– Obrażony był ieden oszczepem Achillesowym/ ráná się goić niechciáłá; więc dostano oszczepu/ y żelázá trochę z niego vkruszono/ y ránę tym leczono/ y vleczono. BirkOboz 80-81.

– Iákoś się/ niestetyż/ odmienił od onego Hektorá/ gdy się z plonem y zdobyczą wrácał/ zbroię ná sobie máiąc Achillową/ ktorą był zdárł z Pátroklá towárzyszá iego? BirkOboz 44-45.

– Czemu nie ma Adam ziemski przez tęż Maryą/ iako drogę nieiaką z ziemie do nieba wstąpić? BirkOboz 17.

– Ieszcze nie puścił się świata ktory ustawicznie trapi pokusami swoimi. Ale wierzę iż miał na oczach swoich y nowego Adama Chrystusa Pana Adama niebieskiego. Adam nowy Chrystus. nazwanego także kmieciem od Proroka: Czemuż to Panie, będziesz iako kmieć na ziemi? BirkOboz 15.

– Y nam ma być wdzięczne to magnificat, to fiat; było wszytkim Swiętym záwsze/ miánowicie Woyciechowi ś. ktorego słuchamy co dáley śpiewáć będzie. Adámie/ ty Boży kmieciu/ Ty siedzisz u Bogá w wiecu/ Domieść nas swe dzieci/ Gdzie kroluią iuż święci. BirkOboz 14.

– [...] przez Máryą Pánnę naświętszą/ przyszedł Adam on niebieski ná ziemię. BirkOboz 17.

– Ale wierzę/ iż miała ná oczách swoich y nowego Adámá/ Chrystusá Páná/ Adámá niebieskiego/ názwánego tákże kmieciem od Proroká [...]. BirkOboz 15.

– [...] Adámowi dano Ray áby go strzegł, y robił w nim. BirkOboz 14.

– Poszedł tedy Aquilo z trámontáną swoią/ y pokurczył subtelniczki one/ ádziámskie owe ciáłá powárzył. BirkOboz 43.

– Stałá według krzyżá Iezusowego Márya mátká iego. Zgołá on po wierzchu/ a tá wewnątrz krzyż cierpiáłá; oná sámá sobie ná krzyż byłá przybita/ stoiąc wedle krzyżá/ sámá sobie przez áffekt mácierzyński byłá nieiáko krzyżem. BirkOboz 29.

– Od niego [Attamora] tak beł rosproszonem [lud, wojsko] Iako Afrycki piasek/ kiedy wstaie gniewliwy Auster. BirkOboz 43.

– Morskie twoie bitwy z Turkiem, Czáty twoie ná brzegách Afrykáńskich, á zwłaszczá pod Algerem, opowiedzą drudzy. BirkOboz 51.

– Doznałeś, Wysoce Vrodzony Kawalerze iż nie masz żadnego okrutnieyszego nieprzyiaciela Rzeczypospolitey, iako iest głupstwo, y to grubiaństwo, ktorego Szkoła nie doyzrzała, Akademia nie otrzęsła? BirkOboz 52.

– Iako widzę serce twoie [kawalerze] polubuie sobie we wszytkich Zakonach. Kocha się y w IAGIELONSKIEY Akademiey. BirkOboz 54.

– Drugie, nieumieiętność grubą znosi, ktora wiele dusz pod brzydkie iárzmo wiąże; y nie pierwey zgromiona bywa, áż vfce Szkolne, ábo Akádemickie Połki następowáć poczną. BirkOboz 50.

– Patrzył [Osman] na te boki Aquilonu/ na te pułnocne krolestwa/ y chciał na nich vsieść. BirkOboz 42-43.

– Co się tknie Allegoriy: Rupertus przez te dwie Trąbie/ rozumie dwoie przyszcia Chrystusowe. BirkOboz 66.

– [Do Osmana:] Spodziewałeś się według obietnice Alkoranu/ páłacow y budynkow od pereł y od złotá. BirkOboz 36-37.

– Nie będźie z tego nic/ zbrodniu przeklęty. forá ze dworá) niebieskiego/ pśi y czárownicy, y niewstydliwi, y mężoboycy, y báłwanom (Alkoranom) służący; y káżdy który miłuie y czyni kłamstwo. BirkOboz 37.

– Pomknął się też był Osman ná gorę oboygá Testámentu/ y stárego/ y nowego; tę roskopywáć chciał/ á ná to mieysce plugáwy swoy Alkoran prowádzić. BirkOboz 42.

– Tak czynił [...] ś. Wincenty/ y oni wielcy Kaznodzieie/ ktorzy nie Alzbantowe/ ale skuteczne mieli kazania/ ktorymi. ludzie nawracali. BirkOboz 66.

– Wspominają Historycy Pentesileą/ krolową Amazonek/ męstwa wielkiego personę/ ktora szablą władała/ łukiem strzałą/ barzo dobrze. BirkOboz 31.

– Ona [Bogarodzica] abowiem pierwsza iest/ ktora tą ścieżką panieństwa wiecznego chodzić poczęła; ona takie/ tak nabrane vfce świetych Panien/ prawdziwych Amazonek/ za sobą pociągnęła. BirkOboz 31.

– Puścił ognie swoie w Pogany Tureckie/ ktore donich zaniesli źli Anyołowie/ y zapalił serce przeciwko panu sług własnych. BirkOboz 34.

– Passya y [...] boleść nie tak dręczyła animusz Zbawiciela naszego/ iako dręczyła serce Panny błogosławioney. BirkOboz 28.

– Starość czasow nielutościwa/ zniosła pamięć wszytkich słow innych mądrych iego [bł. Jana Kantego]/ kila tylko iako przezacne apophtegmata zostawiwszy. BirkOboz 71-72.

– Nic pewnieyszego/ iż bol serdeczny z apprehensiey y [...] myśli złego pochodzi. BirkOboz 30.

– Gdy miał wolą zstąpić [Syn Boży]/ zesłał Archanyoła Gabryela z nieba w dziewosłąby do Nazareth/ do Panny poślubioney mężowi. BirkOboz 10.

– Boycie się Boga Panowie młodzi/ obiecuię wam zapewne mądrość świętą. Pięknie Krolom/ Arcyksiążętom z tą: onym boiaźń Pańska stoi za korony na głowie. BirkOboz 72.

– Ś. Paweł [...] Słuchay iako każe w Areopagu: Bog teraz opowiada wszytkim ludziom/ aby wszyscy wszędzie pokutę czynili. BirkOboz 67.

– Areopagitowie w Atenach chłopię obiesili, ktory wroblom oczy śpilką wykalał mowiąc by nie był tyrannem w państwie naszym gdy dorosnie. BirkOboz 79.

– Chciał koniecznie Maltę zburzyć [sułtan Osman] dwuch wielkich Hetmanów swoich, z wielką armatą morską nasławszy na wyspę onę. BirkOboz 7 nlb..

– Więc się do tego [do poniżenia stanu kapłańskiego] przykładaią y Heretycy, ktorzy y dobrego słowa w Chrześciaństwie nie godni, Ateistowie, ludzie bezbożni. BirkOboz 4 nlb..

– Od niego [Attamora] tak beł rosproszonem [lud, wojsko] Iako Afrycki piasek/ kiedy wstaie gniewliwy Auster. BirkOboz 43.

– Nie żołnierze/ ále bábym miał pod Chocimem/ ktorzy nieumieli Łáchow wziąć. BirkOboz 47.

– Máiestat twoy [Chryste] bestye czuią/ á ludzie się go nie boią. BirkOboz 62.

– Pátrzcie iáko ná śmierć prowádzą Osmaná Jánczárowie [...] iego: káftanik bágázyowy ná nim/ páncerzem pokryty. BirkOboz 44.

– Forá (ze dworá) niebieskiego/ psi y czárownicy, y niewstydliwi, y mężoboycy, y báłwanom (Alkoranom) służący. BirkOboz 37.

