Pobieranie

Informacja o "ciasteczkach" i przetwarzaniu danych osobowych

Ta strona przetwarza Twoje dane osobowe takie jak adres IP i używa ciasteczek do przechowywania danych na Twoim urządzeniu.

Z jednej strony ciasteczka używane są w celu zapewnienia poprawnego funkcjonowania serwisu (np. zapamiętywania filtrów wyszukiwania zaawansowanego czy ustawień wybranych w tym okienku). Jeśli nie wyrażasz na nie zgody, opuść tę stronę, gdyż bez nich nie jest ona w stanie poprawnie działać.

Drugim celem jest gromadzenia statystyk odwiedzin oraz analiza zachowania użytkowników w serwisie. Masz wybór, czy zezwolić na wykorzystywanie Twoich danych osobowych w tym celu, czy nie. W celu dokonania wyboru kliknij w odpowiedni przycisk poniżej.

Szczegółowe informacje znajdziesz w Polityce Prywatności.

Wyrażam zgodę na "ciasteczka":
Tylko niezbędne do działania serwisu
Wszystkie (także służące gromadzeniu statystyk odwiedzin)

PL EN
ELEKTRONICZNY SŁOWNIK JĘZYKA POLSKIEGO XVII I XVIII WIEKU
znajdź hasła
wyszukiwanie zaawansowane
A
B
C
Ć
D
E
F
G
H
I
J
K
L
Ł
M
N
O
Ó
P
R
S
Ś
T
U
V
W
X
Y
Z
Ź
Ż
Mosleh ben 'Abdollāh Sa'di
SaadiOtwSGul 1610-1625 wydanie wtórne
Perska Księga na polski język przełożona od Jmci Pana Samuela Otwinowskiego, nazwana Giulistan, to jest Ogród różany

http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/doccontent?id=102578&from=FBC, http://jbc.bj.uj.edu.pl/dlibra/doccontent?id=267383
Odnotowano 228 cytatów z tego źródła
– Adziamską siarkę do Chiny zawieźć. SaadiOtwSGul 141.
patrz: ADZIAMSKI, ADZIAMSKI, ADZIAŃSKI
– W Alkoranie od dalekich i niedobrze znajomych strzedz się kazano. SaadiOtwSGul 178.
patrz: ALKORAN
– Czasem z fukiem mów, bowiem aloes brzydliwy, Rychlej pomaga, aniż sto dzbanów oliwy. SaadiOtwSGul 233.
patrz: ALOES
– Do miasta Belch nazwanego, zkąd wiele piżma i ambryi wychodzi, szedłem z Damaszku. SaadiOtwSGul 213.
patrz: AMBRIA
– Za tego urzędu Kienę żydówka na Diwanie handziarami rozszarpali szpahiowie. SaadiOtwSGul 72.
patrz: ANDZAR, ANDZIAR, ANDŻAR, ANDŻAR, HANDZIAR
– Koń arabski choć chudy, ale rączy bywa. SaadiOtwSGul 18.
patrz: ARABSKI, ARABSKI, HARABSKI
– Jakoż lepiéj głód cierpieć w pokoju, niż Ręki przed niegodnym człowiekiem nadstawić przez dzięki. Bo choćby Firyduna bogactwa przechodził, Sam Bóg nim gardzi,gdy się w dwojéj płci urodził; A atłas na niegodnym takim jest człowiecze, Jak farba z złotem, kiedy nią mur kto powlecze. SaadiOtwSGul 135.
patrz: ATŁAS, ATŁAS, GATŁAS, HATŁAS
– Ba bracie, obłuda-ć to i handel twój głupi. Nikt nic dobrego za złą monetę kupi. SaadiOtwSGul 83.
patrz: BA
– Z rozkazania tedy samego cesarza dano go do babadziaferu, ażeby mu więtsze i męki i przykrości czynione były. SaadiOtwSGul 66.
patrz: BABADZIAFER
– Nie mowię Boże, aby moje zasłużenia Miały być godne Twojego jakiego baczenia. SaadiOtwSGul 78.
patrz: BACZENIE
– Na podlejszych wielką baczność mając i szanując, ludzkość wszelką rad im ukazował. SaadiOtwSGul 65-66.
patrz: BACZNOŚĆ
– Milczenie Ujdzie czasem za mądre i baczne mówienie. SaadiOtwSGul 210.
patrz: BACZNY
– Czemu się dworem nie bawisz, i królowi panu tak bacznemu nie służysz. SaadiOtwSGul 69.
patrz: BACZNY
– Bajram też mały przed wielkim bywa na dwa miesiące i na dziesięć dni. SaadiOtwSGul 64.
patrz: BAJARAN, BAJERAN, BAJERAN, BAJRAM, BAJURAN
– Tego człowieka widziałem ja na mały Bajram w Basorze. SaadiOtwSGul 64.
patrz: BAJARAN, BAJERAN, BAJERAN, BAJRAM, BAJURAN
– Lepszy jest gniew bakałarzów, niż miłość ojcowska. SaadiOtwSGul 201.
patrz: BAKAŁARZÓW
– Nierychło słów wymawiając, słuchających długo na rzeczy bawił [Biuzurdzimicher]. SaadiOtwSGul 11.
patrz: BAWIĆ
– Czemu się dworem nie bawisz, i królowi panu tak bacznemu nie służysz. SaadiOtwSGul 69.
patrz: BAWIĆ SIĘ
– Żartów grubych zaniechaj i bezpiecznej mowy. SaadiOtwSGul 38.
patrz: BEŚPIECZEN, BEŚPIECZNY, BEZPIECZEN, BEZPIECZEN, BEZPIECZNY, BEZPIECZNY, BIEZPIECZNY
– Widziałem jednego Arabina chodzącego po Bezistramie w Bazrze. SaadiOtwSGul 136.
patrz: BEZISTRAM
– I osieł-ci nie z przednich zwierząt jest na świecie, A wżdy siła ksiąg mądrych nosi na swym grzbiecie; Owszem jako bezmozgi, acz wielkiéj potęgi, Nie wie, czyli drwa nosi na sobie, czy księgi. SaadiOtwSGul 231.
patrz: BEZMÓZGI
– Azaż nie widacie, co w ogrodach kosztownych są wierzby pachniące jako piżmo, są też suche i bezpożyteczne drzewa? SaadiOtwSGul 227.
patrz: BEZPOŻYTECZNY
– Nas bezwinnych pojmawszy, barzo zbito i do zamkowego więzienia oddano. SaadiOtwSGul 81.
patrz: BEZWINNY
– „Oku człowieka bogactw nienasyconego, Nie dosyć czyni świata dostatek wszytkiego, Jako bezwodnéj studni, któréj rosa nocna Nie może posiłkowéj wodzie być pomocna.” SaadiOtwSGul 224.
