– Achab Pan niezbożny/ nad ludem Izraelskim panuiąc zarzucał Eliaszowi prorokowi to/ co teraz P. Pleban Jezuitom. SzemGrat 53.

– Na Seymikach y Seymach bywa/ gdy kto chce czego dopiąć/ stara się mieć iako naywięcey adherentow swych. SzemGrat 58.

– Każdy rzeczy wiadomy a bez affektu na nie patrzący/ osądzi że nie mnieyszy/ ale większy pożytek inni/ aniżeli Jezuici/ że szkoł swych maią. SzemGrat 12.

– Nie wszyscy ludzie do iednych Kościołow/ abo Zakonow maią affekt. SzemGrat 350.

– Bo táką vmowę y zgodę vczynili dla większego pokoiu y zachowania zobopolney miłośći przed lat czterdźiestą kilką zdawnemi Pány Akádemiki; (o ktorey się nizey powie wresponsię nátrzeći diskurs P. Plebanow) że wszyscy studenći v Iezuitow się vczący/ mieli się wpisywáć sposobęm wszytkich innych wkśięgi Akádemickie/ y P Rektorowi Akádemickiemu posłuszeństwo przysięgáć/ y w sądách Ciuilium causarum podlegać onęmuż; á Iezuitom wrzeczách do náuk/ y do kárnośći szkolney/ y dobrych obyczáiow przynależących. SzemGrat 75.

– Akademie katolickie władzą stolice Apostolskiey vmocnione [...] tak sobie Papieżowie poważaią/ że Professorow y studentow Akademickich synami nazywaią. SzemGrat 110.

– [...] stáráią się o to/ áby młodz Akádemicką wszkołách ich/ przez Congregacye/ ábo bráctwá Przebłogosłáwioney Matki Bożey fundámentá - pobożności y dobrych obyczáiow wziąwszy/ srzodkámi temisz/ wteyże pobożności/ y skromności/ y obyczáiách dobrych/ pomnożenie bráłá/ a wolności ktorą ma w Akádemiey/ ná dobre/ á nie ná złe vżywáła. SzemGrat 324.

– Honorow Akádemickich to iest tytułow Doktorskich y innych rozdawáć swym studentom nie mysleli; áby wtym w większey Reputácyey Akádemia zostawałá. SzemGrat 347-348.

– Krakowska Akademia iest Akademią Koronną/ a cosz ma do niey Papież. SzemGrat 5.

– Czerpali mowi ztey studnie nauk y Jezuici/ choć teraz ostro na Akademią y matkę swą następuią/ nie pomniąc co zniey wzięli. SzemGrat 135.

– Akademie katolickie władzą stolice Apostolskiey vmocnione [...] Papieżowie poważaią. SzemGrat 110.

– Mowił Krol Jagiełło o studentach/ ktorzyby do Akademiey ktorą fundował przyieżdżali/ ale nie o inszych. SzemGrat 74.

– Skoro Jezuici/ zParyzu y zniektorych mieysc we Francyiey/ od Haeretikow wygnani byli/ tak tesz zaraz znacznie studentow w Paryskiey Akademiey vbyło. SzemGrat 353.

– Nasladuią wtym Jezuici nie przodkow Akademiey Krakowskiey/ ale przodkow Akademiey Paryskiey. SzemGrat 132.

– Iezuici innymi zakonniki, y Akademiki, także y księżą swiecką gardzą. SzemGrat 15.

– Tám zrozkazánia I. K. M. pilno ludzie znáczni/ to wszytko co X. Iánidło állegowáł vważáli y rozstrząsáli; á potym iednostáynie wszyscy osądzili/ że tám tego nie było co się X. Iánidłowi zdáło. SzemGrat 71.

– Pokazuie [autor Dialogu] coś onym [Jezuitom] podobnego ale tak, iako Medycy Anatomią na prosięciu. SzemGrat A2v.

– Apostolskie zgromádzenie miáło międzi sobą udasza/ zgromádzenie Dyákonow od Apostołow obránych Mikołáiá/ Arius naybrzydszy Heretik był kápłanem/ á Eutiches Archimándrytą to iest Opátem Constántynopolitáńskim/ Pelágius Angielczik mnichem/ Paulus Samosatenus, Photinus, Macedonius, Nestorius, Petrus Gnaseus Biskupámi/ Nouácyán y Nouatus, a czásow nászych Carolostadius Vczeń Lutrow/ Kápłany/ iáko y Arius; Berengari9 Arcybiskupem Andegáweńskim á Truchses Koleńskim zá czásow nászych. SzemGrat 26.

– Iesliże ztey odpowiedzi P. Pleban/ y że swemi adherenty w tey clausuli niekontent/ niechayże sobie przeczyta Apologią S. Bernarda ad Gulielmum Abbatem. SzemGrat 20.

– Y gdyby swą wolą ktory [zakonnik] wyszedł/ takiemże własnie iest Apostatą/ y wtychże klątwach/ iako i inni wszyscy innych zakonow Apostatowie. SzemGrat 36.

– A zbáwienie zásie ze swego tylo obiecowáć zakonu/ wiedząc że wszytkie insze od Duchá S. przez stolice Apostolską są potwierdzone/ (ktora im swiádectwo dáła/ że záchowuiąc swe Reguły/ nie tylo zbáwięnie/ ále y doskonáłość wielka dostąpiona wnich bydź może) [...]. SzemGrat 24.

– Apostolskie zgromadzenie miało między sobą Judasza. SzemGrat 26.

– Lecz większa ta ieszcze/ że stolicá Apostolská ná to Akademie w Chrześciáństwie postánowiłá/ áby były iák propugnacula, zámki/ y twierdze náuki Kátolickiey/ ktoreyby młodzi wespoł znáukámi świećkimi náuczyli. SzemGrat 110.

– Żadna Akademia nie może bydź fundowana [...] ktora nie iest od stolice Apostolskiey approbowana. SzemGrat 125.

– Arius naybrzydszy Heretyk był kapłanem/ a Eutiches Archimandrytą to iest Opatem Constantynopolitańskim. SzemGrat 26.

– Arcybiskup Karnkowski Stanisław/ żadnego dobrodzieystwa stanowi szlacheckiemu nie vczynił. SzemGrat 7.

– Chwała Bogu miły Plebanie/ że wzdy Hiszpanowi drogę toruiących Jezuitow czynicie choć; to arcyfalsz a nie Antychrystowi/ iako niekiedy Dominikanow/ y Franciszkanow czynili Mistrzowie Paryscy/ paszkwilusami one smaruiąc wszędy po świecie. SzemGrat 46.

– Zły Logik P. Pleban/ zapomniał Dyalektyki; bawiąc sie nowinami Sam Micanus inaczey argumentować vczy. SzemGrat 29.

– Artykuł wiary iest/ że łaska pańska sama/ nie iakaszkolwiek y nie ta ktora wszytkim do dostąpienia zbawienia dana bywa/ zakonnikami ludzie czyni. SzemGrat 9.

– Przydaie P. Pleban że Jezuici wielkie intraty maią; Na to się odpowiada; nierachowaliście ich intrat miły Panie Arythmetyku; maią intraty/ prawda/ ale takie zktorymi długow pewnie siła. SzemGrat 134.

– Jesli tak Pan Astrolog wrożyć będzie/ słusznie abyśmy ie[m]v wierzyli. SzemGrat 57.

– Myszy w jednej austeryey niemal wszytek [groch] zjadły. O co było diabła kłopotu z austeryarzem. SzemGrat 308.