– Ná báni ábo dyni/ nápisz wierszyk iáki/ ledwie znáć z przodku: zá czásem wystąpią one litery/ y wysádzą się ták czytelno/ iáko czytelniey Drukarz ich wybić nie może. BirkOboz 77.

– Spodziewałeś się bánkietow po śmierci przepysznych/ [marg.] Bánkiety Mahometow. [-] fázyanow/ y ptakow innych smácznych/ fruktow wszelákich/ ktoreś miał zbieráć/ leżąc pod pięknymi drzewy. BirkOboz 37.

– Fest Trąb/ postánowiony był ná pámiątkę Izááká Pátryárchy/ oswobodzonego od ofiáry/ y mieczá Oycá swego Abráámá/ przez zástąpienie Báráná. BirkOboz 62.

– Gdy Pháráoná Bog w morzu topił/ táńcowáły gory iáko báránkowie, mowi Pismo ś. BirkOboz 36.

– Do kázálnice Wincentego ś. [...] przypadáli wilcy/ á w báránki pokorne się odmieniáli. BirkOboz 68.

– Powiádáią Zydowie/ y Lácińscy Doktorowie/ iż Fest Trąb/ postánowiony był ná pámiątkę Izááká Pátryárchy/ oswobodzonego od ofiáry […] przez zástąpienie Báráná [...] przetoż tego dniá trąbili w rogi báránie. BirkOboz 62.

– Nie pánomby sobie ták poczynáć/ ále bestyam iákim/ przy ktorych nie mász rozumu żadnego/ áni wiáry. Zá tákie okrucieństwá/ nisko pádł ten Lucyfer [Osman] pod powrozy kátowskie. BirkOboz 41.

– Wziąłeś teraz zapłátę zá niecnoty twoie Máhometáńskie: widzisz w piekle Máhometá twego: widzisz iáko cierpi zá wszeteczną náukę swoię/ w ktorey pozwala wszelákich zbrodni z niewiástámi/ bez wstydu/ aż grozá wspomináć. BirkOboz 37.

– Teraz po Trybunałách, po Seymách, po Seymikách, o zniszczeniu kościołow nagęstsza mowá; o vmknieniu dziesięcin; o poniżeniu stanu Kápłáńskiego; o wydárciu Funduszow. Więc się do tego przykłádáią y Heretycy, ktorzy y dobrego słowá w Chrześciáństwie nie godni, Ateistowie, ludzie bezbożni. BirkOboz 3.

– Sromay się bezecny y nieczysty świecie/ áto żeś nieumiał Páná twego przywitáć. BirkOboz 5.

– Tę niewolą opuść/ tráfisz ná inną/ gdy własnym pássyom twoim służyć będziesz. [marg.] Niewola bezecna. BirkOboz 85.

– Gniewy przyszły dla mow iego tákich ládáiákich/ (nie żołnierze/ ále babym miał pod Chocimem/ ktorzy nieumieli Láchow wziąć:) nie vszedłci dymow tych/ zákwásiły mu oczy łákome; gárdło bezecne/ głupiomowne/ y hárde/ y okrutne/ zátłumiły kwásem swoim. BirkOboz 46-47.

– Skryli się Vczniowie iego/ dla stráchu przed dniem świątecznym: potym ich biczowano w Ierozolimie/ y nákoniec niemal do iednego wybito. BirkOboz 56.

– Kędyż on Osman/ ktory ná to był ták rok przyszedł ná granice Polskie/ y rozwiodł się był Obozámi swoimi od rzeki Prutu/ áż do Dniestru; od Zamku Chocimskiego/ áż do Kámieńcá: ná to/ áby dusze krwią Chrystusową odkupione miásto bierni y poboru wybierał/ w Koronie Polskiey/ y w Wielkim Księstwie Litewskim. BirkOboz 34.

– Lichwá iest nieiáki Pobor z wielką niespráwiedliwością złączony. Od tey lichwy/ y od tey bierni/ ktora drogie dusze Chrześciánskie miáłá bráć/ vwolniłeś nas Pánie/ zniozszły łákomego człowieká/ ktory iáko piekło potępionymi nie mogł się násycić/ y nigdy nie mowił: Mam dosyć. Nápiszmysz mu ten pierwszy wiersz nagrobku iego: Vstał pobereżnik, vcichłá biernia. BirkOboz 34-35.

– Dano bitwę z niebá Sisárze, gwiazdy stánąwszy w szeregách swoich, vderzyły w Pogány. BirkOboz 43-44.

– A oná bitwá, ktorąś ty iáko mężny Kápitan, pod Możáyskiem z nieprzyiácielem zwiodł: o iáką tobie sławę wielką, iáko strách wielki Moskwie vczyniłá. BirkOboz 50-51.

– Morskie twoie bitwy z Turkiem, Czáty twoie ná brzegách Afrykańskich, á zwłaszczá pod Algerem, opowiedzą drudzy. BirkOboz 51.

– Strászny to był głos kiedyś w bitwách, ktory wychodził z vst Polskich, gdy Pogáństwo gromili mężni oni Chrześciánie. BirkOboz B.

– Dobroć mądrego/ y piękne przedsięwzięcie/ záwsze prágnie do siebie drugich przyciągnąć/ złych popráwić/ nákierowáć błędnych. BirkOboz 60.

– Ciebie zacnego y miłego Kawalera, niechay Pan Bog błogosłáwi tu łáską swoią, á potym onym żołdem z niebá, ktory koroną zowie Páweł święty [...]. BirkOboz 8 nlb.

– Bodaiechmy wdzięcznie rádę y náukę Oycow nászych chowáli [...]. BirkOboz 86.

– Wielka byłá dobroć Boża/ iż iestesmy z niczego stworzeni/ ná podobieństwo/ ná wyobráżenie Boże [...]. Z skárbnice oney bogactw wiecznych/ iedná tylo iskierká ná ten czás wypadłá/ ledwie się błysnęłá/ stánął swiát/ niebiosá/ ziemiá/ morze/ źwierzętá. BirkOboz 20.

– Boiaźń Páńska początek mádrości [!]. Boycie się Bogá Pánowie młodzi/ obiecuię wam zápewne mądrość świętą. Pięknie Krolom/ Arcyksiążętom z tą: onym boiáźń Páńska stoi zá korony ná głowie/ zá noszenia nabogátsze ná piersiách. BirkOboz 72.

– Ciebie dla człowiecze Dał Bog przekłoć sobie Bok/ ręce/ nodze obie. BirkOboz 19.

– Pátrzyłá ná to Pánná/ y wielmi boláłá/ wielmi cierpiáłá/ y mieczem bolu iego zrániona ná duszy byłá. BirkOboz 26.

– Vważże teraz iákie było męstwo tey Pánny/ ktora máiąc/ cierpiąc tákie boleści/ nie mdláłá/ áni vpadáłá/ ale stánęłá; bo tak Ewángelistá mowi: Stałá tedy Mátká, etc. BirkOboz 30.

– Obiecał iey to był Symeon: Twoię własną duszę przeniknie miecz; miecz mowię/ Kompássyey/ iáko mowi Bernárd ś. ábo boleści záraz y miłości/ iáko vczy Ildefonsus. BirkOboz 27.

– Przykłáda Bernárd ś. iż wszytkie rány/ ktore zádawáli káci Chrystusowi Pánu/ zádawáły też wielką boleść Pánnie naświętszey [...]. BirkOboz 29.

– ... zbluzniony iesteś od tych, ktorzy się Zydámi zowią, á nie są nimi, ále są bożnicą szátáńską. BirkOboz 80.

– vstámi Bożymi BirkOboz 65.

– Y ktoż się nie zádziwuie cudom Bożym/ y nie záwoła z wielkim sercem: Poznałem ia Pánie/ iż wielki iest Pan? BirkOboz 59.

