– Ktoli tám w Domu diabelskim będzie mogł plastr chłodzący przyłożyć Wmści. AndPiekBoh 42.

– Y ták á nie ináczey, stałeś się własnym Monárchą álbo pápużym, álbo Indyiskim, á potym iákim sposobem abdánkowałeś Wmść tych Goliatowátych, czy Pácholąt, czy Dworzan, czy Drágonow? AndPiekBoh 143.

– A niechceć się służyć, niechce? powiedz, odpráwić cię, ábdánkowáć, licentiowáć, iestem paratissimus. AndPiekBoh 77.

– T. Rzekłbym żeś Wmść Historyą czytał Perską, ále wiem że y obiecádłá nie raczyłeś vmieć. B. A tobie co należy obiecádłem (iáko czynią Literacy) spraw ludzkich dochodzić? ktore ia przyszłe, przytomne, y przeszłe ostátnią experientią, vstáwicznie drábuię. T. Potym drábowániu być Wmći, ná drabinie vpewniąm, prędko, Ia idę. AndPiekBoh 33.

– Ia się dziś przy tákich potráwách zabáwić mam wolą abstinentią. AndPiekBoh 8.

– Rozwálę, przydáłá Szátáńska Czárownicá, naypotężnieysze mury Acherontskie, otworzę źiemię, á promieniem Słonecznym z nagłá w sámo serce wygodzę, żádáiąc śmiertleną ránę Plutownowi. AndPiekBoh 132.

– Ręką dobywszy Pałasza, akt światu wystawiłem Rycerski. AndPiekBoh 53.

– Sąm niewiem co za spráwę Rzeczesz Admirałowi morskiey ármaty. AndPiekBoh 17.

– Zniosłem hufiec, do szczętu niezyczliwego Adwersarza. AndPiekBoh 161.

– Ziachało się barzo wielu Filozofow, y nie mało Astronomow dla dokończenia Affektow w mianowaney materiey. AndPiekBoh .

– Prośbie, żądaniu y áffektátiey, w ták poważney spráwie, mey miłey Kumie [śmierci] dałem mieysce. AndPiekBoh 61.

– Szedłem do Martiana [...] affektuiąc aby wygodził okrętom słonecznym, ktore sąm zbudował ręką własną. AndPiekBoh 109.

– Zkąd ia zniewolony gniewem nienawiścią, holerą[?], y bestyalską furią, zsiadszy z karoce, dobywszy páłászá, takem dmuchnął zartkim bułatem, żem rościął mur, páłác, Fortecę, Fortunę y wszystkich tyránow Africkich, Aziátyckich, Europeyskich y Ameryckich tám do nieszczęścia. AndPiekBoh 159.

– Mauritánia iest to Provincia gránic Afryckich. AndPiekBoh 137.

– B. Ktoż był Wynálazcą́ tey […] Philosophiey. T. Bárbarczykowie, á słuszniey názwáni Afrikáni. AndPiekBoh 151.

– Taki proceder rości Sławę y dobrą opinią zawsze, ktorą się kontentować należy, idąc torem Socratesa, vkontentowanego tym samym gdy mu ieden tylko applaudował w Akademiey Plato. AndPiekBoh 75.

– Nie dostawáło piątey essentiey tego męstwá, ktore Saturnus moy ordynáryiny Alchimistá w sercu [...] dystilluie moim. AndPiekBoh 154.

– Ieżeliby [...] pytali się go przemięszkiwam? odpowiesz, iż Europa wszystka naymnieyszym Alkierzem iest rezydentiey moiey. AndPiekBoh 16.

– Iuż, iuż uwolnionym z Tyránstwá miłości, y Fortuná niespráwiedliwemi Altámi nałogow swoich trudnić mię więcey nie wydoła. AndPiekBoh 103.

– Śmierć ma podobieństwo łokcia Kupieckiego, ktorym ták Altembás, iáko y kir mierzą. AndPiekBoh 47.

– Altileria by też naypoteznieysze znosi y rozrywa fortece. AndPiekBoh 12.

– Zábieżeć mogą Mędrcowie Philopáci tey álterátiey [dyzenterii] serem pieczonym. AndPiekBoh 116.

– Przerwány w mym ciele sen [...] álteruie nie dużością wszystkie moie członki. AndPiekBoh 68.

– Teraz nie zawiera [królowa] tych tam bram Amazońskich, y iuż wolne progi Amazon w każdy czas każdemu. AndPiekBoh 62.

– Iowisz [...] właśnie w puł obiadu zacząwszy nectarem y ambrosią wzbudzać wesołe humory, pytał Mercuriusza. AndPiekBoh 80-81.

– Wyprawiła [Ameryka] do mnie w Poselstwie czterdzieści Indianow [...] z kosztownymi pereł, rubinow, Ambryzybettow y złota presentami. AndPiekBoh 31.

– Bohatyr straszny amorami melankolizuie. AndPiekBoh 152.

– Potrafisz animować z cnoty w cnotę postępuiących. AndPiekBoh 55.

– Praetensie moie ustawiczne być bogatym, obfituiącym, animuszowatym. AndPiekBoh 144.

– Antypast, należący Cyklopom Lestrygonom, Antropophagom, gdyż rzecz nioczym, tylko o szkapinie a ludzkim ciele. AndPiekBoh 125.

– Antipast będzie z tryumfow Petrarchy, warzysto Komedie Dantego. AndPiekBoh 148.

– Antypast, należący Cyklopom, Lestrygonom, Antropophagom, gdyż rzecz nioczym, tylko o szkapinie a ludzkim ciele. AndPiekBoh 125.

– Apparaciku, ktorym wyrządził światu, iż okiem przenosił grandezę moię. AndPiekBoh 90.

– Pomnieć świat będzie pewnie, o W Luzitaniey [...] takim vczynił kunszt, taki apparacik, taki akt, taki tyr, o ktorym wnet się dowiesz. AndPiekBoh 139.

– Honor zasadzony na słabym fundamencie opiniey, iest apparentią niestateczną. AndPiekBoh 48.

– Powiadaią, iż się lęka ziemskich apertur Pluto, y trzęsienia ziemie. AndPiekBoh 132.

– Idąc torem Sokratesa, ukontentowanego tym samym gdy mu ieden tylko applaudował w Akademiey Plato. AndPiekBoh 75.

– Aptykarz dystilluiąc miasto cynamonu y kanaru, proch z piętnastu Czarownic spalonych, niech w wino wsypie. AndPiekBoh 58.

– Daedalus Siodlarz aby zrobił siodło, na [...] Ariona Hippogryfa, wtąż na Dzianetty [...] Arabczyki, y konie Hiszpanskie. AndPiekBoh 2.

– Nieuchronna śmiertelność munsztukiem iest Arábskim pychy y ánimuszu wyniosłego AndPiekBoh 48.

– Pisze [Petrarka], iż się uskarża na mię Parnallus, i lamentuie, żem Poezyą Epikę Zonę iego, miał wczoray u siebie na poduszcze, y żem go uczynił Arcykornutem. AndPiekBoh 39.

– Nie zapomniey więc miły Totumfacki podać do wiadomości owey Damie ktora mię nie zna [...] żem Bohatyr straszny [...] ten ktorym zgwałcił naturę, zrobił czas: ten ktorym, obłupieł ze skory śmierć nieużytą, y uczyniłem Arcykornutem naystarszego Diabła co siedzi w piekle. AndPiekBoh 111.

– Jey Mść Pani Dama arcynadobna. AndPiekBoh 70.

– Niech [...] przeczytam Tytuł, [w liście] Arcy niesłychanemu, arcy straszliwemu Bohatyrowi. AndPiekBoh 38.

– Widziałem, iako ta arcyniewstydliwa Maskara, bezecna Fortuna [...] zazywała w dostatkach ucieszney Krotochwile. AndPiekBoh 159.

– Niech [...] przeczytam Tytuł, [w liście] Arcy niesłychanemu, arcy straszliwemu Bohatyrowi. AndPiekBoh 38.

– Każdy z tych kuf trunek, może zagrzać żołądek Wmści arczy sztucznie y mozgownicę. AndPiekBoh 46.

– Wmść arcywybornego męstwa, siepacz albo chciałem rzec siekacz. AndPiekBoh 70.

– Discurs niech stawa wedla woli y Argumenta formuią Wmci wedla dzikiey phantasiey swoiey. AndPiekBoh 67.

– Kiedy on [Bohatyr] pluie, tedy nie plunie, chyba arkabuzem, mozdzierzem. AndPiekBoh 28.

– Ktorzy [dzisiejsi poeci] od dawnych, dobrych nákradszy wierszow, zá swe własne vdawáć zwykli, żadney tám nie maiąc własności, oprocz kilku arkuszy Pápieru y bánieczki inkaustu. AndPiekBoh 13.

– Iuż wielka liczba Galer, Okrętow, y Galionow formowała straszną y niezwyciężoną armadę przy brzegach burzliwe[go] Oceanu. AndPiekBoh 12.

– Turczyn miesiąc złocić roskazuie, na swey morskiey armacie. AndPiekBoh 109.

– Tak armuycie Okręty y Gallery. AndPiekBoh 109.

– Z zębow naszych rdze wnetże otrzemy, ziadszy zraz rospalonego bułatu, z świezym Arszennikiem. AndPiekBoh 8.

