– Nágrodźił wprędce Apollo/ kiedy ich snem vspił śmiertelnym/ y ták ow płácz mácierzyński/ ktory się pewnie rzewliwemi łzámi vgłaskáć by nie mogł/ tym wdźięcznośći swey abdánkiem zátámował. WojszOr 311<310>.

– Nie raz ten Wielmozny Pułkownik od Máiestátu Pańskiego/ nie raz od Rzeczypospolitey/ nieraz od Oyczyzny/ nieraz od swych społzołnierzow/ tákie tytuły/ tákie ábdanki odnosił? gdy go Orłem niemal drugim tytułowano. WojszOr 273.

– Toć rzeczywista/ że tu nie trzeba żalu przytáczáć. Jákoż go y przytaczáć; musiáłbym tu bowie[m] y Boskim y politycznym praeceptom nieco ábdankowáć. WojszOr 362.

– Chcąc tedy Philozoph ieden więtszey świátłośći temu świátłu dodać/ zá- żywszy sobie sposobu abdánkowego/ kiedy Cesarz w tym swoim niebie iáko Bożek nieiaki śiedźiał/ wystąpiwszy przed assystencyą znácznych Senatorow/ y stroyno przybránych dworzan táką pocznie prowádźić peroracyą. WojszOr 317<316>.

– A zatym Słowe[m] gdym rzekł nie widze [zmarłego], wielką na ty[m] świecie Litewskim niestateczności widzę abrysę. WojszOr 321.

– Sczodrobliwy Piaście Krolu Polski/ iuż po iednym akcie muzyka zagrawa. WojszOr 210.

– Miał tám zá iákieś Emblema Valesius Hetman drzewo, z ktorego para mieczow y pará kwiatow wynikało: On ádumbrowánie swey dzielności, á ia rzecz w Waszym Domu vpátruię Z Wászego Herbowego kleynotu (z ToPoru mowię) nie tylko miecze, ale same Mitry Xiążece. WojszOr ded. II.

– Nie adumbrowániem ále istotą/ nie słowy ále rzeczą/ będą cnego Biskupá dziełá w sobie repraesentowáne. WojszOr 58.

– A ta kolumná/ ktora wysokością ádumbrowáną znáczyłá Máiestat Páński wysoki/ ták miáła nisko zápaść iák wysoko świeciłá. WojszOr 65.

– Zmarły młodzieniec] na tym [herbowym] polu stanął/ zaraz tę świętną pochodnię w Akademiach domowych y Cudzoziemskich będąc/ mądrością zapalił. WojszOr 326.

– Párki ách párki! non ad parcendum natae, ale ad trucidandum enutritae Y tákżeście miáły prędko Koroną Polską zátrząsnąć? Y tákżeście niespodzianie Naiásnieyszey Ceciliey Renaty berło Krolewskie/ á oraz y Koronę popiołem miáły potrząsnąć? Y tákżeście nád nádzieię y oczekiwánie/ pod czás wesołych á Boskich tryumphálnych ákklámácyách/ niebieskich przyszłych hármoniách/ miásto wdzięcznego y wesołego Alleluia, ná pokoiu Krolewskim smutnemi koncertámi certuiąc/ Requiem żałosną ná instrumentách meláncholicznie zábrzmiewawszy przypiewáć miáły? WojszOr 6.

– Zywot ludzki, iest podobny komedii: ludzie żyiący na ziemi są Aktorami. WojszOr 209.

– Iuż śmierć siwiznę z głowy y z brody/ iáko bálwierz iáki golić pocznie/ á ciało y kości w Anátomią y álchimią przebieráć/ áby odmłodziáło zácznie. WojszOr 307.

– Siedzi Agáthokles przy gliniánym warstacie/ kożdy by mowił/ że to nie tylko żelázo ále y glina. A ono oná gliná Alchimią podyimuie/ bo sczyrozłotą koroną zostáwa. WojszOr 215.

– Na śmierć iednak/ która się z swym męstwem tak surowo na waszego syna wysworowaia amerykuiecie. WojszOr 342.

– Tu wspomni [autor mowy pogrzebowej] dzieła domu tego [biskupa] daley amplifikujac. WojszOr 52 marg. WojszOr 52 marg..

– Iuz śmierć [...] ciało y kości w Anatomią y alchimią przebierać/ aby odmłodziało zacznie. WojszOr 307.

– Zastanawiay iakie chcesz zasadzki [śmierci] iako w boiu/ tako w pokoiu/ zarowny u mnie animusz obaczysz. WojszOr 132.

– O śmierći! niesczęsna śmierći! ktoras to iablko hakiem porwałá! przemierzzły y niesczęsny haku zmierzłe naczynie: ále szkodá ná śmierć nástępować/ szkodá ták ią opprimować/ nikt iey potędze nie zrowna/ káżdy gardłem w tey Antágoniey płáćić muśi/ kto ią chce wybieżeć. WojszOr 266.

– Y ták w Antágonią wypráwiony [rozum]/ szuka tákowey poćiechy/ ktorąby vkontentowány/ w łzách y threnách zátopiony ánimusz swoy mogł wyswobodźić. WojszOr 48.

– Domu tego Iaśnie Wielmo. Senatora Antecessorowie przez slad krwią nieprzyiacielską ufarbowany do godności zaszli. WojszOr 169 marg.

– Skłońcie oczy Iaśnie Wielmożni Miłościwi Panowie na ten bogaty/ na ten wyniosły/ na ten Xiążęcy/ tylko że konceptem śmierci wymyślony apparacik/ ktory dziś w trumnie zawarty/ tym kamieniem zapieczętowany widzicie. WojszOr 90.

– Obaczysz wprawdzie tam [w grobie] [...] apparat wszytek Biskupi/ aparamenta iego wszytkie Biskupie znaydziesz: ale samego Biskupa nie znaydziesz. WojszOr 59.

– Nie ieden podobno poyŹrzawszy na płużącą światowym apparatom fortunę [...] śmiele rzec może. WojszOr 62.

– Y muteta requialna/ y aparat funebralny/ niepozornie oku ludzkiemu wystawuie spectaculum. WojszOr 120.

– Swieckie apparencye/ świeckie tytuły/ świeckie honory/ z tąd wychodzą/ niech się tez tam wracaią [do ziemi]. WojszOr 141.

– Dalekom się podobno rozwiodł/ gdym [...] od zwycięstwa do pociemiężenia/ od applauzu do threnu appellacyą pociągnął. WojszOr 119.

– Apollo [...] ow płacz macierzyński [...] tym wdzięczności swey abdánkiem zátámował [zabijając synów]. WojszOr 311.

– Caedytius zaś Rzymski Wodz takowe do swych [żołnierzy] apostrophe czynił [...] Idźcie żołnierze moi/ kędy iść potrzeba. WojszOr 139.

– Ludzkiey tedy nieco apprehensiey ludzie pobłażaiąc/ na panegirach/ na Entomiach/ na Monumentach grobowych rysuią swoie Genealogią. WojszOr 93.

– Dank tedy tobie w tym zacny Biskupie daiemy/ żeś taką armatą Kościół twoy opatrzył. WojszOr 72-73.

– Widzę że [katafalk] armatny/ bo Hetmański. WojszOr 120.

– Przeiezdża się ta [śmierć] od Monarchiy do Oligarchiy/ od Oligarchiy daley pomyka/ do Arystokraciey/ od Arystokraciey zapędza się do Demokraciey. WojszOr 129.

– Wiadoma to kozdemu/ że zapozwany ziemianin z ziemstwa do grodu/ z grodu do Trybunału/ z Trybunału do Assesory/ z Assesory do Relacy [...] pomykać musi. WojszOr 236-237.

– Ten exitus komuś zda się że pogrzebny/ ále nam weselny co też pokázuie/ iáko y dokąd? tego cnego Młodźieńcá áspirowáłá sława. WojszOr 314.

– Niech cię nie nadyma wymyślne twoie [...] Kozdroaszu od Kryształowego astrychu y sklepienia wyhodowane niebo. WojszOr 233.

– Pawiment abo astrych [w pałacu] szafirami/ karbunkułami y innemi pod natury zakryciem vtaionemi drogiemi kamieńmi wysadzony. WojszOr 318.

– Chełpiło się niekiedyś Państwo Assyryiskie z odważney ręki Bábilonu Páni cney Semirámis. WojszOr 148.

– Philozoph ieden [...] wystąpiwszy przed assystencyą znacznych Senatorow [...] taką pocznie prowadzić peroracyą. WojszOr 318-319.

– Daleko od mądrych/ takowe zdanie odpada/ ktorzy nie tylko sam świat/ ale y same [samą] świata assistencyą stateczną być opowiedaią. WojszOr 158.

– Co w szkole atramentem na papierze vszykował to na nieprzyiacielskich kaskach wyraził. WojszOr 178 marg.

– Potrzeba było ten kamień vrodzeniem ozłocony/ tarczą y palmą otoczyć/ atramentem y krwią zalać/ szyszakiem y wieńcem przyozdobić. WojszOr 233.

– Dziś ten Nieprzyiaciel (śmierć mowię) czarnym atrame[n]tem/ by lugubrny[m] płaszczem okrywszy/ vpałem swym wysuszyła [herbowe pole]. WojszOr 52.

– ORATORA POLITYCZNEGO [...] Przez KAZIMIERZA JANA WOYSZNAROWICZA Swiętey Theologiey w Akademiey Wileńskiey Societatis IEzv Auditora Wydanego CZĘSC PIERWSZA POGRZEBOWA. WojszOr k. tyt..

– Przechadzały się po tych ścieszkach [życia] dostatki y zbiory [...] na iakąż Austerią trafiły: do iakiey karczmy wstąpiły: na kupę gnoiu. WojszOr 225.

– Taż śmierć po cudzych państwach iak po Austeriach nieiakich, chcąc być rewizorką onych przeiezdża się. WojszOr 129.

– Poznał te przebiegi/ y záskoki śmierci/ Maximilian z Austriackiey Liniey Imienia tego pierwszy Cesarz. WojszOr 109.

– Po wesołych baletách/ tanach/ skokach/ o cytrę/ áby serce vweselić do nog vpadać. WojszOr 269.

– Chcieli [ludzie] skásowáć ten edykt [o nieuchronności śmierci]/ ktory náturá z swoiey Káncelláriey wydáłá. [...] A ták to kásuiąc/ chcieli z świátá y owo bándum przyrodzone wygłádzić. WojszOr 357.

– Honory przez śmierć są ná bánitią zdáne. WojszOr 64 marg.

– Táko y po tym cnym mężu/ ktorego nam Parki zazdrosne z świátá bánitowáły/ y Rodzice y Oyczyzna to sobie nieomylnie osądzili/ że iego wiek wszytek miał być rolą/ á rolą złotą. WojszOr 214.