– Co wszystko báczeniu Wmciow poruczywszy/ życzę wmciom przy dobrym zdrowiu wszelkich pociech od Páná Bogá. SzemGrat 123-124.

– Więc nad to lat iemu siedmdziesiąt y pięć przypisuie á przecię go wprowadza nie zbaczenięm szedziwości iego godnym, ále z słábym dziecińskim rozsądkięm. SzemGrat 9 nlb..

– Samby [Micanus, jezuicki filozof] był [...] ten sobie árgument rozwiązał/ iakosz y rozwięzuje/ sam się w tym nie bacząc, bo [...] sam że w tym swym pismie ná wierszu osmym/ tegoż X. Skárgi ostátek słow/ z teyże karty wyżey pomienioney/ przynosi. SzemGrat 29.

– Dáleko ieszcze większe są báiki owe co powiáda/ ze Jezuici cukrámi/ y obietnicámi málowánia po śmierci z płomieńmi około głowy/ do siebie młodŸ ciągną. SzemGrat 10.

– Dziwuię się wąm iednák bárdzo/ zeście od Heretikow/ y od złych kátolikow/ tych wyżey pomienionych baiek y potwárzy iáko Oręża iakiego nápożyczyli. SzemGrat 49.

– Doktorskich/ Mistrzowskich/ Bákáłarskich tytułow [...] [jezuici] nie vzywáią. SzemGrat 1.

– Ofiárowáli się [jezuici] y ná to że studenty swe swieckie wszystkie/ ktorzyby się promouowáć [!] ná Bakálarstwo/ Mistrzostwo/ ábo Doctorstwa w Philosofiey [...] chcieli/ ná promocyie do Akádemiey odsyłáć mieli. SzemGrat 346.

– Akádemia Krákowska z kąd proszę bierze ná Bákáłárze/ mistrze/ Doktory/ y Profesory/ áaza nie ze swych dyscypułow? SzemGrat 11.

– Syná własnego J.M.P. Stárostę Lanckoronskiego teráźnieyszego Koronnego Mieczniká/ y Synowca Stárostę Szadkowskiego Mikołáiá/ ktory potym Bernardynem vmárł/ chętnie ofiárował [p. Zebrzydowski]. SzemGrat 326.

– Oboie księgi Historyey Societatis Iesv wyzey pomienionych Autorow/ w ktorych wszytkiemu swiatu wiadomo czynią chęci pokazane sobie/ od dawnieyszych zakonow rozmaitych/ a zwłaszczá od Kártuziánskiego/ y Reformatorow, Benedyktynow Klasztoru Montis Serrati po wszystkim swiecie sławnego. SzemGrat 63.

– Trzęci árgument Plebáński ná przeciw szkołom Iezuickim w Krákowie iest/ że się mu sposob náuczánia ludzi młodych/ ktory Iezuici we swych szkołách záchowywáią/ niepodoba/ bo Grámatykę porozdzieláli/ reguł trudnych bez potrzeby w niey náczynili; długo onąż młodź zábawiaią. SzemGrat 24-25.

– Każdy rzeczy wiadomy a bez affektu na nie patrzący/ osądzi że nie mnieyszy/ ale większy pożytek inni/ aniżeli Jezuici/ że szkoł swych maią. SzemGrat 12.

– Tą Retoryką Mathemátycką nárabia P. Pleban/ chwaląc dawnych/ teraznieiszego gani/ á do bigosu/ ktory nie raz wspomina/ sobie ze sławy Jezuickiey násiekáney zgotowánego/ dla lepszego smáku/ sławy dobrey Práłátá tego/ nákrązáć wtenże vsiłuie. SzemGrat 118.

– [...] pomocnikow dla lepszego ćwiczenia młodzi/ náuczycielow/ bądź swieckich bądź zakonnych/ onym przydáwáć ták wolno iest/ iáko káżdemu Biskupowi wszkołách Dyecyzyey swey sobie podległych. SzemGrat 119.

– [...] iest wnim [bractwie] bárzo wiele osob znácznych/ stanu wszelákiego/ y Legatow Papieskich kilka/ y niemal wszyscy teraznieiszy Jch MM. Xięża Biskupi/ á náwet y sam Krol J[eg]o M. z Krolową Jey M. y zpierworodnym Synęm Krolewicem Je[g]o M. Władysławem. SzemGrat 326.

– Luter y inni po nim rożni iego pomocnicy/ ktosz nie wie że zakonnikámi zacnych w Kościele Katholickim zakonow bywszy/ że sług Bozych sługámi szátáńskiemi stali się? ktorych imion vmyslnie milczę/ á cosz ztąd zá zmázá drugim tákichze godności/ urzędow y powołániá osobom? á iáko ci y tym podobni łotrowie/ sławie dobrey ták wielkich á zácnych stanow [stanu] Biskupiego/ y Kápłáńskiego/ áni ták wielkim y świątobliwym Zakonom/ w ktorych przedtym żyli szkodzić nie mogą złymi swymi spráwami [...]. SzemGrat 26-27.

– Lecz Stolicá Apostolska/ wdostoięnstwie się swym y władzy sobie od sámego Bogá daney poczuwáiąc/ y o ták wielkie znieważenie władzy vrzędu Biskupiego zdeymuiąc/ rozumu Plebanow y Mistrzow onych Páryskich/ iáko sie nizey wresponsie ná drugi discurs powie/ náuczyłá/ y koniec wszystkiemu vczyniłá. SzemGrat 4.

– [...] do [urzędu biskupiego] przynależy sądzić o práwdzie/ pism tákowych/ y one władzą swą Biskupią potępiáć/ ieśliby złe były/ y ich zákázywáć [...]. SzemGrat 22.

– Papież [...] widząc iáki pożytek z wielości Akademiy/ y z rozmaitości szkoł/ zwiádomością stolice Apostolskiey/ y Biskupiego vrzędu stworzonych/ záwdy w Kościele Bożym bywał/ y iest. SzemGrat 70.

– O Lutrze/ gdy rozsiewáć począł swe błędy/ nápisąno tesz ksiąszkę iednę/ ktorey tytuł był Luterski płaszcz żebráczy. SzemGrat 49.

– O miły P. Plebanie/ wielkasz topracá stárego Gregoryánká náuczać/ ále cosz zwámi czynić/ przecięć ábym was zbłędu wywiodł iákom począł do końcá ćwiczyć muszę. SzemGrat 38.

– Ták tesz miał P. ten miły Plebán vczynić/ nie ná Iezuity ogołem krzyknąć/ iákoby źle Pány Akádemiki/ ábo kogo innego w spomináli/ ále ieśli ktorych słyszał w tym wykraczáiących/ zaraz błądzącym powiedzieć/ Fratres ista non sunt opera P. Ignatij, sed patris Diaboli, tákby ich był słusznie záwstydził. SzemGrat 23.

– Wiedzciesz to ná potym miły P. Plebanie á nieumieiętnością wászą páráfianom swym y patientom błądzić wtákich rzeczách okázyey nie dáycie. SzemGrat 10.

– Im dáley wlas tym więcey drew/ im dáley P. Pleban o rzeczách Iezuickich chce mowić/ y sędzią sie ich czynić/ tym więcey błądzi. SzemGrat 9.

– Á onych pászkwilantow y nádymaczow/ Pan Bog iusto suo iudicio pokarał. SzemGrat 130.

– Mászkarę osoby Plebáńskiey ná się wziąwszy, wyprowádził [przeciwnik jezuitów] ná Diálog Plebana z Ziemiáninęm swym páráfianem rozmawiáiącego, o Iesuitách; rozmáicie ich máluiącego, brámuiącego, zábáwy ich nieprzystoynie wyszpocáiącego, á postępki zle wykłádáiącego. SzemGrat Av.