– Dla Legionistow niech będą potrawy smacznie zgotowane, de cordice z Paragrafow z Artikułu pierwszego. AndPiekBoh 9.

– Dla Legistow niech będą potrawy smacznie zgotowane, de codice z Paragrafow z Artikułu pierwszego. AndPiekBoh .

– Pierwszej kufy nazwisko Demokratia, wtorey Aristocratia. AndPiekBoh 46.

– To pewnie tyr iaki stuczny, przeciwko Arystokratiey ktora się rządzi prawem. AndPiekBoh 98.

– Wino Arystokratiey nazywa się Optimatum Principatus, ktorego dziś zażywaią Venetowie. AndPiekBoh 46.

– Gdzie się zawinie około uszu Pańskich, y w possessią załapi serce [...] Assentator [...] tam nie spodzieway się tylko krwie rozlania, a vstawicznych lamentow. AndPiekBoh 54.

– Sąśmy prawi Astrologowie, Philosophowie y Magowie. AndPiekBoh 161.

– Tysiąc ośm set y ośm gwiazd; iako rachuią Astrologowie nayrośleyszych wyszarpnąwszy [...] roskażę przyszyć do żupana swego. AndPiekBoh 129.

– Skoro się ta Astronomicka y Filozoficka do gromady z kupiła Sekta, zaraz każdy z nich według swego zdania podawał sententią traktuiąc ow o niebiosach a ow o Planetach, ten o Słońcu, ten o Xiężycu, ten o gwiazdach. AndPiekBoh 18.

– Ty powątpiwasz, ále ia nie wątpię, wspomniawszy iż y z mego roskazánia y woli, wszystek świát hołżował [!] Assyryiczykom, służył Grekom, brał práwá od Rzymian, gdźie częśćią Assyryiska pobożność z spráwiedliwością złączona, częśćią Grecka vmoderowána słusznie discipliná, częśćią Rzymska vweseláłá Narody, doskonáłá ludzkość ták skutecznie, iż woleli im być posłuszni, niżeli roskázowáć innym. AndPiekBoh 39.

– W sobie zawierał [Anteusz] takowe atributa, iż za każdym dotknienie[m] się Matki swey ziemie, wracała się zawsze odnowiona siła. AndPiekBoh 8.

– Trzej mnie potkali [...] Poslowie [...] prosząc przy kredensach od Iowisza, Neptuna y Plutona, o łaskawą audientią. AndPiekBoh 69.

– Zkąd ia zniewolony gniewem nienawiścią holerą, y bestyalską furią, zsiadszy z karoce, dobywszy páłászá, takem dmuchnął zartkim bułatem, żem rościął mur, páłáć[!], Fortecę, Fortunę y wszystkich Tyranow Africkich, Aziátyckich, Europeyskich y Ameryckich tám do nieszczęścia. AndPiekBoh 159.

– B. Ktoż był Wynalazcą tey […] Philosophiey. T. Barbarczykowie, a słuszniey nazwani Afrykani. AndPiekBoh 2.

– Coli zá zábawa w tym domu okopciáłym Bábow [w piekle]. AndPiekBoh 40.

– Chociażby te wszystkie Vrzędy ná tándetę wyniesiono, vpewniąm żadenby y bábki zá nie nie podał. AndPiekBoh 28.

– Być Wmści pewnie álbo konowałem koniowodem [...] zostawszy Opiekunem Báchmácikow máłych. AndPiekBoh 125.

– Wydworne badanie miałobyć się nadać ale żeś Totumfacki, tedyć wiedzieć totum iest nie od rzeczy. AndPiekBoh 149.

– Świát się cieszy bárziey z odwag y męstwá Wmci [...] niżeli báięli Bábylonia ze swych Hetmanów. AndPiekBoh 7-8.

– Tá to kompánia, tá nie owá, z ktorąś Wmść zwykł był siádáć ná bakrze y stymborku, z młodszych lat swoich. AndPiekBoh 78.

– Dobrzeby roskázáć przyść Bálwierzowi, żeby z vbitego białku vczyniwszy chłodne do stłuczonego przyłożył rázu. AndPiekBoh 43.

– Pod Báaldekinem spráwiedliwości, trwa nieporuszenie chwałá Boża. AndPiekBoh 117.

– Bále, bo mi áż názbyt śmiechu dostawa, gdy sobie przypominam nieboszczyká Bároná. AndPiekBoh 3.

– Muzy gráć y śpiewáć będą wyskoczne Baletty. AndPiekBoh 112.

– Porwawszy czworákie Consilium, swemi ze skory obdárłem rękomá, z ktorey nádąć rozkazawszy Bállon, vderzyłem węń ták potężnie iż wylecieć musiáł kilko stay zá świát. AndPiekBoh 117.

– Ieżeli Bálwierz tym kształtem, będzie Wmci chiał [!] bálwierzowáć, pewnie w tymze Tygodniu wywieszone skryie miednice. AndPiekBoh 28.

– Aza niewiesz iż obzercá káżdy, stawa się Báłwochwalcą brzuchá, y káłduna swego. AndPiekBoh 156.

– Nie tylkom połknął sto Lwow, stto [!] Orłow, ále oraz y wszystko ono Báłwochwálstwo Pogáńskie. AndPiekBoh 120.

– Wrzały cztery bánie v ognia, z potráwámi w kuchni rodowitego Plánety [Słońca]. AndPiekBoh 37.

– Ktorzy [dzisiejsi poeci] od dawnych, dobrych nákradszy wierszow, zá swe własne vdawáć zwykli, żadney tám nie maiąc własności, oprocz kilku árkuszy Pápieru y bánieczki inkaustu. AndPiekBoh 13.

– Diabeł [jest] dawnym y szkodliwym bánitem, że wszystkich części świátá. AndPiekBoh 62.

– B. Ktoż był Wynálazcą́ tey […] Philosophiey. T. Bárbarczykowie, á słuszniey názwáni Afrikáni. AndPiekBoh 151.

– Te zaś Bárbárczyki, Dziánnetty [...] iać rozumiem że są włáśnie sámego W. Mci. AndPiekBoh 2.

– Daedalus Siodlarz áby zrobił siodło […] ná Dzianetty, Bárbárczyki. AndPiekBoh 2.

– Ogłaszam dzieła Rycerskie nayprzednieyszego w zacności Barona z Troie [Bohatyra strasznego]. AndPiekBoh 134.

– Wstąp oraz do Barona vciechy wszystkiey płci białey, oznaymuiąc, iż [...] poiedziem na łowy. AndPiekBoh 13.

– Dawszy barwę, y po dardzie każdemu, boku mego kazałem pilnować. AndPiekBoh 142.

– W błękitnych murách niebieskich obáliwszy przednieyszą básztę [...] w krew á popioł obracałem wszytko. AndPiekBoh 6.

– Dziękuię vbogi z bedłek, káżdy z tych Ich Mościow sposobny zá pierwszą znáiomością kazać mnie wbić ná pal, álbo záwiesić ná stálistym haku. AndPiekBoh 77.

– Po Obrzezániu onym, gdy się gwáłtem przy mnostwie Iánczárow, on Bápptási z brzytwą począł przymykáć do moiey kiełbásy, w sile y zápálczywości zwyczáyney, ktorami przez czás nie máły wypádłá byłá z pámięci. wyszárpnąwszy zártko bystro wyostrzoną brzytwę, z ręku mowię onego Báppászego Fátowi, Plánetom, Ottománowi, Wezyrom Bászom Beclerbejom y Iánczárom wszystkim popryskowałem do samych uszu gęby. AndPiekBoh 110-111.

– Toć czynili Bassowie Wezyrowie, Czauszowie, Sandziakowie, Beilerbeiowie [oddali hołd Bohaterowi]. AndPiekBoh 14.

– Zydzi miasto biretow łbámi witáć Wmści muszą. AndPiekBoh 15.

– Ia zniewolony gniewem nienáwiścią, holerą, y bestyalską furią [...] dobywszy páłászá, takem dmuchnął zartkim bułatem. AndPiekBoh 159.

– Własnymi rękomá dobywszy sercá, w tłoczę w nie furyą Orlándową, męstwo Rynáldowe, y niepohámowáne bestiálstwo Rádámánthowe. AndPiekBoh 73.

– Dlá mnie sámego każ z gotowáć Pásztecik, z Fráncuská ze śpiku Lwich kości, z ięzykow pádálczych, z szyiek niedzwiadkow, y z mozgu [...] Bázyliszkow. Iać się nie będę lenił bieżeć do Libiey; y tám szukáć tych bestieczek. AndPiekBoh 10.

– Im kto beśpieczniej żyje, tym iest weselszy, y spokoynieyszego ánimuszu. AndPiekBoh 143.

– Klekocze biáłáwy Bocion. AndPiekBoh 57.

– Wszystká płeć Białogłowska swoy wzrok ná mię tylko samego, dáwno, dawno obrociła. AndPiekBoh 45.

– Kortezánny białey płci w czerni, czarney záś sierci rády chodzą w bieli. AndPiekBoh 63.

– Miedzy wyspámi Bárlowerskiemi, morze ma grunt biały, od ktorego się wody bárzo bieleią nákształt śniegu. AndPiekBoh 140.

– A to co znáczy, mieć Greckiey plci, álbo z bielusieńką twarzą Pánią stárą. AndPiekBoh 44.