patrz: BEZWODNY
– Inszy Arabin w szczerém bezwodném polu, gdy mu wody nie stało, w szczerém pragnieniu będąc, mówił: — „Kiedybym to u Boga uprosić mógł, abym, nim umrę, w kolano głęboką wodę naszedł, a swoję materyą nią napełnił, i sam się ochłodziwszy posilił, potém jużbym niechaj umarł.” SaadiOtwSGul 137.
patrz: BEZWODNY
– Widząc moje chęć ku zalotom, za ostatnią wolą swoje przy śmierci zostawił [ojciec] mi tę naukę, mówiąc: — „Synu, wiedz za pewne, że bezżenna młodość ogień jest gorący, a tak nie czyń sobie gorętszego w piekle; a jeśli rozumiesz, że nie wytrzymasz w tamtym ogniu, ten tuteczny swój pilno wodą cierpliwości i wstrzemięźliwości gasić usiłuj.” SaadiOtwSGul 240.
patrz: BEZŻENNY
– Barzo go o obyczje i naukę nauczyciel bijał. SaadiOtwSGul 199.
patrz: BIJAĆ
– Widząc owego bez nóg, już mi moja bosota najmniej przykra nie była. SaadiOtwSGul 138.
patrz: BODOTA
– Niepotrzebnie przez swój wiek myśl swoję bogacił, Ponieważ nic nie kupił, a złoto utracił [ogólnie: człowiek, każdy]. SaadiOtwSGul 231.
patrz: BOGACIĆ
– Trafia się to, ze przy boku monarchów będący, zwłaszcza ci, co często z nimi mawiają, prędko bogacieją. SaadiOtwSGul 37.
patrz: BOGACIEĆ
– Lepszá jest śmierć ubogiego dobrego, niż złe życie niewstydliwego bogacza. SaadiOtwSGul 257.
patrz: BOGACZ
– [...] przy każdéj róży ciernie i oset jest i być musi, a po upiciu się winem, głowa snadź bolewa [...]. SaadiOtwSGul 226.
patrz: BOLEWAĆ, BOLEWAĆ, BOLIWAĆ
– Ieden ubogi, nagi, bez czapki, bosy [...] do karawanu naszego się przymieszawszy, do Mechy z nami pospołu szedł. SaadiOtwSGul 90.
patrz: BOSSY, BOSY, BOSY, BOSZY
– Zacnych uczonych ludzi krwią pięść swą farbował, Końce palców jak broczą czerwono malował [złoczyńca]. SaadiOtwSGul 221.
patrz: BROCZ
– Ktokolwiek grzeszy, jakiegokolwiek stanu jest, źle czyni; a najwięcéj ten, co pismo umie, gdyż nauka jest bronią przeciwko szatanowi. SaadiOtwSGul 246.
patrz: BRONIA, BRONIA, BROŃ, BROŃ, BRÓŃ
– Jeden Bulgarzyn szedł sobie w drogę. Trefunkiem złodziéj uciekający potkał go, i uchodząc o sobie dania wiadomości widząc prostotę bulgarską, w jeden dom wszedł, a zaraz tyłem wyszedł i umknął. SaadiOtwSGul 252.
patrz: BULGARSKI, BULGARSKI, BUŁGARSKI, BUŁHARSKI
– Odpowiedział: — „Adziamską siarkę do Chiny zawieźć, gdyż mam tę wiadomość, że barzo tam popłaca; ztamtąd naczynia farfurowego nabrawszy, do Grecyej zawieźć; ztamtąd zaś złotogłowów i materyj rozmaitych wziąwszy, do Indyej prowadzić; z Indyej żelaza bułatowego do Halepu posłać; halepskiego zaś szkła i różnych farb kamyczków nabrawszy, do Gemenu prowadzić; dopiero z Gemenu ich kramów nabrać i do Persyej zawieźć. Tam już dawszy włóczeniu pokój, w kramie usieść wolą mam.” SaadiOtwSGul 141.
patrz: BUŁATOWY
– Póki lata swe trawisz tylko w domu, Próżno bywalcem udawasz się komu. SaadiOtwSGul 148.
patrz: BYWALEC
– Ieden ubogi, nagi, bez czapki, bosy [...] do karawanu naszego się przymieszawszy, do Mechy z nami pospołu szedł. SaadiOtwSGul 90.
patrz: CAPKA, CZAPKA, CZAPKA
– Widziałem czausza jednego, który miał syna w szaraju cesarskim. SaadiOtwSGul 24.
patrz: CAUSZ, CZAUS, CZAUSZ, CZAUSZ, CZAUZ
– Gdy sam strzałę wystrzelisz, strzeż tego fortelu, Byś nieprzyiacielowi nie stawał na celu. SaadiOtwSGul 53.
patrz: CEL, CEL, CYL, CZEL
– Owo tak szpetny głos miał on chatyb, że dziesiącią centnarów nad ośli głos szpetniejszy był. SaadiOtwSGul 166.
patrz: CENTNAR, CENTNAR, CETNAR
– Z dalekich krajów ludzie chadzają do Mechy. SaadiOtwSGul 46.
patrz: CHADZAĆ, CHADZAĆ, CHADŻAĆ, CHODZAĆ
– Na koronie Kiey-Husrewe cesarza napisano było językiem chaldejskim. SaadiOtwSGul 57.
patrz: CHALDAJSKI, CHALDEJSKI, CHALDEJSKI, HALDEJSKI
– Przyjacielu, u tego meczetu postanowiłem ja chatyba do modlitw zwoływającego. SaadiOtwSGul 167.
patrz: CHATYB
– Chatyb przy jednym meczecie będący, miał głos barzo szpetny. SaadiOtwSGul 166.
patrz: CHATYB
– Głos szpetny mam i [...] nim się ludziom przykrzę. Zarzekam się tedy chatybstwa. SaadiOtwSGul 167.
patrz: CHATYBSTWO
– Są [bogacze] jakoby marcowemi chmurami, które nikomu pożytku nie uczynią, słońcem są, a nikomu promieniem swoim nie świecą. SaadiOtwSGul 223.
patrz: CHMORA, CHMURA, CHMURA
– W arabskiéj ziemi widziałem jednego chodzię, co w jedném miasteczku dzieci uczył i szkołę trzymał. SaadiOtwSGul 200.
patrz: CHODZDZIA, CHODZIA, CHODZIA, HODZIA
– Za rozkoszami świata tego tuż w tropy śmierć chodzi. SaadiOtwSGul 226-227.
patrz: CHODZIĆ
– Kiedyby ze dżdżów, które z Maju zwykły chodzić, Z każdéj krople miała się jedna perła rodzić, Na cóżby się towary podlejsze przydały. SaadiOtwSGul 227.
patrz: CHODZIĆ
– Boby nierówno lepiéj gadzinę urodzić, Niż dziecię, coby miało po swéj woli chodzić. SaadiOtwSGul 207.
