– [Zefir do róży:] Wiedz, że też y Ja mam swoie amory zbyt delikatne, zrzędne, fantastyczne. DrużZbiór 236.

– Ten co nie dáwno pługiem, sochą, rádłem, Zákopanego szukał szczęścia w roli, Zádną náuką, náwet abecadłem Głowy nie złomał, oráczem bydź woli, Słusznie prácował y skiby przewrácał, Bo w nich Szláchectwo y Herb swoy wywrácał. DrużZbiór 447.

– Od lat wielu moda do nas wpadła, Ze Damy nowe máią abecadła, Ktorych ieźli się od dzieciństwa uczą, Wstyd przyzwoity z swoią szkodą bruczą [damy, które używają brzydkich słów]. DrużZbiór 465.

– Przywrocił nam wiek Stary Nowalią, Wystawił abrys w MARSZAŁKOWY XIĘŻNIE, Wierną, cnotliwą, w niey Artemizyą Pokazał. DrużZbiór 495.

– Masz Abszet; bądże Panem swey woli. DrużZbiór 282.

– W prożne kadłuby, prożnieysze perfumy, Ponásypuią [doktorzy] Z ludzkiego ciała zrobiwszy abuchty, z resztą wyprawią do Kościelney kruchty. DrużZbiór 435.

– Agat opasał w cyrkuł tę Machinę, Porfir z Jaspisem, trzyma Gálerye, A na Dziedzince wylewano cynę; Koral swe rozgi koło kolumn wiie Mosty cedrowe y tákież poręcze, Srebrne łancuchy wiszą przez obręcze. DrużZbiór 253.

– Absalon [...] pierwszy Akt zaczął kryminalny, Napadszy żony Oyca. DrużZbiór 115.

– ADoracya BOGU tylko przynależy, w Piśmie s. dowod. W Polszcze zazwyczay: Jestem z Adoracyą, czy chcemy zostać Bałwochwalcami? DrużZbiór 459.

– Dopieroż w Listach Adoracyami Choynie szafuią, iak zboże korcami. DrużZbiór 461.

– Adoruy wielkie Bogini [Wenus] Portrety: Traw z nią pomyślnie, długich wiekow chwile. DrużZbiór 246.

– Trzech wnętrznych adwersarzow [bojaźń bożą, prawo zakonne i miłość do Betsabe] cieszko mu [Dawidowi] potopić Ni sprzedać, ni święconą wodą, można skropić. DrużZbiór 96.

– A to w czás było majowego ciepła, Kiedy swe Tytan purpurowe żagle, Rospostarł, kiedy áérya nie skrzepła. DrużZbiór 500.

– Jam to z miłości szczegulney, z affektu Ku wam uczynił, kompassyą zdięty. DrużZbiór 394.

– Niegrzeszcież [mówi Bóg] bo wasze afery, Nie zawsze wpuszczą do Antykamery. DrużZbiór 423.

– W Pewnym ogrodzie po między szpalery Wczas ranny chodząc szeptałam pacierze Słucham ciekawie, że iakieś áfery Sekretne máią, Dámy przy kwáterze, Siedząc ná darniu w figurę kanápy, Co ráz z tábakier záżywáią rapy. DrużZbiór 531.

– Bogini [...] niebierz to Afrontem, Ze się chcę wybrać do mey Europy. DrużZbiór 279.

– Teatrum ci to ná rozliczne sceny Tu śmiech, tu żarty, iuż ci smutne treny, Ten się uskárza, że został w afroncie Ta urażona słowem płácze w kącie. DrużZbiór 539.

– Czytam exorcyzm, ktory iest w Agendzie Przy chrzcie dziecięcia. DrużZbiór 481.

– Pełen nauki [ks. Adolf] w ćwiczeniu wybornym, Akademia w nim miała mięszkanie. DrużZbiór 210.

– Jeźlić z tych [greckich bohaterek Heroid Owidiusza] ktora, do gustu przypadnie, Wolno ią będzie akceptować, pieścić. DrużZbiór 544.

– Za wierność psa kładziesz przy sobie Na aksamitnym wezgłowiu u łużka. DrużZbiór 523.

– Nie śmie odetchnąć dopieroż przemowić, Bo wie że ona Aktorką tey sprawy [dusza przed sądem Bożym]. DrużZbiór 406.

– Ná Assyryiskich biesiadach w szkarłacie, Pełen iasności blaskiem ćmisz brylanty, Krzyż w tym bankiecie pewnie przywita cię, Pij: nie odżeną słodkie Alákanty. DrużZbiór 380.

– [Śmierć:] Słuchać mnie muszą, kogo tylko wołam Do marszu záraz iść każdy gotowy, Záwiłe spráwy uspokoić zdołam, Nie pytam oto, kto chory, kto zdrowy, Często wesołych, częstuiących zmykam, Z melancholikiem grassanta zámykam, Pełnam litości nád ludzką chorobą, Drwię z Aptekarzow, Felczerow, Doktora, Y z Alchimisty: ktorzy swoią probą, Jáko dla bydląt zażyią topora, Já tych ięczących kálectw znieść nie mogę, Skrácam ich bole biorąc z sobą, w drogę. DrużZbiór 434.

– W tym wieku insza alfabetu szkoła, Damę mysz ztrwoży, oná k záwoła. DrużZbiór 465.

– Potym balsamy, aloesy, mirry, W prożne kadłuby, prożnieysze perfumy Ponásypuią [preparatorzy zwłok]. DrużZbiór 434.

– Cesarz [...] rozkazał co prędzy, Ná czárnym morzu wystawić altankę, Zeby od węża broniła Sołtankę [córkę]. DrużZbiór 440.

– Gdy szczęście w alternátę poydzie z kłopotami, Mocniey się BOGA chwyciem obomá rękami. DrużZbiór 105.

– Nie tego zdania Swięta Amazonka, gotowa z grzechem, wstydem zaczać woynę (pustelnica). DrużZbiór 166.

– Przy nogach [bogini szczęścia] tysiąc ściele się Amantow. DrużZbiór 268.

– Wysechł Amant iak szczapa, chociasz nierad pościł. DrużZbiór 106.

– Życzyłby sobie Argusem stoocznym, Ten y ow zostać, dla Komedyantki, Byle się nogom iey przypatrzył skocznym, Często ie biorą za swoie Amantki. DrużZbiór 397. DrużZbiór 397.

– Topaz, Amatyst, Chryzolit z Szafirem, Perły w białości kontruią z Papirem. DrużZbiór 253.

– Y na toż cię to Francya obrała Ambasadorem, godny Kawalerze? Zeby nam Polska pustkami została. DrużZbiór 504.

– Przeklina stan swoy, ambicyi łaie, Ze tylko siebie, nad wszystkich szacował [Merkury]. DrużZbiór 531.

– Chociaż Franc-mason wyklęty z Ambony, Przecie za upor iego nikt nie ręczy. DrużZbiór 522.

– Dopieroz głupstwa moiego się wstydać Zaczynam, kiedy mięszkam z Aniołami [o zakonnicach]. DrużZbiór 157.

– Dwoch amoratow [Apollina i Narcyza] miłość mściwa tropi, Jednego spali, drugiego utopi. DrużZbiór 529.

– Wielkiś mi ciężar zdał, mały Amorku. Dźwigać go muszę. DrużZbiór 241.

– O amory bezecne! o własności cudza! Jak was szatan subtelnym sposobem ułudza! DrużZbiór 99.

– [Zefir do róży:) Wiedz, że też y Ja mam swoie amory zbyt delikatne, zrzędne, fantastyczne. DrużZbiór 236.

– Nogi małey, rąk białych, stanu upatruią, członki rozbiorą, żyłki anatomizuią [mężczyźni u kobiet]. DrużZbiór 93.

– A tak cokolwiek nasz rozum dyktuie, Co oko widzi, co zmysły przywodzą. To nas do większey wiary animuie. DrużZbiór 302.

– Widziemy w wieku naszym wielu Sukcessorow, Jak marnie zażywaią Antenatow zbiorow. DrużZbiór 141.

– Przyłożcie starania Mnie nie turbować, bo wasze afery, Nie zawsze wpuszczą do Antykamery [mówi Bóg]. DrużZbiór 423.

– Swiatła dostatkiem w Lustrach, na Stolikach, Biorach, W ogniu apartamenta dolne, y po gorach. DrużZbiór 81.

– Poglądał [Adolf] mile okiem appetycznym, na frukta. ktore wabią Swemi gusty. DrużZbiór 240.

– Kto siedm pieczęci Apokaliptycznych otworzyć śmiały Taiemnic rozlicznych? DrużZbiór 164.

– Ten czytam Apokryf, kto go wymyślił, nie pytam. DrużZbiór 209.

– Nie myśl, by DAWID Jmię przyiął Apostaty, Dla nie łaski Krolewskiey, dla fortuny straty. DrużZbiór 63.

– Y tak niech będzie zmiennik Apostatą, Przecie on człowiek z nieśmiertelną duszą. DrużZbiór 522.

– Burzyć by trzeba w aptekach piecyki, Słoyki, retorty, kolby pogruchotać [gdyby nie było ognia]. DrużZbiór 353.

– Jakoż Krol Swięty [Dawid] będąc od złego daleki, Ozięble się obchodził z ciepłemi Apteki [z panną daną mu do łoża]. DrużZbiór 136.

– [Śmierć:] Słuchać mnie muszą, kogo tylko wołam Do marszu záraz iść każdy gotowy, Záwiłe spráwy uspokoić zdołam, Nie pytam oto, kto chory, kto zdrowy, Często wesołych, częstuiących zmykam, Z melancholikiem grassanta zámykam, Pełnam litości nád ludzką chorobą, Drwię z Aptekarzow, Felczerow, Doktora, Y z Alchimisty: ktorzy swoią probą, Jáko dla bydląt zażyią topora, Já tych ięczących kálectw znieść nie mogę, Skrácam ich bole biorąc z sobą, w drogę. DrużZbiór 434.

– Jako Apreciatorka Talentow [Konstancja Poniatowska], Walor właściwy Lukubracyom Polskiey Muzy przyznasz. DrużZbiór 4 nlb..

– Jubilerce rozumow, Promotorce nauk z imienia samego statecznej, w Polszcze Oyczystych Appretiatorce Talentow, słusznie się należy z piąciu [...] Rytmow [...] ten pierwszy Talent. DrużZbiór 4 nlb..

– CNYM HEROINOM POLSKIM [...] ARCY-GODNEMU DAM POLSKICH ZBIOROWI Dedykuie ten Zbior Nayuniżeńszy ich Sługa J. Z. R. K. DrużZbiór 2 nlb.

– Naypierwsza od powziętego tego nowego Tytułu przez Ascens spráwiedliwie godny, y godnie spráwiedliwy JASNIE OSWIECONEGO PANA KRAKOWSKIEGO Arcy-godnego MĘZA TWEGO, á OYCZYZNY OYCA, z Woiewodztwa Mazowieckiego, dedykacya, Náypierwszey w rangu Senatorek Polskich Damie, náleży się słusznie, Zbioru Skárbnikowey, Náypiewszey Poétryi, y Rytmopiski, á boday z Rytmopisow żyiących celuiącey, płci ozdobę, kraiu Sarmackiemu zászczyt przynoszącey Damy. DrużZbiór 4 nlb.

– By był Piotr u Arcykapłana, Niestał przy ogniu, gdzie świecił ogarek, Niezaparł by się po trzy razy Pana. DrużZbiór 349-350.

– Rzecz arcypiękną, ale i rozumną, W tych dniach uczynił swoią wolą dumną [Bóg - stworzył duszę]. DrużZbiór 385.

– Z ktorey [familii] po dawnych Kochanowskich, niedawnemi czaszy, kilka Arcywybranych miała Polska Rytmopisow. DrużZbiór Ded I.

– Kochane Lato [...] Co przez szesnaście Niedziel zarobiło, Puszcza Jesieni, Intraty Arendę. DrużZbiór 316.

– Niechce drugi raz Jesse Syna w służbę dawać Przed Krolem piętą wiercić, na Arfie przygrawać. DrużZbiór 8.

– Poki Dawid pasł Owce, poki był Arfistą, poki kostur miał w ręku y pił wodę czystą [...] Poty tez kochał BOGA. DrużZbiór 89.

– Zefir był metrem przezornych wykrętow, Ty złe ćwiczenie wziołeś od nátury, Więc was obodwoch, ná iedney gałęzi, Nić Aryadny, niech w sidła powięzi. DrużZbiór 279.

– Ręką Arki się dotyka [biblijny Oz], Umarł zaraz, za śmiałość śmierć nagłą połyka. DrużZbiór 27.

– Ciebie w swym czasie Noem nazwę śmiele, Gdyś w Arce cudny uczynił porządek [do biskupa Załuskiego]. DrużZbiór 476.

– Do żalu, do skruchy, Mocnego trzeba powrozu, arkana. DrużZbiór 198.

– Bicz, Arkan, rzuca [miłość] na kark iuż człowieczy. DrużZbiór 365.

– Widzi Merkury misterne posągi, Marsa z Belloną w cudnej armaturze. DrużZbiór 527.

– Kilka Piorunow Jupiter uderzy, Ile zaś razy zagrzmi, ile błyśnie, Tyle Rac z swego Arsenału ciśnie. DrużZbiór 314.

– Dosyć tu będzie na moy rozum podły [...] Przynaymniey w lesie Dęby, Sosny, Jodły, Rachować, w tey się Artmetyce ćwiczyć. DrużZbiór 304.

– Niewiem co iest bal, assamble, reduty, Moy mnie Jegomość osadził przy kurach. DrużZbiór 533.

– Ni się pochwalić, z tą mogę Práktyką zebym wiedziáła czego dowcip chciwy, Z Astrologiczney doyrzy Perspektywy? DrużZbiór 304.

– Grzech nie zwykł nigdy poiedynkiem chodzić Zawsze chce Assystencyi, kupy z sobą wodzić. DrużZbiór 97.

– Promień Jey [bogini] wszędzie assystuie złoty. DrużZbiór 315.

– PRzedwieczna Mądrość chciała uformować Mocną Fortecę [...] Tak opatrzoną by nikt attakować, Jey się nie ważył [...] Imie Fortecy było ludzka Dusza. DrużZbiór 382.

– BOgdayżeś przepadł w piekło z Atheistą, Ty ktory mowisz: że BOG nie iest Panem Ni Stworcą rzeczy. DrużZbiór 300.

– Prędzey zrachuie w klepsydrze atomy, Niźli kto poymie, co duch niewidomy. DrużZbiór 383.

– A z tego morza kropelka iaka niech opryśnie tych Lukubracyi Editora, a na wszystkie tego Jaśnie Oświeconego y Oświecaiącego Domu skinienia y roskazy pilnego, y pilnie ie pełnić pragnącego Auditora. DrużZbiór 10 nlb..

– Tylkoć to sam Messyasz, iest Autorem cudu, Pięcią Chleby nakarmić, pięć tysięcy ludu. DrużZbiór 33.

– [...] zaraza twey Aury zepsutey, zábiia ludzi bazyliszka kształtem. DrużZbiór 355.

– Ucisz się auro, nie szum, zwolná dmuchay. DrużZbiór 361.

– Tą aurą muszą żyć Niebieskie Duchy. DrużZbiór 247.

– Autorka tych wierszow większą częścią w młodym wieku swoim, pisała ie. DrużZbiór 9 nlb..

– Ucisz się auro [...] Wszak nie ia iestem twych odmian Autorką, Bydź za co nie mam furyi sukcessorką. DrużZbiór 361.

– AWERSYA pewney Damy całe życie bawiącey u wielkich Dworow, przy ktorych gdy [...] wiele defektow uznała, waletę życiu takiemu wypowiada. DrużZbiór 536.

– Y iuz na zwiędłe [kwiaty], choć bezzębney babie, Pożyczą zębow swoich twarde grabie. DrużZbiór 312.

– W tym iednym położ gruntowną nádzieię, Gdyź to, co świat dał, wiatr z plewą rozwieie. Przebież obszerny okrąg ziemie cáłey Uyrzysż ruiny w machinie nietrwáłey. Pyszny Babilon, wyniosłe kolossy, Ze były, słyszysz, oczy widzą stossy. Miasta, Fortece, Zámki niedobyte, W twárdych opokach, w żywych skáłach ryte, Spytay kto zburzył, kto rozsypał w prochy ? DrużZbiór 359.