– Mászkarę osoby Plebáńskiey ná się wziąwszy, wyprowádził [przeciwnik jezuitów] ná Diálog Plebana z Ziemiáninęm swym páráfianem rozmawiáiącego, o Iesuitách; rozmáicie ich máluiącego, brámuiącego, zábáwy ich nieprzystoynie wyszpocáiącego, á postępki zle wykłádáiącego. SzemGrat Av.

– O Moskwę iák sie stáráli Iezuici áby onę z Kościołem kátolickim złączyć/ y iáko iusz byli kwoli národowi onemu/ y brody/ y włosy pozápuszczáli. SzemGrat 33.

– W Cezárauguście w Hiszpániey/ Petrum Augustinum Episcopum Oscanum, broniącego Iezuitow y priuilegia onym od stolice Apostolskiey nádánych/ Maleuoli málowáli wiego Insule/ y vbierze Biskupim między Iezuitámi/ ktorych wespoł znim Diabli do piekłá ciągnęli gwałtem wielkim. SzemGrat 129-130.

– Akádemia Páryska [...] do trzech się osobliwie argumentow vdáłá/ ktoremi się iáko trzema mury ábo wáły/ przeciw mocy teyże stolicy [Apostolskiej] obtoczyć y bronić chciáłá. SzemGrat 81.

– Pewne osoby [...] pod pretextem bronięnia Zacney Akádemiey Krákowskiey, przeciwko ich Collegium przy Kościele ś. Piotra [...] piorá swe rozpuszczáiąc, stáráiąć sie sposoby rozmáitymi Oyce te do ludzi w ohydę podáć. SzemGrat A.

– Studenci co w Bursách y ná szkołach mieszkáią [...] á zasz zpowinności w Kollegium PP. Akádemikow/ lekcyiey słucháć nie będą? SzemGrat 352.

– Ubodzy wszpitalách/ a studenci w Bursách/ intraty swe máią/ iednák przecię ci szczupło/ ieśli sobie osobno/ nie nágotuią/ á oni w vbostwie y nędzy żyią. bo sobie nie mogą bráć zdochodow szpitalnych/ áni Bursáckich/ ieno co onym rządcy mieysc onych/ dozorcy/ prowizorowie dádzą. SzemGrat 38.

– [Akademia Paryska] Do trzech się osobliwie árgumentow udáłá/ ktoremi się iáko trzema mury przeciw mocy teyże stolicy [Apostolskiej] obtoczyć y bronić chciáłá. Pierwszy był/ że Papież przxymusić nikogo nie może/ áby poniewolnie miał drugiego/ do swego towárzystwá/ ábo zwiąsku iákiego/ przyiąć [...] Burzy záraz y obala ten pierwszy mur/ tenże Doktor S. mowiąc/ że towárzystwá y zwiąski są dwoiákie; iedne prywatne/ ábo poiedynkowe/ ktore káżdy według vpodobánia swego czynić może [...] Drugie zaś są towárzystwa y zwiąski publiczne [...] te przymuszone bydź mogą. SzemGrat 81-82.

– Bo oni iednym sposobem wszędy idą/ reguły się swey trzymáiąc: y iednáką wszędy cená ich nauki zawzdy; tak we Włoszech/ we Franciey iáko y w Polszcze. SzemGrat 6.

– Bo miasto dowodow do Controuersyey z strony szkoł nálezących, vdał się à re admores, ná Censure, sądzenie, y pociosywánie spraw, y postępowIesuickich. SzemGrat A2v.

– Zálecánia tymże dyscypułom że szkoły wyieżdżaiącym częste spowiedzi/ y chodzenie do Congregácyey. SzemGrat 15.

– Postępuie dáley ieszcze tenże/ y miásto defensorá Akádemiey/ sędzią się rzeczy Iezuickich/ mocą ktore ynie ma vczyniwszy/ powiádá/ że Iezuici nie wszyscy są Iezuitámi práwdziwymi/ chociáż po Iezuicku chodzą. SzemGrat 35.

– Tákie wroszki są báyki/ iednák ná vkontentowánie P. Plebaná/ ábysię stáruszkowi (iákim się on zmysla) cholerá nazbyt nie wzruszyłá/ á gorączki wielkiey mu nie przyniosła/ pozwolmy mu tą rázą/ to co on práńdykuie [!] z Poznańskim tym málárzem. SzemGrat 51-52.

– Honorow Akádemickich to iest tytułow Doktorskich y innych rozdawáć swym studentom nie mysleli; áby wtym w większey Reputácyey Akádemia zostawałá. SzemGrat 347-348.

– Postępuie dáley ieszcze tenże/ y miásto defensorá Akádemiey/ sędzią się rzeczy Jezuickich/ mocą ktorey nie ma uczyniwszy/ powiádá/ że Jezuići nie wszyscy są Jezuitámi prawdziwymi/ choćiaż po Jezuicku chodzą: ále dopiero się tákimi staią/ kiedy czwarty slub ścia do Pogan Papieżowi czynią: przed ktorym slubem wolno im wyniść z zákonu/ gdy się im podoba. SzemGrat 35.

– Do tego slubu czwartego nie wszyscy przypuszczani bywáią/ gdysz on potrzebuie ludzi/ ták w náuce iáko w zakonnym żywocie długo ćwiczonych [...]. SzemGrat 36.

– [...] ná to wszyscy czwartego Slubu Professowie [...] przysięgaią Bogu y zakonowi, tegosz dnia záraz po uczynieniu Slubu czwartego, tymi własnymi słowy. SzemGrat 41.

– Aleć te[g]o iednák Scribaniusowi stárszy iego niepochwalili/ y odmienić dedicátorią one/ w ktorey to byłoz roskázali [...]. SzemGrat 48.

– diabły SzemGrat 45.

– [...] czwartego slubu Professowie (oni co (...) domámi profesow rządzą y rządzić mogą) przysięgáią Bogu i zakonowi. SzemGrat 41.

– Chwała Bogu miły Plebanie/ że wzdy Hiszpanowi drogę toruiących Jezuitow czynicie choć; to arcyfalsz a nie Antychrystowi/ iako niekiedy Dominikanow/ y Franciszkanow czynili Mistrzowie Paryscy/ paszkwilusami one smaruiąc wszędy po świecie. SzemGrat 46.

– Tosz mowi Pius V. Dominikan. SzemGrat 37.

– A tosz Jezuitom nie trzebá było zárzucáć tego/ że swoiey powinności nie dosyć czynią/ w opowiádániu wiáry świętey pogáństwu/ y w obronieniu oney gdzie trzebá [...]. SzemGrat 34.

– Nie nowináć to/ że się od pászkwilántow przy máłych y lichych Jezuitách/ ludźiom wielkim y zacnym duchownym ábo świeckim dostánie. SzemGrat 129.

– Chwała Bogu miły Plebanie/ że wzdy Hiszpanowi drogę toruiących Jezuitow czynicie choć; to arcyfalsz a nie Antychrystowi/ iako niekiedy Dominikanow/ y Franciszkanow czynili Mistrzowie Paryscy/ paszkwilusami one smaruiąc wszędy po świecie. SzemGrat 46.

– [...] káznodziey ták wiele/ słuchaczom swym dármo nie każą/ bo ná wszytko fundácye máią. SzemGrat 7.

– Iezuici innymi zakonniki, y Akademiki, także y księżą swiecką gardzą. SzemGrat 15.

