– Przy Akciech weselnych, iáko v nas ták y v Pogan,łożnicá bywałá dla stádłá nowego. OvOtwWPrzem 38 marg..

– Wten czas Libickie kráie. Libia, kráina Afrycka, bárzo sucha. OvOtwWPrzem 66.

– A sam przy tym roztruchan/ ták sztucznie wybity/ Uzłoczonym ákántem/ z wierzchu był okryty. OvOtwWPrzem 539.

– Rogi miał [jeleń] złotem łskniące/ z łopátek spuszczony Przez szyię/ hálzbánt wisiał/ kámieńmi sádzony. OvOtwWPrzem 394.

– Są łąki/ gdzie Słoneczne pasáią się konie; Ná ktorych/ miásto trawy/ Ambrozyią máią/ y nieśmiertelnymi się/ iedząc ią sstawáią. OvOtwWPrzem 148.

– Zyć się iey [Zorzy] zeydzie wieczną treścią. To iest, zielem Ambrozyą, ktora wiecznymi czyniłá tych, co iey vżywáli. OvOtwWPrzem 289 marg..

– [Aretuza] dawa spráwę o sobie táką, iáka iest dána o niey, w teyże książce wyższey, w Annotáciách siodmey powieści, pod literą G. OvOtwWPrzem 207.

– Apollo, gdy ieszcze murowaną swoią lutnią, albo skrzypce, ná onym murze pospolicie kłádał. OvOtwWPrzem 247.

– Nie ináczey/ iákby miał bydź wykształtowánym Z Páryiskiego mármuru/ obrázem kowánym: Pátrzy [Narcyz]/ leżąc ná ziemi/ ná oczy nádobne/ Dwiemá gwiázdom niebieskimi cudnością podobne. Pátrzy ná pálce godne ręki Bachusowey/ Y ná włosy przystoyne głowie Apollowey: Y ná iágodę we włos ieszce nie vbráną/ Y ná szyię z słoniową kością porownáną; y ná vstá/ nie zwykłą odziane wdzięcznością/ Y ná rumiáność z śnieżną zmieszáną białością. OvOtwWPrzem 121.

– [...] ná Arcykápłáńską śmierć stánęłá zmowá. OvOtwWPrzem 649.

– Księgi Pierwsze METAMORPHOSEON [...] Argument Przedmowy. OvOtwWPrzem 1.

– [...] wedle vpátrzenia Astrologow, Niedźwiadkowe sáme nożyce wielkie, zdádzą się zastępowáć plác Wagi. OvOtwWPrzem 65.

– Drugi raz iuż Lacińskiego Authora na Polski ięzyk przekładać się ważę. OvOtwWPrzem I.

– ZNáyduią się niektore Errory w tych Księgách, dla dálekiego Authorowego od Krákowá mieszkánia. OvOtwWPrzem 4 nlb..

– Wzdychasz/ pátrząc ná zámki Azyáńskie/ upáść máiące. OvOtwWPrzem 497 marg.

– A gdy iuż był młodzieniec w gorę wyniesiony/ Y nád sámę Azyiską ziemię wywyższony/ Do Tatárskich národow woz swoy nákierował Ktorym tám w ten czás Ordom Krol Linkus pánował. OvOtwWPrzem 212.

– Ceres, matká Prozerpiny, szukáiąc corki swey po wszystkim świecie, przyszłá potym do cháłupy, báby niektorey, y gorącem utrapiona żądałá od niey wody. OvOtwWPrzem 201.

– Bogini rzekłá [...] W tym [momencie] Pálládą się stawszy/ Bábią twarz zrzuciełá. OvOtwWPrzem 216.

– Zrzuciwszy one Bábskie/ ktore ná sobie miał/ stroie mierzione/ Tákim się iey ukazał. OvOtwWPrzem 596.

– Mámká [...] Już ią y ná swym bábskim łonie posádziełá zbyt płáczącą: y swymi rękomá drżącemi Uobłápiáłá. OvOtwWPrzem 409.

– Báby, są siedm gwiazd drobnych, ktore są podle siebie ułożone. OvOtwWPrzem 517.

– Głupia Bábo [...] Niechay Słucha/ tych moich słow/ twoiá Synowa/ y corká/ iesli ie masz: mam ia zsię baczenia. OvOtwWPrzem 216.

– Przydáie kámieniowi, Poetá, baczenie iákieś, że zrozumiewaiąc zacność Orpheusowę z wdzięcznego głosu, niechciał go uderzyć, ále padł przed iego nogi. OvOtwWPrzem 428.

– O narod się/ y stroy ich/ Abantowicz bada. OvOtwWPrzem 176.

– Gdyby spráwiedliwie rzecz byłá bádaná/ Nie z iego grzechu/ ále z fortuny przyczyná. OvOtwWPrzem 107.

– Tá bestya, schowała w bágniskách krzewistych, ieziora Lerneńskiego, miáłá sto głow. OvOtwWPrzem 357.

– Bywa to że [...] płonym piaskiem ziemiá bágnista wysycha. OvOtwWPrzem 617.

– Y páięczyna nie rownałá z nimi [łańcuszkami] Co się owo pod belki wiesza wysokimi. OvOtwWPrzem 146.

– Iuż kámień szyię trzymał/ iuz gębá ztwárdniałá: Sámá tylko w báłwanie krwie proznym zostáłá/ w kámień się obrociwszy. OvOtwWPrzem 98.

– Niebo przez które Słońce bywa niesione wozem, iest podobne báni wielkiey skláney, miązszey, okrągłey, dętey. OvOtwWPrzem 56.

– Niespokoynie się záchowáli [centaurowie] ná bánkiecie weselnym: bowiem się zágrzáwszy, srogą zwádę záczęli. OvOtwWPrzem 479.

– Rádził się Cepheus [...] Iowiszá Ammońskiego, to iest, Iowiszowe[go] obrázu, ná kształt báraná rogátego wykształtowáne[go], coby czynić? OvOtwWPrzem 180.

– Przywiedziony był [...] Kosmaty baran [...] Z rogámi koło skroni pozákrzywiánymi. OvOtwWPrzem 268.

– [Poeta do Neptuna:] Wziąwszy ná się báránią postáwę/ zwiodłeś Bisáltską pánnę [dziewczynę z ludu: Bisaltowie o imieniu Bisaltis]/ ná wszeteczną spráwę. OvOtwWPrzem 219. OvOtwWPrzem 219.

– Na rożne mieyscá rozsiadszy się obie [Arachne i Pallas] Osobną/ káżda przędzę/ postáwiła sobie y [...] Ociągnąwszy postáwę/ bardem podzieloną kończystym członkiem wątek w śrzodek zápuszczony Chyżemi pálcy miecą/ z tey/ y z owey strony. OvOtwWPrzem 216.

– Bardo iest trzcina połupáná drobno, stáwiána w przybiiáczkę, ktorą zbiiáią płotno. OvOtwWPrzem 217.

– Części wszystkie ciała, Pelopa porąbanego, w doskonałe ciało, ułożone były. A gdy nie dostawało barka lewego, na iego mieysce wprawili słoniową kość. OvOtwWPrzem 234.

– Niektore [zwierzęta] się zdały Niedoskonałe/ iakoby barkow nie maiące. OvOtwWPrzem 26.

– Trzykroć się ociera o mroźny woz; trzykroć/ gdzie Rak barki rozpiera. OvOtwWPrzem 170.

– Wprzod nalazł używanie pieły [...] Y naczynie/ ktorego barki nitem spoieł. OvOtwWPrzem 311.

– Trzykroć y Neptun z wod się wynurzać przymuszał, Y barki z srogą twarzą wykazać pokuszał. OvOtwWPrzem 65.

– On wspoł z głosem y barwę Stracił z tey przestrogi. OvOtwWPrzem 105.

– Liceus, iest gora w Arkadyey, na tey był gay, w ktorym Atalanta myślistwem się bawiała. OvOtwWPrzem 319.

– Tirinthis, miasto iest w Achaiey, od tego Herkules był rzeczon Tyryntyiski, dla tego, że się też tam bawiał. OvOtwWPrzem 276.

– Phasis iest rzeka Kolchicka, ná ktorey się mnożą ptacy wodni, Phasiani, po Polsku, Báżánci. OvOtwWPrzem 267.

– Bazar Tureckie nazwisko, mieysca, na ktorych się odprawuią targi. OvOtwWPrzem 161.

– [...] sam [Merkury] pędził gromádę koz biegłych/ Jáko iáki pástuchá/ [...] przygrawáiąc sobie W multánki. [marg.] Dudki są, bączek máiące z kilką piszczeli, ktore multánkámi zową po polsku, dla tego, że w Multáńskiey ziemi nawięcey ich záżywáią. OvOtwWPrzem 39-40.

– Ozwał się y bąk z rogiem krzywym/ y drobne dzwonki głosem zabrzmiały krzykliwym. OvOtwWPrzem 157.

– Berecinthus, iest gora we Phrygiey, y miasto, matce Bogow poświęcone, gdzie ią nawięcey chwalono, ze wrzaskiem dud, y bąkow z rogami. OvOtwWPrzem 428-429.

– Stárzy/ głośno to wszemu świátu rozsławiáli/ Ze się tám przedtym ludzie/ z bedł dżdżownic/ radzáli. OvOtwWPrzem 272.

– Owczych stad chore beki słycháć. OvOtwWPrzem 281.

– [Bóg] ma Wszytko pod władzą swoią/ y w swey wielkiey trzyma Ręce Niebieskie Berło. OvOtwWPrzem 34.

– [Mówi Junona] Jesli mi słusznie w práwicy przychodzi Niebieskie nosić berło/ y iesli bydź godzi […] siostrą/ y żoną Jowiszową. Siostrám iest/ ále żoną niesłusznie mię zową. OvOtwWPrzem 114.

– Ná znák swego páństwá, nosi [Neptun] w ręku berło trozębe. OvOtwWPrzem 328.

– [Bóg] ma Wszystko po władzą swoią/ y w swey wielkiey trzyma Ręce Niebieskie berło. OvOtwWPrzem 34.

– Nie wie [Narcyz] co widzi/ lecz się tymże rozpaliwa/ Y oczy ten błąd bestwi/ co y oszukiwa. OvOtwWPrzem 121.

– Czásem się zápátruie [Hekuba] ná synowskie lice/ czásem ná rány [...] sámá się bestwi/ sámá gniew wzbudza porwány. OvOtwWPrzem 531.

– Obaczywszy Andromedę […] do skały przykowáną, y morskiey bestyey smokowi ku ziedzeniu nágotowáną; krasą y urodą uwiedziony, zákochał się w niey [Perseus]. OvOtwWPrzem 171.

– Minotáurus, był mieszániec bestyálskiego przyrodzenia. OvOtwWPrzem 307.

– Puścił bespieczny żeglarz swe żagle łákome. OvOtwWPrzem 11.

– Ani z to bespieczeństwá Delphinowie máią/ Aby się y nád wody wykázowáć mieli/ Y záżywáć powietrza zwyczáynego śmieli. OvOtwWPrzem 65.

– Nie máiąc żołnierzá w żadnym vżywániu/ Bespiecznie wiek trawili w wdzięcznym proznowániu [dawni ludzie]. OvOtwWPrzem 8.

– Nas dwoie wszytkim ludem/ á co nád to beło W swoiey bezdenney głębi morze zátopieło. OvOtwWPrzem 22.

– Bez przestánia/ muszą wod odmiennych Nádáremno dodáwáć/ do kádzi bezdennych. OvOtwWPrzem 160.

– Po gwiazdách niebá wysokiego Stąpáiąc [konie]/ przez bezdrożne mieyscá/ porywáią Wozem. OvOtwWPrzem 62.

– Ona [...] rączymi nogámi Wziąwszy się/ przez bezdrożne mieysca uciekáłá. OvOtwWPrzem 41.

– Záraz dobiegáłá y stáien bezdrożnych/ Gdzie [...] wybiłá drzwi/ y siostrę porwáłá rodzoną. OvOtwWPrzem 244.

– Siełá ludzi iey chciáło/ ále pogardzáłá Chcącymi/ nie cierpliwa/ mężá nie znáiąca/ Ráczey gáie bezdrożne przewiedzáć woląca. OvOtwWPrzem 28.

– Tych/ ktorzy myślistwá iemu pomagáli/ Y po bezdrożnych knieiách wspoł się z nim błąkáli; Hiántyiski młodzieniec/ tymi potkał słowy. OvOtwWPrzem 108.

– Klimene [...] pobiegáłá Wszytek świát/ á wprzod członkow bezduchych szukałá/ Nálázłá iuż ná obcym brzegu pochowáne. OvOtwWPrzem 71.

– Tą ie bezecnością pokaráła, że się napierwey przedáwáć ważyły ná nierządne spráwy. OvOtwWPrzem 401.

– Rzuciłá się [Cyrce] [...] Trzeć y bezecne ziołá/ y strászliwe soki. OvOtwWPrzem 555.

– Bezecnemu dawszy noc mieczowi/ Niespodziewáne piersi przebił Plexyppowi. OvOtwWPrzem 320.

– Tey Hekácie dał Iupiter możność ziemskich wszystkich rzeczy, y morskich wielką, á práwie bezmierną. OvOtwWPrzem 257.

– Y kruche się leszczyny ukazáły z bliská: Y Jásion nawładnieyszy z drzew ná oszczepiská. Y bezsęka iodłá. OvOtwWPrzem 393.

– Wenus bezśmiertnikiem z słodyczą pomieszánym, dotknęła ust iego [Eneasza], y Bogiem go uczyniłá. OvOtwWPrzem 586.

– PIgmálion [...] zámyślił bezżeński żywot prowádzić. OvOtwWPrzem 402.

– Swięto było/ po wszystkim Cyprze znákomite/ w ktore bywáły bydłá/ białoszyie/ bite. OvOtwWPrzem 403.

– Iest drogá ktora záwsze sámá gorą chodzi/ znáczna dobrze kiedy się Niebo wypogodzi/ Mleczną ią dla białości iásney názywáią. OvOtwWPrzem 13.

– Pátrzy [Narcyz] [...] ná rumiáność z śnieżną zmieszáną biáłością. Sam się prágnie. OvOtwWPrzem 121.

– Tym czásem wrzáło Lekárstwo/ y kipieiąc/ w kotle się bieláło. OvOtwWPrzem 265.

– Położyłeś się y sám [o herkulesie kładącym się na stosie]: Y y nie ináczey práwie/ Jáko/ kiedybyś będąc ozdobion wieńcámi/ Leżał biesiádnik/ mędzy winnymi kuflámi. OvOtwWPrzem 356.

– Y kruche się leszczyny vkazáły z bliská: [...] y iáwor/ w biesiádny chłod záwsze bogáty ... OvOtwWPrzem 393.

– Bo dawni, zwykli byli lecie biesiádowáć, pod drzewy iáworowemi, gdyż te liściem swoim szerokim, doskonały chłod przynoszą lecie... OvOtwWPrzem 394.

– Rzym, iest [...] stolicą Biskupów Rzymskich. OvOtwWPrzem 628.

– Chadzáłá często tám/ y czásu woyny/ Pátrząc/ gdy krwáwe bitwy zprowádzał Mars zbroyny. OvOtwWPrzem 298.

– Żelaznym szyszakiem głowę swą przykrełá/ Y tákowyż przedni blach ná piersi włożeła. OvOtwWPrzem 218.

– Ná Eákowiczá cisnął żelázem. Ná Achillesá, wnuká AEákowego. Lecz y blach/ y dziewięć skor wołowych/ przebiło. To iest, ktorymi puklerz był podfutrowány, dla mocności OvOtwWPrzem 474 (472).

– Lubo pokarm zębem tárł/ pokarm między zęby sciśniony/ żołtą bláchą wyglądał mu z gęby. OvOtwWPrzem 433.

– Wody stoku [...] ktore były przedtym niezwyczaynie zimne, uczynili ciepłymi, podpaliwszy ie z spodku kliiem ziemnym, we czczych żełach ziemie się kurzącym, y siárką bládogoráiącą. OvOtwWPrzem 500.

– Zártowną tákże przyczynę Poetá przynosi, dla ktorey Słońce się zácimia, czásem y blednieie. Ze nie dla tego, iż krąg Miesięczny, ktory iest ná niższym niebie, podchodzi pod Słońce: ále dla tego, że miłość Leukothoi, bládość iemu przynosi. OvOtwWPrzem 149 marg.

– Iest gościniec/ żałobnym cisem záciemniony/ Bieżący wielką ciszą/ áż w piekielne strony. Kędy nieruchomy Styx/ mgłami dmucha wszędy/ A wszystkie świeże dusze przechodzą támtędy: Y postáci te/ ktore z grobow powstawáią. Bladość/ y Mroz/ szeroko te mieyscá trzymáią Cierniem zrosłe/ ná ktorych dusz záwsze tłum srogi [...]. OvOtwWPrzem 159.

– Często ná ustá bládość kładł, Strách przyszłey złości [...]. OvOtwWPrzem 322.

– Ze srzodká onych rumow/ wzleciał ptak niemáły/ Iakiego przedtym wieki dawnieysze nie znáły; Zákurzywszy popiołem/ skrzydły vderzonym/ A głos/ chudość/ y bládość/ taká byłá w onym Y wszystká postáć/ iáką więc zwykle miewáią Miástá/ ktore przez száblę dobyte bywáią. OvOtwWPrzem 584.

– Nie dla tego bládość na cię [słońce] następuie/ Zec Księżyca/ bliższego ziemi/ postać szkodzi: Lecz miłość sámá/ fárbę tę ná cię przywodzi. OvOtwWPrzem 147.

– IEst mieysce w ostátecznym Ord Tátárskich kráiu/ Ziemiá smutna/ y przykra/ y bez urodzáiu: Polá bez drzew/ gdzie záwsze mroz mieszka leniwy/ Záwsze bládość/ y drżenie/ y głod stráwy chciwy [...]. OvOtwWPrzem 338.

– Fárbę/ ktorą zwykła [zorza] poránki rumienić/ Przyszło iey/ nátychże miast/ ná bládą odmienić. OvOtwWPrzem 534.

– Mnie/ nád wszeláką miárę/ strách ogárnął blády/ Pátrząc ná twarz/ y ręce/ morderstwa niesyte. OvOtwWPrzem 564.

– Chámeleon [...] kiedy zdechnie, iest fárby bládey. OvOtwWPrzem 626.

– Włoczą się bláde cienie/ bez kości/ bez ciáłá. OvOtwWPrzem 160.

– [Niobe] Bláde ręce ku niebu wznosząc/ mowi smutna: Ucieszże się mym żalem/ Látono okrutna. OvOtwWPrzem 227.

– Chryzolity/ y drogie kámienie/ ktorymi Wszystek szor oprawiony był wzory pięknymi/ Nieprzystępną iasnością po stronách ciskáły: Y zá odbiciem názad blásk słońcu wracáły. OvOtwWPrzem 53.

– Chciał go był iáko/ z boku ciąć/ w kárk wyniesiony: Ale miecz nieostrożnie blatem vderzony O filar/ popádał się áże w sámo gárło. OvOtwWPrzem 186.

– A máiąc czynić ofiárę Iowiszowi, posłał [Kadmus] towárzysze, dla czerpánia wody, z bliskiego Marsowego stoku: ktorzy od srogiego Smoká tam mieszkáiącego, pokąsáni y pomordowáni byli. OvOtwWPrzem 101.

– [Autor o drzewach, które przyszły do Orfeusza, by dać mu cień] Y wyście z nimi [drzewami] przyszły wraz/ bluszcze ponite [!]. OvOtwWPrzem 393.

– Siostrę porwáną [...] twarz iey bluszczem zielonym zákrywszy, ná Zamek Tereusow wprowádziłá [Philomella]. OvOtwWPrzem 243.

– [Żeglarze, galernicy płynący na wyspę Naxus] Zácináć wiosłámi wod nie przestawáli [...] Hámuią wiosłá bluszcze. OvOtwWPrzem 132.

– Vważáiąc wszyscy ták iawny gniew Boży/ Co żywo y z białychgłow y z męzczyzn/ się trwoży I tym gorętszą chęcią/ káżdy z swoiey strony/ Bostwo bliźniętorodney wychwala Latony. OvOtwWPrzem 229-230.

– Sycylská Etná [...] okrutną swą gębą srogi płomień bluie. OvOtwWPrzem 196.

– Węże [...] Ropą bluiąc/ srogimi błyskáły ięzyki. OvOtwWPrzem 163.

– [Euryt] winem/ y mozgiem/ y krwie káwálcámi Bluiąc/ pospolu wszystkim/ ráną/ y ustámi: Leżał. OvOtwWPrzem 481.

– Ná wodzie morskiey, wiele chwástu bluszczowego z gronámi stworzył [Bachus]. OvOtwWPrzem 132.

– Tu też wspomina Poetá, że corki Propetowe, w mieście Amánthuncie porodzone, bluźniły Bostwo Wenery, prząc ią bydź Boginią. OvOtwWPrzem 401.

– Agmon, dla bluźnierskich słow przeciw Wenerze, był w ptaka, z nosem rogowym, przemieniony. OvOtwWPrzem 580.

– Pentheus ná te cudá niedbáiąc, iechał ná gorę Chiteroná, áby gánił tych, y fukał, ktorzy Bachusá chwalili, y temu ofiáry oddawáli. Tám matká iego Agáwe, máiąc przeciw synowi vmysł nieprzyiácielski, dla bluźnierstwa przeciw Bachusowi, wespół y z siostrámi, Ino y Autonoe, ná Pentheusá sie tyką swoią, ktora chmieliną winną zieloną obewiniona byłá, rzuciłá... OvOtwWPrzem 133.