– Ciebie zacnego y miłego Kawalera, niechay Pan Bog błogosłáwi tu łáską swoią, á potym onym żołdem z niebá, ktory koroną zowie Páweł święty [...]. BirkOboz 8 nlb.

– Pátrzyłá ná to Pánná/ y wielmi boláłá/ wielmi cierpiáłá/ y mieczem bolu iego zrániona ná duszy byłá. BirkOboz 26.

– [...] bole rodzenia/ ktorych nie miáłá [Matka Boska] gdy rodziła/ vcierpiáłá czásu męki [...]. BirkOboz 26.

– Bywa ták cięszki bol serdeczny drugdy/ ktory pádnie ná inne kreátury/ iż bez száble zdrowie odiąć może. BirkOboz 30.

– [...] Męczennicy gdy cierpieli/ ciáłá ich bole cierpiáły/ dusze ochłody swoie na ten czás miáły; ále Bogárodzice Pássya wszytká/ nie ciało ále duszę przechodziłá. BirkOboz 27.

– Wrożką był y tego/ iż przeciwko Kościołowi wszytkie oręża w kupę zebráne/ nic nie porádzą/ by się też spiknęły z bramy piekielnymi. BirkOboz 56.

– Widzisz te buczne Krole/ zdeymi z nich te márną mászkárę; obaczysz ich w łáńcuchách iáko bráńce. BirkOboz 79.

– Złemu człowiekowi, niespráwiedliwemu, nie może być więtsza dogodá, iáko gdy do niego Pan Bog śmierć ześle, ktora vkroci wszytkie zbrodnie iego. Nie będzie táki po śmierci więcey broił, áni szkody w ludziách czynił; á zátym, nie będzie robił ná więtsze męki. BirkOboz 7nlb-8nlb..

– Dla tegoś mię [Boże mój] opuścił/ ábowiem skárgá grzechow/ ktorem ná się przeniozł/ broni do mnie zbáwienia. BirkOboz 23.

– Do Chrystusá Páná dziateczki máłe chodziły/ bronili ich od Páná vczniowie/ o co się on frásował/ y mowił: Dopuśćcie málutkim przyść do mnie. BirkOboz 72.

– Ná ten czás gdy Pan począł budynek świátá czynić/ mnie naprzod ogárnął. BirkOboz 3.

– By nie dla miłości Máryey, y Iesvsa Syná iey, iabym świátá żadną miárą nie budował. BirkOboz 3.

– Gdy się przez Dunay przepráwiał/ przywiedziono nu 40. Kozakow/ ktorych ná czarnym morzu było záłápiono: kazał łodź/ ná ktorey most budowano/ obráć iednę/ miásto klatki/ y wszytkie one Kozaki wetkáć/ y smołą oblać/ y zápaliwszy po rzece puścić. BirkOboz 40.

– Wielką przyczynę miał Bog wszechmogący; áby ná ten czás gdy świát budował/ naprzod o tym myślił/ áby dostoyność kreátur/ przez grzech pierwszego człowieká vtráconą przez Máryą Pánnę naświętszą napráwił y przywrocił. BirkOboz 8.

– Kiedy one zacne chęci Szláchty Polskiey do rozmnozenia chwały Bozey, do budowánia Kościołow, do fundowánia Szpitalow, Szkoł, iákie były przedtym? BirkOboz 4 nlb..

– Posyła Bog robotniki swoie/ ktore rozmáicie zowie pismo ś. [...] zowie ich Zołnierzámi/ Winogrodnikámi/ Pástyrzámi/ Woły/ Oraczámi/ Młoczącymi/ Sieiącymi/ y Budowniczemi Kościołá. BirkOboz 62.

– Vmiesz naprzod woyská szykowáć, vmiesz w burdách woiennych, nie tylko robotę dobrego Hetmáná, ále mężnego Zołnierzá odpráwowáć? BirkOboz 50.

– Co okrutny Nero Chrześciánom/ to zbrodnie luzkie Pánu Zbáwicielowi nászemu vczyniły: pokrył on wilczemi/ niedźwiedziemi skorámi święte Męczenniki; pokryły one bydlęcemi przymiotámi/ bestyálskiemi postępkámi/ sprosnosciámi swoiemi własnemi/ prześliczny grzbiet Zbáwicielá moiego/ y ták go záprowádziły ná Theatrum. BirkOboz 23-24.

– Głos Páński w wielmożności: głos Páński łamiący Cedry: głos Páński rozcináiący płomień ogniá: głos Páński trzęsący puszczą: głos Páński gotuiący ielenie, áby od stráchu grzmienia łácniey łánie rodziły; á w kościele iego wszyscy mowić będą chwałę. BirkOboz 67.

– Coż Chrześciánie/ ktorzy są iáko Cedrowie Libanu wysokie/ ozdobne. BirkOboz 35-36.

– Cedry to iest hárdych połamáłá tá trąbá; rozdzieliłá ogień/ to iest miłość/ y ięzyki ogniste ná Swiątki rozdáłá. BirkOboz 67.

– Vcichłá y vmilkłá wszytká ziemiá, vweseliłá się y wyskoczyłá: iodły, y te się vweseliły nád tobą, y Cedry Libáńskie; iakoś skoro vsnął, nie wystąpi więcey, ktoryby nas podrąbywał. BirkOboz 35.

– Bog pierwey weyzrzał ná Máryą y Iesvsa, iáko na cel swoy/ do ktorego [celu] zmierzał. BirkOboz 3-4.

– Ktore cudá? One wielkie/ gdy w iednym okiem mgnieniu/ z Celnikow drapieżnych/ (iáki był Mattheus) Apostołowie stánęli. BirkOboz 58.

– Piszą o iednym stárcu/ ktorego gdy w Alexándryey cháłástrá opádłá/ gdy go łáiáłá/ pcháłá to tám to sám/ szydziłá z niego; nákoniec ktoś się wyrwie do niego/ y rzecze: Coby zá cud vczynił Chrystus wász/ ktorego chwalicie? BirkOboz 58-59.

– Areopágitowie w Athenách chłopię obiesili/ ktory wroblom oczy śpilką wykalał/ mowiąc/ by nie był tyránnem w páństwie nászym/ gdy dorosnie. BirkOboz 79.

– Wiárá ś. Kátholicka Rzymska/ prawdziwe słońce iest [...] Mądrość tá księżycem iest; nocne chmury głupstwá/ ktore się przy młodzi wieszáią/ rozbiia. BirkOboz 41.

– Nákoniec począłeś rzewno płákáć iáko dziecię/ y mowić: Nicem nie winien; Chodzia y Dyláwer Bászá w tym winien: oni mnie do wszytkiego tego przywodzili/ o co wy teraz mnie winuiecie. BirkOboz 38.

– Czynisz tákie dziełá ábyś Obozy náuk cnych ozdobił, iákie nigdy przedtym nie chodziły iedno po sercách vczonych y z dzieciństwá w księgách zábáwionych. BirkOboz 52.

– Gdy do potrzeby chodzili Zołnierze Izráelscy/ w chwałę Páńską náprzod Vderzyli/ iáko w trąby y w kotły. BirkOboz 1.

– Byli wprawdzie tácy niektorzy, ktorzy záwołáni od Kápłanow, pod namioty chodzili, y Bogárodzicę wespoł z nimi śpiewáli. BirkOboz E.

– Słuchay synu/ y przyimi rádę rozumu/ y nie odrzucay rády moiey: wrzuć nogę twoię w pętá iey (mądrości) y w łáncuchy iey szyię twoię; podłoż rámię twoię á noś ią/ á nie leń się chodzić w okowách iey. BirkOboz 84-85.

– Vrząd Káznodzieyski nawięcey Pan zálecić chciał Odkupiciel nász/ gdy mieszkał z grzesznikámi: á że nam trzebá chodzić śládem iego/ będzie pożytecznieysza y milsza Pánu Bogu/ iesli odłożywszy pokoy/ wynidziemy z domu ná pracą. BirkOboz 63.