– Tákie wroszki są báyki/ iednák ná vkontentowánie P. Plebaná/ ábysię stáruszkowi (iákim się on zmysla) cholerá nazbyt nie wzruszyłá/ á gorączki wielkiey mu nie przyniosła/ pozwolmy mu tą rázą/ to co on práńdykuie [!] z Poznańskim tym málárzem. SzemGrat 51-52.

– ROZDZIAŁ CZWARTY. Trzęci árgument Plebáński ná przeciw szkołom Iezuickim w Krákowie iest/ że się mu sposob náuczánia ludzi młodych/ ktory Iezuici we swych szkołách záchowywáią/ niepodoba/ bo Grámatykę porozdzieláli/ reguł trudnych bez potrzeby w niey náczynili; długo onąż młodź zábawiaią. SzemGrat 24-25.

– Tymże sposobem wiekow bliszszych zakonnicy S. Bázylego/ S. Benediktá/ y S. Dominiká/ młodzi Grámmátyki i innych náuk świeckich náuczáli/ czyniąc sobie przystęp do ćwiczenia ich w pobożności Chrześciáńskiey. SzemGrat 32.

– W Cezárauguście w Hiszpániey/ Petrum Augustinum Episcopum Oscanum, broniącego Iezuitow/ y priuilegia onym od stolice Apostolskiey nádánych/ Maleuoli málowáli wiego Infule/ y vbierze Biskupim między Iezuitámi/ ktorych wespoł znim Diabli do piekłá ciągnęli gwałtem wielkim [...]. SzemGrat 129-130.

– A toć to iest własne ad idem wołáć/ gromády bráciey pobudzáć ná Iezuity/ áby wszyscy vna voce krzyknęli Crucifige, Crucifige, ná skárgę iedney sámey strony/ drugiey nie przesłuchawszy; y żeby dzieło ich potępili/ y onych osądzili/ gwałtownikámi stárożytnych praw y wolności oyczystych/ nie pytáiąc ich/ iesliście winni/ ábo niewinni; prawdá to czyli nie/ co wam zarzucaią. SzemGrat 79.

– Lecz wprowádził go S. Ignácy Duchem świętym wzbudzony w zakon ten/ dla większey przysługi swych v p. Bogá/ á dla gwałtownieyszey potrzeby Kościoła Bożego/ gotuiąc námięstnikom Chrystusowym do posług duchownych sługi tákie/ iákich czásow tych widział bydź Kościołowi Kátolickiemu naypotrzebnieyszych. SzemGrat 36.

– O Moskwę iák sie stáráli Iezuici áby onę z Kościołem kátolickim złączyć/ y iáko iusz byli kwoli národowi onemu/ y brody/ y włosy pozápuszczáli [...] dádzą o tym świádectwo ci/ co w Moskwie byli [...]. SzemGrat 33.

– Arius naybrzydszy Heretyk był kapłanem/ a Eutiches Archimandrytą to iest Opatem Constantynopolitańskim. SzemGrat 26.

– Dziwuię się wąm iednák bárdzo/ zeście od Heretikow/ y od złych kátolikow/ tych wyżey pomienionych baiek y potwárzy iáko Oręża iakiego nápożyczyli. SzemGrat 49.

– (Duch święty ...zakon... wzbudzieł) áby oni nie tyle miedzy pogány y Heretyki/ ale tesz y miedzy Kátolikámi/ własnym swym y zakonu swego sposobem dawnych czasow nie nowym/ ále nászych przez S. Jgnácego/ zá osobliwym natuchnieniem Duchá Bożego odnowionym; (... złość grzechów wykorzeniáli). Pęknorzec, Gratis 30. SzemGrat 30.

– Achab Pan niezbożny/ nad ludem Izraelskim panuiąc zarzucał Eliaszowi prorokowi to/ co teraz P. Pleban Jezuitom. SzemGrat 53.

– Nie nowináć to/ że się od pászkwilántow przy máłych y lichych Jezuitách/ ludźiom wielkim y zacnym duchownym ábo świeckim dostánie. SzemGrat 129.

– Iezuici innymi zakonniki, y Akademiki, także y księżą swiecką gardzą. SzemGrat 15.

– Postępuie dáley ieszcze tenże/ y miásto defensorá Akádemiey/ sędzią się rzeczy Jezuickich/ mocą ktorey nie ma uczyniwszy/ powiádá/ że Jezuići nie wszyscy są Jezuitámi prawdziwymi/ choćiaż po Jezuicku chodzą: ále dopiero się tákimi staią/ kiedy czwarty slub ścia do Pogan Papieżowi czynią: przed ktorym slubem wolno im wyniść z zákonu/ gdy się im podoba. SzemGrat 35.

– Chwała Bogu miły Plebanie/ że wzdy Hiszpanowi drogę toruiących Jezuitow czynicie choć; to arcyfalsz a nie Antychrystowi/ iako niekiedy Dominikanow/ y Franciszkanow czynili Mistrzowie Paryscy/ paszkwilusami one smaruiąc wszędy po świecie. SzemGrat 46.

– Wypuszczaią Jezuici od siebie niektorych dla wielkich y rożnych przyczyn/ wolnymi ie czynią od slubow zakonnych/ mocą stolice Apostolskiey [...]. SzemGrat 44.

– Postępuie dáley ieszcze tenże/ y miásto defensorá Akádemiey/ sędzią się rzeczy Jezuickich/ mocą ktorey nie ma uczyniwszy/ powiádá/ że Jezuići nie wszyscy są Jezuitámi prawdziwymi/ choćiaż po Jezuicku chodzą: ále dopiero się tákimi staią/ kiedy czwarty slub ścia do Pogan Papieżowi czynią: przed ktorym slubem wolno im wyniść z zákonu/ gdy się im podoba. SzemGrat 35.

– Tą Retoryką Mathemátycką nárabia P. Pleban/ chwaląc dawnych/ teraznieiszego gani/ á do bigosu/ ktory nie raz wspomina/ sobie ze sławy Jezuickiey násiekáney zgotowánego/ dla lepszego smáku/ sławy dobrey Práłátá tego/ nákrązáć wtenże vsiłuie. SzemGrat 118.

– Im dáley wlas tym więcey drew/ im dáley P. Pleban o rzeczách Iezuickich chce mowić/ y sędzią sie ich czynić/ tym więcey błądzi. SzemGrat 9.

– ROZDZIAŁ CZWARTY. Trzęci árgument Plebáński ná przeciw szkołom Iezuickim w Krákowie iest/ że się mu sposob náuczánia ludzi młodych/ ktory Iezuici we swych szkołách záchowywáią/ niepodoba/ bo Grámatykę porozdzieláli/ reguł trudnych bez potrzeby w niey náczynili; długo onąż młodź zábawiaią. SzemGrat 24-25.

– Postępuie dáley ieszcze tenże/ y miásto defensorá Akádemiey/ sędzią się rzeczy Iezuickich/ mocą ktore ynie ma vczyniwszy/ powiádá/ że Iezuici nie wszyscy są Iezuitámi práwdziwymi/ chociáż po Iezuicku chodzą. SzemGrat 35.

– Akademie katolickie władzą stolice Apostolskiey vmocnione [...] Papieżowie poważaią. SzemGrat 110.

– Dziwuię się wąm iednák bárdzo/ zeście od Heretikow/ y od złych kátolikow/ tych wyżey pomienionych baiek y potwárzy iáko Oręża iakiego nápożyczyli. SzemGrat 49.

– Iezuići wszystkich Krolow po ty szánuią y ważą/ poki im pożytecżni są: vmárłych lekce sobie kłádą/ że im ninacż przydáć sie nie mogą! SzemGrat 50.