– Wiára wzdycháła, żeś ią do słabości Przywiodła, rozum częstokroć się wstydził, Zgorszenieś dáła wszystkim z twey letkości, Stworca cię, y nas ták sobie obrzydził, Ják ow Babilon, zbor niecnot wszelakich, Słow złych, uczynkow, myśli ládaiakich. DrużZbiór 201.

– Toćby potrzebá mieć nowe Agendy, Zeby dwoch diabłow [czarownica] wypędzała razem Wprzod bábinego [...] Potym niech Adam z Ewą instyguią Ná swego, niech ich obudwoch ruguią. DrużZbiór 482.

– Tam, gdzie chłod miły od pagorkow wieie, Igramy w babkę po między iedliny [mówią pasterki]. DrużZbiór 515.

– Choćby Pan w drugim szwanku wody w gębę nábrał, Pomoc niechcą, choćby się w bitwie we krwi babrał. DrużZbiór 63.

– Znáią mnie bábskie, dziadowskie szpitale [mówi śmierć]. DrużZbiór 433.

– Poddaństwá uciśnione, Bachusa nieznawszy Tańcować muszą z płaczem, sukni zakasawszy. DrużZbiór 83.

– Pewnie marná [rzecz] u Panow, zwaná bagatelą, gdy żonę z Mężem ślubem związaną rozdzielą. DrużZbiór 100.

– Z bagazyi lub rasy, Namiotek okrywá łożeczko Chrystusowe; gdzie żywy spoczywá [w kościele]. DrużZbiór 82.

– Pegaz baieczny dobył źrzodło Hipokrenę z ktorego wytrysneły chłodne słodkie rzeki. DrużZbiór 486.

– Baykać to wprawdzie [o ks. Adolfie], wymyślna fabuła, Ale możemy nábráć z niey pożytku. DrużZbiór 299.

– Z czyich ust pierwsza wyszła o mym stanie bayka? Czy mnie ktora pieskliwa ogłosiła czayka. DrużZbiór 33.

– Tańce, bale, Muzyki krotką słodycz rodzą. DrużZbiór 54.

– Niewiem co iest bal, assamble, reduty, Moy mnie Jegomość osadził przy kurach. DrużZbiór 533.

– Pani szczęścia [...] Pod Baldachinem Siedzi złotolitym. DrużZbiór 232.

– Jeźli nas pomyślności Smaruie balsamem [fortuna], Brykamy, nieczuięmy ciężaru pod tramem. DrużZbiór 127.

– Pogaństwá z swemi bałwanámi giną, Dla Chrześcianow, czas rośnie szczęśliwy. DrużZbiór 163.

– Ten [Adolf] ze strachu umierał, Wniesiony [przez Zefira] między gęstych chmur Bałwány. DrużZbiór 237.

– Przepłynął [koń] głębią, szeroko roźlaną, [rzekę] Bałwány bystre, kopyty przecinał. DrużZbiór 287.

– ADoracya BOGU tylko przynależy, w Piśmie S. dowod. W Polszcze zazwyczay: Jestem z Adoracyą, czy chcemy zostać Bałwochwálcami? DrużZbiór 459.

– O iakie głupstwo! kiedy bałwochwalcow Swiat chrześcianski przeiął obyczaie. DrużZbiór 435.

– Wnet się wpraszaią [ludzie] do Szatańskiey Bandy, Metr ich piekielny wszelkich sztuk wyćwiczył Jak zagrał, tak im, y tańcować życzył. DrużZbiór 395.

– Rozłącz mnie Bożku, z twey [Amora] Bandy młokosem. DrużZbiór 241.

– Robotnik w polu [...] Padł by [...] Dla zatrzymaney w odetchnieniu aury, Właśnie gdy kogo zaszpontuią w bani. DrużZbiór 363.

– Lucyper zasiadł do gry Faraona [...] On sam bank trzymał, złotem rzucał suto, Przysłał mu wexel w momencie Pan Pluto. DrużZbiór 396.

– Ach człowiecze! czy niewiesz, żeś báńka nádęta, Ktorą więc z mydłá robią, ná słomce chłopięta! DrużZbiór 46.

– Sprawił Bankiet Absalon, prosił wszystkich Braci, Trzymá Sekret, że Amon tey uczty przypłaci. DrużZbiór 108.

– Wziełaś Baranka w swą paszczękę wilczą [o Herodiadzie i świętym Janie Chrzcicielu]. DrużZbiór 208. DrużZbiór 208.

– Niedba Adolf że go miłość bárczy, Byle się mieścił między tákie więźnie. Ktory zá wolność, niewolą frymarczy. DrużZbiór 257.

– W Borach poziumki, czernice, maliny, Ubogą, w Barwę okrywaią Ziemię. DrużZbiór 312.

– Wszystkie [panny] pod Barwą, w białey chodzą szacie, Jedna robota, ieden model w kroju. DrużZbiór 262.

– [Mówi Dawid] Nabalowi nastroię Dudy w swoim Czasie, Kiedy kwinta zerwáná, zagram mu ná basie. Zwołał DAWID żołnierzy [...] mowiąc: ruszon iestem gniewem nowym, Hardość Nabala posła moiego zelżyła. DrużZbiór .

– Płacze niewczas Betsabe, straconego Mężá, [...] Już nie żyie Uryasz, wydany ná iatki, Bierze DAWID po zmarłym obciążone spadki. Bierz Krolu pokić wolno, ciesz się podarunkiem, Wydartym, oddasz z czasem cudze z basarunkiem. O amory bezecne! o własności cudza! Jak was szatan subtelnym sposobem ułudza! DrużZbiór 99.

– Azaliż iedná kropla Krwie Chrystusa w trunku Nam daná, zá grzech Rayski w szczodrym basarunku, Swiat okupić niemogła? DrużZbiór 61.

– OPISANIE oczu ciekawych AKTEONA. Często ciekawe oko szkodę czyni w duszy, Często w niewolne jarzmo wolnego záprzęga, [...] Zdrow dopiero, wnet z niego żebrak, niedołęgá, Choruie, nápiera się, á nie wie, że w trunku, Zámiast lekarstwa bierze, złą śmierć w bassarunku. DrużZbiór 516.

– Gdyby dzisiay żył Dawid [...] Dopiero gdyby poznáł sekt rożnych rodzaie, Ktore chwastem przysiadły prawowiernych kraie. Kopał by skryte miny, podsadzał petardy, Zeby z dymem wyrzucił z Oyczyzny basztardy. DrużZbiór 66.

– Życzę nie chowáć w bawełny Defektow, kto chce mieć odpust zupełny. DrużZbiór 409.

– Rozgniewany Krol rzecze: nie trzeba w Bawełnę Uwiiać, taki excess karanie zupełne Mieć powinien ná życiu. DrużZbiór .

– Tá [dama na balu] iak żołw głową, álbo bażant chwieie. DrużZbiór 540.

– Co starożytna wyrobiła ręka, w Zamkách, Pałacách, w Wieżach, Bazylikach, To wszystko wietrzna furya ponęka. DrużZbiór 359.

– Bazyliszkiem mię osądzisz z weyrzenia, Gdyś sprośnieyszego nie widział stworzenia.[mówi o sobie pokutująca pustelnica]. DrużZbiór 161.

– Bo w tákiey trzymał Lucyper ślepocie, Fortecę, Bramy, y Obywatele, Zeby do BOGA, więcey o powrocie Nie myśląc, owszem wyrzekli się śmiele, Ze go nie znaią, ni praw słuchać niechcą, Tymi sposoby czárci Dusze bechcą. DrużZbiór 401.

– Niechay mię piekło cáłą siłą bechce, Ja BOGU służę, á czártá znáć nie chce. DrużZbiór 182.

– Moy borys [mąż] niechciał Sprawić mi bekieszę, Tákiey iák teraz modny wiek zażywa. DrużZbiór 533.

– Woienna Bellona Zamysłu swego nikomu nie powie, Poki odemnie nie weźmie mandatu, Czy do ostrego brać się ma bułatu. DrużZbiór 450.

– O Drogá posłuszeństwá, y pokory Perło Frymarczysz zá Owczárski kiy Krolewskie Berło. DrużZbiór 3.

– Żaden niezáyrzy tey Bestyi [Goliatowi] w oczy, Głos Lwi, uszy przeraża, łeb odstrasza smoczy. DrużZbiór 9.

– W tey porze nápadł DAWID na Amálecyty, Herszt ich śpi ná bespieczne, iako woł zabity. DrużZbiór 71.

– Bezbożną zdobycz wiozą, prowádzą szárpácze, Wszytek Rod Izráelá ná to pátrząc płácze. DrużZbiór 29.

– W Perły bezcenne szyię, rece stroisz [do Magdaleny]. DrużZbiór 196.

– Pierścień Wenecki do Wisły niewrzucę, Ta mnie w bezdenność niewprowádzi. DrużZbiór 337.

– Z czym się przed Sędzią surowym pokażę! Ktory iak rzecze: idź w bezdenne Huty! Znász śmierć, Sąd, piekło á nie znasz Pokuty? DrużZbiór 153.

– Długą żeglugę Ioab zaczął, iakoby ná morzu bezdennym. DrużZbiór 104.

– Ten [Telemak] zá bezdrożnym morza idzie szlakiem. DrużZbiór 238.

– Ta w grubym rodzie iedyna zábawa, W puszczách bezdrożnych z zwierzem toczyć woynę. DrużZbiór 211.

– Tyś zábłąkána w skałach bezdrożnych [Śmierć do Pustelnicy]. DrużZbiór 428.

– W zwyczay to weszło u dawnych Poganow, Czy się kto rodził, czy młodo umierał, Pytano záraz kámiennych báłwanow, Zły duch ich wiarę podłą mocno wspierał, Mowiąc przez owo bezduszne bożyszcze, To co wam powiem, samą rzeczą ziszczę. DrużZbiór 442.

– Niechcę tu być dłuży, W tym pięknym Gmachu, coż kiedy bez ludnym. DrużZbiór 264.

– Skárby bezmierne z iedney Ręki sypie, W drugiey obraca koło, lecz nie skrzypie [bogini szczęścia]. DrużZbiór 270.

– Twoy bezrozumny, złośliwy uczynek, Wymázał z Xięgi życia szczęśliwy spoczynek. DrużZbiór 75.

– Bez-senne gryzą cię starania. DrużZbiór 380.

– Y iuż ná zwiędłe [kwiaty] choć bezzębnej babie, Pożyczą zębow swoich twarde grabie. DrużZbiór 312.

– Czuły żołnierz w Obozie śpi iak mysz ná bębnie. DrużZbiór 99.

– Nie trzeba trąby, bębná, ni kogutá, Obudzi rano leniwych pokuta. DrużZbiór 178.

– Ten [diabeł] wyiąc płácze, ten iáko lew ryczy: Biádá! nic Panu nie niosę w zdobyczy. DrużZbiór 183.

– Perły w białości kontruią z Papirem. DrużZbiór 253.

– Bicz, Arkan, rzuca ná kark iuż człowieczy [miłość]. DrużZbiór 366.

– Weźmie [Dawid] Boga ná pomoc swym dáwnym zwyczaiem, Jákoż się mną opiekał y moim Rodzaiem Wielki Boże, dopomoż y teraz w ostátni Dzień zguby, nieprzyiacioł choć biczykiem zátni [...]. DrużZbiór 71.

– Odtąd Krol [Saul] záczął szukáć chytrego sposobu, Jákby zgłádzić DAWIDA, wprowádzić do grobu. [...] Podszepnął bies domowy Saulowi do ucha, Widząc że rády iego rad we wszystkim słucha. O Rado wieczney zdrady, iak często się zdradza, Ze Pan w piekle nárzeka ná Konsyliarzá. DrużZbiór 14-15.

– [W pałacach] swiatła dostatkiem w Lustrach, ná stolikach, Biorach, W ogniu apartamenta dolne, y po gorach. DrużZbiór 81.

– Ołtarz podobno u nich [rozwodzących się] Gdańskim Biurem. DrużZbiór 535.

– Skoro słońce osuszy was [kwiaty] z rosy, Wnet zwiędłe, blade, poydziecie pod kosy. DrużZbiór 538.

– O blondynowych niechce gárniturach Wiedzieć [mąż], żebym ie mieć mogła na modę. DrużZbiór 533.

– Za złość, co Posłom Iego wyrządzili wprzody, Kazał [Dawid - Amonitom] iak Błaznom zá to, golić po puł brody. DrużZbiór 88.

– Gdyby kupiec dziś przybył z trafunku, Zá tego błázná niechciałbym y kopy [rzeźbiarz o posągu Merkurego]. DrużZbiór 530.

– DAWIDZIE niewinny, Uznał Krol błąd swoy, y iuż iest, dla Ciebie inny. DrużZbiór 21.

– Poznał błąd swoy [Dawid] ze zgrzeszył, uderzył się w piersi Mowiąc: odpuść mi Panie. DrużZbiór 129.

– Już mu [Adolfowi] to mieysce błędliwe [Labirynt] obrzydło. DrużZbiór 233.

– BOG się z was śmieie, że błądzicie głową. DrużZbiór 454.

– Eneaszowi miłość iest przyczyną, Ze na obszernych morskich wałach błądzi. DrużZbiór 367.

– Błąka się DAWID w Puszczách w skáłách czás niemáły, Nie iedząc przy zgryzocie, osłabiał zgłodniáły. DrużZbiór 25.

– Nie wiem, w ktorą stronę iść mám z błędney mátnie. DrużZbiór 509.

– [Etna] z swoiey Otchłánie siarczystym wymiotem Záraża, zásypuie, Miástá rowna z błotem. DrużZbiór 28.

– Ostry bodziec przez ręce DAWIDOWE przeszył, Myśli, czymby ták mocno przeciw BOGU zgrzeszył. DrużZbiór 70.

– Iák wąż, pełźnie w trawie [Akteon], nie czuiąc, ze boli, Gdy ciernie, ostry bodziec w ciáło miękkie pośle. DrużZbiór 517.

– Szczęśliwy wiek prowádził Dawid w swey starości, Miał czerstwość, miał bogactwa, miał dość maiętności. DrużZbiór 126.

– Więc y ia z tegoż nápiłám się stoku, Co záśmierdziáłe obmywa bolączki, Krew IEZUSOWA z wodą płynie z boku, Na uśmierzenie piekielney gorączki [...]. DrużZbiór 170.

– Jak by mię wrzącym opárzył ukropem, Tak wielka boleść spádła ná mnie nagle [...]. DrużZbiór 172.

– Złe zaboystwo, zła zazdrość, zła pychá szkárádna, Przecięż z nich ták niedoymie, do żywego żadna Boleść, iáko niewdzięczność, kiedy nią Pan drugi Wypłaca, dobrym sługom zá szczere usługi. DrużZbiór 17.

– Ty [ogniu] w granat zayzrzysz, ty w bombie usiędziesz. DrużZbiór 348.

– Nie iest tak ciężki Saydak Kupidyna, Choć ostrych Grotow Strzał napełnia bonty. DrużZbiór 369.

– Niedayże Boże! więcey bym był ták zuchwáły, Bieday, żeby się moie ręce buntowáły Ná twego Pomázáńca, ná Oyca, ná Pána. DrużZbiór 42.

– W lasach cienistych, w Puszczach, Knieiach, Borze, Słychać Ryk zwierząt. DrużZbiór 308.

– Rozbiegną się po puszczach, każdy węchem szuka, Znaydzie Iámnik skrytego pod ziemią Borsuka. DrużZbiór 54.

– Moy borys niechciał sprawić mi bekieszę, Tákiey iák teraz modny wiek zażywa. DrużZbiór 533.

– Rzeźwość się w ludziách ociężałych mnoży, Kto butow niema kożucha niewłoży. DrużZbiór 325.

– Lepiey gryść suchar y pić wody morskie. Niż przy biszkoktach, y przy trunkach gustownych Ná targowisko przyść ludzi obmownych. [...] Zadná godziná w pracy niewákuie, ten szyie buty, ow suknie nicuie. DrużZbiór 540-541.

– W zwyczay to weszło u dawnych Poganow, Czy się kto rodził, czy młodo umierał, Pytano záraz kámiennych báłwanow, Zły duch ich wiarę podłą mocno wspierał, Mowiąc przez owo bezduszne bożyszcze, To co wam powiem, samą rzeczą ziszczę. DrużZbiór 442.