– Przedtym odważni Káwálerowie, bláchu tylko przedniego záżywáli. AndPiekBoh 26.

– Xięzyc zbladł [...] groząc oną swą bládáwością, że mnie niepogodą tęskliwą [...] miał wolą koniecznie [...] záláć. AndPiekBoh 121.

– Złocistym promieniom iego [Słońca] bládáwe vstępuią gwiazdy. AndPiekBoh 3.

– Lecąc ku dołowi, z dziuráwiłem niebo Iowiszowe [...] Venerzyne [...] y Xiężycá bládáwego. AndPiekBoh 14.

– W krotkim czásie miásto Korony [...] nosić będę ná głowie mey sferę Słoneczną y sferę bládáwego Xiężycá. AndPiekBoh 11.

– Drwisz Błażnie, idź tám gdzieć każano. AndPiekBoh 36.

– Mow zá mną Błaźnie, żebym cię rozumiał. AndPiekBoh 40.

– Xięzyć sąm przez się nie świeci, ieżeli iásnosci nie weźmie od Słońcá, otoż widzisz żeś błażen. AndPiekBoh 18.

– Ktory nie śmie odbieráć dowodu [...] y nagrody, należących cnocie swey [...] tákowy nazwáć się nie może, chyba nikczemnym [...] y thorzowátym błaznem. AndPiekBoh 127-128.

– Kazałem dáć káptur ná głowę, ze dwiema vszomá oślemi iáko Błaznowie stroić się zwykli. AndPiekBoh 91.

– Błękitniáwe Niebiosá wdziały ná się odmienność krwáwego coloru. AndPiekBoh 108.

– Zá dawnych czásow, miewał Rzym Krole, Dictatory, Trybumy, Burmistrze, Patriciuszow y Plebejuszow. AndPiekBoh 16.

– Wzdyćbym y ia iakożkolwiek wsparty datkiem y hoynością Bohátyrską nie przyszywał łáty, do łáty y nie chodził podle botá záwsze. AndPiekBoh 67.

– Zá Bromą mieyską ná wyniosłym mieyscu. AndPiekBoh 46.

– Ná tey niskości ziemskiey niemasz tákowych niedzwiedzi, ktorzyby się mogli convenienter stosowáć, do męstwá y bráwáryey moiey. AndPiekBoh 13.

– Gęstemi obmowiskámi, szacowániem, pokázuią to, że zá figę nie ważą bráwury moiey. AndPiekBoh 61-62.

– Męstwo, odwagá y bráwurá moiá, nic nie iest inszego, tylko pył wyczesány z kápturá męstwá Marsowego. AndPiekBoh 116.

– Demogergenes postrzegszy czás wyiázdu, moiego z pomięszáney breły, vderzył fátálnym swym pálcatem w gruby ogrom Cháósá. AndPiekBoh 78.

– Przypátrowałem się [...] AEthnie wyrzucáiącey ze wnętrznych swych Otchłáni ogniste breły. AndPiekBoh 142.

– Spienięzywszy másłá y bryndze spráwił sobie [owczarz Pallantes] szeroki pás śrebrny. AndPiekBoh 148.

– Niechcąc broczyć krwią szátánską bułatu moiego, porwawszy oś przednią od Károce [...] okładáiąc nielutościwie z obu rącz, zniosłem hufiec. AndPiekBoh 164.

– On osiwiáły Brodáfiás Demogergenes rozdzielił Cháós niezbrodzony. AndPiekBoh 27.

– Záczniesz Wmść brundyz wesoło z Niemiecká, żeby miał dáć zá co pálmę Bachus Wmści. AndPiekBoh 46.

– Gerberus Brytan piekielny ze trzemá łbami troisto pászczekowáty, gryzł kości. AndPiekBoh 101.

– Aza niewiesz iż obzercá káżdy, stawa się Báłwochwalcą brzuchá, y káłduna swego. AndPiekBoh 156.

– Oho, Diable z tákim áppetytem! żadney z Wmcią comparatiey mieć nie może Theogenes, co sąm ieden pozyrał pieczonego by naysrozszego bucháiá. AndPiekBoh 120.

– Zacność osob, lubo w máłey Frequentiey, bucznie zdobiły [!] stoł záiątrzonego Monárchy [Plutona]. AndPiekBoh 100.

– Będą się miáły buczno te niebywáłe w domu Wmści Mátrony, popráwią się znácznie y potyią pewnie. AndPiekBoh 80.

– Wolę ia iużto prożno przestáć, ná swym rumiánym śledziu, y ná bułce obroczney chlebá. AndPiekBoh 37.

– Wstąp oraz y do Cápitolium roskazuiąc Senatowi Rzymskiemu żeby mi przysłał szátę Burmistrzowską. AndPiekBoh 51.

– Wielka liczbá Galer, Okrętow, y Galionow formowáłá strászną y niezwyciężoną ármádę przy brzegách burzliwe[g]o Oceánu. AndPiekBoh 12.

– Stráśliwy Bohátyrze burzący á nie wczoráyszy Tryumfatorze. AndPiekBoh 1.

– Po ktorym [karku oceańskim] trzeszącym się burzliwie, rowno z wichrem poświstuiącym, w kilku minutách przypadłem do miástá AEoli. AndPiekBoh 51.

– Stráśliwy Bohátyrze burzący á nie wczoráyszy Tryumfatorze. AndPiekBoh 1.

– SAturnus Syn Vranow Monárchynie ládáiákich Provincyi máiąc ociążoną płodem Zonę swą Opę, á nie spodziewáiąc się prędkiego złożenia y połogu, wypráwuie czterech Korybantow, vzbroionych káráceną, y czworográniástemi buzdyganámi, z Károcą czteromá srogiemi Lwámi záprzężoną, zápraszáiąc mnie gorąco do páłácow stolice swoiey, ná záwołány bánkiet, oraz chcąc mnie mieć y kumem przyszłego potomstwá. AndPiekBoh 124.

– Toć czynili Bassowie, Wezyrowie, Czauszowie. AndPiekBoh 14.

– Brzuch ledwie nie do kolan, w ktory się cztery cebry piwne wlewáły. AndPiekBoh 143.

– Zá tą Wmci Macrologią rozumiałem, iż ci Pánowie Posłowie mieli Wászmości cáłowáć w ceł [!] własńego siedzenia. AndPiekBoh 72.

– Strzáła [...] w zrenicę sámego vgodziłá Plutona [...] ktory [...] Wyszárpnie strzáłę y poda Nessusowi Centaurowi. AndPiekBoh 24.

– Nie mász rośleyszego Krolá, Dictatorá, Tribuná, Burmistrzá, Censorá [...] nád Wm. AndPiekBoh 16.

– Żadną miárą widzieć się nie mogłá roznica, natiey [...] Háldeyskiey od AEgyptskiey. AndPiekBoh 90.

– Merkuryusz ma to z nátury, że z dobrym dobrze, á zły ze złym záwsze, podobny będąc Hámeleonowi odmiennością nieustáwiczney bárwy y koloru. AndPiekBoh 81.

– Záczynąm máteryą porządną o rozdzieleniu sztuki nieporządney Zywiołow, ktorą názwáłá stárożytność, Cháós. AndPiekBoh 27.

– Cháós złożone iest że czterech Zywiołow, z Ziemie, z Wody, POwietrza, y Ognia. AndPiekBoh 27.

– Dobrzeby roskázáć przyść Bálwierzowi, żeby z vbitego białku vczyniwszy chłodne do stłuczonego przyłożył rázu. AndPiekBoh 43.

– Ktoli tám w Domu diabelskim będzie mogł plastr chłodzący przyłożyć Wmści. AndPiekBoh 42.

– Biez dowiedz się, ieżeli me száty wygotował Kráwiec ná chodzenie powszednie. AndPiekBoh 135.

– Dárowałem kocháney swey Zoffiey, żeby sobie onemi [drogimi kamieniami] roskazałá uháwtowáć spodnicę ná powszednie chodzenie. AndPiekBoh 81.

– Wzdyćbym y ia iakożkolwiek wsparty datkiem y hoynością Bohátyrską nie przyszywał łáty, do łáty y nie chodził podle botá záwsze. AndPiekBoh 67.

– Ia zniewolony gniewem nienáwiścią, holerą, y [...]furią [...] dobywszy páłászá, takem dmuchnął zartkim bułatem. AndPiekBoh 159.

– Aptykarz dystilluiąc miasto cynamonu y kanaru, proch z piętnastu Czarownic spalonych, niech w wino wsypie. AndPiekBoh 58.

– Mali ktory z nich Dámásceńską száblę. AndPiekBoh 17.

– Ręká Wmci z tym páłászem byłá nożem Delphiáckim ktorego názywano do rzezánia ofiárowánych cielcow. AndPiekBoh 97.

– Poturbowáni Senatorowie, zátrwożeni Obywátele, Delphinowáci [...] to tám, to sám, ruszáć się viritim záczęli. AndPiekBoh 51.

– Subtelna tám skoreczká, lepieyby kápci kázáć nárobić, z ierchy tego delikaciká gornego [Kupidyna] [...]. AndPiekBoh 81.

– AndPiekBoh 59.

– A diabłáz AndPiekBoh 54.

– Rozkaz więc Trębáczom y Doboszom, áby w dzień popisu, w trąby y bębny vderzyli hucznie. AndPiekBoh 3.