– [Aktorowicz Eryth] Krwią począł blwáć karmazynową/ Y leżąc ná wznak/ ziemię tłuc śmiertelną głową. OvOtwWPrzem 182.

– Ołtarze/ przez ofiáry błágáiąc palone: Lał [Cyppus] wino w czásze. OvOtwWPrzem 637.

– Wprowadza też [poeta] tu Dyomedesá, Aetolskiego páná, wspomináiącego błędy, y nieszczęścia morzkie. OvOtwWPrzem 576.

– Co pospolicie rozumieią, żeby się ná káżdy wieczor miáło [słońce] kąpáć w wodách morskich, y wschodząc miał [!] wynikáć z nich, błąd to iest. OvOtwWPrzem 56.

– Iesli sámá siebie niechcesz w błąd záwodzić/ Proś co słuszna/ miłuy co sámicy się godzi. OvOtwWPrzem 384.

– W narowách swoich/ błądząc niewymownie; Raz w sobie gniew swoy dusi/ záledwie trzymány/ Drugiraz się nim wzrusza znowu ná przemiány. OvOtwWPrzem 322.

– Więcey nie dopuszczał żal/ mowić/ surowy: Bowiem się/ y srogi płácz/ błąkał między słowy. OvOtwWPrzem 462.

– Towárzystwo ustáło/ y prosi strudzone/ By z tych błąkánia morskich/ było uwolnione. OvOtwWPrzem 578.

– Rzeki [...] w morze pożądáne Prowádzą błąkániną wody zmordowáne. OvOtwWPrzem 34.

– Wychodzi z miástá swego Osadźcá [...] potrudzony srodze/ z długiey błąkániny/ Z zbiegłą żoną/ doszedł áż Słowiáńskiey kráiny. OvOtwWPrzem 167.

– Musiałá [Wenus] schnąć w żałości swoiey/ Pátrzáiąc na [...] rożne błąkániny syná ztrudzonego/ Od ściśnionego morzá strásznie miotánego. OvOtwWPrzem 649.

– Neptunus [wziął] panowánie nád wodámi błędnymi morskimi. OvOtwWPrzem 328.

– Morzá zdáleká zdádzą się być błękitne. OvOtwWPrzem 516.

– Koło [jeziora] [...] chłopstwá grubego niemáło/ Chrost/ witle/ rokicinę/ y łozę rzezáło. Iákiey nád błotnistemi mieyscy bywa siełá. OvOtwWPrzem 231.

– Pod tenże [kościół] tám/ iezioro podstąpiło błotne/ Gęstą zárosłe wierzbą. OvOtwWPrzem 447.

– Ieziorko stało/ pełne [...] sitowia błotnego/ złotowierzby/ y trzciny/ y chwastu rożnego. OvOtwWPrzem 315.

– Indya/ w Ostrowidze [rysie] iest obogácona: Ktorych mocz (powiedáią) ma to z przyrodzenia/ Ze się w kámień/ skoro go puszczáią/ odmienia: Y skoro go powietrze obeydzie/ twárdnieie. Tákże też y z koralem podobnie się dzieie: Ktory/ pierwey pod wodą miękkim będąc zielem/ Twardnieie/ byle go wiátr doszedł choć niewielem. OvOtwWPrzem 625.

– Gdy się okrutnie wszyscy zádziwili/ wnet [...] wypádło iágnię/ y skakáło/ Y bogáto mlecznego wymienia szukáło. OvOtwWPrzem 268.

– Ieszcze iednák/ kościelne drzwi [kościoła Janusza]/ przystęp swoy miáły/ Ni drogi były wody zálały ciekące/ Kiedy iuż ony/ siárki białogoreiące/ pod bogáciepłynące zdroie/ zpodkłádáły [powódź spowodowana przez nimfy na prośbę Wenus w celu obrony miasta Romulusa]. OvOtwWPrzem 598.

– Y kruche się leszczyny ukazáły, zbliská [...] y iáwor/ w biesiádny chłod záwsze bogáty. OvOtwWPrzem 343.

– Bosmanámi zową pospolicie okrętniki, ábo tych co ná Galerách robią. OvOtwWPrzem 174.

– Czci [Cyrce]/ czárowną mową/ Bogi nieznáiome. Ktorą zwykłá/ księżycá twarz/ brudzić iásnego. OvOtwWPrzem 573.

– [...] ráná, choć máła, ták wielkiego bolu Chironá nábáwiła, że sobie życzył śmierci, y od niey vmárł dniá dziewiątego. OvOtwWPrzem 89.

– Rozgniewał się [Achilles] iák byk/ gdy gdzie w mieysce przestrone Száty/ iemu nie wdzięczne/ wyrzucą czerwone: Ktore on strásznym rogiem bodąc/ podmietuie/ Y gniewa się/ że rázy swe dáremne czuie. OvOtwWPrzem 473.

– ... wyrysował [...] głowne miasto/ y śiedm bran do niego/ Ktore sámy/ przezwisko wyrażáły iego/ Y coby to zá miásto było/ znáć dawáły. OvOtwWPrzem 538.

– Zá łeb go [króla Polimnestora] porwawszy/ A w posiłek nań/ bránek Troiáńskich/ zezwawszy/ Pálce mu/ w wiárołomne oczy/ powrażałá [Hekuba, była królowa trojańska]. OvOtwWPrzem 532.

– [Pigmalion zaniósł posąg panny z kości słoniowej, która za sprawą Wenus ożyła i została jego żoną, na] pościel [...] Tyrską broczą fárbowáną. To iest farbą kármázynową, z purpur, ábo żołwikow morskich, u Tyru miásta łowionych. OvOtwWPrzem 403.

– Krew [...] pokropiwszy ziołá/ wnet krwią bydź przestawa. Y ślicznieyszym/ nád Tyrską brocz/ wyrasta kwiátem/ y kształt własney liliey/ ná się bierze zátem. OvOtwWPrzem 399.

– Bo kiedy ieszcze były nie poobrastáły/ Y łskniącymi się włosmi brody nie okreły/ Y Káláis/ y Zetes/ dzieci/ bez pior beły. OvOtwWPrzem 249 - 250.

– Porwał [Apollo] zwyczáyne swoie broni/ y łuk krzywy Ná cięciwę náłożył. OvOtwWPrzem 86.

– Od Achillesá był w ud rániony, ále od swoich broniony będąc, śmierci uszedł. OvOtwWPrzem 474.

– Czci [Cyrce]/ czárowną mową/ Bogi nieznáiome. Ktorą zwykłá/ księżycá twarz/ brudzić iásnego. OvOtwWPrzem 573.

– Iázon [...] naprzod wynálazł budowánie długiego y wielkiego okrętu, Argo, rzeczonego. OvOtwWPrzem 315.

– Herkules [...] z bułáwą iáko rycerz chadzał. OvOtwWPrzem 606.

– Łzy ich [Heliad] [...] z gáłązek kápiące, á ciepłem Słonecznym ztwárdzione, w bursztyn są przemienione. OvOtwWPrzem 70.

– Burtámi zowią kráie bokow u státku wodnego: przy ktorych ci co wiosłámi ná nim robią, siedzą, przez wierzchy tych burt tymiż wiosłámi robiąc.o OvOtwWPrzem 452 marg.

– Burtámi zowią, obádwá boki galery. OvOtwWPrzem 585.

– Ná głębi morskiey byłá skáłá/ Ktora w ciszą wysoko nád wodą stawáłá/ A pod czás burzey/ wody ią záś okrywáły. OvOtwWPrzem 174.

– Płomieniste powodzi/ gdzie mogą tám burzą/ Iuż/ y kościelne odrzwia dwoiste/ się kurzą. OvOtwWPrzem 598.

– Burząc się sam/ od lásow oderwałem lásy/ y polá od pol. OvOtwWPrzem 327.

– Ták wielkim zámieszániem morze się burzeło. OvOtwWPrzem 454.

– O wężu/ nieznáiomy pierwszemu wiekowi/ Okrutnymeś stráchem był nowemu ludowi [...]. OvOtwWPrzem 26.

– Bledną iuż y bydlęce pasze/ y zielone gáłęzi/ z swymi drzewy bywáią palone. OvOtwWPrzem 63.

– Iuż nie w prost vmyślnie drogę odpráwuie [Merkuriusz]/ Ale ią w iedenże krąg zátacza: Iáko rączy ptak kániá/ kiedy więc obacza Wnętrze bydlęce. OvOtwWPrzem 92.

– Káłuże się bydlęcym rykiem znápełniáły. OvOtwWPrzem 447.

– Protheus był ten mieszkáńcem wod, pásterzem bydłá Neptunowego, to iest dziwow morskich. OvOtwWPrzem 49 marg.

– Imioná ich [zwierząt Zodiaku] te są: Skop, Byk, Bliźniętá, Rák, Lew, Pánná, Wagá, Niedźwiádek, Strzelec, Kożorożec [!], Wodnik, Ryby. OvOtwWPrzem 51.

– Tezeus [...] wierny towárzysz Pirothousá, zá ktorego krzywdę wzdiął się, y hámował Eurytá, ktory był z liczby centaurow Bykogromcow. OvOtwWPrzem 482.

– Onego/ życzyłyby były sobie rady Y wszelákie zdroiowe Boginie/ Náiády: Ktore Tyber/ y ktore Numitus/ y co ich Anienus/ ná wodách/ przechowywa/ swoich. Ktore/ Almo krotki w bieg/ y bystrochody Nár w sobie/ y Fárphárus nośi drzewochłody: Ktore/ w gaiách żyią/ po dolinach niskich/ Przy Tátárskiey Dyánnie/ y ieziorách bliskich. OvOtwWPrzem 571.

– Jam jest on ktory świát rozmierzam szeroki y ktory wzrok ná wszystko puszczam bystrooki OvOtwWPrzem 148.

– Klnie się [...] iesli sobie bárdźiey nie smákował bytu, y dobrego chowania u Aeneaszá, a niżeli w własnym domu. OvOtwWPrzem 564.

– Niobie bywáłá znáiomá Aráchne / w ten czás / gdy też sámá Pánną bełá/ A bytem w Meoniey / y w Sypilu żełá. OvOtwWPrzem 222.

– On wprawdzie dáleki cel dardą tráfić umiał/ Z ciągnieniem iednák łuku lepiey się rozumiał. OvOtwWPrzem 181.

– Szátan w on czas táki cud uczynił, ku temu celowi, żeby zálecił, y rozmnożył báłwochwálstwo około Cerery. OvOtwWPrzem 337.

– Powieści duszą są [...] y ozdobą wszystkich nacelnieyszych Poetyckich kunsztow. OvOtwWPrzem II.

– Thysbe [...] wszystkie swemi Przymioty y głádkością Pánny celowáłá/ Co ich kolwiek wschodowa stroná w ten czás znáłá. OvOtwWPrzem 140.

– Dziś podłey ceny [...] iest Spártá. OvOtwWPrzem 626.

– TV wspomina Nestor, Cyllárá Centaurá zábicie, ná onymże weselu. Záleca go krotko, od młodości y przymiotow ciáłá, dla ktorych nie trudno iemu było o żonę, bo wiele Centaurek prágnęły go. OvOtwWPrzem 487.

– Deiánirá widząc vmysł mężá swego od siebie oddalony, szátę onę posoką Centaurową, wespoł z iádem smoczyce poiuszoną, iemu, ofiary Iowiszowi czynić máiącemu, przez Lichásá chłopcá posłáłá. OvOtwWPrzem 352.

– Centáurowa corká przyszła/ Ocyrrhoe. OvOtwWPrzem 88 marg.

– Centáurowa corká przyszła/ swymi Przyodziawszy rámioná włosámi świetnymi. OvOtwWPrzem 88.

– Gdy Ceres łákomie piłá, chłopiec domowy począł się z niey náśmiewáć; zá co go ona obrociła w robaká. OvOtwWPrzem 201.

– Ceres, mátká Prozerpiny [...] szukáiąc corki swey po wszystkim świecie, przyszłá potym do cháłupy, báby niektorey, y gorącem utrapiona żądałá od niey wody. OvOtwWPrzem 201.

– Tą [Mleczną Drogą] mieszkáńcy Niebiescy gdy trzebá chadzáią Do poważnych Páłacow/ zacnie wielmożnego Piorunowładźce. OvOtwWPrzem 13.

– Nie w iedney sworze miłość z wielmożnością chadza. OvOtwWPrzem 99.

– Herkules [...] z bułáwą iáko rycerz chadzał. OvOtwWPrzem 606.

– Tysiąc trzod/ y tyleŻ stad/ w paszách mu chadzáło. OvOtwWPrzem 170.

– Ceres, mátká Prozerpiny [...] szukáiąc corki swey po wszystkim świecie, przyszłá potym do cháłupy, báby niektorey, y gorącem utrapiona żądałá od niey wody. OvOtwWPrzem 201.

– Chámeleon bliskie fárby ná się bierze nátych miast. OvOtwWPrzem 625.

– Wszyscy się wálimy w mieszáninę. To iest w ono Cháos, w on nieporządek rzeczy, ktory był przed świátem. OvOtwWPrzem 69.

– POETA idąc zá zdániem dawnych Pogan, trzy początki świátá, y rzeczy będących ná nim, bydz rozumiał: Bogá, Lepsze przyrodzenie, y Chaos. OvOtwWPrzem 2.

– Chárcią gębę zową [myśliwi] trąbą, nogi záięce skokámi. OvOtwWPrzem 31.

– Gdy záiącá zoczy chárt w polu niemáłym/ Ten sobie zgonić życzy/ ow uyść z zdrowiem cáłym. OvOtwWPrzem 30.

– W ten wiek ludzie poczęli mieszkáć w iáskiniách y [...] chátách z chrostu uplecionych. OvOtwWPrzem 9.

– Scyllá/ corká Phorká [...] ná ustroniu, ciáło swoie wodą chłodziłá. OvOtwWPrzem 549.

– Gdy Ceres łákomie piłá, chłopiec domowy począł się z niey náśmiewáć; zá co go ona obrociła w robaká. OvOtwWPrzem 201.

– Stroy [u córki Liktusa i Theletuzy] był chłopięcy/ ále twarz/ iáko dziewczęciu/ Ták przyiemnością/ mogłá służyć y chłopięciu. OvOtwWPrzem 382.

– Miásto Atteńskie iuż było zániecháło posyłáć ludzi, ná ziedzenie Minotaurowi, chłopobykowcowi, ktorego iuż był Thezeus zábił, podpárty rádą Aryádny. OvOtwWPrzem 313.

– Chłopokoń [...] Nessus mieszániec, połowicą ciáłá człowiek, połowicą koń. OvOtwWPrzem 351.

– Chiron bowiem chłopokoń Thessalczyk [...] wychował był AEskulapiusá y Achillesá. OvOtwWPrzem 57.

– Herkules, máiąc pływać przez rzekę Euenum [...] Nessowi chłopokoniowi, żonę swą Deiánirę, poruczył, áby ią ná grzbiecie swoim poprzez wodę przeniosł. OvOtwWPrzem 349.

– Centaurowie chłopokońscy, wszytkiemi siłámi nań [na Ceneusa] się oburzywszy, miotáli nań drzewá wielkie. OvOtwWPrzem 487.

– Chmurodźcy srodzy, Centaurowie chłoposzkápcowie: początek ich táki niektorzy bydź rozumieią. Gdy Ixion Iunonę ná złą rzecz námawiał, ona nie pozwoliłá, ále chmurę iemu wystáwiłá, ábo w chmurze, podobną sobie: z tey powiedaią, vrodzili się ci chłoposzkápcowie. OvOtwWPrzem 480 marg.

– Oryoná, tego Polacy zowią Kosą: dla tego, że niektore gwiazdy ná nim są vłożone, ná kształt kosy tra wney chłopskiey. OvOtwWPrzem 310 marg.

– Dáie znáć Poetá, że świętá, Bachowi ná chwałę, w Thrácyey odpráwowano, z muzyką chłopską, z grániem w dudy. OvOtwWPrzem 429 marg.

– Wam młodziency [...] hártowáne zbroye przystoyniey nosić/ niźli obkrącáne Chmieliną winną tyki. OvOtwWPrzem 126.

– Lata [Perseus] po wysokościách, ná kształt dżdżowey chmory. OvOtwWPrzem 170.

– Tám y mgłom/ tám y chmurom/ támże y trwożącym Myśli ludzkie/ roskazał [Bóg] stać gromom trzáskącym. OvOtwWPrzem 6.

– A ieszce y nádzieią/ o żywocie nászą/ Nie zbyt się iest czym cieszyć. bo y teraz strászą Serce chmury. OvOtwWPrzem 22.

– Wiátry [...] chmury z chmurámi zbiiáią; z ktorego otrącánia się chmur o chmury, łyskáwice y gromy pochodzą. OvOtwWPrzem 250.

– Polidorowe ciáło/ na brzeg wyrzucone Vyzrzáłá [Hekuba]/ [...] Stánąwszy iáko wryta/ żalem przeráżona/ [...] Trętwieie [...] Raz chmurną twarz/ ku niebu wznosząc [...]/ Drugi raz w niskiey ziemi topiąc swe źrzenice. OvOtwWPrzem 531.

– Chmurodźcy srodzy, Centaurowie chłoposzkápcowie. OvOtwWPrzem 480.

– Ociec ią [Dejanirę] temu dáć w małżeństwo postánowił, ktoryby dla mocowánia, y zá pásy chodzenia, stáwiwszy się, zwycięstwo odniosł. OvOtwWPrzem 344.

– Akmená, w rozmowę się wdáłá z nią o połogách: winszuiąc, áby się iey Bogowie łáskawiey stáwili, niżeli iey sámey stáwiłá się Iuno, kiedy Herkulesem synem swoim, oycem mężá iey, chodziłá. OvOtwWPrzem 362.

– Vkázuie [Febus] Pháetontowi, że oná drogá ktorą woz Słoneczny chodzi, miáłá bydź iemu iáko niezwyczáyna, ták strászna. OvOtwWPrzem 57.

– Nie chodź zá ládá kogo: á iesli pozwolisz/ Iuż/ towárzyszem łożá/ Wertumná mieć wolisz. OvOtwWPrzem 591.

– Státki wodne tą rzeką [Tybrem] chodziły do Rzymu, ktorymi siełá towárow y żywności dodáwano Miástu. OvOtwWPrzem 67.

– Iest drogá ktora záwsze sámá gorą chodzi/ Znáczna dobrze kiedy się Niebo wypogodzi/ Mleczną ią dla białości iásney názywáią. OvOtwWPrzem 13.

– Ták y ciężar zámkniony/ tyląż rozdzielełá Liczbą/ opátrzność Boża y tyleż włożełá Przedziałow y ná ziemię/ z ktorych ten co chodzi Srzodkiem/ do mieszkánia się nikomu nie godzi/ Dla zbytniego gorącá. OvOtwWPrzem 5-6.

– Scynis [...] zboycá [...] dwiemá choicámi ludzi roztárgiwał, zgináiąc ie, á do nich ludzi zá nogi przywięzuiąc. OvOtwWPrzem 277.

– Czegoż nie czynili chyży Sátyrowie? Czego/ w choinie nosząc rogi Pánesowie? [...] Zeby iey [bogini sadów i ogrodów, Pomonie] mogli pożyć iákową chytrością. OvOtwWPrzem 590.

– Szumy wemkłych się choinách więc dzieią/ Gdy z świstem/ nimi srogie wschodnie wiatry chwieią. OvOtwWPrzem 638.

– W teyże też Krolewska/ zgrái/ byłá żoná/ Odpráwiániem táiemnych ofiar zábáwiona: Ktorey łoże/ prozne bydź/ chytra mámká czuiąc/ A podpiłego winem/ Cynirę/ hołduiąc/ Ozwáłá mu się/ z piękney pánny náráieniem [...]. OvOtwWPrzem 411.

– [...] Ty [Kupidynie] sámego Iowiszá/ ty y morskie Bogi/ Y tego/ co nád Bogi ma władzą ziemskiemi/ Okracasz/ y hołduiesz/ strzałámi swoiemi. OvOtwWPrzem 197.

– Ale oná/ciskáne kámienie/ chwytáiąc/ Z chrápotliwym mruczeniem goniłá/ kąsáiąc: Y głosem zgotowánym do zwyczáyney mowy/ Szczekáłá miásto tego/ co rzec miáłá słowy. OvOtwWPrzem 533.

– Siełá ludzi iey chciáło/ ále pogardzáłá Chcącymi/ nie cierpliwa / mężá nie znáiąca/ Ráczey gáie bezdrożne przewiedzáć woląca. OvOtwWPrzem 28.

– Iest gościniec/ żałobnym cisem záciemniony/ Bieżący wielką ciszą / áż w piekielne strony. Kędy nieruchomy Styx/ mgłami dmucha wszędy/ A wszystkie świeże dusze przechodzą támtędy: Y postáci te/ ktore z grobow powstawáią. Bladość/ y Mroz/ szeroko te mieyscá trzymáią Cierniem zrosłe/ ná ktorych dusz záwsze tłum srogi [...]. OvOtwWPrzem 159.

– Ná głębi morskiey byłá skáłá/ Ktora w ciszą wysoko nád wodą stawáłá/ A pod czás burzey/ wody ią záś okrywáły. OvOtwWPrzem 174.