– Nie postrzegłáś tego ślepa śmierci, że to byłá Krolowa Polska: tylko to postrzegłáś, że byłá Naiásnieysza [...] Pośrzod południá z świátáś ią bánitowáłá. WojszOr 16.

– Záprawdę nie wielka wysługá po Pańskich báżantách/ po Krolewskich potráwach prosić o partykę chlebá/ á to náwiętsza/ że v nieprzyiaciela. Po drogich y wytwornych winách o gębkę do łez otarcia supplikować. WojszOr 269.

– [Ludzie] málowáli [...] śmierć ná ściánách: Aby tym Piątego Papieżá świátową chwałę Emblematem (to iest gromádą Infuł Papieskich [...] Berł Krolewskich/ Buław Hetmáńskich [...] wyrażonym bárziey á bárziey oświecili. WojszOr 61.

– Co Marszáłek/ co Referendarz/ to drogi y nie oszacowány Bethsar. WojszOr Ff4.

– Znaydziesz w tym kámieniu [rodzie zmarłego] [...] tak wiele drogich Bethsárow/ Karbunkułow/ Iácinthow/ Szafirow/ Szmáragdow/ Diámentow. WojszOr Ff4.

– O iáko sie nie záwstydził przed Epikureyczykiem/ mądry wprawdzie ále bezdenną mądrością nádęty Robertus Sycilyski Monarchá. WojszOr 239-240.

– Bezecny Bissurmánin [...] prágnął/ áby swe ostre dzidy o Polaki kruszył. WojszOr 117.

– Nie zá muzyką pokoiową [...] ale przy trąbach, y bębnách, powietrze dzwiękiem nápełniaiących zostałem Krolem. WojszOr 218.

– Stąd moi Miłościwi PP. rozumiem że muliebrem non induetis habitum: bowiem kto kogo płacze ten według Legislatora Lyciorum w biáłogłowskie stroie przebierać się musi. WojszOr 331-332.

– Y ták nie dźiw/ że owo poszło w codźienne przysłowie/ iż widząc siwiznę się ná kim bieleiącą/ pospolicie mowimy/ Wielkie szczęście człowieká tego/ że doczekał siwizny. WojszOr 289.

– Ktoż tedy śmierć párką názywáć będzie? kto ią mala[m] będzie bierzmował? WojszOr 360.

– Coś nowego podobno wnászam do mądrego Prześwietnych Przyiacioł nátym smutnym pogrzebie zgromádzenia/ kiedy człowieka żyiącego vmarłym być bierzmuię. A vmárłego żywym krzyczę. WojszOr 192.

– Dank tedy tobie w tym zacny Biskupie daiemy/ żeś taką armatą Kościół twoy opatrzył. WojszOr 72-73.

– Obaczysz wprawdzie tam [w grobie] [...] apparat wszytek Biskupi/ aparamenta iego wszytkie Biskupie znaydziesz: ale samego Biskupa nie znaydziesz. WojszOr 59.

– Ná to imię WLADYSLAWA (to iest) władnącego slawą surowość Bisurmáńska/ potęga Othomáńska [...] rwáć się y przesiláć musi. WojszOr 10.

– Ani też trwáła táka iásność, ktora tylko przodkámi iáśnieie á od swych dzieł barzo blakuie. WojszOr 251.

– Támeczne [zodiaku] świátłá podług tychże zdánia Astronomow są bárzo w swey świátłości błędne y niestáteczne Często támte świátłá máią przenosiny: gdy się Plánetá z iednego znáku ná drugi przenosi. WojszOr 28.

– Prorokuiesz sobie náłádowawszy szpichlerze Bogáczu/ że twoiá duszá będzie w nieprzestannych dobrách opływáłá. WojszOr 131.

– Ludzie w nádzieię bogáci ále wiey skutek wielci kaleci. WojszOr 173 marg.

– Rozdárłeś szátę iáko Dawid boleiący nád vtrátą Małżonki twoiey Naiásnieyszy WLADYSLAWIE. WojszOr 47.

– Ponieważ z tego więzieniá/ ánimusz ie[go] ná wolność wyszedł/ czemuż nád iego grobem boleiecie y stękacie? WojszOr 140.

– Náłádowawszy okręty, y kilká set mil ná morzu przepędziwszy, bolesna v portu sámego rozbić się. WojszOr 344.

– Trudnoż Oyczyznie po postrádánym Synie nie płákáć: nád obálonỹ swego pozoru kleynotem nie stękáć: Bolesna Wielmożnym Potomkom ná vtrátę Iásnie W: Rodźicá swego poglądáć/ y ná czernidło swego herbowego polá okiem rzucáć! WojszOr 166.

– A tym boleśniey sercá vrázácie/ im częściey okrutnie zádáne rázy wznáwiacie/ y rány iescze nie zágoione głębiey otwierácie. WojszOr 203.

– boszkowie WojszOr 31.

– Iákożeś się ty śmierci ważyła ná pokoy tákiego Monárchy wpadáć? y swoie bráwárye rospościeráć? WojszOr 15.

– Coż działasz śmierci? [...] Czemu teraz bráwáryi nie stroisz/ kiedyć śmiele w oczy zázieráią. WojszOr 132.

– A zasz ci niepochlebowáła Miłościwy Książę Bruswickie fortuna? WojszOr 208.

– Ten to dziś brełą ziemi nárzuczony/ ktory nieraz páłászem/ hardym/ grubym/ dzikim národom ná oczy narzuczał. WojszOr 204.

– Idźcie [żołnierze] tam/ zkądbyście [...] po krwáwych drogách/ y zatokách brodziwszy [...] w sławie dziedziczyć mogli. WojszOr 135-136.

– Tákie to Topory [herb]; ktore we krwi vmoczone brodziły po polách Moskiewskich/ Szwedzkich. WojszOr 77.

– [Ludzie] málowáli [...] śmierć ná ściánách: Aby tym Piątego Papieżá świátową chwałę Emblematem (to iest gromádą Infuł Papieskich [...] Berł Krolewskich/ Buław Hetmáńskich [...] wyrażonym bárziey á bárziey oświecili. WojszOr 61.

– Vtráciłáś Rzeczpospolita Patrem Patriae tákiego/ od ktorego siły y potęgi Bułaty Turskie/ Burkálaby y Dzidy Tureckie tępiáły. WojszOr 148.

– Nieszczesna śmierci fálá w krotkim czásie iák wiele żaglow Oyczyzny nászey/ nieszczęsną stargáłá burzą? WojszOr 66.

– Męstwá tego/ y tey śmiáłości zápał ná Ferdynándzie Trzecim nieprzyiacioł Páństwá Rzymskiego burzycielu/ y teraz świeci. WojszOr 32.

– Wielká sztuká niebywszy panẽ przećie być Pánem. WojszOr 325.

– tam też stánął gdźie Bystrooki Orzeł Sarmatcki śmiele w oczy każdemu zayzrzeć może WojszOr 178.

– Roskáżą te[g]o Niebá boszkowie/ áby Niebá [...] z swych cekausow gromow dobyły. WojszOr 31.

– Vtráciłeś Iásnie Oświecony Senacie Senatorá tákiego/ ktorego sławá iáko Cedr pod niebiosá wywyższona. WojszOr 148.

– Gdzie on náwáłecznieyszy Krol Polski: Chábry. WojszOr 241-242.

– Gdzieś Herkulesie drugi Chábry Bolesłáwie Krolu Polski. WojszOr 247.

– Smierć iest nienásycona, nie kontentuie się áni cháłupą vbogą áni máiętnościámi. WojszOr 129 marg.

– Nie násyci się tá [śmierć] nędznego kmiotká vbogą chałupą. WojszOr 129.

– A iako pięknie się do takiego przywileiu szczęściu podpisáć, kędy swymi złotemi chárákterámi cnotá wszytek przywiley ná godność komu wypiszę [!]. WojszOr Ded. III.

– Prowádzisz [do grobu] Oyczyzno Syná tákowego/ ktoremu strászne Aquilones dzdżem krwáwym/ grade[m] żelaznym/ chmurą ognistą párskáiące/ ná walecznych expediciach fortunnie rotmistrzuiącemu nic nie zászkodziły. WojszOr 199.

– Stáry á dziecię w iedney sforze zsobą chodzą. WojszOr 296.

– Śmierć z nią sámą w zapasy chodząc pokonaną stánełá. WojszOr 351.

– W odpowiedzi chodził y ow waleczny z trzody Pásterzskiey Dawid [...] z swoim nieprzyiacielem Saulem. WojszOr 274.

– Scisło w innych páństwách szczęściu/ ścisło pokoiowi/ ścisło tákiemu ánimuszowi/ ścisło tákiey odwadze/ więc te wszytkie do Máiestatu y do berłá Krolewskiego konspirowáły: áby tám Naiásnieyszemu WLADYSLAWOWI IV hołdowáły: áżeć iuż hołduią/ toć y szczęście/ y męstwo/ y odwagá kárki swe schyla. WojszOr 14 - 15.

– Był tedy ten Senator iednym sámym zapáchem wszytkiemu Orizontowi nászemu przyiemny/ tylko że cieniem iego wonia trąciła. WojszOr 190.

– Nie dziw tedy iż się táká przemiana w tym Zodyáku ziáwiłá. Insze tám czásy/ inszy Oryzont/ insze też y biegi. WojszOr 109.

– Otoczył náostátek ten Kośćioł czułośćią Vigilantiâ: gdy złotą práwie/ y w chwalebnych rádách swoich wyborną/ y Rzeczypospolitey pożyteczną/ Kośćiołowi czuyną y ostrożną był głową. WojszOr 72.

– O szczęsliwy dniu! ktorego Niebo Miastu Wiedniu Cecilią Renatę iáko Cesárzownę nową podawáło [...] Swiatu wszytkiemu zá cudo nieiakie w cnotách wystáwowáło. WojszOr 32-33.

– My się ztąd vweselim/ żeś tego debellatorką stáneła/ [śmierci] ktorego ieden kámyczek przywálić może. WojszOr 134.

– Wielka kondycya/ wielka wysługá v świátá mieć wszytko/ y depceć pod nogámi swemi. WojszOr 357.

– [...] W tym [śmierci męża] iednak desperatką być nie trzeba/ żeby tákowey stráty nie miał Bog naywyższy/ z inney strony/ inną nagrodzić pociechą. WojszOr 191.

– Dobadywałeś się wymowy y mądrości Károla IV. Robertá Syciliyskiego Monárchy? Ten był [zmarły biskup]. WojszOr 56.

– Dálekoś odważny Woiewodo zászedł/ że cię y pámięć ludzka iuż dáley dobieżeć nie może. WojszOr 180.

– Wielkie[g]o szczęścia Rodzice doczekiwaią kiedy cnotliwego syná maią. WojszOr 336 marg.