– Coś więtszego ia widzę w Pánnie Bogárodzicy/ w Hetmánowey ták wielu Pánienek/ z których káżdą Duchowną możesz názwáć Amázonką/ to iest bez piersi: y oná ábowiem pierwsza ioest/ ktora tá ścieszką pánieństwá wiecznego chodzić poczęłá. BirkOboz 31.

– Kto z mądrymi chodzi, mądrym będzie, przyiáciel głupich, podobnym im będzie. BirkOboz 74.

– Trąbá w sobie nie ma nic pieszczonego/ chrápliwie y strászliwie brzmi/ ná trwogę ráczey niż w taniec vmie; vszom melodiey wdzięczney nie doda; świerzbiących vszu nie połekce; nieumie Gorgow áni kádenciy wypráwiáć/ áni hármoniy ábo kontentow: ále mury Hierykuntskie wáli, woyská rozbiia/ vfce łamie; cudá wielkie ná woynách/ w koniách/ w ludzie robi. BirkOboz 65.

– Dymy te dworskie prędko wam głowę záráżą; subtelne z tábáku bywáią dymy/ ále skwirk pewny w oczách/ nápłáczesz się po nich/ lubeś to chrzanu nie przekąsił. BirkOboz 83.

– [...] Męczennicy gdy cierpieli/ ciáłá ich bole cierpiáły/ dusze ochłody swoie na ten czás miáły; ále Bogárodzice Pássya wszytká/ nie ciało ále duszę przechodziłá. BirkOboz 27.

– Vważże teraz iákie było męstwo tey Pánny/ ktora máiąc/ cierpiąc tákie boleści/ nie mdláłá/ áni vpadáłá/ ale stánęłá; bo tak Ewángelistá mowi: Stałá tedy Mátká, etc. BirkOboz 30.

– Oto ia y dzieci moie, ktorych mi dał Pan, ná znák, y ná cud Izráelá, od Páná Woysk, ktory mieszka ná gorze Syon. BirkOboz 59.

– Zbiera oczy po wsytkim świecie Psálmistá ś. áby obaczyły Cudá Páńskie/ ktore Pan czyni z ziemią swoią [...]. BirkOboz 55.

– Pamięć czynimy zacnego/ bogoboynego Doktorá/ Akádemiey Krákowskiey/ cudámi y zá żywotá/ y po śmierci wsławionego/ po wszystkiey Koronie. BirkOboz 71.

– Y ktoż się nie zádziwuie cudom Bożym/ y nie záwoła z wielkim sercem: Poznałem ia Pánie/ iż wielki iest Pan? BirkOboz 59.

– Iesli cud wielki/ odmiáná własna/ gdy człowiek z pomocą Bożą/ z źiemie niebem się sstáie; á coż odmienić drugiego/ iuż to cudownieysza: ábowiem sercá cudze nie są w mocy nászey. BirkOboz 60.

– Dano bitwę z niebá Sisárze, gwiazdy stánąwszy w szeregách swoich, vderzyły w Pogány. BirkOboz 43-44.

– Kędy one szkárłáty twoie/ ktoreś obiecował ná delury kráiáć Iáńczárom swoim/ odkupuiąc gárdło twoie? BirkOboz 45.

– Obiecano to było przy męce iego świętey: Iesli położy duszę swoię zá grzech (Chrystus Pan) obaczy plemię swoie długożytne, y wola Boża w ręku iego kierowána będzie. to iest/ iáko zechce/ ták wolą Bożą obroci, zechce pewnie ná dobre násze / bo dla nas/ y dla zbáwienia nászego vmierał ná krzyżu. BirkOboz 24.

– Prosiłem Páná Bogá w pierwszym Kazániu, po Woynie Tureckiey, áby mu zápłácił tę dobrotkę, iáko on sam wie nalepiey. BirkOboz F.

– Od tey lichwy/ y od tey bierni/ ktora drogie dusze Chrześciánskie miáłá bráć/ vwolniłeś nas Pánie/ zniozszły łákomego człowieká/ ktory iáko piekło potępionymi nie mogł się násycić/ y nigdy nie mowił: Mam dosyć. BirkOboz 34-35.

– Spodziewałeś się bánkietow po śmierci przepysznych/ fázyanow/ y ptakow innych smácznych/ fruktow wszelákich/ ktoreś miał wolą zbieráć/ leżąc pod pięknymi drzewy. BirkOboz 37.

– Za Saulá przestrzegali tego Philistynowie/ áby áni Kowalá/ áni Slosárzá nie mieli miedzy sobą Zydowie/ żeby snadź nie vkowáli sobie iákiego kordá/ ábo oszczepu. BirkOboz 47.

– Spodziewałeś się bánkietow po śmierci przepysznych/ fázyanow/ y ptakow innych smácznych/ fruktow wszelákich/ ktoreś miał wolą zbieráć/ leżąc pod pięknymi drzewy. BirkOboz 37.

– Masz frukty ogniste/ ktorych przełknąć trudno; ktore gardziel twoy dawić będą ná wieki. BirkOboz 37.

– Gniewy przyszły dla mow iego tákich ládáiákich/ (nie żołnierze/ ále babym miał pod Chocimem/ ktorzy nieumieli Láchow wziąć:) nie vszedłci dymow tych/ zákwásiły mu oczy łákome; gárdło bezecne/ głupiomowne/ y hárde/ y okrutne/ zátłumiły kwásem swoim. BirkOboz 46-47.

– Kto z mądrymi chodzi, mądrym będzie, przyiáciel głupich, podobnym im będzie. BirkOboz 74.

– [...] nie vszedłci dymow tych/ zákwásiły mu oczy łákome; gárdło bezecne/ głupiomowne/ y hárde/ y okrutne/ zátłumiły kwásem swoim. BirkOboz 46-47.

– Wziąłeś teraz zapłátę zá niecnoty twoie Máhometáńskie: widzisz w piekle Máhometá twego: widzisz iáko cierpi zá wszeteczną náukę swoię/ w ktorey pozwala wszelákich zbrodni z niewiástámi/ bez wstydu/ aż grozá wspomináć. BirkOboz 37.

– Własnie ták grzechow nászych sromotá zszyta z niewyliczonych obrzydliwości/ ná niego rzucona iest/ y od oney czystości przyięta/ y przyciśniona/ y przyobleczona; tá nie mogłá z siebie podáć/ iedno okrutną iákąś grozę. BirkOboz 22-23.

– Co okrutny Nero Chrześciánom/ to zbrodnie luzkie Pánu Zbáwicielowi nászemu vczyniły: pokrył on wilczemi/ niedźwiedziemi skorámi święte Męczenniki; pokryły one bydlęcemi przymiotámi/ bestyálskiemi postępkámi/ sprosnosciámi swoiemi własnemi/ prześliczny grzbiet Zbáwicielá moiego/ y ták go záprowádziły ná Theatrum. BirkOboz 23-24.

– Táka byłá trąbá Jácek ś. w tych kráiách pułnocnych/ vstáwicznie grzmiąca o sądzie Páńskim/ o rádościách wiecznych; według onego Pismá: Pámiętay ná ostáteczne rzeczy, á ná wieki nie zgrzeszysz. BirkOboz 68.

– Niechay kto odliczy gwałt niezliczony pieniędzy/ nic podobnego nie dokaże temu/ ktory duszę iednę zbáwi. BirkOboz 61.

– GDy Woyská Páńskie nástępowáły gwałtem wielkim ná morze czerwone/ nie mogły się odzierżeć wody w brzegách swoich/ podniozszy się iáko dwie ścienie wysoko bárzo/ y drogę ludowi Bożemu vczyniły. BirkOboz 18.