– [Scylla] niewiedząc/ czy Bogiem był/ czy cudem iákim [Glaukus]: Dziwowáłá się fárbie/ włosom/ y rámionom/ Y wierzchnim/ ktore mu grzbiet okrywáły/ stronom: I temu/ że iego część ostáteczna ciáłá/ Krętym ogonem rybim/ kończyć się widziáłá. OvOtwWPrzem 550.

– [Faeton] tym się cieszy/ ze wodze pozwolone wziął iuż do swey ręki: Zatym przymuszonemu Oycu czyni dzięki. OvOtwWPrzem 55.

– Iesli się ty o krzywdę/ swoich/ chcesz zdyimowáć/ Y około pobitych bráciey chodzić dbále. Ná Eákowego się wnuká uday cále. OvOtwWPrzem 496.

– Skąpy to/ y ná pracą rod iest bárzo trwáły/ szánowny/ y około rzeczy swoich dbáły. OvOtwWPrzem 286.

– Tego [Kupidyna] bowiem Apollo Deliyski/ swym męstwem Będąc hárdy/ zá swieżym nád smokiem zwycięstwem/ Vyźrzawszy á on w ręku piástuie łuk krzywy [...]. OvOtwWPrzem 27.

– [...] z Melántąś się chował/ w kształcie Delphinowym [...]. OvOtwWPrzem 219.

– Deliurę ná sobie miał Tyrskiey roboty/ ktorą/ piękny pásáman/ w krąg obchodził złoty [...]. OvOtwWPrzem 181.

– Nilus, iest siedmią odnog płynąca rzeká w AEgiptcie, przy tey rodzi się drzewo, ktore Grekowie zowią go Papyrum, Polacy Pápierem, á iest podobne więzowi, bárzo łupne, z ktorego deszczołek dártych ludzie dawni vżywáli do pisánia, miásto kárty. OvOtwWPrzem 649 marg.

– Błąkáłá się po gorách/ łowczą przed się spráwę Przy boku Dyánninym/ wziąwszy zá zábáwę [...]. OvOtwWPrzem 291.

– [...] do ofiar wszystkie się rzucieły. Bachá száleńcem zowiąc [...] y/ z zárosłey głowy/ Długowłosem [...]. OvOtwWPrzem 137.

– [...] Troiey Dobiegli [...]. OvOtwWPrzem 542.

– Hálcyone [...] wypádłá/ ieszcze głowy swey nie doczesawszy [...]. OvOtwWPrzem 447.

– Głosu niemylnego Doznałá, Liryope modra/ Tyrezego. Ktorey [..] mokrymi wodámi dodzierżáney/ Cephisus gwałt uczynił. OvOtwWPrzem 117.

– [...] wziąwszy drąg niedogászony z poyśrzod ołtarzá/ z práwey uderzył nim strony [...]. OvOtwWPrzem 482.

– Tą/ co się gęściey byłá ná spodku ustáłá/ Nie doiedzioną iuchą/ oczy mu záláłá. OvOtwWPrzem 202.

– Ani tám dolátuią pszczoły prácowite/ zbieráiąc/ z támtych kwiátow/ miody smákowite. OvOtwWPrzem 550.

– Czy tá wieść uszu ieszcze twych nie doleciáłá? OvOtwWPrzem 85.

– Tu wspomina poetá cudá zmyślone, y każń od Bachá wprowádzoną ná Alcythoe, z iey domownicámi, o zgwałcenie świętá Bachusowego: ktore cudá, iesli się działy prawdziwie tedy ie szátan czynił ku vtwierdzeniu báłwochwálstwá, między ludźmi. OvOtwWPrzem 157-158.

– OvOtwWPrzem 201.

– Wzruszony iest małżonek [...] Abowiem mu też miłość/ co y iey/ dopala [...]. OvOtwWPrzem 450.

– [...] tá skoro doyźrzáłych lat znowu doprzęże/ Wászemu práwu/ iáko y drugie podlęże. OvOtwWPrzem 390.

– [...] y Tersytes nie uszedł karánia zá swoie uszczypliwe/ gębą/ dorzucánia [...]. OvOtwWPrzem 511.

– Achemenides [...] klnie się, dostániem się znowu w ręce Poliphemowi [...]. OvOtwWPrzem 564.

– [...] broni Achillesá [...] Zásławszy do obozu nieprzyiacielskiego; Ná nas/ ábysmy ich tám dostáli/ włożyć ie: A dostánę. Dostawcy potym przysądzicie. OvOtwWPrzem 504.

– [...] dlá tego samego był w poszanowaniu, że miał dozorstwo nád kościołem Dyanny. OvOtwWPrzem 634.

– A tych drapieżnic było trzy, Aello, Ocypite, y Celeno [...]. OvOtwWPrzem 541.

– [...] widząc/ że go swym y nie drasnął grotem/ Rozgniewał się iák byk [...]. OvOtwWPrzem 473.

– [...] ryby [...] drgáiące wędziskiem wyprowádzał z wody [...]. OvOtwWPrzem 128.

– Náiády [...] Ktore Almo krotki w bieg/ y bystrochody Nár w sobie/ y Fárphárus nosi drzewochłody [...]. OvOtwWPrzem 571.

– Mnie drżączká popádlá/ stałem iák bez dusze/ widząc/ że żwał/ y zrzucał stráwę/ w krwáwey iusze/ Brzydką gębą. OvOtwWPrzem 564-565.

– Berecinthus, iest gora we Phrygiey, y miasto, matce Bogow poświęcone, gdzie ią nawięcey chwalono, ze wrzaskiem dud, y bąkow z rogami. OvOtwWPrzem 428-429.

– Dáie znáć Poetá, że świętá, Bachowi ná chwałę, w Thrácyey odpráwowano, z muzyką chłopską, z grániem w dudy. OvOtwWPrzem 429, marg.

– Wypuszczono y byki potym/ dużonogie/ z twárdego nozdrzá ogniem dnucháiące srogie [...]. OvOtwWPrzem 258.

– [...] iáskinie widzisz [...] Ktore Pán, pułkozielec/ dziś trzyma/ dwociáły [...]. OvOtwWPrzem 581.

– [...] oto dwoczłonkowcy/ stráchem zdięci/ lecą [...] z okrzykiem [...]. OvOtwWPrzem 491.

– Lecz on/ wzgárdziwszy wszytkie/ iedney się Nimphy iął. Ktorą (iáko zá pewną iuż/ tę wieść świát przyiął) Wenilia/ ná gorze Pálátyńskiey/ bełá Dwoczołemu Ianowi/ kiedyś vrodziełá. OvOtwWPrzem 571.

– Mirtowe tylko podeń [brzeg] chrościny przychodzą/ Ktore dostátek iágod dwofárbistych rodzą. OvOtwWPrzem 440.

– [...] dáłá dwofárbnych iágod oliwiánych/ z owocem głogowych/ lagrem roztwarzánych [...]. OvOtwWPrzem 332.

– OD tądże dwoimiony. Dwoimiony, był rzeczon syn Aeneaszow, bo go zwano y Askániusem, y Iulusem. OvOtwWPrzem 588 marg.

– OD tądże dwoimiony Askánius pánem Albie/ y Látyńskiemu páństwu iest podánem. OvOtwWPrzem 588.

– Czyni tu Poetá wzmiánkę Zodyáku, koła źwierzęcego, ktore ná sobie nosi dwoienaście źwierząt z gwiazd wykształtowánych, á imioná ich te są: Skop, Byk, Bliźniętá, Rák, Lew, Pánná, Wagá, Niedźwiádek, Strzelec, Koziorożec, Wodnik, Ryby. OvOtwWPrzem 55.

– [...] iuż się też był połog rozsławił mierziony/ y brzydkie cudzołostwo/ iego własney żony/ Nowością cudownego dwokształtnego płodu. OvOtwWPrzem 306.

– Gigántowie ábo Olbrzymowie, byli ludzie ogromney wielkości [...] dwonodzy, y dworęczni, iáko inszy ludzie, z ludzi się też rodzili. OvOtwWPrzem 12.

– [...] dwoostrzą siekierę wziąwszy w ręce obie/ wspiął się/ y ná końcách swych pálcow stánął sobie. OvOtwWPrzem 317.

– Obracał w ręku swoich hálábárt dwopiory. OvOtwWPrzem 182.

– Gigántowie, álbo Olbrzymowie, byli ludzie ogromney wielkości [...] dwonodzy, y dworęczni, iáko inszy ludzie [...]. OvOtwWPrzem 12.

– [..] w swych bolách srogich Rátowáłá się/ wspárta ná widłách dworogich. OvOtwWPrzem 465.

– Párnássus. Gora Phocydy dwuwierzcha, też Boginiom nauk poświęcona. OvOtwWPrzem 66.

– Parnassus, iest gorá Phocydy dwowierzcha, ná ktorey się też Boginie náuk báwiáły [...]. OvOtwWPrzem 193 marg.

– [...] A on sam dwozębymi widłámi/ z żołciáłey Połeć świniny ziąwszy/ z belki okopciáłey/ Y długo chowánego grzbietá vkroiwszy/ Zwárzył dla nich/ we wrzącą wodę go wrzuciwszy. OvOtwWPrzem 331.

– [...] doszedł/ Narodu/ co z Korynthu dwumorzego poszedł. OvOtwWPrzem 199.

– [...] iáko Łácinnicy zmyślili Iánusá bydź dwuoblicznym: ták też Grekowie zmyślili Cekropá bydź dwukształtnym. OvOtwWPrzem 83.

– [...] z spárunkow się smolne dychty wydzieráły: Czym się/ śmiertelnym wodom/ drogi otwieráły. OvOtwWPrzem 453.

– [...] biiąc [byki] [...] ziemię/ cięszkim rázem/ Rozpołowiconymi swymi kopytámi/ dymonośnymi wszędzie ciskáli rykámi. OvOtwWPrzem 258.

– [Faeton] tym się cieszy/ ze wodze pozwolone wziął iuż do swey ręki: Zatym przymuszonemu Oycu czyni dzięki. OvOtwWPrzem 55.

– Lata [Perseus] po wysokościách, ná kształt dżdżowey chmory. OvOtwWPrzem 170.

– Lata [Perseus] po wysokościách, ná kształt dżdżowey chmory. OvOtwWPrzem 170.

– [...] zyzne role kwieciem fárbistym igráią/ Choć iészcze gałązki ich żadnych sił nie máią. OvOtwWPrzem 614.

– [...] bez słusznego łádunku/ od flagi Morskiey/ krzywe okręty bywáią miotáne [...]. OvOtwWPrzem 61.

– Wszákże y Philomellá/ skoczywszy zárázem/ Wyostrzonym/ gardziel mu/ przeżnęłá/ żelázem; Y członki porąbáłá/ ná poły żyiące/ Y ieszcze w sobie duszę potrosze máiące: Ktorych część/ zaraz w gárcách miedziánych wárzono/ Część przy ogniu ná rożnách żeláznych pieczono: Y gmách wszystek zsiniáłą krwią był splugáwiony. OvOtwWPrzem 247.

– Sycylská Etná [...] okrutną swą gębą srogi płomień bluie. OvOtwWPrzem 196.

– Cześć kiwániem głucho Dáże mi znáć czego chce; á część szepce w ucho. OvOtwWPrzem 131.

– Długom płákał/ á zdraycy z mych łez przeszydzáli/ Y przezrowniny morskie rącze wiosłá gnáli. OvOtwWPrzem 131.

– A iák lwi/ zápędzeni zá iaką drapieżą/ Oślep/ y ná oszczepy/ y ná broni bieżą: Ták w ten czás morzá/ gdy ie wiátry gnáły skrzętne/ Zálewáły y okręt/ y státki okrętne; Y dáleko się wyższe zdáły bydź/ niż one. OvOtwWPrzem 453.

– Tyś Gáláteá [...] Nieruchomsza nád te tu skáły/ w krąg stoiące/ Gwałtownieysza nád rzeki z gor wypadáiące. OvOtwWPrzem 545.

– Berecinthus, iest gora we Phrygiey, y miasto, matce Bogow poświęcone, gdzie ią nawięcey chwalono, ze wrzaskiem dud, y bąkow z rogami. OvOtwWPrzem 428-429.

– GDy Ceres nie mogłá Proserpiny z piekłá wyprosić, dla tego, że tám ziádłá siedm ziarn, z iábłká gránátowego vrwánego z drzewá; co ná nie powiedział Askáláphus świádek, ktory to widział: Proserpiná záfrásowána, świádká onego w puhaczá obrociłá. OvOtwWPrzem 206.

– Ani o cythrę dbał/ áni o strzały. Dáie znáć, że choć też czásem náwiedzał Apollo, brzegi Eurotásowe, ábo y miásto, Spártę: iednák ná cytrze nie grawał, áni dbał o strzelánie z łuku, myśląc wszystko o Hiácyncie. OvOtwWPrzem 399 marg. - 400 marg.

– A czym nád insze gwiazdy iásność większą wodzi Iutrzenká/ czym Iutrzenkę Księżyc záś przechodzi: Tym grzecznieysza/ nád insze pánny/ Hersá bełá: Y towárzyszki swe/ y on obchod zdobiełá. OvOtwWPrzem 92-93.

– Samże/onego chwastu/ nárwałem rękámi/ y vrwány/ nátych miast/ iąłęm gryść zębámi [...]. OvOtwWPrzem 551.

– Hámuią wiosłá bluszcze [...] y rozrywáią żagle cięszkimi gronámi. OvOtwWPrzem 132.

– Przyniosła [...] gron winnych/ bronatno zfárbowánych z rodu. OvOtwWPrzem 332.

– Kozieł tákże w gryzieniu winnic podeyźrzány/ Powiedáią/ że zá ten grzech bywa rzezány Przed Bachá zemścicielá ołtarzem [...]. OvOtwWPrzem 609.

– Potym dwá węże z sprosney głowy wyszárpnione/ Swą záráźliwą ręką wypuszcza: á one Do Athámántá się/ y Indiey/ vdawszy/ A zánadrzá ich rączym czołgiem pobiegawszy: Cięszkiego vtrapienia w obu nádycháły: Niiákich tám oni ran ciáłu nie zádáli/ Ale sercá nieznośne cierpiáły gryzienia. OvOtwWPrzem 163.

– Y Bogá pod nadobnym vkazáłá kształtem/ Y wszystkie insze rzeczy ozdobiłá gwałtem. Ktorymi Cekropowná srodze rozdrażnioná/ Y niewidomym wielce żalem vtrapiona; Cáłe nocy/ cáłe dni/ frásowliwa wzdycha/ Niszczeiąc suchotámi mdłymi dziewká lichá. Iák gdy nieustáwicznym słońcem śnieg topnieie/ Y nie mniey się fortunney Hersy szczęściem grzeie: Ták iák kolące ziele ogniem podpalone/ Gdy bez płomieniá wolnym ciepłem bywa tlone. OvOtwWPrzem 97.

– [...] Odpowiedział Pháeton: O świátło/ co swymi Niezmierzony świát grzeiesz promieńmi wiecznymi/ Phebe oycze; Iesliże imieniá mi tego Pozwalasz/ y iesliże Klimene swoiego Występku nie pokrywa postáwą fałszywą/ Wyday sam znák/ iáko zá rzeczą spráwiedliwą/ Zá ktorymbym był własnym synem twym wierzony/ Y ten błąd z sercá mego mogł bydź vprzątniony. OvOtwWPrzem 50.

– Wieczor záś/ y te brzegi co się záchodowym Słońcem grzeią/ podległy siełom Zephirowym. OvOtwWPrzem 6.

– [...] Ale iák się żołty wosk wolnym ogniem grzeie; Iák poránny śrzon słońcem gorącym topnieie: Ták się on [Narcyz]/ wycienczony miłością/ rozpływa/ Y táiemnym/ znienagłá/ ogniem niszczon bywa. OvOtwWPrzem 123.

– [Anaxarete] Twárdsza żelázá/ ogniem Noryckim grzanego/ Y kámieniá od skáły nieodłupionego; Wzgardza/ y szydzi z niego. y do nieludzkości Przydáie pyszne słowá/ sroga/ z szczerey złości. OvOtwWPrzem 594.

– Herkules, máiąc pływać przez rzekę Euenum [...] Nessowi chłopokoniowi, żonę swą Deiánirę, poruczył, áby ią ná grzbiecie swoim poprzez wodę przeniosł. OvOtwWPrzem 349.

– Nieśmieszli w knieie źwierząt sámá wniść bespiecznie/ z Bogiem możesz pustynie leśne zwiedzić grzecznie [...]. OvOtwWPrzem 34.

– [...] drzewo skrzywione Zostawáło ciężarem wężá/ nádmożone; Y grzmiáło/ kiedy częścią ostátnią ogoná Twárdość iego potężnie bywáłá sieczoná. OvOtwWPrzem 105.

– A coż sobie/ w tey mierze/ więcey obiecuiesz Niezbożna dziewko! czyli y w tym się nie czuiesz? Ze práwo/ y krew gwałcisz: á tyż to mátczyną Chcesz dobrowolnie/ sámá/ zostáwáć zdráyczyną? Y założnicą oycu/ y synowi iego? Siostrą/ y rodzicielką/ brátá rodzonego? OvOtwWPrzem 407.

– Lás stał stáry/ siekierą żadną nie gwałcony [...]. OvOtwWPrzem 102.

– Tám Tytius. Ten był Olbrzymem ták wielkim, że dziewięcioro stay ciáłem swoim, vkładszy się, zástępował. Chcial [!] czásu iednego gwałt vczynić Dyánie; ále zá to strzałámi Apolliná do piekłá wpędzony: y ná tákie karánie zdany iest, że Sępowie nigdy nie przestawáią wyiadáć sercá iego, ktorego záwsze przecie przyrasta. OvOtwWPrzem 161.

– Y ná srogi mord chciwe y ná gwałty beło/ Skąd łátwieś znáć mogł/ iże ze krwie się rodzieło. OvOtwWPrzem 12.

– Pánná choć widzeniem nowym przestrászona/ Iásnością iednák Bogá będąc zwyciężona/ Gwałt/ bez większego wołánia/ ná sobie odniosła. OvOtwWPrzem 148.

– A tá/ im/ do niecnoty/ bliżey przystępuie/ Tym się gwałtowniey trwoży / tym ciężey żáłuie/ Ze się ná złe odważa [...]. OvOtwWPrzem 412.

– Tyś Gáláteá [...] Nieruchomsza nád te tu skáły/ w krąg stoiące/ Gwałtownieysza nád rzeki z gor wypadáiące. OvOtwWPrzem 545.

– Bog [...] wypuściwszy z chmur deszcz gwałtowny/ táką powodź wprowadził, że dom iego [Romulusa] wodámi był zálany. OvOtwWPrzem 589.

– Perseus, obawiáiąc się wielkiey sprzeciwnikow gwárdyey, roskazał swoim, áby z poyźrzenia iego ustąpili. OvOtwWPrzem 186.

– Gdy zá niezbożną myśl/ y mowę bespieczną/ Syn Atlásowny wziął z niey pomstę dostáteczną. Opuściwszy Pálládzie hołduiące kráie/ Sam się miotániem skrzydeł do niebá udáie. OvOtwWPrzem 99.

– Tę [Nimfę]/ iáko też iuż mężá godną bydź widziano/ zá Pika/ Inowładźcę Laurentskiego/ dano. OvOtwWPrzem 571.

– On [pierwszy/ iął iskrzącym lichtárzem nácieráć: Y [...] Uderzył Keládontá [...]. OvOtwWPrzem 481.

– Istmem bywa rzeczona, káżda ziemiá wąska, między dwiemá morzámi leżąca [...]. OvOtwWPrzem 274.

– Mogłá u ciebie iście/ bez wszelkiej trudności/ wyświadczyć mnie/ y sercá moiego cięszkości/ Bárwá/ y chudość OvOtwWPrzem 374.

– iście Przyidzie dzień/ y blisko iest/ w ktory oczywiście Ziáwi się w ten kąt Liber OvOtwWPrzem 125.

– Gdyby nie woyny te záś były iście/ Nie przyszłoby mi było znáć go oczywiście. OvOtwWPrzem 299.

– chciáłábym iście/ By go tenże/ co mnie/ żegł ogień/ rzeczywiście. OvOtwWPrzem 407.

– oćiec rzekł: godzien ten iście Bostwá w niebie OvOtwWPrzem 586.

– Nie słuszna rzecz iście/ Ołtarz niebożnikowi pomogł oczywiście. OvOtwWPrzem 181.

– záwołał: Witay krolu/ ciebie bowiem iście/ Ciebie [...]/ y twoich rogow-rzeczywiście/ te mieysca będą słucháć/ y Latynskie grody. OvOtwWPrzem 637.

– ociec [...] Jego náto wypráwił. bo nád niego iście Ni chodu mogł wyrazić nikt/ ták rzeczywiście/ Ni twarzy ludzkiey OvOtwWPrzem 459-460.

– [...] wnet z gory bydło pospądzáne/ Wolnym krokiem ná brzegi idzie roskazáne. OvOtwWPrzem 99.

– Ulisses, był syn Láertá, Krola Itáckiego [...]. OvOtwWPrzem 500.

– GDy Ceres nie mogłá Proserpiny z piekłá wyprosić, dla tego, że tám ziádłá siedm ziarn, z iábłká gránátowego vrwánego z drzewá; co ná nie powiedział Askáláphus świádek, ktory to widział: Proserpiná záfrásowána, świádká onego w puhaczá obrociłá. OvOtwWPrzem 206.