– W Azyey iákieli się tam dokazało dokazánie, z ręku Wmci Rycerskich. AndPiekBoh 137.

– Z przyszłego [czasu] co się dopiecze, to niech odkrawa. AndPiekBoh 80.

– Żebyś Wmć ziadł y Diabłá niedopieczonego. AndPiekBoh 10.

– Iutrzeńka [...] obaczywszy dowárzone potráwy, wydáie, przynosi, y stáwia ochotnie. AndPiekBoh 37.

– O tym dowodnie pisze Ovidius. AndPiekBoh 142.

– Drabował Kupieckie Regestra w poboczney izdebce. AndPiekBoh 30.

– Potym drábowániu być Wmci, ná drabinie vpewniąm, prędko, Ia idę. AndPiekBoh 33.

– Iezeli w tey łoznicy tám Epiká zástąpiła, rácz to vczynić Drágmátice y Lirice Siostrom, ztą iednák konditią, żeby nie rodziły chyba dobrych Poëtow. AndPiekBoh 39.

– [u Pegaza] Czáprák buczno háwtowány AEpiką, munsztuk był przy bogátym nagłowku Drámmátycki. AndPiekBoh 104.

– Hydrá gráć będzie na Dromli. AndPiekBoh 102.

– Dziękuię vbogi z bedłek, káżdy z tych Ich Mościow sposobny zá pierwszą znáiomością kazać mnie wbić ná pal, álbo záwiesić ná stálistym haku. AndPiekBoh 77.

– Kucharz ochoczy, zawinąwszy rękawy, y kolistym opasawszy się fartuchem, pocznie ostrzyć, noz. AndPiekBoh 34.

– Puściłem się płáwem záczętym ku nayblizszemu brzegowi, gdzie mnie czás rátował stoiąc ná cyplu pozeráiącey rzeki, rzuciwszy mi fáscykuł y drugi niepoliczonych wierszow. AndPiekBoh 114.

– Postrzeżem, álizci fázan stánąwszy záraz się położy, prędko skoczywszy z wydáną siecią, miásto przepiorki nákrylismy Cupidyna. AndPiekBoh 33.

– Z podziwienia urodziłá soę Pholosophia y to miłe philosophowánie. AndPiekBoh 161.

– Z podziurawionego firmámentu, iák deszcz spadáć ku dołowi, rosłe y nierosłe poczęły gwiazdy. AndPiekBoh 6.

– [...] zdziuráwiłem iák rzeszoto wszystko firmamentum. AndPiekBoh 6.

– Nie iesteś Physiognomus, á o Physiologiey nigdyć się nie śniło. AndPiekBoh 1.

– Iákoż y ci co o rzeczách náturalnych pisáć zwykli, powiádáią, że melánkolik widzi przez sen czarne rzeczy, smętne osoby, żałobne ákty, phlegmátyk dzdze, náwáłnośći morskie, niepogody, y mgły wilgotne [...]. AndPiekBoh 2.

– To byłá foremna, tráktuiąc raz máteryą bárzo potrzebną o reformowániu rocznym, áby káżdy mieśiąc miał swoy własny Xiężyc ze dwudźiestu ośmiu álbo dźiewiąćiu dni, ták wielu godźin y ták wielu minut, ziácháło się bárzo wielu filozofow, y nie máło Astronomow dla dokończenia Affektow w miánowáney máteriy. AndPiekBoh 18.

– Człowiek szczęśliwy, owszem naywiększy Fortunat. AndPiekBoh 119.

– Zacność osob, lubo w máłey Frequentiey, bucznie zdobiły [!] stoł záiątrzonego Monárchy [Plutona]. AndPiekBoh 100.

– Káżdy Furfant zwykł ták zdobić swe spráwy, á obieś prostotą cnotliwego pokrył zdradzieckie vczynki. AndPiekBoh 147.

– [...] Tysiphone słodkim mnie karmiłá mlekiem, gniewu [...] nienawiści, pomsty, furoru, y zápámiętáłey desperátiey. AndPiekBoh 65.

– Nie iesteś Physiognomus, á o Physiologiey nigdyć się nie śniło. AndPiekBoh 1.

– Po odmienieniu koszule, postrzegę grono Ludzi powaznych, y z poyrzenia sámego poszánowánia godnych, ktorzy oddawszy nalezytą reverentią y salue, zdumieli się w podziwieniu głębokim, widząc Osobę Bohátyrską károcę, Bellonę, y zápocone gádzinowáte Wozniki, ták mowię w głębokim po-dźiwieniu, żem rzec musiał pytáiąc czemuby się dziwowáli y co są zá Ludzie? AndPiekBoh 160.

– W tey przechadzce, ná grono nádobnych nápadłem Pástorell, gotowych do taneczká, vpraszáiąc mnie tak o Muzykę, iáko y o skoczkow. Ná ktorych żądanie (ná prętce ináczey nie mogąc postąpić) roskazałem vstroioney w szátę gorze Párnásso, z Apollinem, z Muzámi do zágrániá, á Gorom wszystkim do gálárdy stánąć. AndPiekBoh 133.

– Tám wzbudzony melodyą wiecznych lámentow, prosiłem Proserpiny w taneczek, z ktorą kończąc, potym gálárdę vtrapienia wiecznych wiekow, czyniąc Capriolle, tákem chyżo skoczył, iż iákem łbem przebił gorny sklep, ták ná doł spadáiąc zdziuráwiłem dno ná wylot piekielne, Pluton postrzegszy, niesłycháną ruinę Páłácow swoich, násępiwszy się, nos powiesił, frásuiąc się o Mulárze, ktorych z stánowiska mego Marsowego obiecawszy przysłać, po oney gálárdzie ocierałem pot z czołá, wesołą wyciśniony pracą. AndPiekBoh 101.

– Nereidy, Nimphy morskie z Tritonámi, rożne Báletty, Gálárdy z Fráncuská, Włoská, Hiszpáńska skonczywszy, chyżo wekiery dla vkontentowánia moiego, y osoby moiey skakáć musieli. AndPiekBoh 50.

– Toś ie [części świata] Wmść pewnie w Cosmográphiey, u Cosmográphow wymálowáne záyrzał, ktora w sobie záwiera, opisanie świátá álbo też o Geográphiey, ktora sámey tylko źiemie położenia opisuie naprzednieyszych Provincyi rzekámi á gorámi granicząc. AndPiekBoh 137.

– Artofiláx tym bárziey pocznie gębowáć, zwyczaiem kociszkow Krákowskich odpowiádáiąc surowie y ostro. AndPiekBoh 85.

– Iákoż zostać mogłá brzemienna Smierć, to kościste cudo, nie máiąc tylko gnaty wyschłe á skorę? AndPiekBoh 21.

– W tey przechadzce, ná grono nádobnych nápadłem Pástorell, gotowych do taneczká, vpraszáiąc mnie tak o Muzykę, iáko y o skoczkow. Ná ktorych żądanie (ná prętce ináczey nie mogąc postąpić) roskazałem vstroioney w szátę gorze Párnásso, z Apollinem, z Muzámi do zágrániá, á Gorom wszystkim do gálárdy stánąć. AndPiekBoh 133.

– Iutro wprzod nim Iutrzenká záránna pocznie rospędzáć lamp nocnych zbládá połáiącą światłość [...] biez do gor Ryphaeyskich. AndPiekBoh 68.

– Muzy gráć y śpiewáć będą wyskoczne Baletty. AndPiekBoh 112.

– Dzieci wychowáne posyłáne záraz bywáią do skoł, y Akádemiy rożnych, áby się vczyły czytáć, pisáć, Grámmatiki, Poëziey, Rhetoryki, Filozofiey, Iurisprudentiey y innych náuk wyzwolonych. AndPiekBoh 20.

– Niemogąc iá być wyrodkiem grándezy y męstwá moiego, prosiłem do siebie ná bánkiet Smierci kościstey, y osmolonego Diabła wielkich y kochánych Przyiacioł moich. AndPiekBoh 20.

– Bo to Pánie Przyiacielu pilnuiąc Dworu moiego, nie należy z Hiszpanská z gory stąpáć, y gębę odąwszy chodzić, álbo Párthenopenskich, przestrzegać grándecy, y wyniosłości. AndPiekBoh 158.

– Wmść iesteś tym, ktorego dostoieństwu y grándezzy, słońce reverentią chcąc vczynić, wypada z zagránic Indyiskiego morzá. AndPiekBoh 93.

– Pomnieć świát będzie pewnie, o Appáráciku, ktorym wyrządził świátu, iż okiem przenosił grándezę moię. AndPiekBoh 90.

– Wielmożny Bochátyrze [!] Strászny, vważaiąc dzielność, vważáiąc powagę, grándezzę, vważáiąc moc, siłę, rozrywkę, dowcip, poięcie, koncept, rozum, vważáiąc Akty dził u odwag niesłychánych, ktoremiś Wmść nápęłnił vszy tu y owdzie słucháiących, nie mogę być inszego rozumienia, inszey wiáry, inszego mniemánia, tylko żeś Wmość zwiedzieć raczył większą część, (bá co mowię większą część) świáta vniwersalnego. AndPiekBoh 136.

– Ná koniu wiádę w Działo, vzbroiony w káraczenę zdobytym páłászem, dla tym okazálszey grandecy. AndPiekBoh 54.

