– Wszystkim w pospolitości grzechom gdy hamulec damy/ a w głuchą od nas ich puszczą ableguiemy/ zaiste przydzie Duch święty. KalCuda 259.

– Ach mnie y powtore rzeknę ach mnie/ ktory zostawił świat Zakonnik/ a nad ludzi świeckich gorzey się unośi. KalCuda 234.

– Z Euphimiey z Maryny iak z dwu Gerazeńskich Mężow, para precz pirzcha Czartow Acherońskich. KalCuda 260.

– Ludzie [...] obaczywszy zrozumieli/ przenoszą Reliquiae sługi Bożego. A gdy się dzień uczynił/ lud wszystek z świecami y kadzidłem na akt tak Święty przyśpiał. KalCuda 98.

– Pan na serce skruszone y na łzy patrza/ temi chociaż Adamantowy na złości iest nasze/ łamie się przecię. KalCuda 266.

– Mikołay Xiążę Zbaraski/ Administrator Woiewodztwa Kiiowskiego. KalCuda 62.

– Pan ziemie y niebá Tworzec/ przez kámienie/ kości/ y rozgi rozne cudá ádministrował/ iáko czytam w Xięgách wyścia Synow Izráelskich. KalCuda 89.

– Ten [Połowkowicz] iął się zá Prowincyą sobie náznáczoną z chęcią/ dobrze ią chcąc ádministrować dla wiekuistey odpłáty. KalCuda 193.

– Author Xiązęcych Dzieł Admirator te swiętych Oycow Kiiowskich Swięte (Lubo nie wszystkie) Cuda [...] Donat. KalCuda a4.

– Po iednym i drugim nápomnieniu opowiedz Cerkwi, gdy się ná drogę zbáwienną nie da tą admonitią pokierowáć. KalCuda 113.

– Zá conlusią tey moiey ádmonitiey miey to [...] ábyś się wylenił z tey grzechowey stárości. KalCuda 263.

– Ian Złotousty niezbożną Eudoxią do oddánia winnice Theognistowey zenie wdowie/ po wiele ádmonitiách/ exhortowáć [...] będzie. KalCuda D3.

– Ci krzykną radośnie: Chwalcie Páná ná Niebie [...] ci pokłonem do ziemie Máiestat Boży ádoruią. KalCuda 139.

– Pyta zołnierz Theologa/ mogąli dziwowiska/ iako to Psiegłowcy [...] krolestwo wiekuiste odziedziczyć? Prawi mu Theolog/ iż mogą/ y tamże zaraz daie affirmatiey swoiey ratią z S Augustyna. KalCuda 304.

– Gorączkę winem lecząc powiada Wilhorsky, Ze nie zawsze iest ważny Aphorism Doktorski. KalCuda 218.

– Z tey Phizyczney Maximy uczynił sobie Aphoryzm Galenus. KalCuda 22.

– Dla ludzi rycerskich w Akademiey Marsowey z pałaszami zostawił kopiie [Konstantyn Iwanowicz]. KalCuda 34.

– Iakich w czartowskiey wyćwiczył się [diabeł] Akademiey od Mistrza swego Lucipera kunsztow/ te [...] odprawował. KalCuda 248.

– Philip Macedończyk syna swego z młodu zaraz w woienney Akademiey do Spraw Ricerskich instruował. KalCuda 20 nlb..

– W tey [komnacie] Akafist ku teyże Krolowey Niebieskiey Jeromonách Dionisi tego czásu śpiewał z nabożnością. KalCuda 190.

– Kilká dni nád nim Akáfist lubo nieusiadáiące modły ku Bogárodzicy z bezkrewnymi zá uzdrowienie Brádnie ofiárámi odpráwiwszy [...] odeszli. KalCuda 233.

– Gdy Acolit niesie swice zápalone w Cerkwi/ znáczy Swiętą Chrystusá Pána Nowego Testámentu náukę/ prawdę iey oświadcza; boć nie ná co inszego dáię się z nowo okrzszczonym swicá/ tylko ná oświadczenie prawdy náuki Chrystusowey ktorą przyięli. KalCuda 198.

– Mam dobrą ufność/ iż to [wino] ma mi/ lubo przeciw Doktorskiemu Axiomatowi/ [...] zdrowie przywrocić. KalCuda 218.

– Gdy [...] iuż w drogę się brali nieprzyiaciele dusz ludzkich/ zopyta [!] tragaediey Actor: Co wżdy zostawicie po sobie za znaki? KalCuda 300.

– [...] lubo Paulus Aquilieński dáley przeciągnął Kronikę Eutropiusową, nie kłádzie Się przecię Páwłową, ále Eutropiusową. KalCuda d3.

– Przystąpiła do niego [Jezusa] niewiástá máiąca słojek Alábástrowey máści bárzo kosztowney/ y wylałá ią ná głowę iego gdy siedział u stołu. KalCuda 126.

– Dzierz mocnieyszych [psów] náde lwy/ iákie są Albáńskie/ by cię czásu potrzeby od nieprzyiácielá twego obronili. KalCuda 114.

– Asbest kamień raz zapalony nie zgara nigdy. KalCuda 194.

– Asbestus iest kamień, a ten raz przyiąwszy w siebie ogień, nigdy go, aż chyba stłuczony nie utraca. KalCuda 194.

– Hoyni Mecaenásowie oboiey płci tego Domu Bogárodziczynego, w ktorym iedni (iáko y drugie wyzey i niżey idące przez to album Xiążętá) zmárszy, ciáłá swe Bogu miłe złożyli. KalCuda 59.

– Gdy gwałtem ku Obrazowi Się przybliża/ ali moc y silą Przeczystey Bogarodzice aż za ambon rzuci bezbożnika. KalCuda 121.

– Takowi byli Anachoretowie Swięci Anuphri/ Marek [ ] Do ktorych przyday naszych SS Oycow Pieczerskich [...] ci iako się sequestrowali od świata/ tak przyszli do tego że świata godne rzeczy podeptawszy/ nad świeckie odprawowali/ y teraz odprawuią. KalCuda 79.

– Ten nie perit Anatomista po członkach cię (gdzieżeście rozbierania y nauki spectatorowie Doktorzy?) rozbiera. KalCuda 114.

– Podobne cudom sług swoich y Antichrist sprawi: co do natury rzeczy/ mocą czartowską/ ale fałszywe/ co do sposobu cuda/ y do oszukania. KalCuda 78.

– Pozwolą mi tego Annalistowie naszi Rusci, y Polsci, ktorzy Origines Przezacnego y Starożytnego Narodu Roxolańskiego z dobrą pracą pisali, że [...] przyszło do X. Rusika. KalCuda bv.

– Prorok Dawid to [Jeruzalem] poty[m] dźwignął/ a wypędziwszy antecessora tyranna szczęśliwie w nim panował. KalCuda 269.

– Z szarańczą z one[go] komina Apokalipsyskiego Hetruszczyk wyszły [...] wielkie grzechow y smrodliwe tłumoki. KalCuda 248.

– Do tegoż inuituie Religiey paritas, ktorą Monárchowie Ruscy od Swiętey Apostolskiey Wschodniey Konstántynopolskiey Stolice przyiąwszy, W. X. M. podáli [..]. KalCuda .

– [..] własnym torem prawdy Swiętey Wschodniey Apostolskiey Cerkwie y sam idziesz, y swoich tędyż prostuiesz? KalCuda C4.

– O Apoteko w gorniey Academiey maiąca Pieczary [...] iesli na początku wesela y smętku mego przepomnię was/ niech przyschnie ięzyk moy do podniebienia mego. KalCuda 22.

– Pod tymże wirzchem Apoteka Monastyrska. KalCuda 22.

– Przyczyny [...] choroby z Doctorami/ Apotekarzowie/ y inni w nauce lekarskiey świadomi szukaiąc/ żadney nie naydowali. KalCuda 232.

– Te cuda kładnę niektore pod temi/ o ktorychem lubo sam słyszał laty/ lubo też kto inny/ a ten wiary godny człowiek opowiedział/ y nanotował/ pieczętując swą mowę sumnienie[m] y pisanie tymże approbuiąc. KalCuda 240.

– Dniá piątego Aprillá/ żoná z brátem iego włożywszy ná woz chorego/ á ten drobinczásty/ szkápą iedną cisáwą przyprowádzili do Swiętego Monástyrá Pieczárskiego. KalCuda 294.

– Pan moc daie Apostoło[m] [...] diabelstwo to wypędzać z ciał tych/ ktore opanowane są od te[go] złego Archanioła złymi y nieczystymi Duchami. KalCuda 293.

– Obrzydły Archanioł iako zawsze rebellizować tobie [Boże] będzie. KalCuda 298.

– Archiepiskopowie Konstantinopola nowego Rzymu, Uniwersalni Patriarchowie Swiętey wschodniey Cerkwie. KalCuda 55.

– Przemetamorphosowały sie [...] Swiątynie Bogu na brzydkie Meczety, gdzie Archierej [!] przedty[m] wszytkich rzeczy Tworcy Hymny święte/ dziś Poganin Machometowi odprawuie ceremoniae przeklęte. KalCuda 314.

– Tego Roku w Post wielki za Archimándrytstwá świętobliwego Oycá Helizeuszá Pletenieckiego/ przyiáchał do Monástyrá Pieczárskiego Ie Mść. Pan Alexánder Mozella. KalCuda 149.

– Ten Rok był piąty Archimándritstwá Pieczárokiiowskiego/ wielebnego Oycá Nicephora Turá. KalCuda 106.

– Zá Archimándryctwá práwi wielkiego onego Mężá Zácháriaszá z Kopysná Kopystenskiego/ umyslnie ziáchałem do máiętności i Biskupstwá mego Czárnogrodki. KalCuda 311.

– Zá Archimándrystwá w Bogu świętobliwie zeszłego Wieleb. Oycá ZACHARIASZA KOPYSTENSKIEGO, Jeden [...] stáruszek/ imieniem Filotheus Bákszey/ miał Urząd ná sobie Piwniczny. KalCuda 202.

– Na mieyscu Archimandriczym obaczywszy Męża pobożne[go] y świętobliwego zakonu naszego odzianego habitem [...] rozumiał bydź Archimandrita. KalCuda 118.

– 26. Cell trzy dla Sług Archimandryczych. KalCuda 22.

– [Mnich] zrozumiał że był [w Cerkwi] sam swięty Ociec Theodozy pilny Archimandryt i Pasterz rozumnego stada swego. KalCuda 119.

– Patryarcha nasz THEODOZY [...] zapozwany stawił się przed Areopag Niebieski. KalCuda 118.

– Ich Świętobliwości nie słowne argumenta, lecz same Błogosławione Reliquiae pokazano y obwołano. KalCuda B1.

– Ná wielu się to y ná onym Olimpusie kácerstwá Ariańskiego Episkopie w Cártháginie wypełniło [...]. KalCuda 244.

– Arka postanowiona od Azotyczykow przy bałwanie Dagonowym. KalCuda 208.

– Postanowiwszy ich [...] dobywać/ do Radnych Panów kiiowskich po armatę/ prochy/ kule/ y inne do burzenia rzeczy należne posłali. KalCuda 319.

– Genuenczykowie obiecowali Iagiełowiczowi Władysławowi dać armatę na Turka. KalCuda b2 marg.

– Gdy ieszcze niedospieli do Monastyra S[go] Mikołaia Pustynne[go]/ iakoby od nieiakichś aromat wszelakie świata tego aromaty przewyzszaiących [...] od samych śś. Pieczar zaleciał. KalCuda 125.

– Ja [...] ludzi wiele podobnych wzrostem świętemu y teraz żyiących nalazłem/ Tych ktorym świętego assimiluię/ opuściwszy to przypominam/ iż lat pułpiątnasta temu/ iako Swięty ten żył. KalCuda 70.

– Wielki y dziwny ten wzrost [...] samym tylko Gigantom/ lubo z influentij nieba łaskawości/ lubo z dobrey Oycow ich complexiey/ lubo z wielkiey Medickiey na ten czas y Astrologickiey perfectiey wiadomości/ lubo z żyzności ziemie/ pozwolony był. KalCuda 71.

– Lubo sami święci [...] lubo oni wirzchnich Pałacow Tworce assistentowie Anyeli; swoie continuowali modły. KalCuda 139.

– Przyszedszy nieiakiś Atheista y Niewiernik z secty Bogu obrzydłego Ariusza [...] nawiedzać [relikwie] [...] odemknął [drzwi]. KalCuda 129.