– [...] otrzymał od niey pozwolenie iechánia. OvOtwWPrzem 449.

– Iuż mleká/ iuż y słodkie winá szły rzekámi/ Y bogáte dostátki żołtych miodow miáły Lásy/ ktore z zielonych Iásionow kápáły. OvOtwWPrzem 9.

– Nasuwien szárłatowy/ rumienił się ná niem Iásnogorącym złotem/ świetny opasániem. OvOtwWPrzem 572.

– [...] pieśń zwyciężną śpieway/ Iásnozielonym Laurem/ skroni swe odzieway [...]. OvOtwWPrzem 594.

– Nie w iedney sworze miłość z wielmożnością chadza. OvOtwWPrzem 99.

– Księgi Iedennaste Metamorphosen [...]. OvOtwWPrzem 427.

– [...] trzykroć ognisko trupie obleciawszy; Trzykroć/ ná powietrze/ krzyk iednogłosy dawszy: Czwartym rázem/ ná woyská dwie się rozdzieleły [...]. OvOtwWPrzem 535.

– Poliphemus, iednook, był zboycá: ktory przeieżdżaiącym ludziom, po drogách w lesiech zástępował [...]. OvOtwWPrzem 544.

– Uwierzył/ Odryzyiski Iednowładźcá/ temu/ A przyzwyczáion będąc wydzierstwu wszelkiemu/ odwiodł się z nią osobno [...]. OvOtwWPrzem 532.

– [...] mátka iego [...] ták rzewnie płákáła/ ze się w iezierną wodę sáma roztopiełá [...]. OvOtwWPrzem 271.

– Ieziorko stało/ pełne [...] sitowia błotnego/ złotowierzby/ y trzciny/ y chwastu rożnego. OvOtwWPrzem 315.

– Pod tenże [kościół] tám/ iezioro podstąpiło błotne/ Gęstą zárosłe wierzbą. OvOtwWPrzem 447.

– Więc muzyce nowey y osobie Dziwiąc się stroż Iunonin: ktokolwiek człowiecze Iesteś ty/ siądź ze mną na tym głazie/ rzecze [...]. OvOtwWPrzem 39.

– [...] nálazszy ią práwie iuż umieráiącą/ y zpluskáne swe száty/ krwią własną iuszącą [...] Ciáło iey [...] Podniozszy na własne biorę ręce swoie. OvOtwWPrzem 295.

– Kássya y Nardus, są krzaczki pachniące, w Arábiey rodzące się. OvOtwWPrzem 625.

– [Feniks] gniazdo [...] sobie ściele. W ktore skoro Kassyey/ y wdzięcznie wonnego Szpikánárdu nanosi/ y náłamánego Cynámonu/ z żołtáwą Mirthą/ sam vsiada Ná wierzchu y w wonnościách tychże/ śmierć popada. OvOtwWPrzem 624.

– Y dzieci pszczoł miodowych/ w sześciokątnych komorkách záległe woskowym/ z sámym się tylko ciáłem bez wszech członkow rodzą. OvOtwWPrzem 623.

– Oryoná, tego Polacy zowią Kosą: dla tego, że niektore gwiazdy ná nim są vłożone, ná kształt kosy tra wney chłopskiey. OvOtwWPrzem 310 marg.

– Ieszcze iednák/ kościelne drzwi [kościoła Janusza]/ przystęp swoy miáły/ Ni drogi były wody zálały ciekące/ Kiedy iuż ony/ siárki białogoreiące/ pod bogáciepłynące zdroie/ zpodkłádáły [powódź spowodowana przez nimfy na prośbę Wenus w celu obrony miasta Romulusa]. OvOtwWPrzem 598.

– Płomieniste powodzi/ gdzie mogą tám burzą/ Iuż/ y kościelne odrzwia dwoiste/ się kurzą. OvOtwWPrzem 598.

– [Polixena do kapłana Neoptolema] iużże się násyć szláchetney krwie moiey/ Nie zmieszkam ia srogości powolna bydź twoiey [...]. OvOtwWPrzem 527.

– [...] wnet z gory bydło pospądzáne/ Wolnym krokiem ná brzegi idzie roskazáne. OvOtwWPrzem 99.

– MInos zwyciężcá, Atheniany pohołdowawszy, táki ciężar náostátek ná nich włożył, áby káżdego dziewiątego roku niektorych z synow Szlácheckich, ná Kretę wysep posyłali, do Labiryntu, od Dedálá cieśle misternie zbudowánego, ku ziedzeniu Minotaurowi [...]. OvOtwWPrzem 305.

– Perseus miał też iákieś misternie urobione skrzydłá, ktorymi latał po powietrzu. OvOtwWPrzem 172.

– [Febus do Faetona] koni zácinánia Zániechay/ owszem mocno strzeż lecow trzymánia. Z swey dobrey woley onym spieszyć przyzwoita/ A wściągáć latáiące/ rzecz iest prácowita. OvOtwWPrzem 54.

– Chłopię ták w latániu swym się rozkocháło/ że/ chęcią nieba zięte/ wodzá odbieżáło. OvOtwWPrzem 310.

– Aż y Kástru/ y świętey Stolice Láwińskiey/ Y wody/ kończącey się/ doszedł Tyberyńskiey. OvOtwWPrzem 645.

– Támże gdy świetne włosy iuż Pháetontowi Płomień opalał/ leci prosto ku dołowi: Y długim przez powietrze ciągiem niesion bywa: Iák z wypogodzonego niebá się widywa Gwiazdá lecieć/ ktora ácz vpádáć nie może/ Iednák iákoby vpáść miáłá/ zdáć się może. OvOtwWPrzem 70.

– Tá drogá ácz zda się bydź koniom nalżeysza, iednak zaś Phoebusowi, iáko tu sam powieda, bárzo strászna iest, dla samey wysokości wielkiey, na ktorej będąc, pogląda przez sphery niższych Planetow, przez ogień y powietrze, ná ziemię bárzo niską, y ná morze: y sam vmieiętności swey nie vfáiąc, obawia się, áby z mieyscá tak wysokiego ná ziemie nie spadł. OvOtwWPrzem 56.

– [Córka króla Koroneusa:] gdym po szerokiem Piásku/ lekkim się sobie przechadzáłá krokiem: Oto mię nád brzegámi morski Bog zoczywszy/ zámiłował. OvOtwWPrzem 84.

– Iest piorun drugi dobrze lekceyszy/ ktoremu Mniey srogości Olbrzymska práwicá dodáłá [...]. OvOtwWPrzem 115.

– [...] przed stworzeniem świátá, byłá gruba rzeczy pomieszánych gromádá, ktorą Bog, y lepsze przyrodzenie, ná rożne części porozdzielał: záczym naleksze z ciał niebo gwiazdeczne, y insze niebá, po ktorych Słońce Miesiąc, y inszy Planetowie chodzą, nawyższy plác sobą zástąpiły. OvOtwWPrzem 2.

– Vcieka oná [Dafne] rączsza nád lekki wiátr/ iego [Apollina] Nie słucháiąc tymi się słowy wabiącego. Nimpho Peneyska/ postoy/ záwściągni swey nogi/ Ia cię nie gonię iáko nieprzyiaciel srogi. OvOtwWPrzem 29.

– Sámá wszytko dawáłá przez się/ nie tykána Broną źiemiá/ ni ostrym lemieszem rzezána. OvOtwWPrzem 8.

– Wspomniałá bowiem sobie/ iże oná bełá Táiemnicę niezbożną ręką swą odkrełá. Gdy vyźrzáłá/ nád zmowę zsobą vczynioną/ Lemniácką dźiećinę/ bez mátki zrodzoną. OvOtwWPrzem 94.

– Niebieskiego Ráká tu wspomina, ktory iest w kole źwierzęcym między Bliźniętámi y Lwem; o iego przenieśieniu ná niebo ták piszą: Ze gdy Herkules chcąc zábić Smoczycę Lerneńską, przećiwko niey się wystáwił; Rák z ieźiorá Lerneńskiego wylazszy, vszczypnął go w nogę. Tego on zábił, á Iuno z łáski swey ná niebo go przeniosła. OvOtwWPrzem 52.

– Także też oszukáłá y Arkadyiskiego Bogá Páná/ z Liceyskiey gory idącego. OvOtwWPrzem 41.

– Liguria iest kráiná we Włoskiey źiemi, ludźi kráiu onego zwano Ligurámi. OvOtwWPrzem 73.

– IVpiter v gory Arkádiyskiey przechodząc się, obaczył nadobną corkę Likáonowę Kálisto, leżącą sobie w południe pod gáiem. OvOtwWPrzem 75.

– Co gdy Oćiec Sáturná Potomek wielkiego Sam obaczył/ z swoiego Zamku wysokiego/ Westchnął: y wspomináiąc niewdźięczne potrawy Lykáońskiego stołu/ á prze świeżość spráwy Ieszcze nie ogłoszone/ głębokie w tey mierze Zamysły/ y Iowiszá godne gniewy bierze/ Y rády swey zwoływa [...]. OvOtwWPrzem 13.

– Nie vciekay przedemną: (bowiem vciekáłá) Iuż y pastwiská Lerny pozad zostawiáłá/ Y osádzone role Linceyskie drzewámi. OvOtwWPrzem 34-35.

– Ale on [Phaeton] nic niedbáiąc/ żártkim ciáłem spieszy Ná lotny woz/ á stoiąc ná nim/ tym się cieszy/ Ze wodze pozwolone wziął iuż do swey ręki [...]. OvOtwWPrzem 55.

– A tym czásem ná śrzodek pol Iuno poyźrzáłá/ Gdzie gdy lotne mgły w kupę zebráne vyźrzáłá Ná kształt nocy w iásny dzień/ wielce się zdziwiełá [...]. OvOtwWPrzem 35.

– Przez tę iásność promieńmi łskniącymi Znáczną/ ktora nas widźi y słyszy/ Ia tobie Synu przyśięgam [...]. OvOtwWPrzem 46.

– Vkazawszy mu rozgę/ błyszczącą się złotem/ Ktora/ w lesie Iunony piekelney/ się łskniáłá/ Oderwáć ią ode pniá/ natych miast/ kazáła. OvOtwWPrzem 558.

– Apollo, gdy ieszcze murowaną swoią lutnią, albo skrzypce, ná onym murze pospolicie kłádał. OvOtwWPrzem 247.

– Tego Bog łukonoszy/ nigdy ná żadnego Przedtym nie vżywáiąc oręża tákiego/ Iedno ná łánie/ á ná sárny/ zámordował Tyśiącem strzał/ áż saydak wszystek wyplądrował. OvOtwWPrzem 26.

– Iákoż wzruszon był prośbą/ łukowładźcá/oną/ lecz trudno było wśćiągnąć strzałę wypuszczoną [...]. OvOtwWPrzem 227.

– Sam Meleáger/ swą nań nástąpiwszy nogą/ Y vciąwszy mu [dzikowi] mieczem/ iego głowę srogą/ Rzekł: Monákryiska dziewko/ weźm zysk mego práwá/ Y niech ztobą w dział idzie/ ręki moiey spráwá. Iákoż/ łupież twárdymi ostry szczecinámi/ Y pysk iey záraz oddał/ z wielkimi zębámi: z ktorego ona będąc kontentá towáru/ Cieszy się/ y dárem/ y sprawcą niemniey dáru. OvOtwWPrzem 320.

– Tám wskok ieden miłuie/ Druga przed imieniem Miłośniká vcieká/ gęstym leśnym cieniem/ Y łupieżmi zbitego źwierzá ciesząc siebie. OvOtwWPrzem 28.

– Ageronowicz trochę názad vstępuie/ Lwim łupieżem nabiegi iego [węża] zátrzymuie: Y wystáwioną bronią pászczekę ziáiącą Zádzierżywa/ do siebie się przymykáiącą: On srożeie tym więcey/ cięszko rozgniewány/ Y twárdemu żelázu prozne dawa rány: Y ná oszczep podány náraża swe zęby. OvOtwWPrzem 104-105.

– Ćięszkie rozdychánie wywodźi […] iáko przy macierzy / Kiedy owo kto iáwnym máchnieniem uderzy Kiianią zánieśioną od uchá prawego / Umyślnie we czczą głowę ćielęćiá sącego. OvOtwWPrzem 87.

– Ten czásem trąbi krzykliwie w skorupę zakrętną morskich Małżow: y przetoż Poëtowie zowią go trębáczem Neptunowym. OvOtwWPrzem 22.

– Wkoło niego się wiesza/ moc márzydeł leżących/ Rozmáitych osob postáći kształt wyrażáiących. OvOtwWPrzem 458.

– Lentyszek iest drzewo, ktore osobliwie rośćie we Włoszech, puszczáiące z siebie żywicę kliiowátą, ktorą zowią Mástyche. OvOtwWPrzem 646.

– Alcythoe [...] gdy z boiaźni, szukáłá gdzieżby się skryć, oná, służebnice iey, y siostry, w nietoperze są przemienione. OvOtwWPrzem 157.

– Messná byłá y kráiná, y Miásto, w Peloponeśie, nie dálleko Pilu: ztąd adiectiuu Messeński. OvOtwWPrzem 91.

– Męcząc się wszystek w sobie okrutnym pałániem/ Karmi niepłodną miłość proznym spodźiewániem. OvOtwWPrzem 29.

– OvOtwWPrzem 264.

– Bedąc bowiem Krolem śiedmi Wyspow, nie dáleko ćiásnego Morzá Sycyliyskiego będących, (ktore od niego Aeloyskimi były názwáne) ze mglistey kurzáwy y dymow wiátry przyszłe, y niepogody nieomylnie opowiedał: záczym ludźie głupi ták mniemáli, że wiátry miał w mocy swoiey. OvOtwWPrzem 20.

– Tám y mgłom/ tám y chmurom/ támże y trwożącym Myśli ludzkie/ roskazał [Bóg] stać gromom trzáskącym. OvOtwWPrzem 6.

– Głupia Bábo [...] Niechay Słucha/ tych moich słow/ twoiá Synowa/ y corká/ iesli ie masz: mam ia zsię baczenia. OvOtwWPrzem 216.

– Nie w iedney sworze miłość z wielmożnością chadza. OvOtwWPrzem 99.

– Obaczywszy Andromedę […] do skały przykowáną, y morskiey bestyey smokowi ku ziedzeniu nágotowáną; krasą y urodą uwiedziony, zákochał się w niey [Perseus]. OvOtwWPrzem 171.

– Bo y Turnus poległ/ y Ardea zburzona/ Możnym miástem, poki był Turnus żyw/ wsławiona [...] OvOtwWPrzem 584.

– Ludzi możnieysze w oney zgrái z pospolstwem idące, zowie Pentheus Smokorodámi, y plemieniem walecznym [...]. OvOtwWPrzem 126.

– A widząc go [Tereusa, króla trackiego] bydź w ludzi/ y w skarby możnego [...] Pándion/ zięciem swym mieć barzo sobie życzeł. OvOtwWPrzem 236.

– Pogánie, áby Kápłáństwá ich tym poważnieysze były, y żeby mogli mieć z ludzi wielkich obrońce nabożeństwá swego, poruczáli więc kápłáński vrząd, ludziom możnym, y zacnym. OvOtwWPrzem 524.

– Dáie znáć Poetá, że świętá, Bachowi ná chwałę, w Thrácyey odpráwowano, z muzyką chłopską, z grániem w dudy. OvOtwWPrzem 429 marg.

– W narowách swoich/ błądząc niewymownie; Raz w sobie gniew swoy dusi/ záledwie trzymány/ Drugiraz się nim wzrusza znowu ná przemiány. OvOtwWPrzem 322.

– [...] ráná, choć máła, ták wielkiego bolu Chironá nábáwiła, że sobie życzył śmierci, y od niey vmárł dniá dziewiątego. OvOtwWPrzem 89.

– Teyże zazdrości Pállás użyłá, prosiwszy iey oto, áby Aglaurę iádem swoim nátchnęłá. Co oná wszystko uczyniłá. OvOtwWPrzem 95.

– Szkodliwie nátchnionym iádem ią záraża. OvOtwWPrzem 97.

– Jedná cię/ z trzech siostr/ drągiem piekilnym snadź tknęła/ y iádu násyconą gádziną nátchnęłá. OvOtwWPrzem 406.

– Nemesis, zemścicielká pysznych, nátchnęłá iemu [Narcyzowi] miłość sámego siebie. OvOtwWPrzem 117.

– [...] á one [węże] do Athámántá się/ y Inoiey/ udawszy/ A zánadrzá ich rączym czołgiem pobiegawszy: Cięszkiego utrapienia w obu nádychały: Niiákich tám oni ran ciáłu nie zádáli/ Ale sercá nieznośne cierpiáły gryzienia. OvOtwWPrzem 163.

– Ceres [...] iednę z Oreádek [...] áże w Tátárskie odległe kráie posłáłá, do [...] Bogá Głodu: áby go imieniem iey prosiłá, żeby ná Erysychtoná wszystkimi siłámi nátárł, y onego áby głodnym uczynił, odiąwszy mu możność násycánia się potráwámi. OvOtwWPrzem 338.

– [Wilk] áni o głodu swego dbał skończenie/ Ani o żadne/ z mordu/ bydląt násycenie [...]. OvOtwWPrzem 447.

– Cieszże się/ a ná bole z niebá pátrząc moie/ Okrutna/ násyć niemi srogie serce swoie. OvOtwWPrzem 354.

– [Ziemia] te Łzy/ ktorych się nád miárę násyciłá bełá/ Skoro swemi wnętrznemi żełámi wypiełá: Y skoro z nich w gromadę wody pozbieráłá/ Na prozne im powietrze zwypadáć kazáłá. OvOtwWPrzem 233.

– Ktorym [oszczepem]/ gdy się práwicá moiá obłowiełá/ Y mordu rozmáitych zwierząt násyciełá; Do chłodu/ y do cieniá leśnego/ zchádzałem [...]. OvOtwWPrzem 294.

– [Głód] nátchnieniem swoim ták go [Erysichtona] záráził, że y w nocy przez sen zdáło się mu, że wszystko ziadał, á násycić się nie mogł. OvOtwWPrzem 339.

– [Polixena do kapłana Neoptolema] iużże się násyć szláchetney krwie moiey/ Nie zmieszkam ia srogości powolna bydź twoiey [...]. OvOtwWPrzem 527.

– [Wenera] od niedźwiedzi stroni Vzbroionych w pázury: y od niezmożonych Lwow/ rozmáitych bydeł mordem násyconych. OvOtwWPrzem 416.

– Jedná cię/ z trzech siostr [żądz piekielnych]/ drągiem piekielnym snadź tknęłá/ y iádu násyconą gádziną nátchnęłá. OvOtwWPrzem 406.

– Wziął on [Tryton] trąbę dziuráwą ná szerz zákręconą [...] Trąbę/ ktora skoro w się powietrza nábráłá/ Ná śrzod Morzá po wszytkich stronách záhuczáłá [...]. OvOtwWPrzem 21.

– [Mówi Junona] Jesli mi słusznie w práwicy przychodzi Niebieskie nosić berło/ y iesli bydź godzi […] siostrą/ y żoną Jowiszową. Siostrám iest/ ále żoną niesłusznie mię zową. OvOtwWPrzem 114.

– [Bóg] ma Wszytko pod władzą swoią/ y w swey wielkiey trzyma Ręce Niebieskie Berło. OvOtwWPrzem 34.

– [Mowa Febusa po upadku syna Faetona] Niech się podeymie inszy kto świátłonoszego Wozá wozić [...] Ja temu Pánu rząd koło niego zostáwię sámemu: Alboć wżdy doświádczywszy lecow mych mogących/ Niecha piorunow/ z oycow sieroty czyniących. OvOtwWPrzem 74.

– [Hipolit, syn Tezeusza] dla potwarzy macoszyney przyszedł o taką niełaskę do oycá, że go wygnał od siebie, y przeklinał zginieniem hániebney śmierci. OvOtwWPrzem 632.

– [Meleager] wołał/ w ostátnich słowiech iuż niemożnych/ Oycá stárego/ bráciey/ y siostr swych pobożnych/ Y towárzyszki łożá [...]. OvOtwWPrzem 324.

– [Narcyz] pogląda/ leżąc między trawą silną/ Nienásyconym okiem/ ná piękność omylną [...]. OvOtwWPrzem 121.

– [...] mátkę [...] y z iey płodem/ on wąż pomordował/ y w swoy nienásycony brzuch one pochował. OvOtwWPrzem 468.

– [...] Krol Niebá Rzekł: [...] Wywiodę ia sam plemię narodu ludzkiego Niepodobne pierwszemu/ z początku dziwnego. OvOtwWPrzem 17.

– Niepodobnie srogi dziki wieprz, w Arkádyiskiey ziemi, we zbożách, y w ludziech, szkody czynił. OvOtwWPrzem 357.

– Y wąż/ ktory nabliżey iest lodowátego Przyośká położony [...] Zágrzał się niepodobnie. y nie przyzwoite Sobie gniewy z gorącá przywziął iádowite. OvOtwWPrzem 61.

– Mnie/ nád wszeláką miárę/ strách ogárnął blády/ Pátrząc ná twarz/ y ręce/ morderstwa niesyte [...]. OvOtwWPrzem 564.