patrz: CHODZIĆ
– Basza powiedział: — „Ponieważ z dziesiąci domów ciężko na was dać do wioseł na galery po chłopie, dajcież z piąci.” SaadiOtwSGul 7.
patrz: CIĘŻKO
– Jam mu i słowa nie odpowiedział, anim głowy, ani oczu ku górze nie podniósł, o co rozgniewany rzekł: — „Póki językiem dobrze możesz ruszać, Niech ciężko z ludźmi mówić ci nie będzie; Bo potém trudno zechcesz się przymuszać, Gdy goniec śmierci na wargach usiędzie.” SaadiOtwSGul 7.
patrz: CIĘŻKO
– Dobrze więc radził Bektas wojsku swemu, By nikt nie ufał człowiekowi temu, Co mu przyczynę dał sam do niechęci, Bo kożdy krzywdę rad chowa w pamięci, I na mur ciskać nie każe kamieniem, By głowy nie stłukł nazad odskoczeniem. SaadiOtwSGul 151.
patrz: CISKAĆ, CZYSKAĆ
– Skarżył na jednego syna czauszowego, powiedając, że mu szpetnie nałajał. SaadiOtwSGul 67.
patrz: CZAUSZOWY
– Czterystu młodzianów, strzelać się uczących, po razu strzelili, żaden nie trafił; ażci jeden chłopczyk mały, który na każdy dzień igrając po karwasarze, z łuka strzeliwał, to posłyszawszy, szedł też i strzelił. SaadiOtwSGul 156.
patrz: CZTERYSTA
– W księgach czworgu, które Bóg dał na świat, raj dla dobrych, i to co w nim, jest opowiedziany, to też wiesz, że skarby panów możnych i zbiory ich pod ichże pieczęcią chowane bywają, a ten, który żywność dla wielu obmyśliwa, od zbytniego skępstwa daleki bywa. SaadiOtwSGul 220.
patrz: CZWORO
– Daktylowa kostka w wysokie palmowe drzewo się obraca. SaadiOtwSGul 2.
patrz: DAKTYLOWY, DAKTYLOWY, DAKTYŁOWY
– Miasto żałoby z przednich materyj demiackich szaty sobie posprawiali. SaadiOtwSGul 144.
patrz: DEMIACKI
– Dobrych znaczące odzienie derwiskie noszą. SaadiOtwSGul 219.
patrz: DERWISKI
– Derwiszowska hirka jest dobrowolna ubogiemu suknia. SaadiOtwSGul 116.
patrz: DERWISZOWSKI
– Jeden z uczniów i towarzyszów derwiszowych spytał go. SaadiOtwSGul 157.
patrz: DERWISZOWY
– Bo lubom się okrutnéj ja dopuścił złości, Ty mi ją możesz przejrzeć z swej dobrotliwości. SaadiOtwSGul 185.
patrz: DOBROTLIWOŚĆ
– Gdym ja tedy domówił, derwiszowi wodza cierpliwości z rąk wypadły. SaadiOtwSGul 222.
patrz: DOMÓWIĆ
– Po czém poznać możesz już człowieka dorastającego [...]. SaadiOtwSGul 208.
patrz: DORASTAJĄCY
– Ledwie że mi się przyszło wzrostem trochę wznosić, Az mi źrzetelnym głosem rzeczono: już dosyć. SaadiOtwSGul 188.
patrz: DOSYĆ
– [...] (nie dziw, bo z czerwonéj róży pięknéj twarzy jéj kilka kropli pono w onę to furfurę wpadło było). SaadiOtwSGul 151.
patrz: FARFORA, FARFURA, FARFURA, FURFURA
– [...] naczynia farfurowego nabrawszy, do Grecyej zawieźć [...]. SaadiOtwSGul 141.
patrz: FARFUROWY, FARFUROWY, FURFUROWY
– [...] jako miesiąc z zachmurza wychodzi [młody człowiek] niosąc w ręku czarę furfurową [...] wody [...]. SaadiOtwSGul 179.
patrz: FARFUROWY, FARFUROWY, FURFUROWY
– Przeto Phoenix wielkiej jest sławy w ptaszym rodzie, Że kością żyjąc, mieszka ze zwierzęty w zgodzie. SaadiOtwSGul 37.
patrz: FENIKS
– Towarzysz nasz [...] głosem wielkim krzyknąwszy, w fujarę zagrał [..]. SaadiOtwSGul 99.
patrz: FOJARA, FUJARA, FUJARA
– Frasowliwie westchnąwszy rzekła. SaadiOtwSGul 190.
patrz: FRASOBLIWIE, FRASOBLIWIE, FRASOWLIWIE
– Obaczywszy, że go odjechano, frasowny wstawszy, drogi szukać począł. SaadiOtwSGul 153.
patrz: FRASOWNY, FRASOWNY, FRASZOWNY
– Czasem z fukiem mów, bowiem aloes brzydliwy Rychléj pomaga, aniż sto dzbanów oliwy. SaadiOtwSGul 233.
patrz: FUK
– Głos kobzy i głos bębna nie jest równy. SaadiOtwSGul 245.
patrz: GŁOS
– Jeśli król pięć jaj gwałtem komu wziąć pozwoli, Słudzy tysiąc kokoszy wydrą poniewoli. SaadiOtwSGul 48.
patrz: GWAŁTEM
– Jeden z naszéj reguły, temu to panu niedobrze się zachowawszy, przeciwko stanowi i powołaniu swemu wystąpił. Zaczém ona łaska i naznaczona żywność i odzież ustała, a inaksze rozumienie o regule naszéj nastąpiło. SaadiOtwSGul 44.
patrz: INAKSZY
– Na koronie Kiey-Husrewe cesarza napisano było językiem chaldejskim. SaadiOtwSGul 57.
patrz: JĘZYK
– W mieście Hemedan nazwaném, był kady [wójt] uczony, ale młody. SaadiOtwSGul 181.
patrz: KADEJ, KADI, KADY, KADYA, KADYJ
– Dziewka [...] przeklinać kadya poczęła. [...] Kady i słowa nie rzekłszy a wszystko prawie połknawszy, poszedł. SaadiOtwSGul 181.
patrz: KADEJ, KADI, KADY, KADYA, KADYJ
– Dziewka już przeczuwawszy o zamysłach kadyowych [...] przeklinać kadya poczęła. SaadiOtwSGul 181.
patrz: KADEJ, KADI, KADY, KADYA, KADYJ
– Szedł skarżyc do kadya na konowała. SaadiOtwSGul 210.
patrz: KADEJ, KADI, KADY, KADYA, KADYJ
– Do łaźni dziewka z matką idąc, z kadym się potkały. SaadiOtwSGul 181.
patrz: KADEJ, KADI, KADY, KADYA, KADYJ
– Dziewka już przeczuwawszy o zamysłach kadyowych [...] przeklinać kadya poczęła. SaadiOtwSGul 181.
patrz: KADIOWY
– Ten raz, coś mi zadała, dziewko, kamieniowy, Milszy mi jest niż słodki owoc daktylowy. SaadiOtwSGul 181.