– U Saxonow Australnych [...] trzy lata desczu nie było. KalCuda 322.

– Ianowi Pigłowskiemu/ urodziłá się Coreczká/ tę wedle zwyczáiu przyiąwszy bábá/ urznęłá iey pępek. KalCuda 229.

– Długo po roznych [...] kráiách [...] bábách, uleczenia chorobie szukáli. KalCuda 281.

– Názáiutrz chorego bacząc wywiodł przed Pieczárę/ gdzie go dyabeł nátychmiast iął gorzko trapić/ bić/ y po ziemi kręcąc cirklowáć. KalCuda 257.

– Z lábiryntu tego báiánia w tym/ drugim/ y trzecim párágráphie [...] ná ozdobnośliczne wyprowádzę prawdy theatrum. KalCuda 3.

– Ládáiákich y bábskich báiek chroń się. KalCuda 138.

– NAczytawszy [...] o roznych Cudách Aegipskich báłwochwálcow/ ktore czynili przeciwko Moyzeszá y Aaroná consequenter y Páná Bogá [...] ten Párágráph nápisáć przedsię wziąłem. KalCuda 75.

– Więc że Pháráonowi báłwochwálcy tákże iáko y Simon/ byli czárnoksiężnikámi/ ztąd conuinco, że y prawdziwych cudow czynić nie mogli. KalCuda 77.

– Gdy ci Práwosławny Czytelniku przynoszę Swięte Cudá Monástyrá Przebłogosłáwioney Rodzicielki Chrystusá Páná/ Pieczárskiego Kiiowskiego/ snadź y to sáme przynoszenie Cudem zechcesz báptizowáć. KalCuda d.

– Dusze násze [...] Nábuchodonozor/ to iest siedzący w ciemności podeptał ie/ grzechow táránámi/ czy báránámi [...] gdy się sstáły złości grobem. KalCuda 269.

– Poczęła serdecznie litowáć/ á to kłambek ten do cywek berdá y tkania płotná Czártowskiego nágotowány nie dopuściwszy Christus Pan [...] z tey tkálnie Stigyskiey wyswobodziwszy/ prostuie y zdrowi. KalCuda 288.

– Agáreni wysiadszy [z] báty, do miástá iácháli. KalCuda 169.

– Życzył bym ia/ aby y człowiek gdy w grzechowe sidła padnie/ nie bawił się w nich wiele. KalCuda 273.

– Potwarz iest fałszywe y złe grzechu ná kogo włożenie/ te gdy człowiek czyni podobi się Báziliszkowi/ ktory żadney ukąszenien rány nie zádawszy/ zábiia iednák człowieká. KalCuda 164.

– Kto ie [dobrodziejstwa] świátu [...] nie praesentuie/ tylko ten/ ktorego niewiarstwá y bluźnierstwá ustá są pełne/ á iád Bázyliszkowy pod ięzykiem iego. KalCuda d2.

– Śmierć [...] z rydlámi y motykámi Krolewskie Berłá porownywa. KalCuda 188.

– Mnich Zakonu Bernárdyńskiego/ ktory mieszkał przy I. Mci ná ten czás/ nieprzystoynemi słowy wiele Ciáłom śś. derogował. KalCuda 309.

– Otworzyłá bestya siedmiogłowna y dziesiąciorogá ustá swoie ku bluźnierstwu/ przeciwko Bogu. KalCuda 243.

– Ci to są [grzesznicy] ktorzy słodkie iárzmo Chrystusowe y to iedno/ opuściwszy bestyálskich pięć/ kupili sobie; grzechy te miánuią Doktorowie/ ktore pięcią smysłow popełniamy. KalCuda 134.

– Gdy [...] gwałtem ku Obrázowi się przybliża/ áli moc y siłá Przeczystey Bogárodzice áż zá ámbon rzuci bezbożniká; gdzie poleżawszy rzecze: dáremny to postrách y przywidzenie. KalCuda 121.

– Wyspowiádawszy/ Ciáłá przenadroższego y bezcenney Krwie Zbáwicielá nászego stálismy się uczestnikámi. KalCuda 224.

– Niewidomy y bezcielesny [...] Bog/ żádnego nie mogł też mieć podobieństwa uczynionego. KalCuda 85.

– Gdy Odza tknął się teyże Przymierza Skrzynie/ áby nie pádłá plecem podpárł/ nátychmiást bezdusznym przed wszystkimi został. KalCuda 208.

– We dwie po utonieniu godziny wywlekli [rybacy] bezdusznego/ a iák zwyczay iest utiopionych ná beczce taczáć/ dla wysączenia z nich zbytniey wody/ ná kłodzie onego [...] obrácáli. KalCuda 186.

– Bezecną duszę swoię bez spowiedzi/ y wszystkich inszych Chrześciáninowi dobremu należytych Sácrámentow/ w ręce temu/ ktorego iárzmo dzwigał/ oddał. KalCuda 130.

– Nieusiadáiące modły ku Bogárodzicy z bezkrewnymi zá uzdrowienie Brátnie odpráwiwszy [...] wszyscy [...] odeszli. KalCuda 233.

– Gdy nabożny brát Dorothaeus prowádził [białegłowy] z swiecámi w te wązką y bezswitną ciemnicę/ álbo ráczey Swiątnicę/ y Ciáłá Błogosłáwionych [...] ukázował/ te záwsze widziáły świętego stáruszká. KalCuda 136.

– Kto z stali do Zamku skutego uciecze, Przecię bezzemba śmierć go ztámtąd wywlecze. KalCuda 89.

– Toż [choroba] ieżeliby y tobie się iáko człowiekowi dla przestępkow biádam podległemu przydało/ ktore nam to spráwiły/ że nie tylko niemocy/ ále y namnieyszych źwierząt lękáć się musimy [...] przywoływay swieszczennikow [...]. KalCuda 168.

– Swięci Theodor y Bázili Męczennicy/ pozábiiáni od Xiążęciá Kiiowskiego Mścisłáwá. Z tych Theodorowi [...] Niemiec ukręcił ná swą biádę nogę [...]. KalCuda 16.

– Iwán z Szkłowá Miasta Białoruskiego/ w żupanie ciemnozielonym/ ná odpust [...] przyszedł. KalCuda 121.

– Sam Pan splotszy sobie bicz z powrozá wybił przedáiących/ áby domu Bożego/ domu modlitwy/ domem targowym y szemránia nie czynili kupcy. KalCuda 113.

– Pan Bog [...] nieposłusznych y krnąbrnych roznemi chłości kłopotów biczámi. KalCuda 208.

– Pan wprzod widząc kto ma y iák wiele grzeszyć/ onego chlusta iáko biczem ciáłá chorobą. KalCuda 157.

– Dobrze stworzone [rzeczy] w bicze nam [Bóg] przetwarza/ ktorzy złe czynimy/ áby snadź te sáme przez bol/ ktory[m] chłoszczą/ grzeszącym złe były. KalCuda 231.

– Białagłowa Agápia imieniem [...] ná iedno oko bielmowáta, nieczystym tákże iáko y wyszsze mátrony duche[m] zdięta/ do Swiętey Łáwry przyśpiáła. KalCuda 264.

– Sławá [...] Z máłych roście początkow przy ludzkiey biesiádzie. KalCuda 2.

– Liturgia świętą támże w Cerkwi Ofiárowánia Pánny Przeczystey odpráwi [...] po biesiádzie tey/ poczyna Jásnie Przenawielebnieyszy Je[go] Mść Ociec METROPOLIT/ ták iák pierwey exorcisowáć Czártá przeklętego. KalCuda 299-300.

– [marg.] Znáki wyścia bisowskiego. KalCuda 300.

– Woda w ktorey do biodr stalismy/ iákoby nigdy tám nie byłá wysiąkszy/ suche dno uczyniłá. KalCuda 224.

– Zá Archimándryctwá práwi wielkiego onego Mężá Zácháriaszá z Kopysná Kopystenskiego/ umyslnie ziáchałem do máiętności i Biskupstwá mego Czárnogrodki. KalCuda 311.

– Dziedzicem męstwá swego przytym zostáwili, Przed oczy bitny ci Herb gdy ten wystáwili. KalCuda D.

– Odległe á nowo odkryte Indie/ Ameriki/ Iáponie/ dla hándlow/ y dla bladobłyszczącego się złotá [...] náwiedzáią. KalCuda 13-14.

– Obaczywszy Mężá pobożne[go] [...] ná twarzy bládego/ z czarná rusáwego/ brody nie bárzo przeciągłey/ rozumiał bydź Archimándritą/ szedł do niego. KalCuda 118.

– Szalenie lubo pozbycie rozumu/ iest chorobá z poruszenia wielkiego wiátrow y humorow w człowieku/ iż tákowe ukázowánia rzeczy inácey niżeli są w czuiących/ przez náturálne poruszenie wilgoci bywáią/ iakowe w phrenetikách lub szalonych. Co się dzieie od bládey żołtey y przypáloney cholery. KalCuda 236.

– [...] miedzy temi rebellántámi/ táky iest porzadek/ iż iednym náznáczáią blásphemowáć uczyć ludzi/ drugim plugáwe pożądliwości we łbie rodzić [...]. KalCuda 257.

– Patrz Práwosławny czyt: iesliby w mieście kto bluznił/ czego godzien, á gdy kto ná mieyscu wyiemnym/ y swiętym Bozym poświęconym blásphemuie/ cze[go] godzien uważ? KalCuda 309.

– [...] zwracáiąc się gdy wyieżdża ná gorę rzeczoną Wzdychálnicá [...] od blásku słonecznego oczy sobie zásłánia. KalCuda 154.

– ...był Kalwińskiey sekty ádheraentem, ten wedle zwyczáiu Haeresiey tey/ plugawie bluźnił przeciwko Obrázom... KalCuda 215.

– ... odstempcy ná ten Dom Boży/ ktory iest Swięta Cerkiew/ po odstempstwie y oderwániu się swoim nabárziey bluźnią z szczyrey złości swey... KalCuda 289.

– Iesliby kto bluźniący [...] nálazł się/ temi z bluźnierskiey zbiiay go cudámi drogi. KalCuda 229.

– ... bluźnierstwo iest gdy kto przypisuie Bogu to/ co onemu nie przysłusza/ álbo o nim nie mowi się... KalCuda 244.

– Názáiutrz wiele z nabożnych bráci szło do Pieczáry/ áby [...] tego pátientá náwiedziwszy zań y zá iego [Andrzeja Hahnoiniczenki] Páná Bogá błagáli. KalCuda 294.

– Błogosłáwię cię Pánie [...] żeś mię nie zostáwił w tym błędzie/ ná ziedzenie onemu wkoło okrążáiącemu y rykáiącemu Lwowi/ szukáiącemu záwsze kogoby pożárł. KalCuda 215-216.

– Zesmy ludzie, łátwo błądzimy w rzeczách. KalCuda d3 marg.

– Dobrych nie náśláduiąc błądzimy/ záś zá złymi idąc grzeszymy. KalCuda 138.

– Wiedzcie o tym, że błogo idą tego rzeczy, Kto z drogi się nie zbiwszy ma Bogá ná pieczy. KalCuda 306.

– Y do błotnych świni bez dopuszczenia Bożego nic nie máią [diabły]. KalCuda 133.

– Kto zwyciężył? Andrzeiá pomieszáł Czárt z młotem, Andrzey Diabłá rzucáiąc precz z siebie ze błotem. KalCuda 293.

– Iesli Tituły swiátby ci przekłádał [...] Siołá/ stádá/ trzody/ y czym on swoich bogáci/ rzekni mu/ co się dármo zwodzisz. KalCuda 188.

– Delineátia Pieczáry [...] 14. Wyście z te[go] bokowe[go] obchodzenia temi drzwiámi. KalCuda 5.

– [...] ták wiele chorob iáko y ninieysze[go] boleiącego Mártiná uzdrawiáią [...]. KalCuda 280.

– [...] przed oczy stáwi sobie kupy występkow swoich; zá te serdecznie boleie/ we dwu Niedzielách potym uwalnia się od przyponu tego [...]. KalCuda 167.

– [...] nád Páráliżem záráżonemi/ y wielmi boleiącymi widzieliśmy łáskę Bożą [...]. KalCuda 229.

– [...] ná tey pirámidzie [...] niezmázánie wykuie/ siły swe chorobá trácić/ á boleiącego o ulżenie y o dobrą otuchę żywotá ięła przypráwowáć. KalCuda 166-167.

