– Pokazał nam naymilszy Zbawiciel nasz nie iaki szczęścia tego abrys w przedziwnym zmartwychwstaniu swoim. BujnDroga 402.

– A ten sąd przypadnie na ow dzień/ ktory sam Bog [...] na ten straszny akt naznaczył. BujnDroga 134-135.

– Najświętszy Sakrament bierzemy/ nie tym affektem y umysłem abysmy nim posileni/ iako Zbawiciel nasz dla nas y w nas; tak y my w nim y dla niego żyli; ale pono często żebysmy albo ludzkim oczom/ albo [...] prożney o nas opiniey dosyć uczynili. BujnDroga 238.

– Sprawiedliwości Boskiey urząd tego potrzebuie [...] aby inaczey postępowano z tymi/ ktorzy po grzechach z niewiadomości popełnionych [...] zupełną amnestyą odbieraią/ a inaczey z poddanymi zdraycami/ ktorzy [...] umyślnie zdradzać go [Ducha Św.] śmieją. BujnDroga 100-101.

– To cudowna/ że my zá słowem Boga nászego práwie codziennie tucznym Przenáświętszym Báránkiem/ y sytnieyszym nád wszelką mánnę chlebem Anielskim się pásąc/ głode[m] mrzemy? BujnDroga 227.

– Tuć naszych sędziow na świecie/ albo omamić wymowkami/ albo zwieść wykrętami/ darami; albo uyść ucieczką/ appellacyą/ albo ubłagać płaczem/ proźbą [możemy]. BujnDroga 149.

– Bez duchowney chęci bez pragnienia/ bez appetitu/ z zamulonym często żołądkiem/ nie tak pożywamy niebieskiego tego chleba. BujnDroga 237-238.

– Zwołał y zebrał [Zbawiciel] Apostoły; przepowiadając/ uzdrawiaiąc [...] y wszytkim prawą drogę do zbawienia pokazuiąc. BujnDroga 303.

– [Tobiasz] ślepotą nawiedzony słonecznego tylko światła nie widział/ lubo mu ow wielki Archanioł Rafał pociechy niesie/ wesele zwiastuie. BujnDroga 158.

– Czy nie strasznieyszá to [odstąpienie od Boga]/ niż gdy byś tám kilka ziarn iałowcu przed bałwanká na żarzewie wrzucił? BujnDroga 31.

– Mogł ci bym ich wszytkich [niewierzących i mało wierzących]/ zá kárki pobrawszy/ y iáko bárany powiązáwszy pod nogi me podbić. BujnDroga 246-247.

– Ożywione ciáła wszytkich zbiorą się ná ow szeroki plac Vallis Iozaphat przy Ierozolimie názwany [...] Gdzie Aniołowie wydzielą bárankow/ od Kozłow/ wybranych/ od potępieńcow. BujnDroga 141.

– Tęsknić modlitwa/ niesmaczne duchowne Książki/ smutne/ kwaśne duchowne rozmowy/ ciężka praca/ tylko by buiać tylko by baraszkować/ tylko by nowinki łowić/ tylko by się wylegać chciało. BujnDroga 70.

– Nozdrza swąd nieznosny/ iako psow zgniłych y śmierdzących wieprzow ze swymi barłogami palonych/ dusi. BujnDroga 162.

– Pierwszy do siebie wabi/ sam się wprzod do ugody bierze/ sam urażony/ y ile z nás iest skáleczony (że ták rzeknę) básarynek płaci [Bóg]. BujnDroga 364.

– [Bóg] Karząc y trudności przepuszczaiąc/ a większą cięgę dać mogąc/ ták wiele zasłużonego kárániá uymuie/ wybácza [...] sam (iż ták rzeknę) korbacz w bawełnę obwiia. BujnDroga 375.

– Obie oczy/ to iest Imaginacyą y Rozum twoy/ z Bogiem twym [...] bawić [należy]. BujnDroga 195.

– Przybytek Troycy Przenáświętszey w brzydki chleb bestyi piekielnych obráca [grzech]. BujnDroga 43.

– Nie wiedzie się S. Ignácemu świecka woyná/ bezbronnym zakonnikiem piekło burzy. BujnDroga 211.

– Ieżeli dobrze ugodzi; wákuiące bogátego bezdzietnego Xiążęcia dziedzictwo wieczysty[m[ prawem obeymie. BujnDroga 123.

– [Chrystus] sam ná się tey niewoli (wyiąwszy grzech) skutki/ nie wczásy/ biedy y nieszczęścia/ stawszy się nam w náturze rownym przyiął [...]. BujnDroga 361.

– [Pierwsi rodzice] sami z raiu nászyie wypchnieni w rozmaite troski y długie biedy wpadli [...]. BujnDroga 37.

– A ludzie większym obięci strachem/ rady sobie dodać nie mogąc/ wyschli/ bládzi [...] iáko nocne mary/ struchlali [...] w opuściáłe zwierzęce iámy/ y ciemne gęstwiny kryć się y kopáć poczną. BujnDroga 137.

– [...] kogo iedno możecie przestrzegaycie/ y vpominaycie/ áby sie áni znikomych bogáctw żądzą/ áni błyszczącego się po wysokich gáłęziách miękkie[go] lepu bláskiem nie uwodzili [...]. BujnDroga 252.

– Bog wszechmogący dał nam byt/ á byt nie táki iáki dał [...] nie rozumny[m] bydlętom. Lecz byt żywy/ rozumny/ Aniołom bliski. BujnDroga 357.

– Cięszkim y sromotnym drzewem krzyżowym náwálony/ á w ostátku ná tymże w oczach niezliczone[go] ták z postronnych y obcych národow/ iáko z domowych Krolestwá Zydowskiego powiátow y miást zebranego ludu/ cále nágo ná wysokiey gorze przy głośnych vrągániách/ plęsách/ náśmiewiskách/ bluźnierstwách/ uszczypkách/ pośrzod tychże łotrow obieszony. BujnDroga 325.

– Od Herodá w błázeński kopieniák obleczony [Jezus]. BujnDroga 324.

– Chrystus Pan będąc Oycem pokoiu/ łáski/ y świátłem prawdy/ nigdy iey áni błędem/ áni obłudą áni zámieszániem nie mąci. BujnDroga 260.

– Gdy tedy Bog u siebie ták wysoce kłádzie tych/ ktorzy [...] czcią y godnościámi świáta tego gárdzą/ chybabysmy od rozumu odeszli/ Boskie raczey zdánie/ niż omylnego złośliwe[g]o świáta błąd y omámienie przedsię bráć. BujnDroga 293.

– Kto tu w to potrafi aby czego mu potrzebá/ co mu ná dobre wynidzie obrał? sam człowiek? ostatnia radá od błądzącego o drogę pytać! BujnDroga 20-21.

– Ieżeli bowiem nam wiele służy [...] Pismá S. y słowa Bożego nauká ieśli pilne práwdy uwáżanie/ ieśli gorące modlitwy/ ieśli skruchá spowiedzi/ przykłady/ y inne tym podobne nászey błądzącey/ nápádaiącey [...] słábości/ pomocy wątpić żáden niemoże/ iż te wszytkie miłościwe obrády/ istotą swą przechodzi ten/ sam ktory ie nam obmyślił/ y sporządził. BujnDroga 222-223.

– Każdy człowiek na tym świecie żyiący/ ktory swego sobie od Boga naznaczonego końca/na ktory stworzony iest/ albo niewiedząc/ albo nie uważaiąc/ ná domysł tylko y oślep przez te doczesne zabawy się wałęsa y błądzi; daleko słuszniey za głupiego/ marnego ná tym Swiecie tułacza miałby być sądzony. BujnDroga 1-2.

– W tey drodze y dość błędnym/ á w nieprzyiácielskiey stronie/ dlá wielu zdrad y zásádzek náder w niebespiecznym ciągnieniu nászym/ zá Wodzá mamy Chrystusa Paná. BujnDroga 276.

– Z tych trzech [kupców] pierwszy/ iestci ná drodze zbáwienney/ ále bodáy nie iedną tylko nogą/ y to ná ostátnim śliskim y błotnym ieszcze stopniu. BujnDroga 269.

– Wszytkie uciechy iáko wiesienny lod stopniawszy w obrzydłe błoto idą. BujnDroga 409.

– Bodayby się Luter zá młodu uczciwie ożenił/ snáćby świętokrádzko z Klásztoru Katryny nie uwiodł. BujnDroga 211-212.

– DZielna pomocná potłumienie grzechu/ y wszystkich przeszkod/ ktore záledz drogę mogą do kresu nam zámierzonego [...] iest uważenie y pamiątka śmierci. Ale ostrzeyszy nierownie bodziec być musi z uwagi surowego strasznego nie odwołanego sądu Boże[g]o. BujnDroga 133.

– Nás samych/ wnetrznymi bodzcámi/ niepokoiámi/ gryzieniem się meláncholiámi trápiąc/ y mieszaiąc/ nietylko do przyięciá łásk Boskich/ ále też y do sámych potocznych spráw (ták iákoby człowiekowi rozumnemu należało) odpráwieniá nie sposobnymi czynimy. BujnDroga 309-310.

– Krotko ále dziwnie bogáto y węzłowáto dary Boskie sobie obficie dáne samá Przenádostoynieysza Mátká w swym pieniu záwiązáła. BujnDroga 336.

– Rozumiałbym/ że raczey te nikczemne śmieci [ziemskie rozkosze, uciechy, dostatki]/ niż ráyskie bogáctwa wolemy. BujnDroga 410-411.

– Hásło iest Pańskie/ kiedy chęć do zbáwiennego postępku [...] wiedzie [nas] spokoyna/ wdzięczna wesoła z pewną iákąś tych znikomości doczesnych Bogáctw/ uciech [...] pogardą y zániedbániem. BujnDroga 259-260.

– Dokazuie [czart] iednak pospolicie tego/ że wżdy iáką kłodę iaką [...] kobylinę wytnie/ ktorą lubo cale do zbawiennego kresu/ przeyścia nie zagrodzi: wszakże ták ie często zamuli/ y zatrudni/ iż ledwie z wielką odwagą dobrze ná darszy bokow/ człowiek się przedrze. BujnDroga 46-47.

– Tego tylko chcę po wás/ abyście się tylko boku mego trzymaiąc/ mym przykladem [!] odwáżnie czynili. BujnDroga 247-248.

– Bolesna y nieznosna człowiekowi/ gdy słuszne do iákich dobr práwo máiąc/ niemylney Krolewskiey obietnicy pewnym będąc/ y iuż iuż práwie máiętność w niechybną possessyą biorąc/ że się tam dlá iednego z marną iáką przekupką o wiązkę siáná zátargowawszy omieszkániá/ gdy do sprawy przywołano zpoźnił/ nie stánął/ wyzuty w káleki y chłopy iść musi. BujnDroga 157-158.