– Nie chciał domatura iednego Sententii słuchać, ale kiedy w kotły vderzono, y w trąby zátrąbiono tey rad Muzyky słuchiwał. WojszOr 177 marg.

– [...] nowy mu [cesarzowi Decyjuszowi] tytuł przydano/ gdy go od Domáturstwá Grzybem názwano [...]. WojszOr 24.

– [...] tego iednák dopatrzyć się nie mogę/ dokąd ta świetność [świata]/ ktorá dziś iasnoświetną była zábieżáłá? WojszOr 319.

– Niebo swymi łzámi miástu Wileńskiemu żalu dopomagáło. WojszOr 36.

– [...] ią łágodnie chcieli w stań [!] Małżeński zá ich Xziążęciá Drewlanskiego Nistime álbo Malditá názwánego námowić [...]. WojszOr 245.

– Wam Przezacni Miłościwi PP. przyidzie się zálem nie vśmierzyć/ ábowiem gdy ná godney pámięci zeszłego krewnego wászego poglądácie widźicie/ iż miásto dignitarskich stopniow/ ktore onemu cnotá budowáłá/ ná mary iáko ná godności iákiey stopień wstępuiącego. WojszOr 202.

– Pośrzod południá/ áby y do groby po Krolewskiu iáko Krolowa wędrowałá/ żeby swoią Ekklipsácyą słoneczną/ Orłá Polskiego w słońce záćmione pátrzáiącego bárżiey záćmiłá. WojszOr 17.

– Smierć, ći nie zła ále co się po śmierći będźie dźiáło tu strach Kto vmiera to ná bánkiet idźie teraz y kaleká niechce do tego bankietu, woli chleba szmat ná świe- poseł zesłány/ od kożdego exákt spraw wybieráiąc/ y proporcyonálną vcztą czestuiąc wezwie. WojszOr 362.

– Wychodźi ná prolog tey komediey Nabuchodonozor iáko Krol Assiryiski: á epilog kończy w osobie bydlęcey iáko bydlę nierozumne. WojszOr 209.

– Powodził sie [prolog] Horostrárowi/ wszakże nie do końcá/ bo mu spalenie meczetu Bogini Diany [...] ládáiaki epilog przydáło. WojszOr 213.

– Piastus był ná prologu tey komediey kołodzieiem, á ná Epilogu Krolem Polskim. WojszOr 210 marg.

– Y muteta requialna/ y aparat funebralny/ niepozornie oku ludzkiemu wystawuie spectaculum. WojszOr 120.

– A iáko łátwo hárcowáć; kiedy ná polu żadne[g]o boiowniká niewidáć/ łatwo furye rozpościeráć/ gębáto się stáwić/ innych stłumiáć/ kiedy się odiąć niemász komu: [...]. WojszOr 292.

– Iuż śmierć siwiznę z głowy y z brody/ iako balwierz iaki golić pocznie/ a ciało y kości w Anatomią y alchimią przebierać/ aby odmłodziało zacznie. WojszOr 307.

– O iákie byłoby szczęście moie! gdyby mię Pan Bog na świecie zápomniał, iużcibym go z niebá kwitował, by mi tyko ná ten kwit lat przymnożono, dostátkow dodano, honorow, tytułow w dom nánoszono. Izaliż to nie mutetá iák po Klauiszu stąpaią/ od pięćdziesiątego do tysiącznego/ od niebá do ziemi swoię mutetę pociągiwáią. A śmierć vsłyszawszy tákie ich grátulácye/ tákie mutety? iákie tez im responde oddawa? y iáko przypiewa. Ego dixi, iam rzekłá. WojszOr 301.

– Poigrawszy trochę z światem w piłe vmieramy. [marg.] My ná świecie w piłę gráwamy ktorą uderzeni záraz vmirámy. WojszOr 224 - 224 marg.

– Za nim Fridericus Pulcher od vrody grzecznym názwány/ namniey vrodzie y krwi Cesárskiey nie folguiąc [...] Páństwo Rzymskie osiągnął. WojszOr 18.

– Wszákże iednák, kto sławę gryzie, często się oną dawi. WojszOr 368.

– [...] ow to Swentosław/ ktorego Książęce serce nie raż vfce nieprzyiáciol roznych gruchotáło/ ná pował poobaláło. WojszOr 242.

– Rzekłbym iescze że tę kopią chcą nad grobem postánowić/ áby wiedziáno że tu zołnierz/ y nieiáki bohátyr spoczywa. Ale ia vważyć słusznie nie mogę/ gdyz y kopij nie widzę/ poniewaz ktora w Kościoł wniesiona była/ iuż wrozsypkę y łamániny przemieniona. Ná coz to tedy w Kościele? czemu nie doma? zkąd ciáło wywożą? czemu nie w obozie/ gdyz tam prácowáła/ niech by też tam y pogrzeb swoy otrzymáłá. Azasz to/ Kościelna muzyká trąby y bębny. Czy to snać dla tego w Kościele kruszą/ iż iáko w kościele pospolicie w wstępną pierwszą srzodę postną popiołem Kápłáni głowy potrząsywaią/ gdy mowią Memento homo quia puluis es, et in puluerem reuerteris. Táko też oni po śmierci vkázywáią/ iż co im Kápłáni przy Ołtarzu obiecowáli/ to oni swym gruchotániem wykonywáią. Snac podobno dla tego/ á nie dla czego innego w kościele kruszą? że zácny y odwazny Rycerz wszytkie siły swoie/ wszytkie dobrá swoie ná to tylko odważył/ áby zá obronę Kościołá prawowiernego/ iáko żá Mátkę swą ciáło swoie wrozsypkę ná miecze/ ná krwie wytoki nieprzyiacielowi podał. WojszOr 276-277.

– Nástąpiłá dość natarczywie wyskocznym zawodnikiem swoim tá śmierć z kompanią y gwardyą swoią ná tę cną y pobożną matronę Wielmożną Iey Mośc Panią N. WojszOr 351.

– Záprawdę ták wielu państw hołdowcámi będący/ sámych siebie podołáć nie możemy. WojszOr 312.

– Nászey Koronie Polskiey nie trzebá zasięgiwáć Rudolphow/ ktorzyby pokory náuczáli; nie trzebá ná ten Intender ánimuszowi Sármátskiemu przypomináć innych cudzoziemskich przykłádow. WojszOr 112.

– Philippá Krolá Mácedońskiego interdykt, áby żaden poczworno nie ieździł sprofánowany. WojszOr 87 marg.

– Pátrzam tytułu/ widzę że tytuł Iásnoświetny/ bo Xiążęcy. WojszOr 95.

– [...] ábysmy zálem sercá nie iątrzyli/ możemy to sobie dzis od grobu tego odchodząc przypomnieć [...] śmierć za nami w tropy [...]. WojszOr 283.

– Stáry á dziecię w iedney sforze zsobą chodzą. WojszOr 296.

– Iuż też tego się Oyczyzná nászá wyczekáłá/ że nic nowszego/ tylko coby Requiem, nic milszego/ tylko coby z Ieremiaszowey Lámentáciey/ nic wdźięcznieyszego/ tylko coby z plánktow y z threnow pochodźiło/ widźieć y słyszeć nie może. WojszOr 101-102.

– Słaba iest náturá, gładkość się spieszy do sprosności, siłá do słábości, cześć do w zgardy, zdrowie do choroby, pochwáłá do prozności, bogáctwá do kálectwá. WojszOr 241.

– Kármani ná bánkietách swych/ ná twarzy żyłę iednę przećináli/ z ktorey krew wytoczoną z winem mieszáli/ y ná znák wieczney przyiáźni zsobą przepiiáli. WojszOr 136.

– Páłác misterny: bo niebieskie Kátarakty w źiemskie przemiiaiący krynice: misterny: bo samym niebiosom ad aemulationem wybudowany/ słońcem/ kśiężycem/ Plánetámi y świetnoiasnemi gwiázdami vhaftowány [...]. WojszOr 317<316>.

– Naiásnieyszy Panie Rákuski twemu Orłowi tylko widzę po grotách po żeleźcách po páłászach po koncerzách latáć przystoi. WojszOr 18.

– Co w boiu tráktował to expedycye vkazáły; co w pokoiu/ to Seymy to Seymiki vznáły; co w Konsultách/ po rádách/ Sądách/ to Publiki/ to Trybunały widziáły. WojszOr 98.

– Rzekłbym/ że tá kopia iáko była od Bogá poświecona ná zwycięstwo/ táko też w tey że świątnice Pańskiey przebywaiąc będzie ná pámiątkę ták wielkiego swego zwycięstwá záwieszoná. WojszOr 276.

– Nácieráły ná te serce nieraz iáko ná nieustrászony Anáxárchá Philozophá ániumusz/ tákowe w Oyczyźnie trudy/ ktore nie iednego/ iáko Thezeuszá po nici w Lábirincie wiodły; ále odważne serce łágodną swadą/ przy ludzkości y mądrości/ z porádą złączoną natwardsze párkany od nieprzyiacielá zástánowione rozwáliło/ y rostárásowało. WojszOr 55-56.

– Lácedemończycy ná puklerzách swych rysowáli Lambda, áby się tym znákiem Lácedemończykámi okazáli. WojszOr 134.

– Iuż też tego się Oyczyzná nászá wyczekáłá/ że nic nowszego/ tylko coby Requiem, nic milszego/ tylko coby z Ieremiaszowey Lámentáciey/ nic wdźięcznieyszego/ tylko coby z plánktow y z threnow pochodźiło/ widźieć y słyszeć nie może. WojszOr 101-102.

– Nieszczęsnaś Rzeczypospolita/ ktora ztąd się chełpisz/ że twoiá wysokość iuż się zmnieysza/ twoiá wyniosłość/ y rosprzestrzenienie gránic w trunie swoie gránice y kopce kończy. Ná tákie sie tedy on Lákon niegdyś zdobywał Lámentácye. WojszOr 103.

– Iákoż tu nád obżałowánym grobem nie lamentowáć; kiedy szkodá áni Orlim lotem/ áni Pogoni krokiem niezwrocona. WojszOr 120.

– Prágnęłá tego domu wysokość/ áby tá látorosłká w buyny kupres wyrosłá. WojszOr 305.

– Orle? sármátcki? Orle we krwi Tureckiey/ we krwi Moskiewskiey/ we krwi Szwedzkiey zmoczyłeś piorá twoie! dokądże lecisz bystrooki Orle? w dom Ceciliey Renaty. WojszOr 40.

– Dyogenes bárzo stárych lekko szácował kiedy kożdego stárego mizernym názwał. WojszOr 294-295.

– Przebaczysz Naiáśnieyszy Miłościwy Krolu/ że ták lekkiemi słowy poważne dziełá Naiáśnieyszey Ceciliey omiiam. WojszOr 44.