– [...] z Swiętey Káthárzyny Oleyek święty wypływa do uleczenia chorym/ gdy boleiący zdrowieią od niego [...]. KalCuda 152.

– [...] przyprowádził Mieszczánin Synaczká swego/ ná imię Hrehorego/ do Monástyrá [...] áby gdy iuż siłá ludzka w leczeniu choroby iego ustáłá; miłość się Boża y wielmożność Páńska nád nim okazałá; czego y dostąpił wierny sługa Bozy/ boć zdrowego názad odwiodł od bolenia [...]. KalCuda 256.

– Sámá Infirmáriá/ álbo z Słowieńska Bolnicá/ gdzie nabożni brácia chorzy opátrzenie przystoyne máią mieć [...]. KalCuda 21.

– Ni wywiedzione wysoko Pirámidy [...] ni báłwáná Eleyskiego bożniczysko/ od ostátniey wolne śmiertelnych wyroków conditiey. KalCuda 189.

– Dumne Kozakow Dnieprowych iuż trzeci raz ánimusze, odmścicielce szábli W. X. M. podáie, tábor nieprzyiázny odwadze otwira, y trupámi ná milę końkiemu kopytu gościniec burkuie [Hetman Polny Mikołaj Potocki]. KalCuda c3v.

– Pisze Ioráth o rybie fasten rzeczoney/ y práwi/ iż tá żyiąc w morzu/ gdy bierze w ustá swoie słoną wodę/ tudzież ią osładza/ ná ktorey słodkość gdy się pospieszaią drugie rybki/ pożyra ich. Zá prawdy nienawisnych [...] potwarcow y pochlebcow słodkość wszystkich wymiotłá/ [...] dobrych ludzi. [...]. Strzeżcie się tych Brytánnikow (rodzay ryby iest) Przełożeni [...] boć gdy wam ci pochlebuią/ czynią to/ áby [...] porwáli was/ y ogniowi wiecznemu [...] poświęcili. KalCuda 102.

– Kto się kolwiek człowiekiem rodzi gdziekolwiek [...] luboby nászym smysłom niezwyczayną postáć/ lubo ozdobę/ uciekánie się/ lubo brzmienie/ lub też ktorążkolwiek moc miał [...] poydzie iáko my KalCuda 304.

– Iák piękne są kámienie/ iák śliczne budowánie Cerkwi tey Ierozolimskiey. KalCuda 270.

– Kij (ktorego Biczem Długosz zowiąc iednym Xiążęciem Rusakow miánuie) Miásto od imieniá swego Kijow nád rzeką Nieprem záłożył/ Zamkiem y cudnemi á budownemi wieżami opátrzył. KalCuda 235.

– [...] aliż nie gnieździ się ten bufo plugáwy pod wdzięcznie woniáiącymi/ czystości przyiemnym y lekárstwá pełnym Szpikánárdu krzákiem. KalCuda 234.

– Iáko po zimie wdzięczna wiosná/ po burzliwey chwili miła pogodá/ po chorobie zdrowie/ ták po ciężkiey ślepocie miły wzrok [...] nástąpił. KalCuda 228.

– Postánowiwszy ich [Kozaków] w Miásteczku Monástyrskim dobywać/ do Rádnych Pánow Kiiowskich po armatę/ prochy/ kule/ y inne do burzenia rzeczy należne posłáli. KalCuda 319.

– Ołtarz [...] Tu lekárskie chowa kości, Przeciw chorob burzliwości. KalCuda 37.

– Powstánie gdysmy ná odwrot płynęli/ wielka ná morzu burzliwość y záwierzuchá. KalCuda 223.

– To rozumiem: co popadáią Domu Duchá S[więteg]o burzyciele/ to co ponoszą członkow Chrystusá Páná szpeciciele. KalCuda 208.

– Pyszny [...] będąc człowiekiem bydlęciem się sstał/ y rozum ktory miałzarowny z ludźmi/ utrácił. KalCuda 175.

– Czyby też dziw nász człowiek mowię w bestyą grzechámi przetworzony/ bydło służebne niegodney Circes/ diably robotnik mogł kiedyżkolwiek do zbáwienia przyść. KalCuda 304.

– Widziałem [...] niezbożnego wyniosłego y podniesionego iáko Cedry Libáńskie/ y minąłęm/ álić go iuż nie mász/ y szukáłem go. KalCuda 192.

– Nápiszę [...] dla uwárowánia się tyra[n]skiey niewoli okrutnych tych stigyskich ceklarzow. KalCuda 260.

– Dni swoie kieruiąc ku dobremu zákonniczemu ciáłá ćwiczeniu/ one ku náznáczonemu prostowáła Celowi. KalCuda 274.

– Przyprowádził Mieszczánin synaczká swego/ ná imię Hrehorego/ do Monástyrá [...] á to w ten cel/ áby gdy iuż siłá ludzka w leczeniu choroby iego ustáłá; miłość się Boża y wielmożność Páńska nad nim okazała. KalCuda 256.

– Delineátia Pieczáry [...] 3. Cellá ś. Oycá nászego Theodozego. KalCuda 5.

– Po Národzeniu Páńskim Roku czterdzieści osmego/ zeszłey z świátá (ktory kto ták utitułował/ snadź ná prawdziwey świátłość poglądał rzeczy/ y odmienie nie podległey) álbo rácey z ciemności do świátá wiecznego/ celebrowálismy Fest Przeczystey Bogárodzice. KalCuda 175.

– Coż to wżdy robisz Pánie moy/ niewiem iáie to obchodzenie cáły dzień celebruiąc/ y niepotrzebną sobie knuiąc processyą. KalCuda 239.

– Názáiutrz uprosił O. Nektare[go] świętobliwego Presbyterá/ áby zań Swięta Liturgią przy Ciáłách błogosłáwionych celebrował. KalCuda 240.

– Co zá cudo Archányoł Micháel/ ktore y teraz Cerkiew ś. corocznie celebruie/ spráwił/ czytay. KalCuda 74.

– Chwáła Boża záwsze byłá celebrowána w Káplicy/ ktora iedná cáła byłá (y dziś stoi) pozostáła. KalCuda 56.

– Szyrokie Panstwa [...] odziedziczywszy, wielu celowałem urodzeniem, moznością, godnoscią. KalCuda 39.

– [..] własnym torem prawdy Swiętey Wschodniey Apostolskiey Cerkwie y sam idziesz, y swoich tędyż prostuiesz? KalCuda C4.

– Archiepiskopowie Konstantinopola nowego Rzymu, Uniwersalni Patriarchowie Swiętey wschodniey Cerkwie. KalCuda 55.

– Powiedział [złodziej]/ iż nie miał wszystkiey Icony obieráć z dostátku iey/ lecz iednę sztukę wziąć dlatego/ áby tę z pieniężywszy/ miał záczym do cháłupy swey (gdyż y iednego hálirzá iuż nie miałem) záwendrowáć. KalCuda 122.

– Modlcie Páná/ áby za wielką intercessią wászą/ ták tę/ iáko oney Chánáneyki dziecię/ uzdrowił. KalCuda 302.

– Niewiástá Chánáneyska wyszłá z gránic tych/ y záwołáłá do nie[go] mowiąc: Zmiłuy się nádemną Pánie/ Synu Dawidow/ Corká moiá od diabłá ciężką udręczoná boleie. KalCuda 302.

– [...] czytay S[więteg]o Dionisiuszá w Xiędze o Niebieskiey Chierárchiey/ w Roz: 4. KalCuda 143.

– Pan wprzod widząc kto ma y iák wiele grzeszyć/ onego chlusta iáko biczem ciáłá chorobą. KalCuda 157.

– Wszystkie zwierzętá náturálnie miłuią płod swoy: sáme ten karmią/ wy odrzucacie/ mámek chłopianek piersiámi záczásem w wielkiego vrość máiącego człowieká karmicie. KalCuda 161.

– Wszedł też y Niemczyk/ (ktorego ácz to potym żądał iákoby sámego y chłopięciá iego zwano/ nie powiedział/ lubo obawiaiąc się czego/ lubo chcąc sławę Bożą zátáić/ y wielki ten cud odkryć/ iako inney confessiey ludzio[m] nie nowiná) do Swiętych mieszkánia. KalCuda 178-179.

– Pan Bog [...] nieposłusznych y krnąbrnych roznemi chłości kłopotów biczámi. KalCuda 208.

– Dobrze stworzone [rzeczy] w bicze nam [Bóg] przetwarza/ ktorzy złe czynimy/ áby snadź te sáme przez bol/ ktory[m] chłoszczą/ grzeszącym złe były. KalCuda 231.

– Pan Bog [...] nieposłusznych y krnąbrnych rożnemi chłości kłopotow biczámi. KalCuda 208.

– Boleiący zdrowieią od niego [świętego olejku]/ gdy slepi wzrok utrácony przyimuią/ gdy gorączek rospalenie hámuie się / y w chłod przemienia. KalCuda 152.

– W Pieczárách wszędzie rowne iest chodzenie/ y owá ulicá nád drugą nizey się spuszczá. KalCuda 69.

– Rękę mowię práwą y nogę/ odięłá tey Káthárzynie ręká Páńska [...] nogę do Cerkwi chodzenia/ rękę do iáłmużny/ iáką mogłá dawánia. KalCuda 287.

– Nogá práwa mocnieysza iest do ruszenia się/ lubo chodzenia/ niż lewa. KalCuda 287.

– Szalenie lubo pozbycie rozumu/ iest chorobá z poruszenia wielkiego wiátrow y humorow w człowieku/ iż tákowe ukázowánia rzeczy inácey niżeli są w czuiących/ przez náturálne poruszenie wilgoci bywáią/ iakowe w phrenetikách lub szalonych. Co się dzieie od bládey żołtey y przypáloney cholery. KalCuda 236.

– Szalenie lubo pozbycie rozumu/ iest chorobá z poruszenia wielkiego wiátrow y humorow w człowieku/ iż tákowe ukázowánia rzeczy inácey niżeli są w czuiących/ przez náturálne poruszenie wilgoci bywáią/ iakowe w phrenetikách lub szalonych. Co się dzieie od bládey żołtey y przypáloney cholery. KalCuda 236.

– Mieysce to gdzie lezał [św. Theodozy] pozostało; y to swięte uwenerowawszy, idz zdrow: A pytaiącemu cobys tez w Kiiowskim widział Horizoncie, powiedz, wielem widział [...]. KalCuda 27.

– [...] tylko sam Chrystus Jezus Bog obráżony wzáiem obráżonemu Bogu Ojcowi y Duchowi świętemu/ iáko rowny dość uczynić może [...]. KalCuda 304.

– TERATOURGEMA lubo CUDA ktore były tak w samym Swiętocudotwornym Monastyru Pieczarskim Kiiowskim. iako y w obudwu Swiętych Pieczarach. KalCuda A.

– Gdy ci Práwosławny Czytelniku przynoszę Swięte Cudá Monástyrá Przebłogosłáwioney Rodzicielki Chrystusá Páná/ Pieczárskiego Kiiowskiego/ snadź y to sáme przynoszenie Cudem zechcesz báptizowáć. KalCuda d.

– Podobne cudom sług swoich y Antichrist sprawi: co do natury rzeczy/ mocą czartowską/ ale fałszywe/ co do sposobu cuda/ y do oszukania. KalCuda 78.

– Gdy ci Práwosławny Czytelniku przynoszę Swięte Cudá Monástyrá Przebłogosłáwioney Rodzicielki Chrystusá Páná/ Pieczárskiego Kiiowskiego/ snadź y to sáme przynoszenie Cudem zechcesz báptizowáć. KalCuda d.

– [...] ná ktore [taktaty] gdy lud ten nie przypada, száblą dekretowáć się przyszło. KalCuda C2.

– [...] y ták przez cáły tydniowy dekurs widzieć było woynę wielką miedzy obrzydłym y stárym kłamcą onym/ á miedzy pobożnym Oycem Zinowiusem/ o páchlęciá onego [...]. KalCuda 258.

– Przykazáń Páńskich pożytek dobry/ y sáme te przykazánia [...] demonstrowáli im. KalCuda 291.

– [...] ie wynoś się [...] by cię pychá do konditiey zwierzęcey [...] nie demowowáłá [...]. KalCuda 175.

– [...] Ná te drzewká pátrzáiąc/ przypominay sobie proszę/ iż te iáko wzrosły/ záwse iednáki owoc/ list iednáki (boć gruszká gruszki/ orzech orzechy/ dereń derenie rodzi) roszczą/ y wszystko co iest ná świecie/ pierwszego się swe[g]o trzyma początku/ szczegulny człowiek wypadszy z łáski Bożey/ w złość pośliznął się. KalCuda 185.