– Ma kto controuersią o lás/ ábo gránice że swym sąsiádem/ y miásto tego coby miał dowodzić práwá swego/ zárzuci mu żeś kosterá/ ábo piiánicá; á cosz to do rzeczy? SzemGrat 16.

– Krakowska Akademia iest Akademią Koronną/ a cosz ma do niey Papież. SzemGrat 5.

– [...] iest wnim [bractwie] bárzo wiele osob znácznych/ stanu wszelákiego/ y Legatow Papieskich kilka/ y niemal wszyscy teraznieiszy Jch MM. Xięża Biskupi/ á náwet y sam Krol J[eg]o M. z Krolową Jey M. y zpierworodnym Synęm Krolewicem Je[g]o M. Władysławem. SzemGrat 326.

– Chćiał P. Pleban ohydzić Iezuity wprzod stanom szlácheckim/ przez máiętnośći źiemskich mięnie/ chciał ohydźić dáiącym swe syny do szkoł ich/ przez drogość náuki/ teraz chce ie powádźić z zakonámi y kśiężą swięcką. SzemGrat 16.

– Spráwy [...] szkoł [...] nie máią mieyscá [...] áni przed [...] grodem/ áni ziemstwęm [...] ále ábo przed Legatem Papieskim/ ábo w Rzymie przed sámym trybunałem teyże stolice Apostolskiey/ piszą o tym ták Theologowie/ iáko y Juristowie. SzemGrat 80.

– Iezuići wszystkich Krolow po ty szánuią y ważą/ poki im pożytecżni są: vmárłych lekce sobie kłádą/ że im ninacż przydáć sie nie mogą! SzemGrat 50.

– Mieliby się záprawdę słusznie o defekt tęn, ták lekiego poważenia vrzędu swego, zdiąć księza Plebani, y stáráć áby tęn Autor ábo maszkárnik [...] był iáko przystoi skarány. SzemGrat A2.

– W grodzie Krákowskim/ gdy Akádemik ieden/ od studentow Akádemickich obecnych tám mowieł/ z lekkim y nieprzystoynym wspominániem studentow Iezuickich/ y zniewagą sámychże Iezuitow/ że się mu támże ozwáno z tymże/ áby iego inconsideracyą y niebáczność wmowie pokazano/ y tu niewiem co zdrogi? SzemGrat 142.

– O Lutrze/ gdy rozsiewáć począł swe błędy/ nápisąno tesz ksiąszkę iednę/ ktorey tytuł był Luterski płaszcz żebráczy. SzemGrat 49.

– Ták tedy mowi miłośniczek. SzemGrat 51.

– A co miłośniczek przydał/ do tego swego Argumentu ábo dowodu pierwszego clausulę onę. SzemGrat 3.

– [...] stáráią się o to/ áby młodz Akádemicką wszkołách ich/ przez Congregacye/ ábo bráctwá Przebłogosłáwioney Matki Bożey fundámentá - pobożności y dobrych obyczáiow wziąwszy/ srzodkámi temisz/ wteyże pobożności/ y skromności/ y obyczáiách dobrych/ pomnożenie bráłá/ a wolności ktorą ma w Akádemiey/ ná dobre/ á nie ná złe vżywáła. SzemGrat 324.

– Á onych pászkwilantow y nádymaczow/ Pan Bog iusto suo iudicio pokarał. SzemGrat 130.

– Trzęci árgument Plebański ná przeciw szkołom Jezuickim w Krákowie iest/ że się mu sposob náuczánia ludzi młodych/ ktory Jezuici we swych szkołách záchowywáią/ niepodoba [...]. SzemGrat 24-25.

– Ubodzy wszpitalách/ a studenci w Bursách/ intraty swe máią/ iednák przecię ci szczupło/ ieśli sobie osobno/ nie nágotuią/ á oni w vbostwie y nędzy żyią. bo sobie nie mogą bráć zdochodow szpitalnych/ áni Bursáckich/ ieno co onym rządcy mieysc onych/ dozorcy/ prowizorowie dádzą. SzemGrat 38.

– A to niechay dosyć będzie/ ná pierwszy wász dyskurs/ ktoryście Gratysem názwáli [...]. SzemGrat 64.

– Iesliże ztey odpowiedzi P. Pleban/ y że swemi adherenty w tey clausuli niekontent/ niechayże sobie przeczyta Apologią S. Bernarda ad Gulielmum Abbatem. SzemGrat 20.

– Fratres ista non sunt opera P. Dominici, sed patris Diaboli. mowił niegdy niedoskonáłym niektorym zakonnikom/ Antonin święty/ lecz zakonowi świętemu nieprzypisował niedoskonałości/ boby to byłá bárdzo niesłuszna [...]. SzemGrat 23.

– Przez zgodę bowiem/ ábo vnią/ odcięłyby się tákiemu niesłusznemu vdáwániu [obmawianiu jezuitów]/ wszelákie okázyie [...]. SzemGrat 327.

– Patrzáymysz komu tu wierzyć/ ieśli Papieżom swiádectwo wszytkie[m]u świátu otym dáiącym/ czyli P. Plebanowi rzeczy tych niewiadomemu/ y onych nie rozumieiącemu. SzemGrat 37.

– Zápisał/ Bog mu zápłáć/ dobrze vczynił/ wolno mu to było rozdárowáć między páchołki/ wolno przegráć. SzemGrat 133.

– Nie czytał znáć P. Pleban casus conscientiae de causis belli iusti; nie z Pany/ co te węzły sumnienia mieć mogą/ ále z prostaki parafiány swoiemi; y z choremi pacientami się báwiąc; przetosz znieumieiętności swey ták niebácznie o tych rzeczách mowi/ iáko począł zpoczątku. SzemGrat 49.

– My áni ná Seymiku/ áni ná Seymie dánin Pápieskich posądzáć nie możemy. SzemGrat 127.

– Spráwy [...] szkoł [...] nie máią mieyscá [...] áni przed [...] grodem/ áni ziemstwęm [...] ále ábo przed Legatem Papieskim/ ábo w Rzymie przed sámym trybunałem teyże stolice Apostolskiey/ piszą o tym ták Theologowie/ iáko y Juristowie. SzemGrat 80.

– Skárga wyraźnie mowi że choć Jezuici Papieżom slubuią/ iść kędy im każe/ by y ná kray świátá/ iednák tesz záraz drugą część teyże Reguły przydáie/ że sie zakon ten z powinności swey szkołámi báwi. SzemGrat 29.

– Tosz się y o Papieżách mowić ma/ ktorych władza duchowna wtym/ ná wszystek się świát rosciąga. SzemGrat 110-111.

– Patrzáymysz komu tu wierzyć/ ieśli Papieżom swiádectwo wszytkie[m]u świátu otym dáiącym/ czyli P. Plebanowi rzeczy tych niewiadomemu/ y onych nie rozumieiącemu. SzemGrat 37.

– Nie z Pany/ co te węzły sumnienia mieć mogą/ ále z prostaki parafiány swoiemi; y z choremi pacientami się báwiąc; przetosz znieumieiętności swey ták niebácznie o tych rzeczách mowi/ iáko począł zpoczątku. SzemGrat 49.

– Lecz dziwowáć się musim przestąć téy wypráwie, y rozdániu person, bo tákięmu Plebánowi tákiego Páráfiana dáć było potrzebá. SzemGrat A2.

– Mászkarę osoby Plebáńskiey ná się wziąwszy, Plebana z Ziemiáninęm swym páráfianem rozmawiáiącego, o Iesuitách. SzemGrat Av.

– Wiedzciesz to ná potym miły P. Plebanie á nieumięiętnością wászą páráfianom swym y patientom błądzić wtákich rzeczách okázyey nie dáycie. SzemGrat 10.