– [Mówi Dawid] Trzeba mu [Nabalowi] rogow przytrzeć, by niebodł, niebrykał Y żeby kłodką gębę otwartą zamykał. DrużZbiór 50.

– Bogini [...] niebierz to Afrontem, Ze się chcę wybrać do mey Europy. DrużZbiór 279.

– O gdybyś pokoy wieczny miał Saulu kochany? Nieżalby ginąć w Woynie od żadney rany! Nieżalby umrzeć, byle miłosierdzia Bramá Wpuściła cię ná łono Oyca Abrahamá. DrużZbiór 75.

– Axamit ponso podszyty mármurkiem Po szwach z masyfu bramowano sznurkiem [opis bekieszy damskiej]. DrużZbiór 533.

– Złota, srebra, ołowiu, Bronzu, twardey stali, Cyny, Magnessu, żelaz w Domu nákopali [budowniczowie świątyni, w kraju Dawida]. DrużZbiór 87.

– Zámknijcież gębę Hidrze siedmiołbistey, Zeby przestáła wiecey o tym brydzić, Czego się będzie w piekle wiecznie wstydzić [o ateiście]. DrużZbiór 304.

– Ieźli się miłosierdzie Twoie [Boże] nie użali, Zginę! ieźli śmiertelney bryły z niey [duszy] nie zwáli. DrużZbiór 102.

– Innych bez liczby, w misterney robocie, Koron Krolewskich, sceptr wykłada [śmierć, pokazując Sylwii] mnostwo, Drogie kámienie osadzone w złocie, Ná nich pogáńskie rysowane Bostwo Mitry Xiążęce centkowane w bryże Mol futro stoczył, złote niechał Krzyże. DrużZbiór 431.

– Niemądry umysł w głowie niespokoyny przędzie, Brnie po uszy, w ostátnim ulgnął prostak błędzie [Saul]. DrużZbiór 38.

– Nic nie pomogły złym Prorockie usta, Brną w głębsze grzechy. DrużZbiór 402.

– W tym błędzie idąc Dawid, brnie co raz to głębi, Ognistą miłość przeciw Panu, chłodzi, ziębi. DrużZbiór 90.

– Ostátni sposob ználazł [Dawid], szalonym się czyni, Zácznie po ziemi rzucać, twarz, brodę uślini. DrużZbiór 30.

– Ty [zimo] w lasach piękne piramidy stawiasz, Po drzewách, pniakách cukry lodowate, Niemi jadących oczy zástanawiasz, Pátrząc ná brzozy, ná świerki brodate, Ktore się pysznią iáko drogim sprzętem, Gdyś ie osuła szklącym dyamentem. DrużZbiór 325.

– ADOLF [...] Miał piękną żonę, w dostátku po uszy Brodził. DrużZbiór 300.

– Kiedy w rospuście aż po uszy brodzi, Siedm sprosnych czártow wstąpiło w stroynicę [Marię Magdalenę]. DrużZbiór 197.

– Wznoszą się zboża od ziemie do gory [...] Iuż zaiąc z brozdy nieukaże skory. DrużZbiór 357.

– Uważa [gospodarz] ieśli posiane pszenice, Bespiecznie swoie rozścielaią brody, Zagon niebrozdzi, z brodą o granice. DrużZbiór 309.

– Od lat wielu moda do nas wpadła, Ze Damy nowe máią abecadła, Ktorych ieźli się od dzieciństwa uczą, Wstyd przyzwoity z swoią szkodą bruczą [damy, które używają brzydkich słów]. DrużZbiór 465.

– Ná pożegnániu powiem mu [mężowi]: brutalu, Już z tobą żyię rok dziesiąty trzeci, Dłużey nie myślę. DrużZbiór 534.

– Stánął Poseł z rozkazem Páńskim u Nabala, Zdumiał się że w Dom tráfił tákiego brutala. DrużZbiór 48.

– Widzisz te skrzydła, ktorych cała Bryka, Z twoiey przyczyny przytarte, obite, Trzy wieki latam, ADOLF mi umyka. DrużZbiór 290.

– Brykaią śmiało [szkapy], stoiąc ná obroku, Nieszczęsney paszy, ktora ie rozbodła. DrużZbiór 398.

– CZy ná toż cię Pogonio! Xiążęce obroki Wypásły, żebyś hardzie przeciw Panu brykał. DrużZbiór 485.

– Z tych [kwiatów polnych] wieńce wiiąc, głowy sobie stroiem, O Brylantowe korony nie stoiem. DrużZbiór 514.

– Sztuka psa ukraść, wyżła czy ogara, Charta, Brytaná, wszakże to psia para. DrużZbiór 462.

– Teraz kiedy się rod ludzki záplenił, Przy długiey kosie noszę ostre brzytwy [mówi śmierć]. DrużZbiór 429.

– Choć kręte buchty, przecież transport łatwy [Wisłokiem, tratwą]. DrużZbiór 508.

– Wyimie [śmierć] Hetmańskich Buław ze trzy kopy, Bończukow tyleż, Buzdyganow, tarczy. DrużZbiór 431.

– Uznáły zmysły, że Duszy podległe, Wracaią do niey buntowniki zbiegłe. DrużZbiór 420.

– Ieźli zbyt wcześnie wydasz przymuszona, Liścia z kwiatami ná melon ogurek, Mroz zwárzy wszystko, zágubi nasiona, Tobie [ziemi] Ogrodnik da bez liczby burek, Przyczynę daiąc, żeś zimna od spodu, Przeto donosić niepotrafisz płodu. DrużZbiór 331.

– Łzy z listkow spadáiące, z żałosney przyczyny Z kámieniały, z ktorych dziś widziemy Bursztyny. DrużZbiór 489.

– Jest to pan możny, Dziedzic ziemskich włości, Burzyciel rzeczy, przeciwnik natury [czas]. DrużZbiór 297.

– Zá coż ich [pszczół] prace zábrać, porwáć, burzyć, Ná koniec z ciásney chałupki wykurżyć? DrużZbiór 320.

– Lucyper zasiadł do gry Faraona, Ná Stołach stoią w butlach Winá głowne. DrużZbiór 396.

– Wyimie [śmierć] Hetmańskich Buław ze trzy kopy, Bończukow tyleż, Buzdyganow, tárczy, Z Przyłbic, z Misiurek składa grube snopy, Oko Sylwij doyrzeć nie wystárczy, Wiele Kirysow, Kárwaszow, Pancerzow, Szábel, dzid, strzelby, pobráła z Rycerzow. DrużZbiór 431-432.

– Głupie bydlątko uwolnienia prágnie, Oddaie wełnę, skurę, mleko, iágnie [owca]. DrużZbiór 320.

– Bieżał [Apsalon] z oburącz biiąc nierozumne bydle [muła]. DrużZbiór 118.

– W sławy nábyciu Wszyscy leniwi siedzą, iák pod umbrą, swiatła znáć niechcą, by ich oświeciło, z bydląt rozumne ludzie poczyniło. DrużZbiór 211.

– Iaki Pan, taki y kram, Pan iak bydle żyie, Niedziw, że się służący obrocą w bestye. DrużZbiór 71.

– Iakże mámy wszystkiego dostatkiem po dziorki, Zamkniem okno przed BOGIEM do Serca komorki. Chcąc żeby nás nie widział, ani okiem rzucił Ná złe sprawy, byleby w niwczym nie zasmucił. DrużZbiór 90.

– W pośrod delicyi, ktore miłość kryie, W swoich komorkach, z ktoremi się cacka, Y ktorym ADOLF, Kordyałem żyie, Kiedy go spyta, Bogini z nienácka, Powiedz kochány XIĄZĘ twoie zdanie, Ják dáwne ze mną trzymász Panowánie. DrużZbiór 277.

– [Jezus do faryzeusza] Tyś nie dał nogom moim wody, Ta łez nieskąpi, cedząc krople liczne. DrużZbiór 201.

– Trafię, choć oczy zamrużę, Czy to w rędzinę, w caleć w sztukę kruchą. DrużZbiór 331.

– Smutek cie przeiął, az do serca calcu. DrużZbiór 296.

– Zazdrosć cię porwie gdy pocałowanie, Do ust przyłoży, ogień wnet odmowi, Całusz ten, bywa znaczne oszukanie. Nie kocha miłość lecz ná wędę łowi. DrużZbiór 371.

– [Dawid] Wesoły w duchu, że tak sztuka się udała, Wilk syt, owca do domu powrociła cała. DrużZbiór 68.

– Prędzey do piekła Wskoczyć się odwáżę, Niż z szatánámi przystanę do cechu. DrużZbiór 424.

– Ktoż ten cud świáta [burzę] wystawił kosztownie, Mieć ná powietrzu Cekhauze, Prochownie. DrużZbiór 301.

– Mász złoto, srebro, mosiądz, stal, żelazo, miedzie, Masz cedry wszystkoć poydzie gładko, iák po ledzie. DrużZbiór 144.

– Drzewa, ogromnych Cedrow z wielką pracą ścięte, Iedne w tramach przywożą, z drugich deszczki rznięte. DrużZbiór 87.

– Bo ci się przyznać muszę w mym skrupule nowym, Skrzynia mieszka w namiocie, Ia w Zamku Cedrowym [Dawid do Natana]. DrużZbiór 80.

– Mosty cedrowe y takież poręcze [ma pałac na wyspie szczęsciąa]. DrużZbiór 253.

– Ugodzić zwierza iák w cel na obrocie, Dawszy mu kulą, glotem pod łopatki, To mi myśliwy, to mi strzelec gładki. DrużZbiór 212.

– Postronne oko, gdzie tylko cel zmierzy, Uyrzy w Sarmatach, Legistow Zołnierzy. DrużZbiór 474.

– Przyiście Chrystusa, z skąpego Celnika Hoynym zrobiło, w datku Iałmużnika. DrużZbiór 189.

– Naypierwsza [...] dedykacya Naypierwszey w rangu Senatorek Polskich Damie, należy się słusznie, Zbioru Skárbnikowey, Naypiewszey Pòétryi, y Rytmopiski, y boday z Rytmopisow żyiących celuiącey, płci ozdobę, kraiu Sarmackiemu zaszczyt przynoszącey Damy. DrużZbiór 6 nlb..

– Złota, srebra, ołowiu, Bronzu, twardey stali, Cyny, Magnessu, żelaz w Domu nákopali [budowniczowie świątyni, w kraju Dawida]. DrużZbiór 87.

– Czy ná to ześ dał Boże ludziom drogie kruszce, A żebyś sam w cynowey był zamknięty puszce? DrużZbiór 82.

– Nie tylko ten Płaszcz, lecz całe cetnáry Wal ná mnie, rzecze ADOLF, do Zefira. DrużZbiór 234.

– Iakoż zwyczaynie przy odpustach bywa Targ, álbo iármark ná rożne przedáży, Zrána nie ieden ciężaru pozbywa, Drugi z południa cetnarámi waży. DrużZbiór 170.

– Więc dwoch, álbo trzech sprzysięgłych kompanow [...] Táką zábawę biorą złey nátury, Zeby nikt niem był z ich wolny cenzury. DrużZbiór 539.

– Zá coż ich [pszczół] prace zábráć, porwáć, burzyć, Ná koniec z ciásney chałupki wykurżyć? DrużZbiór 320.

– Wiem że świat w dawne Chaos zmienisz Boże, Daremne miłość czyni swe zapędy. DrużZbiór 378.

– Czy to Xiędza Proboszcza, czyli Kanonika, Z ostatniego chapanka wyniszczy groszyka. DrużZbiór 84.

– Wrocił sługa, powiada o swoim przyięciu, Urosłaby cholera w máłym niemowlęciu. Dopieroż w mądrym, cnotliwym człowieku, W poczciwym Charakterze w doskonałym wieku. DrużZbiór 49.

– Skoro Ioab odebrał z rąk niewinnych listy, Czyta, widzi charakter Krola oczywisty. DrużZbiór 98.

– On [Dawid] Pan lat sześćdziesiąt maiąc Ucieka [przed Absalonem] w nocy boso, iak przed chartem zaiąc. DrużZbiór 112.

– Sztuka psa ukraść, wyżła czy ogara, Charta, Brytaná, wszakże to psia para. DrużZbiór 462.

– ADOLF [...] o zielonym swym zápomniał Płaszczu [...] O tym nic, że go Zefir Pásem w chaszczu, Mocnym przywiązał. DrużZbiór 270.

– Káżde się schyli do swego zágonu, Mátka podeprze drągiem z dziećmi chátę. DrużZbiór 313.

– My zaś Pásterki do chaty chrościaney Nád Páłac cichszey spieszym ná spoczynek. DrużZbiór 515.

– Komin ci Oycem, Faierka záś Mátką, Kożuch dobrodziey, á zápiecek chátką [o zimie]. DrużZbiór 323.

– Lasy kocháne, zielone chłodniki [...] Przy was niech mieszkam. DrużZbiór 512.

– Hetman [...] Widzi las tak krzewisty, iako letni chłodnik. DrużZbiór 119.

– Niewygląda [Dawid] czy czás wietrzny, chłodny, Czy gorącem, czy słotą grożą łyskáwice. DrużZbiór 36.

– COż się to z tobą, Kupidynie dzieie, Gdy płaczesz ná to, że cię ogień grzeie. Wszák miłość, ktorey Synem cię názwáli, Nie wodą chłodzi, ále ogniem pali. Niemasz co chwalić, tey w tobie odmiany, Krytyczney zá nią, godzieneś nagany. Chcąc łzami zalać, takowe płomienie, Co im przeciwne zimnich wod chłodzenie. DrużZbiór 547.

– Iakże mámy wszystkiego dostatkiem po dziorki, Zamkniem okno przed BOGIEM do Serca komorki. Chcąc żeby nás nie widział, ani okiem rzucił Ná złe sprawy, byleby w niwczym nie zasmucił. W tym błędzie idąc Dawid, brnie co raz to głębi, Ognistą miłość przeciw Panu, chłodzi, ziębi. DrużZbiór 90.

– Więc y ia z tegoż nápiłám się stoku, Co záśmierdziáłe obmywa bolączki, Krew JEZUSOWA z wodą płynie z boku, Ná uśmierzenie piekielney gorączki; Łáskawe morze Sodomskie powodzi, Swym miłosierdziem chłodząc ułágodzi. DrużZbiór 170.

– Iam poddanym, tyś Pánem, prożne robisz fochy, Bo tákie będą z chłopka iáko z Krola prochy. DrużZbiór 44.

– Oddal Panie chłosty [zarazę] Od twych Izraelitow! ktoreś zawsze lubił. DrużZbiór 133.

– Po twárdey ziemi, noc y dzień się walam, A coraz ciáłu dawszy dobrą chłostę, Mężnym umysłem ná nic niepozwalam. DrużZbiór 182.

– O iák ciężko w złym rázie przyiaciela dostáć, Zwłaszczá, kogo nie łáska zácznie Krolow chłostáć. DrużZbiór 22.

– Nieszczęście, ktore, wszystkich ludzi chłoszcze, Mnie uczęstnikiem praw swoich mieć chciało. DrużZbiór 218.

– A w tym ADOLFA táki chłod oziębi; Ze ledwie strzymać mogł w polowym stroiu [w jaskini]. DrużZbiór 216.

– Plastr to ná serce Saula, wezbranego wrzodu, Balsam szaloney głowie dodaiący chłodu. Ze dobrego Ięzyka dostał. DrużZbiór 55.

– Com do tych czas przez szpary patrzał, znosząc chłystka, Wywrze się nad nim moia kara, zemsta wszystka [Saul o Dawidzie]. DrużZbiór 55.

– Wprędce po zászłym Słońcu wiatr powstaie, Okropną chmurę szeroko rozwozi. DrużZbiór 358.

– Gniewa się [Adolf] o to, iże niespał dłuży, [...], Gwałtem powieki zámyka, to mruży, Wypadł z cholerą, spoyżrzy w czystą studnię, W ktorey po słońcu poznał że południe. DrużZbiór 258.

– Wyście o wody nieułagodzone, Iák się zpienicie holeryczną śliną, Okręty ięczą o skały stłuczone. DrużZbiór 339.

