] Catholicae Eccl ÿ posłuszeństwo stolicy Apostolskiey... SzemGrat 115-116.

– ...á wiedząc iáko wiele iest okázyi w Krákowie do złego/ przy wolności e Akádemiách zwykłey/ do popsowánia się młodzi/ znieźliczonych przykładow ná oko iáśnie [...] widząc/ iáko często ćwiczęnie teyże młodzi/ dáne od nich/ wKrákowie się odmięnia. SzemGrat 324.

– Pokazuie coś onym posobnego ále ták, iáko Medycy gdy Anatomią ná prośięćiu, ábo morskim koćie odpráwuią, coś podobnego ná wnętrznośćiách ábo kośćiách człowiekowi bydź pokázuią, ále przećię áni wnętrznosci áni kośći człowieczych. SzemGrat 8.

– Trzęci árgument Plebáński ná przeciw szkołom Iezuickim w Krákowie iest/ że się mu sposob náuczánia ludzi młodych/ ktory Iezuici we swych szkołách záchowywáią/ niepodoba/ bo Grámatykę porozdzieláli/ reguł trudnych bez potrzeby w niey náczynili; długo onąż młodź zábawiaią. SzemGrat 24-25.

– Zakonnicy byli/ ktorzy S. Kunegundę Xiężnę Polską/ ktorą czystość zmężem mieszkáiąc záchowáłá/ zakonnice potym zakonu swego/ y Boguchwałá tegoż zakonu/ iey spowiedniká/ wteyże máteryey potwarzyli/ y wexowáli; rozumieiąc że ták było/ iáko się onym zdáło choc cudámi Pan potym pokázał że było ináczey. SzemGrat 168.

– Náydowáli się wtęn czás tácy/ ktorzy mowić smieli/ że widźieli ocżymá swemi Iezuity dáiące pieniądze ná to piechoćie; drudzy że iezuići wprzod piechotę popoili; trzeći że słyszeli Iezuity roskázuiące aby bito/ zábiiáno/ ná kupę włucżono/ czwarći że się Iezuići niektorzy/ wsuknie háyduckie poubieráli y onym kredencowáli tę vtarczkę. SzemGrat 155.

– ...nie życząc sobie kłopotow záciągu práwnego/ áni powłoczenia się po grodách/ ábo Trybunałách/ dobrowolnie dla swego pokoiu/znim przez przyiaciela tráctuie... SzemGrat 322.

– Luter y inni po nim rożni iego pomocnicy/ ktosz nie wie że zakonnikámi zacnych w Kościele Katholickim zakonow bywszy/ że sług Bozych sługámi szátáńskiemi stali się? ktorych imion vmyslnie milczę/ á cosz ztąd zá zmázá drugim tákichze godności/ urzędow y powołániá osobom? á iáko ci y tym podobni łotrowie/ sławie dobrey ták wielkich á zácnych stanow [stanu] Biskupiego/ y Kápłáńskiego/ áni ták wielkim y świątobliwym Zakonom/ w ktorych przedtym żyli szkodzić nie mogą złymi swymi spráwami [...]. SzemGrat 26-27.

– O Moskwę iák sie stáráli Iezuici áby onę z Kościołem kátolickim złączyć/ y iáko iusz byli kwoli národowi onemu/ y brody/ y włosy pozápuszczáli. SzemGrat 33.

– Tym árgumentem/ Dyabeł wiełą bárdzo dobrych rzeczy/ ktore zá vnią PP. Akádemikow z Jezuitámi bydź mogą/ przeszkádza/ bo się zda tá rzecz do prawdy bárzo podobna. SzemGrat 345.

– [...] kto chce drugiego do ludzi zle vdáć, potrzebá áby cos podobnego ku prawdzie nąn powiádał, iesli chce áby iemu wierzono bo inaczey nic nie sprawi. SzemGrat A2v.

– Przydaie P. Pleban że Jezuici wielkie intraty maią; Na to się odpowiada; nierachowaliście ich intrat miły Panie Arythmetyku; maią intraty/ prawda/ ale takie zktorymi długow pewnie siła. SzemGrat 134.

– [...] ná to wszyscy czwartego Slubu Professowie [...] przysięgaią Bogu y zakonowi, tegosz dnia záraz po uczynieniu Slubu czwartego, tymi własnymi słowy. SzemGrat 41.

– Jezuitom bráć/ áni chowáć/ áni dawáć/ náwet áni biedniey wody bez dozwolenia stárszego y wiádomości nápić nie godzi sie. Stársi zásie intratámi szafuięcy/ ktorzy pospolićie profesowie bywáią/ dáleko bárdziey wtym ręce związáne máią. SzemGrat 39.

– [...] czwartego slubu Professowie (oni co (...) domámi profesow rządzą y rządzić mogą) przysięgáią Bogu i zakonowi. SzemGrat 41.