– Ian Xiążę Burgundyiskie miał zá Emblemá/ wysoki obeliszek/ ktory zobudwuch stron dwoiákie ręce do śiebie ćiągnęły. Przy iedney z nich skrzydło/ á przy drugiey żołw z Lemmatem przydanym vtcunq[ue] wyrażony. WojszOr 65.

– LAdáiáko ktoś z Politykow świát okrcził/ gdy mu ná iego rodźinách odmiennego tytuł przywłaszczył: Tudziesz pozorną iego swietność/ niestátkiem iáko Limaturą nieiáką oczernił: A wspániáłą ássistencią dworu iego/ iednym obrotem/ iednym popiołem/ iednym piaskiem/ naostátek sámym ćieniem przywálił. WojszOr 152.

– Występuie ná pierwszy akt Dawid w Pasterskim sámodźiáłu/ á drugi akt prowádźi w Purpurze Krolewskiey: wypráwuie się ná tę scenę Dyoniziusz/ iáko Krol Syrákuzański wkoronie/ á dokonywa tey sceney iáko Klechá iáki w łatáninie [...]. WojszOr 209.

– A ia y zdrowie moie, y vsługi moie Wászey Xiążęcey Mści wiecznie poświęcaiąc, et strenam do, et strenam accipere volo. WojszOr 6.

– Mogłbym się dłużey nad tym pozorem zábáwić/ gdybym niewiedźiał/ że y lichego Malárzá Tymanthesá tákowe bywáło malarstwo/ że plura latebant, quae longa consideratione cognoscebantur, quã quae obiter apparebant. WojszOr 181.

– Drugi v stołu szturmuie do Marcipanowego Kárthágu. WojszOr 216.

– Opátrzył też ten Pan Oyczyznę onych vmieiętnym gubernatorem/ wiernym praw y wolnośći strożem/ gorliwym Chrześćiáństtwá patronem/ miłośćiwym mecenatem/ litośćiwym niedołężnych opiekunem/ á wszytkich pánem/ wszytkich Oycem/ któreo. WojszOr 28.

– Powodził się Horostrátowi/ wszakże nie do końcá/ bo mu spalenie meczetu Bogini Dianny miedzy śiedmią cudow policzonego ládáiáki epilog przydáło. WojszOr 213.

– Gdy był nabogátszym, mendykiem y żebrakiem był. WojszOr 357.

– Twoie nieśmiertelnym metrykom do zálecenia podáne cnoty/ nie miedzy vmbrámi y ćieniámi/ ále miedzy nieśmiertelnych obywatelow gmáchámi od źiemi resfrákcią wydáwáć będą. WojszOr 72.

– O zacna bogactw świátowych sczęśliwośći ktorych gdy dostępuiesz, bespiecznym być przestáwasz. Nie wieleś złotą siećią vłowił Neronie! nie wieleś twym złotem wskurał Midasie: POLITYCZNY. WojszOr 171.

– Ale v śmierći y pod czás źimy/ y Wiosny y Ieśieni záwsze żniwo/ záwsze koszą/ záwsze wstogi skłádáią/ iák do gumná/ do grobu ná młocenie robáctwu wnaszáią. WojszOr 305.

– Ile rázy z nieprzyiaćiele się stárł/ tyle znácznych tryũphow odniosł. Pierzcháły przed nim śiły Moguntynow? Potęgi y surowośći Sáliburgenczykow/ páłászem przytępione drżeć y drętwieć muśiáły. WojszOr 19.

– Ieden momenćik/ iedno oká mgnienie/ iák wielką! iák niewysłowioną! iák nieszczęsną wćiągnęło w dom wász prześwietni Przyiaćiele klęską. WojszOr 314.

– W tym iednák dostátecznie dufáć y wątplić nie trzebá/ żeby innego trwálsze[g]o moniwentu sam sobie w Bogu Wielebny Iego Mość X. nie wystáwił. WojszOr 77.

– Nász w Bodze wielebny Ie[g]o Mość X. N. nie tákowe monumentá wystáwił/ ále tákie sczodroty wfundowániu Kosćiołow/ w opátrzeniu śierot cnoty symulachrá wybudował; ná ktorych widźiálne ogołocenie poyrzawszy/ wszytkim nam/ á osobliwie Prześwietnemu Temu Domowi Nihil minus cõuenit, quam in Fratris luctu calculos ponere. WojszOr 79.

– Wita trzećiego Trąba strászna ná wśiádáne wytrębuiąca. Responde, á on zá lisem zcharty myśliwczey ánie obozowey trąby słucha. WojszOr 287[286].

– Dostąpił ten Wielmożny Pán tego wysokiego dobra/ gdy z tákich Rodźicow poszedł/ ktorym nieobieżdzone kárki Othomańskie/ krzywoprzyśięgłe pierśi Moskiewskie/ kornety by nabrańsze Szwedzkie ná kolaná vpadáły/ gdy ich iáko Tryũphatorow swoich/ hołd wieczny pod nogi oddaiąć witały. WojszOr 325.

– Trzymam to o kożde[g]o wdźięcznośći/ że się kożdy dniá dźiśieyszego ná ten opłákány przypadek poyrzawszy/ ná tákowe zdobędźie słowá/ y z onym Krolewicem Atysem nie iuż ná nácięćie/ ále ná zábićie/ nie ná zránienie ále ná wieczne poćiemiężenie/ ręce śmierći krwią ludzką zmoczone/ ostrym żelazem obármowáne/ nád cnym Biskupem proporce swego Tyraństwá rozwiiáiące widząc krzyknie. [...] Co czynisz śmierći? WojszOr 53.

– Ten to dziś brełą ziemi nárzuczony/ ktory nieraz páłászem/ hardym/ grubym/ dzikim národom ná oczy narzuczał. WojszOr 204.

– Głucha śmierć [...] politowánia nie ma: boć iey náturá: łzámi się páść/ y frasunkiem tylko ludzkim násycáć. WojszOr 15.

– Nie násyci się tá [śmierć] nędznego kmiotká vbogą chałupą. WojszOr 129.

– Báią tám niecoś/ (ktorym báiáć co dźień nie nowiná) Poetowie/ iákoby Iowisz zákochawszy się w Gánimedesie/ á nie mogąc go sobie pozyskáć/ spuśćił Orłá/ áby Orzeł ná iego łono onego Gánimedesá przyniosł. WojszOr 341.

– Smierć iest nienásycona, nie kontentuie się áni cháłupą vbogą áni máiętnościámi. WojszOr 129.

– Poniewasz tedy ná kożdego ta koley przybliża się/ że trzeba apelowáć od dostatkow/ od Honorow/ od tytułow/ do truny/ od tánow świátowych/ do ktorych fortuna/ nádźieia/ bogáctwa przygrawáią/ do popiołu poskoczyć: toć też niepotrzebna ná to narzekáć: co iest pospolitego. WojszOr 350.

– Kędyś y ty sam waleczny Tryumphatorze zászedł? od Triumphow y zwyćiestw dálekoś poskoczył: álbowiem iáko pomieniony Strykouius świadczy/ gdy się złotem y łupámi z niepryiáćioł otrzymánymi oćiężywszy do Perásłáwia y Kiowa wrácał/ chćiwi y zázdrosni tákiey słáwy niezbożni Piećinigowie (ktorych on przedtym nieraz pod swą moc podbiiał y porażał) zdrádą drogę mu zástąpiwszy/ y nie ná tákim plácu/ gdzie się mężny y wrodzony Zołnierz popisować powinien/ ále ná tákim gdźie poyrzeć ánimuszowi Zołnierskiemu do stoczenia woyny nie przystoyna/ z nim iednak odwáżnie y tam się sparszy/ onego woysko poráźili/ tudźiesz sámego niezwyćiężonego Swentosłáwá/ iuż nie iáko Tryumphatorá/ ále włáśnie by domáturá nieiákiego poymawszy Kziążęćiu Piecińgowskiemu Kura ábo Kures názwánemu oddáli. WojszOr 241.

– Ale bárzo ćięszka y niesmákowita słucháć dekretu tego/ kiedy rzeką Pánie młody forá z dworá. WojszOr 292 [291].

– Nie sporo śmierci wrácáć się názad do poiedynku: raz zwyciężywszy/ iuż polá nie stáwi [...]. WojszOr 133.

– NIe násyci się tá [śmierć] nędznego kmiotká vbogą chałupą: nie násyci się bogáta włością/ ále choćbyś ią y cáłymi máiętnościámi nákarmiał/ ieszcze y tym nie sytna. WojszOr 129.

– Ulisses [...] lubo się ná Małżonkę gniewał/ miłością iednak przeciw oney niewysłowioną pałał. WojszOr 274.

– Wszakże iednák tá ich nieśmiertelność śmiertelnymi zápádłá ćieniami/ gdy ich tę niezwiędłość sławy/ y niezámierzone granice/ zmocą y potęgą zmierzywszy iedną motyką przywaliłá. WojszOr 144.

– [...] kożdy [...] ręce śmierci krwią ludzką zmoczone/ ostrym żelazem obármowane/ nád cnym Biskupem proporce swego Tyraństwá rozwiiáiące widząc krzyknie. WojszOr 53.

– Ian Xiążę Burgundyiskie miał zá Emblemá wysoki obeliszek [...]. WojszOr 64.

– [...] z tákich Rodzicow poszedł/ ktorym nieobieżdzone kárki Othomańskie [...] kornety by nabrańsze Szwedzkie ná kolaná vpadáły. WojszOr 325.

– Wielkich dowcipow y dzieł, żaden wiek obliwią zetrzeć nie może. WojszOr 159.

– W odpowiedzi chodził y ow waleczny z trzody Pásterzskiey Dawid [...] z swoim nieprzyiacielem Saulem. WojszOr 274.

– Cięszki to y twardy sen/ álbowiem wiecznym snem vspił nam Iásnie Wielmożne[g]o Woiewodę nászego/ ogołoćił z známienite[g]o Senatorá Senat/ Orłá pierśi po vtraćie ták znáczney żalem opárkánił/ iego Senatorską eminentią iuż zásklepił y kámieniem przywalił. WojszOr 145.

– Iáśnie Wielmożnego Iego Mośći X. Biskupá wprowádźiłá wprawdźie śmierć w ten grob/ áby tym grobem/ iáko domem wieczystym opárkaniłá. WojszOr 59.

– ORATORA POLITYCZNEGO [...] Przez KAZIMIERZA JANA WOYSZNAROWICZA Swiętey Theologiey w Akademiey Wileńskiey Societatis IEzv Auditora Wydanego CZĘSC PIERWSZA POGRZEBOWA. WojszOr k. tyt.

– Piękna to y ozdobna, kiedy Potomek od cnoty ktora w Przodkách záczęłá rey wodźić nie odstępuię. WojszOr 315 [314].