– Na Element Ogniá. OGniu gniewliwy, ktorędyż do ciebie, Przystąpić kiedy, y palisz y parzysz [...] Przyimij coć powiem, żeś zły, holeryczny. DrużZbiór 346-347.

– Twoy [ogniu] to iest impet złość máło rozumná, Podżegać Dwory, z krescencyą gumná. W kim temperament twoy ognisty broi, Każdy to licho zdaleka omiia [...] iaki taki, iak może unika. Od szalonego ze krwie holeryka. DrużZbiór 349.

– Powiedźcie czásy, kto wami kieruie? Z kąd regularność swoich biegow macie? Kto prawodawca wasz, kto wam panuie? Komu posłuszny hołd co Rok dáwacie? DrużZbiór 304.

– O toż masz iawny dowod Narcyssie zuchwáły Ze miłości w daninie, hołduie świat cáły, Czuią ludzie, czuie zwierz, czuie to, co zyie, Moc Páni, z ktorey włádzy nikt się nie wybiie, Porzuć upory, Zażyi pokory. DrużZbiór 526.

– Kręci się Szatan, iák piskorz w więcierzu, Poczuwszy woysko, że to są nie żarty, Ze z nim Forteca słabieje w przymierzu, do każdey Brámy da sowite wárty, Obywatelom pod gárdłem zálecił, Zeby się żaden przy Bramach nie świecił, A náwet z murow, z wáłow nie zazierał, Ná te postrachy, áni sobie życzył, Wiedzieć woysk komput, áni się nápierał, Ciekawą chęcią by szwadrony liczył, Mnie się trzymaycie rzecze, mnie hołduycie, To, co widzicie, okiem posponuycie. DrużZbiór 403-404.

– Pzyeczytał [!] pismo, niedba że uwięźnie, ADOLF ná lepie, że go miłość bárczy, Byle się mieścił, między tákie więźnie. Ktory zá wolność, niewolą frymarczy, Iuż iest zá siecią, iuż wędą skáliczon, Iuż hołdownikiem Kupida policzon. DrużZbiór 257.

– O iák mi miłe były te roskázy Służyć Bogini y piękney. y ładney, Szczęście to moie czcić tákie Obrazy, Być hołdownikiem Páni wielowładney, Uważ że Mátko, ieżelim wykroczył, Tylko żem nád czas godziną wyboczył [...]. DrużZbiór 227.

– Życzę nie chowáć w bawełny Defektow, kto chce mieć odpust zupełny. DrużZbiór 409.

– O iakie głupstwo! kiedy bałwochwalcow Swiat chrześcianski przeiął obyczaie. DrużZbiór 435.

– Potym z Pana Syn chudym zostawszy páchołkiem, Często zá rownym sobie, usługuie z stołkiem. DrużZbiór 142.

– Chrościel umyka chyłkiem zdięty strachem, Boiąc się zdrady pod słomianym dáchem [na ściernisku]. DrużZbiór 314.

– To náycięższa, że Synow trzech Saulowych pádło Ná placu, tu też serce żołnierstwu upâdło. DrużZbiór 73.

– Bicz, Arkan, rzuca [miłość] na kark iuż człowieczy. DrużZbiór 365.

– Tylko że mi tak życzą moi przyiaciele. Zebym tobie nie ufał, sam sobą nie rządzę Chociasz inaczey o twey poczciwości sądzę. Czynić iednak zádosyć muszę tym, co radzą. Bo mnię codzień turbuią, pokoiu nie dadzą. DrużZbiór 67-68.

– Po twárdey ziemi, noc y dzień się walam, A coraz ciáłu dawszy dobrą chłostę, Mężnym umysłem ná nic niepozwalam. DrużZbiór 182.

– Fontanna [...] perłowe krople na posadzkę ciska. Ktorą zielone ozdobiło Darnie, Kwiaty páchniące sadzone w floresy [...]. DrużZbiór 230.

– Dosyć tu będzie na moy rozum podły [...] Przynaymniey w lesie Dęby, Sosny, Jodły, Rachować, w tey się Artmetyce ćwiczyć. DrużZbiór 304.

– Są też y Dewotisse, co na mieysca święte Biegaią, niosąc z sobą w szarzyznách ponęte [...]. DrużZbiór 111.

– Iák tylko dosłyszeli, że się DAWID ziáwił, Káżdy z życiem uchodził, á wszystko zostáwił. Gonią uciekáiących śmiáłe pułkow kupy, Scielą im most obszerny Filistyńskie trupy. Po nich depcą piechotni y konni z zdobyczą, Ranni głowy podnoszą, o dobicie krzyczą. DrużZbiór 36.

– Zácznie mowić ow Młodzian, co torbę názbierał, iak się Saul męczył, iak cięszko umierał, Iak go dobił swym mieczem, iak go o to prosił, Ze mu ten grzech odpuści, przysięgi zanosił. DrużZbiór 73.

– Kilkadziesiąt tysięcy ná placu położył, Ziewaiących dobiiał, by ktory nie ożył [Dawid]. DrużZbiór 67.

– Nie tym Sercem co BOGU Krolowi dziękuie, Ze nim tak dobrotliwie rządzi, dysponuie [...]. DrużZbiór 68.

– Iakże się tylko DAWID Korony dochrapał, Iak złote berło w rękę zamiast kiia złapał [...] Tak się na wiele złego przeciw Panu ważył [...]. DrużZbiór 90.

– [...] Zegárek lat, miesięcy, dni, godzin, docieka [...]. DrużZbiór 145.

– Z tey [krynicy] co dzień dzbánem piiąc, nieubywa, W pełni zostaie, nikt iey [wody] nie doliwa [...]. DrużZbiór 515.

– Potym zaś bliższym ogniem gdy dosadzi, Z lodowey wieże więźnia wyprowadzi [wiosna]. DrużZbiór 305.

– Iák tylko dosłyszeli [Filistyni], że się DAWID ziáwił, Káżdy z życiem uchodził, á wszystko zostáwił. DrużZbiór 36.

– Zginoł ten ktory, polega ná práwách, Tych dwoch oszustow, co w Domu ni w polu, Niedotrzymuią dánego Párolu. DrużZbiór 298.

– [...] gdzie się Error iaki ziawi, Podłey Autorki dzieło, dyskretnie popráwi, Ten, komu z serca, z chęci, wdzięczności dozgonney, Oddam życie DAWIDA [...]. DrużZbiór 147.

– Názbierawszy hultaiow swoiego rzemiosła [...] Wpádną do Miásta Nobe, drabskie Reimenty [...]. DrużZbiór 29.

– Jako Jubilerka rozumow wyprobowawszy tę drogo-cenną w Koronie nászej Perłę, nád Erythreyskie y Piskaryiskie perły kosztowniejszą aprobacyą swoią osądzisz. DrużZbiór 6 nlb.

– I. O. MOŚCIA XIĘZNO KANCLERZYNA [...] staniesz się Damy, Polskich Literatow ozdoby naypierwszey, naypierwszą Promotorką, Mecenaską, y Promotorek że ták rzekę (z Walszteynow Gwiazda Duxu) ducissą [...]. DrużZbiór 8 nlb..

– Dwoch amoratow [Apollina i Narcyza] miłość mściwa tropi, Jednego spali, drugiego utopi. DrużZbiór 529.

– Y ty Bogini z swoiemi dostátki, Z fortunnym kołem, z Insułą roskoszną, Przyidziesz pod prawo Czasu, on te spadki, Bierze po wszystkich, nie gárdzi dwugroszną Intratą, on twoy Páłac drogi zburzy, Twą piękność ciáła popiołem przykurzy. DrużZbiór 297.

– Obszerne łąki w cudne kwiaty stroyne, Odor dzielśminow, Lilij, Roż, Fiałkow Kosy nieznaią od sierpa spokoyne, Nikt ie niezerwie, bo tu nie masz śmiałkow, Cichość z wolnością, roskosz bez płochości, Ten kray osiadły, hołduią miłości. DrużZbiór 249.

– Pogoń ktora wziąć chciała Absaloná żywo. Napadła ná to w lesie nieszczęśliwe dziwo, Ze młodzian usidlony wisi ná gałęzi [...]. DrużZbiór 118.

– Ażálim pies, że mnie chcesz kijem czy kámieniem Zábijáć, Ia cię zniszczę z cáłym Pokoleniem. Wzaiem młodzian przystąpił, idąc śpiesznym krokiem Spoyrzy w Twárz Dziwoląga, niezmrużonym okiem. Ty to śmiesz Pogáninie z swemi Filistyny Bluźnić BOGA y zniszczyć Izráelskie Syny! DrużZbiór 11.

– Pámiętay Ty Cesarzu, Ty Krolu, Ty Xiąże, Ze was wszystkich czas, kiedyś w ieden snopek zwiąże. Pomiesza się z Pszenicą kąkol, wyka, Dzwoniec, Wszystkich nas co żyiemy, ieden czeka koniec. DrużZbiór 56.

– Przeniknął IEZUS Faryzayskie gody, Ze nie są szczere, tylko polityczne [...]. DrużZbiór 201.

– Drwię z Aptekarzow, Felczerow, Doktora, Y z Alchimisty [mówi śmierć}. DrużZbiór 434.

– DAWID nas wybáwił Od złości Filistyńskiey, y pokoy nam sprawił [...]. DrużZbiór 14.

– Szor iedwabny ná koniach, Fiokow dość przy uszach! DrużZbiór 83.

– Tu się DAWID daleko od Boga odsunął, Czart mu w bezwstydne oczy, szpetną flegmą plunął. DrużZbiór 91.

– Tak człowiek, ktorym Dawid był, skłonnym do boiu Niedługo mogł dotrzymać traktatu pokoiu. Krewkości temperament rządził Iego szykiem, Dla tego się niezgodził z żadnym flegmátykiem. DrużZbiór 128.

– Pychá nászych Rodzicow struła Ráyskim Fruktem, Wszystkich nas wypráwiłá piekło prostym fluktem [...]. DrużZbiór 43.

– Frukt wszelki, ktory osadzon ná Drzewie, W czasie doyrzáły iuż nábył rumieńcu, Ten zaś náyznaczniey, co zászkodził Ewie, wstydzi się jáko Pánna młoda w wieńcu, Lub gdy kto kogo w tę y owę stronę, policzkiem zelżył, ták z sina czerwone. DrużZbiór 318-319.

– Spodobała się drzewu fryzura z tupetem, Uchwyciło za loki, muł wybiegł z impetem [...]. DrużZbiór 118.

– Y ládá pielgrzym byle w szarym suknie Iuż ci prorokiem, grzech má, kto nań fuknie [...]. DrużZbiór 443.

– Z Roskazu Bożka Kupidyna, kiedy Spáła ná łące, wskroś przeięta stráchem, Zbyła się szczęściem, swey ostátniey biedy, Gdy iey smok strászny zápowiedzian Gachem, Jam ią pod Ręce wziąwszy z łąki placu, Niosł do pysznego Kupida Páłacu. DrużZbiór 237.

– Nie iestem bocian, lecz gdybym nim była, Polskę z zálęgłych gádow wyczyściła [...]. DrużZbiór 460.

– Ołtarz podobno u nich [rozwodzących się] Gdańskim Biurem. DrużZbiór 535.

– O iákie głupstwo! kiedy báłwochwalcow, Swiat Chrześciański przeiął obyczaie, Ci nárąbáwszy rożnych miąs káwalcow, Bies im prognostyk z pluc, z watroby, daie, My gorsi od nich, bo nie z bydląt bierzem, Wrożkę, lecz z ludzi, znać w BOGA nie wierzem: Ze ten własnego ná śmierć wydał Syna, Zá grzech Rodzicow nászych popełniony, Ta nas w grob wtłacza zuchwáłości wina, Czegoż w wnętrznościach gmyrze człek szálony, Znać od Longina wziął tyraństwa modę, Umárłym z boku wypuszczać krew, wodę. DrużZbiór 435.

– Owszem to przyznać że choć stosy smolne, Iák Piramidy ułożone stáły, Co ie pogaństwo stáwiło swáwolne, Płomienieiąc się czystych ciał niechciały, Często swoy impet rzuciły ná katy, Swięty zdrow wyszedł Tyran spalił gnáty. DrużZbiór 352.

– Za przybyciem godności, przybywá intraty, Czemu cierpicie stare swych Kościołow graty? DrużZbiór 83.

– Ieden drugiego w bok trącaiąc rzecze: Pátrz iák się zá tą ogon długi wlecze. Ná tey opięto, kuso, gráty stáre, Znáć w wodzie stáła, gdy iey bráno miarę. DrużZbiór 540.

– Ale gdy nas fortuná piastuie stateczna, My się staiem niegrzeczni, kiedy oná grzeczná [...]. DrużZbiór 127.

– [...] To iuż bez-senne gryzą cię starania, Przedziurawione psuią ci się trzewy [...]. DrużZbiór 380.

– Grzech lotem pędzi, w punkcie ná łeb wpada, Sumnienie zaráz strofuiąc go gryzie [...]. DrużZbiór 166.

– Nie zaśpią gruszek, iák więc, mawiaią, w popiele, Kogo wzięli w opiekę swą nieprzyiaciele. DrużZbiór 33.

– Nie śmiem Xiążęcych w Trunnie spytać prochow Zeby świádectwa jawnego [!] nie dáły, Iák miłe życie bez grymasow, fochow Z kocháną Xiężną, dni, láta miiały Kto znáł tę párę, bez podchlebstwa przyzna, Przyiaciel sługa y cáła Oyczyzna. DrużZbiór 495.

– Uznał sam Zefir, że zaczeło [!] świtać, Gotow ná podroż, skrzydła muszcząc trzepie, Dziś mi się z piękną Rożą trzeba witać, Záspałem smaczno w chłodnym Grotty sklepie, Dobtześ [!] ADOLFIE uczynił, żeś zbudził, Sen by mnie dłuższym był lenistwem łudził. Wiesz że też y Ia mam swoie amory Zbyt delikatne, zrzędne, fantastyczne, Skoro noc ciemność zápakuie w wory, Wstáwam,, y chłodzę to stworzenie śliczne, Iákże uchybię, nád powinność czasu, Kilka dni zbyć się nie mogę grymasu. DrużZbiór 236.

– A náostatek przychodzą pięć zmysłow, Twárzy okryte maiąc w báwełnice, Stáną zdáleka, grymasow, wymysłow, W żadnym nie widać, bo są niewolnice Bogátey Duszy, ktorzy ią zdrádzili, Nieprzyiaciołom Brámy otworzyli. DrużZbiór 419-420.

– [Do wiosny] Choć się zásępisz, choć płaczem rozkwilisz, Nieprzykro pátrzać ná twoie grymasy, Sprágnioną Mátkę swemi łzy posilisz, Ucieszysz pola, łąki, kwiáty, lasy, Ty wszem żywiołom pożytek przynosisz, Gdy perłowemi wody często rosisz.. DrużZbiór 306.

– Ielenia byle między skałmi zoczył, Lub kozę dziką gryzącą modrzewy, Strzałę puściwszy, krew z niego wytoczył [myśliwy]. DrużZbiór 211.

– [...] Niech w myślach człowiek w łożku się położy, Znáydą go Krzyże y w łabędzim puchu, To Theonina zazdrość ostrzy zęby, Dla nieprzestanney w piersiach swych gryzoty, To Likambea gniew idzie do gęby, Wątrobę trawiąc, myśl bierze w obroty, To iuż bez-senne gryzą cię starania, Przedziurawione psuią ci się trzewy [...]. DrużZbiór 380.

– Dwoiáko się Saul gryzie, z wstydu ogniem płonie, Ze DAWIDA nieználazł w Zyzyf y Maonie; Ze niedokazał tego, ná co myśli kásał, Y niezábił, ná kogo páłasz swoy przypásał. DrużZbiór 41.

– O! Złoty wieku wpostaci dziecinney, Wiosno wesoła, toć się pięknie śmieiesz, Wszystko twey uydzie płochości niewinney, Czy chłodem dmuchasz, czyli ciepłem grzeiesz, Wolnoć iák dziecku dla swoiey zábawki, Dziś urodzone strászyć śniegiem tráwki. DrużZbiór 305.

– Gdy iuż z południa słońce nie zbyt grzeie, Wychodzim z gęstych lasow ná krzewiny Tam gdzie chłod miły od págorkow wieie, Jgrámy w bábkę po między iedliny, Pátrząc przez niskie krzáczki y jałowce Czy dobrze násze nápasły się owce. DrużZbiór 515.