– Czego nie wiedząc ábo nie rozumieiąc P. Pleban powiáda/ że tym co czwartego slubu nie máią/ wolno wyniść z zakonu/ poniewasz profesámi nie są/ gdy sie im podoba. SzemGrat 36.

– [...] to Hiszpanom przyrodzona skutecznie dokázywáć ná co się záwezmą: y co raz opánuią dokońcá trzymáć. SzemGrat 46.

– Ale iáko tákie diskursy/ mądrym by nieprzystały wtey Materiey/ tak tesz y wtym/ oczym teraz sporka/ nie przystoią P. Plebanowi. SzemGrat 62.

– Bo táką vmowę y zgodę vczynili dla większego pokoiu y zachowania zobopolney miłośći przed lat czterdźiestą kilką zdawnemi Pány Akádemiki; (o ktorey się nizey powie wresponsię nátrzeći diskurs P. Plebanow) że wszyscy studenći v Iezuitow się vczący/ mieli się wpisywáć sposobęm wszytkich innych wkśięgi Akádemickie/ y P Rektorowi Akádemickiemu posłuszeństwo przysięgáć/ y w sądách Ciuilium causarum podlegać onęmuż; á Iezuitom wrzeczách do náuk/ y do kárnośći szkolney/ y dobrych obyczáiow przynależących. SzemGrat 75.

– Tą Retoryką Mathemátycką nárabia P. Pleban/ chwaląc dawnych/ teraznieiszego gani/ á do bigosu/ ktory nie raz wspomina/ sobie ze sławy Jezuickiey násiekáney zgotowánego/ dla lepszego smáku/ sławy dobrey Práłátá tego/ nákrązáć wtenże vsiłuie. SzemGrat 118.

– [Jezuici] znieźliczonych przykładow ná oko iáśnie (wespoł z inemi to vważaiącemi y rzeczy wiádomemi) widząc/ iáko często ćwiczęnie teyże młodzi/ dáne od nich/ wKrákowie się odmięnia/ [...] stáráią się o to/ áby młodz Akádemicka [...] wolności ktorą ma w Akádemiey/ ná dobre/ á nie ná złe/ vżywáła. SzemGrat 324.

– Lecz exystymácyey dobrey człowieká ták wielkiego/ ktorego wysoki rozsądek/ y zacne przymioty/ wszytkim są znáiome/ pismá tákie v ludzi bácznych y wiádomych rzeczy namniey náruszyć nie mogą. SzemGrat 118.

– [Jezuici] znieźliczonych przykładow ná oko iáśnie (wespoł z inemi to vważaiącemi y rzeczy wiádomemi) widząc/ iáko często ćwiczęnie teyże młodzi/ dáne od nich/ wKrákowie się odmięnia/ [...] stáráią się o to/ áby młodz Akádemicka [...] wolności ktorą ma w Akádemiey/ ná dobre/ á nie ná złe/ vżywáła. SzemGrat 324.

– Luter y inni po nim rożni iego pomocnicy/ ktosz nie wie że zakonnikámi zacnych w Kościele Katholickim zakonow bywszy/ że sług Bozych sługámi szátáńskiemi stali się? ktorych imion vmyslnie milczę/ á cosz ztąd zá zmázá drugim tákichze godności/ urzędow y powołániá osobom? á iáko ci y tym podobni łotrowie/ sławie dobrey ták wielkich á zácnych stanow [stanu] Biskupiego/ y Kápłáńskiego/ áni ták wielkim y świątobliwym Zakonom/ w ktorych przedtym żyli szkodzić nie mogą złymi swymi spráwami [...]. SzemGrat 26-27.

– A zbáwienie zásie ze swego tylo obiecowáć zakonu/ wiedząc że wszytkie insze od Duchá S. przez stolice Apostolską są potwierdzone/ (ktora im swiádectwo dáła/ że záchowuiąc swe Reguły/ nie tylo zbáwięnie/ ále y doskonáłość wielka dostąpiona wnich bydź może) [...]. SzemGrat 24.

– Lecz większa ta ieszcze/ że stolicá Apostolská ná to Akademie w Chrześciáństwie postánowiłá/ áby były iák propugnacula, zámki/ y twierdze náuki Kátolickiey/ ktoreyby młodzi wespoł znáukámi świećkimi náuczyli. SzemGrat 110.

– Do tego slubu czwartego nie wszyscy przypuszczani bywáią/ gdysz on potrzebuie ludzi/ ták w náuce iáko w zakonnym żywocie długo ćwiczonych [...]. SzemGrat 36.