– Skoro się ta Astronomicka y Filozoficka do gromady z kupiła Sekta, zaraz każdy z nich według swego zdania podawał sententią traktuiąc ow o niebiosach a ow o Planetach, ten o Słońcu, ten o Xiężycu, ten o gwiazdach. AndPiekBoh 18.

– Wziąłem ná się miásto zbroie Wiezą Nembrotowską, Taurum gorę miásto misiurki ná łeb, Lábirynt Kretenski, miásto łubia przypasałem do boku, miásto Łuku porwałem srokátą Tęczę, miásto Strzał, zábieráiąc wszystkie Pirámidy AEgyptskie, ktorymi Polos Borealem y Australem gruchocząc zdziuráwiłem iák rzeszoto wszystko firmamentum. AndPiekBoh 6.

– Trzy są pioruny ktore zartko wypadáią z reku huczno grzmiącego Iowiszá. AndPiekBoh 26.

– Niewidomym trybem gwałci [magnes] ciężar zeláżá. AndPiekBoh 58.

– Gwałcił swe w tey mierze Sáturnus przyrodzenie, nie dla czego inszego, tylko chcąc mieć osobę Wmści ták zacną kmotrem. AndPiekBoh 124.

– W tychże polách Elizeyskich zástánę chudych Derbiszow gwałt. AndPiekBoh 36.

– Wicher powstał y gwałt popędliwych wiátrow. AndPiekBoh 50.

– Człowiek ma zdobić intellekt, splendorem náuk y vmieiętności. AndPiekBoh 115.

– Káżdy człowiek skoro się vrodzi, záraz się interessuie do niego, y rości w nim skłonność álbo złą [!] álbo dobrą [!] do zabaw, spraw, postepkow, y życia. AndPiekBoh 77.

– Słysz, pytay się o Minerwie, Inwentorce oliwy po lewey ręce w Páłácu powietrznym. AndPiekBoh 140.

– Iáko więc Iádácze cielęcą obracáią głowkę. AndPiekBoh 38.

– Miásto árkuszá Pápieru, porwiey skorę Smoká Hesperyskiego, miásto piorá rog Iednorozców. AndPiekBoh 13.

– Sło[ń]ce [...] skosztowawszy potraw, swey dopadszy złocistey károcy, idąc w drogę, mnie iedurnusienkiego zostáwuiąc v stołu swoiego. AndPiekBoh 37.

– A ták zápraszáiąc do tego mego Gálionu przydasz, iż záraz do ozdobney Párthenopę przypłynąwszy, ślub nierozerwáne Małżeństwá z Iey Mścią wezmę. AndPiekBoh 112.

– Iowisz odiąc krolestwo Plutonowi, á Pluton posieść Monárchią Iowiszowską groził. AndPiekBoh 86.

– Przyczynę wniesiesz o Iurgield, nagrodę, y praeeminentia wszystkich. AndPiekBoh 55.

– Dla czeládzo [...] niech będzie [...] padalec Kádmáriski. AndPiekBoh 10.

– Záczym viąwszy tłomok trokámi, bez Przewodniká, beż Pocztarzá; beż Kálauzá, sam pilno záczętą drogę konczyć muśiałem koniecznie. AndPiekBoh 84.

– Vbiwszy Kiernozá Kálidońskiego, oszczepem w serce sámo vgodzić chciałem Niedzwiedzicę záiuszoną bestyą. AndPiekBoh 13.

– Proserpiná leżąc wznák od onego rázu, przyszedszy trochę do siebie, zemdlonym poczęłá wołáć głosem, ách ách niestetysz, ách niestetysz zábiram. Pluton słysząc lubo ránny, daie Plenipotentią pospolitemu ruszeniu Szatánskiemu, áby mie żywo poimawszy do wieczney wrzucili kátusze, wiąząc ręce y nogi siárczystemi pádálcámi, co się woczemgnieniu stáło. AndPiekBoh 42.

– Bà y Amphion instrumétem wydłubànym nà kształt Borykowskiey kobzy, àza nie wyniosł murow y nie zbudował miàstà. AndPiekBoh 133.

– [...] ieżeli Wmć widzieć dotąd nieraczysz, iáko grzmi grzmot gorny, iáko páłáią kometowie strászliwi, iáko żárliwym płomieniem błyskáwicá szermuie, iáko pioruny biią, iáko rzuca skáłámi trzesienie ziemie, ráczże podnieść wesoły wzrok swoy ku Monársze moiemu, obaczysz żywy y prawdziwy grzmot, błyskáwicę, pioruny, komety, trzesienia ziemie, zburzenie Miast, Fortec, Prowincyi, Państw y wszystkich nowych świátow. AndPiekBoh 59.

– Toś ie [części świata] Wmść pewnie w Cosmográphiey, u Cosmográphow wymálowáne záyrzał, ktora w sobie záwiera, opisanie świátá álbo też o Geográphiey, ktora sámey tylko źiemie położenia opisuie naprzednieyszych Provincyi rzekámi á gorámi granicząc. AndPiekBoh 137.

– Grá kart y kostek z dawná nágániona, Aza Wmść niewiesz że Chilon Spártánczyk, wyprawiony do Corynthian, dla záwárcia pokoiu, przyiażni, y wieczney ligi, zástawszy Mágistrat zábawiáiący się kostkami, nie tylko Poselstwá nie odpráwił, ále y nie przywitawszy, názad powrocił, niechcąc sławy Spártánskiey, szpecić przyiáźnią Korinthian kostyrow ták wielkich. AndPiekBoh 43.

– Wánná niech będzie pełna łez krokodilowych. AndPiekBoh 10.

– Kortezánná, iest nátury Krokodylowey, ktory zámorzywzy, nád trupem płácze. AndPiekBoh 63.

– Gdyby to potomstwo leniwego Planety, zostało między Baranem, Bykiem, Lwem Koziorozcem i inszemi bestiami, niebieskiemi, mielibyśmy na czym, przysiodławszy kulbakę czerkieską, pocztę rozsyłać. AndPiekBoh 126.

– Obawiáć się należy, żeby záś zászedszy w Lábirynth Poëziey, nie przyszło zaść oraz y w głowę. AndPiekBoh 25.

– [...] wziąłbym Koronę Ariádny, ktora nie ledáiáko pomogłá Thezeuszowi, wchodzącemu w lábirentá [...] AndPiekBoh 11.

– Pisze mi [Petrarka], pisze, iż się vskarża ná mnię Párnássus, y lámentuie, żem Poezyą Epikę Zonę iego, miał wczoray v śiebie ná poduszcze, y żem go vczynił Arcykornutem [...]. AndPiekBoh 39.

– Sąm będąc v złocistego stolu, do Risum Iowiszowego ściągnąłem rękę Bochátyrską, z ktorego żywa pará leciáłá, iák mgłá poránna. AndPiekBoh 38.

– Lekko, lekko, Pánie moy, nie chwytáiąc się ták z prętká, wáruy się Wmść spárzyć. AndPiekBoh 49.

– Miásto Pacholąt, Dworzan, y Strukcászych będą Cyklopi, Antropophágowie, y lestrygonowie w nową ustroie ni bárwę zrobioną z łupiczy iádowitych pádálcow. AndPiekBoh 102.

– Cedry, Dęby, Libány, wywrotem padáły krusząc o skáły wyniosłą ozdobę swoię. AndPiekBoh 108.

– Sło[ń]ce wlotney zartkości, prętko, prętko raz y drugi, skosztowawszy potraw, swey dopadszy złocistey károcy, idąc w drogę, mnie iedurnusienkiego zostáwuiąc v stołu swoiego. AndPiekBoh 37.

– [Tatarzy] wpadáią iáko psi záiuszeni, lotną prędkością y gotowością, w Wschodnie, w Zachodnie, w Południowe y ná Pułnoc leżące Prowincye moie [...]. AndPiekBoh 1.

– [...] roskazałem sławie lotney posłáńczyney moiey, áby dawáłá znáć po vniwersálnego świátá gránicách o cci moiey [...]. AndPiekBoh 30.

– B. Mow zá mną Błaźnie, żebym ćię rozumiał. T. Wmśćieś począł wprzod Łáćinowáć [...]. AndPiekBoh 40.

– Tám gdy Cukry y márcypany rozmáitemi wykształtowáne formámi, łamániną okrasę swę trácić poczęły, gdy smákowite trunki smák y sercá vweselác záczęli, piłem do oney Pániey Fráncuskiey, tá spełniáiąc piłá do tey, w ktorey myśl, oko, y serce było zánurzone moie, tá pełną obráca do mnie z niewypowiedziánym vkontentowániem moim. AndPiekBoh 99.

– T. Iákozkolwiek; iabym rad wiedział, o potráwách obiadu nászego. B. Poëmá, Ovidiuszowe,. Virgiliuszowe, y Cátullusá dawnego Verończyká, Operá Aristotelis, Oratie Ciceronowe, Historie, Comaedie, Tragaedie, y inne łámigłowy, ktorymi się kontentowáć możemy wybornie. AndPiekBoh 156.

– Nie zdáło mi się dłużey w delicyách, prożnowániu, w ospálstwie, y nikczemney gnusności, dni spokoynych prowádzić záczym pod tęn wiek żelázny wpráwiłem w vżywánie Expeditie woienne, wznieciłem zwády, nienawiści, zawáśnieńia, náiázdy, wydzierstwá, zaboystwá, łupierstwá, rozboie, y vstáwiczne krwie ludźkiey rozlania. AndPiekBoh 138.