– [O Matce Boskiej] Z tey, y dla tey wszytko pismo nápisáne, kwoli iey świát wszytek zbudowány, y tá łáski Bożey iest pełná [...]. BirkOboz 4.

– Wielka byłá dobroć Boża/ iż iestesmy z niczego stworzeni/ ná podobieństwo/ ná wyobráżenie Boże [...]. Z skárbnice oney bogactw wiecznych/ iedná tylo iskierká ná ten czás wypadłá/ ledwie się błysnęłá/ stánął swiát/ niebiosá/ ziemiá/ morze/ źwierzętá. BirkOboz 20.

– Iako widzę serce twoie [kawalerze] polubuie sobie we wszytkich Zakonach. Kocha się y w IAGIELONSKIEY Akademiey. BirkOboz 54.

– A tyś táki z ádherentámi swymi/ támże idź/ kędy twoie práwo; to iest/ do iezierzysk piekielnych. BirkOboz 37.

– Ná dźień ś. Ianá Chrzćićielá czytano tę Kálendę. BirkOboz 23.

– Kálwáryine/ ná ktorych strumienie krwie puściły się z ran świętych iego. BirkOboz 21.

– Tyś tego nie doczekał Osmanie/ ále ná gárdle twoim kátowski powroz stánął/ áby pogromił/ y zátłumił okrutne wyroki ná Chrześciány/ ktore z niego/ iáko z otchłáni nieiákiey piekielney/ wypadáły. BirkOboz 40.

– Sameś náwet w ciągnieniu pod Chocim/ iednego Rotmistrzá Kozáckiego związánego/ rękomá swoimi vstrzelał/ zápráwuiąc się w kátowskie rzemięsło/ ktore związánych biie. BirkOboz 40.

– Iodły leśne (to iest Bisurmiánie) [!] y ci się nád śmiercią twoią rozweselili. Coż Chrześciánie/ ktorzy są iáko Cedrowie Libanu wysokie/ ozdobne; gdy obaczyli/ á ciebie ćmá ludzi twoichże własnych prowádzi do kátuszey/ w ktorey miałeś być záduszony. BirkOboz 35-36.

– Kto z mądrymi chodzi, mądrym będzie, przyiáciel głupich, podobnym im będzie. BirkOboz 74.

– Latał wysoko ten ptak/ ná sámo niebo chciał wlecieć: Krákowá się mu chciáło/ y Kościołá ná Zamku/ STANISLAVVA y WACLAVVA Swiętych. BirkOboz 41.

– Ostałeś [Osmanie] przy iednym káftaniku nieboże/ którego ten páncerz nie wiele mogł ozdobić/ páncerz márny/ ktory nie mowię strzáłom/ ábo łukom/ ále się nie mogł odiąć okrzykom onym/ które nań leciáły/ iáko grad iáko gęsty. BirkOboz 46.

– Jesli tedy czyiá mowá nie kole/ ále słuchácze łekce y ćieszy: tá mowá nie iest mądra. BirkOboz 65.

– Wziąłeś teraz zapłátę zá niecnoty twoie Máhometáńskie: widzisz w piekle Máhometá twego: widzisz iáko cierpi zá wszeteczną náukę swoię/ w ktorey pozwala wszelákich zbrodni z niewiástámi/ bez wstydu/ aż grozá wspomináć. BirkOboz 37.

– Gdy Bog zbudował świát/ pierwy weyźrzał ná Bogárodźicę swoię Máryą/ niż mu brzmiáło w vszách to święte Magnificat; Fiat, ktorechmy wspomnieli. BirkOboz 14.

– By ieszcze był niedawnych czásow pátrzył w Páryżu ná kochánká Krolewskiego/ ktorego Márchizem de Ankre zwano/ gdy od wśćiekłego ludu Páryskiego z grobu/ wczorá pogrzebiony/ był wywleczony ná dźień święty Lukaszá ś. y ná ćwierci rozśiekány/ á przedtym ná káżdey szubienicy obieszony/ nákoniec spalony. BirkOboz 84.

– Práwo, mowi Páweł s. (á ia przykłádam; Ogień piekielny) nie iest położone ná spráwiedliwego, ále ná nie spráwiedliwe, y ná nieposłuszne, niezbożne,y grzeszne, zbrodnie y pomázáne, oycoboyce, y mátkoboyce ; wszeteczniki, Sodomity, przedańce ludzi, ktorych kradziezą dostaią, kłamce krzywoprzysiężce. BirkOboz 37-38.

– Kto z mądrymi chodzi, mądrym będzie, przyiáciel głupich, podobnym im będzie. BirkOboz 74.

– Trąba vszom melodiey wdzięczney nie doda; świerzbiących vszu nie połekce; nieumie Gorgow áni kádenciy wypráwiáć/ áni hármoniy ábo kontentow: ále mury Hierykuntskie wáli; woyská rozbiiz/ vfce Łamie; BirkOboz 65.

– Ale wierzę/ iż miał na oczach swoich i nowego Adama/ Chrystusa Pana/ Adama niebieskiego/ nazwanego także kmieciem od Proroka: Czemuż to Panie, będziesz jako kmieć na ziemi? do tego wzdycha/ aby go z tej mizeriej wyciągnął/ a domieścił radości wiecznych/ jako Pan/ rzekszy nam: Nuże sługo dobry, wnidz do królestwa Pana twego. BirkOboz 15.

– Morskie twoie bitwy z Turkiem, Czáty twoie ná brzegách Afrykańskich, á zwłaszczá pod Algerem, opowiedzą drudzy. BirkOboz 51.

– Chciał koniecznie Maltę zburzyć [sułtan Osman] dwuch wielkich Hetmanów swoich, z wielką armatą morską nasławszy na wyspę onę. BirkOboz 7 nlb..

– Nagrobek Osmanowi. [...] niechay się teraz náiádá stráchow prawdziwych dowoley/ ktory cieniámi wielbłądow strásznych wielu strászył/ pod Chocimem nie dawno. BirkOboz 39.

– Dobroć mądrego/ y piękne przedsięwzięcie/ záwsze prágnie do siebie drugich przyciągnąć/ złych popráwić/ nákierowáć błędnych. BirkOboz 60.

– [...] wszytkie trzy persony Troyce przenaświętszey do tego się miáły przyłączyć [do stworzenia człowieka]/ czego nie trzebá było/ gdy podleysze kreátury były stwarzáne. dosyć/ gdy rzeczono: Niech się stanie świátłość, etc. BirkOboz 11.

– Pánná poselstwo zrozumiawszy/ rzekłá: Oto iá służebnicá Páńska, niechay mi się sstánie według słowá twego. BirkOboz 10.

– Ciebie zacnego y miłego Kawalera, niechay Pan Bog błogosłáwi tu łáską swoią, á potym onym żołdem z niebá, ktory koroną zowie Páweł święty [...]. BirkOboz 8 nlb.

– [...] niechay też przytulimy się pod skrzydłá twoie/ namilszy IESV, miedzy twoie siły niebieskie/ z ktorymi dalibog kompánią wieśdź bedziemy. BirkOboz 32.

– Tę niewolą opuść/ tráfisz ná inną/ gdy własnym pássyom twoim służyć będziesz. [marg.] Niewola bezecna. BirkOboz 85.

– Słuchałeś łotrá [Mahometa]/ psiną oczy zákrywszy płodziłeś niewstydy: cierpże/ y kąpay się w tey sadzáwce/ ktora tákim nágotowána/ z ogniá y siárki. BirkOboz 37.

– O wagá Pánieńskiego słowá niewysłowioná? BirkOboz 11.

– Wiárá ś. Kátholicka Rzymska/ prawdziwe słońce iest [...] Mądrość tá księżycem iest; nocne chmury głupstwá/ ktore się przy młodzi wieszáią/ rozbiia. BirkOboz 41.