– W zrost iey [zmarłej] przypodobany iest palmie ktora się y pod ciężarámi bogáctwa nie nákłoniło. WojszOr 364.

– Dway synowie ná hárcu będący/ y mężnie się z nieprzyiacielem potykáiący/ pálmę zwycięstwa y gorę nád onym otrzymawszy/ biorą od Hetmáná koronę. WojszOr 310.

– Tu się przebiiaią rumianne słońca/ tu iásnoświetne pałáią księżyce. [marg.] To się rozumie o Senatorach ktorzy są z tego domu WojszOr 321.

– O iáko od wstydu niemiał páłáć przed Aristotelesem Eberulphus [...]. WojszOr 240.

– Pałáłá z oczu przeciw nieprzyiacielowi surowość ná sercu/ u ánimuszu. Przebiiała się odwaga WojszOr 265.

– Vlisses [...] lubo się ná Małżonkę gniewał/ miłością iednak przeciw oney niewysłowioną pałał. WojszOr 274.

– Dlaczego innym Kziężycom/ gwazdom pałaiącym/ dziwić się nietrzebá/ że ich oświecenia nie vstáwicznie ná swym niebie szlacheckim świecą. WojszOr 155.

– Kopiá y páłász/ to to sławy instrumentá! WojszOr 31.

– Ludzkiey tedy nieco apprehensiey ludzie pobłażaiąc/ ná pánegirách, ná Entomiách/ ná Monumentách grobowych rysuią swoie Geneálogią. WojszOr 93.

– A nie tylko obozy y Marsowe trąby/ ále y sámey Pállády/ y Minerwy oręża w swoich Pánegirách będą swym okrzykiem wspomináć/ y świátu opiewáć [kronikarze]. WojszOr 21.

– Fámiliá [...] może iuż táki sobie thren złożyć/ iáki ow mądry Pánegirystá imieniem iedney Iáśnie Wielmożney Fámiliey w swym pánegyrze funebralnym złożył. WojszOr 249.

– Zákroiłá Arthemizia tákowego od świátá obyczaiu; zakroił y Antoniusz tego stroiu/ gdy ten swey Máłżonki/ oná swe[go] małżonká pożycie Pánegirystom wysławiáć nakázáli. WojszOr 93-94.

– Niechce być Kronikarzem ábo Pánegirystą (innemu to da Pan Bog czásowi poruczam). WojszOr ded. II.

– Toż o nim/ y o Rezygnáciey iego ná śmierć mowić możemy/ co ieden o iednym Pánicu w swym Kazániu mądry Káznodzieiá práwi. WojszOr 315.

– Sámá ią (Cecylię Renatę) cnotá/ y wrodzone Cesárskié pánieńskim wstydem wytuczone obyczáie swymi piersiámi karmiły. WojszOr 37.

– Sámá ią cnotá/ y wrodzone Cesárskie pánieńskim wstydem wytuczone obyczáie swymi piersiámi karmiły [Cecylię Renatę]. WojszOr 97.

– Co szkolne pioro/ ná papierowym polu átramentem vszykowáło: to on krwią y pałászem ná nieprzyiacielskich karkách wyrázić zámyślał. WojszOr 78.

– Chciał te párádoxum rostargnąć Perikles: kiedy rzekł do siebie [o życiu po śmierci]. WojszOr 184.

– Potwierdza mi tego párádoxu owo wieszczbiarstwo Zenoná Cesarzá. WojszOr 186.

– Filary mu Herkulesowe [...] przed nim wystáwiwszy [...] te fortece ná onym pardimencie odrysowane nieść kázáli. WojszOr 161.

– Takowemu ostátnie te párentália czyni [ojczyzna]/ ktoregoby y senat sam/ y sámá Rzeczpospolita ná rámionách swych [...] wstrzymywáłá. WojszOr 165-166.

– Odpowiedz y ty Heliogabalu? [...] kędy twoie okrucieństwo? zá ktorego powodem [...] ták wielu parentalne splendory/ ná swych Mausoleách oświeciły. WojszOr 106-107.

– A zátym do Prześwietnego domu około tego párentálnego splendoru zgromádzonego okiem náwrociwszy [...] z tą się folgą przydzie odezwać. WojszOr 64.

– Ktoż tedy śmierć párką názywáć będzie? kto ią malã będzie bierzmował? WojszOr 360.

– Prowadzisz Oyczyzno Syná tákowego/ [do grobu] ktoremu strászne Aquilones dzdżem krwáwym/ grad[em] żelaznym/ chmurą ognistą párskáiące/ ná walecznych expediciach fortunnie rotmistrzuiącemu nic nie zaszkodziły. WojszOr 199.

– [...] á za to nie śmiech? dzisia maiętności rozdawáć/ á iutro od okná do okná chodząc o pártykę chlebá prosić. WojszOr 290.

– Śmierć z nią sámą w zapasy chodząc pokonaną stánełá. WojszOr 351.

– NIe iest to tedy pewna/ co ludźie sobie zá pewne osądzą. WojszOr 275.

– [...] rzuciłá nám w pośrzodek iáko płatek podły/ te velamen ciáłá zmárłey Mátrony [śmierć]. WojszOr 363.

– Kto kogo płacze trzebá áby się po biáłogłowsku przybrał. WojszOr 332 marg.

– Cokolwiek nátura pożyczálnym sposobem/ fortuná pochlebniczym, obyczáiem człowiekowi do száfowánia podaly/ to wszytko ziemią tracić musi. WojszOr 64.

– A zasz ci niepochlebowáła Miłościwy Książę Bruswickie fortuna? WojszOr 208.

– Vderzyłá ciemnotá/ y zászłá obłokiem czarnym ná czarnego Orłá grubego narodu [Moskwę], gdy go pochmurną ćmą záćmiwszy/ dobrze oskubłá. WojszOr 147.

– Zezna kożdy/ kto prawdy Synem się być pieczętuie/ że do grobu [...] myślą swą pociągiwał [zmarły młodzian]. WojszOr 304.

– Czemu dzisiá robáctwá cockości ryią niepociemięzasz. WojszOr 246.

– I tu iescze ządzom swym popuściwszy wodze/ przyszłá do onego dołu/ y ná większe onych pociemiężenie pytáłá Jako się macie Pánowie Swatowie. WojszOr 245.

– Gdy nádzieiá odbiegłá/ pociemiężonym zostawszy/ pokoiu wieczystego [...] prosił [sułtan Amurat]. WojszOr 118.

– Tá armatá y śmierć pociemiężyłá/ y przez się triumphu dostąpiłá. WojszOr 73.

– Przypádłá do smáku táż gospodá Philippowi Krolowi Mácedońskiemu: Ten od poczwornych przestrzeżony/ po wszytkim Páństwie interdykt stánowił/ áby się żaden poczworno poieżdżác nie ważył. Toć podobno ná tákie roskazánie tákiego Monárchy wszytkosię spełniło? spełniło Miłośćiwi PP. ále opák: ábowiem co mu wykrętna per oraculum rádá obiecowáłá/ to ná nim Ręká Pausániászowá mieczem (ná ktorym poczworne były wyryte) dokonáłá. WojszOr 86.

– Ten [Filip Macedoński] od poczwornych przestrzeżony/ po wszytkim Páństwie interdykt stánowił/ áby się zaden poczworno poieżdżáć nie ważył. WojszOr 87.

– Ow to Swentosław: przed ktorym Konstantinopolskie mury drżáły/ onemu się podáwáły/ swego włásnego Cesárzá iáko zwyćięzćy zá niewolniká oddawáły. WojszOr 241.

– [...] fortunę ná głowę starszy/ śmierć podeptawszy/ wieczną cnot swych mirthową osiągnął koronę. WojszOr 99.

– [...] náwet y nawiernieyszemu zdrowia swego w dufáłym rázie konfidentowi do pogruchotánia/ do podeptánia/ ná widziálnym świátá widoku postánowione okázuie [trofea]. WojszOr 119.

– Niestetysz ách niestetysz zawisne fatá/ coż tu dźiáłaćie! ázaż nie dość było drzewo podetnąć/ áleśćie wy przy tym drzewie rozkwitłe gáłęźie/ to iest nádźieie poobaláły. WojszOr 305.

– Domu tego/ ktorego dźiełem poburzone y z prochem á kámieniem porownáne zamki/ fortece Moskiewskie ná poboiowiskách do szczętu wyniszczone rzeki podmywáią. WojszOr 354.

– ORATOR W tym młodzieńcu i wspaniałość i powaga i Fortuna wszytkie do dalszego pożycia podnietą były. WojszOr 330.

– Nie máło podobo y tákowych iest starcow/ ktorzy iuż podstárzawszy sobie/ chcą też w grobie odmłodźieć/ y ták pospolićie sámi śmierć do śiebie zápraszáią. WojszOr 298.

– Przechadzáły się po tych śćieszkach z sobą dostátki y zbiory/ złoto/ pieniędzmi násypáne wory/ ná iákąż Austerią tráfiły: do iákiey karczmy wstąpiły: ná kupę gnoiu/ ná iedne pogorzelisko/ ná ośierocenie/ ná wieczne dobr swych nieosczędzánych ogołocenie. WojszOr 224.

– A żebym bez obrázy rzekł po sámych poháńbionych trupach/ y mogiłách leżących idąc do Korony Cesárskiey zászedł. WojszOr 24.

– Bo ná te twoie Niebieskie mieśiącá/ Słońcá/ gwiazdy/ Planety/ obroty/ ná te wirydárze/ nie trzebá wielkiego śmierci fortelu/ kosą to iedną oná/ iáko tráwę nieiaką pokosi: Metámorphoses dźiwnych y nowych námiesza. WojszOr 221.

– Ten [cesarz Maksymilian]odmálował sobie koło/ á ponim Sphaera świátowa się w pomarańczu obrácáłá. WojszOr 154.

– Widzieliśmy [w zmarłym] wspaniałość práwie nie Antoniuszową/ ludzkość Pompeiuszowa [...] Pobożność Pompiliuszową WojszOr 330.

– Widzieliśmy w zmarłym] wspaniałość práwie nie Antoniuszową/ ludzkość Pompeiuszową [...] Pobożność Pompiliuszową. WojszOr 330.

– Slawá tylko iedná/ iáko śmierci nie vznáwáiąca/ táko od oney żádnego szwanku ná sobie nie ponaszáiąca. WojszOr 286.

– O iak tam niemało dusz w mogiły poprzemieniał: iák niemało łbow Tureckich drzewcámi skrzywił. WojszOr 178.

– O Wszechmocności Boskiey wszyscy tu krewni [...] to trzymaią/ że te ákty przemieniwszy w weselsze [...] poprzemiesza ákty. WojszOr 332.

– Biorę ćie przezacne Rycerstwo ná świádectwo/ iáko tez y tego cnego Zolnierza nápominano/ áby śię z swym zdrowiem porywczo nieprzyiaćielowi wręcę nie podawał... WojszOr 288.