– Y támże pospolite rzeki się zbieżáły/ Lecz nie wiádome ieszcze coby czynić miáły/ Jesli się wprzod rádowáć z szczęściá przypádłego Czyli w żáłości cieszyć Oycá strapionego [...]. OvOtwWPrzem 34.

– Oto wnuk Kádmow/ zbywszy pracey odłożoney; Po niewiádomym gáiu chodząc pobłądzony Nieszczęściem swym ná zapust nápadł poświęcony [...]. OvOtwWPrzem 109.

– [Febus do syna Faetona, który prosi, aby mógł poprowadzić słoneczny rydwan] O niewiádomy rzeczy! coż iest/ że się swymi Rękámi/ v szyie mey wieszasz łágodnymi? OvOtwWPrzem 53.

– Dom plugáwą posoką wszystek zászpecony/ w iáskiniach y niewidnych lochách utáiony. OvOtwWPrzem 95.

– W narowách swoich/ błądząc niewymownie; Raz w sobie gniew swoy dusi/ záledwie trzymány/ Drugiraz się nim wzrusza znowu ná przemiány. OvOtwWPrzem 322.

– Gdy Bog [Zeus] zgromádzonymi ná to ciemnościámi Szeroką ziemię okrył/ y zábieżał drodze/ Y vcieczkę wściągnął/ y wstyd odiął niebodze [Jo, córce Inacha]. OvOtwWPrzem 35.

– [Narcyz] pogląda/ leżąc między trawą silną/ Nienásyconym okiem/ ná piękność omylną [...]. OvOtwWPrzem 121.

– Lecz nie trácąc łágodnych słow więcey/ Bog młody/ Iuż iáko mu rádźiłá sámá miłość/ skokiem Goni ią w ieyże tropy co raz żartszym krokiem: [...]. OvOtwWPrzem 30.

– Málowano go [Kupidyna] pácholęciem nágim, skrzydlastym, z łukiem, y sáydakiem. OvOtwWPrzem 27.

– Pácholęca się twarz wstydem zfarbowáłá. OvOtwWPrzem 154.

– Krotko się z pácholęcey śmierci chlubić będziesz/ y więcey z niey obelży/ niż słáwy/ nábędziesz. OvOtwWPrzem 182.

– Págorki się wynoszą/ ziemiá się odkrywa/ zá pádnieniem wod coraz mieysc więcey przybywa. OvOtwWPrzem 22.

– Insze wszystkie członki/ brzuch zástąpił niemáły, z ktorego oná przecię y przędzę sposabia/ y páiąkiem się stawszy/ dawne płotná rabia. OvOtwWPrzem 220.

– Atoli, iż wzory swoie, Aráchne, dawáłá ku wzgárdzie Bogom, á ná złośc Pálládzie, obrociłá ią w páiąká. OvOtwWPrzem 217.

– Iák szumią kominy/ palu nápełnione [opału pełne] [...] Ták piersi bycze [...] chrapiały. OvOtwWPrzem 258.

– Iáko po zżęciu kłosia/ lekką ścierń paláią/ Iáko y suche płoty z podpału goráią [...] Ták Bog niespodziewánie w gorącym płomieniu Vwiąznąwszy/ musiał trwáć w srogim vtrapieniu. OvOtwWPrzem 29.

– Laská tá ábo pálcat, na inszym mieyscu zowie się wężokrętem, bo para wężow okręcona była: tą láską on czósem z piekłá dusze wyzywał. OvOtwWPrzem 39-40.

– Pasz przeglądáiąc/ nádeszlismy stáry/ y brudno okopciały/ z palenia ofiáry/ ołtarz. OvOtwWPrzem 230.

– Już stos drew/ do palenia ciáłá/ zgotowano OvOtwWPrzem 124.

– Gdy stos drew, ku paleniu ciáłá iey, wedle zwyczáiu Pogáńskiego, był zgotowany: wyproł pierwey Apollo płod z żywotá iey. OvOtwWPrzem 85.

– On ogień AEthneyski, pochodził od palenia się w podziemiu siarki gliny kliiowátey. OvOtwWPrzem 621.

– W tenże czás y pospolstwo/ ktorego moc beło/ Niepohámowánym się záżárciem paleło Wszyscy pociski miecąc. OvOtwWPrzem 181.

– Pálmiste Aráby/ y Páncheyskie kráie Opuściwszy [Mirrha]/ ná puste polá się udáie. OvOtwWPrzem 413.

– Zwyciężcy, wracáiący się z wygránych bitew do Rzymu, w wieńce palmowe też byli przybierani. OvOtwWPrzem 394.

– Wy wody [...] Teráz ták nieprzystępnym gorącem páłacie/ ze samemu ogniowi nim wprzod niedawacie. OvOtwWPrzem 598.

– Ni Etná pałáiąca piecmi siárczystemi/ záwsze będzie płomieńmi gorzeć ognistemi: Ponieważ y nie záwsze też ognistą bełá. OvOtwWPrzem 620-621.

– Znowu/ z oyczyzny/ wypędzány bywam. Bowiem/ będąc urázy dáwney pámiętliwem/ Obżywáiąca Wenus/ pomstę ze mnie bierze. OvOtwWPrzem 578.

– Prosił/ by pámiętnymi ustámi/ od niego Pozdrowili y corkę/ y wnuká máłego. OvOtwWPrzem 240.

– Ciebie ia/ w swych pámiętnych uściech/ będę nosieł: Ciebie pieśniámi/ ciebie y cyfrą będę głosieł. OvOtwWPrzem 399.

– Lecą [...] krzywe żeleźniki/ y panewki rożne. OvOtwWPrzem 481.

– Zá zdobycz to máiąc/ po brzegu nadobne Przywiodł dziecię/ panieńskiey urodzie podobne. OvOtwWPrzem 129.

– Neptunus [...] pánieństwá ią zbáwieł. OvOtwWPrzem 479.

– Iupiter chcąc {Ledę] pánieństwá pozbáwić/ w postáwie łábęciá ná nię przypadł. OvOtwWPrzem 221.

– Wszystko Iphis młodzieniec spełnił/ to co bełá Iphis pánná/ wypełnić Bogom/poślubiełá. OvOtwWPrzem 386.

– Zażby to/ zá więtszę rzecz/ śmiał kto szácowáć? [...] pápierorodnego Nylu siedmionogie wody/ zwyciężnie osieść/ przez okręty srogie? OvOtwWPrzem 648.

– Słońce [...] ciepłą párą łupa pola. OvOtwWPrzem 108.

– Wenus [...] przepuściła to ná nie [kobiety], że párchem kozim zytnie śmierdziáły. OvOtwWPrzem 523.

– Párki. Prządki ludzkiego żywotá. OvOtwWPrzem 205.

– Ciepły wiatr z południa wiał/ y párne zárázy. OvOtwWPrzem 281.

– Ociec ią [Dejanirę] temu dáć w małżeństwo postánowił, ktoryby dla mocowánia, y zá pásy chodzenia, stáwiwszy się, zwycięstwo odniosł. OvOtwWPrzem 344.

– Przydrzeźniał on [pastuch Apulus] im [nimfom] iednák/ skokámi wieyskimi/ Grubo/ po chłopsku łáiąc/ słowy plugáwymi. OvOtwWPrzem 581.

– Tryumphuią Grekowie. Weseli będąc, ozywáią się. Y obłápiániem zwyciężce się báwiąc. Iázoná: ten bowiem został był zwyciężcą nád żołnierzmi onymi; gdy bez pra ce iego, przez vczárowanie od Medeie, sámi się pobili. OvOtwWPrzem 259 marg.

– Pochlebia Cesárzowi Poetá, y przypisuie mu Bostwo, ktore że otrzymał, y w Kometę, gwiazdę nową, był obrocony, y Sławy wielkiey doszedł. OvOtwWPrzem 648.

– Raz iey ustnie pochlebia/ drugi raz iey dáry Pánnom wdzięczne/ przynosi/ ná iey zniewolenie. OvOtwWPrzem 403.

– Przechod głosowi sprawieli. Y wiele rázy przeznię/ y pochlebna mowá/ y pieszczone poszeptem przechodzieły słowá. OvOtwWPrzem 141.

– Pięć świec lanych, ábo z łuczywá szczepánych pochodni, noszono przedpánną młodą. OvOtwWPrzem 38.

– Ty przestay ná pochodniey/ ktorą niewiem iáką Miłość wzbudzasz/ nam sławę puść nászę wszeláką. OvOtwWPrzem 27.

– Zwyczay był u Pogan, przed pánną młodą, pięć pochodni ná weselu nosić. OvOtwWPrzem 389.

– Anázárete [...] byłá urodzeniem zacna, bo o niey powieda Poetá, że pochodziłá ze krwie Teukrow. OvOtwWPrzem 593-594.

– Rzędem piora stáwia [Dedal]/ Mnieysze wprzod/ á zá káżdym krotszym/ dłuższe wpráwia. Jákby ná pochodzistym págorku rość mieli. OvOtwWPrzem 308.

– Dawnymi/ niebożętá/ láty ociężeli/ Ná pochodzistą gorę/ iák mogąc bieżeli. OvOtwWPrzem 333.

– Mátkę [...] y z iey płodem/ no wąż pomordował/ y w swoy nienásycony brzuch one pochował. OvOtwWPrzem Ov.

– Y te ktore byłá pochowáłá/ Y do sámych piekielnych cieniow zprzymykáłá/ Wykopywáią skarby/ podniátę do złego. OvOtwWPrzem 11.

– Bowiem się ná niskości pochowáły beły [źródła], A we wnętrzności ciemney mátki swey pokreły. OvOtwWPrzem 68.

– Klimene [...] członkow bezduchych szukáłá/ Nálázłá iuz ná obcym brzegu pochowáne. OvOtwWPrzem 71.

– Prosili rodzicow, áby po śmierci kości ich w iednym dzbánie pochowáne były. OvOtwWPrzem 143.

– Modlił się [...] áby mogł leżeć między swymi/ Y rękámi pochowan był przyiacielskimi. OvOtwWPrzem 455.

– Wprowadza Poeá Pálládę, pochwaláiącą wiersz Aońskich Bogiń i pochwaláiącą y gniew, przeciwko corkom Pierowym. OvOtwWPrzem 214.

– Zá szyię mię pochwycił: áż nátych miast/ swemi musiałem kolánámi przyklęknąć ná ziemi. OvOtwWPrzem 347.

– Od tądże między lądy pochyłobrzezyste/ wiodący do morza swe wody przeźryoczyste: Phrygiyskiey rzece/ imię Sátyrskie nádano. OvOtwWPrzem 233.

– Temuż człeku [...] Piersi z siebie pociągłą szyię wypuścieły. OvOtwWPrzem 73.

– Ale go Merkuryus Pocieszał, obiecuiąc mu bydź wodzem, do dostánia głowy Meduze. OvOtwWPrzem 140.

– Pelops, Syn Tantálow, Nioby też, iáko siostry swey, płákał, á ku pocieszaniu iego, zieżdżali pográniczni zacni Pánowie. OvOtwWPrzem 234.

– Co zá myśl niebogo byś miáłá/ Gdybyś byłá przezemnie ná świecie zostáłá? Ktorym bełá/ Zá czyim pocieszeniem żąłośćbyś znosiełá? OvOtwWPrzem 22.

– W ten czás Murzyńskich ludzi czarne fárby pobrudziły. Poczernienie AEtypow tu wspomina Poetá y przyczyną iego: Były przedtym narody Murzyńskie białego ciáła, ále w on czás czarno zfarbowáni są. OvOtwWPrzem 66.

– Brzegi/ y kráie wody/ krwią poczerwieniáły/ káłuże się bydlęcym rykiem znápełniáły. OvOtwWPrzem 447.

– Co skoro też woźniki poczuły poczworne/ Tym się w potężniejszy bieg udają uporne. I torowanego się gościńca puszczają/ I nie tym którym pierwej/ porządkiem biegają. OvOtwWPrzem 61.

– Podárowawszy się wzaiem, y uskárzywszy się spolnie sobie, swego nieszczęścia, udał się [Eneasz] do Krety. OvOtwWPrzem 536.

– Sławy był dostąpił [Herkules] przez podawienie onych wężow. OvOtwWPrzem 348.

– Scyllá [...] utrudzona Do táiemnych ustępow podbrzeżnych uchodzi. OvOtwWPrzem 550.

– Cienie czynią/ rożną fárbą yrabiáne: Ják tęczá/ gdy się po dżdżu słońcem podfutruie/ A krzywym łukiem/ wielką część niebá zfárbuie. OvOtwWPrzem 217.

– Lecz y blach/ y dziewięć skor wołowych przebiło [żeleźce]. To iest, ktorymi puklerz był pofutrowány, dla mocności. OvOtwWPrzem 474.

– Kłąb się nád szyię wydał z łopátek/ schowáłe Podgárle się zwieśiło: Rogi wprawdźie máłe; Ale tákie/ że z trudná rozeznáć możono/ Iesli ich nie vmyślnie ręką vrobiono. OvOtwWPrzem 99.

– Pchniy lub w podgárłek/ lub w me piersi/ swym żelázem/ A podgárłek/ y piersi/ odkryłá zárázem. OvOtwWPrzem 528.

– Swierczyną/ y Cyprysem ostrym/ osłoniona Doliná/ podkasáney Dyánnie święcona. OvOtwWPrzem 108.

– Kiedy on chciał teł iuż podáć/ z trwogi Padł/ bo mu podkolánek podciął wieprz u nogi. OvOtwWPrzem 316.

– Iuno [...] ukłádłá się ná łożu: y wziąwszy Herkulesá, przytknęłá go do ciáłá swego, y potym go z podletnika swoiego, ku ziemi spuściłá, ná podobieństwo rodzących białychgłow. OvOtwWPrzem 367.

– Scyllá, tákże bywáią rzeczone mieyscá skáliste, ná morzu ciasnym sycyliyskim, gdzie wodá odbita o skáły podlizane, zda się szczekáć. OvOtwWPrzem 256.

– Muzom poświęcił był gay bliski, ktory podmakał wodámi stokowemi, z iáskiniey ciemney wypadáiącymi. OvOtwWPrzem 631.

– Skoro nogámi Wstąpił [Kadmus] iuż nizinę podmokłą skokámi [...] wielki krzyk wydáły [nimfy].` OvOtwWPrzem 109.

– Ná tenż czás dopiero piękną się mu zdáłá/ Bo y doźierał wiátry odkrytego ćiáłá/ Gdy przećiwne dmy sporne száty podnaszały/ Y gdy w teł włos wstrącony powietrza zganiały/ Pomnażáło się ieszcze vćieczką vrody. OvOtwWPrzem 30.

– Ktorą [ziemię] zmieszawszy z rzeczną syn Jápetow wodą/ Wykształtował z niey obraz podobny vrodą wszytko rządzącym Bogom [...]. OvOtwWPrzem 7.

– Lecz ty/ podobno/ czásu nie masz się tu báwić/ y trudnoć/ naszym pieśniom uszu swych nádstáwić. OvOtwWPrzem 194.

– Podosiádawszy koni swych ćwiczonych [...] Tyskiey fárby siodły/ grzbiety ich ściskáli. OvOtwWPrzem 225.

– Gdy pospolstwo strách zdiął/ z tych dziwów uyzrzánych/ Oná/ czárowną laską/ ust ich zadumánych w ten czás podotykałá. OvOtwWPrzem 575.

– Sznurámi/ ktorymi był szyszak podwiązány/ Podpięty wierzch gardzielá záciągnął ze spodu. OvOtwWPrzem 475.

– Sznurámi/ ktorymi był szyszak podwiązány/ Podpięty wierzch gardzielá záciągnął ze spodu. OvOtwWPrzem 475.

– Ściany podprawiane i wyparte trochę, posowa z tarcic stara. OvOtwWPrzem 145.

– Zadrżał/ y záięczał dąb/ przed swym podrąbániem. OvOtwWPrzem 336.

– Thetys/ co podrzucánymi Przyimowáć mię wodámi [...] záwsze zwykłá swymi [...] nie bywa bez okrutney trwogi. OvOtwWPrzem 51.

– Spilcowe ziele [...] chociaż ie lecie bydło zie, ábo y kosą podsieczone bywa, przycię ono z korzenia swego, swoy zwyczáyny krzak z kwieciem wypuszcza ná każdą wiosnę. OvOtwWPrzem 398-399.

– Księgi Metamorphoseon [...] są skłádem/ y skárbnicą wszytkich y uciesznych powieści/ ktorymi Greccy/ y Łácińscy Poetowie pismá swoie podsycáć zwykli [...]. OvOtwWPrzem I-II.

– [...] tych/ ktorym niekiedy woienne nie beły Miecze y trąby strászne [...] Teraz z sprosnym gminem Niewieści krzyk/ y wściekłość podsycona winem/ Y czcze bębny mogą ták nagle pohołdowáć. OvOtwWPrzem 126.

– Już się ochwiewały y kliny pogłobione/ y z spárunkow się smolne dychty wydzieráły: Czym się/ śmiertelnym wodom/ drogi otwieráły. OvOtwWPrzem 453.

– Ziemię niebo/ gęstą mgłą trapieło/. Y pognuśniałe ciepła w obłoki wprawieło. OvOtwWPrzem 281.

– Ponurzona iest Nawá wszystká w głębokości. I z nią wielka część męzow [...] Pogrążnąwszy/ y wiek swoy skończyli/ y látá. OvOtwWPrzem 455.

– Blisko tegoż mieyscá/ stał Kurkan niemáły/ w ktorych grob święte kości Krotonowe miały. Tam na zleconey ziemi/ y mury zádłożeł/ Y imię pogrzebieńcá/ ná toż miásto włożeł. OvOtwWPrzem 606.

– Kuropátwá ptak, gdy widziáłá Dedálá, własnego Syná pogrzebuiącego, z iego nieszczęcia barzo się cieszyłá. OvOtwWPrzem 310.

– Minos zwycięzcá, Atheniány pohołdowawszy, táki ciężar náostátek ná nich włożył, áby káżdego dziewiątego roku, niektorych z synow szlácheckich, ná Kretę wysep posyłali. OvOtwWPrzem 305.

– Boreas/ wzbił się w gorę skrzydłami/ tym pręcy . Gdzie iego pierze wszystkę ziemię owionęło/ y po szerokich morzách wody poieżeło. OvOtwWPrzem 249.

– Iupiter/ zá státecznym tey spráwy poięciem/ Rzekł... OvOtwWPrzem 204.

– Astrea/ z świátá ustąpiełá/ Y ziemię poiuszoną mordem opuściełá. OvOtwWPrzem 11.

– Ten wąż v przyośká gornego pokręcony leży, z gwiazd wykształtowány: ten przedtym było strożem złotych iabłek Hesperowych Corek, od Herkulesá zábity iest, á potym od Iunony, wedle Poetow, ná niebo wynieśiony. OvOtwWPrzem 55.

– Brácie mieły/ Niewidziałliś/ iesli tu iákie niechodzieły Krowy potey gránicy? álbo ieslione wiedziałbyś przez kogo bydź pewnie pokrádzione? OvOtwWPrzem 91.

– Stárzec Ináchus [...] rożnego ziela iey podawa: A oná niebożątko/ y rąk polizuie/ y mile dłoni Oyc'a swoiego cáłuie. OvOtwWPrzem 37.

– Osmey [jesieni] iednak uyzawszy/ znowu zasię one/ w onymże lesie/ węże z sobą połączone/ Rzekł... OvOtwWPrzem 116.

– Temuż człeku [...] Rumiáną się przegrodą pálce połączeły. OvOtwWPrzem 73.

– Rodzeni pomieszáńcy/ upornie wołáli: Aby wszyscy do broni/ do broni/ się bráli. OvOtwWPrzem 481.

– Ludzie [...] Nie mogą znieść pościeli żadney/ y nákrycia, A życząc sobie końca doyść swoiego życia/ Ná ziemię twarde piersi swoie pomietuią. OvOtwWPrzem 282.

– Już/ za pominieniem dnia/ iasne słońce beło w Oceánie/ świetną twarz swoię/ stopieło. OvOtwWPrzem 605.

– ...gdy oniż ich mężowie odiecháli byli ná woynę, przeciwko Thrákom, niewiásty uczyniły rádę, o pomordowániu ich... OvOtwWPrzem 523-524.

– Zámilkł záraz/ y chcąc snu przydác ieszcze/ oną Gnuśne oczy pomuskał B laską przypráwioną. OvOtwWPrzem 42.

– ...zdał się [...] práwą [ręką] długiey brody pomuskiwáć włosy. OvOtwWPrzem 641.

– Sprawcá rány drażniąc go/ sztych swoy w nim [wieprzu] ponurza Między sáme łopátki/ áż go y umárza. OvOtwWPrzem 318.

– ...iák wodą swą igra/ Meánder [...] Ták gęste drzwi/ ták częste ponásádzał progi. OvOtwWPrzem 306.

– ...porządkiem się nie ráchuiąc/ z tymi ktore nas ponędziły/ przypadki różnymi/ słusznie/ ná Greckiey ziemie/ pátrzáiąc/ niewczásy/ Y samby iey Pryámus/ płákał był/ w te czásy. OvOtwWPrzem 578.

– A sposobem przeciwnym rozumieli [poganie], że nie oddánie pogrzebow vmárłym, dusze vmárłych wielce frásowáło, y oddaláło ie od towárzystwá tych, ktorzy w polách Elizyiskich, ná przedpieklu kędyś odpoczywáli; zá czym dusze tákie, wedle wiáry ich, poniewieráć się po świecie musiáły. OvOtwWPrzem 284.