– Ledwiem co kosę w ręce wziął, vstroiwszy się w łupiez chudáwy, áliści wzáiem śmierć vstroiona w zupan y ferezyą rysią z kołnierzem, przechadza się po rynku wszystkiego świátá w mármurkowym słyku, przypasawszy Tyráński páłász do boku, ktorą wszyscy być rozumieli Bohátyrem strasznym wywędzonym trzecioletnią Fráncą. AndPiekBoh 61.

– Miásto Pácholąt, y Strukcászych będą Cyklopi, Antropophágowie, y Iestrygonowie w nową ustroieni bárwę. zrobioną z łupiezy iádowitych pádálcow. AndPiekBoh 102.

– Nie, otoż ieżelim naynizszy z Pyigmaeczykow, żyć mi nalezy iáko máluśienkiemu człowiekowi. skrocę rozchody, zniosę kuchnią, piwnice nie będźie, napárstkiem piiáć zácznę, á ná potráwy moie dosyć będźie orzechowych łuskwin, miásto teráźnieyszych mis y pułmiskow, bárwy nie dąm, Dworzánie moi, y inna czeládź moiá, niech się tym kontentuie co mi z wąsá spádnie. AndPiekBoh 130.

– Wierząm wsystkiemu, zwłaszczá wiedząc o tym pewnie, iż przed bráwurą Wmći kłániáią się gory, schyláiąc ku źiemi nisko łby swe lásami okryte, wyćináiąc dygy skálistemi łytámi. AndPiekBoh 89.

– Wánná niech będzie pełna łez krokodilowych. AndPiekBoh 10.

– Zá tą Wmći Macrologią rozumiałem, iż ći Pánowie Posłowie mieli Waszmośći cáłować w ceł własnego śiedzenia. AndPiekBoh 72.

– Co się tknie Fortuny to mnieysza, wiádomo Wmći po nayspokoynieyszey pogodźie; naysrozsze nástępuią náwáłnośći morskie. AndPiekBoh 102.

– Zacność osob, lubo w máłey Frequentiey, bucznie zdobiły [!] stoł záiątrzonego Monárchy [Plutona]. AndPiekBoh 100.

– Wáliłem potym widelcámi mámille Junony ná tálerz. AndPiekBoh 38.

– Tám gdy cukry y márcypany rozmáitemi wykształtowáne formámi, łamániną okrasę swę tráćic poczęły, gdy smákowite trunki smák y sercá vweseláć záczęli, piłem do oney Pániey Fráncuskiey, tá spełniáiac piłá do tey, w ktorey myśl, oko, y serce było zánurzone moie, tá pełną obráca do mnie z niewypowiedźiánym. vkontentowániem moim. AndPiekBoh 99.

– Iák mruk nikczemny, y sęp melánkoliczny, śiedźi y chodźi záwsze márkotny, wszystko mu nie miło, vpraszáiącego nie tylko nie przypuśći do śiebie, ále wypchnąć roskaże ode drzwi. AndPiekBoh 56.

– Widźiałem, iáko tá árcy niewstydliwa Máskárá, bezecna Fortuná śiedząc u stołu z nayprzednieyszymi Monárchámi świátá, zázywáłá w dostátkách ućieszney krotochwile, náśmiewáiąc się z onego zgromádzonego ludu stoiącego przed bramámi przezroczystego Páłácu. AndPiekBoh 159.

– Iowisz obaczywszy że dáremna Posłow iego fátygá, sám w swey osobie stáwił się vzbroiony w lorne pioruny, chcąc mię nagle zábić, á właśnie gdy podnośił rękę chcąc mi łeb rozwálić, bystrym piorunem, tákem chyżo dmuchnął odlew tym moim páłászem, że mu oraz y pálce odlećiáły z piorunem, wyleczony potym, rok cáły, zá expensa wydáne Cyrulikowi, służył mi másztálersko. AndPiekBoh 91-92.

– Zá Bromą mieyską ná wyniosłym mieyscu. AndPiekBoh 46.

– Nieuchronna śmiertelność munsztukiem iest Arábskim pychy y ánimuszu wyniosłego AndPiekBoh 48.

– Turczyn miesiąc złocić roskazuie, na swey morskiey armacie. AndPiekBoh 109.

– Kortezánná każda, iest vprzykrzáiącą się muchą, ktora do opędzonego wraca się mieyscá. AndPiekBoh 63.

– Kortezánná, iest nátury Krokodylowey, ktory zámorzywzy, nád trupem płácze. AndPiekBoh 63.

– Radbyś Wmść sąm wszystko záwsze pożarł, chcąc nápełnić y vkontentowáć nienásyconego káłdunu swego przepaść. AndPiekBoh 37.

– [...] nieprzyiáźni mátką iest záwsze praetensia mienia rządow y pánowánia [...]. AndPiekBoh 86.

– Nie słuszna dla śmiesznych zabaw y Fidrygáncyi Zeninych, nosić Mężowi rogi Kozłowe. AndPiekBoh 159.

– [...] licząc te Milliony w nocy zwykłeś Wmość ták omaczkiem odbieráć czásem [...]. AndPiekBoh 31.

– Nie opárlismy się aż wsámey Venetiey, gdźie się mieć będźiem dobrze ná ostrygách, ná dobrey Romániey. AndPiekBoh 98.

– Dla mnie sámego każ z gotowáć Pásztecik [...] z ięzykow pádálczych, z szyiek niedzwiadkow. AndPiekBoh 10.

– Kázda [kurtyzana] iest [...] iáde[m] pádálczym. AndPiekBoh 63.

– Pluton [...] dáie Plenipotentią pospolitemu ruszeniu Szatánskiemu, áby mie żywo poimawszy do wieczney wrzucili kátusze, wiązac ręce y nogi siárczystemi pádálcámi. AndPiekBoh 42.

– Poznałem zoczywszy [...] Kápitáná Burzywalkę, Kápitaná Paliłyskáwicę. AndPiekBoh 152.

– O tych [poetach] mowię co są godni zá swe ośmnaście wierszow, pálmy z ćwikielnego kwiecia. AndPiekBoh 105.

– Známi [bogami] spolnie páłájącemi świátłością zawiádowáć godzin obrotámi. AndPiekBoh 7.

– Cyrus vwáżáiąc nieustáwiczność Fortuny y odmienność, uczynił go wolnym od oney pałáiącey ná stosie drew śmierci. AndPiekBoh 20.

– Dobywszy tego páłászá, znosić będę pałaiącé gwiazdy. AndPiekBoh 5.

– Páneczek nieborás niewiedząc ó spráwie [...] cáłuie cudzego [syna] iák swego włásnego. AndPiekBoh 125.

– Pátrz, pátrz Paneczku, iáki moy Piechnik iákoby go Wmści z oká wyiął. AndPiekBoh 125.

– Porwawszy sie z namiotku, poruczyło [słońce] godzinąm Frycigiernom swoim Domowym, áby we czterech panwiách gotowały potráwy. AndPiekBoh 37.

– Dałem mu [Kupidynowi] cztery stá policzkow po vdzikách pápinkowátych. AndPiekBoh 82.

– Będzie y pásztet z pary pádálcow [...] y kilku iádowitych Niedźwiadkow, miedzy innemi przysmákámi pápinkowátemi? AndPiekBoh 46.

– Nie łákniey vdcow pápinkowátych, iedynego Synaczká Wenery. AndPiekBoh 35.

– Widząc ia onego Frántá pápinkowátego [Kupidyna] [...] przypátrowałem się pilno. AndPiekBoh 153.

– Miano rznąć, kłoć, rysowáć, páproszyć, solić, ná sztuki rozbieráć [zwierzynę]. AndPiekBoh 34.

– Záraz przysłał [słoniem] ná ktorymem się przeiezdzał, vstroiwszy się z Indyiská w piorá pápuzie áż do sámych kolan. AndPiekBoh 143.

– Wypráwiłá [Ameryka] do mnie w Poselstwie czterdzieści Indiánow, vstroionych w pápuze do kolan piorá. AndPiekBoh 31.

– Demogergenes rozdzielił Cháós [...] Trzem parkom pod vtráceniem poczciwości, roskázuiąc prząść sztámlett żywota ludzkiego vstáwicznie śmiertelnego. AndPiekBoh 28.

– Iowiszá poimawszy, do obrotu roskażałem przykowáć niebieskiego, pluiąc mu w oczy, iáko psu párszywemu w kászę. AndPiekBoh 7.

– Nie mogąc rozwádzić Apollo, poszarpał pártesy, rzucił o ziemię pulpitem. AndPiekBoh 105.

– Włoczyć się muszę po mizernym świecie, sám y tám o nędzney pártyce chlebá tego y owego. AndPiekBoh 82.

– Pewnie álbo w spitalu álbo pod oknem zebrząc nieboraczká pártyki chlebá vmrzećby musiáłá. AndPiekBoh 81.

– Nic pewniejszego, gdyżem we wszystkich Professiách, człeknád zamiar párticulárny y vniwersalny. AndPiekBoh 53.

– Panie moy á Dobrodzieiu generálny y pártykulárny. AndPiekBoh 19.

– Porwiy cáłą goleń w kápelli Páryiskiey á przypraw [hipogryfowi] pięknie, chędogo. AndPiekBoh 147.