– Ieszcze nie puścił się świata ktory ustawicznie trapi pokusami swoimi. Ale wierzę iż miał na oczach swoich y nowego Adama Chrystusa Pana Adama niebieskiego. Adam nowy Chrystus. nazwanego także kmieciem od Proroka: Czemuż to Panie, będziesz iako kmieć na ziemi? BirkOboz 15.

– Nuże sługo dobry, wnidz do krolestwá Páná twego. BirkOboz 15.

– Práwo, mowi Páweł s. (á ia przykłádam; Ogień piekielny) nie iest położone ná spráwiedliwego, ále ná nie spráwiedliwe, y ná nieposłuszne, niezbożne,y grzeszne, zbrodnie y pomázáne, oycoboyce, y mátkoboyce; wszeteczniki, Sodomity, przedańce ludzi, ktorych kradziezą dostaią, kłamce krzywoprzysiężce. BirkOboz 37-38.

– Słuchay synu/ y przyimi rádę rozumu/ y nie odrzucay rády moiey: wrzuć nogę twoię w pętá iey (mądrości) y w łáncuchy iey szyię twoię; podłoż rámię twoię á noś ią/ á nie leń się chodzić w okowách iey. BirkOboz 84-85.

– Brałeś ná się sukniská pácholiczne: wykrádałeś się z Szaráiu twego nie raz nie dwá: vmykałeś do nałożnic twoich/ ábyś powrozá się iáko vchronił: skłoniłeś się do Iánczár Agi sámego: pokryłeś suknię twoię páncerzem; nic to wszytko v śmierci. BirkOboz 38.

– Co czynicie gory y págorki/ czemu się z mieysc wászych nie ruszycie? [...] Filary niebieskie zádrżáły. Ale co ia ná gory wołam y págorki? BirkOboz 18-19.

– Starość czasow nielutościwa/ zniosła pamięć wszytkich słow innych mądrych iego [bł. Jana Kantego]/ kila tylko iako przezacne apophtegmata zostawiwszy. BirkOboz 71-72.

– Ciebie zacnego y miłego Kawalera, niechay Pan Bog błogosłáwi tu łáską swoią, á potym onym żołdem z niebá, ktory koroną zowie Páweł święty [...]. BirkOboz 8 nlb.

– Coś więtszego ia widzę w Pánnie Bogarodzicy/ w Hetmánowey ták wielu Pánienek/ z których káżdą Duchowną możesz názwáć Amázonką/ to iest bez piersi: y oná ábowiem pierwsze iest/ ktora tą ścieszką pánieństwá wiecznego chodzić poczęłá. BirkOboz 31.

– [Bóg] Puśćił mowię/ ná iedno słowo/ Fiat, Pánny naświętszey? O wagá Pánieńskiego słowá niewysłowioná? BirkOboz 11.

– Abowiem gwoździe ktore ręce przebiiáły/ y nogi Synowskie/y włócznia ktora przekłułá bok/ táż w serce Pánieńskie vderzyłá. Hieronimá ś. słowop iest: Zapráwdę miłość iey więcey byłá mężna/ niźli śmierć; ábowiem śmierć Chrystusową/ swoią własną vczyniłá. BirkOboz 28.

– obraz [...] zmalowany iest z farb zacnych/ to iest z pokory/ z Pánieńskiey czystości/ z vbostwá/ z posłuszeństwa/ y z innych. BirkOboz 15.

– Dla tegoż o Pánieństwie/ ktore ślubiłá Pánná naświętsza Bogu/ ták nápisał Bernárd ś. BirkOboz 15.

– Abo pánámi, ábo chidzinami będą: Pánosza ich nie trwáła, vbostwo dłuzsze, y to ich wygania y zá gránica, bo nie moga iuz więcey znieść Oyczyzny, ktora ich iáko háńbę swoię, obecnością swoią trapi. BirkOboz D.

– Tę niewolą opuść/ tráfisz ná inną/ gdy własnym pássyom twoim służyć będziesz [marg.] Niewola bezecna. ktorych pánosza y w nocy y w dzień/ ciemiężyć cię będzie. BirkOboz 85-86.

– Bywa więc w tych oczách odmiáná: iVko cię oczy podniosą/ ták cię zrzucą z siebie; bo iáko prochu/ ták y pánoszey żadney długo cierpieć nie mogę. BirkOboz 83.

– Zbiera oczy po wsytkim świecie Psálmistá ś. áby obaczyły Cudá Páńskie/ ktore Pan czyni z ziemią swoią [...]. BirkOboz 55.

– Pátrzcie iáko ná śmierć prowádzą Osmaná Jáńczárowie/y Szpahiowie iego: káftanik bágázyowy ná nim/páncerzem pokryty; [Marg] Káftanik bágázyowy Osmanow. ná głowie zawoiek błáhy bárzo/ w kápciách bez pápuci ná szyi chustká gruba. BirkOboz 44.

– Wrożką był y tego/ iż przeciwko Kościołowi wszytkie oręża w kupę zebráne/ nic nie porádzą/ by się też spiknęły z bramy piekielnymi. BirkOboz 56.

– Słuchałeś łotrá [Mahometa]/ psiną oczy zákrywszy płodziłeś niewstydy: cierpże/ y kąpay się w tey sadzáwce/ ktora tákim nágotowána/ z ogniá y siárki. BirkOboz 37.

– Bywa ták cieszki bol serdeczny drugdy/ ktory pádnie ná inne kreátury/ iż bez száble zdrowie odiąć może. bol z vznáwánia ták wielkiego/ ktory obiął był serce Pánny naświętszey/ pewnieby był rozrzucony miedzy kreátury po cząstce/ wszytkieby pewnie był poráził/ pobił/ pozábiiał. BirkOboz 30.

– Prosi o wysłuchánie Modlitwy/ o nápełnienie myśli Duchem ś. o zbożny pobyt; to iest o święte obyczáie y spráwy ná tym świecie/ á potym przez miłosierdzie Boże/ o Ráyski przebyt. BirkOboz 6.

– [...] Bog zniosł Sułtaná ktory iako Nábuchodonozor nowy/ chciał był w Kościele Kátholickim z swoimi Máhometany/ iáko ná niebie wysokim vsieść y podeptáć gwiazdy niebieskie krzestem swoim/ nogámi Pogáńskimi swoimi. BirkOboz 58.

– Kto z mądrymi chodzi, mądrym będzie, przyiáciel głupich, podobnym im będzie. BirkOboz 74.

– Tym się kosturem błáhy Michałek/ y swoim Tátą Philáretem podpieráli; y przysięgę niedawno zrzucali. BirkOboz 35.

– Ták prędko z wilkow drapieżnych Apostołowie/ iáko owieczki pokorne; z okrutnikow Káznodzieie? ták cierpliwi/ ták dobrzy/ ták wiárę miłuiący/ ktorą podsycáli krwią własną? BirkOboz 60.

– Poszedł tedy Aquilo z trámontáną swoią/ pokurczył subtelniczki one/ ádźiámskie owe ćiáłá powárzył. BirkOboz 43.

– Iáko widzę serce twoie polubuie sobie we wszytkich Zakonách. BirkOboz 54.

– Trąbá [...] vszom melodiey wdzięczney nie doda; świerzbiących vszu nie połekce... BirkOboz 65.

– Co iesli będźie/ zbożny pobyt będźiem mieć ná tym świećie/ poki poty; ále po tym żywoćie Rayski przebyt/ krolestwo niebieskie/ wieczne/ wiekuiste/ przebyt nieprzebyty/ á przećie miły á nie przykry; Hospodynie pomiłuy nas: ták kończy ten wiersz Greckimi słowy/ Kyrie eleison. BirkOboz 9.

– Wie co mowi/ który widźiał Seiáná z łáski wypchnionego Tyberyusowey/ oddánego kátom/ y szalonemu pospolstwu/ potárgánego/ zwłoczonego/ w plugástwá wrzuconego. BirkOboz 84.