– Bo gdy czásu iednego Látona, dla nienáwiści Iunony, bliźniąt, ktore w sobie miáłá, Apolliná, y Dyány, nie mogąc spokoynie vrodzić, po świecie się poniewieráłá; potym nierychło ná wysep Delum przyszedszy, one porodziłá. OvOtwWPrzem 229.

– Zá mord brátá rodzonego, Phokusá, karał Bog Peleusá, y szkodą w bydle, y dálszym poniewierániem. OvOtwWPrzem 448 marg.

– Tá [tęcza] przywziąwszy ná się osobę Beroi, żony Doryklá Thráckiego, wmieszáłá się między białegłowy Troiáńskie, smutne z śmierci Anchizesá: y z ták długiego po morzu poniewieránia, rádziłá im, áby podpaliły okręty mężow swoich: dla tego, áby iuż żeglugi, y poniewieránia się zániechawszy, miásto nowe budowáli w Sycyliey. OvOtwWPrzem 560.

– Strudzony Eácydes, Peleus, wygnániem od oycá, y poniewierką, strudzony. OvOtwWPrzem 443 marg.

– Wspomina y tu, przed Bogámi, Wenus, dawne swoie frasunki, o vpadek Troiey, o poniewierki morskie AEneaszowe, y o zstępowánie iego do piekłá. OvOtwWPrzem 653.

– ...w pásterskiey osobie/ Mákáreowę Issen/ poniewolił. obie [Feb]. OvOtwWPrzem 220.

– Prądownikami zową Flisowie, drzewá poobálane w rzeki, ná ktorych się więc y statki wodne rozbiiáią. OvOtwWPrzem 127.

– Twierdzą iednák/ że piorá nie wspoł rosły z ciáły: Bo kiedy ieszcze były nie poobrastáły/ y łękniącymi się włosami brody nie okreły/ Y Káláis/ y zetes/ dzieci/ bez pior beły. OvOtwWPrzem 249-250.

– Nimpho postoy [...] nog byś ostem nie poobrażáłá. OvOtwWPrzem 29.

– Skráynie brzegi [płótna] Spokoynemi Poobwodziłá w okrąg/ drzewy oliwnemi. OvOtwWPrzem 219.

– Eneaszá zpłokały ze wszystkiego/ Cokolwiek kiedy przy nim było śmiertelnego; wodámi go swymi pooczyszczał, ále O Przy nalepszey się części/ przecię został cále. OvOtwWPrzem 587.

– ...ták kupy mężczyzn ná się násádzone/ Poomelał Narcissus. OvOtwWPrzem 120.

– ...to się ná tę stronę/ To ná owę udáie/ biegáiąc/ gdzie onę Popąd żenie... OvOtwWPrzem 72.

– ...gdy gdzie indziey Galerę popędzáli, zrozumiawszy to, pokarał [Bachus] Galerniki. OvOtwWPrzem 130.

– ...gdy wodą miotáni będziem też wspoł z sobą [...] z sobą się/ po szerokich morzách/ popławiemy. OvOtwWPrzem 450.

– ...lecieli [...] od Dykteyskiego Oycá popłodzeni/ A od Lákonki Mátki wszyscy porodzeni OvOtwWPrzem 111.

– Lubo w niemiłosierną łaskę wszyscy práwie czarne kamyki kładli; lecz z niey wyłożone/ Poprzemieniane w białe/ były nálezione. OvOtwWPrzem 605.

– Uczył [Pitagoras] [...] skąd śniegi/ skąd sie pioruny wszczynáią/ czy powietrze/ czy niemi wiatry grzmienia dáią Poprzetrącawszy chmury. OvOtwWPrzem 608.

– Owże dąb przed oczymá zdqał mi się stać memi/ [...] z gáłęziem/ y z onymi mrowkámi wszystkiemi/ Y drżeć gwałtem/ áże po/ przyległych niemáło ziárnonoszym się woyskiem w krąg poprzytrząsało. OvOtwWPrzem 286.

– ...po niskiey czołgáiąc się ziemi/ Poprzytrząsáney z wierzchu ziołmi rozlicznemi, zatoki czynił w prost. OvOtwWPrzem 643.

– Nauplius [...] ná mieyscách Skálistych, gdzie [...] ogień palił ná zdrádzie, ku ktoremu ogniowi, gdy Grekowie przypłynęli, o porozbiianie okrętow przyszli, pod tąż skálistą gorą... OvOtwWPrzem 580.

– ...chcąc doyśdź nieboszczykow cieni/ Ważył się puścić w piekło/ wroty Tenerskimi/ Przez ludzi/ rozdzielone iuż z ciáły swoimi: przez obłudne/ rożnych postáci/ osoby/ Porozłączáne/ dawno iuż/ z swoimi groby. OvOtwWPrzem 389.

– W tey stronie spice się z koł porozmiátywáły/ w tey tylko znáki wozá zbitego zostáły. OvOtwWPrzem 70.

– ...przerwawszy linę u iednego okrętu, u ktorego drugie uwiązáne były, poroznosiła ie po morzu, y pozátapiáłá. OvOtwWPrzem 584-585.

– Gorącość słońcá [...] Wnetze topić pachniące woski iełá one/ ktorymi/ skrzydłá iego były polepione, Aż się wszystkie musiáły porozpływáć rożne. OvOtwWPrzem 310.

– Te rzeczy gdy już z ciemnej wydźwignął gromady/ I porozprowadzane na różne rozsady/ Zgodnym pokojem związał/ nagle subtelnego Wynikła ognista moc nieba schodzistego/ I wysokości sobie osiadła nawyższe... OvOtwWPrzem 3.

– Nimphá/ przyszłá do siedzących/ Ná obie stronie włosy swe porozpuszczawszy. OvOtwWPrzem 348.

– Nie trácąc/ Bohatyr/ prozno czásu sobie/ Porozpychawszy kupy zgromádzone ná się/ szaleńcom/ gwałtyem wziętą pánnę/ wydarł zá się. OvOtwWPrzem 480-481.

– ...káżą Rádni Pánowie/ żáłosnymi głody: Wyią/ poroztárgawszy ná głowách swych włosy. OvOtwWPrzem 324.

– Ledwiem iednák ręce swe wpráwił upocone Pod ręce iego/ ná me kárki záłożone: Ledwiem się/ z spięcia onych/ znowu wyswobodzieł/ Y od ciáła ie mego/ dáley porozwodzieł. OvOtwWPrzem 347.

– Ceix [...] zdał się podnosić twarzy/ zá poruchem wody. OvOtwWPrzem 464.

– Widźi że się woz pod nim rozgorywa srodze: Y nie może iuż dłużey gwałtem poruszáney Kurzáwy/ y perzyny/ znieść wydmuchywáney. OvOtwWPrzem 64.

– Śmiechem się wielce poruszywa [Jowisz]/ Rad że iuż y sam nád się wynoszony bywa. OvOtwWPrzem 76.

– ...wszech Bogow rządźcá/ v ktorego Ręká iest vzbroiona I ogniem trozębátem: Y ktory kiedy záchce wszystkim wstrząsa świátem; Wźiął násię postáć Byká: y z iáłowicámi Poryka/ skacząc między młodymi źiołámi: Bielszy niż śnieg/ ktorego stopy nie tłoczeły/ Ani go sobą K Austry wodniste topieły. OvOtwWPrzem 99.

– Widźiano/ że y na kształt płáczu porykániem/ Przed Iowiszem ná niegoż sámego skárżęłá/ A o skończenie swego nieszczęśćia prośiełá. OvOtwWPrzem 43.

– Argus [...] wydárszyią Oycu/ záraz záprowádzieł Na rożne pasze/ sam się też blisko posádzieł. OvOtwWPrzem 38.

– Skoro się iedno z świekrem pozchadzáli/ Wprzod/ ná witániu/ práwe ręce sobie dáli. OvOtwWPrzem 237.

– Thysbe [...] w uciekaniu upuściłá záwicie z głowy, ktore napadszy Lwicá, posiepáła, y pokrwáwiłá. OvOtwWPrzem 140.

– Wzdymáią się ięzyki w krąg poskorupione/ Stoią ustá/ ná ciepłe wiátry otworzone. OvOtwWPrzem 282.

– ...te co długie bywáły Nie uczosáne włosy/ wskok się poskracáły. OvOtwWPrzem 386.

– Tátárskie niewiásty ten fortel umieią/ Przemieniáć ludzi w ptaki: kiedy tylko swymi poskrapiáią ich członki/ czárámi zwykłymi. OvOtwWPrzem 622.

– Iuno [...] posłáńcę swoię, łaczę do Bogá Snu [...] wypráwiłá, żeby mu imieniem Iunony roskazáłá, wysłáć do Hálcyony obłudną iáką postać nocną, ktoraby iey spráwę dałá dostáteczną, o rozbiciu okrętu mężá iey. OvOtwWPrzem 456-457.

– Skoro zaś iutrzeysze świtánie nástáło/ y iásnoświetne gwiazdy z niebá pospądzáło/ Pozbiegáli się ná polá Mársowe. OvOtwWPrzem 258.

– ...a pomienionym województwom dano prawo, aby eodem jure jako elektor possedował i oni pod témże prawem Drahim trzymali, i warowano zaraz, aby z kancelaryi żadnych przywilejów na toż starostwo nie wydawano... OvOtwWPrzem 352.

– Jam też/ mruczący jego náśláduiąc mowy/ Modl się zá mię/ rzekł tákże/ poszepnemi słowy. OvOtwWPrzem 230.

– Wychodzi z miásta swego Osadźcá [...] potrudzony srodze/ z długiey błąkaniny/ z zbiegłą żoną/ doszedł áż słowiáńskiey kráiny. OvOtwWPrzem 167.

– Cięciwá od łuku zábrzmiáłá/ Ktora/ oprocz Nioby/ wszystkich potrwogałá. OvOtwWPrzem 227.

– Płoną wieścią wzruszone/ tym się potrwogałá/ Co nic nie iest/ boiąc się imieniá bez ciałá. OvOtwWPrzem 294.

– Sen pouspokaiał/ od prac/ wszelkie ciáłá. OvOtwWPrzem 408.

– Y choćiaż iedná oczu część pousypiáła/ Druga przećię ná strażey czuyna zostawáłá. OvOtwWPrzem 39.

– Ni dziki wieprz gniewáć się wspámiętywa/ áni Pousywać biegowi swemu/ śmie łáni. OvOtwWPrzem 282.

– Iuż głodem/ y przestrzeństwem brzuchá głębokiego/ Pouszczuplał był siełá dobrá oyczystego. OvOtwWPrzem 341.

– Dziecina [...] co się w woynie/ niw broni/ áni w koniu kocha/ Ale [...] w wieńcách z waniáiących zioł pouwiiánych. OvOtwWPrzem 127.

– Wźiąwszy zátym kiy krzywy w rękę swą/ gestymi Obwody okręcony z wierzchu ćierniowymi/ Czarną chmurą odźiána/ w drogę się puśćiełá: W ktorey kędy się kolwiek iedno obroćiełá/ Wszędźie y zbożá kłádźie nápował kwitnące/ Y wielkim gwałtem pali trawy źieleniące. OvOtwWPrzem 96.

– Ziemiá kiedyś zádrżáłá, ták, że się bał Pluto [...] żeby się grunty ziemie nie powątliły. OvOtwWPrzem 197.

– ...iesli/ o możności mey/ nie powątpiacie: Ukáżcie łáskę oycu... OvOtwWPrzem 268-269.

– ...iam widział po drzewie wieńce powieszáne- Gdzie gdym y swoie wieszał świeżo zgotowáne. Rzekłem... OvOtwWPrzem 335.

– Wiosná bez końcá trwáłá/ źiołá się rodźieły Bez śiania/ bo ie wiátry zachodnie pieśćieły Swym ćiepłym powiewániem: záraz przynaszáłá Zbożá choć nie orána źiemiá/ y płowiałá Nieupráwiona rola/ ważnymi kłosámi. OvOtwWPrzem 9.

– ...ták sztucznie opasał łoże siecią oną/ ze iák prędko ná nim legł gamrat z iego żoną: záraz sidły nowymi, mężowey nápráwy Powięźli poimáni/ oboie w puł spráwy. OvOtwWPrzem 146.

– ...z bicia wielkości/ Potłuczone/ w lipki mozg powklękáły/ kości. OvOtwWPrzem 483.

– ...wielmożność zárázem wysoką im nádał [Neptun]. Y przezwiská/ y twarzy nowotne/ powkłádał. OvOtwWPrzem 165.

– Nibeus [...] siedm rzek ná tarczy nosił rysowanych/ Częścią srebrem/ á częścią złotem powłaczanych. OvOtwWPrzem 187.

– Iupiter [...] w swey zápalczywości/ Powmiátał ie w bráterskie morskie głębokości. OvOtwWPrzem 270.

– Iupiter iednák, z dawney łaski, one Niedźwiedźicę, y z synem iey Arkásem w gwiazdy obroćił, y ná niebo pownośił, dawszy im plac v przyośká gornego górnego [górny:adj:sg:gen:m:pos] . OvOtwWPrzem 65.

– To iest bárzo rącze, ktorymi zwyczáynie powoźił woz támten, dodawaiąc światu światłośći. OvOtwWPrzem 55.

– ...nos mu krzywy przydał/ y w pálce kończate Powpráwiał/ nátychże miast/ pázury gárbate. OvOtwWPrzem 445.

– On [...] do wiszących gardł/ śmiałą ręką siągał/ Y głaszcząc/ w nieznaiome iárzmá ie [byki] powprzągał... OvOtwWPrzem 258.

– Pálce mu/ w wiárołomne oczy/ powrażałá/ Y źrzenice mu/ z iágod/ powyłupowáłá. OvOtwWPrzem 532.

– ...ofiary rzezáne/ zágrzywáły posoką noże powrażáne... OvOtwWPrzem .

– ...śmierć twa ták rána/ Ná káżdy Rok/ swych czásow/ bedzie powtarzána. OvOtwWPrzem 425.

– ...biádász mnie nędznemu co raz powtarzywa/ Mowiąc: Tyżes to corko ma wielce kochana. OvOtwWPrzem 38.

– ...iák wodą swą gra/ Meander [...] Ták tám Dedálus/ kręte powymyślał drogi... OvOtwWPrzem 306.

– ...drzewem sie y rámioná sstáły: Y rozumiałbyś żeby powyrástywáły Gáłęzi drzewne z bárkow... OvOtwWPrzem 431.

– ...rozmáite postáwy dzikich zwierzow, wprowádził [Bachus] w Galerę one, ktorych zlększy się Zeglarze/ w morze powyskákowáli... OvOtwWPrzem 130.

– ...nie pierweyesmy się krzywdy mścić przestali, dźesmy ich iednę część powyzábiiáli. OvOtwWPrzem 493.

– Ogień ták pożárł/ że [...] Osobliwie się tego nic nie náydowáło/ co miał [Herkules] z wyobráżenia mátki powzietego... OvOtwWPrzem 359.

– Krol morzá zezwaláiąc/ skłonił swoię głowę/ Ták/ że się tym y morska woda powzuszáłá/ y Nimphá się przelękłá. OvOtwWPrzem .

– KAdmus, towárzyszow swoich posłánych po wodę, długo czekawszy, szukał: y gdy szedł w gay ciemny, gdzie krynicá byłá, nászedł smoka, ktory towárzysze iego iedne iuż był pozábiiał, á drugie dopiero mordował. OvOtwWPrzem 103.

– Syny záś swoie, ktore miáła [Medea] z Iázonem, przed oczymá mężowymi pozábiiáłá: y ták się krzywdy swey, y wzgárdy, ostátnią nieiáką srogością pomściwszy, vszłá ná zamek Pálládyiski, do Athen. OvOtwWPrzem 272.

– Związawszy/ między sobą/ ohrutnych lwow skory/ Węzłámi/ według kształtu/ pozádziergánemi Pheakomes/ człeká/ y koniá/ okrył niemi. OvOtwWPrzem 488.

– ...przywiedziony był [...] kosmaty baran/ láty zwątlony dawnymi/ z rogámi koło skroni pozákrzywiánymi. OvOtwWPrzem 268.

– ...ziemię w morze zmienił/ y rolą/ pożytki Poodbierał/ y polá pozálewał wszytki. OvOtwWPrzem 438.

– Czarny dech/ ktory z ust piekielnych wychodzieł/ Pozáráżáne zioła plugástwem zásmrodzieł. OvOtwWPrzem 104.

– ...poroznosiła ie [okręty] po morzu, y pozátapiáłá, i potym pozátapiáne, w Nimphy morskie obrociłá. OvOtwWPrzem 585.

– ...poroznosiła ie [okręty] po morzu, y pozátapiáłá, i potym pozátapiáne, w Nimphy morskie obrociłá. OvOtwWPrzem 585.

– ...członkow/ gáłęziámi/ część się urywáłá/ A część/ pozáwadzánych/ ná nich zostáwáłá. OvOtwWPrzem 633.

– Ták się z nienagłá w pierśi poczęło wwięzywáć Smiertelne źimno/ ktore y pozáwieráło Zywotne drogi/ y dech w oney zátrzymáło. OvOtwWPrzem 97.

– Żelaznym szyszakiem głowę swą przykrełá/ Y tákowyż przedni blach ná piersi włożeła. OvOtwWPrzem 218.

– Onąż się znowu Nimfą sstawa/ Przestáiąc ná posłudze dwu nog: lecz nie śmiáłá Przecię mowić/ boiąc się by nie záryczáłá Krowim głosem. A wszákże przez gwałt się przymusza/ Y z stráchem zaniedbánych słow/ mowić pokusza. OvOtwWPrzem 44.

– [...] gdy onę [pannę Syrinx] gonieniem áże do Ládoná rzeki zápędził [leśny bóg], áby przez gwałt czystości nie vtráciłá, Náiádek siostr swoich prosiłá o obronę. OvOtwWPrzem 40.

– [Hipolit, syn Tezeusza] dla potwarzy macoszyney przyszedł o taką niełaskę do oycá, że go wygnał od siebie, y przeklinał zginieniem hániebney śmierci. OvOtwWPrzem 632.

– Ten Diomedes Greczyn, po woynie Troiáńskiey wrociwszy się do oyczyzny, obaczył że żoná iego, Aegiale, przystała do Cylleborá […] y niechciała się znowu wrocić do męża pierwszego. OvOtwWPrzem 579.

– Brodá mężom/ á ciáłu ich włosy przystoią. OvOtwWPrzem 546.

– Wiele rázy onych wod/ ná ktore pátrzéłá/ Coby iey też przystało/ pilnie się rádziełá. OvOtwWPrzem 154.

– Ieszcze sam spadszy [kamień] z rámion/ towárzyszá iego Kometá/ przytłukł/ blisko niego [Charaxusa] stoiącego. OvOtwWPrzem 482.

– Ia nie tuszę/ chociesmy do tąd ták wierzeli/ Zebysmy się my z mátki Boginiey rodzieli/ Y z Iryoná oycá: ktory miásto żony/ Spodziewał się wysokiey/ kiedyś/ mieć Iunony. Gdy nas/ puł męże/ ládá kto biie. ále wy Przywálaycie go prędko kámieńmi/ y drzewy/ Y cáłymi gorámi/ lásem go zráżaycie: Lásem/ y trwáłą duszę/ z niego wypądzaycie. OvOtwWPrzem 491-492.

– Czwarty raz iednák/ z mocy mey się wydárł mężnie/ Y ręce/ dzierzące go/ zrzuciwszy potężnie/ Dał mi pięścią (muszę sam prawdę wyznáć ná się) A potym mię od siebie odwrociwszy zásię/ Cięszki/ ná moim własnym vwiesił się grzbiecie. A iesli mi w tey mierze/ wiárę dáć zechcecie/ (Bo nie szukam fałszywey sławy/ chlubą táką) Zdáło mi się/ żem gorą przywálon był iáką. OvOtwWPrzem 346-347.

– [Ziemia] ktora pługámi, y rádłámi bywa rzezána. OvOtwWPrzem 68 [marg.].

– Vrobiony [oszczep] ż [!] drzewá rąbánego ná gorze Pelio: tego więc vżywał[.] Achilles. OvOtwWPrzem 506.

– Oná iednák niedbáiąc ná siostr swych namowy/ Ani sáydaká/ áni strzał w ręce swe bráłá: Niswego proznowánia z łowámi mieszáłá. Owszem w zdroiu swym piękne członki opłokuiąc/ A Cythorskim grzebieniem włosy rozczosuiąc; Wiele rázy onych wod/ ná ktore pátrzełá/ Coby iey też przystało/ pilnie się rádziełá: Czásem/ okrywszy ciáło rąbkiem przeźroczystym/ Leżáłá/ lub ná liściu/ lub ná zielu czystym. OvOtwWPrzem 153-154.

– Widzi [Febus u Dafne]/ á nie dosyć iest widzieć/ y rumiáne Vstá/ chwali ręce y pálce vkazáne/ Y rámioná/ y łokcie dáley zákasáne/ Niźli do połowice/ á iesli widziáne Ktore członki nie mogły w ten czás bydź od niego/ Ieszce ie sobie zá coś rozumie lepszego. OvOtwWPrzem 29.