– Postępuie dáley ieszcze tenże/ y miásto defensorá Akádemiey/ sędzią się rzeczy Jezuickich/ mocą ktorey nie ma uczyniwszy/ powiádá/ że Jezuići nie wszyscy są Jezuitámi prawdziwymi/ choćiaż po Jezuicku chodzą: ále dopiero się tákimi staią/ kiedy czwarty slub ścia do Pogan Papieżowi czynią: przed ktorym slubem wolno im wyniść z zákonu/ gdy się im podoba. SzemGrat 35.

– [...] ná to wszyscy czwartego Slubu Professowie [...] przysięgaią Bogu y zakonowi, tegosz dnia záraz po uczynieniu Slubu czwartego, tymi własnymi słowy. SzemGrat 41.

– Chćiał P. Pleban ohydzić Iezuity wprzod stanom szlácheckim/ przez máiętnośći źiemskich mięnie/ chciał ohydźić dáiącym swe syny do szkoł ich/ przez drogość náuki/ teraz chce ie powádźić z zakonámi y kśiężą swięcką. SzemGrat 16.

– [...] wktory tesz czasz/ y kila kiercow (to iest świecżnikow wielkich drewniánych/ ktore wprocessyách cechy rzemiosł rozmáitych nośić żwykli) ná drugiey stronie tegosz filará/ wzaporáchżwyklych będące/ mocnie iednym rázem/ zmiesc swych poruszyły sie [...]. SzemGrat 78.

– Iákie nabożeństwo y vcżąszcżánie do Sakrámentow/ spowiedźi świętey/ u Kommuniey/ w ludźiách/ iáko nie wiele ná służbę Páńską do kłasztorow ludźi idących/ iáko w wielu klasztorách (niewiele coś przednic wyiąwszy) znácżne liczby ludźi zakonnych vmnieyszenie [...]. SzemGrat 52.

– Lecz Stolicá Apostolska/ wdostoięnstwie się swym y władzy sobie od sámego Bogá daney poczuwáiąc/ y o ták wielkie znieważenie władzy vrzędu Biskupiego zdeymuiąc/ rozumu Plebanow y Mistrzow onych Páryskich/ iáko sie nizey wresponsie ná drugi discurs powie/ náuczyłá/ y koniec wszystkiemu vczyniłá. SzemGrat 4.

– Papież [...] widząc iáki pożytek z wielości Akademiy/ y z rozmaitości szkoł/ zwiádomością stolice Apostolskiey/ y Biskupiego vrzędu stworzonych/ záwdy w Kościele Bożym bywał/ y iest. SzemGrat 70.

– [...] ná co swiecki we srzod białego dniá/ w Kościołach zapaláią/ ná to tesz Jezuici w Krákowie [...] swieczkę/ chociasz dzień/ zápaláią ná chwałę Bożą [...]. SzemGrat 60.

– Lecz exystymácyey dobrey człowieká ták wielkiego/ ktorego wysoki rozsądek/ y zacne przymioty/ wszytkim są znáiome/ pismá tákie v ludzi bácznych y wiádomych rzeczy namniey náruszyć nie mogą. SzemGrat 118.

– [Jezuici] znieźliczonych przykładow ná oko iáśnie (wespoł z inemi to vważaiącemi y rzeczy wiádomemi) widząc/ iáko często ćwiczęnie teyże młodzi/ dáne od nich/ wKrákowie się odmięnia/ [...] stáráią się o to/ áby młodz Akádemicka [...] wolności ktorą ma w Akádemiey/ ná dobre/ á nie ná złe/ vżywáła. SzemGrat 324.

– Artykuł wiary iest/ że łaska pańska sama/ nie iakaszkolwiek y nie ta ktora wszytkim do dostąpienia zbawienia dana bywa/ zakonnikami ludzie czyni. SzemGrat 9.

– Tákie wroszki są báyki/ iednák ná vkontentowánie P. Plebaná/ ábysię stáruszkowi (iákim się on zmysla) cholerá nazbyt nie wzruszyłá/ á gorączki wielkiey mu nie przyniosła/ pozwolmy mu tą rázą/ to co on práńdykuie [!] z Poznańskim tym málárzem. SzemGrat 51-52.

– [...] do [urzędu biskupiego] przynależy sądzić o práwdzie/ pism tákowych/ y one władzą swą Biskupią potępiáć/ ieśliby złe były/ y ich zákázywáć [...]. SzemGrat 22.

– I ták mowi do swego słuchaczá Zięmianiná Vważ WM iáko ná tęn czás Biskupi żárliwie sli wswoiey powinnośći. SzemGrat 118.

– Zyczę tedy/ ábyśćie wm tey spráwy zániecháli ná tym mieyscu/ áni sie zá nie nieuymowáli [...]. SzemGrat 128.

– NA list WMciow krotko odpisuiąc; bo po długiey chorobie ieszczem nie do końcá pokrzepił/ przyidzie mi się naprzod wtym wmciom oswiadczyć/ żem y zmłodych lat wielce obserwował y szánował Academiam vestram [...]. SzemGrat 120.