– [... o ludziách z szczerey złości detráhuiących Swiętym Pieczárskim [...] z żale[m] słyszę [...]. KalCuda 310.

– Diabli [...] zazdroszcząc zbáwienia y onych prześlicznych w gornym Ierusalem/ z ktorych niegodnicy są deturbowáni mieszkáni człowiekowi/ zá sobą tysiącámi sposobow ciągną nieostrożnego [...]. KalCuda 222.

– Toż Xiążę od Przeoświęconego Oyca Neophita [...] Swoim woienne iego Skronie diádemem koronuiąc, iest inaugurowáne [...]. KalCuda b2.

– O innych ktorzy przed nimi byli/ czytay w niedawno wydanym Polskim dialektem Swiętych Oycow Pieczárskich Páteriku. KalCuda 65.

– Ná ten to zapách ungwentow tych pośpieszáiąc miánowány Presbyter/ z Diaecesanem swoim wszedł do Cerkwie Przeczystey Pánny [..]. KalCuda 125.

– Spytałbym iákoby do pierwszego stanu niewinności mogł się dobić? KalCuda 304.

– [...] lázurowy dołomanik w ktorym był przyprowádzony ná sztuczki poszárpał [...]. KalCuda 295.

– [...] tylko sam Chrystus Jezus Bog obráżony wzáiem obráżonemu Bogu Ojcowi y Duchowi świętemu/ iáko rowny dość uczynić może [...]. KalCuda 304.

– [...] rękę [...] práwą y nogę/ odięłá tey Káthárzynie ręká Páńska/ á tá spráwiedliwości doświadczáiącey/ karzącey/ y potempiáiącey/ á snadź nie dármo/ gdyż te członki naypotrzebnieysze miáłá [...]. KalCuda 287.

– Iedinych lat kilkáset CZETWERTENSKICH siły Rostą/ gdy drugim przędze swey Prządki dowiły. KalCuda 306.

– [...] znowu do tego zmierzy obrázá; lecz znowu ieszcze dáley ciśniony padszy dobrze wytchnął drapieznozłodzieyskiey śmiáłości [...]. KalCuda 121.

– [...] włożywszy ná woz chorego á ten drobinczásty/ szkápę iedną cisáwą przyprowádzili do Swiętego Monástyrá Pieczárskiego [...] przywiązawszy ręce y nogi do drábinek [...]. KalCuda 294.

– Bezecną duszę swoię bez spowiedzi/ y wszystkich inszych Chrześciáninowi dobremu należytych Sácrámentow/ w ręce temu/ ktorego iárzmo dzwigał/ oddał. KalCuda 130.

– Strách padł wielki ná nich/ átoli roznie o tym disceptuiąc/ ulegli po wtore [...]. KalCuda 115-116.

– Rozumieią wysokolotni Theologowie o Ciáłách Swiętych/ że w tych w naywyzszym stopniu wszeláko wonia znáydowáć się będzie/ y ták iż od smysłu między zapáchámi y woniámi discernuiącego łátwo bárzo poznáć y przyiąć się może/ bez wytchnienia się lubo ewáporátiey. KalCuda 124.

– [...] niewstydliwie Presbyterowi Kielichy/ Diskosy/ Ryzy iákie chcą y kiedy wydáią [...]. KalCuda 131.

– Posluchaj Ewangelisty: Oco jedno prosić będziecie Ojca mego w imię moje/ będzie wam dano; jakoż gdy żądamy rzeczy/ które nie są od ziemie tej/ i które lub by i chciał mi z Krezusem każdy Monarcha proszącemu konferować/ niemoże: bo ich stądże skąd i ja dosiąga. KalCuda 160.

– Rozumieją wysokolotni Teologowie o Ciałach Świętych/ że w tych w najwyższym stopniu wszelako wonia znajdować się będzie/ i tak iż od smysłu między zapachami i woniami dyscernującego łatwo barzo poznać i przyjąć się może/ bez wytchnienia się lubo ewaporacji. KalCuda 124.

– O tymże tenże ná Listy do Philippińczykow y Gáłátczykow ták mowi [...]. KalCuda 66.

– [...] nie dasz się mu [czartowi] zánurzyć w świátá tego márności/ y ták obezoczyć/ iáko Philisteńczykowie Sámsoná/ iáko Nábuchodonozor Sedechiaszá Krolá. KalCuda 178.

– [...] gdy zábił Dawid Goliátá/ wszyscy Filistinczykowie pouciekáli [...]. KalCuda 135.

– [...] dáleko mnieyszy był státurą/ iáko wiele rodzáiow po nim Physik niech ráchuie. KalCuda 71.

– Gorączkę winem lecząc powiada Wilhorsky, Ze nie zawsze iest ważny Aphorism Doktorski. KalCuda 218.

– Dumne Kozakow Dnieprowych iuż trzeci raz ánimusze, odmścicielce szábli W. X. M. podáie, tábor nieprzyiázny odwadze otwira, y trupámi ná milę końkiemu kopytu gościniec burkuie [Hetman Polny Mikołaj Potocki]. KalCuda c3v.

– O Apoteko w gorniey Academiey maiąca Pieczary [...] iesli na początku wesela y smętku mego przepomnię was/ niech przyschnie ięzyk moy do podniebienia mego. KalCuda 22.

– Czás iák mol rzeczy gryzie, stárożytność głodna, Wszytko ie w wiekopomne zęby bárzo płodna [...]. KalCuda 8.

– [...] mol nieznáczny sukno gryzie. KalCuda 109.

– Lágáná rybká rzeczoná wlata gębą áż do sercá Wielorybowego/ ktore gryżąc ustáwicznie/ umarza go. KalCuda 301.

– [...] gruszka gruszki/ orzech orzechy/ dereń derenie rodzi [...] KalCuda 185.

– [...] áby ludziom przychodzący[m] nie szkodziłá/ do gruszki przed Pieczárą uwiązána byłá/ á przez dzień ták trwáiąc/ znowu ná noc do Pieczáry [...] wprowádzona iest. KalCuda 236.

– [...] gruszka gruszki/ orzech orzechy/ dereń derenie rodzi [...] KalCuda 185.

– Owych [...] szukáć/ ábym kárności tey/ ktorą ponoszą grobow gwáłciciele/ nie popadł/ nie ważyłem się [...]. KalCuda 19.

– [...] zá wielki bierz sobie pożytek/ Swiętá Uroczystości nie gwałcić dziełem nieprzystoynym [...]. KalCuda 214.

– [...] tylko sam Chrystus Iezus Bog Obráżony wzáiem obráżonemu Bogu Oycowi [...] dość uczynić może/ iákom wyżey tknął/ przykazáni Páńskich gwałtownik człowiek nie przyidzie do tego. KalCuda 304.

– Niewola iest człowieká wolnego gwałtowne zátrzymánie [...]. KalCuda 171.

– Ogień/ grad/ śnieg/ lod/ wiátr gwałtowny/ descz etc. czynią Słowo y wolą Páńską/ gdy ich używa [...]. KalCuda 321.

– [...] wygnániec [diabeł] [...] przemienił się w pielgrzymá/ odział hábit podrożny/ y szedł do drzwi iego/ prosząc áby go przenocował. KalCuda 300-301.

– Na mieyscu Archimandriczym obaczywszy Męża pobożne[go] y świętobliwego zakonu naszego odzianego habitem [...] rozumiał bydź Archimandrita. KalCuda 118.

– [...] nogę S. Theodorowi dla nátrząsánia y urągánia się z Swiętych Ruskich więtszego/ miedzy Haeretykami y inowiercámi urwał. KalCuda 116.

– [...] rozumiałem że się to wászymi działo przypráwámi/ y inuentiámi/ iáko was ozuwcy inowierni obmawiáią. KalCuda 150.

– Czytam iż Philip Mácedończyk syná swego z młodu záraz w woienney Akádemiey do spraw Ricerskich instruował [...]. KalCuda C2.

– Ná intent Pan Bog pátrza, lub sam nie przybywa Do Kiiowá Báybuzá rátunku dobywa. KalCuda 158.

– [...] człowiek cielesny/ musi z świátá tego ustępowáć/ przez interwent śmierci [...]. KalCuda 146-147.

– [...] pełni mowię y iteruy dobre votá twoie/ snadźci te ná ty[m] Trybunale zá dobrego stáć mogą pátroná. KalCuda 189.

– Kto ie [dobrodziejstwa] świátu [...] nie praesentuie/ tylko ten/ ktorego niewiarstwá y bluźnierstwá ustá są pełne/ á iád Bázyliszkowy pod ięzykiem iego. KalCuda d2.

– [...] mogąli dziwowiská/ iáko to Psiegłowcy/ Mnogorączci/ Iednooczci [...] bydź zbáwieni [...]. KalCuda 304.

– [...] wrzucone iest áby ludziom Co nie szkodził/ do turmy [...] Więc áby o smierć w ty[m] iednookienny[m] gmáchu nie przyszedł/ wypuszczony [...]. KalCuda 295.

– Hebrayczykowie iednorodnego Syná Pánny Máryey [...] opluwywáli. KalCuda 242.

– Szedłem do wyżey miánowáne[go] Ierodiakoná Liweriusa Piátnickiego/ ábym [...] ná iáki się mogł pożytek duchowny przysposobić. KalCuda 108.

– [...] weszłá do mieszkánia tych nabożnych Zakonnikow, Ieromonáchá mowię Dionisiusá y Monáchá Mákáriusá [...]. KalCuda 190.

– Ten [zakonnik] mieszkáiąc przy świątobliwym Ieroschimonáchu Pámbie Berindzie pokrewnym swy[m]/ zá posłuszniká/ czásu iedne[go] wpadł w ciężką chorobę [...]. KalCuda 232.

– [...] tylko sam Chrystus Jezus Bog obráżony wzáiem obráżonemu Bogu Ojcowi y Duchowi świętemu/ iáko rowny dość uczynić może [...]. KalCuda 304.

– [...] pátrz ná udáwienie się Iudászowe/ poyźrzy ná postępek Cháimow [...]. KalCuda 255.

– [...] zakonnik Mákáry [...] po pułnocnych y Iutrznich modłách wyszedł z Cerkwie [...]. KalCuda 190.

– Ná wielu się to y ná onym Olimpusie kácerstwá Ariańskiego Episkopie w Cártháginie wypełniło [...]. KalCuda 244.

– Iák mizernie (imieniá nie tknę/ żę czásow nászych rzecz byłá) ná Wołyniu kończyłá bieg życia swego Páni/ odziauszy się w Stycharion Diákoński/ y kádzić wźiąwszy kádzilnicę ná pośmiech Religiey Práwosławney ośmieliwszy się. KalCuda 131.

– Y rozgniewawszy się Ozyasz/ trzymáiąc w ręku kádźielnicę/ groźił Kápłanom Páńskim/ y wnet wystąpił trąd ná czoło iego przed Kápłany w Domu Bożym. KalCuda 132.

– Pan Bog [...] synaczká wászego z morderstwá przebrzytkiego tyránná/ y z iego kátownie wyswobodził [...]. KalCuda 249-250.

– W tym [miasteczku] iest klasztor Panieński/ wiele [...] rozmáitego Stanu y condiciey świętobliwych zakonniczek/ w zámknieniu máiący. KalCuda 23.

– Z szarańczą z one[go] komina Apokalipsyskiego Hetruszczyk wyszły [...] wielkie grzechow y smrodliwe tłumoki. KalCuda 248.

– Dumne Kozakow Dnieprowych iuż trzeci raz ánimusze, odmścicielce szábli W. X. M. podáie, tábor nieprzyiázny odwadze otwira, y trupámi ná milę końskiemu kopytu gościniec burkuie [Hetman Polny Mikołaj Potocki]. KalCuda C3v.

– Pyta zołnierz Theologa/ mogąli dziwowiska/ iako to Psiegłowcy [...] krolestwo wiekuiste odziedziczyć? Prawi mu Theolog/ iż mogą/ y tamże zaraz daie affirmatiey swoiey ratią z S Augustyna. KalCuda 304.

– [...] ten okopcony czárt/ gdy dworzan Chrystusá Páná do swoich záciąga kominow/ w obrzydłey lárwie swey y przemierzłey mászkárze nigdy się nie praesentuie. KalCuda 3.