– [...] gdyby tysiąc razy goręcey piekielne ognie rozżarzone były/ nigdyby ták ostro ták bolesno iednego potępionego nie páliły/ iáko go pali y boli/ tá iedyna stratá/ że od Bogá odcięty ná wieki [...]. BujnDroga 156-157.

– O Boże! obolesná wzgárdo! o gorzka pełna wzgárd/ pełna obelgi y despektow Boleści. BujnDroga 325.

– To ciało [...] ktore ták wiele mąk i boleści poniosło/ wszelkich bolow/ wszelkiego utrápieniá ná wieki pozbyło. BujnDroga 403.

– Ażw tym wszytkim człowiek [...] wolą y stáranie ná to ciągnie/ aby z tego się ucieszyć/ tego lubo prawem lubo lewem koniecznie dopiąć. Co się osobliwie dzieie/ po onym szkarádym opłakanym buncie skażoney y práwie podbitey woli ludzkiey. BujnDroga 65.

– [...] przez to nie odwłocznego y częstego w sobie wzbudzenia skruchy włożenie się/ człowiek wprawuie się w Swięty pożyteczny náłog prętkiego náwroceniá się/ y nie ścierpieniá ná swym sumnieniu nie łáski Bożey [...]. BujnDroga 107.

– Spoyrzy ná się w ostatnich śmiertelnych bolách/ ow gorzki iádowity nie zbyty złego sumnieniá Robak świdrzy/ y nieszczęśliwą duszę z cielská ná wiecze męki wygryza [...]. BujnDroga 128-129.

– Nie wielká pociecha że niebryłą marmuru náwaloną/ ále drobnym piáskiem przełádowana łodź twa zátonie. BujnDroga 59.

– Broń nas Panie odewszego złego. BujnDroga 213.

– Chrustus IEZUS dopioro [!] przed kilką dni národzone Niewinniątko/ pod owę się kámienną brzytwę ná krwi swey przelánie poddáie. BujnDroga 289.

– Ná tey Prawdy poznaniu/ iako ná gruntownym węgielnym kamieniu wszytek się duchownego budynek starania o zbawienie zasadza. BujnDroga 5.

– Poydą/ poydą z dymem budowne miástá/ nie dobyte zamki/ wytworne pałace/ z tymi wszytkimi ludźmi/ ktorzy się kolwiek ná ten czas naydą. BujnDroga 137-138.

– Ież lubo drugich kole/ sam wżdy sobie miękko leży Ale markotny/ burzliwy/ niespokoyny mruk/ y drugim/ y sobie ościsty[m] Ieżem iest. BujnDroga 310.

– Zkąd bowiem (proszę) Pycha? Gniew? y Nienáwiść? ieśli nie z dumney o sobie buty/ czci/ y rozumieniá? BujnDroga 257-258.

– Człowiek nie iáko nieme bydlę/ ktore się tylko zá ślepą nátury skłonnością udáie/ ále iáko stworzenie rozumne [...] to co przeszkodą być widzi odmiáta/ co zgodno [...] obiera. BujnDroga 298-299.

– Bog wszechmogący dał nam byt/ á byt nie táki iáki dał [...] nie rozumny[m] bydlętom. Lecz byt żywy/ rozumny/ Aniołom bliski. BujnDroga 357.

– Iedne bydlętá noszą y dźwigáią, drugie grzeią y odziewáią. BujnDroga 15.

– Będąc stworzonymi má dostąpienie wieczney chwały puściwszy się zá swą bezecną wolą [...] bydlęcey swey dosyć czyniąc chęci y podnietom czartowskim/ Panem y Bogiem swym wzgardzili [grzesznicy]. BujnDroga 146.

– Wszytek byt nasz y cała istota nasza / nie iest zgoła znas samych / lecz cale z łaski samego iedynego Boga. BujnDroga 6.

– Dżdże lunęły przez dni czterdzieści; zewsząd iák cebrem láło. BujnDroga 136.

– Sposoby są [...] kápitalną summą/ ná to człowiekowi dáną/ áby nie maiąc dosyć ná tym/ że wybitą Pańskiey twarzy cechę/ z obu stron ná tey monecie obeyrzał [...] to co poznał do skutku przywodził. BujnDroga 416-417.

– Porwany w nocy iáko Zboycá od zbirow/ Ceklárzow/ w powrozách/ w łańcuchách przez miásto y ludnieysze rynki prowádzony [Chrystus]. BujnDroga 324.

– Ták gdy szczęśliwi wybráni wesoło śpiewaiąc każdy [...] Wzgorę się iáko iásne czyste iskierki podniosą/ zginionych potępieńcow opádłe czarne głownie gotowi oprawcy/ y piekielni ceklárze osękámi ognistymi záhaczywszy [...] porwą. BujnDroga 147.

– Wszytkie [...] podchwytaniá/ potwárzy/ ktore weń/ iáko w cel biły/ ták cierpliwie/ ták mile/ ták układnie/ ták łágodnie znosił [Zbawiciel]. BujnDroga 305.

– NA ugodzenie ták wysoko zámierzonego celu/ ná dostąpienie ták dziwney á zgołá przyrodzoną siłą niedostępney godności końcá tego/ ná ktory iestesmy stworzeni/ opatrzył nás dobrotliwy Bog nász: dał srzodki/ dał pomocy/ dał sposoby. BujnDroga 13.

– KTo łuk ciągnie/ álbo z iákiey strzelby do celu mierzy pospolicie wyżey bierze. BujnDroga 265.

– Tym wszystkim śrzodkom [...] ten cel Bog náznaczył/ ábysmy to samo cosmy użyteczne y potrzebne do zbáwienia poznali [...] do skutku przedsięwzięciá násze dowodzili. BujnDroga 413.

– Szczęśliwie ugodzić w cel zbáwienia chcemy. BujnDroga 265.

– A iáko niewinne dzieci [...] niocz się nie stáraią tylko áby Oycá dorośli/ u mátki miłość y łáskę náywiększą mieli/ ták też y wy ábyście się iáko náycelniey y náydoskonáley/ záwsze się do gory biorąc Oycu niebieskiemu przypodobáli stárániá nie przyłożycie. BujnDroga 275.

– By mu się náygorzey wiodło/ swoy náycelnieyszy zysk odbiera. BujnDroga 396.

– Nád samego Bogá/ nád łáski iego cenę y powagę/ iedno nikczemne stworzenie przekłáda. BujnDroga 92 [29].

– Ináczey lubo by cię świát niewiem iák cenił/ gdy by tobą Bog wzgárdził/ wszytká by tá cená zginęłá. BujnDroga 294.

– Przez cáłą noc miedzy piiáną száloną cháłástrą żałosnymi żarty zniewáżony. BujnDroga 324.

– Idzie cierpliwość gdy przykłádem owey Chanáneyskiey niewiásty/ chociász też odegnany miłosierdziá czekasz. BujnDroga 205.

– Bog sam widząc że z ciebie ni iemu świeca/ ni czartu ożog/ że/ pod pokrywką pobożności/ twey lubieżności szukasz; a (iák więc mowią) iednym charte[m] dwoch zaięcy gonisz. BujnDroga 71.

– To cudowna/ że my zá słowem Boga nászego práwie codziennie tucznym Przenáświętszym Báránkiem/ y sytnieyszym nád wszelką mánnę chlebem Anielskim się pásąc/ głode[m] mrzemy? BujnDroga 227.

– Grzech powszedni/ iáko ślizká/ chłodna/ y ukryta iaszczorká/ tym się prędzey w zánadra z swym iadem wkrádnie/ im bespieczniey/ ná iey niebespieczeństwo zasypiasz. BujnDroga 61.

– Bolesna y nieznosná człowiekowi/ gdy słuszne do iákich dobr práwo máiąc/ niemylney Krolewskiey obietnicy pewnym będąc/ y iuż iuż práwie máiętność w niechybną possessyią biorąc/ że się tam dlá iednego z márną iáką przekupką o wiązkę siáná zátargowáwszy omieszkániá/ gdy do sprawy przywołano zpoźnił/ nie stánął/ wyzuty w káleki y chłopy iść musi. BujnDroga 157-158.

– Biáda tobie [grzeszniku] w czártowski wprzężony chomąt. BujnDroga 57.

– W tey drodze y dość błędnym/ á w nieprzyiácielskiey stronie/ dlá wielu zdrad y zásádzek náder w niebespiecznym ciągnieniu nászym/ zá Wodzá mamy Chrystusa Paná. BujnDroga 276.

– Ale to dziw! to nie poięte dobroci Boskiey cudo! że Bog ták zacnych Aniołow straciwszy/ pierwsze Rodzaiu ludzkiego Książętá wygnawszy [...] mnie/ com go y częściey y ciężey tak wielekroć obráził/ y Bogiem moim wzgardził/ do tych czas cierpi! BujnDroga 33-34.

– BujnDroga 26.

– z czarty przeklętymi BujnDroga 11.

– BujnDroga 71.

– czartow BujnDroga 52.

– [...] żadnego sposobu skutecznieyszego wierni Pańscy ná wypłacenie/ y zasłużonego karániá Boskiego odwrocenie/ nienaydowali/ iáko ten/ gdy z żalem serdecznym przez modlitwy/ posty/ iáłmużny/ umártwienia/ y inne ćwiczeniá pokutne/ dosyć za grzechy czynili. BujnDroga 103.

– Mowi Pan do Dawida. Wiemy że nám cáłym sercem wzdychać do wieczney Oyczyzny trzebá/ Adveniat Regnum tuum: ále nie wiemy ieśli prętko/ álbo poźno/ do tego się brzegu dobić nám będzie pożyteczniey chcemy prędzey wiek ten skończyć? a snáć Bog ná lepsze násze zrządził żebysmy go przewlekli. BujnDroga 210.

– Ták się ták dobiiał Wodz nász Krolestwá niebieskiego/ pewnie nie dlá siebie/ bo wszelkim práwem ie[g]o było/ ále dlá mnie/ y dlá zgubionych wszytkich rownie ze mną grzesznikow y zdráycow swoich. BujnDroga 327.

– Os meum aperui [et] Spiritum. mowi doświádczony Psálmnistá. Ná doznánie dobra tego y że ták rzec mogę dobraniá się do smáku/ trzebá/ dobrze ie poznać/ miárę/ y przyprawę zrozumieć. BujnDroga 192-193.

– Hásło iest Pańskie/ kiedy chęć do zbáwiennego postępku [...] wiedzie [nas] spokoyna/ wdzięczna wesoła z pewną iákąś tych znikomości doczesnych Bogáctw/ uciech [...] pogardą y zániedbániem. BujnDroga 259-260.