– [...] wiesz że Práwo łamie gwałtowna potrzebá [...]. DrużZbiór 26.

– Wyimie [śmierć] Hetmańskich Buław ze trzy kopy, Bończukow tyleż, Buzdyganow, tarczy. DrużZbiór 431.

– Jużeś sam sobie uczynił nádgrodę Hołyszaś pokrył przez bliźniego szkodę. DrużZbiór 542.

– Z czym się przed Sędzią surowym pokażę! Ktory iak rzecze: idź w bezdenne Huty! Znász śmierć, Sąd, piekło á nie znasz Pokuty? DrużZbiór 153.

– [...] záwziętość iskrawym promieniem, Bráci Tentala w popioł obrociła [...]. DrużZbiór 375.

– Stało się zadość Ciału, á Dusza co pocznie? Gdy się DAWID zaprzedał nie na iedno rocznie Więzienie, ale na to, co w sobie zamyka Długą wieczność, y mieysce dla cudzołożnika [...]. DrużZbiór 92.

– [...] W krotce z ukrytych łożysk wiodą młodzież, Łanie Ielonki, á Sarny Koźlęta [...]. DrużZbiór 308.

– [...] Ięka się, krztusi, słow dobyć nie może [...]. DrużZbiór 440.

– Dosyć tu będzie na moy rozum podły [...] Przynaymniey w lesie Dęby, Sosny, Jodły, Rachować, w tey się Artmetyce ćwiczyć. DrużZbiór 304.

– Jubilerce rozumow, Promotorce nauk z imienia samego statecznej, w Polszcze Oyczystych Appretiatorce Talentow, słusznie się należy z piąciu [...] Rytmow [...] ten pierwszy Talent. DrużZbiór 4 nlb.

– Tygle złotnicze co się rowno sprzęgli, Z Iubilerskimi Instrumenty rázem, Czegoż są wárte bez ognia, bez węgli [...]. DrużZbiór 353.

– Ludzie piechotni, Wielbłądy iuczone, Rożne ciężary w statek wprowadzaią [...]. DrużZbiór 179.

– Powiedz [...] kto mleczną drogę, kto czystą Jutrzenkę, kto w swietną przybrał, Firmament sukienkę. DrużZbiór 300.

– [...] co słyszę, co widzę, Ze się znáyduią tacy katolicy, Tych sobie rowno z żydámi obrzydzę, Gdy znáiąc BOGA, máiąc przykázanie, Prawdy szukaią w nieżywym bałwánie. Ochrzciwszy, wrogá w Imie polityczne, Co w dłoniach liniy długoletnich szuka, Ze ten zábawy má kabalistyczne, Nie są to gusła, ále mądrych sztuka, Y láda pielgrzym byle w szárym suknie, Już ci prorokiem, grzech má, kto nań fuknie. DrużZbiór 442.

– Woyt czy Podstárostá grzbiet leniwemu korbaczem ochłosta DrużZbiór 313.

– Katoliczka iestem, nie żydowką, zle żyiących chcę moia oświecić przymowka. DrużZbiór 61.

– Patrzył DAWID ná ten grzech przez palce, przez szpary, Niedał Ammonowi takiey, iak zasłużył kary. Kochaiąc go zbytecznie że Syn pierworodny Ale zły, niepodciwy, katowskich rąk godny. DrużZbiór 107.

– Y rzeknę śmiele: o! Swięty Iordanie, Ktoryś CHRYSTUSA czystego opłukał, Ná przykład, wszytkim kto z nas zmártwychwstanie Nági, tyś sposob odzienia wyszukał, Przez polewánie głow nászych od gory, Zdobisz nás gołych perłowemi sznury, Nikt uczęstnikiem nie będziew Syonu, Kogo, twe wodą nie oprysną krople, Nikt w TROYCY BOGA nieogląda Tronu, Ieźli w przypádku lodowate sople, Niepuszczą z siebie essencyi, dla Duszy, W ciemney niemowlę osiędzie katuszy. DrużZbiór 340.

– W przykłádnym życiu; w rozłączoney lidze, Wiadome wszystkim tey Páni przymioty, Máło ich rownych w nászym czasie widzę, Iedney się w wierszu trzymam materyi Przekładam XIĘŻNĄ nád Artemizyi Miłość małżonka, bo támta kocháła Osobę w ciele, nie pomniąc o duszy, Ná proźną Chwáłę skárby wysypáła Mąż pogáninem będąc, gdzieś w kátuszy Ciasney zámknięty, áni wiedział o tem, Ze mu grob żona odważyła złotem. DrużZbiór 496.

– Ledwie iednę z tysiącow ználeźli kobitkę, Taką właśnie iák Doktor kazał Sunámitkę [dla króla Dawida]. DrużZbiór 736?.

– DrużZbiór 94.

– Jakże mámy wszystkiego dostatkiem po dziorki, zamkniem okno przed BOGIEM do Serca komorki. DrużZbiór 90.

– W pośrod delicyi, ktore miłość kryie, W swoich komorkach, z ktoremi się cacka, Y ktorym ADOLF, Kordyałem żyie, Kiedy go spyta,Bogini z nienácka, Powiedz kochány XIĄZĘ twoie zdánie, Ják dáwne ze mną trzymasz Pánowanie. DrużZbiór 277.

– Młodziuchną, piękną, ładną, sprowadzić Pánienkę, Kazáć iey krotką nosić nád kostki sukienkę. DrużZbiór 135.

– W prożne kadłuby, prożnieysze perfumy, Ponasypuią [doktory] Z ludzkiego ciała zrobiwszy abuchty, z resztą wyprawią do Kościelney kruchty. DrużZbiór 435.

– Skradá się kotek do mleka że słodkie. DrużZbiór 545.

– W prożne kadłuby, prożnieysze perfumy, Ponasypuią [doktory] Z ludzkiego ciała zrobiwszy abuchty, z resztą wyprawią do Kościelney kruchty. DrużZbiór 435.

– [Dawid po Saulu] Lament publiczny zaczął, czyli pieśń pogrzebną, włożywszy kir ná suknią głowę płachtą zgrzebną Okrył [...]. DrużZbiór 75.

– Aleć nie tylko ludzie ten gust maią, W pięknych krysztáłach zátapiać powieki Lecz skáły, drzewa, kárkow náchylaią, By doyrzeć mogły doskonáłość rzeki, W ktorey się widząc ustroione w hafty Aż odtąd biorą przezwisko landzafty. DrużZbiór 502.

– [...] larwá wchodzi z głową roztargáną, Z gębą wydętą, iak więc z kuźni miechy. DrużZbiór 220.

– W lasach cienistych, w Puszczach, Knieiach, Borze, Słychać Ryk zwierząt. DrużZbiór 308.

– Słońce iaśnieysze iednak bez gorąca, Chmurki nie widać, zimno niedokuczy, Mucha dyskretna, Ossa látaiąca, Ni się po polach paięczyna włuczy [...]. DrużZbiór 248.

– [Zefir do Adolfa] Dłuższym mnie nie baw, y siebie dyskursem, Osiaday barki, chwyć się zá Rámiona, Lećmy w swą drogę zá nátury kursem [...]. DrużZbiór 35.

– Niech się lekko wybierze [Uryasz], zostawi tłomoki [...]. DrużZbiór 94.

– Zal bierze, kiedy postronne národy Z śmiechem krytykę czynią znowey mody Co raz to lekszey, y ma to bydź grzeczny Autor? co wniosł w kray zwyczay nie dorzeczny. DrużZbiór 460.

– Nie trzeba trąby, bębná, ni kogutá, Obudzi rano leniwych pokuta. DrużZbiór 178.

– Wiesżże do czego młodych prożnowánie wiedzie? Lgną iak muchy ná lepie, álbo w słodkim miedzie. DrużZbiór 34.

– Tymże sposobem ADOLF rozpacz rzucił, W myśl dobrą serce, wráz z statkiem uzbroił, Záraz iákby się z letárgu ocucił, Ufnością mocną trwogę uspokoił [...]. DrużZbiór 268.

– Hetman [...] Widzi las tak krzewisty, iako letni chłodnik. DrużZbiór 119.

– Krew burząca wysadza rubiny na lice [zakochanemu]. DrużZbiór 107.

– Powstánie zwodnik iakoby z letargu, Przecierá ze snu powieki nábrzmiałe, Niedziw, bo w piekle pił lidkup ná targu, Prawi nowiny dymem okopciałe, Jęka się, krztusi, słow dobyć nie może, Aż mu podziemny mágister pomoże Do odpowiedzi Cesarskiey dziecinie [...]. DrużZbiór 440.

– Scieszki záwiłym sposobem robione, Labirynt miły, choć w nim kto zábłądzi, Uliczki ciemnym ligustrem sadzone, Báwić w nim długo, czás rozumem rządzi, Tezeusz, ktory chciałby z tąd wyść snádnie Niech się o kłębek kłania Aryadnie. DrużZbiór 501.

– Tańcem zagrzani skosztuią orzady, Smaczneć to rzeczy, wątrobę ochłodzą, Po chwili znowu piią Limonády, W mieyscá osobne z swymi pary wchodzą, Skromność zá drzwiami zostawią dla warty, By się nie wścisnął z nimi wstyd uparty. DrużZbiór 395-396.

– GOdna zárznięcia nieposłuszna owca, Ktora swoiego nie słucha Pásterza, Wárta twárdego skosztować Lipowca, Godna bydź w brzuchu u leśnego zwierza, Ja od nieswornych chcę unikać owiec, Boiąc się z niemi náwiedzić Lipowiec. DrużZbiór 469.

– Gdy zaś z gory powiedzą niepodobasz mi się, Gotowem Tron porzucić á wleść w iamy lisie. DrużZbiór 113.

– Chciey weyżrzeć swoim litościwym okiem, Gniew w skutek łaski, karę w odpust obroć, Poty od twych nog nie podniosę głowy, Poki nie zmiękczysz twoy Dekret surowy. DrużZbiór 400.

– [...] y ta iest młodym potrzebna Zábawa, umieć strzelać ptáki w locie [...]. DrużZbiór 4.

– Grzech lotem pędzi, w punkcie ná łeb wpada, Sumnienie zaráz strofuiąc go gryzie [...]. DrużZbiór 166.

– Zda mi się że iuż lat kilka miiało Moiey tesknicy, mam nádzieię przecie, Ze mi tę szkodę czas odda stokrotnie, Gdy swoie koła zácznie pędzić lotnie. DrużZbiór 187.

– Ledwiem domowił słow ostatnich, iużci Zniknęła z oczu moich Pustelnica; Właśnie iak okręt gdy żagle rospuści, Albo iak lotna wzbiie się Orlica, Tak za nią śladu nie postrzeże oko [...]. DrużZbiór 192.

– Nic niepozwalay co widzisz z mą zgubą, Nie puść mnie, gdzie chcę, zábroń mi gościnca Ktory prowadzi wolą w ciemność grubą, Zprowadź z tey ścieszki, co nią szedł złoczyńca, Jeźli wylecę, przytrzyi lotne piorko, Chceszli, złam skrzydło mądra Dyrektorko. DrużZbiór 239.

– [Zefir do Adolfa] Moie cie skrzydła lotne záprowadzą, Ná Wyspę [...]. DrużZbiór 232.

– Lecz teraz Pałacowe mury, Miasta zdobią, Koło ktorych lat kilka Rzemieślnicy robią: W skończonych, lśną się ściany bogato obite Z Materyi Chińskich, Perskich, prawie złotolite. DrużZbiór 81.

– Żaden niezáyrzy tey Bestyi [Goliatowi] w oczy, Głos Lwi, uszy przeraża, łeb odstrasza smoczy. DrużZbiór 9.

– Pátrzy ná kształtną piękney Ledy postać Jákim iey członki wyrobione tokiem, Chciałby nie ieden, dziś Paryssem zostać, Byle tak żywey, kiedy doyrzał okiem, Ale że niemász, w nádziei otuchy, Przybrać się życzę w łabędziowe puchy. DrużZbiór 529.

– Jeżeli niskie, rzádkie, kłoski drobne, Znowu y to źle, że nie będzie pászy, Dla bydląt, snopki nie będą sposobne Poszyć stodołę, á tu zima strászy, Zniwiarz się tylko łapaniną báwi, Z kilka zágonow pułkopek postáwi. DrużZbiór 330.

– Jeźli zá wierność psa kładziesz przy sobie Na aksamitnym wezgłowiu u łużka Ja cię przestrzegam z affektu ku tobie, Ze śmiele przyidzie twoy domowy służka, Przekupi wierność, mops ná mięso łasy, Przynioższy z sobą kawałek kiełbasy. DrużZbiór 523.

– Niechciey nieposłuszeństwa bydź oszpecon łátką. DrużZbiór 35.

– Poty żal, poki łezka mokra z oczu kapie, Gdy oschnie, puści cugle wyuzdaney szkapie. DrużZbiór 59.

– Łowczy iák ludzki, dzieli się z sąsiectwem Częściámi z Bobra, by go z nim zażyli Przyznaią wszyscy, że szczęścia łowiectwem Bardziey, niż bobrem, gust swoy násycili [...]. DrużZbiór 520.

– Doszły słuchy Hetmaná, że Krol nudził, zrzędził Poszedł lubo znudzony przecię nog nieszczędził, W przod Paná swego uczcił w powinnym ukłonie, Potym się ku łożkowey przysunął zasłonie. DrużZbiór 121.

– Stanął Akteon w mecie pożądaney blisko, Ták że iuż było trudno przydáć więcey kroku, Wnet Bożek łuczny z niego uczyni igrzysko, Wnet pozna, co zá skutek w zákázanym stoku, W ktorym Dyana czysta, Boskie myiąc członki Ná pokrycie nágości nie miała zásłonki. DrużZbiór 517.

– Ciężko łyżeczką w dołek przelać morze, Nie moiey głowy, á dopieroż ręki, Malować Twarzy Anielskie y wdzięki. DrużZbiór 190.

– Piekielny Maister nowey Szkoły uczy, Ledwiem nie doszedł Stopnia Lucypera, By mię z nim iedná pochłonęła sfera. DrużZbiór 155.

– Tey Absalon ná zdradę Oyca zażył Maski, Prosząc żeby mu swoiey nieodmowił łaski, A pozwolił do Hebron iutro iść piechotą, Z niektoremi Osoby y z tablicą złotą. DrużZbiór 110.

– Czwarta z westchnięniem rzecze: iá się cieszę Zem nie ia tylko sama nieszczęśliwa Moy borys niechciał sprawić mi bekieszę, Tákiey iák teraz modny wiek zażywa, Axamit ponso podszyty mármurkiem Po szwach z masyfu bramowano sznurkiem. DrużZbiór 533.

– Mowiąc: gdzieżeś był swawolniku pusty, Już dawno Brácia śpią chrápią po dziurach, Wiem iże nierad chodzisz ná rospusty, Nie rád się wśpinasz po masztowych sznurach, Nie masz báczności co mnie nad to troszcze, Dotąd nie iadłam, y cáły dzień poszćzę. DrużZbiór 225.

– W Borach poziumki, czernice, máliny, Ubogą, w Barwę okrywaią Ziemię, Grzyb, Szmárz, Rydz, Maśluch oddaią dániny, Ze Jey wnętrzności nosiły ich Brzemie, Wdzięczność wrodzoná spolną czyni skłádkę, Upstrzyć, połatać, odziać gołą Matkę. DrużZbiór 312.

– Teraz rzekł, więcey iuż sobie nie życzę, Tylko Bogini oglądáć oblicze. Bom tu nie po to przybył z moiey strony, Páłacu drogość z meblami táksować, Ani mnie Perskie zwabiły opony, Ani kredense złote opatrować, Zá nic są u mnie te, co widzę sprzęty, Perły, Rubiny, Szmaragd, Dyamęty DrużZbiór 261.

– Wszystkie wybiegły, pustką trąći Sála, Chociaż przestronna drogo meblowána. DrużZbiór 263.

– Jako Promotorka náuk y Polska Mecenaska, pod swoią Protekcyą przygarniesz, y zásłonisz od nátarczywych nieprzyiaznych Zoilow impetycyi. DrużZbiór 6 nlb..