– Sławá ná rzecz prawdziwą lárwę łgárstwá kładzie [...]. KalCuda 2.

– Kto chce mieć z dźieci vciechę/ wykorzeniay złość z sercá ich /mowi Mędrzec/ by y brzozą: zámáłu prostuy ie/ iáko pilny sádowniczy prostuie látoroski swoie/ by się nie krzywiły złościámi/ y potym iáko niepożyteczne wyćięte y w piec wrzucone nie były [...]. KalCuda 185.

– [...] wszák wiesz, że ná świecie tym woynę toczysz/ w ktorey gdy plác otrzymasz/ w te bramy triumphator, ktore náśládowcom swym Iezus Christus otworzył ná Wniebowstąpienie swoie/ od Anielskich legionow będziesz z rádością wprowádzony. KalCuda 222-223.

– Nie trwasz o morskie wody/ zboycow się nie lękasz/ śmieiesz się z gniewu Neptunowego/ y gorom podobne zwyciężasz wáły/ dla tych dostátkow/ które ostáwić musisz o człowiecze: potym iednym czehłem/ lubo leytuchem/ gdy cięz żywych reiestru wymáżą/ z opłákáną chwilą szmer robáctwá nástąpi/ przyodziany. KalCuda 14.

– Lekce tedy te pierwiastki Cudá uważywszy/ znowu pokłádli się y spáli. KalCuda 115.

– Dzierz mocnieyszych [psów] náde lwy/ iákie są Albáńskie/ by cię czásu potrzeby od nieprzyiácielá twego obronili. KalCuda 114.

– POwiał Aqwilo z gor Hyperboreyskich/ y źimney poddány Dniepr Kiiowski Cynosurze zkliiwszy/ konnemu mostem posłał/ skrzepił/ poburkował/ powárzył drzwá/ postrzygł listową ich ozdobę/ stárośiwym ie przyodźiał śrzonem/ powietrze śćisnął/ domowe poskwárzył ptástwo/ podrożnym pilny dech odiął/ innych z ludźi pomroźił/ innych do ćiepłego przypiął kominá. KalCuda 138.

– Nad sławę nic prędszego/ ktora lotem zyiąc sił dostępuie [...]. KalCuda 214.

– Lay wielkich ieslić Pan máłą intratę máiący/ nie choway: pomni iż gdy Poetowie práwią/ że Actaetoná pśi ziedli; mowią nie o sámym/ ále o dobrách iego/ ktore iák skoro rosproszysz/ ták skoro ziedźiony iesteś. KalCuda 114.

– Boginią nikt nie będzie gromić, Nikt boskich sądow nie pomyśli łomić [...]. KalCuda 35.

– Pánowie lubo przyiacioł/ lubo namiestnikow/ lubo Vrzędnikow swoich słodkim á łápáczkowátym słowam vwierzywszy/ poczciwych o hániebną nienawiść/ wygnánie/ lubo śmierć przypráwuią. KalCuda 102.

– Cudotworna y święta tá iest Łáwrá Kniáże Páwle /wiele z wiárą tu przychodzących zá modłámi świętych Pátriárchow nászych Antoniego y Theodozego Pieczárskich/ y Vczniow ich świętobliwych/ zdrowie znowu otrzymywáią. KalCuda 153.

– [...] krzywdę Rodzicielce Páná nászego y Zbáwicielá Chrystusá Iezusá/ y nam wszystkim/ iey Swięty Obraz z przystoyney ozdoby łupiąc czynisz? KalCuda 122.

– Gdy drapieżnego Iástrzębá spuści myśliwiec ná lękliwego zaiąca/ ten doleciáwszy go/ łupi y wydziera mu pázorámi oczy/ do bespieczney nie dopuszczáiąc go krzewiny. KalCuda 148.

– Abowiem bymi był złorzeczył nieprzyiaciel moy/ wżdy bych był wytrwał/ y by był ten ktory mię nienawidźiał/ przećiwko mnie wielkie rzeczy mowił/ snádź bych się był skrył przed nim: ále gdy kłopot od swoich/ gdy vćisk od łżebráciey/ żáledwie znośna/ przećie iednák im ten ćięższy/ tym więtszey v Páná Bogá korony przyczyną bywa. KalCuda 105.

– Iak wielką tę Máchinę widźisz wystáwioną, Iák oglądasz máysternie Gośćiu wywiedźioną: Lat dwieśćie trzydźieśći trzy tylko rumy były, Od Báttiiá gdyż Cerkwie swey ślicznośći zbyły. KalCuda 28.

– Gdy ći Práwosławny Czytelniku przynoszę Swięte Cudá Monástyrá Przebłogosłáwioney Rodźićielki Chrystusá Páná (...) Snadź y to sáme przynoszenie Cudem zechcesz báptizowáć. KalCuda d°.

– TEPATOYPFHMA lubo CUDA ktore były tak w samym Swiętocudotwornym Monastyru Pieczarskim Kiiowskim. iako y w obudwu Swiętych Pieczarach. KalCuda A.

– Przystąpiła do niego [Jezusa] niewiástá máiąca słojek Alábástrowey máści bárzo kosztowney/ y wylałá ią ná głowę iego gdy siedział u stołu. KalCuda 126.

– Nieboże Symeonie/ tu już Chrześcijanie/ idź do domu/ do którego wchodząc/ spotka go usiennych drzwi gospodarz; […] zawiedzie go do szopy/ słomą nakryje; a gdy ci odeszli/ do mazanki wprowadzi/ nakrarmi/ napoi/ obmyje. KalCuda 171.

– Toż Xiążę od [...] dwu Swiętobliwych Episkopow Mitileńskiego y Meletyyskiego, y innych wielu ná thron Cárstwá Ruskiego [...] iest inaugurowáne. KalCuda 62.

– (...) weszłá do mieszkánia tych nabożnych zakonnikow, Jeromonácha mowię Dionisiusá y Monáchá Mákáriusá. KalCuda 190.

– (...) gdy woinie Caesarz Konstántyn Monomách ná Wschodźie z Persámi y Łáćinnikámi (...) posyła tedy tego Metropolitaná KalCuda b 2.

– Śmierć [...] z rydlámi y motykámi Krolewskie Berłá porownywa. KalCuda 188.

– [...] poprácuię czás iáki zá dobrodzieystwo ták wam Wielebnym Oycom y Zakonnikom, iáko y nabożnym Zakonnicam/ pobliżu Cerkwie Swiętey [...] żyiąc sobie. KalCuda 265.

– Od wszelkiego obronić możemy się iákimżkolwiek zástępem nieprzyiacielá/ ná przeciw śmierci muru nie mamy [...]. KalCuda 189.

– [...] Aniołowie ustáwicznie násycáią się widzenia Boże[go] [...]. KalCuda 225.

– [...] przyłoż pieczy y pilnego usiłowánia/ ábyś [...] oney [światłości] się wiecznie z Assistentámi Cesárzá niebieskiego násycał. KalCuda 108.

– [...] długich dniow násycę go [...]. KalCuda 232.

– [...] oczy się choremu otworzyły/ y długo niewidziáney słoneczney piękności násyciły [...]. KalCuda 148.

– Patryarcha nasz THEODOZY [...] zapozwany stawił się przed Areopag Niebieski. KalCuda 118.

– O Apoteko w gorniey Academiey maiąca Pieczary [...] iesli na początku wesela y smętku mego przepomnię was/ niech przyschnie ięzyk moy do podniebienia mego. KalCuda 22.

– Niewiástá Chánáneyska wyszłá z gránic tych/ y záwołáłá do nie[go] mowiąc: Zmiłuy się nádemną Pánie/ Synu Dawidow/ Corká moiá od diabłá ciężką udręczoná boleie. KalCuda 302.

– Jáłmużny y Ofiáry [...] obfity pożytek y niewysłowione dobro onym [zmarłym] przynoszą; álbowiem nie dármo są te rzeczy postánowione. KalCuda 66.

– Názáiutrz uprosił O. Nektare[go] świętobliwego Presbyterá/ áby zań Swięta Liturgią przy Ciáłách błogosłáwionych celebrował. KalCuda 240.

– Obrzydły Archanioł iako zawsze rebellizować tobie [Boże] będzie. KalCuda 298.

– Dobrych rzeczy [...] Serce wesołe opowiadáczem iest KalCuda 297.

– Tą wodką łez z serdeczneo zdroiu wypłynęłą/ gdy pomázuie nogi wszetecznicá v Ewángelisty Chrystusowi Pánu/ grzechow odpust doskonáły otrzymywa: tá Máryą Egipską podobno simile volens, od simile ferre, hoc est caelum aqueum, ná powietrze podnośi; tá Pietrá vsładza y swobodźi od grzechu: Tey y ty Práw: Czyt: wodki łez żywey zá grzechy twe vżyway/ bieli tá czarnośći wszelkie/ gdy się wyleie pięknie/ y lubo to iest szosta y ostátnia własność wody/ że iey nie kupuią/ (co o pospolitey rozumiey) tą ty kupisz to/ co niczym innym nie kupisz/ y miedzy cztyrmá biádámi/ ktore czárt nánośi ná mizernego człowieká/ łátwo iedney vydźiesz/ to iest ślepoty/ boć nie dasz się mu zánurzyć w świátá tego márnośći/ y ták obezoczyć/ iáko Philisteńczykowie Sámosoná/ iáko Nábuchodonozor Sedechiaszá Krolá. KalCuda 178.

– Przez cáły tydniowy dekurs widzieć było wielką woynę miedzy obrzydłym y stárym kłamcą onym/ á miedzy pobożnym Oycem Zinowiusem/ o pácholęcia onego. KalCuda 258.

– Dopędziwszy do kresu uzdrowienia pácholęcego/ wieniec zwycięstwá nád nieprzyiáznym wrogiem otrzymał. KalCuda 258.

– Pátrzcie, przed ktorym twierdze Empireyskie drżały. Y ták nieme ná pad swoy skáły się pátrzáły. KalCuda D.

– Ze ták srogo przebiia Rycerz smoká tego. Nie dziwuy się, boć mśći się ná nim pádu swego. KalCuda D.

– Zápach piękny y wonia nigdy ná płáczliwym tym wygnániu nászego pádole niesłychána ukazáła się. KalCuda 104.

– Y w Nowym ofiárá zá umárłe przed lat dwánaście set byłá [...] w roku 430. páginá 455 editiey Krákowskiey. 1603. Roku. KalCuda 66 (marg.).

– W Pieczárách [...] owá ulicá nád drugą niżey się spuszcza; co bydź koniecznie ná ćwierć mile dobrey dostánia pod sámym Dnieprem musiáłoby/ idąc w doły/ y wychodząc znowu ná págorki wysokie/ do tego czásu by zábáwiło bárzo więcey niż teraz. KalCuda 69.

– Oycowie śś. Celle y Monástyr záłożyli; palámi ostáwili/ y Pieczárskim názwáli. KalCuda 56.

– Támten cię postem dręczył/ paleniem mordował/ nákoniec strzały w piersiách twych uwięzieniem zámordował. KalCuda 114.

– Szańce w-koło tynu porobił/ y iął z dział palić wprzod do cudzoziemskich ludzi/ lecz im niewiele [...] radził. KalCuda 319.

– Weźmi ogień ten w siebie/ ktorego procz człowieká żadne inne stworzenie użyć nie może/ á pałay ku Bogu twemu/ spali ten grzechowe zakáły. KalCuda 259.

– Lubo tego wiele pámiętnikow z nabożney Bráci nászey iest/ sam [...] Archimándrycie opowiedział. KalCuda 159.

– Temiż [łzami] okropił iágody swoie/ pátrząc ná ich nabożne przez całą Pánáchidę y Páweczernicę do Páná swego wzdychánie. KalCuda 125.

– Ráno w Poniedziáłek Festu tego nábożny Ociec Antoni Swietohorec/ ná ten czás Pánámar Sophiyski/ szedł wedle porządku nabożeństwá wschodniego do Namiesniká. KalCuda 197.

– Ktoż cię tákowym Pánámarem o człowiecze postánowił/ ktory iáko ślepowron/ tłukąc się po nocy/ krzywdę Rodzicielce Páná nászego [...] czynisz. KalCuda 121-122.

– W tym [miasteczku] iest klasztor Panieński/ wiele [...] rozmáitego Stanu y condiciey świętobliwych zakonniczek/ w zámknieniu máiący. KalCuda 23.