– [...] tę ułomność tk wielą łask Boskich/ dzelnych pomocy/ skutecznych srzodkow dźwignioną y utwierdzoną tyś sam dołamywał/ kiędyś gęsto y przed pokusami/ wy w pokusách sam ieszcze okazyi szukał [...].. BujnDroga 151-152.

– W ktoregobysmy [potępienia] niebespieczeństwo nie mylnie wpadli/ gdybysmy álbo w nádzieię spowiedzi/ śmieley grzeszyli; álbo dostáteczną/ szczerą y iáką bysmy przy śmierci uczynić chcieli spowiedź/ ná dálszy czas odwłocząc/ temi/ że ták rzeknę dorywczymi spowiedkami/ iáko więc mowią pro forma, dla szczegulnego zwyczaiu/ tego obowiązku y powinności zbywali. BujnDroga 112.

– [...] Náyświętszy Sákráment bierzemy/ nie tym affektem y umysłem ábysmy nim posileni/ iáko Zbáwiciel nász dlá nas y w nás; ták y my w nim y dlá niego żyli; ále pono często żebysmy álbo ludzkim oczom/ álbo iákom námienił/ szczegulnemu zwyczaiowi álbo prożney o nás opiniey dosyć uczynili. BujnDroga 238.

– Práwdać iż dostatecznie zá nas y zá grzechy nasze Chrystus Pan/ aż nad to dosyć uczynił/ y wypłácił; wszákże tego chce po nas/ abysmy ten okup zá nas odliczony/ sami na naszych ramionách zánieśli [...]. BujnDroga 98.

– [...] żadnego sposobu skutecznieyszego wierni Pańscy ná wypłacenie/ y zasłużonego karániá Boskiego odwrocenie/ nienaydowali/ iáko ten/ gdy z żalem serdecznym przez modlitwy/ posty/ iáłmużny/ umártwienia/ y inne ćwiczeniá pokutne/ dosyć za grzechy czynili. BujnDroga 103.

– Lecz y pierwsi Rodzice nászy/ dość mieli zá swe dla swego iednego śmiertelnego grzechu. BujnDroga 37.

– O to cię tylko szczegulnie proszę: ábyś mi wzáiemnie ciebie y práwdziwą twą dlá ciebie y dlá twey dobroci miłość dał/ á dość mi ná tey szczęśliwey/ bogátey zámiánie będzie. BujnDroga 380.

– Ten rzeczony posiłek/ ktory duszá z Modlitwy bierze/ tę ma rożnicę od potraw ciáło posiláiących/ że tych dość dwá álbo trzy razy ná dzień záżyć/ modlitwá záś ustawną od raná aż dowieczorá potráwą być ma [...]. BujnDroga 201-202.

– Nie dosyć że iesteś Chrześciianin. Więcey Chrześcian do piekłá niż do nieba idzie. Nie dość żeś Katolik/ y tych Bog wie dotąd gmin większy. Nie dość żeś pono Duchowny/ żeś Zákonnik; obiáwił Bog sługom swoim w piekle y rewerendy/ y kaptury/ y birety/ y same mitry. BujnDroga 169.

– Prawdać to/ by náywięcey grzechow powszednich było/ dlá nich szczegulnych nikt potępion nie będzie/ bo nigdy istotnego ciężaru y złości grzechu śmiertelnego nie doważą. BujnDroga 60.

– [...] drabny[m] wozem karámi powleczesz grube/ cięszkie/ opętane grzechy. BujnDroga 58.

– Drudzy świát cały od niebá do ziemi owymi to drobniuczkimi ná słońcu po powietrzu wieszaiącego się pyłu proszeczkámi nátykáią y ładuią/ a ták zá million millionow lát ieden tylko z proszkow tych uiąć káżą. BujnDroga 166-167.

– Tu tylko twárdy ostry krzemień że opłakane ludźi wielu Dusze, maiąc tę pewną, nie mylną do DOMV, do szczęśliwey Wieczności Drogę, czy o niey nie wiedząc, czy snać wiedzieć niechcąc, bity tor Krwią, y śladem Zbáwicielá nászego dobrze naznaczony minąwszy; w drożyska inne, ná zgubę y wieczne wygnánie wiodące zábiegaią: á ták nágotowánego sobie w Niebie dźiedzictwá, ná ktore stworzone są chybiwszy, żałośnie giną. BujnDroga 5.

– Zkąd bowiem (proszę) Pycha? Gniew? y Nienáwiść? ieśli nie z dumney o sobie buty/ czci/ y rozumieniá? BujnDroga 257-258.

– Bog sam widząc że z ciebie ni iemu świeca/ ni czartu ożog/ że/ pod pokrywką pobożności/ twey lubieżności szukasz; a (iák więc mowią) iednym charte[m] dwoch zaięcy gonisz. BujnDroga 71.

– [Grzech] Swiatło nádprzyrodzone ćmi y oślepia; zapisy y práwá ná wieczne dziedzicwto [!]/ z ksiąg miłosierdzia wydziera/ gmáwta [!]/ szarpie y kasuie [...]. BujnDroga 44.

– [...] á iákom ich ad maiora natos; do wyższey/ godnieyszey wspániálszey stworzył y podniosł kondycyey/ nie gmerząc w nikczemnych świáta tego śmieciách wspaniále po nich depcąc/ vtens hoc mundo, tanquam non vtatur do swego kresu do swey w Krolestwie im zgotowanym Oyczyzny postępowali. BujnDroga 252-253.

– Bog sam widząc że z ciebie ni iemu świeca/ ni czartu ożog/ że/ pod pokrywką pobożności/ twey lubieżności szukasz; a (iák więc mowią) iednym charte[m] dwoch zaięcy gonisz. BujnDroga 71.

– Gorzkie lámenty bez poćiechy/ płacze/ łzy/ bez ulitowania/ wrzaski krzyki/ wyćiá bez nádźiei/ wszytkie piekielne kąty nápełniáią. BujnDroga 160-161.

– Pámięć záwsze w sobie wárząc y przypomináiąc niezápomniáne swe nieprawości/ robaká tego/ ktory [robak] ostro sumnienie gryząc/ nigdy niezdechnie/ Vermis eorum non morieur, gorzkim smutkiem/ meláncholią/ rankorem kármić [...] będzie. BujnDroga 164.

– Zkąd ta odmianá? Zkąd te nieskuteczne Komunie násze? co mowię nieskuteczne? groza rzec! niebespieczne/ szkodliwe/ truiące/ zábiiaiące żywotá przyimowániá. BujnDroga 230.

– [Człowiek] Bogu Tworcy swoiemu ták wielekroć swą wierność y wiarę przyrzekszy/ táki mu w oczach iego przed plęszącym/ y chełpiącym się z tego czarcikiem iednym affront czyni/ y nie iuż dużego iákiego Bárábászá/ ale często ieden (groza rzec) przemierzły skrzek/ niż Bogá woli. BujnDroga 33.

– W czym záś to być ma/ dotych niewiniąt podobieństwo: Dał znać Pan y Zbáwiciel nász w námienionych swych słowách/ ktorymi iák więc mowim/ dał ad intende Apostołom swoim (gdy iákąś ambitią precedentiey vniesieni/ poczęli byli miedzy sobą gruchać/ quis est illorum maior) Pan skinąwszy ná iedno dziecię powiedziáł im/ nisi efficiamini sicut parvulus iste, non intrabitis in regnum Coelorum. BujnDroga 273-274.

– Przeciwnym záś sposobem/ by niewiem iáka roskosz była/ nigdy człowiekowi prágnącemu niebá/ sercá iák náleży ucieszyć nie może/ z ktorey to y obrázá Boska/ y nieposkoynego sumnieniá gryzienie/ y ták iáwne Zbáwieniá niebespieczeństwo/ y nákoniec ieśli by czásu do popráwy nie dano/ wieczna zgubá koniecznie nástąpić musi. BujnDroga 271.

– Przeto kto grzeszy z náłogu/ grzeszy ochotnie/ z uciechą/ nie czuie owego gryzienia y przestrachu sumnieniá/ ktore czuł/ gdy pierwszy raz zgrzeszył/ álbo drugi raz odpádł. BujnDroga 79.

– [grzech] wnętrzny pokoy w gryzienie sumnieniá y kłotliwe niepokoie przemienia/ przyspiesza śmierć/ á często nieszczęśliwą/ ná Bogá vstáwnie Vindica, Vindica o pomstę wołá. BujnDroga 44.

– Poniewász tedy to y serdeczne/ y powierzchownego ułożeniá przykładem Páńskim łágodne uspokoienie/ ták bárzo człowiekowi pożyteczne iest/ koniecznie trzebá owe to násze ták w słowách/ iáko w postępkách przytępić ości/ ktorymi się z marney okáziey/ dlá láda przymowki/ nie ubłagánie ieżymy. Ktorymi y ludzie rażąc/ od siebie odrażamy/ y nás samych wnętrznymi bodzcámi/ niepokoiámi/ gryzieniem się melankoliámi trápiąc/ y mieszaiąc/ nie tylko do przyięciá łásk Boskich/ ále też y do sámych potocznych spráw (ták iáko człowiekowi rozumnemu náleżało) odpráwieniá nie sposobnymi czynimy. BujnDroga 309-310.

– Ktoż bowiem tam pocieszyć może? gdzie nie tylko iádowici czarci/ ale wszyscy wobec y z osobná każdy/ iáko psi wzaiem się gryząc/ sobie są głownymi nieprzyiáciołami. BujnDroga 161.

– Pamięć záwsze w sobie wárząc y przypomináiąc niezápomniáne swe nieprawości/ robaká tego/ ktory ostro sumnienie gryząc/ nigdy niezdechnie/ Vermis eorum non morietur, gorzkim smutkiem/ meláncholią/ rankorem kármić/ wola w nienáwiści y w iádowity[m] ná Bogá y ná się gniewie záciętá/ zátwárdziáła/ zákámieniáła/ zżymać się y samá w sobie iádowicie gryźć będzie. BujnDroga 164.

– Co rozumiesz iák się tám dusze że swymi ćiáły przywitaią? nieszczęsnych potępiencow stradna duszá biorąc ná się ćiáło/ iáko przemierzłą/ brzydką/ z gnoiu wywleczoną gunię/ do niego rzecze. BujnDroga 139.

– Zleciłem był przez List Wm Pana aby był ieszcze pod Interdiktem az do dalszey rzetelnieyszey Informatiey. BujnDroga 95.

– Czego nás oboygá uczy Apostoł/ do FDilippensow w te słowa pisząc. In omni oratione [et] obsuratione cum gratiarum actione, petitiones vestrae innotescant apud Deum. W ktorych słowach cztery pewne cząstki/ iáko ingrediencye iákie/ to iest Modlenie się/ Proźbę/ dziękczynienie/ y w tych wszystkich wszelką usilność wyraża y podáie. BujnDroga 193.