patrz: KAMIENIOWY
– Dla tegoć spodni kamień młyński wielki ciężar nosi, że na miejscu swojém stoi, a jako wyższy się nie obraca. SaadiOtwSGul 155.
patrz: KAMIEŃ, KAMIEŃ, KAMIŃ
– Jest jedno zwierzątko małe, a zową go karakułak. SaadiOtwSGul 37.
patrz: KARAKUŁAK
– Rustem swojego syna nauczał młodego, By przeciwnika lekce nie kładł najmniejszego [...]. SaadiOtwSGul 23.
patrz: KŁAŚĆ
– Głos kobzy i głos bębna nie jest równy. SaadiOtwSGul 245.
patrz: KOBZA
– Jednego czasu trafiłem się do niego, nie mogłem wytrwać, rzekłem: — „Bogactwa, rzecz nabyta i odbyta jako ciekąca woda, a fortuna i rozkoszy świeckie jako młynne koło się obracające. Takie tedy marnotractwo i rozkoszy, które ty czynisz, ledwoby owemu, co kilka królestw ma, zeszły się; a trzeba wiedzieć, że kożdy pan ma dochody, ale też i rozchody. SaadiOtwSGul 202.
patrz: KOŁO
– Koń arabski choć chudy, ale rączy bywa. SaadiOtwSGul 18.
patrz: KOŃ
– Daktylowa kostka w wysokie palmowe drzewo się obraca. SaadiOtwSGul 2.
patrz: KOSTKA
– Wiesz, że kot zmordowany, choć już dokonywa, Częstokroć lampartowi oczy wydrapywa, [...]. SaadiOtwSGul 29.
patrz: KOT
– Ludzi pobożnych i Boga miłujących obyczaje jednakie być mają tak w oczy jako krom oczu: aby o ludziach krom oczu źle nie mówili, a w oczy nie chwalili. SaadiOtwSGul 79.
patrz: KROM
– Głowę na krawędzi kuranu (księgi zakonu) położywszy, trwałem. SaadiOtwSGul 83.
patrz: KURAN
– Wiesz, że kot zmordowany, choć już dokonywa, Częstokroć lampartowi oczy wydrapywa, [...]. SaadiOtwSGul 29.
patrz: LAMPARD, LAMPART, LAMPART
– Także i kot rączemu srogim jest szczurkowi, Sam zaś szczurkiem chyżemu bywa lampartowi. SaadiOtwSGul 13.
patrz: LAMPARD, LAMPART, LAMPART
– Rustem swojego syna nauczał młodego, By przeciwnika lekce nie kładł najmniejszego [...]. SaadiOtwSGul 23.
patrz: LEKCE, LEKCE, LEKKO, LEKKO, LETKO
– A ty czemu nie robisz, i czemu pracą swą nie żyjesz, abyś wżdy od lekkiego poważania wolen był. SaadiOtwSGul 69.
patrz: LEKI, LEKKI, LEKKI, LETKI, LIEKKI
– Przeto Lotowa żona w słup się obróciła, Że nazad do Sodomy wrócić się myśliła. SaadiOtwSGul 22.
patrz: LOTOWY
– Może się ucho obejść, by najdłużéj trwało, Choćby żadnéj muzyki nigdy nie słychało, Może oko ogrodów nie znać różno lsknących, Może nos różéj i ziół nie wąchać pachniących [...] SaadiOtwSGul 157.
patrz: LSKNĄCY, LSNĄCY, LŚNĄCY, LŚNĄCY, ŁSNĄCY, SLNĄCY
– Kiedyby ze dżdżów, które w Maju zwykły chodzić, Z każdéj krople miała się jedna perła rodzić, Na cóżby się towary podlejsze przydały, I gdzieby się paciorki proste przedawały? SaadiOtwSGul 227.
patrz: MAJ
– Dobrze tedy mówią mądrzy, że niesłuszna i małogodna na tém, co jest nietrwałego, sadzić się. SaadiOtwSGul 9.
patrz: MAŁOGODNA
– Są [bogacze] jakoby marcowemi chmurami, które nikomu pożytku nie uczynią, słońcem są, a nikomu promieniem swoim nie świecą. SaadiOtwSGul 223.
patrz: MARCOWY
– Takie tedy marnotractwo i rozkoszy, które ty czynisz, ledwoby owemu, co kilka królestw ma, zeszły się; a trzeba wiedzieć, że każdy pan ma dochody, ale też i rozchody. SaadiOtwSGul 202.
patrz: MARNOTRACTWO, MARNOTRAWSTWO, MARNOTRAWSTWO
– Choć kto w hirce chodzi, a [...] od pożądliwości się nie wstrzymywa [...] frant jest, szalbierz, matacz, fałszerz, zwodziciel. SaadiOtwSGul 121.
patrz: MATACZ
– Jak i słońce przyczyna jest nietoperzowi, Że on w nocy latając, daje winę dniowi. SaadiOtwSGul 25.
patrz: MENTOPERZ, NIEDOPERZ, NIETOPERZ, NIETOPERZ, NIETOPYRZ
– Zaż światła słonecznego dlatego ubędzie, że się mu przypatrować nietoperz nie będzie. SaadiOtwSGul 175.
patrz: MENTOPERZ, NIEDOPERZ, NIETOPERZ, NIETOPERZ, NIETOPYRZ
– Na wzgardę onego, Bogu się dla trzymania państwa Meserskiego sprzeniewierzającego, a prawie Bogiem się zowiącego, to państwo komu daruję, a sam go trzymać nie będę. SaadiOtwSGul 71.
patrz: MESERSKI, MESERSKI, MISIERSKI, MISYRSKI
– Prawda, że z kruszcu złoto i srebro pochodzi, A wżdy nie każdy kruszec złoto dobre rodzi. Chociaż Zucheil gwiazda oświeca świat wszytek, I z mocy jéj odnosi świat wielki pożytek, A wżdy tylko meszynę rodzą jedne kraje, A w drugiej się wyborny szafran zaś udaje. SaadiOtwSGul 205.
patrz: MESZYNA
– Po śmierci jego we sto lat był widziany we śnie od jednego z radnych panów onéj ziemie; a on już w proch obrócony, przecię jako był zwykł za żywota, oczy jego w głowie będąc, w miejscach swoich prędko biegając patrzyły; wszyscy mędrkowie i snów wykładacze nad tém głowy swe psując, snu onego trafić nie mogli. SaadiOtwSGul 17.
patrz: MĘDREK
– Na podlejszych wielką baczność mając i szanując, ludzkość wszelką rad im ukazował. SaadiOtwSGul 65-66.
patrz: MIEĆ
– Ten niewolnik miał z jednym wezerem nieprzyjaźń [...]. SaadiOtwSGul 52.