– Przyszedł W: O: Archima[n]dryt Nicephor z Xiążęty y Panięty do Cerkwie: zá ktore[go] weście[m] Páráecclesiách stoiąc w ołtarzu/ zátrwożył się bárzo. KalCuda 119.

– Apollo [...] będąc na czworoniedzielney gospodzie u Constellátiey Niebieskiey Pánny/ widział desuper przyszłego do Domu Naś: Bogárodzice Práwdziwey Matki y Pánny/nieiakiegoś człowieczká. KalCuda 199.

– Nie paráiąc się o żadnych tyráństwách ciał swych/ przez zábiiánie przyiáciołámi y brácią się Chrystusowi stali KalCuda 118.

– Żiy dobrze/ iákożkolwiek ci Pan rozłączyć się z ciáłem każe/ o tym się nie paray. KalCuda 106.

– Ná mieyscu przyciemnieyszym/ gdzieto monum[en]tum iest [...] erigowáne/ pieniądz ználazł y temuż Páráecclesiárchowi oddał. KalCuda 107.

– Páráecclesiárch Dziakon Liuerius/ znowu począł pokłonem do ziemie [...] dziękowáć. KalCuda 107.

– Użył Jerodiákoná Liueriusá Piátnickiego ná ten czás Páráecclesiárchá/ áby trunienkę Swiętey Juliánny Holszáńskiey/ nieskázitelnie y dziś w ciele leżącey odemknął. KalCuda 129.

– W tey promociey los padł ná nabożnego Brátá z młodszych Rufá Połowkowiczá/ áby Páráecclesiárchią/ y Cerkiewnym ochędostwem y ozdobą z pomocnikámi swemi záwiádywał. KalCuda 193.

– Tym [ozuwcom = oszczercom] poprawy życzę [...] áby z Rectorem ciemności y oycem kłamstwá [...] kocháiąc się w páráfitách tám nie záiecháli/ gdzie prawdy nie masz. KalCuda 165.

– Tractat pirwszy Paragraph pirwszy. 1. O rożnych koło Pieczar SS. miedzy rożnemi ludzmi opiniách. KalCuda 1.

– Iáko [...] ciáło od dusze odłączone cudá wydawáć może? [...] párálitikow oczyszczáć? KalCuda 90.

– Onym [olejkiem] innych wielu/ w chorobách rożnych/ á osobliwie páráliżách y kádukách curował y uzdrawiał. KalCuda 151.

– Páráliże curować, wzrok ślepy przywracáć/ zaliż y te [cuda] nie tákież? KalCuda d2.

– Iákoby uleczáły skázy cielesne/ z dzisieyszych ślepych okázuie się/ y wyżey nád Páráliżem záráżonemi/ y wielmi boleiącymi widzielismy. KalCuda 29.

– Dziwniey záś/ ktoż wiek przeprowadzał/ iáko ten/ ktoremu mátka puszcza/ pokrewni iáskinie/ ze Lwámi/ Párdy y Tigrisy brácia. KalCuda 79.

– Błyszczące się gwiázdy w niebo ták iáko Diáment w pierścień wpráwiony, wsádzone, wszystkie sie okázuią. KalCuda 279.

– Hecuie Płátnyrz Zbroie/ Złotnik doświádcza ognie[m] złotá [...]. KalCuda 174.

– [...] gdy[m] ták leżąc po Dáwidowsku práwie modlił się y lámentował/ przybieży [...] Komornik moy [...]. KalCuda 312.

– [...] wspominam sobie dzisieyszego imieniem Andrzeiá [...] gdy związki ie[go] y przywiezienie do Swiętey Łáwry Monástyrá Pieczárskiego upátruię/ y ná sukien twárzy/ rąk/ ciáłá wszystkiego pobicie/ poszárpánie poglądam. KalCuda 293.

– Cerkwi święte [...] gdzie dawną stárzáłością pobutwiáłe zostáwáły, te ták popráwowáć, iáko niedawno Xiążę Mikołay rodzony W. X. M. w máiętnościách swych postárał się, roskázuiesz. KalCuda C4.

– Słuchay tych coć rzeką/ nie pochlebią pewnie tobie ci káznodzieie. KalCuda 251.

– Gospodarz [...] wziąwszy świętą Nogę/ ná czystym y białym obrusem nákrytym stole położył/ świece/ pochodni/ pochodnie płomieniowi/ płomień zápalił wszystko oświecáiącemu słońcu. KalCuda 116.

– [...] záwitał Dnieprem pod gory [...] á wysiadszy w wieczor z nawy/ y rano po nich pochodziwszy/ błogosłáwił ie/ krzyż wkopał. KalCuda 52.

– Wskazał był święty/ áby nikt nie widział o Ciáłá iego świętego pochowániu. KalCuda 97.

– Pokoy on y uciechy/ ktorych ci [święci] záżywáią/ przed oczy kładnąc/ owych pochwalámy y náśládowáć ich záostrzámy się. KalCuda 181.

– Położmy tu [...] Słońcá pomraczenie y Miesiącá pociemnienie przecudne/ dla tych konsideráciy/ pierwsza że w ten czás nie było złączenia Słońcá y Miesiącá/ ktore ecclipsim causuie. KalCuda 72.

– Co rok áby pokłon swoy Przeczystey Bogárodzicy oddał/ y ŚS. Oyco[m] Pieczárskim/ y cudownym ich Reliquiam" pocześć przystoyną uczynił/ przychodzi: dáiąc z siebie przykład/ iż dobrodzieystwá ná Mármorze pisáć trzebá/ á nie ná wodzie. KalCuda 269.

– Ktokolwiek podemną wojuje/ a jest pieszy/ jezdnym uczynię/ jeśli jeździec/ przydam poczworne/ jeśli wioskę trzyma dam wieś dobrą/ jeśliż tę ma/ dam miasto/ jeśli to ma/ dam Prowincją/ Złoto zasię wagą a nie liczbą rozdawać się będzie każdemu. KalCuda 160.

– Obaczę Cerkiew Przeczystey Pánny Pieczárską [...] podáley tey wáły Kiiowskie/ y inne z drzewa fortece widziałem. KalCuda 254.

– W.X.M. męstwem swym ták látá sobie deuincowałeś, że żadne biegu swego nie odpravi, áżby pierwey osobliwym honoris podarem WX.M. mile uszánowáło. KalCuda C3.

– Po Zmiiey y po Bázyliszku chodzić będziecie/ podepcecie Lwá y Smoká zdrowo. KalCuda 220.

– Dusze násze [...] Nábuchodonozor/ to iest siedzący w ciemności podeptał ie/ grzechow táránámi/ czy báránámi/ bo arietes zwano [...]. KalCuda 269.

– [...] wieniec zwycięstwá nád nieprzyiáznym wrogiem otrzymał [...] y hárdego náiezdniká podeptał siły. KalCuda 258.

– [...] w swiętych zapáchách gdy zákochamy się pewnie Assyryiskich/ Sábeyskich/ y Arábskich woni wdzięczność podepcemy/ rumienidłá y piżmá wywołámy [...]. KalCuda 126.

– [...] śmierci żądło podeptawszy Triumphator powstał/ y wszedł w niebieskie kráiny. KalCuda 85.

– [...] ci [pustelnicy] iáko się sequestrowáli od świátá/ ták przyszli do tego/ że świátá godne rzeczy podeptawszy/ nád świeckie odpráwowáli/ y teraz odpráwuią. KalCuda 79-80.

– Swiátá podeptánie, y ná frászki iego odpowiedź. KalCuda 188.

– [...] owi [...] omdlewáli/ upadáli/ y nogámi ludzi nie idących/ ále ná kształt rzek płynących podeptywáni. KalCuda 103.

– 60. Scieszka do Celle [...] 62. Studnia podla tey Celle. KalCuda 7.

– Z strachu padł [...] podla tegoż ogniská/ podle ktorego stał y głowa ná prog trafił. KalCuda 122.

– Potwarz iest fałszywe y złe grzechu ná kogo włożenie/ tegdy człowiek czyni podobi się Bázyliszkowi. KalCuda 164.

– Ja [...] ludzi wiele podobnych wzrostem świętemu y teraz żyiących nalazłem/ Tych ktorym świętego assimiluię/ opuściwszy to przypominam/ iż lat pułpiątnasta temu/ iako Swięty ten żył. KalCuda 70.

– Nie rozumiey Práwosł. Czytelniku/ áby wszystkie Kátálogi/ y do nich wpisánych/ gdy te czytasz/ podałe[m]ci boć záledwie podobna ku poráchowaniu liczbá/ w kilku wielkich bárzo xięgách iest tych nábożnych ludzi imien [...]. KalCuda 65.

– Przyśpiał wieczor/ poydzie ostátkow opatrywáć do piwnice Pieniczy pobożny; w te y owe vderzy/ y zákołáce probuiąc beczkę/ káżdę naydźie pełną/ áż do ostátniey/ á zádźiwieniem zdięty/ przywoła posłusznego Podpiwniczego/ y rzecze: zkad ták wiele piwá? KalCuda 202.

– [...] wygnániec [diabeł] [...] przemienił się w pielgrzymá/ odział hábit podrożny/ y szedł do drzwi iego/ prosząc áby go przenocował. KalCuda 300-301.

– Pan Bog [...] ná bespieczną ufność pogląduiąc/ ktorą macie ku niemu/ á to Synaczká wászego z morderstwa przebrzytkiego tyránná/ y z iego kátownie wyswobodził. KalCuda 249-250.

– Gdy piie Bálthásár [...] z kielichow w Cerkwi Sálomonowey pográbionych/ bez rámion y ciáłá drugie[go]/ ręká igłá pisáć ná ścienie. KalCuda 287.

– Onisko Pálczyk zá swoy grzech ręki z dziáłá pogruchotániem złamáney Przebłogosłáwioney Rodzicielki Bożey o porátowánie żąda/ uleczenie y odpuszczenie prosił. KalCuda 273.

– Gdy śmiercią uspione ciáło Germániká/ oycá one[go] Cáliguli Cesárzá li Rzymskiego rzekę/ czy [...] cnot ich pohánbicielá záprawdę wątpię/ ná stosie drew kosztownych palone/ gdy ciáło z kościámi obgorzawszy spopieláło/ serce cáłe od skázy ogniowey pozostáło. KalCuda 259.

– A w wielkiey Cerkwi tymże sposobem zápaliwszy swice pokádziwszy/ lubo sámi święci ktorzy w niey odpoczywáią/ lubo oni wirzchnich Páłacow Tworce assistentowie Anyeli; swoie continuowáli modły. KalCuda 139.

– Záprawdę záwstydźi was tá Páni Báybuźina Polánki/ y Roxolánki/ ták ná sądźie Páńskim/ iáko Sábá Krolowa tych o ktorych Ewángelistá spomina/ Zydow/ iáko Niniwitscy mieszczánie tychże; iż wy ktore mieć potomstwá nie możećie/ do Bogá o nie; iáko niepłodne przedtym mátki/ po tym gdy śluby swe ku Pánu vczyniły od niego otrzymáły osobliwe potomstwo... KalCuda 160.

– Tráfiło się czásu iednego/ że Ociec Pieczáry nie postrzegł rozżarzenia iego rychło on porwawszy duże poláno puści się ku niemu/ y o włos/ by do Celle był nie wpadł/ od śmierci zá dziesięcinę nie był wytkniony. KalCuda 281.

– *8. Cell stárych wrząd cztyry. 9. Cellá zakonnika Połátnego. KalCuda 21.

– Znáczy [oliwa] łáskę Bożą/ co iáśnie się okázuie ná Krolách/ ktorzy gdy tą pomázowáni bywáią/ záraz łáskę Páńską otrzymywáią. KalCuda 228.

– Kto zwyciężył? Andrzeiá pomieszáł Czárt z młotem, Andrzey Diabłá rzucáiąc precz z siebie ze błotem. KalCuda 293.

– Záś iż to wpisánie y przy Liturgiey S. zmárłych pominánie y onym iest pożyteczno/ y dawno Cerkiew Swięta ustánowiłá odpráwowáć/ stąd się znáć daie/ iż y w tym stárym zakonie [...] to było. KalCuda 66.

– Z innych Domow Wielkich Dobrodzieie tegoż s. Monastyra, w Pomininnik Pieczárski po żywocie, gdziekolwiek on im przyszło terminowáć, wpisáni, liczba przydána, znáczy kártę w Pominniku, ná ktorey ten Dom położony, Przydano. KalCuda 61.