– To to donátiwá[...] nie iáko czynią niektorzy, parę rękáwiczek Rzymskich, pierścioneczek dáruiąc. AndPiekBoh 32.

– Wszyzstko to v mnie nie ma y zá figę wagi, niech tylko co tákowego postrzegę, y Kometow sám y tám ná rożne gránice rozrzucę y męże ogniste wgaśior posadzác, y psy powiedzác, y słupy na pęcynę zbić roskążę, á huk ktoryś wspomniał nic nie iest inszego, tylko Echo tey mey waleczney pięści, ktorąm dał odlew w pus dwulicznemu Iánusowi, iuż temu pięć Lat AndPiekBoh 146.

– Wszystká płeć Białogłowska swoy wzrok ná mię tylko samego, dáwno, dawno obrociła. AndPiekBoh 45.

– Wybornie po Arabsku mowił [bohater]. AndPiekBoh 16.

– Vzbroiłem się słuchay iáko dziwnie, y po fántástycku. AndPiekBoh 6.

– Dzieło, y Akt záczęty, kończy státecznie Pochlebcę y Sussuronow, iák złego nie rad widzi Duchá. AndPiekBoh 56.

– Taki też bánkiet należy Pochlebcom, ktorych słowa wyniosłe są nákształt Cyprysu, ktory żadnego nie przynosi owocu. AndPiekBoh 105.

– Zbyteczne potráwy y trunki, są przyczyną zepsowániá żołądka, y pochopem choroby. AndPiekBoh 156.

– Czekáy iák naydłużey, effekt poczekánia wiesz co spráwuie. AndPiekBoh 36.

– Woz ten pułnocny dáley iść nie może według Ordynánsu Junony Pocztarki Pułnocney. AndPiekBoh 85.

– Porownánia zádnego mieć nie może w Wmśćią ten Kápitan pomieniony Rzymski, gdyż on pewne tylko niektore Prouincie wzyćięzył, á Wmść pogmátwałeś pomieszałeś pomąciłeś wszytko ná świećie z drozdzámi. AndPiekBoh 89.

– Ey niechayże ná wylot pokánceruie Fráncá tę twoię Poezyą, y wszystkich nie polerownych Poetow, dla ktorych mi wypadł dyskurs y nárrátywá z głowy o naymilszey Dámie. AndPiekBoh 25.

– Rozkaz więc Trębaczom i Doboszom, aby w dzień popisu, w trąby i bębny uderzyli hucznie, tararum, tararum, parapata pom, pom. AndPiekBoh 3.

– Wyszárpnąwszy żartko bystro wyostrzoną brzytwę, z ręku [...] onego Báppászego [...] Wezyrom Bászom Bederbejom y Iánczárom wszystkim popryskowałem do samych uszu gęby. AndPiekBoh 110-111.

– Y ták o krwáwych y woiennych dyskurs szerząc dźiełách, powiesz ięzykiem międźiánym á złotobrzmiącemi słowy, iż wśiádáiącemu ná koń, gniew z srogośćią kłádą ná mnię zbroię, strach przynośi szyszak, háłás y niezgodá w koło się obwiia tarcze, á Smierć nieuchronna podáie mi włocznią, dla vczynienia ostatniey poraski, y pogromu, w Nieprzyiaćielskich pułkách. AndPiekBoh 2.

– Wziąćby iáką praeservativę, żeby się záś nie porozpękáły od tákich potraw zolądki. AndPiekBoh 96.

– Nie przyda się pewnie Oblubienicy Wmśći co się mey przydáło Pokrewney, ktora będąc zá złego wydána Mężá, we dnie y w nocy nie vstáiąc płákáć muśiałá, z ktorey łęz vformowáne zrzodło, wydáło potok, potok wystáwił rzekę, rzeká niezgrontowáne rospuśćiła morze, po ktorym Niewiásty nieszczęśliwie wydáne, návitátią, w okręćie vstáwicznego żalu, pod żaglem z desperowánych lámentow, y nárzekánia, przy Márynárzu nienawiśći y omierzenia. AndPiekBoh 112.

– A lecąc ná doł dał [Listrygon] nosem o skáłę ták nie lutośćiwie, że mu się krew lunać muśiáłá, z ktorey vczyniłsię potok, z potoku ruczay, z ruczáiu rzeká zartka ku Indyey płynąca, z ktorey vformowało się morze czerwone gdźie się kąpał potym Pháráon ze wszystkim Rycerstwem swoim przed zachodem Słońcá. AndPiekBoh 119.

– T[otumfacki:] Ktorzy sławę y wolnośći chcą niszczyć, stawiáią się podobnymi potokowi płynącemu, przez plugáwe kloáczne niźiny, ktory potog[!] z plugástwá oczyściwszy mieysce, sąm się miesza z plugástwem. AndPiekBoh 117.

– Biez dowiedz się, ieżeli me száty wygotował Kráwiec ná chodzenie powszednie. AndPiekBoh 135.

– Dárowałem kocháney swey Zoffiey, żeby sobie onemi [drogimi kamieniami] roskazałá uháwtowáć spodnicę ná powszednie chodzenie. AndPiekBoh 81.

– W błękitnych murách niebieskich obáliwszy przednieyszą básztę [...] w krew á popioł obracałem wszytko. AndPiekBoh 6.

– Przedtym odważni Káwálerowie, bláchu tylko przedniego záżywáli. AndPiekBoh 26.

– [Achdous] przemienił się w białego Orłá, ktory z moich wymknąwszy się ręku, y zbuiawszy vsiadł ná Koronie Polskiego Páństwá. T. Nigdy nie mogł ná przystoynieyszym vsieść mieyscu, iáko ná tey wyniosłey wolnością topoli. AndPiekBoh 95.

– Xiężyc zbladł iák chusta wszystek ná twarzy, groząc oną bládáwością, że mnie niepogodą tęskliwą y vstáwicznemi dzdzámi miał wolą koniecznie, iákoby nowym iákimsi zálać potopem, co ia postrzegszy, dáłem mu ták nielutościwie w pus pięścią, od ktorego rázu záczerwieniał się iákoby go we krwi vmoczył, zrozumiałem ia y to, iż ten rumiány kolor, znáczy wiátr okrutny, ktorym dáchy miał wolą pozrywáć z páłácow moich, chcąc mnie onemiż y przywálić oraz. AndPiekBoh 121.

– Toć przykázuię, y dawąm milczenie Pythágoryckie, to iest ábyś słoweczka nie pisnął, áż do lat piąciu. AndPiekBoh 100.

– Pánie moy wszystko mi się widzi, że y Wmść prętko po ożenienu obrocisz się w Ieleniá, rogaczá hániebnego. Metámorphis to będzie foremna, z Bogátyrá strasznego rogacz opętany. AndPiekBoh 159.

– Ledwiem co záczął siedzenie, niewcásowe [!] Delfinowátą iázdą odwilżáć ná wodnisto błękitnym krześle, áliści Pálemon vkłoniwszy się trzykroć, postáwi przedemną polewkę, dla zágrzania żołądká z pereł Orientálskich, y rumiánego koloru w pułmisku pałáiącego kárbunkułu. AndPiekBoh 49.

– Wolę ia iużto prożno przestáć, ná swym rumiánym śledziu, y ná bułce obroczney chlebá, nie włocząc się wták dáleką kráinę dla extráordynáriynego bánkietu. AndPiekBoh 37.

– Przypádnieli co ná rękę, ia Wmći. będę słáwić po prostu, bez wszelákich kolorow, bez przysad, bez złotá, bez diámentow, bez száfirow, bez rubinow, koralow, purpury, liliey, kwieciá, gáłęzi, zołędzi, iáko czynią dziśieysi Rytamiárze ktorzy v dawnych Poetow nákradszy wierszow, pokątnie zá swe własne przedawáią, ledwo nie po lackách . AndPiekBoh 11.

– Ich ci też to professia ruminowáć, z kąd co pochodzi y co w sobie záwiera, z podziwienia urodziłá się Philosophia y to miłe philosophowánie. AndPiekBoh 161.

– B. Stánęłá naypierwey Azya większa, że czterdziestą y cztermá Provinciámi swymi. T. Pewnie z tymi Provinciámi, ktore leżą między Indus et Tigris, rzekámi. Potym snać nástępowáłá Azya mnieysza, Afriká, Europá, Proszę gdy te Provincye czyniły wizytę Wmści, co ná mieyscu ich ná on czás zostawáło B. Zostawáły grunty ich własne, fundámenty ich własne, ná ktore wracáły się práwie w oczemgnieniu, ruminuiąc káżda z nich, niewypowiedziáne możności moie, y potęgi męstwá moiego. AndPiekBoh 137.

– Co rożumiecie, ieżeli sobie tám nie ruminowáł tego y owego Pąn miły Iowisz, że go nie náżywam z Łácińská Iupiter. AndPiekBoh 81.

– Iutro wprzod nim Iutrzenká záránna pocznie rospędzáć lamp nocnych zbládá połáiącą światłość [...] biez do gor Ryphaeyskich. AndPiekBoh 68.

– Przerwany w mym ciele sen [...] alteruie nie dużością wszystkie moie członki. AndPiekBoh 68.

– Daedalus Siodlarz áby zrobił siodło […] ná Dzianetty, Bárbárczyki. AndPiekBoh 2.