– Iáko więc zácny cnotę y wiárę kochaiący Małżonek/ zszedszy w domu niecnotę/ słuszny swoy gniew/ nie tylko ná nię/ ále też ná iey perły/ szaty/ stroie/ ktore były iey nierządowi przynętą wylewa/ rwie/ szarpie y pali: ták słusznie zágniewany Bog nie tylko samego złośliwego istcę/ ále wszytko cokolwiek do zbrodni mu służyło skruszy/ zetrze/ y wniwecz obroci. BujnDroga 138.

– Bolesna y nieznosná człowiekowi/ gdy słuszne do iákich dobr práwo máiąc/ niemylney Krolewskiey obietnicy pewnym będąc/ y iuż iuż práwie máiętność w niechybną possessyią biorąc/ że się tam dlá iednego z márną iáką przekupką o wiązkę siáná zátargowáwszy omieszkániá/ gdy do sprawy przywołano zpoźnił/ nie stánął/ wyzuty w káleki y chłopy iść musi. BujnDroga 157-158.

– Bog sam widząc że z ciebie ni iemu świeca/ ni czartu ożog/ że/ pod pokrywką pobożności/ twey lubieżności szukasz; a (iák więc mowią) iednym charte[m] dwoch zaięcy gonisz. BujnDroga 71.

– [...] było by to száleństwo/ śmierdzące/ iełkie/ kozie sadlisko ráczey niż słodko/ tłusto/ przyprawny kołacz woleć. BujnDroga 411.

– Zleciłem był przez List Wm Pana aby był ieszcze pod Interdiktem az do dalszey rzetelnieyszey Informatiey. BujnDroga 95.

– Wpráwdzie kto się iákożkolwiek Paná Bogá boi/ nie rozumie áby álbo z krwáwym rozcietym/ y odciętym Iudászowskim/ álbo nie użytym nie odproszoney nienáwiści owego to nieszczęśliwego Sápriciusza záiątrzeniem/ do Náyświętsze[g]o Sákrámentu przystąpić śmiał [...]. BujnDroga 239.

– [...] większą ćięgę dáć mogąc ták wiele zasłużonego kárániá uymuie wybácza [...] sam (iż ták rzeknę) korbacz w bawełnę obwiia etc. BujnDroga 375.

– Innym złoczyńco[m] mąk y kátowni/ śmierć wżdy końcem iest; potępiony[m] Bog śmierć odebrał/ żeby ich żywą śmiercią kárał/ á tákich [tak ich] tráwił/ aby wieczną śmierć/ żywo á náder żywo czuiąc/ cięższymi nád śmierć mękámi konali/ a końcá y uwolnieniá ktoire więc śmierć przynosi/ ná wieki nie mieli. BujnDroga 165.

– Męki zaś w osobności tam tákie są/ że káżdy smysł swą osobliwą katownię cierpi. BujnDroga 162.

– Albowiem by był walecznego Skanderbega pałasz álbo straszni Goliata kord ledwie co więcey nad iedną Ruską łubianą kleszczotkę spráwią ieżeli się w ręce iákiego niewieśćiuchá dostaną álbo tám gdźie w skárbcu miedzy Pradźiádowskimi koncerzámi w zardzewiáłych pochwách w kąćie stać będą. BujnDroga 186.

– [...] pospolicie mowim o kosterze: że záwsze gra/ o ospálcu że záwsze drzemie/ o piánicy że záwsze w karczmie etc. nie żeby ci wszytek zgoła czas ná grach/ ná poduszce/ ná piátyce trwali/ ále że się ták tego lichá ięli żeby záwsze ileby rzecz można/ u kart/ u łożka/ u kufla nálezieni byli. BujnDroga 203.

– Te są skutki/ krom wielu innych dosyćuczynienia/ ták naznaczonego od Kapłaná ná spowiedzi/ iako z dobrey własney woley [...]. BujnDroga 104.

– Dżdże lunęły przez dni czterdzieści; zewsząd iák cebrem láło. BujnDroga 136.

– Gorzkie lámenty bez poćiechy/ płacze/ łzy/ bez ulitowania/ wrzaski krzyki/ wyćiá bez nádźiei/ wszytkie piekielne kąty nápełniáią. BujnDroga 160-161.

– Strawne to iest Słowo Boże [...] nie z cielesney massy ugniecionych rogálow/ to iest nie z racyi y wywodow doczesnych dzisieyszych politykow/ y ná łeb lecących/ nie stałych státistow; ále z głębokiego fontis falientis in vitam aeternam zrzodła [...]. BujnDroga 172.

– Z więzieniá żywotow Mátek nászych wyszedszy/ co krok to bliżey y prędzey ná śmierć/ ná ktorą smy są osądzeni/ idziemy. Co mowię idziemy? wlot z bystrym czasem pędziemy. Ná tę żałosną śmierci gałąź leciemy. BujnDroga 116-117.

– Pobłażáymy iáko możemy/ żartuymy/ iáko chcemy/ ważmy sobie lekce/ te Mnichowskie/ IEZuickie postráchy/ iáko więc czyniemy. BujnDroga 426.

– I Oyciec S. Ignacy Chorągiew IEZVSOWĘ podnosząc/ y ná záciąg pod Imieniem iego ogromnie biiąc/ nie lekkich/ miękkich młokoskow/ ále mężow z dobrym sercem szuka y zámáwia. BujnDroga 245.

– Szczęśliwszy opętany tysiącami czartow/ niż iednym naylżeyszym grzechem powszednim w nim się kocháiąc obłożony. [...] opętany w łasce y miłości iego [Boga] osobliwey często bywa: grzech záś by też náylżeyszy/ nigdy Bogu kmyśli nie przypadnie [...]. BujnDroga 52.

– Kiedy człowiek lekkiemu się grzechowi oprzeć albo niechcąc/ albo nie dbaiąc/ do tego przychodzi/ iż gdy cięszki natrze/ záraz upádnie. BujnDroga 56.

– KTo łuk ciągnie/ álbo z iákiey strzelby do celu mierzy pospolicie wyżey bierze áby ták strzałá iáko kulá (ktore lub bystro lecą/ w sam iednák lot wrodzonym ciężarem ná doł się biorą) tym wyższym do celu wymierzeniem/ w samę porę y miárę ugodziły. BujnDroga 265.

– [Ciało zmartwychwstałego Chrystusa] Ktore iáko iedna bryłá grubey vdeptaney gliny ciężało/ bystrzeysze nád lotne wiátry/ prętsze nád słoneczne promienie/ w iednym ocemgnieniu gdzie záchciało stánęło/ wszytkie zápory przenikło/ przebyło. BujnDroga 403.

– Potrzecie iż samemu Miłosierdziu Boskiemu przystoi/ aby bez żadnego zgoła z naszej strony uczynionego dosyćuczynienia/ pospolicie grzechy odpuszczając/ ciekawościom i śmiałościom naszym do zbeztwienia się okazji niedawał: z której byśmy mało o ciężkość i urazę Boską dbając/ w cięższe grzechy wpadli i w nadzieję łacniusieńkiego odpuszczenia/ bez bojaźni grzeszyli. BujnDroga 101.

– A lubo pono gdy przyidźie umierać przelększy się śmierći/ grzechow się wyspowiáda/ y zá nie żałować będźie/ pochwili (czego pewnie czart czuły nie opuśći) zá przywiedźieniem ná myśl owych to swych ućiech y lubieżnośći/ w ktorych się ustáwnie kochać náłożył/ łacńiuśieńko ukocha/ ná nie zezwoli/ w nich (ieżeli osobliwey/ cudowney/ y dźielney łáski Bożey/ ktorą Bog pospolićie spráwiedliwie uymuie) nie będźie; nieszczęśliwie skona [...]. BujnDroga 82-83.

– Zebysmy się obáczyli/ z grzechu powstáli/ zá grzech żałowáli/ z ńim w S. zgodźie y miłośći żyli/ łágodniuchno prośi. BujnDroga 364.

– Ten w ubostwie zostaiąc y ćierpliwie ie znosząc/ niebo sobie kupi: ow niedostatku ćierpieć nie chcąc y nie umieiąc/ ná krádźieży się y łotrowstwá udá/ y ná szubienicy zawiśnie. BujnDroga 20.

– Nie wielká pociecha że niebryłą marmuru náwaloną/ ále drobnym piáskiem przełádowana łodź twa zátonie. BujnDroga 59.

– Zárzucono mu że był [...] Buntownikiem/ mátaczem/ zwodzicielem [...]. BujnDroga 322.

– ba gdy by się podobało/ wolno było kazać sobie/ y Muzyce zágrać, wszakże cáła droga smutno y melancholicznie przeszła; czemu? bo żałosna być muśiáła przeiażdżká/ z ćiemnego więźienia ná oczewistą śmierć. BujnDroga 117.

– Lecz y pierwsi Rodzice nászy/ dość mieli zá swe dla swego iednego śmiertelnego grzechu. BujnDroga 37.

– KTo łuk ciągnie/ álbo z iákiey strzelby do celu mierzy pospolicie wyżey bierze. BujnDroga 265.

– Nazywa się ta skłonność/ Fomes podnieta y iákáś żagiew/ ktora to tudziesz się zápala do tego co sobie wdzięczno y miło lubieżność poczuie. BujnDroga 65.

– [...] pospolicie mowim o kosterze: że záwsze gra/ o ospálcu że záwsze drzemie/ o piánicy że záwsze w karczmie etc. nie żeby ci wszytek zgoła czas ná grach/ ná poduszce/ ná piátyce trwali/ ále że się ták tego lichá ięli żeby záwsze ileby rzecz można/ u kart/ u łożka/ u kufla nálezieni byli. BujnDroga 203.

– Ty żyiesz! iák wiele álbo rękę/ álbo rámię/ dopioro? dopioro złamało? ty wcále zostáiesz! iák wiele mrze głodem? ty do gotowego stołu siádasz! iák wiele nágo/ odárto/ ná gnoiu w trzáskące mrozy leży/ ciebie odziewaią/ tobie ná kominku suche drewká ukłádaią! BujnDroga 373.

– Broń nas Panie odewszego złego. BujnDroga 213.

– Lecz ten strászny przykry/ Náymilszego IEZUSA gorzkiey męki krwáwy rzec mogę pas/ do ktoregosmy tu dociągnęli/ tákiemi swą drogę zágęścił trudnościámi/ nábił ościámi/ zásiał brzemieniámi/ że zá każdym zgoła krokiem/ ná krwáwy Páński ślád pátrząc/ zá káżdym cięszko pádaiącego widząc/ zá káżdym aż ná śmierć zmorzonego uznáwaiąc/ nie iuż zá nim postępować/ ále zimną zdięci boiáźnią iáko wryte kámienie zástánáwiać y drętwieć musiemy. BujnDroga 311-312.