– Ktorzy [akademicy paryscy]/ gdy Zákony S. Dominiká y Fránciszká/ y inne/ ktore Mondicantos zowiemy nástáły/ bronili im y kazáć y słucháć spowiedzi páráfianow swoich. SzemGrat 3.

– A że ná tych mieyscách/ gdzie wychowánia słuszne[g]o zakonnicy nie máią/ y dla te[g]o w máłey liczbie mieszkáią záchowáć vstawy zakonne ták iáko przystoi/ iest rzecz trudna/ strzegą się Jezuici pártykularzow/ ile bydź może; áby do náwątlenia záchowánia swych reguł/ y kárności zakonney fortek w zakonie swym nie otwierzali; słysząc zwłaszcza nie raz od innych dawnieyszych zakonow/ że pártikularze tákie/ máło pociechę zakonom/ y pożytek bliźnym/ á nie raz frásunki rozmaite przynoszą. SzemGrat 9.

– Nasladuią wtym Jezuici nie przodkow Akademiey Krakowskiey/ ale przodkow Akademiey Paryskiey. SzemGrat 132.

– Skoro Jezuici/ zParyzu y zniektorych mieysc we Francyiey/ od Haeretikow wygnani byli/ tak tesz zaraz znacznie studentow w Paryskiey Akademiey vbyło. SzemGrat 353.

– Chwała Bogu miły Plebanie/ że wzdy Hiszpanowi drogę toruiących Jezuitow czynicie choć; to arcyfalsz a nie Antychrystowi/ iako niekiedy Dominikanow/ y Franciszkanow czynili Mistrzowie Paryscy/ paszkwilusami one smaruiąc wszędy po świecie. SzemGrat 46.

– Kto to rośśiał ia nie-wiem áni się o to pytam: rzecz sámá wyswiadcza że ten co P. Plebanowi powiedział/ słyszał to od pászkwilántá ikiégoś iemusz podobnego; ktory quid pro quo wReceptách swych pisał/ chcąc truć ludzkie dusze/ szsławieniem nieprawdźiwym Jezuitow. SzemGrat 137.

– Á onych pászkwilantow y nádymaczow/ Pan Bog iusto suo iudiciopokarał. SzemGrat 130.

– Juszći niewiem iesliby byłá chćiáłá ábo nie chćiáła o tym Encomiaśćie S. Jgnácego wiedźieć/ to wiem żeby byłá pęwnię o tym pászkwilánćie P. Plebanie wiedźiáłá. SzemGrat 131.

– Nie nowináć to/ że się od pászkwilántow przy máłych y lichych Jezuitách/ ludźiom wielkim y zacnym duchownym ábo świeckim dostánie. SzemGrat 129.

– A to iusz P. Plebanie ani po Akademicku/ ani po Plebańsku. SzemGrat 78.

– Ta oboia ich [jezuitów] iest powinność y do pogan iść po Apostolsku/ y po bakalarsku dzieci uczyć. SzemGrat 34.

– Tá oboiá ich [jezuitów] iest powinność y do pogan iść po Apostolsku/ y po bákálársku dzieci vczyć. SzemGrat 34.

– Postępuie dáley ieszcze tenże/ y miásto defensorá Akádemiey/ sędzią się rzeczy Jezuickich/ mocą ktorey nie ma uczyniwszy/ powiádá/ że Jezuići nie wszyscy są Jezuitámi prawdziwymi/ choćiaż po Jezuicku chodzą: ále dopiero się tákimi staią/ kiedy czwarty slub ścia do Pogan Papieżowi czynią: przed ktorym slubem wolno im wyniść z zákonu/ gdy się im podoba. SzemGrat 35.

– Przetosz iáko Pan báczny/ swoią się ṕiędzią mierzy/ y mędrszym nád Papieżábydź niechce/ áni ordynácye iego/ mocą ktorey nie ma/ pociosywáć. SzemGrat 119.

– Vdał się á re admores, ná Censure, sądzenie, y pociosywánie spraw, y postępowIesuickich. SzemGrat A2v.

– [...] kto chce drugiego do ludzi zle vdáć, potrzebá áby cos podobnego ku prawdzie nąn powiádał, iesli chce áby iemu wierzono bo inaczey nic nie sprawi. SzemGrat A2v.

– Tym árgumentem/ Dyabeł wiełą bárdzo dobrych rzeczy/ ktore zá vnią PP. Akádemikow z Jezuitámi bydź mogą/ przeszkádza/ bo się zda tá rzecz do prawdy bárzo podobna. SzemGrat 345.

– O Tátáry kuśili sie Iezuići áby do ich náwrocenia przystep iaki ieć mogli/ y ná to X. Fránćiszká Zgodę kápłaná zakonu swego/ do tego sposobnego y osobliwą żárliwośćią pozyskania dusz Tátárskich od Páńá Bogá obdárzonego/ miedzy tymiż Tátáry/ iáko poimańcá będącego/ vmyslnie nie wykupowáli/ iemu iednák potrzeb dodáiąc/ áby przynamniey tym sposobem/ gdy inszemi nie mogli/ przystęp sobie byli vczynili/ ieśli nie do sámych Tátár/ tedy do rátowánia ostátká onych Chrześćiáń... SzemGrat 33.

– Náco żądániem stanow Koronnych ná przeszlym Seymie wárzawskim 1626. od J.K.M. commisia ná vspokoienie y pokumánie miedzy sobą/ y ziednoczenie tych dwuch stron/ dana ná co J.M. X.Szyszkowski. SzemGrat 322.

– Pius Quintus per Bullam ktora się poczyna Dum indefessae zakon Societatis [...] poleczył. SzemGrat 42.

– Trzęci árgument Plebáński ná przeciw szkołom Iezuickim w Krákowie iest/ że się mu sposob náuczánia ludzi młodych/ ktory Iezuici we swych szkołách záchowywáią/ niepodoba/ bo Grámatykę porozdzieláli/ reguł trudnych bez potrzeby w niey náczynili; długo onąż młodź zábawiaią. SzemGrat 24-25.

– Luter y inni po nim rożni iego pomocnicy/ ktosz nie wie że zakonnikámi zacnych w Kościele Katholickim zakonow bywszy/ że sług Bozych sługámi szátáńskiemi stali się? ktorych imion vmyslnie milczę/ á cosz ztąd zá zmázá drugim tákichze godności/ urzędow y powołániá osobom? á iáko ci y tym podobni łotrowie/ sławie dobrey ták wielkich á zácnych stanow [stanu] Biskupiego/ y Kápłáńskiego/ áni ták wielkim y świątobliwym Zakonom/ w ktorych przedtym żyli szkodzić nie mogą złymi swymi spráwami [...]. SzemGrat 26-27.

– O Moskwę iák sie stáráli Iezuici áby onę z Kościołem kátolickim złączyć/ y iáko iusz byli kwoli národowi onemu/ y brody/ y włosy pozápuszczáli. SzemGrat 33.

– Przydaie P. Pleban że Jezuici wielkie intraty maią; Na to się odpowiada; nierachowaliście ich intrat miły Panie Arythmetyku; maią intraty/ prawda/ ale takie zktorymi długow pewnie siła. SzemGrat 134.

– [...] kto chce drugiego do ludzi zle vdáć, potrzebá áby cos podobnego ku prawdzie nąn powiádał, iesli chce áby iemu wierzono bo inaczey nic nie sprawi. SzemGrat A2v.