patrz: MIEĆ
– Jak Józef prorok insze gładkością przechodził, Tak się ten był nad wszytkie mierziono urodził, A wonność pachy jego tak brzydką dawały, Że tych, co ich zwietrzyli, zamarzać się zdały. SaadiOtwSGul 73.
patrz: MIERZIONO
– Jeśli masz co rzec głupie, milcz, bowiem milczenie Ujdzie czasem za mądre i baczne mówienie. SaadiOtwSGul 210.
patrz: MILCZENIE
– Milczenie Ujdzie czasem za mądre i baczne mówienie. SaadiOtwSGul 210.
patrz: MILCZENIE
– Jeśli się mistrz groźno swym studentom nie stawi, Niewiele u nich śmiechem i dobrocią sprawi. Pożyteczniejsza bowiem jest karność mistrzowska, Niżeli macierzyńska miłość i ojcowska. SaadiOtwSGul 201.
patrz: MISTRZOWSKI
– Jednego czasu trafiłem się do niego, nie mogłem wytrwać, rzekłem: — „Bogactwa, rzecz nabyta i odbyta jako ciekąca woda, a fortuna i rozkoszy świeckie jako młynne koło się obracające. Takie tedy marnotractwo i rozkoszy, które ty czynisz, ledwoby owemu, co kilka królestw ma, zeszły się; a trzeba wiedzieć, że kożdy pan ma dochody, ale też i rozchody. SaadiOtwSGul 202.
patrz: MŁYNNY
– Dla tegoć spodni kamień młyński wielki ciężar nosi, że na miejscu swojém stoi, a jako wyższy się nie obraca. SaadiOtwSGul 155.
patrz: MŁYŃSKI
– Pereł rozlicznych w morzu mnóztwo powiedają: Masz-li rozum, na brzegu stój, gdy ich szukają. SaadiOtwSGul 41.
patrz: MNOŻSTWO, MNÓSTWO, MNÓSTWO
– Rzekł: — „Taką rzeczą mało rozumiem. O jego mocy i męztwie powiedają, że tysiąc kamieni ważny ciężar podnosi i każdego mocownika zmoże, a swego własnego przyrodzenia i gniewu przełomie nie mogąc, słowa sobie rzeczonego nie znosi i męczyć się nad bliźnim chce.” SaadiOtwSGul 117.
patrz: MOCOWNIK
– Idąc nazad, rzekł do wezerów: — „Na tym świecie jedno na dwój stan ludzi serce moje jest łaskawe: na uczonych a na regularystów w osobności Boga modlących.” SaadiOtwSGul 110.
patrz: MODLĄCY
– Lepszy jest jeden grzesznik Boga modlący i ręce swe ku niebu trzymający, niż sto derwiszów, co po wierzchu szatami duchowni, a wewnątrz od inszych gorszy. SaadiOtwSGul 249.
patrz: MODLĄCY
– Po niemałym potém czasie, wracał się Mojżesz z góry modlenia, i obaczy, aż-ci onego człowieka pojmanego na śmierć wiodą. SaadiOtwSGul 135.
patrz: MODLENIE
– Jam tedy umyśliwszy osobność siedzenia, i już abym w milczeniu Boga modlił a z ludźmi nie obcował, tę regułę przedsięwziąwszy, żem opuścił przedsięwzięcie swoje, żałuję i kaję się. SaadiOtwSGul 11.
patrz: MODLIĆ
– Z trochy ziemie, z któréj-em i sam jest stworzony, Za małą pracą moją ten ogród złożony; Kto czyta niech uważa, a Boga wielkiego Niechaj modli za sprawcę ogroda takiego. SaadiOtwSGul 13.
patrz: MODLIĆ
– Przyjacielu, u tego meczetu postanowiłem ja chatyba do modlitw zwoływającego. SaadiOtwSGul 167.
patrz: MODLITWA
– Mówiącego, póki kto w mowie nie podchwyci, póty mowa jego poprawić się nie może. SaadiOtwSGul 239.
patrz: MÓWIĄCY
– Teraz kwoli dobremu mieniu ociec i matka na rozlanie krwie mojéj pozwolili; mufty też, najwyższy sędzia, ortel wydał, a król zdrowie swoje w mojém zginieniu położył. SaadiOtwSGul 51.
patrz: MUFTY
– Kto wylatuje z rozumem wysoko, Wszyscy nań pilne zwykli miewać oko; Ale jak mularz mur na gruncie sadzi, Tak na rozmyśle słowa kłaść nie wadzi. SaadiOtwSGul 12.
patrz: MULARZ
– „Krótko mówiąc, nie mogliśmy z sobą długo potém wytrwać; przyszło się rozwieść. Po wyściu czasu rozwodowego, dano ją chłopcu młodemu barzo zapalczywemu, niewesołemu, ubogiemu, i słowa dobrego rzec nieumiejącemu. Ona wszytkiego złego z nim zażywała, i głodu się nacierpiała, nago prawie chodziła, a przecię słyszano ją mówiącą i Boga chwalącą, że ją ze ślubu starego wyzwoliwszy, takiemu młodemu przejrzał, z którym, by najgorzéj było, przedsię umrzeć z nim miło, mówiła.” SaadiOtwSGul 191.
patrz: NACIERPIEĆ SIĘ
– Gdym tedy obaczył onę nadobność inakszą, głos zepsowany, jagody twarzy jako pigwa prochem przypadniona, i piękność postaci abo urody już zinakszona, nie miałem się do niego. SaadiOtwSGul 175.
patrz: NADOBNOŚĆ
– Za najprzystojniejszą to widzę, abym cię z wieże zrzucić kazał. SaadiOtwSGul 185.
patrz: NAJPRZYSTOJNIEJSZA
– Inszemu [nauczycielowi], który był cichy, spokojny, niemowny, na dzieci łaskawy, szkołę dali. SaadiOtwSGul 201.
patrz: NIEMOWNY
– Jednego człowieka, pokój lubiącego, przyjaciel pokorny służył na dworze cesarskim i miał urząd niepośledni. SaadiOtwSGul 102.
patrz: NIEPOŚLEDNI
– Ten niewolnik miał z jednym wezerem nieprzyjaźń [...]. SaadiOtwSGul 52.
patrz: NIEPRZYJAŹŃ
– Złego sumnienia derwisz nie ukai się aż łajaniem i leda co mówieniem; bo ze zbytniego ubóztwa przychodzi rozpacz, lecz to nieprzystojna. SaadiOtwSGul 219.
patrz: NIEPRZYSTOJNA
– Słowa święte na kamieniu pisać niesłuszną widzę, bo je wiatr abo deszcz zepsuje, abo ludzie zmażą, abo więc od psów i inszych zwierząt splugawione być mogą [...]. SaadiOtwSGul 211.
patrz: NIESŁUSZNA
– Jednego wdzięcznie przyjąć i udarować, a drugiego bez nadzieje wygnać niesłuszna. SaadiOtwSGul 35.