– toć J. O. MOSCIA XIĘZNO KANCLERZYNA zdobić cię będzie, że przykładem Arcy-Godnego MINISTRA WIELKIEGO, WIELKIEGO XIĘSTWA LITEWSKIEGO MĘZA TWEGO, y Męża Rady; w Oyczyznie naszey staniesz się Damy, Polskich Literatow ozdoby naypierwszey, naypierwszą Promotorką, Mecenaską, y Promotorek że ták rzekę (z Walszteynow Gniazda Duxu) Ducissą. DrużZbiór 8 nlb..

– Co on też BOGU winien, ściśle się rachował, A codzień siedmkroć razy z płaczem medytował. DrużZbiór 126.

– Nie tylko głosy ludzkie, lecz muzyki Dziwnych melodyi graią instrumenta. DrużZbiór 264.

– Już menuety zaczynáią pląsać, Tańce Angielskie, potym Sarabandy, Kapryole też umieią wytrząsać, Wnet się wpraszaią do Szatańskiey Bandy, Metr ich piekielny wszelkich sztuk wyćwiczył, Jak zagrał, tak im, y tańcować życzył. DrużZbiór 395.

– Nieszczęście, ktore, wszystkich ludzi chłoszcze, Mnie uczęstnikiem praw swoich mieć chciało, Głowy Monarchow zakłoci, zatroszcze, Coż za dziw, że się młodemu dostało, Końcem pręcika, wziąść plagę po grzbiecie, Ten metr wyuczy, iak mám żyć na świecie. DrużZbiór 218.

– Strzeżcie Się odtąd kapać w sadzawkach Mężatki, Czym wielom Mężczyzn ná grzech daiecie zadatki. DrużZbiór 92.

– Odtąd záczynám Mężatki ráchowáć, zámiast pięć Panien głupich. DrużZbiór 534.

– Cożeś za krzywdę miał zdrayco, w mym Domu? Chyba tę, żem cie uczyniła Panem; Od strzał Iowisza broniłam pogromu; Zbiłby cie w miazgę Wulkan swym Taranem, Herkules pałką, Cephal Rohatyną, Ześ Wyspy moiey zgwałcenia przyczyną. DrużZbiór 280.

– Ale iák mowią, Strach ma wielkie oczy, Większą rzecz widzi, niźli w sobie sama [...]. DrużZbiór 215.

– Bierze serce do boju, żołnierz niezawodny, Nie piecuch, niewygląda czy czás wietrzny, chłodny, Czy gorącem, czy słotą grożą łyskáwice, Odkrył głowę, z rąk zrzucił, miętkie rękáwice. DrużZbiór 36.

– W tym się uwinie, y raźno zákrzątnie, Smierć koło swoiey ná czátach zdobyczy, Mieysce do kramu oddmuchnie, uprzątnie, Milionowe skarby miota, liczy, Co od potopu świata do tąd bráła, Oczom Sylwij wszystko pokázała. DrużZbiór 251[?].

– Mnieysza to EWIE rodzić że ią boli, Mnieysza prácować ADAMOWI w pocie, Samo chcąc, swoiey dogádzali woli, Roskosz odięła myśl ich o kłopocie, To rzecz náywiększa gdy práwie w dnia ćwierci, Milionowych nápłodziła śmierci. DrużZbiór 123[?].

– O gdybyś pokoy wieczny miał Saulu kochany? Nieżalby ginąć w Woynie od żadney rany! Nieżalby umrzeć, byle miłosierdzia Bramá Wpuściła cię ná łono Oyca Abrahamá. DrużZbiór 75.

– Czyż powinni zá moy błąd padać iáko muchy, Umierać iáko bydło bez żalu, bez skruchy [o zarazie w Izraelu]. DrużZbiór 136.

– Padaią ludzie, iák muchy ná wiosnę [od zarazy]. DrużZbiór 355.

– Mdłe oczy pośle w tę y w owę stronę [...] Nim prochem, szatę nábitą wyczesze [poseł] [...]. DrużZbiór 416.

– Teć to są perspektywy misterney roboty Y choć zdáleka pátrząc, nie násycą wzroku Pędzi ciekáwość szybko, dodaie ochoty Pozwála bespieczeństwa, przyśpieszaiąc kroku [...]. DrużZbiór 335.

– Rzecz ta ukartowáná, Betsabe sprowádzić, Nieprzestał bies do skutku chwalić, szeptać, radzić. Ze teraz czas potemu, y że dobra nasza, Wziąć Betsabe, gdy niemasz w Domu Uryasza. DrużZbiór 92.

– Zefir był metrem przezornych wykrętow, Ty złe ćwiczenie wziołeś od nátury, Więc was obodwoch, ná iedney gałęzi, Nić Aryadny, niech w sidła powięzi. DrużZbiór 279.

– Lasy kocháne, zielone chłodniki [...] Przy was niech mieszkam. DrużZbiór 512.

– Niechay mię piekło cáłą siłą bechce, Ja BOGU służę, á czártá znáć nie chce. DrużZbiór 182.

– Kochane Lato [...] Co przez szesnaście Niedziel zarobiło, Puszcza Jesieni, Intraty Arendę. DrużZbiór 316.

– Bieżał [Apsalon] z oburącz biiąc nierozumne bydle [muła]. DrużZbiór 118.

– Przyszedł DAWID ná mieysce, dotąd niewiádome, Już mi tu pogrzeb spráwią Lwy, Tygry, łákome. DrużZbiór 39.

– [Dawid] Spyta się Bráci: coż to zá trwogá w obozie? Czy was iuż Filistyni wiodą ná powrozie. Odpowie ieden: iużci' nie maiąc otuchy Wygráney, wpaść w niewolne musiemy Łáńcuchy. DrużZbiór 8-9.

– OPISANIE oczu ciekawych AKTEONA. Często ciekawe oko szkodę czyni w duszy, Często w niewolne jarzmo wolnego záprzęga [...]. DrużZbiór 516.

– Chociasz iuż iego ustá mártwe milczą, Przecie im babo ieszcze grozisz palcem. DrużZbiór 208.

– Otoż wskorał nowiniarz, tanio przedał mydło, Lepiey było paść w polu nierogate bydło. DrużZbiór 74.

– Niechże przynáymniey tę karę odniesie, Jábłko by láda pástuch, nim potrząsał, Czy w sadzie z szczepu, czyli z płonki w lesie, Ogryzek rzucił, boki mu obkąsał, Ktore spaść niechce, więc bez polityki, Zażyć nań wolno kija, żerdzi, tyki. DrużZbiór 113.

– [...] Niesłuchay plotek płonnych, kto bliźnich obnasza [...]. DrużZbiór 145.

– Niewiem z kąd Ieymość iákaś zászła modna, Przywioższy z sobą mopsa ná obrużce [...]. DrużZbiór 521.

– Nie śmie odetchnąć dopieroż przemowić, Bo wie że ona Aktorką tey sprawy [dusza przed sądem Bożym]. DrużZbiór 406.

– Ale iák mowią, Strach ma wielkie oczy, Większą rzecz widzi, niźli w sobie sama [...]. DrużZbiór 215.

– Bo przyznam, że koń z iego wypuszczony stáynie, Zdroju Helikońskiego dobył z swoią słáwą, Rumak pod dobrym jezdzcem, cnotliwy zwyczaynie, Wszkole ćwiczon, niepłonną wykármiony tráwą, Oryentalne w biegu, wyprzedza Rumaki, Nátrze śmiele, ná śmiáłe wzbytkach Háydamaki. DrużZbiór 510.

– [Dawid] Wesoły w duchu, że tak sztuka się udała, Wilk syt, owca do domu powrociła cała. DrużZbiór 68.

– Lepiey dobrym sposobem zbyć godnego Męża, Niźli nosić pod pachą ukrytego węża. DrużZbiór 67.

– Potym z Pana Syn chudym zostawszy páchołkiem, Często zá rownym sobie, usługuie z stołkiem. DrużZbiór 142.

– Niechże przyidzie do Domu [dewotka z odpustu], aż ile pacierzy sklepała, tyle Diabłow korcami odmierzy. DrużZbiór 111.

– Bierze paciorki, sto ścieszek udepce, W rękách pacierze, w ucho diabeł szepce. DrużZbiór 541.

– Rękaby moia długo prożnowała, Jakby chciał ślepy wdziać paciorki na nić. DrużZbiór 346.

– Bierze paciorki, sto ścieszek udepce, W rękách pacierze, w ucho diabeł szepce. DrużZbiór 541.

– Czeka w pragnieniu Pacyentka chora, Na oschłość swoię ná przykre skrupuły, Recepty zdrowia w Pośle od Doktora. [przen.: Pacjentka - dusza, Doktor - Bóg] DrużZbiór 416-417.

– Padaią ludzie, iák muchy ná wiosnę [od zarazy]. DrużZbiór 355.

– Czyż powinni zá moy błąd padać iáko muchy, Umierać iáko bydło bez żalu, bez skruchy [o zarazie w Izraelu]. DrużZbiór 136.

– Przechodzisz żmiię iadem, boś padalcem [o Herodiadzie]. DrużZbiór 208.

– Jak zmotał Absaloná sposobem paiąnka. Od cienkiey siatki przyszło do łyka, postronka. DrużZbiór 116.

– Jam paięczyny wił w pozorną kratkę, Szczegulne muchy z pracą łowiąc w siatkę, Wstyd mnie, żem błądził [mówi Rozum]. DrużZbiór 418.

– Woysk niezliczonych przyidą Regimenty, W dym was rozwloką, w lekkie paięczyny [mowa o grzesznikach]. DrużZbiór 402.

– Chociasz iuż iego ustá mártwe milczą, Przecie im babo ieszcze grozisz palcem. DrużZbiór 208.

– Przeraził wodok Sylwią niezwykły, Spoyży z zádrzewa, wspiąwszy się ná palce. DrużZbiór 427.

– Tu czás nadchodzi między nami zgody, Niech trzeci do nas palca w drzwi nie kładzie, Ogień mi żadney nieuczynił szkody. DrużZbiór 350.

– Patrzył DAWID ná ten grzech przez palce, przez szpary, Niedał Amnowi takiey iak zasłużył kary. DrużZbiór 107.

– Piękne szkárłaty, świętne Palliusze, Infuły z złotem potraciły polor. DrużZbiór 431.

– Miał [Dawid na starość] pokoy tak kwitnący iak Palmy ná wiosnę. DrużZbiór 126.

– Daley się Dawid z Panem targuiąc niedrożył, Zrzuciwszy paludament, włosienicę włożył. DrużZbiór 133.

– Łakomá Panná ná piękne iagody, Obraca grono, paluszkami skubie. DrużZbiór 441.

– Wolę drewniánym rządzić się kompasem, Uważáć, iáko subtelne páluszki, Gráią, dzwięk czynią po kámykach drobnych [w strumyku]. DrużZbiór 342.

– Kto się do grzechow Pałacowych czuie, Niech z MAGDALENĄ w skale pokutuie. DrużZbiór 206.

– Saul [...] Wpadł w doł wilczy, uda się do miny pokorney, (Wiedząc co w jámie czeka zuchwałego śmiáłka, stryczek ná szyię, álbo sękowáta pałka. DrużZbiór 44.

– Kirys, Tarcz, Szyszak, Pancerzowe nity Puszczą, komu czas dać chce z Życia kwity. DrużZbiór 292.

– ZBIOR RYTMOW DUCHOWNYCH, PANEGIRYCZNYCH, Moralnych y Swiatowych W.IMci Pani ELZBIETY z KOWALSKICH DRUZBACKIEY SKARBNIKOWY Zydaczewskiey. DrużZbiór k. tyt..

– DAWID [...] Nieściele Axamitow, niewdziewa purpury. Choć Godny z Urodzenia, Paniątko z natury. DrużZbiór 5.

– Pánicz z furyą, przybiegłszy do ściany, Uderzy pięścią impetyczną ręką [w obraz lwa]. DrużZbiór 438.

– Pszczoły z pracą ziołka znoszą, Byle wdzięcznością, za to były płatne, Gdy siebie niszczą, y innych panoszą. DrużZbiór 474.

– Kilka stay idąc oglądam Pápiernie, Dopiero zważę, co umieią wody. DrużZbiór 344.

– Blisko niey [śmierci] stoią pracowite żarna, Paprzyca, kamień kręcąc gwałtu woła, Bez smarowidła darmo piszczy, skrzypie. DrużZbiór 427.

– Paralityka sadzawka probierna, Prędko zleczyła, skoro się w nię wtoczył. DrużZbiór 342.

– Wiatr gdy subtelne dmuchnienie, á chyże, Wyśle przez szparę, lub szybę wibitą, wprowadzi prętko zdrowych w páraliże. DrużZbiór 356.

– Coż by za honor miał Parlament z Posła, Słáć do monarchy w legacyi osła. DrużZbiór 412.

– DAWID [...] Spłodził takiego gbura y prostego Dziaka, Ktory miał obyczáie grube parobczaka. DrużZbiór 106.

– Zginoł ten ktory, polega ná práwách, Tych dwoch oszustow, co w Domu ni w polu, Niedotrzymuią dánego Párolu. DrużZbiór 298.

– Cieszyć się Flora, że piękne Partery, Pod Jey dozorem wszystkich wabią oczy. DrużZbiór 307.

– A ná ostátek rzecze mi: Zozymie, Jdź iuż w pokoiu do swego Klasztora, Pámiętay ná twey Penitentki Imie, A potym przestrzeż odemnie Przeora, A żeby siebie sam popráwił w przody, Jeżeli mieć chce, pożytek z swey trzody. DrużZbiór 187-188.

– Ná polu życia ludzkiego, związany, przez śmierć starożytną Gospodynią,ktora spotkawszy się w puszczy z Pustelnicą, wzaiem z sobą rozmawiaią, śmierć ciekawey Penitentce moc y własność swoię opowiada. DrużZbiór 246.

– Niechcę cie, podź sam á nátura frantem, Má miłosierdzie nád Peregrynantem. DrużZbiór 273.

– Alboż on [czart] niećwiczonym od tylu lat frantem? Wie z iakim má ná odpust iść peregrynantem. DrużZbiór 111.

– Jednym terminem: zwáć peregrynántką, Każdy mnie może, w światowym cyrkule [mówi śmierć] DrużZbiór 436.

– Kto siedm pieczęci Apokaliptycznych otworzyć śmiały Taiemnic rozlicznych? DrużZbiór 164.

– Ty Boże skoroś grzech moy zuchwały przeniknął. Zeby lud w pień wycináł, na Aniołaś krzyknął. DrużZbiór 132.

– Włosy w pierścienie zwiijasz, w oknie stoisz. DrużZbiór 19.

– Włosy zwiiáne w pierścienie. DrużZbiór 262.

– Jeszcze DAWID chciáł dłuższe rozpościerać żale , Aż krzyk, háłas usłyszy w swoiey głuchey skále. Wie iuż, że to ná niego rozstáwiáią sieci, Ják pierzchliwy Jelonek trwogę w sercu wznieci. DrużZbiór 40.

– Każdy się ozwáł, kto był w tym komplecie, Dusza przypádła zaiącem pod skibę, Rádaby tysiąc plag wzieła po grzbiecie, Albo żeby ią płátano zá rybę, Niżeli świecić oczyma przed sądem, Máiąc twárz sprośnym osypaną trądem. DrużZbiór 406.

– Ktożby takiemu nie rad Panu służył? Co wszystkim dobrze, á nic źle nie czyni: Nad kalekami miłosierdzia użył, Gdzie stał gospodą, płatná Gospodyni; Nie dziw że za nim liczne chodzą kupy, kiedy wywodzi żywe z grobu trupy. DrużZbiór 203.

– Nie sobie zbierasz pożytki intrátne, Bo iáko pszczoły z prácą ziołka znoszą, Byle wdzięcznością, zá to były płátne Gdy siebie niszczą, á innych panoszą, Ty Ambrożego roy ná ustach nosisz, Pospolitemu Dobru, skárb z Xiąg znosisz. DrużZbiór 474-475.

– Przypłacił ciekáwości Akteon myśliwy Lubo nie szukał w kniej damy lub jelenia Hártowną strzałę z łuku wypuściwszy chciwy, Bieży wlot do hárapu, ubił bez wątpienia A prágnąc oczy nápaść, w pobitey zwierzynie Topi wzrok rowno z strzałą w kąpiącey dziewczynie. DrużZbiór 516.

– Zazdrość cię porwie gdy pocałowanie [...] Do ust przyłoży. DrużZbiór 371.