– Idźie teraz nie Moyzesz iáki z ludem/ ále Pan Moyzeszow/ z Mátką swoią namilszą Bogárodźicą/ skacze po gorách/ págorki przeskákuie/ podobny sárnie y młodemu ielonkowi: idźie/ áby odpędźił czerwone morze od przesłáńcá swego/ żeby się národźił bez grzechu/ który iáko wálna wodá potopowa zálewáłá wszystek świát/ y káżdego w potopie pierwoorodnym zánurzyłá. BirkOboz 18.

– W Rzymie pámiątká świętych wielu Męczennikow/ którzy zá Neroná Imperatorá o spalenie miástá/ potwornie są oskárżeni/ y rożnym rodzáiem śmierći/ od iego roskazánia zámordowáni: iednych nákryto skorámi źwierzęcymi/ ci od psow potárgáni/ drugich ná krzyże przybiot/ drugich palono/ áby gdy dniá nie sstáwáło/ oni iást sobotki y łuczywá nocnego byli. BirkOboz 23.

– Nisko szyię trzyma (mowi Bernárd ś.) powieki spuśći/ twarz w swoiey mierze/ oczy powiązane/ chychotánia nie słycháć; ięzyk skromny/ gárdło ná munsztuku/ obżeráć się nieumie/ gniew vśmierzony; postępek y ten obyczáyny/ kroku nie vczyni płochego. BirkOboz 85.

– Nędzny słowiczek/ poki był w leśie/ ládá czego się obawiał: listek powiewny chrząstnął/ on ná ptaśniká pomyślił; skoro się do klatki dostał Páná bogátego/ y czegoż się boi? BirkOboz 85.

– Lániá tá błogosłáwiona záránna (ták Chrystusá Páná tytułuie w iednym Psálmie Dawid ś.) Ielonek ten vkochány porwał się do iam/ y máclochow wężowych/ y gádźin rozmáitych/ áby z nich powyćiągał iádowite wszytkie żmiie/ á strawił ie wszytkie ogniem miłośći swoiey. BirkOboz 21.

– Bywa ták cięszki bol serdeczny drugdy/ ktory pádnie ná inne kreátury/ iż bez száble zdrowie odiąć może. bol z vznawánia ták wielkiego/ ktory obiął był serce Pánny naświętszey/ pewnieby był rozrzucony miedzy kreátury po cząstce/ wszytkieby pewnie był poráził/ pobił/ pozábiiał. BirkOboz 30.

– Vrząd Káznodźieyski nawięcey Pan zálećić chćiał Odkupićiel nász/ gdy mieszkał z grzesznikámi: á że nam trzebá chodźić śládem iego/ będźie pożytecznieysza y milsza Pánu Bogu/ iesli odłożywszy pokoy/ wynidźiemy z domu ná pracą. BirkOboz 63.

– Abowiem gwoździe ktore ręce przebiiáły/ y nogi Synowskie/ y włocznia ktora przekłołá bok/ táż w serce Pánieńskie vderzyłá. BirkOboz 28.

– Ciebie dla człowiecze Dał Bog przekłoć sobie Bok/ ręce/ nodze obie: Krew święta szła z boku/ Ná zbawienie tobie. BirkOboz 19.

– Kto z mądrymi chodzi, mądrym będzie, przyiáciel głupich, podobnym im będzie. BirkOboz 74.

– [Bóg] Ieszcze z początku wszystek świát rozmierzał/ y wszystkie wieki dzielił/ áby Pánnę naświętszą ná mieyscu nalepszym/ y czásu naprzystoynieyszego stworzył; áby wszytkie inne cząstki świátá/ y wprzod y wzad/ które był postánowił stworzyć/ Bogárodzicy służyły/ y onę bárziey wydátnieyszą y okazálszą/ wszytkim vkazáły [...]. BirkOboz 13.

– [...] bole rodzenia/ ktorych nie miáłá [Matka Boska] gdy rodziła/ vcierpiáłá czásu męki [...]. BirkOboz 26.

– Ták się był sam vbrał/ áby się łatwiey mogł z Szaráiow do Szaráiow przekładáć/ á potym iáko zá morze vmknąć do Skudenu/ á z támtąd iáko do Arábiey. BirkOboz 44.

– Ono go wrzucáią do grobu/ y brátowemu trupowi/ brátoboycę ofiáruią. Wymkniony iest z Szaráiu swego/ iáko płonká niepożyteczna/ od czekaná skrwáwiony/ od powrozá vdawiony/ wrzucony miedzy drugie/ ktorych tákież ćięciwy dawiły. BirkOboz 46.

– Wykrádłeś się z Szaráiu twego nie raz nie dwá: vmykałeś do nałożnic twoich/ ábyś powrozá się iáko vchronił: skłoniłeś się do Iáńczá[?]Agi sámego: pokryłeś suknię twoię páńcerzen; nic to wszystko v śmierći. BirkOboz 38.

– Czynisz tákie dziełá ábyś Obozy náuk cnych ozdobił, iákie nigdy przedtym nie chodziły iedno po sercách vczonych y z dzieciństwá w księgách zábáwionych. BirkOboz 52.

– Bywa ták cięszki bol serdeczny drugdy/ ktory pádnie ná inne kreátury/ iż bez száble zdrowie odiąć może. BirkOboz 30.

– Nie szkody popadáli żołnierze Rzymscy ná woynach: skárby tám ráczey náydowáli [...] Toż słycham o Káwálerách Máltáńskich, (że inne opuszczę) gdy ná Tureckie włości wpádną. BirkOboz 53.

– [...] wszytkie trzy persony Troyce przenaświętszey do tego się miáły przyłączyć [do stworzenia człowieka]/ czego nie trzebá było/ gdy podleysze kreátury były stwarzáne. dosyć/ gdy rzeczono: Niech się stanie świátłość, etc. BirkOboz 11.

– Nagrobek Osmanowi. [...] niechay się teraz náiádá stráchow prawdziwych dowoley/ ktory cieniámi wielbłądow strásznych wielu strászył/ pod Chocimem nie dawno. BirkOboz 39.

– A oná bitwá, ktorąś ty iáko mężny Kápitan, pod Możáyskiem z nieprzyiácielem zwiodł: o iáką tobie sławę wielką, iáko strách wielki Moskwie vczyniłá. BirkOboz 50-51.

– ... zbluzniony iesteś od tych, ktorzy się Zydámi zowią, á nie są nimi, ále są bożnicą szátáńską. BirkOboz 80.

– Areopágitowie w Athenách chłopię obieśili/ który wroblom oczy śpilką wykalał/ mowiąc/ by nie był tyránnem w páństwie nászym / gdy dorosnie. BirkOboz 79.

– Coś więtszego ia widzę w Pánnie Bogárodzicy/ w Hetmánowey ták wielu Pánienek/ z których káżdą Duchowną możesz názwáć Amázonką/ to iest bez piersi: y oná ábowiem pierwsza ioest/ ktora tá ścieszką pánieństwá wiecznego chodzić poczęłá. BirkOboz 31.

– Vrząd Káznodzieyski nawięcey Pan zálecić chciał Odkupiciel nász/ gdy mieszkał z grzesznikámi: á że nam trzebá chodzić śládem iego/ będzie pożytecznieysza y milsza Pánu Bogu/ iesli odłożywszy pokoy/ wynidziemy z domu ná pracą. BirkOboz 63.

– Coby był rzekł moy Seneká; czyby nie názwał był dworu ślizawką? dworzániná zwłaszczá tego ktory w łásce/ kotem ná lédzie/ á ieszcze w orzechowych trzewiczkách? BirkOboz 84.

– [...] wszytkie trzy persony Troyce przenaświętszey do tego się miáły przyłączyć [do stworzenia człowieka]/ czego nie trzebá było/ gdy podleysze kreátury były stwarzáne. dosyć/ gdy rzeczono: Niech się stanie świátłość, etc. BirkOboz 11.