patrz: NIESŁUSZNA
– Ci mogą być w modlitwach swoich lepszy, bo myśli nierozerwane mają, ręce ich pracami rożnemi niezabawne. SaadiOtwSGul 218.
patrz: NIEZABAWNY
– Nuż myśli ich niezabawne, serca trosk próżne, mogą Panu Bogu dobrze służyć. SaadiOtwSGul 218.
patrz: NIEZABAWNY
– Kiedy się kto objada, nie sypia dwie nocy, Jednę dla objedzenia, drugą dla niemocy. SaadiOtwSGul 242.
patrz: OBJADAĆ SIĘ
– Kiedy się kto objada, nie sypia dwie nocy, Jednę dla objedzenia, drugą dla niemocy. SaadiOtwSGul 242.
patrz: OBJEDZENIE
– Gdy objuczony osieł ulgnie w błocie, obyczajnie do niego przystępuj, by i ciebie w onem błocie nie umazał. SaadiOtwSGul 247.
patrz: OBJUCZONY
– Trafiło się, że jeden z nich najprzedniejszy i między nimi najstarszy, do meczetu sławnego, który jest w Damaszku, przyszedłszy, u sadzawki, co przy meczecie dla obmywania się ku modlitwom i oczyścienia zwyczajnego była, umywając się wpadł, tak, że ledwo nie utonął, aż z ciężkością od drugich ratowany był. SaadiOtwSGul 85.
patrz: OBMYWANIE SIĘ
– Psa choćby w siedmi morzach w każdy dzień omywał, Przecię on psem do śmierci będzie jako bywał. SaadiOtwSGul 197.
patrz: OMYWAĆ
– Wielu [derwiszów] u siebie żywiąc, przechowywał i potrzebami opatrywał. SaadiOtwSGul 44.
patrz: OPATRYWAĆ
– Ci co umieją na male przestawać, Obmów się mogą ludzkich nie obawiać: Iż papier zdarli, pióra połamali, Już od ożuwców wolnemi zostali. SaadiOtwSGul 36.
patrz: OŻUWCA
– Nieochędoztwo zaś z pach jego jako studnia plugawa pachło. SaadiOtwSGul 73.
patrz: PACHNĄĆ, PACHNIEĆ
– Pacholę wyciągniony [z wody] obiema rękoma się u siedzących ułapiwszy, cicho siedział. SaadiOtwSGul 216.
patrz: PACHOLĘ
– Kiedyby ze dżdżów, które w Maju zwykły chodzić, Z każdéj krople miała się jedna perła rodzić, Na cóżby się towary podlejsze przydały, I gdzieby się paciorki proste przedawały? SaadiOtwSGul 227.
patrz: PACIOREK, PACIOREK, PACIORKA, PACIORKA, PACZOREK
– Daktylowa kostka w wysokie palmowe drzewo się obraca. SaadiOtwSGul 2.
patrz: PALMOWY
– Ostrożnie-ć a po lekku postępować trzeba, Pragniesz-li, abyś przyszedł za czasem do chleba. SaadiOtwSGul 39.
patrz: PO LEKKU
– Dziękując, ziemię-m pocałował i odpuszczenia jeślibym w czém wykroczył, prosił. SaadiOtwSGul 46.
patrz: POCAŁOWAĆ
– Pochlebcy i potwarcy skrycie siedzą. SaadiOtwSGul 40.
patrz: POCHLEBCA, POCHLEBCA, POCHLIBCA, PODCHLEBCA, PODCHLEBCA, PODCHLIBCA
– Poki tedy [...] ten ogród moj od ciebie wdzięcznie przyjęt i pochwalon nie będzie, ja [...] ust swoich więcej otworzyć [...] nie będę śmiał. SaadiOtwSGul 10-11.
patrz: POCHWALON, POCHWALONY
– Widziałem jednego derwisza, który rozmiłował się był kogoś nadobnego, a tak barzo lubił, że na przerzeczeniu słowa jednego do siebie ponoby przestał. SaadiOtwSGul 171.
patrz: PODNO, PONNO, PONO, PONO
– Okrętnik jeden obrawszy się, rzucił sobą w morze, i jednego z onych braciej, daléj na morzu będącego i mniéj do ratowania podobnego, z morza wyswobodził. SaadiOtwSGul 68.
patrz: PODOBIEN, PODOBNY
– To bywa, że z małego ognia dom wielki pogorywa. SaadiOtwSGul 234.
patrz: POGORYWAĆ
– Gdzie one czasy i ona fortuna, kiedym sobie z równą wroną, krajem winnic rozkosznych chodząc, poskakiwała i pokrakiwała. SaadiOtwSGul 177.
patrz: POKRAKIWAĆ
– Lecz cóż po babie, gdy już nie masz młodej żony? Inszy: Skarb wzięto, wąż na miejscu został, jak to bywa, Ciernie zostawa, choć kto różą poobrywa. SaadiOtwSGul 178.
patrz: POOBRYWAĆ
– Małoście [...] na tém mieli, żeście psy poszczwali, aleście i kamienie, aby się niemi psom nie bronić, poprzywiązowali. SaadiOtwSGul 165.
patrz: POPRZYWIĄZYWAĆ, POPRZYWIĘZOWAĆ, POPRZYWIĘZYWAĆ
– Lepiéj jest po jałmużnę do panów nie chodzić, Niż z popychaniem nazad odźwiernych wychodzić. SaadiOtwSGul 130.
patrz: POPYCHANIE
– Gdy mi ociec umierał, byłem już młodzieńcem prawie na porze. SaadiOtwSGul 240.
patrz: PORA
– U tych, co są z ponurym wzrokiem porodzeni,I cukru nie bierz, bo-ć i ten się w piołun zmieni. SaadiOtwSGul 132.
patrz: PORODZONY
– Świeca stoi, wino porozlewane, pani siedzi, sam kady pijany. SaadiOtwSGul 184.
patrz: POROZLEWANY
– Kiedy na sobie osieł mały ciężar czuje, Śpieszniéj idzie i coraz sobie porykuje. Ubogi żyjąc w nędzy, która nań nalega, Rad umiera, i złego śmiercią swa odbiega. SaadiOtwSGul 215.
patrz: PORYKIWAĆ
– Pospolita jest, że każdy pan ma swe rozmaite sługi, jedne dalsze, a drugie bliższe. SaadiOtwSGul 11.
patrz: POSPOLITA
– Softowie, co się zakonu uczą, jakąś przyczynkę mając, potłukli regularystę, i pobiwszy, jeszcze przeszydzając o nim leda co mowili. SaadiOtwSGul 116.
patrz: POTŁUC
– Dzieci srogości pierwszego [chodzi, tj. nauczyciela] zabaczywszy, jego łaskawości mało się bały; igrali, nauki nie pilnowali, tablice o swe głowy potłukli, księgi podarli. SaadiOtwSGul 201.