– ANi ciebie/ Cylláre/ piękność odkupiełá/ Ktorey byłá náturá tobie pozwolełá: Iesli/ z nátury/ mogłá bydź táka vrodá: Dopiero się mu puszczáć ięłá byłá brodá/ A brodá fárby złotey: złotem się błyszczáły Włosy/ ktore się/ z rámion/ po plecách skłádáły. W twarzy rumieniec wdzięczny. OvOtwWPrzem 487.

– Niedbáłá oná [Pomona] o lás/ y rzeki niiákie/ Wsi lubiłá/ á sády rodzáyne wszelákie. Przetoż w ręku nie oszczep stalony nosiełá/ Ale krzywy noż/ ktorym ráz drzewá czyściełá/ Obrzynáiąc gáłązki/ po nich rozproszone: Drugi/ szczepiąc látorośl/ zá skory przerżnione. Sokiem ich/ wychowáńce obce/ obżywiáłá. A żeby/ y w prágnieniu onych rátowáłá/ Rozpraszczáiąc ogonki drobne v korzenia/ Ciekącą im dawáłá wodą odwilżenia. OvOtwWPrzem 589-590.

– Tymi/ y podobnymi rozmowámi Obiad skończywszy/ spáć się zrozchodzilisámi [!]. A potym ráno wstawszy/ szli się Phebá rádzić/ W ktoreby się im kráie/ roskazał prowádzić. Y kázał/ by do dáwney mátki się vdáli/ A przyrodzonych sobie brzegow/ się trzymáli. Po rozpráwie/ z kościołá/ sam Krol wyszedł z nimi [...]. OvOtwWPrzem 538.

– Był nieiáki Micylus/ człowiek nád ktorego W onym wieku nie było Bogom wdzięcznieyszego; Temu/ bułáwonoścá/ twárdym snem spiącemu/ Vkazał się też y rzekł: Idź ku odległemu Bzárowi y wodom iego kámienistym/ Idź á nie zwłocz rozstáć się z siedliskiem Oyczystym: Ktorym iego/ ieśliby śmiał pogárdzić/ zdániem/ Wielkim mu/ y strászliwym/ przegrażał karániem. Záczym/ gdy bárzo prędko/ po oney rozpráwie/ Odstąpili go/ y Bog/ y sen o raz práwie: Wstał Alemnowicz/ cicho w głowie swey miárkuiąc Widzenie ono/ y z swym zdániem się mocuiąc: Bo lub mu Bog/ odmienić mieysce rozkázuie/ Ale práwo/ opuszczáć Miásto zakázuie; Y śmiercią káráć każe okrutną káżdego/ Oyczyznę swoię własną opuszczáć chcącego. OvOtwWPrzem 604-605.

– A wszákże się niebogá zápłonęłá/ Y nagle vderzona/ rumiáność osiádłá Przymuszone iágody/ lecz y tá wnet spádłá: Iáko/ kiedy owo więc zorzá/ wstáiąc ráno/ Fárbowáć zwykłá sobą powietrze rumiáno; A po niedługiey chwili/ zábieli się zásię/ Gdy niebo/ wschodu słońcá/ iuż przyweźmie ná się. OvOtwWPrzem 216.

– A gdy się on frásunkiem trapi w oney dobie/ Szátę z wierzchu od gęby rozpiąwszy ná sobie; Bił białymi dłoniámi piersi swe odkryte/ Aż subtelną rumiáność bráły piersi bite: Rownie iák iábłká/ ktore noszą iedną stroną Barwę zielono białą/ á drugą czerwoną. Albo iáko iágody winne/ gdy się grono Ieszcze nie doszłe/ trzymáć poczyna czerwono. OvOtwWPrzem 123.

– Nie ináczey/ iákby miał bydź wykształtowánym Z Páryiskiego mármuru/ obrázem kowánym: Pátrzy [Narcyz]/ leżąc ná ziemi/ ná oczy nádobne/ Dwiemá gwiázdom niebieskimi cudnością podobne. Pátrzy ná pálce godne ręki Bachusowey/ Y ná włosy przystoyne głowie Apollowey: Y ná iágodę we włos ieszce nie vbráną/ Y ná szyię z słoniową kością porownáną; y ná vstá/ nie zwykłą odziane wdzięcznością/ Y ná rumiáność z śnieżną zmieszáną białością. OvOtwWPrzem 121.

– Skoro tedy obaczył Ociec. To iest Phoebus. Ze się záczerwieniáłá ziemiá. To iest, że zorzá poránna zfárbowáłá rumianością y niebo, y ziemię. OvOtwWPrzem 58.

– Oto czuyna poránna zorzá otwiera szárłatne wrotá. Otwieránie szárłatnych wrot, y sieni pełnorożych, przypisuie Poetá Zorzy poránney: dla tego, że nie tylko złocistą iásnością chmury y obłoki ná wschodniey stronie będące, fárbuie; ále też szárłatną, y rożáną rumianością, one, y wschodnią część niebá zdobi, á tym sposobem bárzo uciesza oczy ludzkie. OvOtwWPrzem 58.

– Tá/ gdy się białogłowskim śpiewániem báwiełá/ Wyiechał Pikus/ w polá Laurentskie/ gotowy Cieszyć się/ támtecznemi/ dzikich wieprzow/ łowy. Koń żártki/ y wypráwny/ pod sobą máiący/ A dwá oszczepy w lewey ręce swey/ noszący: Nasuwien szárłatowy rumienił się ná niem Iásnogorącym złotem/ świetny opasániem. OvOtwWPrzem 572.

– A idąc raz do Delu/ wiátry vniesiony/ Z trefunku przypłynąłem áż do Chiyskiey strony: Y fortunnymi wiosły przybywszy do brzegu/ Wysiadłem ná wilgotny piasek w lekkim biegu. Gdzie kiedy iuż ciemna noc z plácu zstępowáłá/ A zorzá się rumienieć zráná poczynáłá/ Wstáię ią [!]/ y świeżych wod nosić roskázuię/ Y drogę/ tám gdzie ony były/ vkázuię: Sam z pagorku zdáleká iąwszy przepátrowáć/ Coby mi też powietrze chciáło obiecowáć. OvOtwWPrzem 128-129.

– [Febus do syna Faetona, który prosi, aby mógł poprowadzić słoneczny rydwan] O niewiádomy rzeczy! coż iest/ że się swymi Rękámi/ v szyie mey wieszasz łágodnymi? OvOtwWPrzem 53.

– Bogini ołtarzem swym [...] zátrzęsłá: bá ták było wstrząśnienie rzetelne/ ze y wszystkie podwoie zádrżały kośćielne. OvOtwWPrzem 386.

– Dotąd/ Eneusow wnuk/ prowádżił swą spráwę; z ktorey/ Wenulus/ wźiąwszy rzetelną odprawę/ opuścił Kálidońskie krolestwo. OvOtwWPrzem 581.

– Postáć człeká wzrokiem mogłá bydź poięta/ Nie rzetelnać/ lecz iákby z mármuru záczęta. OvOtwWPrzem 24.

– Ná to tylko ty był záćiągniony [...] żeby wdźięczne gránie/ y głos twoy rzetelny/ Przyozdobił obiad/ y obchod weselny. OvOtwWPrzem 184.

– Iest źiele, ktore zowią Palma Christi: ná ktorego liśćiu, wiele liter Zydowskich, ták rzetelnych, że też czásem czytáne bydź mogą, znayduie się. OvOtwWPrzem 400.

– Rzym, iest [...] stolicą Biskupów Rzymskich. OvOtwWPrzem 628.

– Cieszże się/ a ná bole z niebá pátrząc moie/ Okrutna/ násyć niemi srogie serce swoie. OvOtwWPrzem 354.

– Nie w iedney sworze miłość z wielmożnością chadza. OvOtwWPrzem 99.

– A po odpráwieniu lat śrzednich/ siełostráda Garbátość/ śmierciogrożey starośći nápáda. OvOtwWPrzem 614.

– [...] Achemenides, iuż wolnieyszy był sam sobie, y w lepszey szácie chodził, á niżeli w on czás, kiedy się po chrościnách, y lesiech, vkrywał, przed Poliphemem. OvOtwWPrzem 564.

– Apollo, gdy ieszcze murowaną swoią lutnią, albo skrzypce, ná onym murze pospolicie kłádał OvOtwWPrzem 247.

– Iesli sámá siebie niechcesz w błąd záwodzić/ Proś co słuszna/ miłuy co sámicy się godzi. OvOtwWPrzem 384.

– Z drapieżey ludzie żyią/ nie iest gość bespieczny Od gospodarzá/ áni w przyiáźni státeczny Zięć przeciwko Swiekrowi/ nie często słychána Zgodá/ by między Brácią miáłá bydź chowána. OvOtwWPrzem 11.

– Poetowie zmyślili, że się Cerberus urodził z Smoczyce. OvOtwWPrzem 276.

– Deiánirá widząc vmysł mężá swego od siebie oddalony, szátę onę posoką Centaurową, wespoł z iádem smoczyce poiuszoną, iemu, ofiary Iowiszowi czynić máiącemu, przez Lichásá chłopcá posłáłá. OvOtwWPrzem 352.

– Tá Echidná byłá dziwem, Pnná połowica, a drugą połowicą Smoczycá [...]. OvOtwWPrzem 163-164 marg.

– Chadzáłá często tám/ y czásu woyny/ Pátrząc/ gdy krwáwe bitwy zprowádzał Mars zbroyny. OvOtwWPrzem 298.

– Mnie/ nád wszeláką miárę/ strách ogárnął blády/ Pátrząc ná twarz/ y ręce/ morderstwa niesyte. OvOtwWPrzem 564.

– O wężu/ nieznáiomy pierwszemu wiekowi/ Okrutnymeś stráchem był nowemu ludowi [...]. OvOtwWPrzem 26.

– W śrzod niebá [droga] iest naywyższa/ ktorą mnie sámego Jecháć/ częstokroć gdy z ták mieyscá wysokiego Poyźrzę ná ziemię/ ábo ná morze/ strách bywa: I wielce trwoży serce me boiaźń lękliwa. OvOtwWPrzem 51.

– Ták/ kiedy ono Woysko niezbozne srożáło/ Chcąc by zámordowániem Cesárskim/ zniszczáło Imię Rzymskie/ okrutnym stráchem był strwożony Z nagłey klęski/ wszytek lud/ y świát przestrászony. OvOtwWPrzem 15.

– On wspoł z głosem y barwę Stracił z tey przestrogi. OvOtwWPrzem 105.

– Ták/ kiedy ono Woysko niezbozne srożáło/ Chcąc by zámordowániem Cesárskim/ zniszczáło Imię Rzymskie/ okrutnym stráchem był strwożony Z nagłey klęski/ wszytek lud/ y świát przestrászony. OvOtwWPrzem 15.

– Akmená, w rozmowę się wdáłá z nią o połogách: winszuiąc, áby się iey Bogowie łáskawiey stáwili, niżeli iey sámey stáwiłá się Iuno, kiedy Herkulesem synem swoim, oycem mężá iey, chodziłá. OvOtwWPrzem 362.

– Minos [...] miał syná Androgeosá, dźiełem szermierskim y zápáśniczym sławnego. OvOtwWPrzem 277.

– Czuiąc się bydź záráżoną Jákąś skrytą chorobą/ twárdo ścięłá zęby. Y nie otwárłá ich/ áż gdy duszá szła z gęby. OvOtwWPrzem 228.

– Temuż człeku gdy śćieńczał głos/ a piorá záśię Białe/ włosow postáwę przyoblokły ná się [...]. OvOtwWPrzem 73..

– Iáko po zżęćiu kłośia/ lekką śćierń paláią/ Iáko y suche płoty z podpału goráią [...] OvOtwWPrzem 29.

– Ach/ ileżkroć przez skáły vchodźiłá oná/ Sladogonnych psow głosem bywáiąc pędzoná! OvOtwWPrzem 78.

– Podźwignęło się sámo [niemowlę]/ ku górze powstawszy/ Jakieykolwiek wprzod żełom podpory dostawszy. Potym ledwie że się z swey mocy/ y żártkości Pobestwi trochę/ áż czas przemiia młodości. A po odpráwieniu lat śrzednich/ siełostrada Garbátość/ śmierciogrożey stárości nápáda. OvOtwWPrzem 614.

– Lecz iuż miał śmierćionoszym przebić ią żelázem. OvOtwWPrzem 81.

– Bogini urodzáiow/ wprzągszy w woz dwá smoki/ y włożywaszy im w gęby wędzidłá/ iák trzebá/ Pobiegłá przez powietrze/ śrzod ziemie/ y niebá. OvOtwWPrzem 211.

– Ná ten czás ná dolinę poyźrzawszy z przygody/ Obaczyłá [Latona] iezioro śrzedniogłębey wody [...]. OvOtwWPrzem 231.

– Jesień [...] podzieláiąc młodość z stárością/ śrzedzizną/ Poprzytrząsáne nosi skroni/ swą siwizną. OvOtwWPrzem 614.

– Niech się podeymie inszy kto świátłonoszego Wozá wozić. OvOtwWPrzem 74.

– Był to bowiem ptak przedtym [...] przez spráwę swiegotnego ięzyká wziął postawę. OvOtwWPrzem 81.

– [...] niezbożny miecz [...] Pomieszał ziętowską krew/ z krwią świekrowską społem. OvOtwWPrzem 598.

– Już tu nikt o krolestwo/ ni o posag prosi/ Ni berłá świekrowego prágnie/ áni siebie Odważáć/ Láunia pánno/ chce dla ciebie. OvOtwWPrzem 584.

– A Co gdy Ociec Sáturná Potomek wielkiego Sam obaczył/ z swoiego Zamku wysokiego/ Westchnął: y wspomináiąc niewdzięczne potrawy Lykáońskiego stołu/ á prze świeżość spráwy Ieszcze nie ogłoszone/ głębokie w tey mierze Zamysły/ y Iowiszá godne gniewy bierze/ Y rády swey zwoływa [...]. OvOtwWPrzem 13.

– [...] do swiętokradźczyney łoznice wszedł záraz [...]. OvOtwWPrzem 340.

– Szumy wemkłych się choinách więc dzieią/ Gdy z świstem/ nimi srogie wschodnie wiatry chwieią. OvOtwWPrzem 638.

– Jedná cię/ z trzech siostr/ drągiem piekilnym snadź tknęła / y iádu násyconą gádziną nátchnęłá. OvOtwWPrzem 406.

– On wprawdzie dáleki cel dardą tráfić umiał/ Z ciągnieniem iednák łuku lepiey się rozumiał. OvOtwWPrzem 181.

– Ná znák swego páństwá, nosi [Neptun] w ręku berło trozębe. OvOtwWPrzem 328.

– Tám y mgłom/ tám y chmurom/ támże y trwożącym Myśli ludzkie/ rozkazał stać grom trzáskącym/ Y z piorunámi wiátrom/ zimná przynoszącym: A wszákże tym nie zgołá wszędzie ná wiszącym Powietrzu/ Tworcá świátá pozwolił mieszkánia: Záledwie ich bowiem sam trzyma/ gdy dmuchániá Swoie káżdy z nich w rożney stronie odpráwuie/ By nie szárpáły świátá. OvOtwWPrzem 6.

– Przetoż smętny/ do niebá wszedł [Jowisz] ná thron wysoki/ Záciągnąwwzy chodzące z twarzą swą obłoki: Ktorym przydał dżdże srogie/ wiátry/ y łyskánia/ Y gromy/ y niechybnych piorunow trzáskánia. OvOtwWPrzem 115.

– Iák suche zboże/ á krew przypalona w ránie/ Strászliwe wydawáłá/ po stronách/ trzaskánie: Iákie/ z siebie/ żelázo ogniem zgrzane puszcza/ Gdy ie/ z węgla wyiąwszy/ kowal w wodę wpuszcza. OvOtwWPrzem 482.

– [Pigmalion zaniósł posąg panny z kości słoniowej, która za sprawą Wenus ożyła i została jego żoną, na] pościel [...] Tyrską broczą fárbowáną. To iest farbą kármázynową, z purpur, ábo żołwikow morskich, u Tyru miásta łowionych. OvOtwWPrzem 403.

– Krew [...] pokropiwszy ziołá/ wnet krwią bydź przestawa. Y ślicznieyszym/ nád Tyrską brocz/ wyrasta kwiátem/ y kształt własney liliey/ ná się bierze zátem. OvOtwWPrzem 399.

– Ześ ty z tego/ ktore świát vćiesza bez końca/ Z tego/ ná ktore pátrzysz/ zrodzony iest Słońcá. OvOtwWPrzem 46.

– Termin iest żeglárski; nie mowią oni [żeglarze], odwięzáć okręt od brzegu, ále odcumowáć; á miásto vwiązáć okręt, mowią oni vcumowáć. OvOtwWPrzem 302.

– [...] y te co długie bywáły Nie uczosáne włosy/ wskok się poskracáły [...]. OvOtwWPrzem 386.

– Sámá tylko przy sobie Cyllárá trzymáłá: Zdobiąc/ iák mogąc/ członki/ mieszánego ćiáłá. Jáko/ grzebieniem/ włosow pięknym uczosániem/ Jeden raz/ rozmárynem onych nátrząsániem; Drugi raz fiiołkámi: ták rożą uczciwą/ Czásem też y lilią przynosząc szedźiwą. OvOtwWPrzem 488.

– Tám Tytius. Ten był Olbrzymem ták wielkim, że dziewięcioro stay ciáłem swoim, vkładszy się, zástępował. Chcial [!] czásu iednego gwałt vczynić Dyánie; ále zá to strzałámi Apolliná do piekłá wpędzony: y ná tákie karánie zdany iest, że Sępowie nigdy nie przestawáią wyiadáć sercá iego, ktorego záwsze przecie przyrasta. OvOtwWPrzem 161.

– ...stroż stádá frásowliwy/ Phoceáński Anetor/ wpadł/ y vdyszáły Rzekł:... OvOtwWPrzem 446.

– Y ty Ceneu/ chociaś tył podał w potrzebie/ Przecięś/ obliczney rány/ nie vchronił siebie: Bowiem cię/ w oglądániu/ oszczep w twarz vgodzieł Między obie oczy/ gdzie nos się z czołem zchodzieł. OvOtwWPrzem 484.

– [...] á ponieważ iego Do obálenia murow miástá Troiáńskiego/ Wyroki Boskie prágną: nie mniesz tedy/ ále Telámonowiczowi/ zlećcie tę rzecz cále: Ktory/ wymową swoią/ snádniey w to vgodzi/ Ze miecącego gniewem/ y bolem/ vchodzi. Albo go/ iákim sztucznym fortelem/ zniewoli/ Ze/ zá nászemi woyski/ ruszyć się pozwoli. OvOtwWPrzem 517.

– Wszákże mu się nie długo cieszyć tym dostáło: Abowiem wytrącáiąc/ ieszcze z ciepłey rány Zemściciel Abántowicz szefelin wyrwány/ Vgodził mu nim w nozdrze; ták/ że przeráżony Przez poyśrzodek szyie/ tkwiał z tey/ y z owey strony. OvOtwWPrzem 185.

– ...vgwiaźdźiły ćiáło iego/ krople drobne. OvOtwWPrzem 202.

– Już/ y gęstobrudna noc/ swoie vgwiazdżone Czoło/ byłá podniosłá ná niebo przestrone: OvOtwWPrzem 605.

– Te rzeczy mowiącemu/ przyszedszy gdźieś z strony/ Z gniewem wyrwał z rąk corkę/ Argus vgwiazdzony/ Y wydárszy ią Oycu/ záraz záprowádźeł Ná rożne pasze/ sam się też blisko posádźieł. [przypis:] Argus vgwiazdzony. Stroż krowy, stem ok, iák gwiazd, głowę maiąc násádzoną. OvOtwWPrzem 38.

– [Junona:] Siostrám iest [Jowisza]/ ále żoną niesłusznie mię zową. Lecz y zdráyczyna przestáć ná ukradce może/ A niewielką ztąd krzywdę násze weźmie łoże. [...] A to się iey [Europie] z Iowiszá mátką bydź záchciáło/ Czego mnie sámey iedney ledwie się dostáło. OvOtwWPrzem 114.

– Znáć że ono oko było wyimowáne, bo ináczey, [Gorgony] nie mogłyby go były sobie ná przemiány pożyczáć. Znáć y z tąd, że gdy ie iedná drugiey podawáłá, Perseus rękę vkradką podłożywszy, dostáł oká onego. OvOtwWPrzem 177.

– Ná ostátku potym stworzon iest człowiek, iákoby przyszły Pan y gospodarz ziemie. Stworzenie iego Pòétá przypisuie, częśćią Bogu sprawcy wszech rzeczy, częśćią ziemi. A vlepienie iego z ziemie, wodą rzeczną rozdziałáney, przypisał z błędu Pogáńskiego Prometheusowi. OvOtwWPrzem 5.

– duch [...] iáko wosk rękámi będąc umiękczony/ Gdy ná rożne postáći wyrabiány bywa/ Nie trwa iák był/ ni swego kształtu záchowywa OvOtwWPrzem 612.

– Tám matká iego Agáwe [...] wespoł y z śiostrámi [...] ná Pentheusá się tyką swoią [...] rzućiła: y onemu, choć iuż uniżáiącemu się, ręce zoćinawszy, głowę urwáły. OvOtwWPrzem 133.

– Akteoná po stronách pilnie upatrzáią [psy]; Akteoná [...] wołáią OvOtwWPrzem 112.

– Za krolá Albáńskiego, Proki, byłá Pomoná Nimphá, ogrodow napilnieysza uprawczyna, y osádźićielka [...]. OvOtwWPrzem 589.