– Nie postrzegłáś tego ślepa śmierci, że to byłá Krolowa Polska: tylko to postrzegłáś, że byłá Naiásnieysza [...] Pośrzod południá z świátáś ią bánitowáłá. WojszOr 16.

– Vtrapionemu sercu/ by iuż w łzach toneło/ ten ratunek y pomoc zostáwá: Ze to ią dźiś potka/ co kożdego z nas ná śmierć stękáiącego/ płáczącego potykáć muśi. WojszOr 348.

– Komu się serce do cnoty powabiáło y kwapiło/ z oney sumariusz cnot wszytkich zbierać y wyliczać kożdy mogł [zmarłej matrony]. WojszOr 352.

– Tego Senatorá rodowite vrodzenie, cáły świát do swey Senatorskiey liniey powabiło. WojszOr 149 marg..

– ...gdy się przypatruie tey samey pochodni/ drżeć y truchleć muszę/ á zatym iuż y sam powątpliwym zostawam/ iesli ta pochodniá iasná? WojszOr 323.

– Pospolicie ludzie żegluiący falą y tey y owey niepogody iuż ná te/ iuż ná owe strone powienieni [...] áby zdrowo wypłyneli żądaią. WojszOr 362.

– Naiáśniejszy Krolu Pánie moy Miłościwy/ iáko szczęśliwy twoy Orzeł Sármátcki/ ktory tu społeczności/ áby śmieley miesiące Tureckie záćmił/ y nocą ciemną powlekał [...] przybrał Orłá Rákuskiego. WojszOr 43-44.

– Ten Hetman áczći kazał bułáwę kruszyć, ale nie dla tego áby łzy z oczu POLITYCZNY. Prziiaćielskich powyćiskał. WojszOr 140.

– Ośieroćiáła Máce- Mácedonio iákeś bogáte! iák rzęśiste łez potoki z oczu twych powylewáłá! kiedyś ná twego Alexándrá nie iuż iáko Orbis deliciũ, orbis terrorem, ále spectrum brzydkie iedne okiem powroćiłá. WojszOr 312.

– Miałeś Przezacny Máłżonku máłżonkę táką/ ktorey świątobliwe postępki/ ták się ná innych corach y Heroinách Koronnych y Litewskich powyrażáły... WojszOr 366.

– WojszOr 71.

– Sercá te/ ná ktorych ták wielkie fundácie powyszáfowane/ są to iákoby nieiákie táblice dobrodzieystwy wygłádzone. WojszOr 71.

– ...o iakoś rozłożyste polá Tureckiemi łbámi pozáścielał! [Władysław IV] WojszOr 13.

– Najasniejszy Królu: O jakeś krwią Bissurmańską napełnił brzegi Dnieprowe! o jakoś rozłożyste pola Tureckiemi łbami pozaścielał! o jakeś gęstymi trupami gościńce i drogi Wołoskie pozawalał! WojszOr 11.

– Y pewna to Sálomonie; nieobronią ćię bowiem y lwy/ kiedy ná bládym koniu śmierć hárce y poiedynki ná twym pokoiu wypráwowác pocznie/ kiedy szpalery twoie z pokoiowych śćian pozdźiera: á kiedy ćię kosą swą ieszcze po koronie mácáć pocznie/ nátychmiast y mądrość twoię niebiosom się rownáiącą z popiołem pomieszá... WojszOr 83.

– [Dzieła zmarłego] Dokądże zmierzáły: iáko stáwáły: záwsze ná práwie záwsze czuło/ záwsze bespiecznie oczekiwáły/ rychłoli pozew od śmierci wziąć miáły. WojszOr 253.

– Obaczył męstwo mężnego Oyczyzny Syná Náiaśnieyszy Monarchá/ y ták męznego widząc Pułkownictwem obdarzył. WojszOr 265.

– Wychodźi ná prolog tey komediey Nabuchodonozor iáko Krol Assiryiski: á epilog kończy w osobie bydlęcey iáko bydlę nierozumne. WojszOr 209.

– Piastus był ná prologu tey komediey kołodzieiem, á ná Epilogu Krolem Polskim. WojszOr 210 marg.

– Nie dziw tedy iż się táká przemiana w tym Zodyáku ziáwiłá. Insze tám czásy/ inszy Oryzont/ insze też y biegi. WojszOr 109.

– Nie przespię krzywoprzysięzcę Moskalá: Nie przespię przymierzołomcę Turczyná. WojszOr 162.

– Podobnoć tá ápellácia nie barzo przyiemna/ wskakże przymuszna/ bo iuż to od gardła nie tylko kwitem/ ále y obligiem wymknąć się trudno. WojszOr 209.

– A zátym podobo trzymáć będźiemy/ że ánimuszowi temu tylko być odważnym przynależyta. WojszOr 136.

– Y niemniey sámym ludźiom ná tym poboiowisku swiátá będącym przysłuszna/ ábo przyzwoita náznáczony termin w gospodźie/ y w śieni świátá przebywszy/ do domu wiecznośćią nieprzeplatana ográniczonego przenośiny przepráwiáć/ iáko przynależytá. WojszOr 61.

– Toc tedy poniewaz podczas niepokoiu spokoynie/ podczas niezgody z śmierćią zgodnie vmarł/ łzy przynależyta otrzec/ bo nie ná to ten mąż zśmierćią śię biedźił/ żebyśćie go płakáli/ ále ná to/ áby my śię do tákowych dzieł zápráwowáli. WojszOr 282 [281].

– Ale iescze do złotá pozoru potrzebá: Przynáleżytá tedy/ áby iáka piramis ná tym kamieniu stánełá. WojszOr 234 [233].

– Mnie nie o przyokopciáłych obrázách/ y martwych cieniách/ ále o żywych krwi kolorách rzecz przychodzi dáley pomykáć... WojszOr 97.

– ...te nieszczęsne párki wdomu wászym Requiem przypiewáiąc/ słábe bárzo nici vprzędły. WojszOr 84.

– Dopinał się tey doskonáłości czásu iednego Dworzánin ieden; Ten vznáwáiąc/ iż mu fortuná wysoki gościnieć vtorowáła przez swoie przypiewanie... WojszOr 168.

– ...ále się ty nábarziey strzeż/ ábyć się przypochlebuiąc prędzey cię zonych godności nie rugowała [próżność]. WojszOr 207.

– Abowiem mi y Dyonizyuszá/ y Iásnie Wielm: Iego Mośći Páná Hetmaná ten áppárat/ ręką śmierći odrysowány/ á ćiemnym kolorem/ bo funebrálnym przypstrzony/ podał do dálszego rozwodu okázyą. WojszOr 118.

– Y niemniey sámym ludziom ná tym poboiowisku swiátá będącym przysłuszna/ ábo przyzwoita náznáczony termin w gospodzie/ y w sieni świátá przebywszy/ do domu wiecznością nieprzeplataną ográniczonego przenosiny przepráwiáć/ iáko przynależytá. WojszOr 61.

– Násławnieyszego po wszytkiey Europie [...] dobrze Rzeczyposp[olitej] przysłużonego Posłá/ y wymownego Krásomowce [...] sobie ná pámięć przywiedziesz. WojszOr 104.

– Ztąd widząc ták miłego gośćiá do śiebie przybliżáiącego się odpowie: Rademći Rademci [Rademci:adja] moiá śmierći/ chwałá Bogu żeś przyspieszyłá: iużem też náder zmordowány/ á tych drew do domu donieść nie mogę: pomoż tedy mi ich nieść/ álbo sámá zánieś. WojszOr 299.

– Látwa vmárłego decisia: bo quitacet consentire videtur. Vmilk y ten cny młodzian: toc ieśli milczy ná to przystáwa. WojszOr 303.

– [...] Zrodzenia się tylko chełpić nie iest przystoyná. WojszOr 232.

– Ani tez przystoyna Kośćiołowi z Marsem wrzeczy śię wdáwać. WojszOr 275.

– Azaszci nie przystoyniey cny mężu przy náuce y mądrości/ ániżeli przy kopij: nie milszeć pioro ániżeli pálasz: nie wdziecznieyszy pokoy złoty: á niżeli woyná żelázna. WojszOr 215-216.

– Przystoyno obrázowi temu z rożnemi farbami, ále naprzystoyniey z krwawą farbą. WojszOr 178.

– Potęgi y surowośći Sáliburgenczykow/ páłászem przytępione drżeć y drętwieć muśiáły. WojszOr 19.

– [...] Małżonká frásowliwego weselić wielce przytrudna. WojszOr 356 [355].

– Kto utráćił przyiaćiela śiebie sámego vtraćił. Iáko tedy tę vtratę nagrodźić nie podobná/ ták y żal z serca spędźić przytrudno. WojszOr 346<345>.

– Przyznay Polityku izali nie iest ogniem/ á ogniem oraz y świecącym y zápaláiącym? Swiecić oná/ kiedy cię w iákim kąciku záwártego/ iákimkolwiek promieniem/ lubo od godności/ lubo od złotá oświeci: ále prędko zápali/ bo cię raz podniozszy ná swe stopy/ vderza o ziemię/ y twoy splendor cieniem iednym przywála [polityka światowa]. WojszOr 290.

– Odmiány na świecie/ są też to ciężary/ ktore człowieká ták chcą pogrą życ/ áby pod onych przywáleniem/ nie iuż powstáwał/ ále záwsze vpadał. WojszOr 156.

– Czekałaś Oyczyzno po tym cnym Wielmożnym swym synu podpory. Oto podpora deską się śmiertelności przywaliłá. WojszOr 334.

– Czekałaś Oyczyzno po tym cnym Wielmożnym swym Synu podpory. Oto podpora deską się śmiertelności przywaliłá. WojszOr 334.

– gdy się wiatr z potęgą swą przywienie/ álic y sam drzewá wyniosłego fundament/ y to/ co ná fundamencie stáło/ z gruntu wywráca y wyniszcza [przen. o życiu]. WojszOr 127.

– Tytuł sienny [od sień] tylko przywitywa ludzie. WojszOr 95 marg..

– Przyzbroił swą winnicę spráwiedliwością/ iáko spráwiedliwy trzody swey y ostrożny Pásterz/ kiedy swym mieczem rościnał błędy niewiernych wiáry rebellizántow [zmarły biskup]... WojszOr 70.

– Obaczył męstwo mężnego Oyczuzny Syná Náiaśnieyszy Monarchá/ y ták męznego widząc Pułkownictwem obdarzył WojszOr 265.

– [...] z tego domu/ iák z zamku nieiákiego sieką y rąbaią ná pował Tureckie łby [...]. WojszOr 261.

– Piękna to y ozdobna, kiedy Potomek od cnoty ktora w Przodkach záczęłá rey wodzić nie odstępuię [!]. WojszOr 315.