– Tym árgumentem/ Dyabeł wiełą bárdzo dobrych rzeczy/ ktore zá vnią PP. Akádemikow z Jezuitámi bydź mogą/ przeszkádza/ bo się zda tá rzecz do prawdy bárzo podobna. SzemGrat 345.

– Jezuitom bráć/ áni chowáć/ áni dawáć/ náwet áni biedniey wody bez dozwolenia stárszego y wiádomości nápić nie godzi sie. Stársi zásie intratámi szafuięcy/ ktorzy pospolićie profesowie bywáią/ dáleko bárdziey wtym ręce związáne máią. SzemGrat 39.

– [...] ná to wszyscy czwartego Slubu Professowie [...] przysięgaią Bogu y zakonowi, tegosz dnia záraz po uczynieniu Slubu czwartego, tymi własnymi słowy. SzemGrat 41.

– Czego nie wiedząc ábo nie rozumieiąc P. Pleban powiáda/ że tym co czwartego slubu nie máią/ wolno wyniść z zakonu/ poniewasz profesámi nie są/ gdy sie im podoba. SzemGrat 36.

– [...] czwartego slubu Professowie (oni co (...) domámi profesow rządzą y rządzić mogą) przysięgáią Bogu i zakonowi. SzemGrat 41.

– [...] to Hiszpanom przyrodzona skutecznie dokázywáć ná co się záwezmą: y co raz opánuią dokońcá trzymáć. SzemGrat 46.

– Ale iáko tákie diskursy/ mądrym by nieprzystały wtey Materiey/ tak tesz y wtym/ oczym teraz sporka/ nie przystoią P. Plebanowi. SzemGrat 62.

– Bo táką vmowę y zgodę vczynili dla większego pokoiu y zachowania zobopolney miłośći przed lat czterdźiestą kilką zdawnemi Pány Akádemiki; (o ktorey się nizey powie wresponsię nátrzeći diskurs P. Plebanow) że wszyscy studenći v Iezuitow się vczący/ mieli się wpisywáć sposobęm wszytkich innych wkśięgi Akádemickie/ y P Rektorowi Akádemickiemu posłuszeństwo przysięgáć/ y w sądách Ciuilium causarum podlegać onęmuż; á Iezuitom wrzeczách do náuk/ y do kárnośći szkolney/ y dobrych obyczáiow przynależących. SzemGrat 75.

– Tą Retoryką Mathemátycką nárabia P. Pleban/ chwaląc dawnych/ teraznieiszego gani/ á do bigosu/ ktory nie raz wspomina/ sobie ze sławy Jezuickiey násiekáney zgotowánego/ dla lepszego smáku/ sławy dobrey Práłátá tego/ nákrązáć wtenże vsiłuie. SzemGrat 118.

– [Jezuici] znieźliczonych przykładow ná oko iáśnie (wespoł z inemi to vważaiącemi y rzeczy wiádomemi) widząc/ iáko często ćwiczęnie teyże młodzi/ dáne od nich/ wKrákowie się odmięnia/ [...] stáráią się o to/ áby młodz Akádemicka [...] wolności ktorą ma w Akádemiey/ ná dobre/ á nie ná złe/ vżywáła. SzemGrat 324.

– Lecz exystymácyey dobrey człowieká ták wielkiego/ ktorego wysoki rozsądek/ y zacne przymioty/ wszytkim są znáiome/ pismá tákie v ludzi bácznych y wiádomych rzeczy namniey náruszyć nie mogą. SzemGrat 118.

– [Jezuici] znieźliczonych przykładow ná oko iáśnie (wespoł z inemi to vważaiącemi y rzeczy wiádomemi) widząc/ iáko często ćwiczęnie teyże młodzi/ dáne od nich/ wKrákowie się odmięnia/ [...] stáráią się o to/ áby młodz Akádemicka [...] wolności ktorą ma w Akádemiey/ ná dobre/ á nie ná złe/ vżywáła. SzemGrat 324.

– Luter y inni po nim rożni iego pomocnicy/ ktosz nie wie że zakonnikámi zacnych w Kościele Katholickim zakonow bywszy/ że sług Bozych sługámi szátáńskiemi stali się? ktorych imion vmyslnie milczę/ á cosz ztąd zá zmázá drugim tákichze godności/ urzędow y powołániá osobom? á iáko ci y tym podobni łotrowie/ sławie dobrey ták wielkich á zácnych stanow [stanu] Biskupiego/ y Kápłáńskiego/ áni ták wielkim y świątobliwym Zakonom/ w ktorych przedtym żyli szkodzić nie mogą złymi swymi spráwami [...]. SzemGrat 26-27.

– A zbáwienie zásie ze swego tylo obiecowáć zakonu/ wiedząc że wszytkie insze od Duchá S. przez stolice Apostolską są potwierdzone/ (ktora im swiádectwo dáła/ że záchowuiąc swe Reguły/ nie tylo zbáwięnie/ ále y doskonáłość wielka dostąpiona wnich bydź może) [...]. SzemGrat 24.

– Lecz większa ta ieszcze/ że stolicá Apostolská ná to Akademie w Chrześciáństwie postánowiłá/ áby były iák propugnacula, zámki/ y twierdze náuki Kátolickiey/ ktoreyby młodzi wespoł znáukámi świećkimi náuczyli. SzemGrat 110.

– Do tego slubu czwartego nie wszyscy przypuszczani bywáią/ gdysz on potrzebuie ludzi/ ták w náuce iáko w zakonnym żywocie długo ćwiczonych [...]. SzemGrat 36.

– Postępuie dáley ieszcze tenże/ y miásto defensorá Akádemiey/ sędzią się rzeczy Jezuickich/ mocą ktorey nie ma uczyniwszy/ powiádá/ że Jezuići nie wszyscy są Jezuitámi prawdziwymi/ choćiaż po Jezuicku chodzą: ále dopiero się tákimi staią/ kiedy czwarty slub ścia do Pogan Papieżowi czynią: przed ktorym slubem wolno im wyniść z zákonu/ gdy się im podoba. SzemGrat 35.

– [...] ná to wszyscy czwartego Slubu Professowie [...] przysięgaią Bogu y zakonowi, tegosz dnia záraz po uczynieniu Slubu czwartego, tymi własnymi słowy. SzemGrat 41.

– Chćiał P. Pleban ohydzić Iezuity wprzod stanom szlácheckim/ przez máiętnośći źiemskich mięnie/ chciał ohydźić dáiącym swe syny do szkoł ich/ przez drogość náuki/ teraz chce ie powádźić z zakonámi y kśiężą swięcką. SzemGrat 16.

– [...] wktory tesz czasz/ y kila kiercow (to iest świecżnikow wielkich drewniánych/ ktore wprocessyách cechy rzemiosł rozmáitych nośić żwykli) ná drugiey stronie tegosz filará/ wzaporáchżwyklych będące/ mocnie iednym rázem/ zmiesc swych poruszyły sie [...]. SzemGrat 78.

– Iákie nabożeństwo y vcżąszcżánie do Sakrámentow/ spowiedźi świętey/ u Kommuniey/ w ludźiách/ iáko nie wiele ná służbę Páńską do kłasztorow ludźi idących/ iáko w wielu klasztorách (niewiele coś przednic wyiąwszy) znácżne liczby ludźi zakonnych vmnieyszenie [...]. SzemGrat 52.

– Lecz Stolicá Apostolska/ wdostoięnstwie się swym y władzy sobie od sámego Bogá daney poczuwáiąc/ y o ták wielkie znieważenie władzy vrzędu Biskupiego zdeymuiąc/ rozumu Plebanow y Mistrzow onych Páryskich/ iáko sie nizey wresponsie ná drugi discurs powie/ náuczyłá/ y koniec wszystkiemu vczyniłá. SzemGrat 4.