– Położmy tu [...] Słońcá pomraczenie y Miesiącá pociemnienie przecudne/ dla tych konsideráciy/ pierwsza że w ten czás nie było złączenia Słoncá y Miesiącá/ ktore ecclipsim causuie. KalCuda 72.

– Przyprowádzony był człowiek [...] obiedwie oczy nienawisną máiąc ślepotą pomráczone/ z dziecinnych ieszcze pieluch. KalCuda 106.

– (...) tedy pobożny Jerodyákon Helizeusz/ iż ta Białagłowá w dzień Niedzielny przypątnowáłá do niego/ y ten przemieszkáłá: w dzień Poniedzielny ták Sámey iákoz dziecku/ nic z pokármow/ áni picia nie dał (...) KalCuda 183.

– Skoro [...] temu lekárstwá przydano/ zárázem ięło popieleć. KalCuda 259.

– Śmierć [...] z rydlámi y motykámi Krolewskie Berłá porownywa. KalCuda 188.

– Mniey miáłá ona ubożuchna wdowá Sáreptáńska [...] y to dla Proroká Heliaszá zámiesiwszy upiec pokorzyłá. KalCuda 128-129.

– Powiał Aquilo z gor Hyperboreyskich/ y [...] domowe poskwárzył ptástwo/ podrożnym pilny dech odiął. KalCuda 138.

– ...posłuszeństwo troiákie iest: iedne nierozsądne/ y w nieposłusznych rzeczách posłuszne; Drugie/ ktore posłusza w tym doczego iest przywiązáne. Trzecie doskonáłe/ ktore posłusza we wszystkich słusznych y przystoynych rzeczách. KalCuda 111.

– Rázow práwi przez rok wiele przydáło się; á osobliwie návroczystośći y Swiętá więtsze/ że wszystkie dobrze bárzo pogáśiwszy z posłusznikiem iednỹ w Cerkwi świece/ z tey/ raz y drugi pilnie dla wárowitych ludźi opátrzywszy/ wychodźiłem pośledni zámykáiąc: zás do iutrzenie nikt wprzod nie wchodźił nádemnie... KalCuda 193.

– ...siądź ná tey Mogile, Odpoczni nogom y pospi swą chwilę... KalCuda 42.

– Bierze [ryba] w ustá swoie słoną wodę/ tudzież ią osładza/ ná ktorey słodkość gdy się pośpieszáią drugie rybki/ pożyra ich. KalCuda 102.

– ...że y sam [Bóg] bez pośrzednikowánia cudzego/ co do náchylenia áffektu ku dobremu/ człeka pilnuie/ záś gdy śrzodkuią Aniołowiedo oświecenia umysłu wprzod/ potym do odpędzenia szátánow służą. KalCuda 225.

– Taler srebrny od potarcia y dotknionia się kámieniá Philosophskiego [...] zaraz został złotym. KalCuda 297.

– W połowicy záś potárczki tey z niezwyciężonym przed tym Annibalem do Kápui/ y wszystkiey Cámpániey ná stánowisko nie stempuymy. KalCuda 126.

– Widzieć było woynę wielką między obrzydłym y stárym kłamcą onym/ á miedzy pobożnym Oycem [marg.] Potarzká z diábłem. KalCuda 258.

– Opętány [...] był ze wsi Kniáhinicz; nie dáleko miásta Rohátiná leżącey/ bárzo wiele biad od tego Duchá przeciwnego cierpiący/ y więcey niżeli one wieprze potonołe znoszący; boć támte nátychmiast potopił... KalCuda 245.

– To Xiążę że było bárzo silne, gdy stáczał potrzebę z Genueńczykámi nád morzem, Hetmáná ich [...] porwawszy, przyniosł żywego do obozu swe[go]. KalCuda 62.

– 22. Swięci Theodor y Bázili Męczennicy/ pozábiiáni od Xiążęciá Kiiowskiego Mścisłáwá. KalCuda 16.

– Przemetamorphosowały sie [...] Swiątynie Bogu na brzydkie Meczety, gdzie Archierej [!] przedty[m] wszytkich rzeczy Tworcy Hymny święte/ dziś Poganin Machometowi odprawuie ceremoniae przeklęte. KalCuda 314.

– Y iák lud Izráelski od Pháráoná w niewolą záprowádzony/ ćiężkie iárzmo dzwigáć/ y proć Aegipskie muśiał przyłanki. KalCuda 171.

– Podrożny záś gdy się przymierzkło/ dáley się ruszy [...]. KalCuda 170.

– Szalenie lubo pozbycie rozumu/ iest chorobá z poruszenia wielkiego wiátrow y humorow w człowieku/ iż tákowe ukázowánia rzeczy inácey niżeli są w czuiących/ przez náturálne poruszenie wilgoci bywáią/ iakowe w phrenetikách lub szalonych. Co się dzieie od bládey żołtey y przypáloney cholery. KalCuda 236.

– [...] bluźnierstwo iest gdy kto przypisuie Bogu to/ co onemu nie przysłusza/ álbo o nim niemowi się [...]. KalCuda 244.

– [...] nie rozumiey że czuć zakonnikom y Duchownym tylko sámym przysłusza/ y tobie należy/ ponieważ procz ożenienia/ y od pokármow niektorych wstrzymánia też chrześciánin kożdy/ co dobry zakonnik wypełnić powinien. KalCuda 120.

– Iesli ta[m] compánia z grzesznymi wynáleziona rádość przynosi, z Anyołámi w niebie chwalcy Boży żyiąc/ uczciwszy dostáli/ co przystoynieysza iest? KalCuda 237.

– Nie frásuy się Dobrodzieiu/ żyw będzie przytłuczony człowiek/ iuż odkopan do głowy/ pogląda oczymá sám y tám. KalCuda 312.

– Szedłem do domu [...] roskazawszy grábárzom/ ktorych liczbá byłá mnogá/ odrzucić prędko ziemię/ y odkopáć przywálonego człowieká zádławionego. KalCuda 311.

– [...] groby wyniesione. Iednym upadem ciężko ieczą przywálone. KalCuda 25.

– Pyta zołnierz Theologa/ mogąli dziwowiska/ iako to Psiegłowcy [...] krolestwo wiekuiste odziedziczyć? Prawi mu Theolog/ iż mogą/ y tamże zaraz daie affirmatiey swoiey ratią z S Augustyna. KalCuda 304.

– Ci krzykną rádośnie: Chwalcie Páná ná Niebie [...] ci pokłonem do ziemie Máiestat Boży ádoruią. KalCuda 139.

– [...] ná iáłmużnę ręce [...] rosprostárłá/ ubogim miłośnicá/ sierotom mátká [...]. KalCuda 174.

– Ia z Archilochem niechce mieć zabáwy/ Ni z Hipponáktem iákowey rospráwy; Sieką ci swym żądłem rádzi/ Chociaż im nikt nie záwádzi. KalCuda 38.

– PO rożnych Mársowych z niespoykoynemi Zaporozkich Mołodcow pod Periásłáwiem kupámi rospráwách [...] przyciągnęło rożnych Compániy do tysiącá boiowniká pod Kiiow [...].. KalCuda 318.

– Arábskich woni wdzięczność podepcemy/ rumienidłá y piżmá wywołamy/ boć te zákrytych biad y smrodow wnętrznych pewne są znáki [...]. KalCuda 126.

– [...] kłamcá ten/ gdy towáry swey mátániny [...] chce zálecić/ osobliwą dáie im sukienkę/ y zkąd inąd wziętym rumieni ie rumienidłem [...]. KalCuda 2.

– [...] kłamcá ten/ gdy towáry swey mátániny [...] chce zálecić/ osobliwą dáie im sukienkę/ y zkąd inąd wziętym rumieni ie rumienidłem [...]. KalCuda 2.

– Ci záś ktorzy ie im dáią/ niech sobie to dobrze ruminuią/ co mowi Swięty Hieronim: Rzeczy ubogich dáć nieubogim/ iest część świętokradztwá. KalCuda 123.

– [...] gdy ná W. X. M. potomka poglądam, często z uciechą on wierszyk sobie ruminuię. iáko [...] Nigdy lękliwego nie spłodzą Orłowie gołębiá. KalCuda c.

– Ze ták srogo przebiia Rycerz smoká tego. Nie dziwuy się, boć mśći się ná nim pádu swego. KalCuda D.

– To Xiążę że było bárzo silne, gdy stáczał potrzebę z Genueńczykámi nád morzem, Hetmáná ich [...] porwawszy, przyniosł żywego do obozu swe[go]. KalCuda 62.

– Do tegoż inuituie Religiey paritas, ktorą Monárchowie Ruscy od Swiętey Apostolskiey Wschodniey Konstántynopolskiey Stolice przyiąwszy, W. X. M. podáli [..]. KalCuda .

– Nápiszę [...] dla uwárowánia się tyra[n]skiey niewoli okrutnych tych stigyskich ceklarzow. KalCuda 260.

– kłamcá ten gdy owáry swey [...] nieprawdy chce zálećić osobliwą dáie im sukienkę. KalCuda 2.

– Potwarz Domnę w podźiemne lábirinthy w wodzi. Z tych ią bog Presbyterá modłámi świebodzi. KalCuda 162.

– POwiadał Aqwilo z gor Hyperboreyskich/ y źimney poddány Dniepr Kiiowski Cynosurze zkliiwszy/ konnemu mostem posłał/ skrzepił/ poburkował/ powárzył drzwá/ postrzygł listową ich ozdobę/ stárośiwym ie przyodźiał śrzonem/ powietrze śćisnął [...]. KalCuda 138.

– [...] niewypowiedźiánie wdźięczny zapách ieszcze gdy byli ná polu idąc z Lybedźi (Lybedź iest vroczysko ćzwierć mile od Kiiowá; ták rzeczone od siostry Sćiekowey/ Kiiowey/ y Korewowey Lebedy). KalCuda 125.

– Ma [...]to z nátury złość Heretycka/ że w dobrách cudzych nie rozeznawa/ ále ślepieie. KalCuda 215.

– [...] idącemu/ zaydźie drogę szedźiwy y Swiętobliwie poważny Stáruszek ieden/ y rzecze: A ktoż ćię tákowym Pánámorem o człowiecze postánowił/ ktory iáko ślepowron/ tłukąc się po nocy/ krzywdę Rodzićielce Páná nászego y Zbáwićiela Chrystusá Iezusá/ y nam wszystkim/ iey Swięty Obraz z przystoyney ozdoby łupiąc czynisz? KalCuda 122.

– [...] one ślicznopogodne niebo mienić swą ozdobę pocznie/ iákoby z wesołości wielkiey w smutek przykry postępuiąc [...]. KalCuda 319.

– [...] celebrowaliśmy Fest Przeczystej Bogarodzice w MOnastyru Pieczarskim Kijowskim/ w którym gdy począł Świętobliwie w Bogu do Metropolitanów Ruskich JOB BORECKI Metropolita przeszły/ z żyjącemi jeszcze i teraz świętobliwemi Episkopami Awramiuszem/ AEacidem Stagońskim/ i Izajaszem Borysłowiczem/ tudzież i z innemi w Cerkwi ś. Roksolańskiej Prałatami/ Pieśni pogrzebne piać [...]. KalCuda 175.

– Przybyli tedy przed switánie[m] do Wrot Złotych rzeczonych/ z ktorych wyieżdżáiąc obaczyli w wyżey miánowáney ś. SOPHIEY Cerkwi świátłość wielką/ swice zápalone/ y śpiewánie przewdźięczne vsłyszeli [...]. KalCuda 196.

– TEPATPYPTHMA Lubo CUDA ktore były tak w samym Swiętocudotwornym Monastyru Pieczarskim Kiiowskim iako y w obudwu Swiętych Pieczarach. KalCuda A.

– [...] izali ten cud nád inne ták się nie wyniosł cudá [...] iák Athos dla świętobliwości swiętogorskiey nád Hiszpáńskie Tenąriffy/ y Olimṕy Thessályskie wywyszszyły się. KalCuda 72.

– Ormiánie ná ták znáczne pohánbienie swoie pátrząc/ w nádzieię ośmdźieśiąt tyśięcy Talerow/ ktore świętokupcy Turkom dáli/ impet ná Chrześciány vczynili/ swice im pogásili/ y z nátrząsániem vdespektowáli KalCuda 195.

– Do tegoż inuituie Religiey paritas, ktorą Monárchowie Ruscy od Swiętey Apostolskiey Wschodniey Konstántynopolskiey Stolice przyiąwszy, W. X. M. podáli [..]. KalCuda .