patrz: POTŁUC
– Wielu [derwiszów] u siebie żywiąc, przechowywał i potrzebami opatrywał. SaadiOtwSGul 44.
patrz: POTRZEBY
– Od nieprzyjaciela nie tak bolą rany, Jako gdy je przyjaciel zada poufany. SaadiOtwSGul 153.
patrz: POUFANY
– Ludzie głodu i gorąca znosić nie mogąc, wodze cierpliwości swojéj z rąk poupuszczali. SaadiOtwSGul 133.
patrz: POUPUSZCZAĆ
– Póki lata swe trawisz tylko w domu, Próżno bywalcem udawasz się komu. SaadiOtwSGul 148.
patrz: PRÓŻNO
– Na drzwiach u Ferydona cesarza indyjskiego, napisano było: „Niech to wszelkiemu jawno będzie człeku, Że mu w dziedzictwo świat ten nie jest dany; Ani żyć może nikt dłuższego wieku, Jedno jak mu jest od Boga przejrzany, Który żebraka i króla wielkiego Jednako waży i w równéj ma cenie, I tak owego z pałacu pysznego Jak tego z podlej chaty na śmierć żenie.” SaadiOtwSGul 16.
patrz: PRZEJRZANY
– Z przygodnej potrzeby skłamać, czasem przydaje się. SaadiOtwSGul 252.
patrz: PRZYGODNY
– Którego duchowi niech Bóg będzie przyjaźliw. SaadiOtwSGul 30.
patrz: PRZYJAZNY, PRZYJAŹLIW, PRZYJAŹLIWY, PRZYJAŹLIWY
– Przyjemniejsze mi jest to jego kłamstwo, niż prawda twoja; gdyż on to dla sprawienia dobrej rzeczy rzekł, a ty złą zaś pobudzasz. SaadiOtwSGul 16.
patrz: PRZYJEMNY
– Ale cyprys obojga tego wolen, bo ani rodzi, ani zieloności zbywa, i przeto wolnym go nazywają, i do wolnych ludzi, nikomu niczém nie obowiązanych, przypodobywan bywa. SaadiOtwSGul 257.
patrz: PRZYPODOBYWANY
– Królowi też wrzasku jego słuchać się uprzykrzyło, gdyż przyrodzenia królewskie i pańskie są od innych różniejsze, wrzaskom, płaczom nieprzywykłe. SaadiOtwSGul 28.
patrz: PRZYRODZENIE
– Cudza przygoda jeśli cię nie rusza, Imię to "człowiek" tobie nie przysłusza. SaadiOtwSGul 31.
patrz: PRZYSŁUSZAĆ
– Dla zmienienia się trochę przyrodzenia i chęci jego przeciwko mnie dawnego dobrodziejstwa i łaski przepomniawszy, jego odstąpić nie jest przystojna. SaadiOtwSGul 55.
patrz: PRZYSTOJNA
– Nizacz i materya egipcka nie stoi, Kiedy się białogłowa szpetna w nie przystroi; I lepiéj jest mężowi ślepym być na wieki, Niźli się szpetnéj żenie dostać do opieki. SaadiOtwSGul 123.
patrz: PRZYSTROIĆ SIĘ
– Rápir/ v. Szpada. K. Say. Dictionar. Wilno 1642 SaadiOtwSGul 374.
patrz: RAPIER, RAPIER, RAPIR
– Ledwie że mi się przyszło wzrostem trochę wznosić, Az mi źrzetelnym głosem rzeczono: już dosyć. SaadiOtwSGul 188.
patrz: RZETELNY, RZETELNY, ZRZETELNY, ŹRZETELNY
– Widziałem czausza jednego, który miał syna w szaraju cesarskim, a ten ćwiczył się w naukach i obyczajach nad insze, zkąd podobał się wszytkim. SaadiOtwSGul 24.
patrz: SARAJ, SERAJ, SZARAJ, SZARAJ
– Gdy się kto szczęściem wyniosłém upęta, Nierad o swoich powinnych pamięta; Ale gdy zgubi bogactwa niepewne, I obce sobie przyznawa za krewne. SaadiOtwSGul 103.
patrz: SIĘ
– U głowy rzeka mała, ale przy ogonie Rozumiéj, że nie sam muł, lecz i słoń utonie. SaadiOtwSGul 20.
patrz: SŁOŃ
– Cieszę się z tego, że wielcy ludzie o mnie coś rozumiejąc, do siebie mię wzywają; lecz to uczynić nie baczę słuszną. SaadiOtwSGul 54-55.
patrz: SŁUSZNA
– Zamykaj dom weselny, z którego pijane Głosy niewieście często bywają słychane. SaadiOtwSGul 246.
patrz: SŁYCHANY
– Komu jeszcze Bóg nie przejrzy śmierci, I z smoczego się żołądka wywierci. SaadiOtwSGul 145.
patrz: SMOCZY
– Softowie, co się zakonu uczą, jakąś przyczynkę mając, potłukli regularystę. SaadiOtwSGul 116.
patrz: SOFTA
– Dali pochop softom, do tego, aby na domy ich uderzywszy, ze skarbów i dostatków upleniwszy, z pychy [...] onych zrazili. SaadiOtwSGul 75.
patrz: SOFTA
– Softowie [...] czas łowili jakoby skarbom i dobrom owych dokuczać mieli. SaadiOtwSGul 75-76.
patrz: SOFTA
– Gdy sam strzałę wystrzelisz, strzeż tego fortelu, Byś nieprzyiacielowi nie stawał na celu. SaadiOtwSGul 53.
patrz: STAWAĆ
– Azaś nie słychał arabskiej przypowieści, że równa się ściu do piekła, kto na sąsiedzkich nogach iść chce do raju. SaadiOtwSGul 126.
patrz: SZCIE, ŚCIE, ŚCIE
– Także i kot rączemu srogim jest szczurkowi, Sam zaś szczurkiem chyżemu bywa lampartowi. SaadiOtwSGul 13.
patrz: SZCZUREK
– Drzewom także rozdartym, aby nowo sprawiony ubiór i z zielonego liścia kaftan oblokły; gałązkowym dzieciom też, za przyściem czasu śródletniego, kwiatkową czapkę na głowy swe aby wdziały, nakazano. SaadiOtwSGul 2.
patrz: ŚRÓDLETNI
– Synowi pana jednego po wujach majętność, dobra i skarby wielkie przypadły, które on po- brawszy, łedajako tyrać począł. SaadiOtwSGul 202.
patrz: TERAĆ, TERAĆ, TYRAĆ
– Jeden Bulgarzyn szedł sobie w drogę. Trefunkiem złodziéj uciekający potkał go, i uchodząc o sobie dania wiadomości widząc prostotę bulgarską, w jeden dom wszedł, a zaraz tyłem wyszedł i umknął. SaadiOtwSGul 252.
patrz: TRAFONKIEM, TRAFUNKIEM, TREFUNKIEM
– Za rozkoszami świata tego tuż w tropy śmierć chodzi. SaadiOtwSGul 226-227.