– Zrzodło tak dla nich grzeczne, y dyskretne, Gdy się koleyną wszystkie przeglądały, Choć inne były z twarzy, z oczu szpetne, Podchlebiło im że owe dziewczęta, Jdąc od stoku każda z nich kontenta. DrużZbiór 345.

– Ze skał strumyki, Sączące, swemi podchlebnemi szlochy, Łez iey [bogini szczęścia] dodają. DrużZbiór 293.

– Jeżeli zaś złość ludzka ná mnie cię podbudza, Miłość BOGA blizniego w tym sercu wystudza. DrużZbiór 59.

– Tu mię nieczysty znowu Duch podbudzi, Stánie przy uchu prętko z tą nowiną, Nie prożnuy, nie czyń krzywdy swey urodzie, Łowisz na ziemi, dopieroż ná wodzie. DrużZbiór 168.

– Wiarę podeptać? rozum w kąt zarzucić? DrużZbiór 407.

– Tak go [Cezara] zniszczyły podeptane Prawá, Iż krwią w Senácie życie swe ukraca [...]. DrużZbiór 368.

– My zaś Pásterki do chaty chrościaney Nád Páłac cichszey spieszym ná spoczynek Mleka siadłego ná misce glinianey Podiadłszy, nie śląc po mięso ná rynek, Nie psuią tákie potráwy żołądka, Dłużey my, niż Pan, żyiem niebożątka. DrużZbiór 515.

– Gospodarz chłopca z dzieciństwá wyćwiczył, Gość mieć takiego dawno sobie życzył, Szpieg to potrafi, dukat w rękę wsadzi, Pod chłopca w nocy konia podprowádzi. DrużZbiór 462.

– Nie darmo [...] Pan mię dotąd chował [...] Nie darmo nogi goniące zprostował, Co ie wiek setny w obłąki pokrzywił. DrużZbiór 165.

– Biszar [imię konia] potrafi, gdy przyłoży szłapi, W prędszym powrocie wraz ze mną pokwápi. DrużZbiór 285.

– Chce bliżey nátrzeć, lecz koń słuchać nie chce, Czuiąc fatalny przypadek ná Pána; Wspiná się, chrápa, aż gdy go połechce Po bokach, tchneła Biszara náganá, Więc z niem poskoczy, z gniewem iak furya, Kiedy Pan nie zná, że mu sługa sprzyia. DrużZbiór 288.

– Ze ma upodobanie w pierworodnym Synu, Z Betsabei zrodzonym, iuż go śmierć z terminu Nie spuści, umrzeć musi, kocięta zapłotem Bywáią, ktore pierwszym rodzą się pomiotem. DrużZbiór 103.

– Iá przy tym będąc sercem ubolewam Czy to iest báyka, czy iest práwda szczera, Ledwie też zgruntu serce niedobywam Ze nas czártowska moc ták poniewiera, SAKRAMENTAMI będąc uzbroieni Za co bydź mamy od diabła włoczeni? DrużZbiór 482-483.

– Do ktorych iák raz przykleiła serce Magdalena], nikt ią od tego Skarbu nieoderwie, Choć IEZUS, w hańbie, w męce, w poniewierce; Zadnego wstrętu nie chowa w rezerwie; Wyświadczyć mogą Kálwáryiskie drogi, Iák IEZUSOWE ukochała nogi. DrużZbiór 199.

– Otoż tobie DAWIDZIE, Máryasz z Krolewną, Z ktorą wziąłeś w Posagu kłopot, y śmierć pewną; Gdybyś wiedział ná iáką przyidziesz poniewierkę, Wziąłbyś sobie zá żonę ubogą Pasterkę. DrużZbiór 19.

– Snádniey nas obárczonych [Turczyn] pokona do reszty, A w niewoli w żelázne poobuwa meszty. DrużZbiór 13.

– Zá tą przestrogą wnętrzną, czuie ránę żywą, Jákby go cierniem ukłoł, poparzył pokrzywą. DrużZbiór 40.

– Nie zaśpią gruszek, iák więc, mawiaią, w popiele, Kogo wzięli w opiekę swą nieprzyiaciele. DrużZbiór 33.

– Coż Stworco czynisz? żal ci twey lepianki [człowieka], Obmyślasz sposob podeprzeć walinę, Nie daiesz rękom Pogáńskim porwanki, Nie zcierasz w popiół, podłą, kruchą glinę. DrużZbiór 410.

– Coż zostawiemy Stworcy z powinności, gdy posiągamy do iego własności? DrużZbiór 461.

– Swiát Rozboynikiem. Plonem jego będe, gdy ná te łupy posięgnę zdradliwe. DrużZbiór 370.

– Przymusiła potrzeba Krola do wizyty, Wszedł w loch z przypadku, kędy Dawid był ukryty [...]. DrużZbiór 41.

– Ach stráto! ách wolności niepowetowána Pan dla sług ginie márnie, á słudzy dla Pána. DrużZbiór 8.

– Wzniecony Parys miłości płomieniem, Jest rozboynikiem Ledeyskiego wstydu, Rozpina żagle Egieyskim powieniem. DrużZbiór 367.

– Zefir był metrem przezornych wykrętow, Ty złe ćwiczenie wziołeś od nátury, Więc was obodwoch, ná iedney gałęzi, Nić Aryadny, niech w sidła powięzi. DrużZbiór 279.

– Niechay się tylko nogá z służących powinie, Nikt go nie zna, y owszem, zdáleka ominie. DrużZbiór 22.

– Po całym Państwie latały nowiny, Jak są prawdziwe gusła w Alkoranie, Komu powroży wieszczek, ták się stanie. DrużZbiór 441-442.

– Spoyrzą po sobie, słodkieć to rozmowy, On [diabeł] y skrupuły od nas powywodzi. DrużZbiór 395.

– Wzrost Dziecka wydał w siedmioletnim wieku. Głowa w kędziory długie pozwiiana, Oczy śmieiące brwi właśnie dwie Tęczy Głos mowiącego, iák więc strumyk brzęczy. DrużZbiór 224.

– Gdy szczęście w alternátę poydzie z kłopotami, Mocniey się BOGA chwyciem obomá rękami. DrużZbiór 105.

– Jubilerce rozumow, Promotorce nauk z imienia samego statecznej, w Polszcze Oyczystych Appretiatorce Talentow, słusznie się należy z piąciu [...] Rytmow [...] ten pierwszy Talent. DrużZbiór 4 nlb.

– Stroskany Krol sam niewie, co z trzech plag obierać, Wolałby sam za wszystkich głod cierpieć, umierać, To złe, áto nie dobre, y to cięszko strawić, Kość ostra do przełknięnia będzie w gardle dawić. DrużZbiór 131.

– Przytym BOGA wychwala sercem, ust śpiewániem Ręczną robotą, wdzięcznym ná Arfie przygrániem, Zá co prácowitemu słudze, Pan tym płaci Ze go co raz mądrością y Męstwem bogáci. DrużZbiór 5.

– Przymusiła potrzeba Krola do wizyty, Wszedł w loch z przypadku, kędy Dawid był ukryty [...]. DrużZbiór 41.

– Niepoznać siebie, ieść[!] to rzecz przy nudna, Jednemum w serce Pásterzowi wpadła [...]. DrużZbiór 344.

– Przypisanie pewnemu Kawálerowi, ktory zá iednym strzeleniem, młyn ná wodzie, domy ná lądzie spalił. DrużZbiór 548.

– A wiesż że Marto przypowiastkę onę: Ze Gospodynie, bywaią szalone, Jákoż sam Chrystus gani pracą Marty, MARYĄ chwali trwáłą w státku, w wierze, Dla tych się troszczesz, kto w zbytku obżárty. DrużZbiór 199-200.

– W kąd przysionkowy poszłam [w kościele], zácznę wzdycháć. DrużZbiór 172.

– Co żołnierz, to Herkules w sile y Imięniu, Przystoyno mu lwią skorę nosić ná ramięniu. DrużZbiór 126.

– [...] Przytłum płomienia, nieopalay piora, Gdyć práwdę rzecze, coś zá kreatura [do ognia]. DrużZbiór 346.

– Z kąd rodzáy ludzki do zemsty sposobny, Wziął przeciw Ziemi, złość rázęm z náturą, Będąc do Stworcy Obrázem podobny, Smierć mu tę piękność kryie pod iey skorą, Niedość to człeka z honorem, z Imieniem, Pogrześć, ieszcze go przywálić kámieniem. DrużZbiór 329.

– Niech mię przywálą gory, y pagorki! Niech mną iak suchą Trzciną wiatr kołysze! DrużZbiór 153.

– Postrzeże ADOLF Sędziwego Stárca, Ktory pod wozem przywalony leżał, Iuż ci tu zginie nie doczeka Márca; Litością zdięty z konia zsiadszy bieżał, Ná porátunek, umknąć tey záwady, Bo widział że Dziad nie da sobie rády. DrużZbiór 288.

– Ach ciężkoż moiey Duszy przywaloney grzechem Postąpić, y do Ciebie Boże iść z pośpiechem! DrużZbiór 102.

– Ten co nie dáwno pługiem, sochą, rádłem, Zákopanego szukał szczęścia w roli, Zádną náuką, náwet abecadłem Głowy nie złomał, oráczem bydź woli... DrużZbiór 447.

– Wraz żołnierze mszcząc się swych zábranych grabieży, Rąbią, kolą nieśpiących y tego co leży. DrużZbiór 71.

– Widzieć Kaskady, iák przez drobne ząbki Zyłkámi ze skał, subtelnemi płyną, Potym się w cienkie rozlewaią Rąbki, Znać z kąd wychodzą, niezgadniesz gdzie giną. DrużZbiór 249.

– Bo przyznam, że koń z iego wypuszczony stáynie, Zdroju Helikońskiego dobył z swoią słáwą, Rumak pod dobrym jezdzcem, cnotliwy zwyczaynie, Wszkole ćwiczon, niepłonną wykármiony tráwą, Oryentalne w biegu, wyprzedza Rumaki, Nátrze śmiele, ná śmiáłe wzbytkach Háydamaki. DrużZbiór 510.

– Bo przyznam, że koń z iego wypuszczony stáynie, Zdroju Helikońskiego dobył z swoią słáwą, Rumak pod dobrym jezdzcem, cnotliwy zwyczaynie, Wszkole ćwiczon, niepłonną wykármiony tráwą, Oryentalne w biegu, wyprzedza Rumaki, Nátrze śmiele, ná śmiáłe wzbytkach Háydamaki. DrużZbiór 510.

– Oczu iey [księżny] iasność, przyrownać się godzi Do Gwiazd, gdy Niebo wroży nam pogodę, Albo Iutrzenka, co przed Słońcem chodzi, W ślicznej purpurze pokaże urodę, Lilia mleczna, gdy z rumianą zorzą Zmieszáne, wielu kochánkow pomorzą. DrużZbiór 269.

– Sniegi przy twárzy, brudne się wydaią, Lilie kryią co prędzey swe liście, Szybko z białością z pola uciekaią, By ich tey Páni niewstydziło przyiście, Zorza glanc trácąc w rumianym kolorze, Widząc pięknieyszą, sama wpáda w morze. DrużZbiór 453.

– Okna z krysztáłow, co ie w skáłach kopią, Drzwi Hebanowe, iák zwierciadła czystę [!], Záwiasy, klámki, ledwie się nieztopią Od słońca, bo w nich złoto iest ognistę [!], Dáchy pokryły rumiane krwáwniki, Posadzki wszędzie z drogiey mozaiki. DrużZbiór 253.

– Tu sił ostátnich wietrzny Duch dobędzie, Tu iáko strzáła, z łuku w gorę szyie, Ná wierzchu Cedru z XIĄZĘCIEM usiędzie, Twárz potem zlaną, iáko wodą myie, Rumieniec obá zafarbował lica, Ni ranna zorzá, álbo wschod Xiężyca. DrużZbiór 244.

– Frukt wszelki, ktory osadzon ná Drzewie, W czasie doyrzáły iuż nábył rumieńcu, Ten zaś náyznaczniey, co zászkodził Ewie, wstydzi się jáko Pánna młoda w wieńcu, Lub gdy kto kogo w tę y owę stronę, policzkiem zelżył, ták z sina czerwone. DrużZbiór 318-319.

– Twárz iego [Zefira] wdzięczna białość rowna mleku Z rumieńcem Roży rozkwitłey zmięszana, Wzrost Dziecka wydał w siedmioletnim wieku, Głowa w kędziory długie pozwiiana, Oczy śmieiące brwi właśnie dwie Tęczy Głos mowiącego, iák więc strumyk brzęczy. DrużZbiór 224.

– [Etna] z swoiey Otchłánie siarczystym wymiotem Záraża, zásypuie, Miástá rowna z błotem. DrużZbiór 28.

– Krew burząca wysadza rubiny na lice [zakochanemu]. DrużZbiór 107.

– Człowiek rozumny iest rządcą ięzyka, Bez woli iego nic z ust nie wynika. DrużZbiór 465.

– Wziął rozum śmiałość, oczy w Duszę wlepił, Mowiąc: o Pani! o moia Rządczyni DrużZbiór 417.

– Szczerość prosta w rzetelnym z Przyiaciołmi życiu, Suknia według Intraty, ku ciáłá pokryciu. DrużZbiór 7.

– Słucham ciekawie, że iakieś afery Sekretne máią, Dámy przy kwaterze [w ogrodzie]. DrużZbiór 531.

– Gdyby dzisiay żył Dawid [...] Dopiero gdyby poznáł sekt rożnych rodzaie, Ktore chwastem przysiadły prawowiernych kraie. Kopał by skryte miny, podsadzał petardy, Zeby z dymem wyrzucił z Oyczyzny basztardy. DrużZbiór 66.

– Zal mię serdeczny przeraził z Jey [pustelnicy] skruchy, Łzy strumieniámi z oczu moich płyną [...]. DrużZbiór 167.

– Żaden niezáyrzy tey Bestyi [Goliatowi] w oczy, Głos Lwi, uszy przeraża, łeb odstrasza smoczy. DrużZbiór 9.

– Ten [Adolf] ze strachu umierał, Wniesiony [przez Zefira] między gęstych chmur Bałwány. DrużZbiór 237.

– Ale iák mowią, Strach ma wielkie oczy, Większą rzecz widzi, niźli w sobie sama [...]. DrużZbiór 215.

– Chrościel umyka chyłkiem zdięty strachem, Boiąc się zdrady pod słomianym dáchem [na ściernisku]. DrużZbiór 314.

– Powiedz [...] kto mleczną drogę, kto czystą Jutrzenkę, kto w swietną przybrał, Firmament sukienkę. DrużZbiór 300.

– Syn ledwie má sukienkę w Cudzoziemskiey drodze, Gdyż co z sobą wziął z Domu ná edukacye, Jedno wzięły Amory, drugie komedye. DrużZbiór 141.

– Gruba sukienka com tu wniosła z sobą, zgniła od słoty, w sztuki się porwáła. DrużZbiór 184.

– Młodziuchną, piękną, ładną, sprowadzić Pánienkę, Kazáć iey krotką nosić nád kostki sukienkę. DrużZbiór 135.

– Sukienkę, kształtnie podkasaną miáła, [sc. ogrodniczka] Zeby szybkości iey nie záwadzáła. DrużZbiór 259.

– To nie dziw, kiedy Srzeniawa łzy sączy Gdy się z swym miłym Jordanem rozłączy. Pewnie że nie dziw, bo to sympatyczna, Zgádzać się rzekom, iedney w drugą wpádać Tać to zábawa dla nich ustáwiczna, Ze dzwiękiem wdzięcznym, mogą z sobą gádać [...]. DrużZbiór 328.

– [Dawid] Wesoły w duchu, że tak sztuka się udała, Wilk syt, owca do domu powrociła cała. DrużZbiór 68.

– Ná Assyryiskich biesiadach w szkarłacie, Pełen iasności blaskiem ćmisz brylanty, Krzyż w tym bankiecie pewnie przywita cię, Pij: nie odżeną słodkie Alákanty. DrużZbiór 380.

– Prędzey do piekła Wskoczyć się odwáżę, Niż z szatánámi przystanę do cechu. DrużZbiór 424.

– Prędko pozwalam ná szepty záwodne [czarta] Wpraszam się z niemi [na okręt]. DrużZbiór 168.