– Nie tylko poki do Duchá s. Boskie ná duszy mey nátchnienie trwa/ y grzeie/ ále poki duch moy w ciele [...] przywroconey niewinności, żadnym grzechem kálać nie będę. BujnDroga 43.

– Tym wszystkim śrzodkom [...] ten cel Bog náznaczył/ ábysmy to samo cosmy użyteczne y potrzebne do zbáwienia poznali [...] do skutku przedsięwzięciá násze dowodzili. BujnDroga 413.

– [Sługa, który zakopał talent] dzielne pomocy Boskie iákoby nic warte nie były/ bez skutku psuie. BujnDroga 418.

– Ale niecháyże ci giną/ niecháy tych pieką/ tych smażą ktorzy przewinili/ ktorzy zgrzeszyli. BujnDroga 42.

– Coż/ gdy do tey nieczci y ták szkárádey ná honorze uymy [mowa o oskarżeniach rzucanych na Jezusa] przystąpiły inne [...] despekty? BujnDroga 323-324.

– Przez co sumnienie rospostrzeniá/ przez ktore to spary/ wlátaiąc drobne muszki/ táką uczynią dziurę/ że y gruby bąk/ y brzydki nietoperz wleci: małe grzechy iáko iágodki połykaiąc/ nie długo wielki śmiertelny kęs przełkniesz zkąd iáko pewną rzecz wnieść káżdy ták może. BujnDroga 55.

– [...] przez to nie odwłocznego y częstego w sobie wzbudzenia skruchy włożenie się/ człowiek wprawuie się w Swięty pożyteczny náłog prętkiego náwroceniá się/ y nie ścierpieniá ná swym sumnieniu nie łáski Bożey [...]. BujnDroga 107.

– Człowiek nie iáko nieme bydlę/ ktore się tylko zá ślepą nátury skłonnością udáie/ ále iáko stworzenie rozumne [...] to co przeszkodą być widzi odmiáta/ co zgodno [...] obiera. BujnDroga 298-299.

– [...] to pewna y niemylna że niezliczone dobroći Boskiey nam okazáne łáski/ y uczynnośći/ nie tylko powinną Bogu miłość nákazuią: ále nás zgołá do niey przymuszaią. BujnDroga 355.

– Bog wszechmogący dał nam byt/ á byt nie táki iáki dał [...] nie rozumny[m] bydlętom. Lecz byt żywy/ rozumny/ Aniołom bliski. BujnDroga 357.

– Idzie cierpliwość gdy przykłádem owey Chanáneyskiey niewiásty/ chociász też odegnany miłosierdziá czekasz. BujnDroga 205.

– [...] ow (nie wiem iák go zwáć) nikczemny zwyczay nie wiele wart; kiedy niektorzy/ prawie z drukowanym Katálogiem (ktory to zárowno ták po wczorayszey/ iak po tygodniowey spowiedzi záwsze służy) uklęknąwszy/ iák historyikę/ albo powiástkę bez żádnego pokuty znaku prawią [...]. BujnDroga 109-110.

– Iáká tám będzie konfuzya y krwawe zawstydzenie potępionych? gdy się ich ukryte niewstydy y zbrodnie przed iednym spowiednikiem świętokradzko często táione/ przed cáłym światem zwielką ich hańbą wyiáwią. BujnDroga 143.

– Ci ná czás żądaią secundùm hominem, on prosi y uprosza secundùm Deum O szczęśliwa omyłko nászá! Szczęśliwe niewysłuchanie! BujnDroga 219.

– Bolesna y nieznosna człowiekowi/ gdy słuszne do iákich dobr práwo máiąc/ niemylney Krolewskiey obietnicy pewnym będąc/ y iuż iuż práwie máiętność w niechybną possessyą biorąc/ że się tam dlá iednego z marną iáką przekupką o wiązkę siáná zátargowawszy omieszkániá/ gdy do sprawy przywołano zpoźnił/ nie stánął/ wyzuty w káleki y chłopy iść musi. BujnDroga 157-158.

– [...] te wszytkie przyrodzone niedole ná cię przyiść iednym Boskim skinieniem mogły/ y ná ták wiele ktorych się codziennie nápátrzyć możesz ciebie minąwszy padły. Nuż że cię do tych czás przez tyle lát ktorych ták wiele tysięcy w młodszym w zdrowszym wieku pomárłych nie doczekało/ záchowuie. BujnDroga 358-359.

– Będęć Boże wewszytkim służył/ tylko mi moich tysiączkow nie racz ruszać. A nuż tego trzebá będzie do zbáwieniá/ żebyś te dziesięć tysięcy strácił? BujnDroga 269.

– [...] gdyć iuż dadzą znać/ że zegarek docieká/ że Doktorowie odstąpili/ że śmierć przededrzwiámi. O iáki cię strach ná tę nowinę obeymie? BujnDroga 125.

– A ludzie większym obięci strachem/ rady sobie dodać nie mogąc/ wyschli/ bládzi [...] iáko nocne mary/ struchlali [...] w opuściáłe zwierzęce iámy/ y ciemne gęstwiny kryć się y kopáć poczną. BujnDroga 137.

– Broń nas Panie odewszego złego. BujnDroga 213.

– Daleko żałośniey oszaleni/ żádem się miotáć będą oni złośliwi Brato y Oycoboycy gdy ich iáko psow z oczu Oycowskich/ z pocztu ták wielu [...] braci ná wieki wypędzą. BujnDroga 159.

– Nie takci wprawdzie/ aby cię Bog dla niego iáko psa z oczu wygnał/ j [!] iáko zdráycy Oycoboycy nie náwidział/ wszakże ták cię mu nie miłym czyni/ że [...] marszczyć się/ z żymać/ nie raz ná cię zgrzytać y załośnie utyskować musi. BujnDroga 49-50.

– Gdy tedy Bog u siebie ták wysoce kłádzie tych/ ktorzy [...] czcią y godnościámi świáta tego gárdzą/ chybabysmy od rozumu odeszli/ Boskie raczey zdánie/ niż omylnego złośliwe[g]o świáta błąd y omámienie przedsię bráć. BujnDroga 293.

– Uwáżny patient/ iáką chorobą złożony/ aby do niedłu[go] trwałego zdrowia przyszedł/ odstąpiwszy appetitu y rozumieniá swego [...] cale się ná ręce lekarskie zdaie. BujnDroga 23-24.

– Broń nas Panie odewszego złego. BujnDroga 213.

– W tey drodze y dość błędnym/ á w nieprzyiácielskiey stronie/ dlá wielu zdrad y zásádzek náder w niebespiecznym ciągnieniu nászym/ zá Wodzá mamy Chrystusa Paná. BujnDroga 276.

– Ale by tez twoy był własny ten iásnie oświecony Katafalk/ po owych pochlebnych panegirykach/ po teskliwey Muzyce [...] wszyscy umilkną w cięmny cię grob wrzucą. BujnDroga 130.

– Godzieneś drogi JEZU/ ábym ci [...] iáko dobry Syn dobrowolnie nie zá iurgielt/ iáko náiemny párobek" służył. BujnDroga 332-333.

– Przeto iáko więc námienieni málárze/ zwłászcza co to dopiero kreślić poczynaią/ nie trafią nic/ bez przedsięwziętego wizerunku; ták włáśnie y my/ wielcy w rzemieśle zbáwieniá partácze/ bez przykłádu y wzoru zbáwicielá nászego nic nie spráwiemy. BujnDroga 281.

– Ták gdy szczęśliwi wybráni wesoło śpiewaiąc każdy [...] Wzgorę się iáko iásne czyste iskierki podniosą/ zginionych potępieńcow opádłe czarne głownie gotowi oprawcy/ y piekielni ceklárze osękámi ognistymi záhaczywszy [...] porwą. BujnDroga 147.

– Oświecenia Boskie po.znáne [!]/ prawdy uwáżone/ dowody przetrząśnione/ czego się strzedz: w czym się koniecznie ćwiczyć: sposoby/ są to prawdziwym tálentem/ y mowiąc po naszemu kápitalną summą/ ná to człowiekowi dáną/ áby nie maiąc dosyć ná tym/ że wybitą Pańskiey twarzy cechę/ z obu stron ná tey monecie obeyrzał/ że ten ślad y tor ktorym iść ma zá Chrystusem poznał/ że w piękny płatek álbo iedwabny woreczek/ ten drogi grosz záwiązał. BujnDroga 416.

– O iák wiele by było z owych od Heroda pobitych niemowiąt/ ktorzyby Crucifige, crucifige, wołali/ gdy by trzydziestu kilku lát doczekáli. BujnDroga 210-211.

– Kiedy ludzie zápamiętali nic Obespieczeństwie myślić nie będą/ żywioły iáko więc w konáiącym człowieku poburzone humory mieszać poczną/ gromy bić/ błyskawice palić/ pioruny trzaskać. BujnDroga 136.

– Kápłáni y mędrcowie iáko ostry kwas pospolstwá y gminu wszytkie[go] mássę/ gorzko zákwásili; y ná niewinne[go] JEZUSA poburzyli. BujnDroga 317-318.

– Ale by też twoy był własny ten iáśnie oświecony Katafalk/ po owych pochlebnych panegirykach/ po teskliwey Muzyce/ świece pogaszą/ wszyscy umilkną w ciemny cię grob wrzucą/ gdzie aż do dniá sądnego gnić będziesz. BujnDroga 130.

– Co za wesele y okrzyk sprawiedliwych/ gdy ich święte postępki w oczach wszytkich pochwalą? BujnDroga 143.

– Zá ládá pochyleniem fortuny/ z tego ostrego punkciku [...] spádamy. BujnDroga 409.

– W swey sile zwątlona/ wyschła/ rady nienáyduiąca duszá iákákolwiek się iey na winie pocieszká/ y iákikolwiek kąsek/ nátychmiast się chwyta. BujnDroga 173.

– Wszytkie [...] nienáwiści obmowiska zdrády/ podchwytania/ potwárzy/ ktore weń/ iáko w cel biły/ ták cierpliwie/ ták mile/ ták układnie/ ták łágodnie znosił [Zbawiciel]. BujnDroga 305.

– [...] godności/ ktore obrawszy obelgi podeptáł/ zá frászkę [...] uznáwał [...]. BujnDroga 328.

– Prágnął/ nie miáł garśći wody. Vstáwał/ mdlał/ konał/ náymnieyszego pośiłku nikt nie podetknął. BujnDroga 314.

– [...] Náyświętszy Sákráment bierzemy/ nie tym affektem y umysłem ábysmy nim posileni/ iáko Zbáwiciel nász dlá nas y w nás; ták y my w nim y dlá niego żyli; ále pono często żebysmy álbo ludzkim oczom/ álbo iákom námienił/ szczegulnemu zwyczaiowi álbo prożney o nás opiniey dosyć uczynili. BujnDroga 238.