– Papież [...] widząc iáki pożytek z wielości Akademiy/ y z rozmaitości szkoł/ zwiádomością stolice Apostolskiey/ y Biskupiego vrzędu stworzonych/ záwdy w Kościele Bożym bywał/ y iest. SzemGrat 70.

– [...] ná co swiecki we srzod białego dniá/ w Kościołach zapaláią/ ná to tesz Jezuici w Krákowie [...] swieczkę/ chociasz dzień/ zápaláią ná chwałę Bożą [...]. SzemGrat 60.

– [Jezuici] znieźliczonych przykładow ná oko iáśnie (wespoł z inemi to vważaiącemi y rzeczy wiádomemi) widząc/ iáko często ćwiczęnie teyże młodzi/ dáne od nich/ wKrákowie się odmięnia/ [...] stáráią się o to/ áby młodz Akádemicka [...] wolności ktorą ma w Akádemiey/ ná dobre/ á nie ná złe/ vżywáła. SzemGrat 324.

– Lecz exystymácyey dobrey człowieká ták wielkiego/ ktorego wysoki rozsądek/ y zacne przymioty/ wszytkim są znáiome/ pismá tákie v ludzi bácznych y wiádomych rzeczy namniey náruszyć nie mogą. SzemGrat 118.

– Artykuł wiary iest/ że łaska pańska sama/ nie iakaszkolwiek y nie ta ktora wszytkim do dostąpienia zbawienia dana bywa/ zakonnikami ludzie czyni. SzemGrat 9.

– Tákie wroszki są báyki/ iednák ná vkontentowánie P. Plebaná/ ábysię stáruszkowi (iákim się on zmysla) cholerá nazbyt nie wzruszyłá/ á gorączki wielkiey mu nie przyniosła/ pozwolmy mu tą rázą/ to co on práńdykuie [!] z Poznańskim tym málárzem. SzemGrat 51-52.

– [...] do [urzędu biskupiego] przynależy sądzić o práwdzie/ pism tákowych/ y one władzą swą Biskupią potępiáć/ ieśliby złe były/ y ich zákázywáć [...]. SzemGrat 22.

– I ták mowi do swego słuchaczá Zięmianiná Vważ WM iáko ná tęn czás Biskupi żárliwie sli wswoiey powinnośći. SzemGrat 118.

– Zyczę tedy/ ábyśćie wm tey spráwy zániecháli ná tym mieyscu/ áni sie zá nie nieuymowáli [...]. SzemGrat 128.

– NA list WMciow krotko odpisuiąc; bo po długiey chorobie ieszczem nie do końcá pokrzepił/ przyidzie mi się naprzod wtym wmciom oswiadczyć/ żem y zmłodych lat wielce obserwował y szánował Academiam vestram [...]. SzemGrat 120.

– Co się záś tknie Patres Societatis Iesv, ná ktorych sie wm. skárżą/ y przez nie Academiam vestram vrażoną bydź rozumieią/ muszę y to przed wmciámi zeznáć/ quod conscientia dictat, żem y tym wiele powinien/ non modò priuato, sed et publico nomine; bom przez cáłe dwánáście lat v nich sie vczył [...]. SzemGrat 121.

– Wypuszczaią Jezuici od siebie niektorych dla wielkich y rożnych przyczyn/ wolnymi ie czynią od slubow zakonnych/ mocą stolice Apostolskiey [...]. SzemGrat 44.

– [...] pomocnikow dla lepszego ćwiczenia młodzi/ náuczycielow/ bądź swieckich bądź zakonnych/ onym przydáwáć ták wolno iest/ iáko káżdemu Biskupowi wszkołách Dyecyzyey swey sobie podległych. SzemGrat 119.

– O miły P. Plebanie/ wielkasz topracá stárego Gregoryánká náuczać/ ále cosz zwámi czynić/ przecięć ábym was zbłędu wywiodł iákom począł do końcá ćwiczyć muszę. SzemGrat 38.

– Nie wszyscy ludzie do iednych Kościołow/ abo Zakonow maią affekt. SzemGrat 350.

– Iezuici innymi zakonniki, y Akademiki, także y księżą swiecką gardzą. SzemGrat 15.

– Luter y inni po nim rożni iego pomocnicy/ ktosz nie wie że zakonnikámi zacnych w Kościele Katholickim zakonow bywszy/ że sług Bozych sługámi szátáńskiemi stali się? ktorych imion vmyslnie milczę/ á cosz ztąd zá zmázá drugim tákichze godności/ urzędow y powołániá osobom? á iáko ci y tym podobni łotrowie/ sławie dobrey ták wielkich á zácnych stanow [stanu] Biskupiego/ y Kápłáńskiego/ áni ták wielkim y świątobliwym Zakonom/ w ktorych przedtym żyli szkodzić nie mogą złymi swymi spráwami [...]. SzemGrat 26-27.

– Artykuł wiary iest/ że łaska pańska sama/ nie iakaszkolwiek y nie ta ktora wszytkim do dostąpienia zbawienia dana bywa/ zakonnikami ludzie czyni. SzemGrat 9.

– [...] pomocnikow dla lepszego ćwiczenia młodzi/ náuczycielow/ bądź swieckich bądź zakonnych/ onym przydáwáć ták wolno iest/ iáko káżdemu Biskupowi wszkołách Dyecyzyey swey sobie podległych. SzemGrat 119.

– Ták S. Cássianus Biskup y męcżenik ktorego Kościoł wspomina co rok dniá 13. Augusti. Biskupem się bydź zátáiwszy dzieci pogáńskie czytáć y pisáć vczył (iáko pisze Báronius in notis Martyrologij) áby był miał okázyą ich pobożności Chrżeściáńskiey y dobrych obyczáiow náuczáć; od ktorych potym z rozkazánia Tyránná/ gráfkámi y tablicámi dla Chrystusá zámordowány/ męczennikiem został. SzemGrat 31.

– A co miłosniczek przydał/ do tego swego Argumentu ábo dowodu pierwszego clausulę onę. Zwłászcza ieśli práwá y przywileie kogo w tym obwárowáły/ niezmordował sobie głowy szukáiąc tego. SzemGrat 3.

– Ze ták iáko y inni niektorzy do tych swowolnikow zkiymi bronią żakowską wypádli/ á ten ieden nie nie [nie:qub] kápłan iescże z szábłą gołą támże z tráfunku wyrostkowi wyrwáną/ y że wtym debitam modestiam Religiosam, y Reguły swey nie záchowáli/ tego onym stárszy ich/ nie tylo nie pochwalili/ ále y dobrą pokutę/według zwycżáiu zakonnego/ iáko res requirebat, dáli; [...]. SzemGrat 165.

– Ták lekkie poważenie y złe vszánowánie Ich. MM. XX. Biskupow od Plebaná/ słusznie káżdego Kátholiká do zalu poruszyć musi. SzemGrat 116.

– Z Professow Iezuickich zteyże okásiey żártki sobie/ szkodliwe sławie ich zakonney stroi/ tenże miły Pan Pleban/ twierdząc że oni dochodow wiecznych mieć nie mogąc, by im náwięcey dano wszytko strawią; [...]. SzemGrat 39.

– O Lutrze/ gdy rozsiewáć począł swe błędy/ nápisano tesz kśiąszkę iednę/ ktorey tytuł był Luterski płaszcz żebráczy; pokázuiąc/ ze on nic nowego nie przynosił/ iedno stáre potwárzy ná kościoł katolicki [...]. SzemGrat 49.