– [..] własnym torem prawdy Swiętey Wschodniey Apostolskiey Cerkwie y sam idziesz, y swoich tędyż prostuiesz? KalCuda C4.

– Dumne Kozakow Dnieprowych iuż trzeci raz ánimusze, odmścicielce szábli W. X. M. podáie, tábor nieprzyiázny odwadze otwira, y trupámi ná milę końkiemu kopytu gościniec burkuie [Hetman Polny Mikołaj Potocki]. KalCuda C3v.

– [...] iest ábowiem zwyczay idących do ciał Swiętych nápomináć Stárszemu Pieczárnemu: pierwsza/ áby się iáko w sámym niebie przystoynie/ y z wielkim Ciał świętych vszánowániem záchowáli: druga/ áby wchodząc mowili: SWIĘCI OYCOWIE PIECZARSCY, MODLCIE SIĘ ZA NAMI. trzećia/ áby nic od Ciał świętych nie bráli [...]. KalCuda 179.

– [...] wyrzekł się lenistwá/ w trzeźwey zákochał się czułości/ świátowe obrzydził sobie zabáwy [...]. KalCuda 119.

– [...] tym vćieszon znowu spuść głowę ná doł/ znowu płacz vczyni (iáko bywa przy pogrzebi záwsze) przy wspominániu chowánia Ciáłá Przeczystey táki/ iáki mieli sámi Swięći Apostołowie na ten czas [...]. KalCuda 176.

– násza święta Cerkiew Pieczárska obfitszey operáatiey y łáski Bożey uczęsnicą w narodźie nászym Rossyskim zostáie. KalCuda 81.

– [...] tylko sam Chrystus Jezus Bog obráżony wzáiem obráżonemu Bogu Ojcowi y Duchowi świętemu/ iáko rowny dość uczynić może [...]. KalCuda 304.

– [...] nowi zakonnicy szczyrze Pánu Bogu ugadzáiący poczną się. KalCuda 298.

– Cożci IAN IELEC [...] śmierci zászkodził? Łuku że twego, postrzał onego, ráno ugodził; A ugodziwszy, iadem upiwszy, tu go położył [...]. KalCuda 43.

– [...] támten cię postem dręczył/ paleniem mordował/ ná koniec strzały w pierśiách twych vwięźieniem zámordował/ ten nie perit Anátomistá po członkách ćię (gdźieżeśćie rozbieránia y náuki spectatorowie Doktorzy?) rozbiera; ten ćię zmárłego (gdźieżeś nád zmárłemi Tobiaszowe miłośierdźie) nieszczęsny mordercá vkręcáiąc święte członki twoie kátuie; ten grob (gdźieżeś święte grobow poszánowánie/ gdźie státućie przećiwko ich gwałtownikow?) błogosłáwioney dusze twoiey rostárgiwa. KalCuda 114.

– O Przebłogosłáwiona y od wiekow wybrána Pánno/ ktoraś sobie w stronách Ukráinnych S. Cerkiew Pieczárską wybráłá/ y cudámi ubogáćiłá/ dla Swiętego imieniá twego/ dla umnożenia Cudow wielkich/ y dla ludzkiego przypádku/ pokaż dźiś [...] miłość twoię [...]. KalCuda 312.

– Xiążę Práwosłáwny/ Pan umnożył Bráći Zakonney/ á plác máły ku ich pożyćiu/ proszę ćię ze wszystkimi o tę gorę/ ktora iest nád Pieczárą. KalCuda 20.

– ZDa mi się że prawdę powiedźiał/ kto rzekł/ iż Oley tylko iest drzew oliwnych oley/ á drugie álbo go przewyzszáią/ iáko to vngwent (pospolićie Oleykiem świętym zowiemy) z Kośći Swiętych Bożych płynący/ o ktorym iákoby rozumiał złote vstá máiący Ian święty/ czytay onego: álbo od niego przewyzszáne bywáią/ iáko to Oley Mákowy/ Lniány/ Konopny/ etc. tenże godnością przechodźi: ma to z łáski Bożey/ álbo ráczey tá sámá iest: bo iesli w tym nie mylą się co powiádáią Philosophowie/ że ex iisdem nutrimur, ex quibus sumus. to iest z tych karmieni bywamy/ z ktorych rzeczy iestesmy. KalCuda 152.

– Odpowiádam: sam się osądźił; bo káżdy kto zle czyni/ á nie vpámiętywa się/ sędźiom sobie sam zostáie. KalCuda 130.

– Zgniłość iábłko w iábłko wwodźi. y śmiertelnie obrazá. złe oko vrzeka/ chroń się go/ á osobliwie gdy masz młode y wolne od grzechow sumnienie/ iáko dźiecká máłe to psuie weyzrzeniem [...]. KalCuda 155.

– [...] mleko z usieczoney szyie synaczká naymnieyszego Swiętego onego Cesárzá Konstántinopolskiego Mauriciusá/ wypłynęło. KalCuda 73.

– Tą wodką łez z serdeczneo zdroiu wypłynęłą/ gdy pomázuie nogi wszetecznicá v Ewángelisty Chrystusowi Pánu/ grzechow odpust doskonáły otrzymywa: tá Máryą Egipską podobno simile volens, od simile ferre, hoc est caelum aqueum, ná powietrze podnośi; tá Pietrá vsładza y swobodźi od grzechu: Tey y ty Práw: Czyt: wodki łez żywey zá grzechy twe vżyway/ bieli tá czarnośći wszelkie/ gdy się wyleie pięknie/ y lubo to iest szosta y ostátnia własność wody/ że iey nie kupuią/ (co o pospolitey rozumiey) tą ty kupisz to/ co niczym innym nie kupisz/ y miedzy cztyrmá biádámi/ ktore czárt nánośi ná mizernego człowieká/ łátwo iedney vydźiesz/ to iest ślepoty/ boć nie dasz się mu zánurzyć w świátá tego márnośći/ y ták obezoczyć/ iáko Philisteńczykowie Sámosoná/ iáko Nábuchodonozor Sedechiaszá Krolá. KalCuda 178.

– Lekce tedy te pierwiastki Cudá uważywszy/ znowu pokłádli się y spáli. KalCuda 115.

– Przez cáły tydniowy dekurs widzieć było wielką woynę miedzy obrzydłym y stárym kłamcą onym/ á miedzy pobożnym Oycem Zinowiusem/ o pácholęcia onego. KalCuda 258.

– Ten [Połowkowicz] iął się zá Prowincyą sobie náznáczoną z chęcią/ dobrze ią chcąc ádministrować dla wiekuistey odpłáty. KalCuda 193.

– Pyta zołnierz Theologa/ mogąli dziwowiska/ iako to Psiegłowcy [...] krolestwo wiekuiste odziedziczyć? Prawi mu Theolog/ iż mogą/ y tamże zaraz daie affirmatiey swoiey ratią z S Augustyna. KalCuda 304.

– Philip Macedończyk syna swego z młodu zaraz w woienney Akademiey do Spraw Ricerskich instruował. KalCuda 20 nlb..

– Mikołay Xiążę Zbaraski/ Administrator Woiewodztwa Kiiowskiego. KalCuda 62.

– Do tegoż inuituie Religiey paritas, ktorą Monárchowie Ruscy od Swiętey Apostolskiey Wschodniey Konstántynopolskiey Stolice przyiąwszy, W. X. M. podáli [..]. KalCuda .

– [..] własnym torem prawdy Swiętey Wschodniey Apostolskiey Cerkwie y sam idziesz, y swoich tędyż prostuiesz? KalCuda C4.

– Kto chce mieć z dzieci uciechę [...] zá máłu prostuy ie [...] by się nie krzywiły złościámi/ y potym iáko niepożyteczne wycięte y w piec wrzucone nie były. KalCuda 185.

– Tą wodką łez z serdeczneo zdroiu wypłynęłą/ gdy pomázuie nogi wszetecznicá v Ewángelisty Chrystusowi Pánu/ grzechow odpust doskonáły otrzymywa: tá Máryą Egipską podobno simile volens, od simile ferre, hoc est caelum aqueum, ná powietrze podnośi; tá Pietrá vsładza y swobodźi od grzechu: Tey y ty Práw: Czyt: wodki łez żywey zá grzechy twe vżyway/ bieli tá czarnośći wszelkie/ gdy się wyleie pięknie/ y lubo to iest szosta y ostátnia własność wody/ że iey nie kupuią/ (co o pospolitey rozumiey) tą ty kupisz to/ co niczym innym nie kupisz/ y miedzy cztyrmá biádámi/ ktore czárt nánośi ná mizernego człowieká/ łátwo iedney vydźiesz/ to iest ślepoty/ boć nie dasz się mu zánurzyć w świátá tego márnośći/ y ták obezoczyć/ iáko Philisteńczykowie Sámosoná/ iáko Nábuchodonozor Sedechiaszá Krolá. KalCuda 178.

– Kiiowiánie wysiekli z więzienia Wsesłáwá Xiążęcia/ y wypędziwszy Xiążęcia Iziásłáwá/ zá Páná go przyięli sobie. KalCuda 57.

– [...] do korzeniá drzewá siekierá przyłożona ozdobnie wysiekáiąca niepożyteczne sády [...]. KalCuda 251.

– [...] drugich iesliby iákowi się [...] náydowáli/ odwodź/ by ná táki hak nie przyszli/ ná iáki padł Antioch/ ná iáki Senácherib/ ktoremu sto ośmdziesiąt tysięcy Anyoł Páński woyská wytrácił [...]. KalCuda 310.

– [...] poprácuię czás iáki zá dobrodzieystwo ták wam Wielebnym Oycom y Zakonnikom, iáko y nabożnym Zakonnicam/ pobliżu Cerkwie Swiętey [...] żyiąc sobie. KalCuda 265.

– [...] poprácuię czás iáki zá dobrodzieystwo ták wam Wielebnym Oycom y Zakonnikom, iáko y nabożnym Zakonnicam/ pobliżu Cerkwie Swiętey [...] żyiąc sobie. KalCuda 265.

– W tym [miasteczku] iest klasztor Panieński/ wiele [...] rozmáitego Stanu y condiciey świętobliwych zakonniczek/ w zámknieniu máiący. KalCuda 23.

– [...] w Pánieńskim Klasztorze mieszkaiąc/ świętobliwy á vocátiey y urodzeniu Swemu przystoyny Stan wiedzie; bedąc Xienią wszystkich w Chrystusie kochaiących się poboznych zakonniczek. KalCuda 153.

– Dni swoie kieruiąc ku dobremu zákonniczemu ciáłá ćwiczeniu/ one ku náznáczonemu prostowáła Celowi. KalCuda 274.

– bić y tłuc drzwi cell zakonniczych począł wrzaskiem dyabelskim Oycow przerażáć. KalCuda 133.

– Ach mnie y powtore rzeknę ach mnie/ ktory zostawił świat Zakonnik/ a nad ludzi świeckich gorzey się unośi. KalCuda 234.

– Kto zwyciężył? Andrzeiá pomieszáł Czárt z młotem, Andrzey Diabłá rzucáiąc precz z siebie ze błotem. KalCuda 293.

– Pan moc daie Apostoło[m] [...] diabelstwo to wypędzać z ciał tych/ ktore opanowane są od te[go] złego Archanioła złymi y nieczystymi Duchami. KalCuda 293.

– Ach mnie y powtore rzeknę ach mnie/ ktory zostawił świat Zakonnik/ a nad ludzi świeckich gorzey się unośi. KalCuda 234.

– Wielki y dziwny ten wzrost [...] samym tylko Gigantom/ lubo z influentij nieba łaskawości/ lubo z dobrey Oycow ich complexiey/ lubo z wielkiey Medickiey na ten czas y Astrologickiey perfectiey wiadomości/ lubo z żyzności ziemie/ pozwolony był. KalCuda 71.

– Pyta zołnierz Theologa/ mogąli dziwowiska/ iako to Psiegłowcy [...] krolestwo wiekuiste odziedziczyć? Prawi mu Theolog/ iż mogą/ y tamże zaraz daie affirmatiey swoiey ratią z S Augustyna. KalCuda 304.

– Szalenie lubo pozbycie rozumu/ iest chorobá z poruszenia wielkiego wiátrow y humorow w człowieku/ iż tákowe ukázowánia rzeczy inácey niżeli są w czuiących/ przez náturálne poruszenie wilgoci bywáią/ iakowe w phrenetikách lub szalonych. Co się dzieie od bládey żołtey y przypáloney cholery. KalCuda 236.