– O Boże [...] spraw to abysmy w tych szczupłych przedsięwzięciách naszych in mminimo fideles wiernie się iszcząc; do większych y zawsze doskonálszych tobie się podobania chęci/ zapalali. BujnDroga 434.

– [Matka Boska] tego po nás chce/ ábysmy [...] według wrodzone[g]o prawdziwey miłości przymiotu (ktory to ma że w kim się prawdziwie serdecznie/ kocha/ y sobie poważa/ usilnie się oto stára/ áby się iáko náypodobnieyszym stał osobie ukochaney) spráwy i postępki násze ná iey wzor y wizerunk pilno miárkowali. BujnDroga 340-341.

– Ci tylko więcey y zysku u sławy/ y mey łáski dostąpią/ ktorzy w pracach/ w trudach/ w męstwie/ w odwadze/ w dzielności/ mnie Wodzowi swemu náybliższymi/ náypodobnieyszymi się náydą [...]. BujnDroga 248.

– Poniewász im kto iest bliższy Pańskiey obecnośći/ Pańskiey twarzy/ oká Pańskiego: tym dáleko łácniey poymuie wolą iego/ poiętniey rozumie ukazy/ głębiey dochodźi zamysłow. BujnDroga 386.

– [...] żadnego sposobu skutecznieyszego wierni Pańscy ná wypłacenie/ y zasłużonego karániá Boskiego odwrocenie/ nienaydowali/ iáko ten/ gdy z żalem serdecznym przez modlitwy/ posty/ iáłmużny/ umártwienia/ y inne ćwiczeniá pokutne/ dosyć za grzechy czynili. BujnDroga 103.

– Z głowką skrzywioną pochodziwszy/ pokwiliwszy się/ tego co poznali zapomnieli. BujnDroga 422.

– y ná iaką pamiątkę te bogate dobra/ y ten swoy ták szczęśliwy byt odebrał/ ná te znikomośći światowe puśćiwszy się po mizerný zamąconych pomyi połechtaniu/ nákoniec nie szczęśliwie gorzey niż za psa zginie. BujnDroga 3.

– Iáko nie czuie/ nie dba myśliwy/ że go słońce piecze/ że go deszcz płocze/ że złotá/ że niepogodá że się przyidźie ná wilgotney murawie przespáć/ nie doieść/ ledwie tám gárśćią pomąconey wody/ połechtać etc. BujnDroga 331.

– To ciało [...] ktore ták wiele mąk i boleści poniosło/ wszelkich bolow/ wszelkiego utrápieniá ná wieki pozbyło. BujnDroga 403.

– Porwany w nocy iáko Zboycá od zbirow/ Ceklárzow/ w powrozách/ w łáńcuchách przez miásto y ludnieysze rynki prowádzony/ stursany/ targany/ popychany/ od iednego śiepácza/ pośrzod sądowey izby w oczách pełnego senátu/ ćiężkim policzkiem wyćiętym ubity... BujnDroga 324.

– Poki porá/ dum res et aetas, dum ferrum calet, poki nie ostygła ochotá twoiá/ poki gotowe/ ktore cię czekaią łáski y pomocy Boskie są; coś w sercu miał rzeczą samą skutecznie ziścić usiłuy. BujnDroga 426.

– Nie przez co bowiem inni ná swych zámysłách y pretensiách się záwodzą [...] iedno że według rożności swych zábaw/ rożne intencie/ końce kresy zamierzywszy/ często dlá rożnych lub ná początku/ lub w samey porze/ lub ná samym końcu przeszkod ustáwać muszą. BujnDroga 396.

– Mocą Boską zbiorą się rozsypane prochy/ powiązą się rozrzucone kości zgniłe ciało poroście. BujnDroga 138-139.

– Kto w cielesnościách y niewstydách długo bez pokuty zálegać się ośmieli/ kiedy z pismá S. wálne owe potopy/ siárczyste Sodomskie pożary/ y ná niezliczonych mieyscach wieczne piekielne nieczystym porubcom studnie/ bagná/ morzá/ nagotowane serdecznie rozmyśli. BujnDroga 180.

– Cięszkim y sromotnym drzewem krzyżowym náwálony/ á w ostátku ná tymże w oczach niezliczone[go] ták z postronnych y obcych národow/ iáko z domowych Krolestwá Zydowskiego powiátow y miást zebranego ludu/ cále nágo ná wysokiey gorze przy głośnych vrągániách/ plęsách/ náśmiewiskách/ bluźnierstwách/ uszczypkách/ pośrzod tychże łotrow obieszony. BujnDroga 325.

– [Chrystus] od iednego siepacza/ pośrzod sądowey izby w oczách pełnego senátu/ ciężkim policzkiem wyciętym ubity [...]. BujnDroga 324.

– Ią [Matkę Boską] kościół S. Mediatrix nostra Advocata nostra. Orędowniczką naszą/ posrzedniczką naszą/ nabożnie nazywa. BujnDroga 340.

– Dlá skutecznieyego osłábieniá nieprzyiácioł zbáwieniánászego/ na dowodne/ oczewiste/ pokázánie y wzdy kiedyż tedyż skuteczną perswásią/ że y godności ktore obráwszy obelgi/ podeptáł/ zá frászkę: y bogáctwá ktore swym Vbostwem potłumił/ zá nic/ y roskoszy/ ktore ták ciężkimi mękámi y krwią swą ná ich obmycie wytoczoną záláł/ zá iednę obmierzłą brzytkość uznáwał. BujnDroga 327-328.

– DZielna pomoc ná potłumienie grzechu/ y wszytkich przeszkod/ ktore záledz drogę mogą do kresu nam zámierzonego (iáko się w przeszłym rozdziále pokazáło) iest uważenie y pamiątka śmierci. BujnDroga 133.

– Przebiegłem práwi wszytkie Filozofskie y inne świátowey mądrości księgi/ á to wyznáwam/ żem w żadney zgoła księgarni/ nie wyczytał skutecznieyszey dzielności ná potłumienie grzechow/ y rad czartowskich/ ná ustálenie wsłużbie Boskiey duszy nád náuki Pismá Świętego. BujnDroga 179.

– Bá pono bez pozwow y opowiedzi/ dziś/ teyże godziny/ záraz niespodziána śmierć/ iáko wiele innych/ w tym że barłogu zbieży/ udusi? BujnDroga 115.

– Práwdać iż dostatecznie zá nas y zá grzechy nasze Chrystus Pan/ aż nad to dosyć uczynił/ y wypłácił; wszákże tego chce po nas/ abysmy ten okup zá nas odliczony/ sami na naszych ramionách zánieśli [...]. BujnDroga 98.

– z czarty przeklętymi BujnDroga 11.

– Ktore to dziękczynienie lub przed proźbą (co przyzwoiciey/) lub po proźbie (ieślić Duch S. y nábożeństwo tak poda) Bogu twemu przełożysz [...]. BujnDroga 201.

– Trzecia w tey części żywotá Páńskiego nam podána do náśladowániá náuká iest miluchna iego łáskáwość y łágodność/ iedyna spráw ludzkich zápráwá/ ludzkości káżdemu człowiekowi przyzwoitey okrasá. BujnDroga 305.

– Iedná chusteczká/ iedná krayká/ ieden cień przechodzącego Apostoła obłożne choroby leczyły; Tu cáły/ IEZVS w tym czystym rąbku uwiniony/ pod przyiętym cieniem pokryty/ powity/ nie cień ále istotnie obecny Bog/ obecne żywe z duszą y Bostwem ciáło/ ręce y rámiona Boskie są/ á przecię ták słábo z záleżałych nás barłogow nászych dźwigaią! BujnDroga 231.

– Ieżeli zaś uważysz co po śmierci będzie: O przebog nie masz czegobyś się miáł spodziewać! wyidzie z ciáłá dusza/ kwiát ten opadnie/ rumieniec zblednieie/ szczernieiesz/ śmierdzieć poczniesz: aż ci twoi naymilsi/ ktorymeś zbierał/ dlá ktorycheś pono y zdzierał/ co prędzey smrodliwego trupá z domu wyniosą. BujnDroga 129.

– [...] pospolicie mowim o kosterze: że záwsze gra/ o ospálcu że záwsze drzemie/ o piánicy że záwsze w karczmie etc. nie żeby ci wszytek zgoła czas ná grach/ ná poduszce/ ná piátyce trwali/ ále że się ták tego lichá ięli żeby záwsze ileby rzecz można/ u kart/ u łożka/ u kufla nálezieni byli. BujnDroga 203.

– Łcná/ prosta/ rzetelna łaćiná/ prętko ia piąć y náyprostszy moze/ tylko odwagi y sercá trzebá. BujnDroga 275.

– Zleciłem był przez List Wm Pana aby był ieszcze pod Interdiktem az do dalszey rzetelnieyszey Informatiey. BujnDroga 95.

– Idzie zá tym (mowi Concilium) że nie tylko grzechy same/ ale też ich te okoliczności/ z ktorych znáczna grzechow roznica pochodzi [...] ták dlá szczerego wyznaniá/ iáko dlá rzetelnieyszego rozsądzeniá y poznaniá/ wyrażone być miaią. BujnDroga 95.

– Najświętszy Sakrament bierzemy/ nie tym affektem y umysłem abysmy nim posileni/ iako Zbawiciel nasz dla nas y w nas; tak y my w nim y dla niego żyli; ale pono często żebysmy albo ludzkim oczom/ albo [...] prożney o nas opiniey dosyć uczynili. BujnDroga 238.

– Poki czas wżdy się obeyrzeć/ a vważywszy/ y głęboko poiąwszy złość grzechową iáko Bogá mego obráża [...] z serdecznym szczerym żalem za nieskończoną/ nie wypowiedzianą cierpliwość Bogu moiemu podziękować [...]. BujnDroga 44-45.

– [...] żadnego sposobu skutecznieyszego wierni Pańscy ná wypłacenie/ y zasłużonego karániá Boskiego odwrocenie/ nienaydowali/ iáko ten/ gdy z żalem serdecznym przez modlitwy/ posty/ iáłmużny/ umártwienia/ y inne ćwiczeniá pokutne/ dosyć za grzechy czynili. BujnDroga 103.

– [...] gdyć iuż dadzą znać/ że zegarek docieká/ że Doktorowie odstąpili/ że śmierć przededrzwiámi. O iáki cię strach ná tę nowinę obeymie? BujnDroga 125.

– Lecz nim do tych przyszłych stráchow [po śmierci] przyidzie/ y ná tym świecie ná ukaránie powszedniego grzechu Bog przepuszczá choroby/ stráty/ prześladowania/ ognie pogromy y inne biedy ná ciáło przypadaiące. BujnDroga 48.

– A ludzie większym obięci strachem/ rady sobie dodać nie mogąc/ wyschli/ bládzi [...] iáko nocne mary/ struchlali [...] w opuściáłe zwierzęce iámy/ y ciemne gęstwiny kryć się y kopáć poczną. BujnDroga 137.