patrz: TROP
– Gdy się kto szczęściem wyniosłém upęta, Nierad o swoich powinnych pamięta; Ale gdy zgubi bogactwa niepewne, I obce sobie przyznawa za krewne. SaadiOtwSGul 103.
patrz: UPĘTAĆ
– Skórą chleba suchego i suknią łataną, Obejdę się, a wolę niźli uplataną Myśl swoję o dostatki w niewolą zawodzić, Co mi na onym świecie mogłoby zaszkodzić. SaadiOtwSGul 126.
patrz: UPLATANY
– I kadź różanéj wódki każdemu się zbrzydzi, Kiedy utonąłego psa ścierw w niéj kto widzi. SaadiOtwSGul 82.
patrz: UTONĄŁY
– Znowu wracając się do spraw wezerowych, król wziąwszy dostateczną wiadomość o jego łupieztwie, użałowawszy się poddanych, a przyszłe rzeczy mając na baczeniu, wszytko mu pobrawszy, samego wsadzić, a potym z męką stracić kazał. SaadiOtwSGul 49.
patrz: UZAŁOWAĆ SIĘ, UŻAŁOWAĆ SIĘ, UŻAŁOWAĆ SIĘ
– [...] rzekł mu: — „Zkądeś i co cię tu w te pola dzikie, mało ludziom wiadome, zagnało?” Obaczywszy się, wszytkę onę swoję przygodę powiedział. Królewicz użałowawszy się, do miasta onego, gdzie ociec jego mieszkał, dawszy mu wszelaki dostatek, odesłał. SaadiOtwSGul 154.
patrz: UZAŁOWAĆ SIĘ, UŻAŁOWAĆ SIĘ, UŻAŁOWAĆ SIĘ
– Usłyszałem [...] kuropatwy w polu się wabiąc. SaadiOtwSGul 99.
patrz: WABIĆ SIĘ
– Chceszli widzieć gdzie w piśmie co stoi niemylnie, Czytaj a w pamięć sobie wszytko wbijaj pilnie. SaadiOtwSGul 119.
patrz: WBIJAĆ
– Ta mowa wezyrowa królowi nie poszła w smak; owszem, rozgniewany kazał wezyra wsadzić. SaadiOtwSGul 27.
patrz: WEZEROWY, WEZYROWY, WEZYROWY
– Azaż nie widacie, co w ogrodach kosztownych są wierzby pachniące jako piżmo, są też suche i bezpożyteczne drzewa? SaadiOtwSGul 227.
patrz: WIDAĆ
– [...] kto pielgrzymuje i po świecie chodzi, wiele się nauczyć może, jako w obyczajach, w nabyciu czego, w obaczeniu rzeczy dziwnych i innym mało widanych abo słychanych [...] owa wielu rzeczy niesłychanych i niewidanych i wielu spraw dziwnych napatrzyć się i zrozumieć może [...]. SaadiOtwSGul 147-148.
patrz: WIDANY
– Widziałem mały potok tak nagle wzburzony, Że w nim musiał utonąć wielbłąd nauczony. SaadiOtwSGul 23.
patrz: WIELBLOND, WIELBŁĄD, WIELBŁĄD, WIELIBŁĄD, WIERZBŁĄD
– Spodniej ręce izali wierzchnia równa jest? SaadiOtwSGul 220.
patrz: WIERZCHNI, WIRZCHNI
– Wiesiennéj chmury mamce rozkazano, aby z zielonéj trawy panny na ziemnéj kolebce dobrze wychowywała. SaadiOtwSGul 2.
patrz: WIESIENNY, WIOSENNY, WIOSIENNY, WIOSNY
– Tam [w Persji] już dawszy włóczeniu pokój, w kramie usięść wolą mam. SaadiOtwSGul 141.
patrz: WŁÓCZENIE
– Boby nierówno lepiéj gadzinę urodzić, Niż dziecię, coby miało po swéj woli chodzić. SaadiOtwSGul 207.
patrz: WOLA
– Pod twém imieniem, królu zawołany, Stanął na świecie mój Ogród Różany, Którego wrotom świeżo wystawionym Ciebie samego chcę mieć przełożonym, By ci, co owoc z niego będą rwali, Ciebie mym zawsze dobrodziejem zwali, A wy, co ogród nawiedzać zechcecie, Za sprawcę jego modlić się będziecie. SaadiOtwSGul 10.
patrz: WOROTA, WROTA
– Zwłaszcza cesarskiéj dani nie zwłócz żadnym kształtem, Bowiem słudzy wójtowscy wezmą-ć więcéj gwałtem. SaadiOtwSGul 256.
patrz: WÓJTOWSKI
– Wiesz, że kot zmordowany, choć już dokonywa, Częstokroć lampartowi oczy wydrapywa, I wąż rad pasterzowi w nogę żądło wpoi, Nie przez co, jedno że się o głowę swą boi. SaadiOtwSGul 29.
patrz: WPOIĆ
– Ty kiedy w doskonałość taką się wprowadzisz, Który się z swoimi przyjacioły wadzisz? SaadiOtwSGul 79.
patrz: WPROWADZIĆ SIĘ
– Nie wpuszczałby się w morze nikt po perły drogie Gdyby na wieloryby mógł pamiętać srogie. SaadiOtwSGul 155.
patrz: WPUSZCZAĆ SIĘ
– Głupi [...] kto się w rzecz mówiącemu wrywa. SaadiOtwSGul 162.
patrz: WRYWAĆ SIĘ
– Królowi też wrzasku jego słuchać się uprzykrzyło, gdyż przyrodzenia królewskie i pańskie są od innych różniejsze, wrzaskom, płaczom nieprzywykłe. SaadiOtwSGul 28.
patrz: WRZASK
– Słyszałem, że żywego wilka jeden chował, Który potém samego na śmierć zamordował. SaadiOtwSGul 23.
patrz: ZAMORDOWAĆ
– Jeden ubogi derwisz przyszedł do człowieka barzo żartowliwego a szczodrego w dom; zastał u niego niemałą kompanią ludzi uczonych i osobliwych żartowników. SaadiOtwSGul 112.
patrz: ZARTOWNIK, ŻARTOWNIK, ŻARTOWNIK
– [...] ktokolwiek na twarz twoję rano pojrzy, już u niego, choć u ludzi dopiero dzień, zmierzcha się. SaadiOtwSGul 177.
patrz: ZMIERZCHAĆ SIĘ, ZMIERZCHAĆ SIĘ, ZMIERZKAĆ SIĘ
– Młodzieniec jeden w naszém towarzystwie będący, był rano żartowliwy, wesoły i nigdy frasować się nieumiejący, tak, iż przez wiek niemały nikt go frasobliwego, abo twarzy zmarszczonéj nigdy nie widział. SaadiOtwSGul 193.
patrz: ŻARTOWLIWY