– Pátrz ná koniczká świercznego/ ten niewiele połmiskow miał ná obiad/ á iáko głośno śpiewa; rossy trochę skosztowawszy. BirkOboz 83.

– Trąbá w sobie nie ma nic pieszczonego/ chrápliwie y strászliwie brzmi/ ná trwogę ráczey niż w taniec vmie; vszom melodiey wdzięczney nie doda; świerzbiących vszu nie połekce; nieumie Gorgow áni kádenciy wypráwiáć/ áni hármoniy ábo kontentow: ále mury Hierykuntskie wáli; woyská rozbiia/ vfce łamie; cudá wielkie ná woynách/ w koniách/ w ludzie robi. BirkOboz 65.

– Co się tknie Allegoriy: Rupertus przez te dwie Trąbie/ rozumie dwoie przyszcia Chrystusowe. BirkOboz 66.

– Ono go wrzucáią do grobu/ y brátowemu trupowi/ brátoboycęofiáruią. Wymkniony iest z Szaráiu swego/ iáko płonká niepożyteczna/ od czekaná skrwáwiony/ od powrozá vdawiony/ wrzucony miedzy drugie/ ktorych tákież ćięciwy dawiły. BirkOboz 46.

– A oná bitwá, ktorąś ty iáko mężny Kápitan, pod Możáyskiem z nieprzyiácielem zwiodł: o iáką tobie sławę wielką, iáko strách wielki Moskwie vczyniłá. BirkOboz 50-51.

– A Polacy mowią/ że strách wielkie oczy ma/ wiele widźi/ z komorá prędko słóniá sobie vkleći [...]. BirkOboz 76.

– Obráżony był ieden oszczepem Achilesowym/ ráná się goić niechćiáłá; więc dostano oszczepu/ y żelázá trochę z niego vkruszono/ y ránę tym leczono/ y vleczono. BirkOboz 81.

– Bo gdy [góry i pagórki] deptáne były nogą Bogárodźice/ która one z vkwápliwośćią przechodźiłá/ iáko owieczki iákie wyskakáły z mieysc swoich od rádośći. BirkOboz 19.

– Tám tylko rzekł/ y sstáło się: roskazał/ y stworzenie stánęło. á wtey roboćie y gdy mowił/ vćierpiał wiele przećiwnych ięzykow; y gdy czynił co/ wiele miał w spráwách swoich podstrzegáczow/ miał wswoich mękách naśmiewce/ przy śmierći vrągácze. BirkOboz 21.

– Kędyś to czytáłá o Pánnách/ iż śpiewáią pieśń nową? kędyś czytáłá chwałę tych/ ktorzy się vtrzebili dla krolestwá niebieskiego? BirkOboz 15.

– Wiele wytrwáć/ wiele robić potrzebá; vźiębnąć/ drugdy się też zápoćić: kufel/ podwikę/ porzućić trzebá temu/ który chce nowy iáki wiersz zaśpiewáć. BirkOboz 86.

– [...] ty Pánie młody/ ieśliś mądry/ oczu twoich strzeż áby márności nie widáły; iáko się im przyuczą/ połápi ich ow skrzydłáty Bożek/ ktorego niektorzy zwáli Kupidynem [...]. BirkOboz 76.

– Pamięć czynimy zacnego/ bogoboynego Doktorá/ Akádemiey Krákowskiey/ cudámi y zá żywotá/ y po śmierci wsławionego/ po wszystkiey Koronie. BirkOboz 71.

– [Kamillus] widzi/ á ono Rzym złotem ná ważkách odważaią iego brácia: zápłonie się wstydem wielkim/ y zápali czoło swoje/ to widząc. BirkOboz 19-20.

– Wziąłeś teraz zapłátę zá niecnoty twoie Máhometáńskie: widzisz w piekle Máhometá twego: widzisz iáko cierpi zá wszeteczną náukę swoię/ w ktorey pozwala wszelákich zbrodni z niewiástámi/ bez wstydu/ aż grozá wspomináć. BirkOboz 37.

– Nie raz siekierą trzebá w dąb vderzyć/ kto chce go wyciąć: nie raz piorko mieć w ręku/ kto chce dobrą orácyą nápisáć/ etc. BirkOboz 78.

– Piszmy Nagrobek Osmanowi nászemu/ my Olbrzymowie/ ktorzysmy się go doczekáli w piekle: Okrutnemu Osmanowi/ y ná swoich/ y ná obcych; Cedry Libáńskie/ y iodły Pogáńskie/ mogiłę sypiemy: siekierę ktora nas wycináłá/ tą ziemią przyrzucamy/ niechay pod nią rdze nie ie [!]. BirkOboz 39.

– Latał wysoko ten ptak/ ná sámo niebo chciał wlecieć: Krákowá się mu chciáło/ y Kościołá ná Zamku/ STANISLAVVA y WACLAVVA Swiętych. BirkOboz 41.

– Przykłáda Bernárd ś. iż wszytkie rány/ ktore zádawáli káci Chrystusowi Pánu/ zádawáły też wielką boleść Pánnie naświętszey [...]. BirkOboz 29.

– Twoie słowá nagęstsze były: Zábiy/ zámorduy. gdy Gaurow/ Kozakow nie sstawáło/ zábiiałeś więźniow swoich. BirkOboz 40.

– Ci wszyscy byli vczniowie Apostolscy/ y pierwiastki Męczennikow/ ktorych Rzymska Cerkiew/ rodowita Męczennikow rolá/ przed zámordowániem Apostołow odesłáłá do Páná. BirkOboz 23.

– Tákich zamysłow Tyran/ iedney godziny od swychże własnych sług/ Iáńczárow/ (ktorych Cesárzowie synámi swoimi zwykli więc byli názywáć) w więzieniu sromotnie przez kátowskie ręce/ cięciwámi zádawiony/ záduszony/ zámordowány. BirkOboz 58.

– W Rzymie pámiątká świętych wielu Męczennikow/ ktorzy zá Neroná Imperatorá o spalenie miástá potwarnie są oskárżeni y rożnym rodzáiem śmierci/ od iego roskazánia zámordowáni: iednych nákryto skorámi źwierzęcymi/ ci od psow potárgáni/ drugich ná krzyże przybito/ drugich palono/ áby gdy dniá niesstáwáło/ oni miásto sobotki y łuczywá nocnego byli. BirkOboz 23.

– [Kamillus] widzi/ á ono Rzym złotem ná ważkách odważaią iego brácia: zápłonie się wstydem wielkim/ y zápali czoło swoje/ to widząc. BirkOboz 19-20.

– Tyś tego nie doczekał Osmanie/ ále ná gárdle twoim kátowski powroz stánął/ áby pogromił/ y zátłumił okrutne wyroki ná Chrześciány/ ktore z niego/ iáko z otchłáni nieiákiey piekielney wypadáły. BirkOboz 40.

– Puścił ognie swoie w Pogany Tureckie/ ktore donich zaniesli źli Anyołowie/ y zapalił serce przeciwko panu sług własnych. BirkOboz 34.

– Bog pierwey weyzrzał ná Máryą y Iesvsa, iáko na cel swoy/ do ktorego [celu] zmierzał. BirkOboz 3-4.

– A oná bitwá, ktorąś ty iáko mężny Kápitan, pod Możáyskiem z nieprzyiácielem zwiodł: o iáką tobie sławę wielką, iáko strách wielki Moskwie vczyniłá. BirkOboz 50-51.

– Nie przystoynie tedy máluią niektorzy/ ábo powiádáią/ iż Bogárodźicá przy krzyżu/ Syncopen, to iest/ omdlewánie iákieś ćierpiáłá/ ábo żáłosnie nárzekáłá/ ábo że włosy ná sobie tárgáłá/ ábo swoię twarz drapáłá páznogćiámi. BirkOboz 25.