– A ten sąd przypadnie na ow dzień/ ktory sam Bog [...] na ten straszny akt naznaczył. BujnDroga 134-135.

– Gdy iuż warstat gorzeć y dom się walić pocznie nieszczęśliwy strádny krawcze godowey sukienki ktorąć wystáwić koniecznie trzebá w tym punkćie nie skroisz nie uszyiesz. BujnDroga 125.

– [grzech] wnętrzny pokoy w gryzienie sumnieniá y kłotliwe niepokoie przemienia/ przyspiesza śmierć/ á często nieszczęśliwą/ ná Bogá vstáwnie Vindica, Vindica o pomstę wołá. BujnDroga 44.

– Przeto kto grzeszy z náłogu/ grzeszy ochotnie/ z uciechą/ nie czuie owego gryzienia y przestrachu sumnieniá/ ktore czuł/ gdy pierwszy raz zgrzeszył/ álbo drugi raz odpádł. BujnDroga 79.

– Przeciwnym záś sposobem/ by niewiem iáka roskosz była/ nigdy człowiekowi prágnącemu niebá/ sercá iák náleży ucieszyć nie może/ z ktorey to y obrázá Boska/ y nieposkoynego sumnieniá gryzienie/ y ták iáwne Zbáwieniá niebespieczeństwo/ y nákoniec ieśli by czásu do popráwy nie dano/ wieczna zgubá koniecznie nástąpić musi. BujnDroga 271.

– Strawne to iest słowo Boże [...] nie z cielesney massy ugniecionych rogálow [...] ále [...] z niebá wysypanego ziárná/ ktorym sami Anielscy Duchowie sytymi są. BujnDroga 172.

– [...] to wiedz zá pewne/ że miedzy náy przedrzednieyszymi przyczynami upádkow twoich tá niepoślednia była zwiędłey nikczemney niestáłości twoiey [...] że zániedbałeś bá zgoła zápomniáłeś/ sytney y bespieczney spiżarni tey. BujnDroga 191.

– [Bóg] opátrzył nam bespieczny/ sytny/ y ná wszytkę drogę dostáteczny posiłek [...]. BujnDroga 171.

– A że duszá nászá ták wrodzoną skłonnością/ iáko z nákázáney rozumem według stánu swego w sprawách y postępowániu rady/ y náuki łaknie; przez ktorą by/ y rozumem rozeznáć co prawdá/ co fałsz/ umiáła; y wolą czego chcieć/ czego się strzedz mogła/ oboygu temu czyni dosyć to sytne Pismá S[więteg]o stráwne. BujnDroga 175.

– To cudowna/ że my zá słowem Boga nászego práwie codziennie tucznym Przenáświętszym Báránkiem/ y sytnieyszym nád wszelką mánnę chlebem Anielskim się pásąc/ głode[m] mrzemy? BujnDroga 227.

– A przecię y wzrost nász duchowny/ biednych kárłow nie dochodzi; y przymierzá się rwą/ y postaremu do dawnych sucharow ktore nam nieraz kością wgárdle stały/ po skosztowániu sytnego tego bánkietu/ nieraz porzuconych y omierzionych powrácamy. BujnDroga 228.

– Lecz tego po nás chce/ ábysmy ią nie słownie tylko płonnymi żądkámi/ ábo tám roznych pospisowánych y pozbieránych (Bog wie zkąd) szeptow/ bez práwego nabożeństwá bábskiemi memoryałami szánowáli/ y czcili BujnDroga 340.

– Spoyrzy ná się w ostatnich śmiertelnych bolách/ ow gorzki iádowity nie zbyty złego sumnieniá Robak świdrzy/ y nieszczęśliwą duszę z cielská ná wiecze męki wygryza [...]. BujnDroga 128-129.

– [...] iedna Mátká serdecznie swe dziecię miłuiąca lubo wie o iego łaknieniu chce iednák áby się pokornie przygarnąwszy o śniádańko/ o cukierek prosiło [...]. BujnDroga 197.

– Spoyrzywszy ná się w ostatńich smiertelnych bolách/ ow gorzki iádowity nie zbyty złego sumnieniá Robak świdrzy/ nieszczęśliwą duszę z ćielská ná wiecze męki wygryza/ etc. BujnDroga 129.

– Optimi corruptio pessima, nierownie gorszymi zá tych/ ktorzy nigdy ták iásnego oświeceniá/ ták dzielnych pomocy nie mieli/ ci nie dáwni świętochowie/ gorszymi się swowolnieyszymi/ złośliwszymi stáli. BujnDroga 423.

– Iáka tám będźie konfuzya y krwawe zawstydzenie potępionych? gdy się ich ukryte niewstydy y zbrodnie przed iednym spowiednikiem świętokradzko często táione/ przed cáłym świátem zwielką ich hańbą wyiáwią. BujnDroga 143.

– W tym się szeroką rozwaliną ziemiá rozpadszy/ wszytkich żywo z duszami y z ciáłami pożrze. Trzasną zá tym ostátńi raz twardymi wrotámi piekielnymi/ y nieodkowaną záporą ná wieki záprą! BujnDroga 147.

– Kiedy ludzie zápamiętali nic obespieczeństwie myślić nie będą/ Żywioły iáko więc w konáiącym człowieku poburzone żywioły mieszać poczną/ gromy bić/ błyskawice palić/ pioruny trzáskać/ wiátry świstać [...]. BujnDroga 136.

– Ty żyiesz! iák wiele álbo rękę/ álbo rámię/ dopioro? dopioro złamało? ty wcále zostáiesz! iák wiele mrze głodem? ty do gotowego stołu siádasz! iák wiele nágo/ odárto/ ná gnoiu w trzáskące mrozy leży/ ciebie odziewaią/ tobie ná kominku suche drewká ukłádaią! BujnDroga 373.

– Tego tylko chcę po wás/ abyście się tylko boku mego trzymaiąc/ mym przykladem [!] odwáżnie czynili. BujnDroga 247-248.

– Tuż tuż przed sobą masz obecność iego/ á obecność ze wszelką mocą y władzą/ istotnie przytomną. BujnDroga 195.

– Z tego wszytkiego co się dostąd o Modlitwie iáko barzo potrzebnym y śilnym ná drodze do zbáwieniá pośiłku szerzey mowiło weyrzy w modlitwy twoie. Iákieli są? co zá uśilność? iákie sercá y myśli ku Bogu podnieśienie? iákie od rostarg y zábaw nienáleżących uwolnienie? iáki w niey smák? iák częste ugęszczenie? iákie w niey ułożenie? iáka proźb máteria? iáka Duchowi S. powolność? iáka ná Boskie iego nátchnieniá sposobność/ etc. etc. BujnDroga 220.

– NA ugodzenie ták wysoko zámierzonego celu/ ná dostąpienie ták dziwney á zgołá przyrodzoną siłą niedostępney godności końcá tego/ ná ktory iestesmy stworzeni/ opatrzył nás dobrotliwy Bog nász: dał srzodki/ dał pomocy/ dał sposoby. BujnDroga 13.

– Podobney nam do celu zámierzonego rády trzebá/ ktorzy to y skáżoną skłonnością nászą/ y drźacą [!]/ w sprawách zbáwieniá ręką/ y odwykłym często w tym dziele zwyczaiem/ y rozmáitym z tyłu potárgániem/ y nieprzyiáznym w oczy wichrzącym wiátrem zrażeni/ bárzo często chybiamy: ábysmy/ ieśli szczęśliwie ugodzić w cel zbáwienia chcemy/ záwsze nie z tych ktorzy bárzo nisko biorą/ y ledwie po drodze do zbáwieniá pełzą/ ále z náydzielnieyszych znáydoskonálszysz [!] przykłádow miárę bráli; iákobysmy ieśli nie ták dobrze/ przynámniey nie náygorzey/ gdzie mierzymy/ ugodzić mogli. BujnDroga 265-266.

– KTo łuk ciągnie/ álbo z iákiey strzelby do celu mierzy pospolicie wyżey bierze áby ták strzałá iáko kulá (ktore lub bystro lecą/ w sam iednák lot wrodzonym ciężarem ná doł się biorą) tym wyższym wymierzeniem/ w samą porę y miárę ugodziły. BujnDroga 265.

– Szczęśliwie ugodzić w cel zbáwienia chcemy. BujnDroga 265.

– Wszakże w tym wszytkim uznáy niepoiętą dobroć/ y łáskę Boską/ że on za ták ćięszkie y liczne grzechy/ kontentuie się iednym ukorzeniem się/ iednym serca od grzechu odwroceniem iednym szczyrym do swey łaski przygárnieniem/ przytuleniem się/ iednym serdecznym ná wiárowánie się grzechu przedsięwźięćiem. BujnDroga 87.

– Zaż ći nie mogł [sc. Bóg] [...] álbo w rozumie kołká pomieszać/ álbo na smyśle iákim upośledźionego/ ná świát wyrzućić. BujnDroga 357-358.

– Iednakże iż grzech śmiertelny pospolićie z nałogu złego wkorzeniá się/ krzewi się/ utwierdza się/ twardnieie/ y ná duszy dźiedźiczy; ćięższa y strasznieysza zda się być rzecz/ w grzechu ustalenie y wmieszkanie/ niżeli sam grzech. BujnDroga 74.

– Wysokie/ wysokie niebo/ ieśli tylko sobie o kilku szczeblách drábinkę ustrużesz/ krotka/ prożna nádźieiá/ dáleko ztąd do owąd: łácniey uiąć niż potym nádstáwiać. BujnDroga 266.

– [...] pieściámi/ obuchámi/ utłuczony [...]. BujnDroga 324.

– Z więzieniá żywotow Mátek nászych wyszedszy/ co krok to bliżey y prędzey ná śmierć/ ná ktorą smy są osądzeni/ idziemy. Co mowię idziemy? wlot z bystrym czasem pędziemy. Ná tę żałosną śmierci gałąź leciemy. BujnDroga 116-117.

– [Bóg] inne nám miąszsze/ y poiętnieysze/ ná ktore/ by też w omácku nápádamy y obierącz ich doznáwamy do námienionego końcá y celu wybornie służące petrzeby [!] obmyślił y nádał. BujnDroga 14.

– [Sługa, który zakopał talent] dzielne pomocy Boskie iákoby nic warte nie były/ bez skutku psuie. BujnDroga 418.

– Toć być musi/ że y wczásy ná ktore chęć ludzka/ same bogáctwá swe łoży y wydáie/ tego kosztu/ te[g]o affektu/ tey żądzy warte y godne nie są: pogotowiu y my onie iáko więc dbamy/ trwać zgoła nie mamy. BujnDroga 289-290.