– Tám z sześciuset żołnierzy wiernych przemieszkiwał, W skromności ich trzymáiąc Synámi názywał. DrużZbiór 47.

– Lepiey gryść suchar y pić wody morskie. Niż przy biszkoktach, y przy trunkach gustownych Ná targowisko przyść ludzi obmownych. [...] Zadná godziná w pracy niewákuie, ten szyie buty, ow suknie nicuie. DrużZbiór 540-541.

– Już się też sierpy, kosy przytępiły, Już tylko ściernia stoią ná kształt szczeci, Ledwieby młodą kuropátwę skryły [...]. DrużZbiór 314.

– Drzewa, ogromnych Cedrow z wielką pracą ścięte, Jedne w tramach przywożą, z drugich deszczki rznięte; Jnne w sztuki Rzemieślnik ostrą piłą przetrze, Zapach ledwie nie wszystko nápełnił powietrze. DrużZbiór 87.

– Niedługo zabawiwszy, nie sto ale dwieście, Głow ściętych niosąc, pełno otym nowin w Mieście. DrużZbiór 16.

– JAk ścigaiący z konia się przesiada, Kiedy się chciwie zysk chce mieć z połowu, Tak y miłośći w rożney formie zdrada, Bydź się pokaże nie wierzoney słowu [...]. DrużZbiór 365.

– Zapomniy złości Saula, y niech ci się nie śni Więcey o tym, coś cierpiał DAWIDZIE niewinny [...]. DrużZbiór 21.

– Ten [Abner] komendę Hetmańską nád woyskiem ospáłym Miał, znać że sám był śpiochem, żołnierzem nietrwáłym. DrużZbiór 57.

– Przybyła śpiocha, przecię się ozwáła, Przewlokłą mową wybacz moia Pani, Zem wraz z myślámi kędyś zabłąkała, Ledwom uciekła z piekielney otchłani [...] DrużZbiór 419.

– Azaliż iedná kropla Krwie Chrystusa w trunku Nam daná, zá grzech Rayski w szczodrym basarunku, Swiat okupić niemogła? DrużZbiór 61.

– O iakie głupstwo! kiedy bałwochwalcow Swiat chrześcianski przeiął obyczaie. DrużZbiór 435.

– Niebawiąc woysko zebrał cicho z tą umową: Ze kiedy mieć roskaże partyą gotową, Tam się ruszyła, y tam stanęła w te stopy, Gdzie iey sypać na Oboz náznáczy okopy. Maiąc rzecz pogotowiu czyni się świętoszkiem Pontnikiem, włoczykiiem, álbo liży Bożkiem. DrużZbiór 110.

– Swiśnie pan piekła przeraźliwym świstem DrużZbiór 386.

– Jeszcze noc ciemná, świtać nie zaczyná, Wstawam, y chodzę po nád lądem smutná [...]. DrużZbiór 178.

– Gospodárz pilny w zasiewie zimowym, Z niecierpliwością upátruie świtku [...]. DrużZbiór 309.

– Lepiey gryść suchar y pić wody morskie. Niż przy biszkoktach, y przy trunkach gustownych Ná targowisko przyść ludzi obmownych. [...] Zadná godziná w pracy niewákuie, ten szyie buty, ow suknie nicuie. DrużZbiór 540-541.

– Azaliż iedná kropla Krwie Chrystusa w trunku Nam daná, zá grzech Rayski w szczodrym basarunku, Swiat okupić niemogła? DrużZbiór 61.

– OPISANIE oczu ciekawych AKTEONA. Często ciekawe oko szkodę czyni w duszy, Często w niewolne jarzmo wolnego záprzęga, [...] Zdrow dopiero, wnet z niego żebrak, niedołęgá, Choruie, nápiera się, á nie wie, że w trunku, Zámiast lekarstwa bierze, złą śmierć w bassarunku. DrużZbiór 516.

– On [Dawid] Pan lat sześćdziesiąt maiąc Ucieka [przed Absalonem] w nocy boso, iak przed chartem zaiąc. DrużZbiór 112.

– Ta się uśmiechnie z táką przyiemnością, Usta od ucha do ucha rozszerzy, Ják kiedy wyżeł udławiony kością, Zęby wylazłe z dziąseł gdy wyszczerzy, Odrzekłaby się grzesznica rozmowy, Brzydkie strzszydło záczepiwszy słowy [...]. DrużZbiór 428.

– A tu wieszczkow niemało, ktory z nich ugadnie, Ná kogo po Dawidzie Rząd Krolestwa spadnie [...]. DrużZbiór 137.

– Samę Fortecę śliczności strukturą, Ozdobił, wláł w nią doskonałość cudną, Obrazu swego podobieństw Figurą, Ugodnił, ále do poięcia trudną, Pokarm obmyślił, y mądrości soli, Przydał, by miernie swey zażyła woli. DrużZbiór 383.

– Ugodzić zwierza iák w cel na obrocie, Dawszy mu kulą, glotem pod łopatki, To mi myśliwy, to mi strzelec gładki. DrużZbiór 212.

– Obaczę, ieźli do mnie się powraca, Poznam styl, koncept moiey ukochaney, Alić czytanie, w pierwszym wierszu skraca, Niechce iey martwić w rzeczy pożądaney, Jle poznáwszy własne cháráktery, Swey miłey, łzami oblane litery. DrużZbiór 415.

– Jak by mi w ucho, kto poszepnął blisko, Słowa rzetelnie wymowione słyszę: Wychodź zá Jordan, y pospieszay rzysko, Tam się swáwola twoia ukołysze, Tam do pokuty, gdy zaczniesz przywykać, Będziesz spokoyną y przestaniesz brykać. DrużZbiór 176.

– Jak was szatan subtelnym sposobem ułudza! DrużZbiór 99.

– Ten [Adolf] ze strachu umierał, Wniesiony [przez Zefira] między gęstych chmur Bałwány. DrużZbiór 237.

– Ledwie iednę z tysiącow ználeźli kobitkę, Táką właśnie iák Doktor kázał Sunámitkę, Zá wielki prezent wiodą Krolowi stáremu Pánnę, umiezgnął się Dziad do niey postaremu, Czym skorupka náwrzáła, iák mowią: zá nowu Tym trąci, chociaż stára, y skwarzy się znowu. DrużZbiór 136.

– SPRZECZKA Z rożnymi Zakonnikami o Upirach, ktorym Autorka tych Wierszow wiary niedaie DrużZbiór 476.

– Nim ręka w kieszeń Oyca potrafi się zmieścić, Poty z Synaczkiem można poigrać, popieścić, Często płaczą Rodzice, długo serce smucą, Gdy nayukochańszym dzieciom Parki życiá skrocą. By wiedzieli na co ie BOG przezorny sprząta, Szczęśliwe niewińniątko! nim go grzech upląta. DrużZbiór 115-116.

– Rozgniewany Krol rzecze: nie trzeba w Bawełnę Uwiiać, taki excess karanie zupełne Mieć powinien ná życiu. DrużZbiór .

– Trzymá go [sc. Bóg Dawida] w dzień w munsztuku, w nocy w uzdziennicy, By nie brykał, ieszcze mu przyda włośiennicy. DrużZbiór 105.

– Teatrum ci to ná rozliczne sceny Tu śmiech, tu żarty, iuż ci smutne treny, Ten się uskárza, że został w afroncie Ta urażona słowem płácze w kącie. DrużZbiór 539.

– Ptaszęta [...] W przemianách pienia nucą po gałązkach, Ze Panią swoię w miłych widzą związkach [...]. DrużZbiór 275 (?).

– Moy Satyr wziąwszy wáchlarz w grube ręce Jak iął wáchlowáć niby kowál miechem [...] złamáł kość słoniową. DrużZbiór 534.

– Już co raz duchy życia ustáią, słabieią, Wáchlarze pektoralne co raz wolniej wieią. [o starości Dawida] DrużZbiór 137.

– Ostátnia [dama] mowi, jám się w wáchlarzyku Pięknym kocháła, gdzie miniatura Postać Kupida niby w ołtarzyku wstawiła. DrużZbiór 533.

– Ięczy DAWID iák Gołąb dziki więc w Pustyni Gdy go Strzelec od pary smutnym Wdowcem czyni [...]. DrużZbiór 31.

– Ja też przy zgodzie niechcę ognia niecić, Ani go ruszę, niech leży w popiele, Wolę mu wśrzód dnia choć widno przyświecić, Od tąd iesteśmy sobie Przyiaciele [...]. DrużZbiór 350.

– Ale iák mowią, Strach ma wielkie oczy, Większą rzecz widzi, niźli w sobie sama [...]. DrużZbiór 215.

– [Dawid] Wesoły w duchu, że tak sztuka się udała, Wilk syt, owca do domu powrociła cała. DrużZbiór 68.

– Padaią ludzie, iák muchy ná wiosnę [od zarazy]. DrużZbiór 355.

– Woienna Bellona Zamysłu swego nikomu nie powie, Poki odemnie nie weźmie mandatu, Czy do ostrego brać się ma bułatu. DrużZbiór 450.

– OPISANIE oczu ciekawych AKTEONA. Często ciekawe oko szkodę czyni w duszy, Często w niewolne jarzmo wolnego záprzęga [...]. DrużZbiór 516.

– Płacze niewczas Betsabe, straconego Mężá, [...] Już nie żyie Uryasz, wydany ná iatki, Bierze DAWID po zmarłym obciążone spadki. Bierz Krolu pokić wolno, ciesz się podarunkiem, Wydartym, oddasz z czasem cudze z basarunkiem. DrużZbiór 99.

– W pośrod delicyi, ktore miłość kryie, W swoich komorkach, z ktoremi się cacka, Y ktorym ADOLF, Kordyałem żyie, Kiedy go spyta, Bogini z nienácka, Powiedz kochány XIĄZĘ twoie zdánie, Ják dáwne ze mną trzymasz Pánowanie. DrużZbiór 69.

– Od lat wielu moda do nas wpadła, Ze Damy nowe máią abecadła, Ktorych ieźli się od dzieciństwa uczą, Wstyd przyzwoity z swoią szkodą bruczą [damy, które używają brzydkich słów]. DrużZbiór 465.

– Znám y to o moy Panie! że więc niskie drzewká Dlá większych wycinaią, álbo gdy dlá lewka Małe biią szczenięta, áby się ten kaiał, Przez karę słabych, mocny złość swą uspokaiał. DrużZbiór 132-133.

– Wchodzi [Merkuriusz] w mieszkánie, pewnego skulptora A ten usilnie pilnuiąc rzemiosła Nie myśli, żeby zmyślona pokora W dom iego, Bogow sprowádziła posła, Wycina nosy, oczy, usta, dłotem, Bożkom, Boginiom, y stáwia w kąt potem. DrużZbiór 527.

– Ty Boże skoroś grzech moy zuchwały przeniknął. Zeby lud w pień wycináł, na Aniołaś krzyknął. DrużZbiór 132.

– Potym wzrok wdzięczny ná XIĄZĘCIA rzuci, Usta śmieiące mało co otworzy, Y rzecze: niech cię ta zwłoka nie smuci, Choć się żołądek twoy głodem wymorzy, Ták ci to bywa tym co miłość śledzą, Nie śpią nie piią, á w kilka dni iedzą. DrużZbiór 241.

– Grubna sukienka com tu wniosła z sobą, zgniła od słoty, w sztuki się porwáła, Ta była moiey nágości ozdobą, Długom z niey węzły po sobie wiązała. Co ią deszcz wyprał, wiátr wysuszył, znowu Resztę im dałam, cieszcie się z obłowu. DrużZbiór 184.

– Tylko że mi tak życzą moi przyiaciele. Zebym tobie nie ufał, sam sobą nie rządzę Chociasz inaczey o twey poczciwości sądzę. Czynić iednak zádosyć muszę tym, co radzą. Bo mnię codzień turbuią, pokoiu nie dadzą. DrużZbiór 67-68.

– On [Dawid] Pan lat sześćdziesiąt maiąc Ucieka [przed Absalonem] w nocy boso, iak przed chartem zaiąc. DrużZbiór 112.

– [Mówi śmierć] Y tego, co się dziś brał do Korony, Y tę, co Mitrę sadzała na głowie, Iutro w grob wtrącę, stárym młode żony Zábiorę, dzieci iák myszy wyłowię, Ná koniec tego, co setnych lát żagle Rospuścił, w kwádrans zámorduię nágle, Coż náto mowisz Sylwio? . DrużZbiór 443.

– Nie pytay - czy straż gęsta Paná swego strzeże, Dobrze że kto w Namiocie Krola niezarzeże. DrużZbiór 55.

– A takaż to ostrożność w twym woiennym trybie, Ze was śpiących kto zechce okradnie, przydybie. Mnieysza o was, lecz ktoby stanął w głowach łoża Krolewskiego, zarznołby poostrzywszy noża. DrużZbiór 57.

– GOdna zárznięcia nieposłuszna owca, Ktora swoiego nie słucha Pásterza, Wárta twárdego skosztować Lipowca, Godna bydź w brzuchu u leśnego zwierza, Ia od niesfornych chcę unikać owiec, Boiąc się z niemi náwiedzić Lipowiec. DrużZbiór 469.

– Ustanowił swoy Oboz, rozpostarł namioty, Wytrzymáć Saul obiecał wichry, burze, grzmoty, Prędzey się twoia suknia Krolu ná dżdżu stąpi, Niżeli BOG DAWIDA opuści, odstąpi, Nagłym ciągnieniem żołnierz, niewczasem przeięty Spi, dopadszy Sałaszu, iak Baran zarznięty. DrużZbiór 55.

– Nie zaśpią gruszek, iák więc, mawiaią, w popiele, Kogo wzięli w opiekę swą nieprzyiaciele. DrużZbiór 33.

– Czuły żołnierz w Obozie, śpi iak mysz ná bębnie, Boiąc się zaspać tylko mży, ná rosie ziębnie. Co raz głowy podnosi, swych Kolegow pyta: Czy iuż zorza powstała, czy rychło zaświta! DrużZbiór 99.

– Rumak pod dobrym jezdzcem [...] zdepce podkową, Hidrę Siczową [...]. DrużZbiór 510.

– Chrościel umyka chyłkiem zdięty strachem, Boiąc się zdrady pod słomianym dáchem [na ściernisku]. DrużZbiór 314.

– Bezbożną zdobycz wiozą, prowádzą szárpácze, Wszytek Rod Izráelá ná to pátrząc płácze. DrużZbiór 29.

– Przepłynął [koń] głębią, szeroko roźláną, Báłwany bystre, kopyty przecinał, Ani pokázał minę zmordowáną, Owszem iákoby dopiero záczynał Prácować, choć się piana z nozdrza ciśnie; Głową potrząśnie, á niegdyś odpryśnie. DrużZbiór 287.

– Teatrum ci to ná rozliczne sceny Tu śmiech, tu żarty, iuż ci smutne treny, Ten się uskárza, że został w afroncie Ta urażona słowem płácze w kącie. DrużZbiór 539.

– ADoracya BOGU tylko przynależy, w Piśmie s. dowod. W Polszcze zazwyczay: Jestem z Adoracyą, czy chcemy zostać Bałwochwalcami? DrużZbiór 459.

– Zyczyłby sobie Argusem stoocznym, Ten y ow zostać, dla Komedyantki, Byle się nogom iey przypatrzył skocznym, Często ie biorą zá swoie Amantki. DrużZbiór 397.

– Alboż on [czart] niećwiczonym od tylu lat frantem? Wie z iakim má ná odpust iść peregrynantem. DrużZbiór 111.

– Tu trudną DAWID groblą usypał do Nieba [...] Przepełniony staw z brzegow, rwą ią bystre fale Odbiją te impety DAWIDOWE żale. DrużZbiór 46.

– Zal mię serdeczny przeraził z Jey [pustelnicy] skruchy, Łzy strumieniámi z oczu moich płyną [...]. DrużZbiór 167.

– Ták ci to widzę do żalu, do skruchy, Mocnego trzeba powrozu, arkana [...]. DrużZbiór 198.

– Tego też właśnie trzeba było DAWIDOWI, Jak żyr zdaleka poczuć głodnemu Orłowi. DrużZbiór 91.

– Iaki Pan, taki y kram, Pan iak bydle żyie, Niedziw, że się służący obrocą w bestye. DrużZbiór 71.