– Lecz iż Amaltheá byłá gospodyni wielka, przetoż kráinę sobie od Iowisza w moc podáną, nápráwiłá, y nasádzeniem winnic, y drzew rodzáynych, y upráwieniem rol, y ich ośiewániem pilnym, y bydłá, y stad chowániem. OvOtwWPrzem 349.

– To zbieránie, y vprzątánie gwiazd, słusznie Poetá przypisuie iutrzence. OvOtwWPrzem 55.

– Tu vdáie Achelous, że z onego rogu, ktory mu odłomił Herkules, vczyniły Nimphy rog dostatku wszelkiego, Cornu copiae, nápełniwszy go rozmáitymi owocámi, y iágodámi: y Boginiey vrodzáynośći, ktorą zwano Copia, oddáły, y poświęćiły. OvOtwWPrzem 349.

– Wnetże bowiem iák prędko vrosłym się sstáło/ Y przyrodzenia się mu miększego dostáło/ Ták postáć człeká wzrokiem mogłá bydź poięta/ Nie rzetelnać/ lecz iálby z mármuru záczęta: Nie do końca wyráźna/ lecz iákby iákiemu Obrázowi podobna grubie wyrytemu. OvOtwWPrzem 24.

– Záchwyćił rękámi trzćinę, w ktorą nagle ćiáło iey było obrocone, nád ktorą trzćiną gdy westchnął, ozwał się głos z niey, iákoby vskarżáiący się. OvOtwWPrzem 41.

– Admetus był Thessalski krol, ktorego stáda rok pasał Apollo, gdy my byłó Bostwo odięte, dla tego że pomordował Cyklopy, ktorzy robili Iowiszowi, ná vstrzelenie AEskulápiusá pioruny. OvOtwWPrzem 91.

– Tym czásem/ Kretę sobie Dedálus zbrzydźiwszy/ Y w długim się wygnániu wielce uteskniwszy: Zięty miłośćią kraiow tych/ w ktorych się rodźieł/ Gorąco w tym/ by się mogł do nich wroćić/ chodźieł. OvOtwWPrzem 308.

– A tego Dniá/ trefunkiem/ ná głowách z zwyczáiu dawnego/ Niosły ofiáry czyste pánny/ w vwieńczonych Koszykách/ do Pállády Zamkow poświęconych. OvOtwWPrzem 92.

– Iuppiter w tym okrutnym żalem poruszony/ Vwieśił się rękomá v szyie swey żony/ Prosząc: áby litośći przystoyney záżełá/ A kaźni swey wżdy kiedy koniec vczyniełá. OvOtwWPrzem 43.

– Drugich też przez sen przestrzegáłá: á ktorzy przestrog się iey trzymáli, nád spodźiewánie byli vzdrawiáni, choćiażby też byli zwątpili lekárze o żyćiu ich. OvOtwWPrzem 44.

– Y przetoż mię zową Vzdrowićielem chorob/ po wszem świećie wiela/ Y moiey władzy wszystkie poddáne są źiela. OvOtwWPrzem 30.

– Iesli sámá siebie niechcesz w błąd záwodzić/ Proś co słuszna/ miłuy co sámicy się godzi. OvOtwWPrzem 384.

– Niespokoynie się záchowáli [centaurowie] ná bánkiecie weselnym: bowiem się zágrzáwszy, srogą zwádę záczęli. OvOtwWPrzem 479.

– Przy Akciech weselnych, iáko v nas ták y v Pogan,łożnicá bywałá dla stádłá nowego. OvOtwWPrzem 38 marg..

– Miękkie wnętrzności/ przedtym w śrzod ciáłá zámknione/ Stáwáią się subtelnym łykiem powleczone [o przemianie Dafne w drzewo bobkowe]. OvOtwWPrzem 31.

– W śrzod niebá [droga] iest naywyższa/ ktorą mnie sámego Jecháć/ częstokroć gdy z ták mieyscá wysokiego Poyźrzę ná ziemię/ ábo ná morze/ strách bywa: I wielce trwoży serce me boiaźń lękliwa. OvOtwWPrzem 51.

– O siostro/ o żono/ o Niewiásto kochána/ Sámá tylko iedyna żywo záchowána/ Ktorą mnie spolny rodzay y związki Stryieczne Krewności/ y Małżeństwo przyłączyło wieczne/ Y dziś niebespieczeństwá sámy przyłączáią Ziem tych/ ktorekolwiek wschod y zachod widáią. OvOtwWPrzem 22.

– A iesli ktory został dom nie rozwálony/ Y w ták wielkim nieszczęściu cáł iest zostáwiony/ Wierzch iego iednák wyższe wody okrywáią/ A ná głębiey y wieże widáć się nie dáią. OvOtwWPrzem 19.

– Niedźwiedzica [...] się w wierzchu niebá záwsze daie widywać w pogodną noc. OvOtwWPrzem 81.

– [...] gdy świetne włosy iuż Pháetontowi Płomień opalał/ leci prosto ku dołowi: Y długim przez powietrze ciągiem niesion bywa: Ják z wypogodzonego niebá się widywa Gwiazdá lecieć [...]. OvOtwWPrzem 70.

– Widzi [Febus u Dafne]/ á nie dosyć iest widzieć/ y rumiáne Vstá/ chwali ręce y pálce vkazáne/ Y rámioná/ y łokcie dáley zákasáne/ Niźli do połowice/ á iesli widziáne Ktore członki nie mogły w ten czás bydź od niego/ Ieszce ie sobie zá coś rozumie lepszego. OvOtwWPrzem 29.

– Nie w iedney sworze miłość z wielmożnością chadza. OvOtwWPrzem 99.

– Przyniosła [...] gron winnych/ bronatno zfárbowánych z rodu. OvOtwWPrzem 332.

– Wam młodziency [...] hártowáne zbroye przystoyniey nosić/ niźli obkrącáne Chmieliną winną tyki. OvOtwWPrzem 126.

– [...] wnet z gory bydło pospądzáne/ Wolnym krokiem ná brzegi idzie roskazáne. OvOtwWPrzem 99.

– [...] Achemenides, iuż wolnieyszy był sam sobie, y w lepszey szácie chodził, á niżeli w on czás, kiedy się po chrościnách, y lesiech, vkrywał, przed Poliphemem. OvOtwWPrzem 564.

– [Słońce] chociaż też od wschodu Słońcá ku zachodowi, z niebem swoim bywa porywáne, iednak też potężnie y wolnie bieg swoy własny odpráwuie sprzeciwny zapędowi niebá [...]. OvOtwWPrzem 56.

– Zginął wstyd/ prawdá/ wiárá/ a ná ich nástáły Mieysce zdrády/ zásadzki/ y oszukiwánia/ Y gwałty/ y przeklęta chciwość do dostánia. OvOtwWPrzem 11.

– Gdy Bog [Zeus] zgromádzonymi ná to ciemnościámi Szeroką ziemię okrył/ y zábieżał drodze/ Y vcieczkę wściągnął/ y wstyd odiął niebodze [Jo, córce Inacha]. OvOtwWPrzem 35.

– Wprzod Scyllę/ widzieć mnie się zdárzyło sámemu: Wstyd mnie obietnic moich/ prośb/ y pochlebiánia/ Wstyd przypomináć/ mną/ iey iáwnego wzgárdzánia. OvOtwWPrzem 554.

– Iesień záś udał [poeta] być osobą popluskáną, wydeptywániem iágod, winnych, bo w tę część roku wino zbieráią. OvOtwWPrzem 54.

– [Koronida] śmiertelną ránę wziąwszy, vmrzeć musiáłá. Y gdy stos drew, ku paleniu ciáłá iey, wedle zwyczáiu Pogáńskiego, był zgotowány: wyproł pierwey Apollo płod z żywotą iey, y názwawszy go Aesculápiusem, dał go do Chironá, sławnego lekárzá, áby tám był wychowány, y w náuce lekárskiey ćwiczony. OvOtwWPrzem 85.

– A ná wieczną pamiątkę, głowy iego kształt, ná bramie miedziáney był wyrzezány, ktorą był wyszedł [Cyppus]. OvOtwWPrzem 637.

– Bo/ gdy vspokoienie pierwsze nástąpieło/ W ktore vprácowáne dziennymi troskámi Ciáłá ludzkie/ vymuie sen swymi skrzydłámi/ Cicho/ w oycowski pokoy/ bezecna wstępuie/ y włos żywotny corká oycu wyrzezuie: y ciesząc się korzyścią/ zdobytą niegodnie/ Niesie z sobą sromotny łup [...]. OvOtwWPrzem 301.

– GDy ták z Olbrzymskiey krwie, nástáło było okrutne y niezbożne potomstwo, ktore spráwámi swymi niecnotliwymi gniew Boży przeciwko sobie pobudzało: Bog wielkiego zuchwálstwá y złości, ktorey pełni ludzie byli, iuż dáley zcierpieć nie mogąc, ná Seym zwołał Niebiány, áby z nimi rádził o wytráceniu narodu ludzkiego. OvOtwWPrzem 13.

– TV się záwiera mowá do mnieyszych Bogow obywátelow Niebieskich, w ktorey oświadczał Iupiter, że chciał wytrácić wszystek narod ludzki z ziemie, dla złości, ktorych wiele nálazł między ludźmi, kiedy w osobie człowieczey świát przechodził: á miánowicie y dla zuchwálstwá Lykáoná Krolá Arkádyiskiego, ktory przeszydzał z tych, ktorzy Iowiszá zá Bogá czcili, y máiąc go w domu swoim, miesem [!] człowieczym onego częstowáć chciał, y zámordowáć w nocy zámyślawał, doświadczáiąc możności iego. OvOtwWPrzem 14.

– Bo ácz był nieprzyiaciel srogi/ iednák oná Woyná od iedney kupy byłá podniesioná/ Y z iednego początku: Teraz wsze narody Gdziekolwiek świát obiegły szumne Morskie wody/ Koniecznie mi wytrácić potrzebá/ śmiertelne: A zyścić to przez rzeki (przysięgam) piekielne/ Co ich kolwiek Stygiyskim w ziemie wpada lásem. OvOtwWPrzem 14-15.

– A pomniąc że to zdawná ták postánowiełá Boska rádá/ że kiedyś przyść te czásy miáły/ W ktore Morze/ y w ktore ziemiá/ y niemáły Páłac Niebieski zewsząd ogárniony gorzeć/ Y pracowitá swiátá wielkość miáłá chorzeć/ Bełty ręku Olbrzymskich robotę porzucieł; A do inákszey kaźni w tey mierze się rzucieł: przysiągszy rodzay ludzi wytrácić wodámi/ Y ze wszytkiego Niebá zebránymi dżdżámi. OvOtwWPrzem 81 [18].

– Phlegeyczycy [....] potym wytraceni byli potopem od Neptuná wprowádzonym. OvOtwWPrzem 450.

– [Perseus] Vczyniwszy tedy vmowę z Cepheusem Murzyńskim Krolem, Iásowym synem, y z Kássyopeią, rodzicámi Pánny, áby mu byłá dána w małżeństwo, iesliby bestyą zábił: broniámi smoká zámordował, y tym sposobem pánnę otrzymał. OvOtwWPrzem 172.

– AKteon od Dyány Ieleniem vczyniony, po lesiech y tu y owdzie, ieszcze rozum człowieczy máiąc, tułał się, mowy iuż zbywszy; wzdychániem tylko, y postękowániem, żałość swoię dawał znáć: bo áni do krolestwá oycá swego bráć się śmiał, áni w lesiech mieysce bespieczne do mieszkánia sobie bydz rozumiał. Gdy tedy był w wątpliwości, coby czynić miał, ná własne swe psy nápadł, ktorzy ná Páná swego, zá zwierzá go máiąc, kupą się rzuciwszy, onego zámordowáli. OvOtwWPrzem 110.

– A wszákże po oney dobrey myśli, nástąpiłá trwogá: bo Minos, krol Kreteński, gniewáiąc się ná Aegeusá, o zámordowánie syná własnego Androgeusá, opowiedział mu się z srogą woyną; y posiłkow v rożnych sąsiad názbierawszy, siełá Páństwá iego poosiádał. OvOtwWPrzem 273-274.

– MErkuryus od Oycá swego Iowiszá w vbierze pásterskim, dla zábicia Argusá, y wyswobodzenia krowy, był posłány: ktorego on roskazániu posłuszny będąc, do Argusá przystąpił, y wdzięcznością gránia ná multánkách, onego zábawiał, áby oczy iego wszytkie mogł vspić, y okázyey do zámordowánia iego dostáć. OvOtwWPrzem 39.

– Ták/ kiedy ono Woysko niezbożne srożáło/ Chcąc by zámordowániem Cesárskim/ zniszczáło Inię Rzymskie/ okrutnym stráchem był strwożony Z nagłey klęski/ wszytek lud/ y świát przestrászony. OvOtwWPrzem 15.

– Cyáne. Iest imię tákże krynice obfitey, y wieczney, nie dáleko miástá Syracus, wypadáiącey z brzegu dolnego gory niektorey. Tym imieniem też byłá názwána, dziewka niektora Syrákuzáńska, ktora się sámá była zárzeżáłá, na roskazánie Bogow, ktorych się w tey mierze rádzono. OvOtwWPrzem 201.

– PRogne wzruszona krzywdą siostry swey, y okrucieństwem mężá swego, zárzezáłá syná swego máłego Itysá, y potráwę z niego Tereusowi nágotowáłá. OvOtwWPrzem 245.

– Nieczyńcie tego, proszę. á żeby mogiełá Moiá/ bez vczciwości przystoyney nie bełá: Dusze Achillesowey/ vbłagáć się spieszcie/ A Polixenę/ ná iey ofiárę/ zarzeżcie. OvOtwWPrzem 526.

– Abowiem oprocz inszych prostych potraw, Philemon chciał dla nich [Jupitera i Merkurego] gąsiorá zárzezáć, ktorego tylko iednego miał. OvOtwWPrzem 329.

– A gdy ieszcze támże morowe powietrze srożeć poczęło, á rádzono się Kálchántá wieszczká, coby czynić ná oddalenie tákiego złego? Odpowiedział: że nie mogło bydź oddalone, iedno zárzezániem ná ofiárę Iphigeniey, corki Agámemnonowey. OvOtwWPrzem 467.

– Kálchás duchem wieszczym opowieda, że gniem [gniew] Dyány przeciw Agámemnonowi, y inszym Grekom, nie mogł bydź vbłagány, iedno zárzezániem corki iego własney ná ofiárę. OvOtwWPrzem 470.

– Agámemnowemi losámi zowią się owe losy, y vrády Bogow, ktore go pobudziły, że kocháną corkę wydał ku zárzezániu ná ofiárę, ku vbłagániu Dyány, ktorą był rozgniewał Agámemnon, łánią iey zábiwszy. OvOtwWPrzem 513.

– Wszákże/ gdy straż Phrygiyskich murow pilnowáłá/ Y Argolska tákże swych szańcow: dzień był święty/ W ktory Achilles/ zá mord nad Cygnem podięty/ Błágał Pálládę/ iuchą zárzezáney krowy. OvOtwWPrzem 476.

– Ileżkroć wprowádzeni cielcy do kościołá/ Gdy Kápłan/ czystym winem/ polewał ich czołá/ Modlitwy/ służące tey spráwie/ odpráwiáiąc/ Padáli/ zárzezáney śmierci nie czekáiąc. OvOtwWPrzem 283-284.

– A Agámemnonowe losy to robieły: Ktoremu zárznąć/ corkę niewinną/ kazano/ Aby nią gniew Dyánny srogiey/ vbłagano. OvOtwWPrzem 509.

– Y iuż oná nosiłá płod w sobie doyźrzáły/ Gdy się iey Ináchowná przez sen vkazáłá/ Albo v łożá stałá/ álbo się stać zdáłá: Z ktorą/ z odświętną pompą/ w towárzystwie bełá; Sámá/ ná czele/ rogi miesięczne nosiełá/ Y kłos/ iásnoświetnym się złotem żołcieiący/ Y krolewską koronę. był z nią szczekáiący Anubis/ y Bubástys święta/ y pstrey skory Z rożną odmiáną/ Apis: był z nią y on/ ktory Głos zátłumia/ y pálcem rádzi do milczenia: Y dzwonki/ y Osyrys trudny do znáydzienia; Y przychodni wąż/ srogich iadow nápełniony/ Ktorymi ludzi/ wprawia w sen nie obudzony. OvOtwWPrzem 381.

– [...] wiele znowu znácznych przykłádow/ nagrodą vkontentowáney Cnoty/ ábo też zásłużoną kaźnią zátłumioney złości [jest w księgach]. OvOtwWPrzem 3 nlb.

– Ale Nibeus/ ktory tym fałszem świát zwodzieł/ Ze się z siedmiochodego Nilusá vrodzieł: Przetoż siedm rzek ná tarczy nosił rysowánych/ Częścią srebrem/ á częścią złotem powłaczánych/ Rzekł: znay Perseu/ domu początki moiego/ A pociechę tę zánieś do piekłá ciemnego/ Iże od ták zacnego mężá giniesz ręku. Rzekł: lecz głosu ostátnia część/ práwie w puł dźwięku Zostáłá zátłumiona. á przecię się zdáłá/ Iákby otwárta gębá mowić ieszcze miáłá. OvOtwWPrzem 187.

– Iesli sámá siebie niechcesz w błąd záwodzić/ Proś co słuszna/ miłuy co sámicy się godzi. OvOtwWPrzem 384.

– Czuiąc się bydź záráżoną Jákąś skrytą chorobą/ twárdo ścięłá zęby. Y nie otwárłá ich/ áż gdy duszá szła z gęby. OvOtwWPrzem 228.

– [...] wnątrze [...] po ziemi z ielity włocząc/ włoczone deptał/ twárdymi kopyty. Ktore zdeptáne/ potym ná sztuki się rwáły/ Y w krąg się/ iegoż własnych goleni/ snowáły. OvOtwWPrzem 486.

– Nemesis, zemścicielká pysznych, nátchnęłá iemu [Narcyzowi] miłość sámego siebie. OvOtwWPrzem 117.

– Zyć się iey [Zorzy] zeydzie wieczną treścią. To iest, zielem Ambrozyą, ktora wiecznymi czyniłá tych, co iey vżywáli. OvOtwWPrzem 289 marg..

– Siostrę porwáną [...] twarz iey bluszczem zielonym zákrywszy, ná Zamek Tereusow wprowádziłá [Philomella]. OvOtwWPrzem 243.

– Y támże pospolite rzeki się zbieżáły/ Lecz nie wiádome ieszcze coby czynić miáły/ Iesli się wprzod rádowáć z szczęściá przypádłego/ Czyli w żáłości cieszyć Oycá strapionego: Topolisty Sperchius/ Enipus swowolny/ Y Apidánus stárzec/ y záwsze powolny Amphrisus/ tákże Aeas/ O więc y rzeki drugie Nátychmiast tákże/ ktore kędykolwiek długie Zapędy one niosą/ w morze pożądáne Prowádzą błąkániną wody zmordowáne. OvOtwWPrzem 34.

– Przez lásy po gáłęziách wysokich pływáią Delphinowie/ y sobą o dęby trącáią. Pływa między owcámi wilk/ á Lwy żołtáwe Nosi wodá/ nosi y Tygry niełáskáwe. Ni siły piorunowe dzikiemu wieprzowi/ Ni goleni pomocne chyże ieleniowi: Y ptak szukáiąc długo ziemie obłąkány/ W morzu zostáł/ nie máiąc gdzie páść zmordowány. OvOtwWPrzem 19.

– [...] iey własny oćiec [...] się iuż krogulcem stał zołtoskrzydlátym. OvOtwWPrzem 304.

– Z tegoż przestrogi/ gdy iey drogá wstręt swoy wzięłá/ Záłościwie/ Bogini Erebu/ westchnęłá. OvOtwWPrzem 206.

– Szránki, iest płot proyscowy, ábo żerdźiowy, ktorym pláce, igrzyskom náznáczone, obtoczone bywáią. OvOtwWPrzem 429.

– [...] Scyllá, teraz iest skáłá wielká, w brzegu morzá ćiásnego, máiąca kształt iákoby człowieká wielkiego, ná morze pochylonego : v spodku záś, kędy się iey dotykáią wody, ma w sobie wiele żłobowin ćiásnych, ktore nawáłnośći od wiátrow miotáne, wyliżáły. OvOtwWPrzem 559.

– Lubo pokarm zębem tárł/ pokarm między zęby sciśniony/ żołtą bláchą wyglądał mu z gęby. OvOtwWPrzem 433.

– [Pigmalion zaniósł posąg panny z kości słoniowej, która za sprawą Wenus ożyła i została jego żoną, na] pościel [...] Tyrską broczą fárbowáną. To iest farbą kármázynową, z purpur, ábo żołwikow morskich, u Tyru miásta łowionych. OvOtwWPrzem 403.

– Z Szańca Ś. Trójcy wiadomość przyszła, że ludzie imp. Dymideckiego 18 dwanaście wozów żywiny do Kamieńca wprowadzającej zarwali i one sobie na miejsce przyprowadzili. OvOtwWPrzem 3.

– Wydźwignąwszy Bóg to wszystko z owej gromady pomieszanej, jako każdemu żywiołowi pewny własny przymiot przydał; tak też każdy osobnym siedliskiem opatrzył. OvOtwWPrzem 3.