– [...] ow (nie wiem iák go zwáć) nikczemny zwyczay nie wiele wart; kiedy niektorzy/ prawie z drukowanym Katálogiem (ktory to zárowno ták po wczorayszey/ iak po tygodniowey spowiedzi záwsze służy) uklęknąwszy/ iák historyikę/ albo powiástkę bez żádnego pokuty znaku prawią [...]. BujnDroga 109-110.

– Iáko tey, z ktorey wielkiego IMIENIA nie tylko powagę y cenę tym kartkom otrzymać mogę; ále oraz (co u mnie ważnieysza) z twey gorącey do Boskich y zbáwiennych vwag ochoty, żywy innym przykład, iáko wdźięcznego w tey Swiętey DRODZE Przewodnika naydę. BujnDroga 7 nlb.

– Pobłażáymy iáko możemy/ żartuymy/ iáko chcemy/ ważmy sobie lekce/ te Mnichowskie/ IEZuickie postráchy/ iáko więc czyniemy. BujnDroga 426.

– Pobłażáymy iáko możemy/ żartuymy/ iáko chcemy/ ważmy sobie lekce/ te Mnichowskie/ IEZuickie postráchy/ iáko więc czyniemy. BujnDroga 426.

– Nazywa się ta skłonność/ Fomes podnieta y iákáś żagiew/ ktora to tudziesz się zápala do tego co sobie wdzięczno y miło lubieżność poczuie. BujnDroga 65.

– [...] dżdże lunęły przez dni czterdzieści; zewsząd iák cebrem láło/ y ták się cáła ziemiá wodámi nápełniła/ iż nawyszsze gory zátopione są/ y tylko niebo y morze ná świecie widáć było. BujnDroga 136.

– A zebráwszy (iáko się wyżey o grzechach powszednich rzekło) przednieysze/ częstsze/ ćięższe y ciekáwsze twe pássie/ y z nich pochodzące przerzeczone niebespieczeństwa/ nie daway im dáley wierzgać/ ále im narzuciwszy Rozumu y boiáźni Boskiey wędzidło/ na wodzi trzymáy. BujnDroga 72-73.

– I ten ci to iest stan duszy opłakány/ podobny hektyce/ albo ukrytey gorączce/ ktora im iest wolnieysza/ y lżey tráwiąca; tym pewniey v Medykow zwątpioną iest y nie uleczoną. BujnDroga 71.

– Broń nas Panie odewszego złego. BujnDroga 213.

– WYciąwszy á dzielnie uprzątnąwszy záwády/ y przeszkody/ ktore nam przeście do zámierzonego kresu trudniły. Tudziesz się iako mogło posiliwszy w Imie Boże postąpić trzebá. BujnDroga 244.

– Wytni powoli y wyrąb te chwasty ugłádź te chrápy etc. á dać Bog do twego kresu dobrą szczęśliwą drogę. BujnDroga 73.

– Porwany w nocy iáko Zboycá od zbirow/ Ceklárzow/ w powrozách/ w łańcuchách przez miásto y ludnieysze rynki prowádzony/ stursany/ targany/ popychany/ od iednego siepácza/ pośrzod sądowey izby w oczách pełnego senátu/ ciężkim policzkiem wyciętym ubity [...]. BujnDroga 324.

– Poniewász wątpić nie trzebá/ że to dosyć uczynienie/ iáko iedno wędzidło/ szalone szkápy kroci y powściąga/ czyni nas czulszymi z pilnieyszymi; wyciętych grzechow pozostáłe wiory wymiáta/ złe nałogi przewrotnym życiem wprowádzone/ przeciwnym w cnotách ćwiczeniem znosi. BujnDroga 102.

– Z tego grzechu iáko z pierwszey ná suchy proch wyciętey iskry ná dusze ludzkie/ piekielne wieczne ognie wspłonęły. BujnDroga 38.

– Bog sam widząc że z ciebie ni iemu świeca/ ni czartu ożog/ że/ pod pokrywką pobożności/ twey lubieżności szukasz; a (iák więc mowią) iednym charte[m] dwoch zaięcy gonisz. BujnDroga 71.

– Nie wiedzie się S. Ignácemu świecka woyná/ bezbronnym zakonnikiem piekło burzy. BujnDroga 211.

– [...] weź wszytko co mam iak twoie włásne [...] O to cię tylko szczegulnie proszę: ábyś mi wzáiemnie ciebie y práwdziwą twą dlá ciebie y dlá twey dobroci miłość dał/ á dość mi ná tey szczęśliwey/ bogátey zámiánie będzie. BujnDroga 380.

– Wiemy iák ow Iefte dość trudnym á (iáko mądrzi uznawaią) głupim wysliznąwszy się słowem/ y Bogu obietńicę przyrzekszy. Aperui os meum ad Dominum & aliter facere non possum, ták się iści/ iż iedyne kochanie swoie/ ucieszną iedynáczkę Oycowską krwawą ręką iáko iedno iágnię zárznąwszy ná ogień kładzie? Amy bysmy ktorym nie idzie o ták krwawe/ o ták trudne obietńice. BujnDroga 431-432.

– Iest Fundamentem, y Gruntem; bo ná tey Prawdy poznaniu/ iako ná gruntownym węgielnym kamieniu wszytek się duchownego budynek starania o zbawienie zasadza/ tym głębszy y stalszy/ im szczerzey y skuteczniey w twý się rozumie ustali. BujnDroga 5.

– Zwłászczá gdy te zdradliwe smysłom lubieżności/ práwie iáko kiedyś swowolny nieskrowity Ismáel/ niewinnego Izáaká duszę nászę/ iákoby graiąc skubią/ szczypią/ gnębią/ przyduszáią. I do tego przywodzą/ iż często gdy się kto od nich łechtać dopuści swym owym niewcześnym śmiechem/ prawdziwą duszy roskosz/ y uciechę/ łáskę Bożą zátłumiaią. BujnDroga 290.

– Co rozumiesz iák daleko cięższy żal nieszczęśliwego potępieńcá zdeymie/ kiedy maiąc rowne iák drudzy do wieczney chwały/ y do oglądaniá Boskiey Twarzy práwo/ dlá swych pieszczot y lubieżności ná nich się zápaszszy szczęśliwe[go] dziedzictwá y nadziei ná wieki postrada. BujnDroga 158.

– Ach co będzie z ubłoconym korytem? ktore to zgnojonych słodzin swądem wstęchłe w kale swym leży? BujnDroga 36-37.

– Broń nas Panie odewszego złego. BujnDroga 213.

– Znáiomi y ziemkowie ná gárdło nástąpili/ obcy y pogánie okrutnie go zmęczywszy/ ná krzyż przybili, Kápłáni y mędrcowie iáko ostry kwas pospolstwá y gminu wszytkie[g]o mássę/ gorzko zákwásili; y ná niewinne[g]o IEZUSA poburzyli. BujnDroga 317-318.

– zá iednego szálbierz y zwodzicielá ode wszytkich był osądzony. BujnDroga 321.

– Zárzucono mu że był [...] Buntownikiem/ mátaczem/ zwodzicielem. BujnDroga 322.

– Poki czas wżdy się obeyrzeć/ a vważywszy/ y głęboko poiąwszy złość grzechową iáko Bogá mego obráża [...] z serdecznym szczerym żalem za nieskończoną/ nie wypowiedzianą cierpliwość Bogu moiemu podziękować [...]. BujnDroga 44-45.

– Iż żal prawdziwy zá grzechy/ iż dobrze uczyniona spowiedź/ wielce są skutecznym przemysłem przeciw grzechom/ wątpić żaden Katolik nie może. BujnDroga 86.

– [...] ták prawdziwy żal/ iáko pokorne wyznánie swych grzechow/ to maią: że czym się więc brzydziemy/ y zá co żałuiemy/ zá co się słusznie wstydzić/ a pokutą y dosyćuczynieniem przypłacać musiemy/ tego się wiáruiemy/ strzeżemy/ y do tego nie łacno powrácamy [...]. BujnDroga 86-87.

– Poki czas wżdy się obeyrzeć/ a vważywszy/ y głęboko poiąwszy złość grzechową iáko Bogá mego obráża [...] z serdecznym szczerym żalem za nieskończoną/ nie wypowiedzianą cierpliwość Bogu moiemu podziękować [...]. BujnDroga 44-45.

– [...] żadnego sposobu skutecznieyszego wierni Pańscy ná wypłacenie/ y zasłużonego karániá Boskiego odwrocenie/ nienaydowali/ iáko ten/ gdy z żalem serdecznym przez modlitwy/ posty/ iáłmużny/ umártwienia/ y inne ćwiczeniá pokutne/ dosyć za grzechy czynili. BujnDroga 103.

– Jeśli zły niegodny Absolon z wygnániá przywrocony że twarzy Oycowskiey nie ogląda/ ták z żalu y iadu szaleie/ iż Ioabowi Dobrodzieiowi swemu/ zá ktorego stáraniem i radą do Oyczyzny powrocił/ polá pali/ dobra pustoszy. BujnDroga 159.

– Co rozumiesz iák daleko cięższy żal nieszczęśliwego potępieńcá zdeymie/ kiedy maiąc rowne iák drudzy do wieczney chwały/ y do oglądaniá Boskiey Twarzy práwo/ dlá swych pieszczot y lubieżności ná nich się zápaszszy szczęśliwe[go] dziedzictwá y nadziei ná wieki postrada. BujnDroga 158.

– Daleko żałośniej oszaleni/ jadem się miotać będą owi złośliwi Brato i Ojcobójcy gdy ich jako psów z oczu Ojcowskich/ z pocztu tak wielu (a młodszych jeszcze) braci na wieki wypędzą. BujnDroga 159.

– Arcy Kápłáni podżegáli/ ztąd ták żarki złośliwe[g]o iádu ogień wspłonął/ iż go aż krwią okrutnie wyláną gásić było potrzebá. BujnDroga 318.

– Iż piekło iest (iáko ie w swych obiáwieniách Jan S. widźiał) iednym morzem ogńistym/ smołą y śiárką páłaiącym/ gdźie się w żarkich płomieniách (względem ktorych według zdania Swiętego Augustyna w hutach nászych ognie malowane są) ćiáła y dusze niewypowiedźianym bolem przeniknione smażą. BujnDroga 160.

– Ieżeli się to tego żywe[g]o zielonego drzewa żadną grzechową smołą nietknionego/ ták żarko gniewu Boskiego iął ogień? co z smolną wyschłą głowiną? BujnDroga 43.

– Námiętnośći te rozmaite są. Osobliwie iednak dwoiákie/ ktore więc zowią. Appetitus concupiscibilis et irascibilis. - Iedne ćiągną y ważą do lubieżnośći/ y tego co ćiáłu barźiey się podoba/ a drugie podniecaią do nieiákiey żarkośći ostrośći/ gniewu/ y zawźiętosći. BujnDroga 66.