– Co się záś tknie Patres Societatis Iesv, ná ktorych sie wm. skárżą/ y przez nie Academiam vestram vrażoną bydź rozumieią/ muszę y to przed wmciámi zeznáć/ quod conscientia dictat, żem y tym wiele powinien/ non modò priuato, sed et publico nomine; bom przez cáłe dwánáście lat v nich sie vczył [...]. SzemGrat 121.

– Wypuszczaią Jezuici od siebie niektorych dla wielkich y rożnych przyczyn/ wolnymi ie czynią od slubow zakonnych/ mocą stolice Apostolskiey [...]. SzemGrat 44.

– [...] pomocnikow dla lepszego ćwiczenia młodzi/ náuczycielow/ bądź swieckich bądź zakonnych/ onym przydáwáć ták wolno iest/ iáko káżdemu Biskupowi wszkołách Dyecyzyey swey sobie podległych. SzemGrat 119.

– O miły P. Plebanie/ wielkasz topracá stárego Gregoryánká náuczać/ ále cosz zwámi czynić/ przecięć ábym was zbłędu wywiodł iákom począł do końcá ćwiczyć muszę. SzemGrat 38.

– Nie wszyscy ludzie do iednych Kościołow/ abo Zakonow maią affekt. SzemGrat 350.

– Luter y inni po nim rożni iego pomocnicy/ ktosz nie wie że zakonnikámi zacnych w Kościele Katholickim zakonow bywszy/ że sług Bozych sługámi szátáńskiemi stali się? ktorych imion vmyslnie milczę/ á cosz ztąd zá zmázá drugim tákichze godności/ urzędow y powołániá osobom? á iáko ci y tym podobni łotrowie/ sławie dobrey ták wielkich á zácnych stanow [stanu] Biskupiego/ y Kápłáńskiego/ áni ták wielkim y świątobliwym Zakonom/ w ktorych przedtym żyli szkodzić nie mogą złymi swymi spráwami [...]. SzemGrat 26-27.

– Artykuł wiary iest/ że łaska pańska sama/ nie iakaszkolwiek y nie ta ktora wszytkim do dostąpienia zbawienia dana bywa/ zakonnikami ludzie czyni. SzemGrat 9.

– Iezuici innymi zakonniki, y Akademiki, także y księżą swiecką gardzą. SzemGrat 15.

– [...] pomocnikow dla lepszego ćwiczenia młodzi/ náuczycielow/ bądź swieckich bądź zakonnych/ onym przydáwáć ták wolno iest/ iáko káżdemu Biskupowi wszkołách Dyecyzyey swey sobie podległych. SzemGrat 119.

– Ták S. Cássianus Biskup y męcżenik ktorego Kościoł wspomina co rok dniá 13. Augusti. Biskupem się bydź zátáiwszy dzieci pogáńskie czytáć y pisáć vczył (iáko pisze Báronius in notis Martyrologij) áby był miał okázyą ich pobożności Chrżeściáńskiey y dobrych obyczáiow náuczáć; od ktorych potym z rozkazánia Tyránná/ gráfkámi y tablicámi dla Chrystusá zámordowány/ męczennikiem został. SzemGrat 31.

– A co miłosniczek przydał/ do tego swego Argumentu ábo dowodu pierwszego clausulę onę. Zwłászcza ieśli práwá y przywileie kogo w tym obwárowáły/ niezmordował sobie głowy szukáiąc tego. SzemGrat 3.

– Ze ták iáko y inni niektorzy do tych swowolnikow zkiymi bronią żakowską wypádli/ á ten ieden nie nie [nie:qub] kápłan iescże z szábłą gołą támże z tráfunku wyrostkowi wyrwáną/ y że wtym debitam modestiam Religiosam, y Reguły swey nie záchowáli/ tego onym stárszy ich/ nie tylo nie pochwalili/ ále y dobrą pokutę/według zwycżáiu zakonnego/ iáko res requirebat, dáli; [...]. SzemGrat 165.

– Ták lekkie poważenie y złe vszánowánie Ich. MM. XX. Biskupow od Plebaná/ słusznie káżdego Kátholiká do zalu poruszyć musi. SzemGrat 116.

– Z Professow Iezuickich zteyże okásiey żártki sobie/ szkodliwe sławie ich zakonney stroi/ tenże miły Pan Pleban/ twierdząc że oni dochodow wiecznych mieć nie mogąc, by im náwięcey dano wszytko strawią; [...]. SzemGrat 39.

– O Lutrze/ gdy rozsiewáć począł swe błędy/ nápisano tesz kśiąszkę iednę/ ktorey tytuł był Luterski płaszcz żebráczy; pokázuiąc/ ze on nic nowego nie przynosił/ iedno stáre potwárzy ná kościoł katolicki [...]. SzemGrat 49.