– Ieżeli śmierć będąc boginią niepodlegáiącą fatydze, szuka odpoczynku, y swą bronią komu inszemu władáć pozwala. Czy nie słusznaby tesz Pánom, mieć respekt ná Poddánych swoich, ktorzy práwie nieumieráią, pod ciężarem nieuważnym, mogę rzecz Tyráństwá. AndPiekBoh 61.

– Co to zá diabelskie monstrum, słusznieysza spytác było wprzod, iáko mam zwáć Wmści á potym bádác się o tey dziwney bestyey. AndPiekBoh 122.

– Skończywszy on bánkiet, szedłem do Szermierskiey szkoły Marsowey. AndPiekBoh 99.

– [...] miey miłosierdzie waleczny Bochátyrze, dáruy nás żywotem, dáruy gárdłem, niechciey pátrzać ná męki násze; odmień dekret, wybaw od wrzącego barszczu, oddal sklepisty Pászt, nie kaz vdzcu szpikowáć z Fráncuská. AndPiekBoh 35.

– Ia w tym wystąpiwszy ná okrągłe Theátrum świátá wszystkiego, rzuczę tu y owdzie okiem, á potym z plecu w zápálczywości nieuchronną machnąwszy kosą, trzecią część świátá żyiącego ná śmiertelnym położyłem pokosie, á wtorym machnieniem by prędko przypádszy, śmierć nie zátrzymáłá kosy, pewniebym ściął wszystek narod ludzki. AndPiekBoh 61.

– Dobrze mieć y ná to oko, iż pychá nigdy samey śiebie nie widźi áni vważa, y iest Mátką niećierpliwośći, á Piastąnką głupstwá, ktore pysznych ślepić zwykło ánimusze. AndPiekBoh 117.

– Właśnie, właśnie świergoczą naśi dźiśieyśi Poetowie, ktorzy głosem nie wdźięcznym málo wyśpiewawszy, ledwie nie zdycháią od głodu. AndPiekBoh 16.

– W tey przechadzce, ná grono nádobnych nápadłem Pástorell, gotowych do taneczká, vpraszáiąc mnie tak o Muzykę, iáko y o skoczkow. Ná ktorych żądanie (ná prętce ináczey nie mogąc postąpić) roskazałem vstroioney w szátę gorze Párnásso, z Apollinem, z Muzámi do zágrániá, á Gorom wszystkim do gálárdy stánąć. AndPiekBoh 133.

– Tám wzbudzony melodyą wiecznych lámentow, prosiłem Proserpiny w taneczek, z ktorą kończąc, potym gálárdę vtrapienia wiecznych wiekow, czyniąc Capriolle, tákem chyżo skoczył, iż iákem łbem przebił gorny sklep, ták ná doł spadáiąc zdziuráwiłem dno ná wylot piekielne, Pluton postrzegszy, niesłycháną ruinę Páłácow swoich, násępiwszy się, nos powiesił, frásuiąc się o Mulárze, ktorych z stánowiska mego Marsowego obiecawszy przysłać, po oney gálárdzie ocierałem pot z czołá, wesołą wyciśniony pracą. AndPiekBoh 101.

– Każdy z tych kuf trunek, może zagrzać żołądek Wmści arczy sztucznie y mozgownicę. AndPiekBoh 46.

– Ná ták srogi huk y trzáskánie możono wołáć Orzeł gęsi orzeł. AndPiekBoh 24.

– Wychodzącego z Kośćioła Marsowego, trzey mnie potkáli oráz y przywitáli Posłowie, pierwszy Merkuryusz, wtory Protheusz, trzeći Askálfon prosząc przy kredensach od Iowiszá, Neptuná y Plutoná, o łáskáwą audientia. AndPiekBoh 69.

– Kupidynowi dárował Łuk do vbiiánia serc nikczemnych, kõfortátiwą záiuszonych furfántow. AndPiekBoh 27.

– Dziękuię vbogi z bedłek, káżdy z tych Ich Mościow sposobny zá pierwszą znáiomością kazać mnie wbić ná pal, álbo záwiesić ná stálistym haku. AndPiekBoh 77.

– Neptunus wilgotnych Prowincyi Monárchá, wziąwszy pewną wiádomość że Pluton wielki Hám [!] piekielny w ćięmnych przepáśćiách, vmyślił mnie záwołánym vhonorowáć bánkietem, vwiedźiony vczćiwą invidią, vprzedza w tey mierze zębozgrzytáiącego Cesarza. AndPiekBoh 48.

– Vrodzenie dźiećięcze, porządkiem iest vmárćia, należącego stáremu. AndPiekBoh 48.

– By táka skłonność do nagrody, iáka ochotá do odpráwy náydowáłá się w Wmśći, nie chodźiłbym iák vrwániec w łátách. AndPiekBoh 77.

– Część ná roście niech przypieczona będzie y ámbitia dobrze vsiekána w Pásztecie. AndPiekBoh 76.

– Obaczywszy kontempt y zniewagę Syná swego Eryttá Czárownicá Thessályiska, zápálczywośćią rozzarzona Służebnicom swoim SZátáńskim pod cięzkim polećiełá karaniem, áby mię, uwieśiwszy kamień u szyie zánurzyły w Ieźierze Laetheyskim, ták iákobym niewynurzony z pod wod, piekielnych, zostawał w wieczney niewiádomośći. AndPiekBoh 114.

– Zacność osob, lubo w máłey Frequentiey, bucznie zdobiły [!] stoł záiątrzonego Monárchy [Plutona]. AndPiekBoh 100.

– Wezyrom Bászom Beclerbejom y Iánczárom wszystkim popryskowałem [...] gęby. AndPiekBoh 110-111.

– Toć czynili Bassowie Wezyrowie, Czauszowie, Sandziakowie, Beilerbeiowie [oddali hołd Bohaterowi]. AndPiekBoh 14.

– Dobrodzieiu, proszę siedź wmść ná mieyscu spokoynym, chociazbym naypilniey succursu y rátunku vpraszał, bo y temu Kompanowi nie według intentiey spráwá widzę pádłá. AndPiekBoh 123.

– Przydzie pewnie Wmści sámemu, y zgotowáć y poieść wszystkie smáczne torty wygotowáne. AndPiekBoh 18.

– Vkontentowány odchodzę wziąwszy wiádomość, o Geneálogiey tego Páłászá z dowpcipney pámięci Wmści. AndPiekBoh 17.

– [...] byłáby to niewypowiedziána vciechá, widzieć przeciwne pioruny między Wmścią á Pánem Iowiszem. AndPiekBoh 27.

– Coli rzekł Turczyn widząc Wmści. iák Diabłá lecącego z niebá? AndPiekBoh 14.

– Z kąd się Wmść spodziewa pisania? AndPiekBoh 38.

– Skończywszy on bánkiet, szedłem do Szermierskiey szkoły Marsowey, tám z rożnemi szermuiąć [!], niechcąc wyciąłem tym páłászem oko Annibalowi, Kártáginskiemu. AndPiekBoh 99.

– Wierząm wszystkiemu, zwłaszczá wiedząc o tym pewnie, iż przed bráwurą Wmci kłániáią się gory, schyláiąc ku ziemi nisko łby swe lásami okryte, wycináiąc dygy skálistemi łytámi. AndPiekBoh 89.

– T. Pátrz Diabłá, Struś zeláżo, á Wmść bułat trawisz, w ktory czás wyiazd Wmści? B. Ládá w godzinę, przetoż bądź gotowym y ty, vłoż tłomok, wywodz konie, wsiáday á nie zápomniy toć powiádąm oponcze, gdyż przez powietrzną iádąc kráinę, nie podobna, áby nas deszcz dobrże nie wyprał, álbo żebyśmy mieli minąć sucho zły raz niepogody. AndPiekBoh 131.

– Iutro wprzod nim Iutrzenká záránna pocznie rospędzáć lamp nocnych zbládá połáiącą światłość [...] biez do gor Ryphaeyskich. AndPiekBoh 68.

– A wtym w wielkich boleśćiách y zgrzytániu zębow vrodźiłá Nieprzyiazń, y Záwaśnienie, im daley tym bárziey szerząc się między dwiemá przećiwnemi stronámi, pewną zabáwę Zołdácką ktorzy służby nie máią. AndPiekBoh 21.

– Może to być, Ale zázywszy większego trudu y prace przy kosztách niż Zułáwiánie około swey támy. AndPiekBoh 71.

– Tysiąc ośm set y ośm gwiazd; iako rachuią Astrologowie nayrośleyszych wyszarpnąwszy [...] roskażę przyszyć do żupana swego. AndPiekBoh 129.

– Alee coz przydá chronić się? co pomoże vciekáć y kryć się by w naydálsze y naygłębsze lochy? ponieważ ná káżdym plácu, w káżdy czás y vstáwiczney minuty, broń moia nie tylko káżdego dosiądz może, ale y z ránic musi koniecznie, trybem, sposobem, nałogiem, zwyczáiem y kształtem piorunu zartkolotnego. AndPiekBoh 26.

– Vmrzeć tedy nie mogąc iuż wszystkim praetensiom moim popuszczę wodzy, zácznę bić mordowáć, zábiiáć, rozbiiáć, bráć, gwałcić, a nim co zácznę znacznego naypierwey w twym kárku ten moy páłász zartkosieczysty zápráwię. AndPiekBoh 130.