– Dopiero iuż ná cię áni przemiána/ áni alteracia nie vderzy/ żaden liuor y nienawiść nie nápádnie/ niestátek czołá nie zmieni/ fortuná wrumel záwsze vgodzi. WojszOr 186.

– Czemuż nád wászym cnym Biskupem stoiąc lice rumiáne zácimiácie? WojszOr 59.

– Ciekáwy rozum Ludzki [...] tám zábiega; gdzieby [...] záćmione lice rumiánym pozorem zárumienił. WojszOr 48.

– Spoyrzęli ná iágody niegdyś rumianne/ álić nátych miast o iák cięszki! iak bolesny! iak strászny oczom moim blask się okázuie. WojszOr 248.

– Tu się przebiiaią rumianne słońca/ tu iásnoświetne pałáią księżyce. WojszOr 321.

– Rudolphus [cesarz austriacki] [...] zá nawiększe sobie poczytał szczęście/ naliszemu [...] człowiekowi przystęp snádny/ y rum do boku Páńskiego mieć wolny. WojszOr 112.

– [...] rum sobie miedzy Przyiacioły wolny vczyniwszy [śmierć]/ z tychże kleynotow w domu Iásnie Oświeconych Xiążąt Ich Mościow PP. N. wiory iedne oczom krwią zálanym ná widok vściela. WojszOr 91.

– Większe ktoś sobie nieszczęście być ruminuie. Czekáwszy długoletnie po miłych potomkách pociechy/ y iuż tylko ią w domowych podwoiách tylko co nie przywitawszy/ witáć ią ná márách; y tákiey doznáwáć/ ktora záprzęga áffekt Rodzicielski/ w żal serdeczny/ y folgi ná moment po zgubionym potomku vczynić sercu Rodzicielskie[m]u boleiącemu nie pozwalá. WojszOr 344.

– Toć rzeczywista/ że tu nie trzeba żalu przytáczáć. WojszOr 362 [361].

– Znajdziesz w tym kámieniu [rodzie zmarłego] [...] tak wiele drogich Bethsárow/ Karbumkułow/ Iácinthow/ Szafirow. WojszOr 231a.

– Stáry á dziecię w iedney sforze zsobą chodzą. WojszOr 296.

– O iák nie wielkim woyskiem ná krzywoprzyśiężce y przymierzołomce/ ná srogie[g]o Sułtaná Osmaná potęgę śiedmkroć sto tyśięcy woyská przećiw Koronie wypráwuiące[g]o/ á iuż nádźieią poćiemiężenia/ tylko co Oyczyzny nászey nie pożeráiącego/ twoią własną obecnośćią ruszyłeś się Naiásnieyszy Krolu: O iákeś krwią Bissurmáńską nápełnił brzegi Dnieprowe! WojszOr 11.

– Azasz to nie iedne náśmiewisko? dzisia być nasilnieyszym/ y to o swey siłce dufáć/ że iákoby drugi Sámson/ drugi Olophernes/ kożdego zá łeb pociągnie/ kożdego przewycięży/ á ono iutro ták silny iáko muchá iedná: Aza to nie żárt? WojszOr 291.

– Epáminodás ná Swey tarczy odrysował smoczą głowę. WojszOr 135.

– Ibery iáko Hystorya pisze/ ták wiele Obeliszkow nád grobem vmárłych stáwiáli/ iák wiele owi vmárli nieprzyiacioł zá żywotá ztłumili. WojszOr 111.

– O iák nie wielkim woyskiem ná krzywoprzyśiężce y przymierzołomce/ ná srogie[g]o Sułtaná Osmaná potęgę śiedmkroć sto tyśięcy woyská przećiw Koronie wypráwuiące[g]o/ á iuż nádźieią poćiemiężenia/ tylko co Oyczyzny nászey nie pożeráiącego/ twoią własną obecnośćią ruszyłeś się Naiásnieyszy Krolu: O iákeś krwią Bissurmáńską nápełnił brzegi Dnieprowe! WojszOr 11.

– Strach ci tam y Synowi do Rodzica przystąpić zmarłego/ á znim o dziedzictwo y maiętności diszkurować. Strach nieprzystępny y słudze do Pána/ o zapłátę y iurgielt prosić. Strách y dłużnikowi przyść po dług/ y oń się domágać. WojszOr 186-187.

– Dyogenes bárzo stárych lekko szácował kiedy kożdego stárego mizernym názwał. WojszOr 294-295.

– Swentosław Kziążę Ruskie práwy bohátyr Szpetná Bohátyrowi ná iedwábnym łożu leżeć, ktorego zelázna z broiá czeká. WojszOr 244.

– Potrzeba było ten kamień vrodzeniem ozłocony/ tarczą y palmą otoczyć/ atramentem y krwią zalać/ szyszakiem y wieńcem przyozdobić. WojszOr 233.

– Záświeci się komuś w trzosách y skarbach złoto/ ażci on świetnieie: nie wiedząc że tristis nástępuie hora: bo zá nim iáki nieszczęsny przypadek szlákuie. WojszOr 352.

– Na śmielszego álbowiem/ á niż ná Cyrusá nátárłá/ gdy mu nie świetnoiásne słońce/ ále złote iábłko z ręku wydrzeć poważyłá się. WojszOr 145.

– Ieszcze podczas przed świtem/ to iest przed nászy[m] vrodzenie[m]/ ktory[m] świát świtáć poczyná záraz w żywocie mátki nas trawi [śmierć]. WojszOr 350.

– Zadnego ieszcze oko ludzkie zoczyc nie mogło/ ktoryby z świátem śię przywitawszy/ Heynał mu ná świtániu záspiewawszy/ niemiał śię znim pożegnać: y miásto świtowego Heynału/ śmierći nocnẽ Salue do grobu nie záśpiewać. WojszOr 283.

– Poniewasz tedy ná kożdego ta koley przybliża się/ że trzeba apelować od dostatkow/ od honorow/ od tytułow/ do truny/ od tanow świátowych/ do ktorych fortuná, nádzieia bogactwa przygrawaią/ do popiołu poskoczyć: toć też niepotrzebna ná to narzekáć: co iest pospolitego. WojszOr 351.

– Po wesołych baletách/ tanach/ skokach/ o cytrę/ áby serce vweselić do nog vpadać. WojszOr 269.

– Przyiecháli swátowie rozumieią podobno/ że się po tey fátydze trunkiem iákim dobrym/ lubo też poskocznym tánem ochłodzą, álić oná gdy przyiecháli/ nákázáłá łáźnię wielką nágotować/ y przysłáłá donich prosząc/ áby nim ią przywitać mieli/ po tákich fátygách/ pot y brud zdrogi podięty omyć chcieli. WojszOr 246.

– Wita trzećiego Trąba strászna ná wśiádáne wytrębuiąca. Responde, á on zá lisem zcharty myśliwczey ánie obozowey trąby słucha. WojszOr 287[286].

– Trefna to zaprawdę tam zácząc kędy kończą: tam primordia brać/ gdźie wszytko vstáie. WojszOr 184.

– A ták skoro Dyogenes swoie zdánie o człowieku potwiedźił/ álić nátychmiast nápádło tákowych niemáło/ ktorzy się chwyćiwszy tego dekretu/ zá szczęśćie sobie przywłaszczyli/ w nieszczęśćiu szczęśćiẽ opływáć/ w Trenodyách nieprzyiáźliwych spoczywáiąc/ słodkobrzmiący Heynał przypiewáć; á tám gdźie nacięższe rázy/ ostrzeyszymi się stáwić: áby przyuczeni do świetney szczęśćia bárwy/ ná iey żałobę niezmrużonym okiem mogli poglądáć. WojszOr 75.

– Skłońcie oczy Iaśnie Wielmożni Miłościwi Panowie na ten bogaty/ na ten wyniosły/ na ten Xiążęcy/ tylko że konceptem śmierci wymyślony apparacik/ ktory dziś w trumnie zawarty/ tym kamieniem zapieczętowany widzicie. WojszOr 90.

– O iák nie wielkim woyskiem ná krzywoprzyśiężce y przymierzołomce/ ná srogie[g]o Sułtaná Osmaná potęgę śiedmkroć sto tyśięcy woyská przećiw Koronie wypráwuiące[g]o/ á iuż nádźieią poćiemiężenia/ tylko co Oyczyzny nászey nie pożeráiącego/ twoią własną obecnośćią ruszyłeś się Naiásnieyszy Krolu: O iákeś krwią Bissurmáńską nápełnił brzegi Dnieprowe! WojszOr 11.

– Naturá ludzka ieżeli czym bárźiey człowieká ná świećie vbogáca y vbogáćić może/ táko ná ten czás/ gdy mu szczyrego przyiacielá w opiekę podáie. WojszOr 343.

– Naturá ludzka ieżeli czym bárźiey człowieká ná świećie vbogáca y vbogáćić może/ táko ná ten czás/ gdy mu szczyrego przyiacielá w opiekę podáie. WojszOr 343.

– Zodważnym tedy sercem przećiw śmierći stanąwszy/ nie vchybiáyćie kroku Miłośćiwi PP. á ták swym ánimuszem oną zetrzećie/ y pokonaćie; tudźiesz triumphalną klęske otrzymawszy/ aczći syná vtraćićie/ wszákże z zwyćięstwem ná woż Tryumphalny wsádźićie. WojszOr 334.

– Nie dáwno od ciebie Kambizesie Krolu/ strzały ná wylot w serce Syná Praexaspe názwánego vgadzáły. WojszOr 105-106.

– Dopiero iuż ná cię áni przemiána/ áni alteracia nie vderzy/ żaden liuor y nienawiść nie nápádnie/ niestátek czołá nie zmieni/ fortuná wrumel záwsze vgodzi. WojszOr 186.

– Rozumieiąc y trzymaiąc/ iż te wszytkie dźiełá swoie ná iákieyśi perzynie vgrũntowane zawisły/ y spoczneły. WojszOr 360.

– Skoro tedy do Korony Polskiey wprowádzona/ witałeś ią niezwyćiężony Monárcho WLADYSLAWIE IV. tegoż sobie po oney obiecował/ czym ćię nádźieie wszytkiego świátá/ wszytkich Państw/ wszystkiego Senatu/ wszytkiey Oyczyzny vkarmiáły/ że ią Regum Matrem, Mátką Krolow narody witáć miáły. WojszOr 41.

– OPáczna á ná swym zdániu bárzo vłomna fantázyá ludźka daleko zdrogi prawdy ziecháła, kiedy to ná swym koncepćie vroiła, iakoby Oycowskie delineacye (na ktore nádźieiá wotuie á skutek wygląda) nie miáły się rzetelnym obrázem ná serdeczney ánimuszu Synowskiego tablicy wyrażáć Iáśnie Oświecone Xsiążę Pánie á Pánie moy Miłośćiwy. WojszOr 3.

– Nie do smáku záprawdę Antidotum swey chęći ná nászych sercách tá náturá wyráźiłá/ gdy nam ápprehensyą pierwszą pomieszawszy/ cosmy sobie sequente iudicio inferowáli/ iákobysmy iuż świátá gospodarzámi byli przemieszáłá/ y tę vroioną ná fántázyey questią wspak przemieniłá. WojszOr 357.

– Drzewo buyne/ drzewo roskwitkle/ drzewo bogáte/ drzewo troiákie/ boć y w Rzeczypospolitey nie więcey tylko troiákie stany y kondycie: ná tym drzewie vśiąść/ á vśiąść wysoko: to u pańskiey łáski/ y v fortuny wręku: tym potrzebá iáko nalepiey przysługiwać; WojszOr 259.

– Názyway Naiásnieyszy Domie Rákuski Koronę twą Cesárzką złotą/ záprawdę y złota/ y żelázna/ ále bárźiey żelázem niż złotem vstálowána! WojszOr 32.

– Hilderbertus Krol Austriae/ Lwem swỹ trzymaiącym kopią záwsze każdego nieprzyiaćielá vstrászał. WojszOr 158.

– I lubo go dość doskonáłego sáma Prześwietna domu iego Linia/ świátu ná oko okazáłá: On iednak do sławy (áby oparczystym gośćińcem skáżoney natury ludzkiey nieumieiętność drogi mu nie przećináła) Ináczey nie postąpił/ ażby sobie do godnośći/ mądrośćią y vmieiętnośćią drogę vtorował. WojszOr 176.

– Niemniey známienitszą vtratę w wasz dom pozostáli Prześwietni Rodźice śmierć czásow teráznieyszych w ćiągnełá/ tę iedne zatroskánym ánimuszom konsolacyą podáłá/ że z śćieżek niestatecznośći/ ná vtorowany gośćiniec tego w młodỹ wpráwdźie wieku/ ále o szedźiwych włosách iákoby doyzrzáłego mężá wprowadźiłá. WojszOr 330.

– ...rzuciłá nám [śmierć] w pośrzodek iáko płatek podły/ te velamen ciáłá zmárłey Mátrony... WojszOr 363.

– A ći wszyscy iáko drogie kámienie/ będąc węgłámi Oyczyzny/ świećiły porádą/ świećiły mądrośćią/ świećiły cnotą/ świećiły wiernośćią/ świećiły spráwiedliwośćią/ świecą y dotych czas wiekopomnośćią. WojszOr 231.

– Proszę odpuść Oniaszu, álbowiem wiádoma to tobie, że stáry y dźiećię w iedney sforze, y zá iednym się záiącẽ vganiáią. WojszOr 296 [295].

– Wiadoma to kozdemu/ że zapozwany ziemianin z ziemstwa do grodu/ z grodu do Trybunału/ z Trybunału do Assesory/ z Assesory do Relacy [...] pomykać musi. WojszOr 236-237.

– O dzieło niewiem iesli kędy innym widane! to wiem że postronnym o tym cnego mężá/ Xiążęciá nászego ánimuszu ledwie słychane. WojszOr 112.

– Y cokolwiek tu sobie ludźie ná wieczność przywileiu wypráwiło/ w domu wiecznośći wieczyśćie się opieráło Iaśnie Wielm: Miłośćiwi PP. Y słusznie: ábowiem co tu pierwotnego powstánie/ tám wtym domu wieczność nieprzestánną sádźić się muśi. WojszOr 60.

– A ći wszyscy iáko drogie kámienie/ będąc węgłámi Oyczyzny/ świećiły porádą/ świećiły mądrośćią/ świećiły cnotą/ świećiły wiernośćią/ świećiły spráwiedliwośćią/ świecą y dotych czas wiekopomnośćią. WojszOr 231.

– Iákośćie záostrzone y żeleźcem iádu ná was zásádzone Herbowe Oyczyzny synow polá przeszedszy/ Prześwietnego Senatu życzliwośći morze przebrodźiwszy/ wszytką Rzeczpospolitą frásunkiem zámieszawszy/ wpádły bespiecznie w pokoy Krolewski? y tám wpadszy pod czás wesołego á Páńskiego; bo Boskie[go] wielkoczwartkowego bánkietu/ Páńską: bo Krolewską duszę/ ná Páńską: bo też Boską wieczerzą wźięły y przeniosły. WojszOr 9.

– ...oná to Holhá/ ktora po zábićiu nie práwiedliwym mężá swego/ ktorego Drewlánie niewinnie zá bili Wielkonowogrodzkie y Kiiowskie pod swą moc ośiągnąwszy państwá/ ... WojszOr 245.

– Potwierdza mi tego párádoxu owo wiesczbiarstwo Zenoná Cesarzá/ ten przyszedszy do orákulum swego chćiał się wywiedźieć/ iákoby mogł naylepiey żyć ná świećie:... WojszOr 186.

– Ktokolwiek miedzy kuflámi śiedźi zápewne swych ORATOR lat wiesczbiarzem być muśi ále gdy kufle wyschną, y proroctwá schnąć muszą. WojszOr 189.

– Ale tego kámienia nie ostátniá iescze wlásność być stárożytnym/ być pozornym: lecz być nieporuszonym y twárdym to właściwá. WojszOr 231.

– O bodaybyś synu nie vmierał/ áżbysmy ćię o śiwym włośie do grobu przyprowádźili! WojszOr 316.

– Coś nowego podobno wnászam do mądrego Prześwietnych Przyiaćioł ná tym smutnym pogrzebie zgromádzenia/ kiedy człowieka żyiącego vmarłym być bierzmuię. WojszOr 192.

– Ta pochodnia muśi być iasná/ bo wszytkiemi ozdobnemi cnotámi świeći. Muśi bydz świetna. kiedy domu Ich Mośćiow PP. N. Muśi być świetna kiedy Woiewodźinska. Ale iasná/ y sowićie iasná/ bo z Iásnie oswieconych swych przodkow Xiążąt niegdyś Litewskich pochodząca. WojszOr 322.

– Nie to szczęście miedzy wory y tyśiące wlaższy/ one przesuszáć/ tudźiesz onymi się/ by szańcem ábo okopem zastánawiáć/ á czerkáskie czupryny worom poczyniwszy zádumywáć sobie/ że te tákowych znaydą/ ktorzyby áż do grobowey deski wiernymi by się przyiaćiołmi pokázáli... WojszOr 81.

– W miastach to śię stáwią Lwámi, á woboźie záiącámi, miedzi swemi pokázuią śię mężámi, á między nieprzyiaćiołami Nie chćiał byc wpisan w Regestr owych/ o ktorych mowi Liuius. WojszOr 282.

– Nágrodźił wprędce Apollo/ kiedy ich snem vspił śmiertelnym/ y ták ow płácz mácierzyński/ ktory się pewnie rzewliwemi łzámi vgłaskáć by nie mogł/ tym wdźięcznośći swey abdánkiem zátámował. WojszOr 311.

– Zodważnym tedy sercem przećiw śmierći stanąwszy/ nie vchybiáyćie kroku Miłośćiwi PP. á ták swym ánimuszem oną zetrzećie/ y pokonaćie; tudźiesz triumphalną klęske otrzymawszy/ aczći syná vtraćićie/ wszákże z zwyćięstwem ná woż Tryumphalny wsádźićie. WojszOr 334 (333).

– Wita trzeciego Trąba [herb] strászna ná wsiádáne wytrębuiąca. WojszOr 287.

– Sámá ią (Cecylię Renatę) cnotá/ y wrodzone Cesárskié pánieńskim wstydem wytuczone obyczáie swymi piersiámi karmiły. WojszOr 37.

– Sámá ią (Cecylię Renatę) cnotá/ y wrodzone Cesárskié pánieńskim wstydem wytuczone obyczáie swymi piersiámi karmiły. WojszOr 37.

– O iáko od wstydu niemiał páłáć przed Aristotelesem Eberulphus [...]. WojszOr 240.

– Dyogenes Cinicus [...] świeckie ápparencie y iásności/ zámierzkłą ciemnotą tudziesz zápádłą nocą názwawszy/ sáme[go] szczęścia nászczęśliwsze[go] piástuná/ zá nanieszczęśliwsze[go] miedzy nieszczęśliwemi publikował. WojszOr 74-75.

– A iáko łátwo hárcowáć; kiedy ná polu żadne[go] boiowniká niewidáć/ łatwo furye rospościeráć/ gębato się stáwić/ innych zátłumiáć/ kiedy się odiąć niemász komu: Táko też podobno łatwo/ lichym dzisia konceptem pokázywáć/ że źle ludzie czynią, kiedy sobie szedziwego wieku doczekáć prágną, y swoie szczęście ná świecie w siwym pokłádáią włosie. WojszOr 292-293.

– Ten to dziś brełą ziemi nárzuczony/ ktory nieraz páłászem/ hardym/ grubym/ dzikim národom ná oczy narzuczał. WojszOr 204.

– Niepospolity to ieździec śmierć/ kożdego obieżdza/ á nie zsiędzie/ kogo osiodła/ áż do vmoru zmorduie. WojszOr 350.

– Ládáiáká to łáznia gdźie y z zdrowiá kogo zmyią. WojszOr 246.

– Wielka záiste vtrátá/ á vtratá niewrotnym lotem pośćigniona/ rowną vćiechą áni nágrodzona/ áni rekuperowána być nie może. Lecz y tá mądrość nie zmytym wiecznie ná czele kożdego z nas zostáłá nápisána chárákterem. WojszOr 150.

– Naiásnieyszy KAROL V przez 40 lat ná páństwie pánuiąc/ nie vstáwnie z swym czarnym Orłem Rákuskim po świećie latał/ á kędykowiek nieprzyiaćielá zoczył/ tám go y pokonał. WojszOr 26.

– Więc kiedy iednemu [z rodziców] żal [po stracie dziecka] w serce zákołáce: nátychmiast y drugiego tymże swym zákołátániem serce opánywa. WojszOr 338.

– Niebo swymi łzámi miástu Wileńskiemu żalu dopomagáło. WojszOr 36.

– A náostátek iáko żárłoczna/ krwi ludzkiey nienásycona Bohátyrká/ rwie się ná sámego godpodarzá/ y tám niespodźianie nápadszy/ rozdźiela Páná od sług/ Rośćina kosą Máłżonká od Małżonki/ Oddála Rodźicá od potomstwá/ odrywa dobrodźieiá od śierot/ a miłe wesele w domu potárgawszy gdzie sola vittus praestabat gaudium perpetuum. WojszOr 153.

– Naiásnieyszy Domie Rákuski/ twemu Orłowi tylko widzę po grotách/ po żeleźcách/ po páłászách/ po koncerzách latáć przystoi. WojszOr 19.